1 nieistotna statystycznie wartość p skorygowana przez 2 przejściowe analizy porównujące pierwotną skuteczność w oparciu o analizę log-rangową po rozdzieleniu na grupy według palenia tytoniu.
U pacjentów leczonych salmeterolem z flutykazonu propionianem odnotowano podczas 3-letniejobserwacji zwiększenie przeżywalności w porównaniu z placebo, jednak nie osiągnęła ona istotnejstatystycznie wartości p ≤0,05.
Odsetek pacjentów, którzy zmarli w ciągu 3 lat z przyczyn związanych z POChP, wynosił 6,0%w grupie otrzymującej placebo, 6,1% w grupie otrzymującej salmeterol, 6,9% w grupie otrzymującejflutykazonu propionian oraz 4,7% w grupie otrzymującej salmeterol z flutykazonu propionianem.
Średnia liczba umiarkowanych do ciężkich zaostrzeń występujących w ciągu roku zmniejszała sięznacząco po zastosowaniu salmeterolu z flutykazonu propionianem w porównaniu z salmeterolem,flutykazonu propionianem i placebo (średnia w grupie otrzymującej salmeterol z flutykazonupropionianem 0,85 w porównaniu z 0,97 w grupie otrzymującej salmeterol, 0,93 w grupieotrzymującej flutykazonu propionian i 1,13 w grupie placebo). Przekłada się to na zmniejszenieczęstości umiarkowanych do ciężkich zaostrzeń o 25% (95% CI: 19%-31%; p <0,001) w porównaniuz placebo, o 12% w porównaniu z salmeterolem (95,% CI: 5%-19%, p=0,002) i o 9% w porównaniuz flutykazonu propionianem (95% CI: 1%-16%, p=0,024). W porównaniu z placebo, salmeteroli flutykazonu propionian istotnie zmniejszały częstość zaostrzeń odpowiednio o 15% (95% CI:7%-22%; p <0,001) i 18% (95% CI: 11%-24%; p <0,001).
Jakość życia uwarunkowana stanem zdrowia, oceniana za pomocą kwestionariusza szpitala św.Jerzego (ang. St George's Respiratory Questionnaire, SGRQ), poprawiła się u każdego pacjentastosującego aktywne leczenie w porównaniu z placebo. Średnia poprawa jakości życia w ciągu 3 latleczenia salmeterolem z flutykazonem wynosiła w porównaniu z placebo -3,1 jednostki (95% CI: -4,1 do -2,1; p <0,001), w porównaniu z salmeterolem -2,2 jednostki (p <0,001), a w porównaniuz flutykazonu propionianem -1,2 jednostki (p=0,017). Zmniejszenie wartości o 4 jednostki uważanejest za istotne klinicznie.
Oszacowane prawdopodobieństwo wystąpienia w ciągu 3 lat zapalenia płuc, zgłaszanego jakodziałanie niepożądane, wynosiło dla placebo 12,3%, dla salmeterolu 13,3%, dla flutykazonupropionianu 18,3% oraz dla salmeterolu z flutykazonu propionianem 19,6% (ryzyko względne dlasalmeterolu z flutykazonu propionianem wobec placebo wynosiło 1,64, 95% CI: 1,33 do 2,01,p<0,001). Nie stwierdzono zwiększenia liczby zgonów związanych z zapaleniem płuc. Liczba zgonóww trakcie terapii zakwalifikowanych jako spowodowane przez zapalenie płuc, wynosiła: 7 dla placebo,9 dla salmeterolu, 13 dla flutykazonu propionianu i 8 dla salmeterolu z flutykazonu propionianem. Niestwierdzono znamiennej różnicy w prawdopodobieństwie złamania kości (5,1% w przypadku placebo,5,1% w przypadku salmeterolu, 5,4% w przypadku flutykazonu propionianu i 6,3% w przypadkusalmeterolu z flutykazonu propionianem; ryzyko względne dla salmeterolu z flutykazonupropionianem wobec placebo wynosiło 1,22, 95% CI: 0,87 do 1,72, p=0,248).
Kontrolowane placebo badania kliniczne trwające 6 i 12 miesięcy wykazały, że regularne stosowaniesalmeterolu z flutykazonu propionianem o mocy 50 mikrogramów + 500 mikrogramów poprawiałoczynność płuc, zmniejszało uczucie duszności i zapotrzebowanie na leki stosowane do przerywanianapadów duszności.
W przeprowadzonych w grupach równoległych, randomizowanych badaniach replikacyjnychz podwójnie ślepą próbą (SCO40043 i SCO100250) porównywano wpływ salmeterolu z flutykazonupropionianem w dawce 50 mikrogramów + 250 mikrogramów dwa razy na dobę (dawkaniezatwierdzona w Unii Europejskiej do leczenia POChP) oraz samego salmeterolu w dawce50 mikrogramów dwa razy na dobę na liczbę w roku umiarkowanych lub ciężkich zaostrzeń POChPu pacjentów z FEV1 mniejszą niż 50% wartości należnej i z zaostrzeniami choroby w wywiadzie.Umiarkowane lub ciężkie zaostrzenia zdefiniowano jako pogorszenie objawów, wymagające leczeniadoustnymi kortykosteroidami i (lub) antybiotykami lub hospitalizacji pacjenta.
13 SE/H/1448/001-002/IB/005