CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Irbesartan Aurovitas, 150 mg, tabletkiIrbesartan Aurovitas, 300 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 150 mg irbesartanu. Każda tabletka zawiera 300 mg irbesartanu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Irbesartan Aurovitas, 150 mg, tabletki

Białe lub białawe, obustronnie wypukłe, owalne tabletki niepowlekane z wytłoczonym "H 29" pojednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Wymiary 13,70 mm x 7,00 mm.

Irbesartan Aurovitas, 300 mg, tabletki

Białe lub białawe, obustronnie wypukłe, owalne tabletki niepowlekane z wytłoczonym "H 30" pojednej stronie i gładkie po drugiej stronie. Wymiary 17,30 mm x 9,50 mm.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Irbesartan Aurovitas jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego pierwotnego u osób dorosłych.Jest także wskazany w leczeniu choroby nerek u dorosłych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym icukrzycą typu 2 jako część przeciwnadciśnieniowego postępowania terapeutycznego (patrz punkty

4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Zalecana zazwyczaj, początkowa i podtrzymująca dawka wynosi 150 mg jeden raz na dobę, w czasieposiłku lub niezależnie od posiłku. Irbesartan Aurovitas w pojedynczej dawce dobowej 150 mgzazwyczaj umożliwia lepszą kontrolę dobową ciśnienia tętniczego niż w dawce 75 mg. Podczasrozpoczynania leczenia można jednakże rozważyć podanie produktu w dawce 75 mg, zwłaszcza wprzypadku pacjentów poddawanych hemodializie i osób w wieku podeszłym powyżej 75 lat.

U pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli ciśnienia po podaniu pojedynczej dawkidobowej 150 mg, dawkę produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas można zwiększyć do 300 mg lubzastosować dodatkowo inny lek przeciwnadciśnieniowy (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Zwłaszcza dodatkowe zastosowanie leku moczopędnego, takiego jak hydrochlorotiazyd, wykazało addycyjne działanie z produktem leczniczym Irbesartan Aurovitas (patrz punkt 4.5).

1

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, leczenie należy rozpoczynać od dawki 150mg irbesartanu podawanej raz na dobę i stopniowo zwiększać dawkę do 300 mg raz na dobę, to jestzalecanej dawki podtrzymującej w leczeniu współistniejącej choroby nerek. Wykazanie korzystnegowpływu produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas na czynność nerek u pacjentów z nadciśnieniemtętniczym i cukrzycą typu 2 jest oparte na badaniach klinicznych, w których irbesartan, jeżelizachodziła taka konieczność stosowany był w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi,w celu uzyskania prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego krwi (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5 i 5.1).

Specjane grupy pacjentów

Zaburzenie czynności nerek: nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów z zaburzoną

czynnością nerek. Należy rozważyć podanie mniejszej dawki początkowej (75 mg) u pacjentówpoddawanych hemodializie (patrz punkt 4.4).

Zaburzenie czynności wątroby: u pacjentów z niewielkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności

wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Brak jest doświadczenia klinicznego upacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.

Osoby w podeszłym wieku: chociaż u pacjentów w wieku powyżej 75 lat należy rozważyć

rozpoczynanie leczenia od dawki 75 mg, to zazwyczaj nie jest konieczne dostosowanie dawkowania uosób w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież: nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego

Irbesartan Aurovitas u dzieci w wieku od 0 do 18 lat. Aktualnie dostępne dane przedstawiono wpunktach 4.8, 5.1 i 5.2, ale brak zaleceń dotyczących dawkowania.

Sposób podawania

Podanie doustne.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (wymienioną w punkcie 6.1).

Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas z produktami zawierającymialiskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek(współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR<60 ml/min/1,73 m2) (patrz punkty 4.5 i 5.1).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej: objawowe niedociśnienie tętnicze, zwłaszcza po

podaniu pierwszej dawki, może wystąpić u pacjentów ze zmniejszoną objętościąwewnątrznaczyniową i(lub) niedoborem sodu, spowodowanymi intensywnym leczeniemmoczopędnym, ograniczeniem podaży soli w diecie, biegunką lub wymiotami. Takie stany należywyrównać przed zastosowaniem produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas.

Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe: istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego niedociśnienia tętniczego i

wystąpienia niewydolności nerek u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lubzwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, leczonych lekami wpływającymi na układ renina –angiotensyna - aldosteron. Chociaż nie udokumentowano takiego działania po zastosowaniu produktuleczniczego Irbesartan Aurovitas, to można się spodziewać podobnego efektu podczas stosowaniaantagonistów receptora angiotensyny II.

Zaburzenie czynności nerek i stan po przeszczepieniu nerki: w przypadku stosowania produktu

2

leczniczego Irbesartan Aurovitas u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek zaleca się okresowekontrolowanie stężenia potasu i kreatyniny w surowicy krwi. Brak jest doświadczenia w stosowaniuproduktu leczniczego Irbesartan Aurovitas u pacjentów po niedawno wykonanym przeszczepieniunerki.

Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą typu 2 i chorobą nerek: w analizie przeprowadzonej w

badaniu, w którym brali udział pacjenci z zaawansowaną chorobą nerek, działanie irbesartanu,zarówno w zdarzeniach nerkowych jak i sercowo-naczyniowych, nie było jednakowe we wszystkichbadanych podgrupach. Wyniki okazały się mniej korzystne zwłaszcza u kobiet i osób rasy innej niżbiała (patrz punkt 5.1).

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) (ang. renin-angiotensin-aldosterone

System, RAAS):

Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang.Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang.Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemiioraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca siępodwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE,antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).

Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno byćprowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynnośćnerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.

U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Hiperkaliemia: podobnie jak w przypadku innych leków wpływających na układ renina-angiotensyna

- aldosteron, podczas leczenia produktem leczniczym Irbesartan Aurovitas może wystąpićhiperkaliemia, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, z jawną proteinuriąspowodowaną chorobą nerek na tle cukrzycowym i(lub) niewydolnością serca. Zaleca się dokładnekontrolowanie stężenia potasu w surowicy krwi u pacjentów z grupy ryzyka (patrz punkt 4.5).

Lit: nie zaleca się jednoczesnego stosowania litu i produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas (patrz

punkt 4.5).

Zwężenie zastawki aorty i zastawki mitralnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi

odpływu z lewej komory: podobnie jak w przypadku innych leków rozszerzających naczynia

wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów ze zwężeniem zastawki aorty lub zastawkimitralnej, lub kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory.

Hiperaldosteronizm pierwotny: pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem zazwyczaj nie reagują

na leki przeciwnadciśnieniowe, działające poprzez hamowanie układu renina - angiotensyna. Dlategonie zaleca się stosowania produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas.

Uwagi ogólne: u pacjentów, u których napięcie naczyniowe i czynność nerek są zależne od

aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnościąserca lub z chorobami nerek, w tym ze zwężeniem tętnicy nerkowej), leczenie inhibitoramikonwertazy angiotensyny lub antagonistami receptora angiotensyny II, które wpływają na ten układ,związane było z gwałtownym obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi, azotemią, oligurią, a w rzadkichprzypadkach ostrą niewydolnością nerek (patrz punkt 4.5). Podobnie jak w przypadku innych lekówprzeciwnadciśnieniowych, nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów zkardiomiopatią niedokrwienną lub chorobą niedokrwienną serca może prowadzić do zawału serca lubudaru.

Podobnie jak obserwowano w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny, irbesartan i inni

3

antagoniści receptora angiotensyny są mniej skutecznymi w obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi upacjentów rasy czarnej, w porównaniu z osobnikami rasy innej niż czarna; prawdopodobnie jest tospowodowane częstszym występowaniem małej aktywności reninowej osocza w populacji pacjentówrasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym (patrz punkt 5.1).

Ciąża: Nie należy rozpoczynać leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (AIIRAs) u

pacjentek w ciąży. O ile kontynuacja leczenia za pomocą antagonisty receptora angiotensyny II niejest bezwzględnie konieczna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować lekiprzeciwnadciśnieniowe, które mają ustalony profil bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Postwierdzeniu ciąży leczenie antagonistami receptora angiotensyny II należy natychmiast przerwać i wrazie potrzeby rozpocząć inne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Dzieci i młodzież: irbesartan był badany w populacji dzieci w wieku między 6. a 16. rokiem życia, ale

obecnie posiadane dane są niewystarczające aby rozszerzyć jego stosowanie na tę populację, do czasukiedy dostępne będą dodatkowe informacje (patrz punkt 4.8, 5.1 i 5.2).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leki moczopędne i inne leki przeciwnadciśnieniowe: inne leki przeciwnadciśnieniowe mogą nasilać

hipotensyjne działanie irbesartanu; jednakże produkt leczniczy Irbesartan Aurovitas był bezpieczniestosowany z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak beta-adrenolityki, antagoniścikanału wapniowego o przedłużonym działaniu i tiazydowe leki moczopędne. Wcześniejsze leczeniedużymi dawkami leków moczopędnych może spowodować zmniejszenie objętości krwi i ryzykowystąpienia niedociśnienia tętniczego podczas rozpoczynania leczenia produktem leczniczymIrbesartan Aurovitas (patrz punkt 4.4).

Produkty lecznicze zawierające aliskiren lub inhibitory ACE: Dane badania klinicznego wykazały, że

podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnegozastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana zwiększą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemiaoraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniemleku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).

Produkty potasu i leki moczopędne oszczędzające potas: z doświadczeń w stosowaniu innych leków

działających na układ renina-angiotensyna, wynika, że jednoczesne stosowanie leków moczopędnychoszczędzających potas, produktów uzupełniających potas, zamienników soli kuchennej zawierającychpotas lub innych leków, które mogą zwiększyć stężenie potasu w surowicy (np. heparyna), możeprowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy i dlatego nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).

Lit: donoszono o występowaniu przemijającego zwiększenia stężenia litu w surowicy i jego

toksyczności podczas jednoczesnego stosowania litu z inhibitorami konwertazy angiotensyny. Bardzorzadko donoszono o podobnym działaniu w przypadku stosowania irbesartanu. Dlatego nie zaleca sięjednoczesnego stosowania tych leków (patrz punkt 4.4). Jeśli takie skojarzenie leków jest konieczne,zaleca się staranne kontrolowanie stężenia litu w surowicy.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne: w przypadku jednoczesnego stosowania antagonistów receptora

angiotensyny II z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (tj. selektywne inhibitory COX-2, kwasacetylosalicylowy (> 3 g/dobę) i nieselektywne NLPZ) może wystąpić osłabienie działaniaprzeciwnadciśnieniowego. Podobnie jak w przypadku inhibitorów ACE, jednoczesne stosowanieantagonistów receptora angiotensyny II i NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek,w tym ostrej niewydolności nerek oraz może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy,szczególnie u pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek. Takie leczenie skojarzone powinno byćstosowane z ostrożnością, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci powinni byćodpowiednio nawadniani, a także należy rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciurównoczesnej terapii oraz okresowo w późniejszym czasie.

4

Informacje dodatkowe na temat interakcji irbesartanu: w badaniach klinicznych hydrochlorotiazyd nie

wpływa na farmakokinetykę irbesartanu. Irbesartan jest metabolizowany głównie przez CYP2C9, a wmniejszym stopniu ulega glukuronidacji. Nie stwierdzono znamiennych farmakokinetycznych lubfarmakodynamicznych interakcji po jednoczesnym stosowaniu irbesartanu i warfaryny, lekumetabolizowanego przez CYP2C9. Nie badano wpływu induktorów CYP2C9, takich jakryfampicyna, na farmakokinetykę irbesartanu. Farmakokinetyka digoksyny nie zmieniła się popodaniu irbesartanu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża:

Nie zaleca się stosowania AIIRAs w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4). StosowanieAIIRAs jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3 i 4.4).

Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia nainhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie są ostateczne; nie można jednak wykluczyćniewielkiego zwiększenia ryzyka. Mimo, że nie ma danych z kontrolowanych badańepidemiologicznych dotyczących ryzyka związanego z antagonistami receptora angiotensyny II, z tągrupą leków mogą wiązać się podobne zagrożenia. O ile kontynuacja leczenia za pomocą antagonistyreceptora angiotensyny II nie jest bezwzględnie konieczna, u pacjentek planujących ciążę należyzastosować leki przeciwnadciśnieniowe, które mają ustalony profil bezpieczeństwa stosowania wciąży. Po stwierdzeniu ciąży leczenie antagonistami receptora angiotensyny II należy natychmiastprzerwać i w razie potrzeby rozpocząć inne leczenie.

Wiadomo, że narażenie na działanie antagonisty receptora angiotensyny II w drugim i trzecimtrymestrze ciąży powoduje działanie szkodliwe dla płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie,opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze,hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3).

Jeżeli do narażenia na działanie antagonistów receptora angiotensyny II doszło od drugiego trymestruciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i czaszki.

Noworodki, których matki przyjmowały antagonistów receptora angiotensyny II, należy ściśleobserwować za względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią:

Z powodu braku informacji dotyczących stosowania produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas wczasie karmienia piersią, nie zaleca się jego stosowania w tym okresie. W trakcie karmienia piersią, wszczególności noworodków i dzieci urodzonych przedwcześnie, zaleca się stosowanie innychproduktów, posiadających lepszy profil bezpieczeństwa.

Nie wiadomo, czy irbesartan lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego.

Na podstawie dostępnych danych farmakodynamicznych/toksykologicznych dotyczących szczurówstwierdzono przenikanie irbesartanu lub jego metabolitów do mleka (szczegóły patrz punkt 5.3).

Płodność

Irbesartan nie miał wpływu na płodność leczonych szczurów oraz ich potomstwa do wielkości dawekwywołujących pierwsze objawy toksyczności u rodzica (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i

5

obsługiwania maszyn. Na podstawie właściwości farmakodynamicznych, jest mało prawdopodobne,żeby irbesartan wywierał wpływ na tę zdolność. W przypadku prowadzenia pojazdów lubobsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę, że w czasie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy iuczucie znużenia.

4.8 Działania niepożądane

W badaniach kontrolowanych placebo u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, całkowita częstośćwystępowania zdarzeń niepożądanych nie różniła się pomiędzy grupą otrzymującą irbesartan (56,2%)i grupą otrzymującą placebo (56,5%). Przypadki przerwania leczenia z powodów klinicznych lublaboratoryjnych zdarzeń niepożądanych były mniej częste u pacjentów leczonych irbesartanem(3,3%), niż w grupie otrzymującej placebo (4,5%). Częstość występowania zdarzeń niepożądanychnie była zależna od dawki (w zalecanym przedziale dawek), płci, wieku, rasy oraz czasu trwanialeczenia.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą z mikroalbuminurią i prawidłową czynnościąnerek, donoszono o występowaniu ortostatycznych zawrotów głowy i hipotonii ortostatycznej u 0,5%pacjentów (tj. niezbyt często), ale częściej niż w grupie placebo.

W poniższej tabeli zebrano działania niepożądane stwierdzone w badaniach kontrolowanych placebo,w których 1965 pacjentów otrzymywało irbesartan. Gwiazdką (*) oznaczono dodatkowe działanianiepożądane występujące u > 2% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą ze współistniejącąprzewlekłą niewydolnością nerek oraz jawnym białkomoczem i występujące częściej niż w grupieplacebo.

Częstość występowania działań niepożądanych, wymienionych poniżej, jest określona przy użyciunastępującej konwencji: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000). Dla każdej częstości,działania niepożądane przedstawione są w kolejności zgodnej ze zmniejszającą się ich ciężkością.

Wymieniono również dodatkowe działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu do obrotu.Pochodzą one ze zgłoszeń spontanicznych.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

Nieznana: małopłytkowość

Zaburzenia układu immunologicznego:

Nieznana: reakcje nadwrażliwości, takie jak: obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

Nieznana: hiperkaliemia

Zaburzenia układu nerwowego:

Często: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ortostatyczne zawroty głowy* Nieznana: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, bóle głowy

Zaburzenia ucha i błędnika:

Nieznana: szumy uszne

Zaburzenia serca:

Niezbyt często: tachykardia

Zaburzenia naczyniowe:

Często: niedociśnienie ortostatyczne*Niezbyt często: nagłe zaczerwienienie twarzy

6

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

Niezbyt często: kaszel

Zaburzenia żołądka i jelit:

Często: nudności/wymioty

Niezbyt często: biegunka, niestrawność/zgaga Nieznana: zaburzenia smaku

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

Niezbyt często: żółtaczka

Nieznana: zapalenie wątroby, nieprawidłowa czynność wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Nieznana: leukocytoklastyczne zapalenie naczyń krwionośnych

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

Często: ból mięśniowo-szkieletowy*

Nieznana: ból stawów, ból mięśni (w pewnych przypadkach związane ze zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej w osoczu), bolesne skurcze mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:

Nieznana: zaburzenie czynności nerek, w tym przypadki niewydolności nerek u pacjentów z

czynnikami ryzyka (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:

Niezbyt często: zaburzenia czynności seksualnych

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

Często: zmęczenie

Niezbyt często: ból w klatce piersiowej

Badania diagnostyczne:

Bardzo często: hiperkaliemia* wystąpiła częściej u pacjentów z cukrzycą, leczonych irbesartanem niż otrzymujących placebo. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą z mikroalbuminurią i prawidłową czynnością nerek, hiperkaliemia (≥ 5,5 mEq/l) wystąpiła u 29,4% pacjentów w grupie otrzymującej 300 mg irbesartanu i u 22% pacjentów w grupie otrzymującej placebo. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą z przewlekłą niewydolnością nerek i jawnym białkomoczem, hiperkaliemia (≥ 5,5 mEq/l) wystąpiła u 46,3% pacjentów w grupie otrzymującej irbesartan i u 26,3% pacjentów w grupie placebo.

Często: często obserwowano znaczące zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w osoczu

(1,7%) u pacjentów leczonych irbesartanem. Ani jeden z tych przypadków nie miał związku ze zidentyfikowanymi klinicznie zaburzeniami mięśniowo-szkieletowymi. Zmniejszenie stężenia hemoglobiny*, które nie było znaczące klinicznie,

obserwowano u 1,7% nadwrażliwych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i zaawansowaną chorobą nerek na tle cukrzycowym leczonych irbesartanem.

Dzieci i młodzież

W 3 tygodniowej fazie, prowadzonego metodą podwójnej ślepej próby, randomizowanego badaniaklinicznego, obejmującego 318 przypadków nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży, w wieku od

6. do 16. roku życia, występowały następujące działania niepożądane: ból głowy (7,9%), niedociśnienie tętnicze (2,2%), zawroty głowy (1,9%), kaszel (0,9%) W 26 tygodniowej otwartej fazie tego badania, najczęstszymi odchyleniami od normy w zakresie wyników badań laboratoryjnych było

7

zwiększenie stężenia kreatyniny (6,5%) i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej u 2% dzieci.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Ekspozycja dorosłych pacjentów na dawki do 900 mg/dobę przez 8 tygodni nie ujawniła działaniaszkodliwego. Do najbardziej prawdopodobnych objawów, których można spodziewać się poprzedawkowaniu, należy niedociśnienie tętnicze i tachykardia; możliwe jest także wystąpieniebradykardii po przedawkowaniu. Nie są dostępne specyficzne informacje dotyczące leczeniaprzedawkowania produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas. Pacjent powinien być dokładnieobserwowany i należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Sugerowane postępowanieobejmuje wywołanie wymiotów i(lub) płukanie żołądka. W leczeniu przedawkowania może byćprzydatne podanie węgla aktywowanego. Irbesartan nie jest usuwany z organizmu przez hemodializę.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptora angiotensyny II, produkty proste kod ATC C09C A04.

Mechanizm działania

Irbesartan jest silnym, aktywnym po podaniu doustnym, selektywnym antagonistą receptoraangiotensyny II (typ AT1). Uważa się, że irbesartan blokuje wszystkie działania angiotensyny IIpoprzez receptor AT1, niezależnie od źródła lub drogi syntezy angiotensyny II.

Selektywny antagonizm wobec receptorów angiotensyny II (AT1) powoduje zwiększenie stężenia wosoczu reniny i angiotensyny II oraz zmniejszenie stężenia aldosteronu. Irbesartan, w dawkachterapeutycznych, nie wpływa znacząco na stężenie potasu w osoczu. Irbesartan nie hamuje działaniaACE (kinaza-II), enzymu, który wytwarza angiotensynę-II oraz rozkłada bradykininę do nieczynnychmetabolitów. Irbesartan nie wymaga aktywacji metabolicznej do swojej aktywności.

Skuteczność kliniczna

Nadciśnienie tętnicze

Irbesartan obniża ciśnienie tętnicze krwi, wywołując jednocześnie niewielkie zmiany częstości akcjiserca. Podczas podawania raz na dobę istnieje zależność pomiędzy obniżeniem ciśnienia krwi adawką, z tendencją do osiągnięcia stężenia w stanie stacjonarnym podczas stosowania dawekwiększych niż 300 mg. Dawki 150-300 mg, podawane jeden raz na dobę, obniżają ciśnienie tętniczekrwi w pozycji stojącej lub siedzącej, mierzone w okresie najmniejszej aktywności dawki (tj. 24godziny od podania dawki) średnio o 8-13/5-8 mmHg (skurczowe/rozkurczowe) więcej niż w grupieplacebo. Największe obniżenie ciśnienia krwi występuje w ciągu 3-6 godzin od podania irbesartanu, a

8

działanie obniżające ciśnienie utrzymuje się przez co najmniej 24 godziny. Po upływie 24 godzin,obniżenie ciśnienia krwi wynosiło 60-70% odpowiedniego maksymalnego obniżenia ciśnieniarozkurczowego i skurczowego, występującego podczas stosowania zalecanych dawek. Podawaniedawki 150 mg raz na dobę powodowało podobne działanie w okresie najmniejszej aktywności dawki iśrednio w ciągu 24 godzin, jak podanie tej samej dawki całkowitej w dwóch dawkach na dobę.

Hipotensyjne działanie produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas występuje wyraźnie w ciągu 1-2tygodni, największa skuteczność występuje w ciągu 4-6 tygodni od rozpoczęcia leczenia.Przeciwnadciśnieniowe działanie produktu utrzymuje się podczas długotrwałego podawania. Poodstawieniu produktu ciśnienie krwi stopniowo powraca do wartości początkowych. Nieobserwowano nadciśnienia z odbicia.

Działania obniżające ciśnienie krwi irbesartanu i tiazydowych leków moczopędnych sumują się. Upacjentów, u których po zastosowaniu irbesartanu w monoterapii nie wystąpiło zadowalająceobniżenie ciśnienia krwi dodanie małej dawki hydrochlorotiazydu (12,5 mg) do irbesartanu raz nadobę, powoduje dalsze, skorygowane względem placebo, obniżenie ciśnienia mierzonego w okresienajmniejszej aktywności leku o 7-10/3-6 mm Hg (skurczowe/rozkurczowe).

Skuteczność produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas nie zależy od wieku ani płci. Podobnie jednakjak w przypadku innych leków wpływających na układ renina-angiotensyna, pacjenci z nadciśnieniemtętniczym należący do rasy czarnej, słabiej odpowiadają na irbesartan stosowany w monoterapii.Podczas jednoczesnego podawania irbesartanu z hydrochlorotiazydem w małej dawce (np. 12,5 mg nadobę), u pacjentów rasy czarnej działanie przeciwnadciśnieniowe jest zbliżone do obserwowanego upacjentów rasy białej.

Nie stwierdzono klinicznie istotnego wpływu na stężenie kwasu moczowego w surowicy lub jego wydalanie z moczem.

Dzieci i młodzież

Obniżanie ciśnienia tętniczego krwi po zastosowaniu dawek docelowych irbesartanu dobranych napoziomie 0,5 mg/kg mc. (mała), 1,5 mg/kg mc. (średnia) i 4,5 mg/kg mc. (duża) było oceniane wgrupie dzieci i młodzieży, w wieku od 6. do 16. roku życia, przez okres trzech tygodni u 318pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub występującymi czynnikami ryzyka (cukrzyca, wywiadrodzinny w kierunku nadciśnienia tętniczego). W końcu okresu trzech tygodni średnie obniżenie, wstosunku do wartości wyjściowej, pierwszorzędowej zmiennej skuteczności, skurczowego ciśnieniatętniczego krwi w pozycji siedzącej (ang. seated systolic blood pressure, SeSBP), mierzonego wokresie najmniejszej aktywności dawki, wynosiło 11,7 mmHg (dla dawki małej), 9,3 mmHg (dladawki średniej), 13,2 mmHg (dla dawki dużej). Istotna różnica pomiędzy poszczególnymi dawkaminie była widoczna. Uśredniona zmiana rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi w pozycji siedzącej(ang. seated diastolic blood pressure, SeDBP), mierzonego w okresie najmniejszej aktywności dawki,wynosiła: 3,8 mmHg (dla dawki małej), 3,2 mmHg (dla dawki średniej), 5,6 mmHg (dla dawki dużej).W ciągu następnych dwóch tygodni, pacjenci, na zasadzie randomizacji, zostali ponownie włączenialbo do grupy otrzymującej lek albo placebo. U pacjentów otrzymujących placebo obserwowanozwiększenie SeSBP i SeDBP o 2,4 oraz 2,0 mmHg w porównaniu do zmian, odpowiednio, o +0,1oraz -0,3 mmHg u pacjentów z grup otrzymujących wszystkie trzy dawki irbesartanu (patrz punkt

4.2).

Nadciśnienie tętnicze i cukrzyca typu 2 ze współistniejącą chorobą nerek

„Badanie Irbesartanu w Nefropatii Cukrzycowej "(ang. "Irbesartan Diabetic Nephropathy Trial",IDNT") pokazuje, że irbesartan spowalnia postęp choroby nerek u pacjentów z przewlekłąniewydolnością nerek i jawną proteinurią. IDNT było podwójnie ślepym, kontrolowanym badaniem,oceniającym zachorowalność i śmiertelność, w którym porównywano produkt leczniczy IrbesartanAurovitas, amlodypinę i placebo. U 1715 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, z cukrzycą typu 2,proteinurią ≥ 900mg/dobę i stężeniem kreatyniny w surowicy w zakresie 1,0-3,0 mg/dl, badanodługotrwały wpływ (średnio 2,6 roku) produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas na postęp choroby

9

nerek i śmiertelność, niezależnie od przyczyny. Pacjentom stopniowo zwiększano dawkę produktuleczniczego Irbesartan Aurovitas od 75 mg do dawki podtrzymującej 300 mg, dawkę amlodypiny od2,5 mg do 10 mg lub podawano placebo, jako tolerowane. Pacjenci ze wszystkich leczonych grupotrzymywali typowo od 2 do 4 leków przeciwnadciśnieniowych (np. leki moczopędne, beta-adrenolityki, alfa-adrenolityki) w celu osiągnięcia docelowego ciśnienia tętniczego krwi ≤ 135/85mmHg lub zmniejszenia ciśnienia skurczowego o 10 mmHg, w przypadku gdy początkowe ciśnienieskurczowe wynosiło > 160 mmHg. U sześćdziesięciu procent (60%) pacjentów z grupy placebouzyskano te docelowe wartości ciśnienia tętniczego krwi, natomiast ten odsetek wyniósł 76% - upacjentów otrzymujących irbesartan i 78% w grupie amlodypiny. Irbesartan znacząco zmniejszałwzględne ryzyko wystąpienia pierwotnego złożonego punktu końcowego, na który się składały:podwojenia stężenia kreatyniny w surowicy, końcowe stadium choroby nerek lub śmiertelność,niezależnie od jej przyczyny. U około 33% pacjentów z grupy otrzymującej irbesartan wystąpiłpowyższy pierwotny złożony punkt końcowy, w porównaniu z 39% w grupie placebo i 41% w grupieamlodypiny [względne zmniejszenie ryzyka o 20% w porównaniu z placebo (p = 0,024) i o 23% wporównaniu z amlodypiną (p = 0,006)]. Podczas analizowania poszczególnych składowychpierwotnego złożonego punktu końcowego, nie stwierdzono wpływu na ogólną śmiertelność,zaobserwowano pozytywną tendencję w zmniejszeniu wystąpienia końcowego stadium choroby nerekoraz znamienne zmniejszenie przypadków występowania podwojonego stężenia kreatyniny wsurowicy.

Podgrupy pacjentów zgodne pod względem płci, rasy, wieku, czasu trwania cukrzycy, początkowychwartości ciśnienia tętniczego krwi, stężenia kreatyniny w surowicy i stopnia wydalania albumin zmoczem były oceniane pod kątem skuteczności leczenia. W podgrupach kobiet i pacjentów rasyczarnej, które stanowiły odpowiednio 32% i 26% ogólnej populacji biorącej udział w badaniu niestwierdzono korzystnego wpływu na nerki, chociaż przedział ufności nie wyklucza tego. Wprzypadku drugorzędowego punktu końcowego, obejmującego śmiertelne i nie kończące się zgonemzdarzenia sercowo-naczyniowe, nie było różnic pomiędzy trzema grupami w ogólnej populacji,chociaż obserwowano zwiększenie częstości występowania nie kończących się zgonem zawałówmięśnia sercowego u kobiet i zmniejszenie częstości nie kończących się zgonem zawałów mięśniasercowego u mężczyzn w grupie leczonej irbesartanem w porównaniu do grupy, w którejpodstawowym postępowaniem było podawanie placebo. Zwiększenie częstości występowania niekończących się śmiercią zawałów mięśnia sercowego i udarów obserwowano u kobiet otrzymującychjako podstawowe leczenie irbesartan w porównaniu do pacjentów, u których podstawowym leczeniembyła amlodypina, podczas gdy częstość hospitalizacji z powodu niewydolności serca zmniejszyła sięw ogólnej populacji. Jednakże nie ustalono odpowiedniego wyjaśnienia tych danych u kobiet.

Badanie kliniczne „Wpływ Irbesartanu na Mikroalbuminurię u Pacjentów z Nadciśnieniem Tętniczymi Cukrzycą typu 2" (ang. „Effects of Irbesartan on Microalbuminuria in Hypertensive Patients withtype 2 Diabetes Mellitus, IRMA 2”) pokazuje, że irbesartan w dawce 300 mg opóźnia wystąpieniejawnej proteinurii u pacjentów z mikroalbuminurią. IRMA 2 było badaniem kontrolowanym placebo,z użyciem podwójnie ślepej próby, oceniającym zachorowalność u 590 pacjentów z cukrzycą typu 2,mikroalbuminurią (30-300 mg/dobę) i prawidłową czynnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicykrwi ≤ 1,5 mg/dl u mężczyzn i < 1,1 mg/dl u kobiet). W badaniu oceniano długotrwały wpływ (2 lata)produktu leczniczego Irbesartan Aurovitas na progresję zaburzeń nerkowych prowadzących dowystąpienia klinicznej (jawnej) proteinurii (wydalanie albumin z moczem (UAER) > 300 mg/dobę izwiększenia UAER o co najmniej 30% w stosunku do wartości początkowych). Wartość docelowegociśnienia tętniczego krwi ustalono na ≤ 135/85 mmHg. Pacjenci, jeżeli zachodziła taka konieczność,otrzymywali dodatkowe leki przeciwnadciśnieniowe (z wyłączeniem inhibitorów ACE, antagonistówreceptora angiotensyny II i antagonistów kanału wapniowego pochodnych dihydropirydyny) w celuosiągnięcia docelowego ciśnienia tętniczego krwi. Podczas gdy we wszystkich leczonych grupachuzyskano podobne wartości ciśnienia tętniczego krwi, u kilku osobników w grupie otrzymującejirbesartan w dawce 300 mg (5,2%), w porównaniu do grupy placebo (14,9%) lub grupy otrzymującejirbesartan w dawce 150 mg (9,7%) osiągnęło punkt końcowy jawnej proteinurii, wykazując względnezmniejszenie ryzyka 70% w porównaniu z placebo (p = 0,0004) dla większej dawki. Podczas trzechpierwszych miesięcy leczenia nie obserwowano towarzyszącej poprawy w szybkości filtracji

10

kłębuszkowej (glomerular filtration rate, GFR). Zwolnienie progresji prowadzącej do klinicznejproteinurii było widoczne po trzech miesiącach i utrzymywało się przez okres ponad 2 lat. Regresjado normoalbuminurii (< 30 mg/dobę) występowała częściej w grupie otrzymującej irbesartan wdawce 300 mg (34%) niż w grupie placebo (21%).

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA)

Dwa duże randomizowane, kontrolowane badania kliniczne ONTARGET (ang. ONgoingTelmistartan Alone and in combination with Ramipril Global Endpoint Trial) i VA NEPHRON-D(ang. The Veterans Affairs Nefropathy in Diabetes) badały jednoczesne zastosowanie inhibitora ACEz antagonistami receptora angiotensyny II. Badanie ONTARGET było przeprowadzone z udziałempacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, chorobami naczyń mózgowych w wywiadzielub cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi, udowodnionymi uszkodzeniami narządów docelowych.

Badanie VA NEPHRON-D było przeprowadzone z udziałem pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz znefropatią cukrzycową. Badania te wykazały brak istotnego korzystnego wpływu na parametrynerkowe i (lub) wyniki w zakresie chorobowości oraz śmiertelności sercowo-naczyniowej, podczasgdy zaobserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii, ostrego uszkodzenia nerek i (lub)niedociśnienia, w porównaniu z monoterapią. Ze względu na podobieństwa w zakresie właściwościfarmakodynamicznych tych leków, przytoczone wyniki również mają znaczenie w przypadku innychinhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. Dlatego też u pacjentów z nefropatiącukrzycową nie należy jednocześnie stosować inhibitorów ACE oraz antagonistów receptoraangiotensyny II.

Badanie ALTITUDE (ang. Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes Using Cardiovascular and RenalDisease Endpoints) było zaprojektowane w celu zbadania korzyści z dodania aliskirenu dostandardowego leczenia inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensyny II u pacjentów zcukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz/lub z chorobą układu sercowo-naczyniowego.Badanie zostało przedwcześnie przerwane z powodu zwiększonego ryzyka działań niepożądanych.Zgony sercowo-naczyniowe i udary mózgu występowały częściej w grupie otrzymującej aliskiren wodniesieniu do grupy placebo. W grupie otrzymującej aliskiren odnotowano również częstszewystępowanie zdarzeń niepożądanych, w tym ciężkich zdarzeń niepożądanych (hiperkaliemia,niedociśnienie i niewydolność nerek) względem grupy placebo.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Irbesartan dobrze wchłania się po podaniu doustnym: jego bezwzględną dostępność biologicznąokreślono w badaniach klinicznych na około 60-80%. Jednoczesne spożywanie pokarmu nie wpływaznacząco na biodostępność irbesartanu. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 96%, z nieistotnymwiązaniem z elementami morfotycznymi krwi. Objętość dystrybucji wynosi 53-93 litry. Po doustnymlub dożylnym podaniu irbesartanu znakowanego 14C, 80-85% radioaktywności stwierdzanej w osoczukrwi krążącej przypadało na nie zmieniony irbesartan. Irbesartan jest metabolizowany w wątrobieprzez sprzęganie z kwasem glukuronowym i utlenianie. Głównym jego metabolitem krążącym wekrwi jest glukuronid irbesartanu (około 6%). Badania in vitro wskazują, że irbesartan jest głównieutleniany przez enzym CYP2C9 cytochromu P450; izoenzym CYP3A4 ma nieistotny wpływ.

Farmakokinetyka irbesartanu jest liniowa i proporcjonalna do dawki w zakresie dawek od 10 do600 mg. W dawkach większych niż 600 mg (dwukrotność maksymalnej zalecanej dawki)obserwowano proporcjonalne, ale mniejsze zwiększenie wchłaniania po doustnym podaniu;mechanizm tego zjawiska jest nieznany. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po upływie 1,5-2 godzin po podaniu doustnym. Klirens całkowity i klirens nerkowy wynoszą odpowiednio 157-176 i3-3,5 ml/min. Okres półtrwania w fazie eliminacji irbesartanu wynosi 11-15 godzin. Stężenie wosoczu w stanie stacjonarnym jest osiągane w ciągu 3 dni od rozpoczęcia podawania raz na dobę.Podczas wielokrotnego podawania, raz na dobę obserwuje się ograniczoną (< 20%) kumulację wosoczu. W badaniu obserwowano nieco większe stężenia irbesartanu w osoczu u pacjentów płciżeńskiej z nadciśnieniem tętniczym. Jednakże nie było różnic w okresie półtrwania i kumulacji

11

irbesartanu. U pacjentów płci żeńskiej nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Wartości AUC iCmax irbesartanu były również nieco większe u osobników w podeszłym wieku (≥ 65 lat), niż uosobników młodych (18-40 lat). Jednocześnie okres półtrwania w fazie eliminacji był nieznaczącozmieniony. Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u osób w podeszłym wieku.

Irbesartan i jego metabolity są wydalane zarówno z żółcią jak i przez nerki. Zarówno po doustnym jaki dożylnym (iv.) podaniu irbesartanu znakowanego 14C, około 20% radioaktywności jest odzyskiwanew moczu, a reszta w kale. Mniej niż 2% dawki jest wydalane w moczu jako nie zmieniony irbesartan.

Dzieci i młodzież

Farmakokinetyka irbesartanu była oceniana u 23 dzieci z nadciśnieniem tętniczym, po podaniupojedynczej i wielokrotnym podaniu dawek dobowych irbesartanu (2 mg/kg mc.), do maksymalnejdawki dobowej 150 mg, podawanej przez cztery tygodnie. Spośród tych 23 dzieci ocena 21 mogłazostać przeprowadzona dla porównania z farmakokinetyką osób dorosłych (dwanaścioro dzieci wwieku ponad 12 lat, dziewięcioro pomiędzy 6 i 12 rokiem życia). Wyniki wykazały, że Cmax, AUC iwartości klirensu były porównywalne z tymi obserwowanymi u pacjentów dorosłych, otrzymujących150 mg irbesartanu na dobę. Po wielokrotnym podaniu, raz na dobę, obserwowano ograniczonąkumulację irbesartanu w osoczu (18%).

Zaburzenie czynności nerek: u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub poddawanych

hemodializie, parametry farmakokinetyczne irbesartanu są nieznacząco zmienione. Irbesartan nie jestusuwany przez hemodializę.

Zaburzenie czynności wątroby: u pacjentów z łagodną do umiarkowanej marskością wątroby,

parametry farmakokinetyczne irbesartanu są nieznacząco zmienione. Nie przeprowadzono badań upacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Brak danych wskazujących na toksyczność ogólnoustrojową, jak i narządową irbesartanu w dawkachistotnych kliniczne. W przedklinicznych badaniach bezpieczeństwa stwierdzono, że duże dawkiirbesartanu (≥ 250 mg/kg/dobę u szczurów i ≥ 100 mg/kg/dobę u makaków) powodowałyzmniejszenie parametrów krwinek czerwonych (erytrocyty, hemoglobina, hematokryt). Bardzo dużedawki (≥ 500 mg/kg/dobę) irbesartanu powodowały u szczurów i makaków zmiany zwyrodnieniowew nerkach (takie jak śródmiąższowe zapalenie nerek, poszerzenie kanalików nerkowych, nacieki zbazofilów w kanalikach nerkowych, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu) i uważasię, że są one wtórne w stosunku do przeciwnadciśnieniowego działania, które powodujezmniejszenie przepływu przez nerki. Ponadto, irbesartan powodował rozrost/przerost komórekaparatu przykłębuszkowego (u szczurów w dawce ≥ 90 mg/kg/dobę, u makaków w dawce ≥ 10mg/kg/dobę). Wszystkie te zmiany uznano za skutek farmakologicznego działania irbesartanu. Dlaterapeutycznych dawek irbesartanu stosowanych u ludzi, rozrost/przerost komórek aparatuprzykłębuszkowego nerek wydaje się nie mieć żadnego odniesienia.

Nie było dowodów na mutagenność, klastogenność oraz rakotwórczość.

W badaniach na szczurach płci męskiej i żeńskiej nie obserwowano wpływu na płodność orazliczebność miotu, nawet po podaniu dawek doustnych irbesartanu powodujących pewne objawytoksyczności u rodzica (od 50 do 650 mg/kg/dobę), w tym zgon po największych dawkach. Nieodnotowano znaczącego działania na liczbę ciałek żółtych, implantację zarodka lub żywe płody.Irbesartan nie miał wpływu na przeżycie, rozwój lub rozmnażanie potomstwa. Badania nazwierzętach wskazują, że znakowany izotopowo irbesartan jest wykrywany w płodach szczura ikrólika. Irbesartan przenika do mleka szczurów w okresie laktacji.

Badania na zwierzętach z irbesartanem wykazały przemijające działanie toksyczne (poszerzenie miedniczek nerkowych, wodniak moczowodu lub obrzęk podskórny) u szczurzych płodów, które

12

ustępowało po porodzie. U królików, poronienia lub wczesne resorpcje płodów notowano po dawkachpowodujących znaczącą toksyczność u matek, włącznie ze śmiertelnością. Nie obserwowanodziałania teratogennego u szczura i królika.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna

Wapnia wodorofosforan dwuwodnyKarboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Hypromeloza (5 cp)

Talk Polisorbat 80

Krzemionka koloidalna bezwodnaSodu stearylofumaran

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Produkt leczniczy jest dostępny w blistrach PVC/PVDC/Aluminium.

Wielkości opakowań: 14, 28 lub 56 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

Wszelkie resztki niewykorzystanego leczniczego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposóbzgodny z obowiązującymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o.ul. Sokratesa 13D lokal 2701-909 Warszawa

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

13

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

14