CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Lanvis, 40 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka zawiera 40 mg tioguaniny (Tioguaninum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Tabletki o barwie białej lub kremowej, okrągłe, dwustronnie wypukłe z rowkiem dzielącymi nadrukiem „T40” na górnej stronie, bez rowka dzielącego i wytłoczenia na dolnej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Lanvis wskazany jest głównie w leczeniu ostrych białaczek, a zwłaszcza:• ostrej białaczki szpikowej,

• ostrej białaczki limfoblastycznej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Zalecenia ogólne

Dokładne dawkowanie i okres podawania produktu leczniczego są uzależnione od rodzaju oraz dawkiinnych produktów leczniczych cytotoksycznych stosowanych jednocześnie z tioguaniną.

Stopień wchłaniania tioguaniny po podaniu doustnym jest zróżnicowany. Stężenie w osoczu może byćzmniejszone w przypadku wystąpienia wymiotów lub podania produktu leczniczego wraz z posiłkiem.

Tioguanina może być stosowana na dowolnym etapie poprzedzającym leczenie podtrzymujące,w krótkotrwałych cyklach. Nie zaleca się stosowania tioguaniny w trakcie leczenia podtrzymującegolub w innych schematach długotrwałego ciągłego leczenia, z powodu dużego ryzykahepatotoksyczności (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Dawkowanie

Dorośli

Zwykle stosuje się dawkę od 100 do 200 mg/m2 powierzchni ciała na dobę.

Dzieci i młodzież

U dzieci podawano dawki zbliżone do dawek stosowanych u dorosłych w przeliczeniu na powierzchnię ciała.

Osoby w podeszłym wieku

Nie ma specjalnych zaleceń, co do dawkowania produktu leczniczego u osób starszych [patrz:Niewydolność nerek i (lub) wątroby].

U osób w podeszłym wieku tioguaninę stosowano w różnych schematach chemioterapii ostrychbiałaczek w dawkach takich samych, jak u młodszych pacjentów.

Specjalne grupy pacjentów

Zaburzenie czynności nerek i (lub) wątroby

Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i (lub) wątroby.

Pacjenci z niedoborem TPMT

U pacjentów z wrodzonym niskim poziomem lub brakiem aktywności S-metylotransferazy tiopuryny(ang. thiopurine S-methyltransferase, TPMT) istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej toksycznościtioguaniny spowodowanej zazwyczaj stosowanymi dawkami tioguaniny i na ogół wymagająznacznego zmniejszenia dawki. Optymalna dawka początkowa u pacjentów z niedoboremhomozygotycznym nie została ustalona (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Większość pacjentów z heterozygotycznym niedoborem TPMT toleruje zalecane dawki tioguaniny,jednak niektórzy mogą wymagać zmniejszenia dawki. Dostępne są badania genotypu i fenotypuTPMT (patrz punkty 4.4 i 5.2). Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów z zaburzeniemczynności wątroby.

Pacjenci z wariantem genu NUDT15

U pacjentów z dziedziczną mutacją genu NUDT15 występuje zwiększone ryzyko ciężkich działańtoksycznych tiopuryny, takich jak leukopenia i łysienie po zastosowaniu konwencjonalnych dawektiopuryny i zazwyczaj wymagają oni znacznego zmniejszenia dawki. Szczególne ryzyko występujeu pacjentów rasy azjatyckiej, ze względu na zwiększoną częstość występowania tej mutacji w tejpopulacji. Nie ustalono optymalnej dawki początkowej dla pacjentów z niedoboremheterozygotycznym ani homozygotycznym.

Przed rozpoczęciem leczenia tiopuryną należy rozważyć wykonanie testów genetycznychi fenotypowanie wariantów genu NUDT15 u wszystkich pacjentów (także u dzieci i młodzieży),zwłaszcza u pacjentów rasy azjatyckiej, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ciężkiej leukopeniii łysienia, związanych z leczeniem tiopuryną (patrz punkt 5.2).

Sposób podawania

Podanie doustnie.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Biorąc pod uwagę ciężkość chorób, w których wskazane jest stosowanie produktu leczniczego, brak bezwzględnych przeciwwskazań.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

TIOGUANINA JEST AKTYWNYM ŚRODKIEM CYTOTOKSYCZNYM I NALEŻY JĄSTOSOWAĆ WYŁĄCZNIE POD NADZOREM LEKARZA DOŚWIADCZONEGOW PODAWANIU TEGO RODZAJU PRODUKTÓW LECZNICZYCH.

Immunizacja za pomocą szczepionek zawierających żywe drobnoustroje może potencjalniespowodować infekcję u pacjenta w immunosupresji. Dlatego nie zaleca się stosowania u tychpacjentów szczepionek zawierających żywe drobnoustroje. W każdym przypadku pacjentom w remisjinie powinno podawać się szczepionek zawierających żywe drobnoustroje przed upływem co najmniej3 miesięcy od zakończenia chemioterapii.

Wpływ na wątrobę

TIOGUANINY NIE NALEŻY STOSOWAĆ W TRAKCIE LECZENIE PODTRZYMUJĄCEGOLUB W INNYCH SCHEMTACH DŁUGOTRWAŁEGO CIAGŁEGO LECZENIA Z POWODUWYSOKIEGO RYZYKA TOKSYCZNEGO USZKODZENIA WĄTROBY, ZWANEGOUSZKODZENIEM ŚRÓDBŁONKA NACZYŃ (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Tego rodzaju toksyczne uszkodzenie wątroby było obserwowane u dużego odsetka dzieci tioguaninęjako element leczenia podtrzymującego ostrej białaczki limfoblastycznej oraz w innych przypadkach,kiedy stosowane było ciągłe leczenie tioguaniną. Tego rodzaju toksyczne uszkodzenie wątrobywystępuje zdecydowanie częściej u płci męskiej. Toksyczne uszkodzenie wątroby zwykle przejawiasię wystąpieniem objawów klinicznych zespołu zamknięcia żył wątrobowych (hiperbilirubinemia,tkliwa hepatomegalia, zwiększenie masy ciała z powodu zatrzymania płynów i wodobrzusza) lubobjawów nadciśnienia wrotnego (splenomegalia, małopłytkowość, żylaki przełyku).Zmiany histologiczne związane z toksycznym uszkodzeniem wątroby obejmują stwardnieniewątrobowo-wrotne, guzkowy rozrost regeneracyjny wątroby, zmiany o typie peliosis hepatis orazwłóknienie okołowrotne wątroby.

Należy przerwać stosowanie tioguaniny u pacjentów, u których wystąpią oznaki toksycznegouszkodzenia wątroby, ponieważ donoszono o odwracalności objawów przedmiotowychi podmiotowych po odstawieniu produktu leczniczego.

Monitorowanie

Należy uważnie monitorować pacjentów podczas leczenia, włącznie z wykonywaniem badania liczbykrwinek oraz cotygodniowym badaniem parametrów czynności wątroby. Wczesnymi wykładnikamitoksycznego uszkodzenia wątroby są objawy związane z nadciśnieniem wrotnym, takie jakmałopłytkowość nieproporcjonalna do neutropenii i splenomegalia. Odnotowano także zwiększenieaktywności enzymów wątrobowych towarzyszące toksycznemu uszkodzeniu wątroby, lecz niewystępuje ono zawsze.

Wpływ na parametry hematologiczne

Leczenie tioguaniną powoduje zahamowanie czynności szpiku kostnego prowadzące do leukopeniii małopłytkowości (patrz Wpływ na wątrobę). Rzadziej zgłaszano niedokrwistość.

Zahamowanie czynności szpiku kostnego jest łatwo odwracalne, jeśli odpowiednio wcześniezaprzestanie się stosowania tioguaniny,

Niedobór S-metylotransferazy tiopuryny

Osoby z wrodzonym niedoborem enzymu TPMT mogą być niezwykle wrażliwe na mielosupresyjnedziałanie tioguaniny i podatne na szybkie wystąpienie depresji szpiku kostnego po rozpoczęciuleczenia tioguaniną. Mielosupresję może nasilać jednoczesne stosowanie produktów leczniczychhamujących enzym metylotransferazę tiopuryny takich jak: olsalazyna, mesalazyna lub sulfasalazyna.Niektóre laboratoria oferują badania w kierunku niedoboru TPMT, jednak badania te nie zapewniajązidentyfikowania wszystkich pacjentów z ryzykiem wystąpienia ciężkiej toksyczności. Dlatego nadalkonieczne jest bardzo dokładne kontrolowanie parametrów krwi.

Mutacja NUDT15

U pacjentów z dziedziczną mutacją genu NUDT15 istnieje zwiększone ryzyko ciężkich działańtoksycznych tiopuryny, takich jak leukopenia i łysienie po zastosowaniu konwencjonalnych dawektiopuryny i zazwyczaj wymagają oni znacznego zmniejszenia dawki. Szczególne ryzyko występujeu pacjentów rasy azjatyckiej, ze względu na zwiększoną częstość występowania tej mutacji w tejpopulacji. Nie ustalono optymalnej dawki początkowej dla pacjentów z niedoboremheterozygotycznym ani homozygotycznym.

Przed rozpoczęciem leczenia tiopuryną należy rozważyć wykonanie testów genetycznychi fenotypowanie wariantów genu NUDT15 u wszystkich pacjentów (także u dzieci i młodzieży),zwłaszcza u pacjentów rasy azjatyckiej, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ciężkiejleukocytopenii i łysienia, związanych z leczeniem tiopuryną (patrz punkt 5.2).

Podczas indukcji remisji ostrej białaczki szpikowej, często u pacjenta może wystąpić okres względnejaplazji szpiku kostnego i ważne jest zapewnienie niezbędnego zaplecza leczenia wspomagającego.

Pacjenci poddani leczeniu hamującemu czynność szpiku kostnego są szczególnie podatni nawystąpienie różnego rodzaju zakażeń.

W trakcie indukcji remisji, zwłaszcza gdy dochodzi do szybkiego rozpadu komórek, należy podjąćodpowiednie środki ostrożności dla uniknięcia hiperurykemii i (lub) hiperurykozurii oraz ryzykawystąpienia nefropatii moczanowej (patrz punkt 4.8).

Monitorowanie

Z UWAGI NA SILNE DZIAŁANIE MIELOSUPRESYJNE TIOGUANINY W TRAKCIEINDUKCJI REMISJI NALEŻY CZĘSTO WYKONYWAĆ PEŁNE BADANIE MORFOLOGIIKRWI. PACJENTÓW NALEŻY UWAŻNIE MONITOROWAĆ PODCZAS LECZENIA.

Po zaprzestaniu leczenia następuje dalsze zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi, zatemwystąpieniu pierwszego objawu przedmiotowego nadmiernego zmniejszenia ich liczby we krwinależy tymczasowo przerwać leczenie.

Zespół Lesch-Nyhana

Enzymem katalizującym przemianę tioguaniny do czynnego związku jest fosforybozylotransferazahipoksantynowo-guaninowa. Dlatego u pacjentów z niedoborem tego enzymu, np. z zespołemLesch-Nyhana, białaczka może być oporna na działanie produktu leczniczego Lanvis.U dwojga dzieci z zespołem Lesch-Nyhana wykazano oporność na działanie azatiopryny, któraprzekształcana jest do tego samego aktywnego metabolitu co tioguaniną.

Ekspozycja na promienie UV

Pacjenci leczeni tioguaniną są bardziej wrażliwi na słońce. Należy ograniczać ekspozycję na światłosłoneczne i promienie UV, a pacjentom należy zalecić noszenie ochronnej odzieży i stosowanie kremuprzeciwsłonecznego z wysokim filtrem.

Ostrzeżenie dotyczące substancji pomocniczej

Produkt leczniczy Lanvis zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentówz rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złegowchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Szczepionki

U pacjentów w immunosupresji nie jest zalecane szczepienie szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje (patrz punkt 4.4).

Inne mielotoksyczne produkty lecznicze i radioterapia

Podczas jednoczesnego stosowania tioguaniny z innymi mielotoksycznymi produktami leczniczymi lub radioterapia ryzyko mielosupresji jest zwiększone.

Allopurynol

Jednoczesne stosowanie allopurynolu w celu zahamowania powstawania kwasu moczowego niewymagało zmiany dawkowania tioguaniny, tak jak jest to wymagane w przypadku merkaptopurynyi azatiopryny.

Pochodne kwasu acetylosalicylowego

Badania in vitro wykazały, że pochodne aminosalicylanów np. olsalazyna, mesalazyna lubsulfasalazyna, hamują aktywność enzymu metylotransferazy tiopuryny (TPMT) i dlatego produkty tenależy ostrożnie stosować u pacjentów leczonych jednocześnie tioguaniną (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Tioguanina, podobnie jak inne produkty lecznicze cytotoksyczne, jest potencjalnie teratogenna.

Ciąża

Kiedy jest to możliwe, należy unikać stosowania tioguaniny w okresie ciąży, zwłaszcza w pierwszymtrymestrze. W każdym przypadku należy rozważyć stosunek potencjalnego zagrożenia dla płodu dospodziewanej korzyści dla matki.

Tak jak w przypadku każdej chemioterapii cytotoksycznej, należy zalecić stosowanie skutecznychśrodków antykoncepcyjnych, jeżeli którykolwiek z partnerów otrzymuje tioguaninę.

Karmienie piersią

Brak danych dotyczących przenikania tioguaniny lub jej metabolitów do mleka ludzkiego. Sugerujesię, aby kobiety otrzymujące tioguaninę nie karmiły piersią.

Płodność

Opisano pojedyncze przypadki, w których mężczyźni otrzymujący skojarzoną terapię produktamileczniczymi cytotoksycznymi, w tym tioguaniną, spłodzili potomstwo z wadami wrodzonymi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Brak danych dotyczących wpływu tioguaniny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Nie można przewidzieć szkodliwego wpływu na te czynności na podstawie farmakologiitioguaniny.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Brak współczesnej dokumentacji klinicznej tego produktu leczniczego, która mogłaby byćwykorzystana dla oceny częstości występowania działań niepożądanych. Tioguanina jest zwykle jednąze składowych chemioterapii skojarzonej, dlatego nie jest możliwe przypisanie działań niepożądanychwyłącznie temu produktowi leczniczemu.

Działania niepożądane zostały pogrupowane według częstości występowania zdefiniowanej wnastępujący sposób: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100, < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000,< 1/100); rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może byćokreślona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często: niewydolność szpiku kostnego (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: zapalenie jamy ustnej, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego.Rzadko: martwicze zapalenie jelit.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowycha

Bardzo często: choroba zarostowa żył wątrobowych: hiperbilirubinemia, hepatomegalia, zwiększenie

masy ciała z powodu zatrzymania płynów i wodobrzusza.

Nadciśnienie wrotne: splenomegalia, żylaki przełyku i małopłytkowość.Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej oraz zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy we krwi, żółtaczka, włóknienie wrotne, guzkowy rozrost regeneracyjny wątroby, zmiany o typie peliosis hepatis.Często: choroba zarostowa żył wątrobowych w trakcie krótkotrwałego, cyklicznego leczenia.Rzadko: martwica wątroby.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Często: hiperurykemia i (lub) hiperurykozuria i nefropatia moczanowa (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Częstość nieznana: wrażliwość na światło (patrz punkt 4.4).

Opis wybranych działań niepożądanych

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Toksyczne uszkodzenie wątroby związane z uszkodzeniem śródbłonka naczyniowego występujebardzo często w przypadku, gdy tioguanina jest stosowana w leczeniu podtrzymującym lub w innychschematach długotrwałego ciągłego leczenia, co nie jest zalecane (patrz punkt 4.2 oraz punkt 4.4).Rzadko: opisano kilka przypadków martwicy centralnej zrazików wątroby, w tym u pacjentówotrzymujących chemioterapię skojarzoną, doustne środki antykoncepcyjne, duże dawki tioguaninyi spożywających alkohol.

Opisywano odwracalność objawów przedmiotowych i podmiotowych hepatotoksyczności pozaprzestaniu krótkotrwałego bądź długotrwałego ciągłego leczenia.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy podmiotowe

Głównym działaniem toksycznym jest wpływ na czynność szpiku kostnego a działanie toksyczne naukład krwiotwórczy jest bardziej nasilone po przedawkowaniu przewlekłym niż po przyjęciunadmiernej pojedynczej dawki.

Leczenie

Ponieważ nie jest znane antidotum, należy ściśle monitorować obraz krwi i w razie potrzeby wdrożyćleczenie wspomagające z przetoczeniem krwi włącznie. Dalsze postępowanie powinno być zgodne zewskazaniami klinicznymi lub zaleceniami krajowego ośrodka ds. zatruć, jeżeli istnieje.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące/analogi puryn, kod ATC: L01BB03

Mechanizm działania

Tioguanina jest sulfhydrylową pochodną guaniny i działa jak antymetabolit dla zasad purynowych.Tioguanina jest aktywowana do nukleotydu, kwasu tioguanylowego. Metabolity tioguaniny hamująsyntezę puryn de novo oraz interkonwersję nukleotydów purynowych. Tioguanina jest również

wbudowywana do kwasów nukleinowych i uważa się, że wbudowanie tioguaniny do DNA (kwasu deoksyrybonukleinowego) przyczynia się do cytotoksyczności leku.

Działanie farmakodynamiczne

Zwykle występuje oporność krzyżowa na tioguaninę i merkaptopurynę; dlatego nie należy oczekiwać,że pacjenci z nowotworem opornym na jeden produkt leczniczy będą reagować na leczenie innymproduktem leczniczym.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Badania z użyciem radioaktywnej tioguaniny wykazały, że po podaniu doustnym największaradioaktywność w krwi występuje po 8-10 godz., a następnie ulega stopniowemu zmniejszeniu.Dalsze badania z zastosowaniem techniki HPLC wykazały, że 6-tioguanina jest główną tiopurynąobecną przez przynajmniej pierwsze 8 godz. po podaniu dożylnym. Maksymalne stężenia w osoczuwynoszące 61-118 nmol/ml można osiągnąć po podaniu dożylnym 1 - 1,2 g 6-tioguaniny/m2 pc.

Przebieg eliminacji tioguaniny z osocza ma charakter dwuwykładniczy (model dwukompartmentowy)z okresami półtrwania początkowym i końcowym odpowiednio 3 i 5,9 godzin. Po doustnym podaniudawki 100 mg/m2 pc., maksymalne stężenie w osoczu mierzone za pomocą HPLC występuje po 2 do4 godzinach i mieści się w zakresie 0,03-0,94 nmol/ml. Stężenia te są mniejsze w przypadkujednoczesnego przyjmowania pokarmu lub w przypadku wystąpienia wymiotów.

Dystrybucja

Literatura naukowa zawiera jedynie ograniczone dane na temat dystrybucji tioguaniny u ludzi.Tioguanina przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego po ciągłej infuzji dożylnej w dawkach20 mg/m2/godz. przez 24 godziny u dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną.

Metabolizm

Tioguanina jest w znacznym stopniu metabolizowana in vivo. Następujące cztery różne enzymyodpowiadają za metabolizm tioguaniny: fosforybozylotransferaza hipoksantynowo-guaninowa[ang. hypoxanthine (guanine) phosphoribosyl transferase, HG-PRT], która przekształca tioguaninęw tio-guanozynomonofosforan (ang. thioguanosine monophosphate, 6-TGMP), który jest następniemetabolizowany przez kinazy proteinowe do związku aktywnego – nukleotydów tioguaniny(ang. tioguanine nucleotides, 6-TGN); TPMT, który przekształca tioguaninę w 6-metylotioguaninę(ang. 6-methylthioguanine, 6-MTG – metabolit nieaktywny) oraz 6-TGMP w 6-metylo-TGMP(metabolit nieaktywny), a także oksydaza ksantynowa (ang. xanthine oxidase, XDH lub XO) orazoksydaza aldehydowa (ang. aldehyde oxidase, AO), które także przekształcają tioguaninęw nieaktywne metabolity. Tioguanina jest początkowo deaminowana przez deaminazę guaniny(ang. guanine deaminase, GDA) do formy 6-tioksantyny (ang. 6-thioxanthine, 6-TX), a ta staje sięsubstratem dla kwasu 6-tiomoczowego (ang. 6-thiouric acid, 6-TUA) katalizowanego XDH.

Wariant NUDT15 R139C (NUDT15 c.415C>T)

Ostatnie badania wskazują na istnienie silnej zależności pomiędzy wariantem genu NUDT15:NUDT15 c.415C>T [p.Arg139Cys] (określanym też jako NUDT15 R139C [rs116855232]), który, jaksię uważa, powoduje utratę funkcji enzymu NUDT15, a działaniami toksycznymi tiopuryny, takimi,jak leukopenia i łysienie. Częstość występowania wariantu NUDT15 c.415C>T jest zmiennaw różnych populacjach etnicznych i wynosi 9,8% w populacji wschodnioazjatyckiej, 3,9%w populacji latynoamerykańskiej, 0,2% w populacji europejskiej i 0,0% w populacji afrykańskiej,co wskazuje na zwiększone ryzyko u pacjentów rasy azjatyckiej. U pacjentów z homozygotycznymwariantem NUDT15 (allele ryzyka T) występuje znacznie większe ryzyko wystąpienia działańtoksycznych tiopuryn w porównaniu z homozygotami C.

Zmniejszenie dawek tiopuryny u pacjentów z wariantem NUDT15 może zmniejszyć ryzykowystąpienia jej działań toksycznych. W związku z tym, przed rozpoczęciem leczenia tiopuryną należyprzeprowadzić analizę genotypu w celu określenia genotypu NUDT15 u wszystkich pacjentów, takżeu dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2). Zaleca się, aby lekarz prowadzący określił, czy konieczne jestzmniejszenie dawki w oparciu o reakcję pacjenta na leczenie i jego profil genetyczny.

Pacjenci z wariantami genu NUDT15, jak i TPMT znacznie gorzej tolerują tiopuryny, niż pacjenci z allelami ryzyka tylko w jednym z tych dwóch genów.

Dokładny mechanizm toksycznego działania puryn, związanego z genem NUDT15 nie jest znany.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Ze względu na wpływ na DNA, tioguanina jest potencjalnie mutagenna i rakotwórcza.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodnaSkrobia ziemniaczanaGuma arabska Kwas stearynowy Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

5 lat.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25C, w suchym miejscu. Chronić od światła.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

25 tabletek w butelce ze szkła oranżowego w tekturowym pudełku.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

Środki ostrożności podczas postępowania z produktem leczniczym Lanvis

Tabletki produktu leczniczego Lanvis zawierają środek cytotoksyczny, dlatego należy zachowaćostrożność podczas obchodzenia się z produktem.

Jeśli konieczne jest podzielenie tabletki, należy zachować ostrożność, aby nie dopuścić do skażeniarąk lub wdychania produktu leczniczego.

Zaleca się postępowanie zgodne z obowiązującymi lokalnymi zaleceniami i (lub) przepisamidotyczącymi cytotoksycznych produktów leczniczych.

Postępowanie z niewykorzystanym produktem

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.