Leczenie świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka STW dużym, wieloośrodkowym badaniu 20 479 pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniemodcinka ST kwalifikujących się do otrzymania leczenia fibrynolitycznego zrandomizowano do grupyotrzymującej enoksaparynę sodową w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus)w dawce 3000 j.m. (30 mg) w połączeniu z dawką 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) podaną podskórnie,a następnie we wstrzyknięciach podskórnych w dawce 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) co 12 godzin,bądź do grupy otrzymującej dożylnie heparynę niefrakcjonowaną w dawce dostosowanej do wartościaPTT przez 48 godzin. Wszyscy pacjenci otrzymywali również leczenie kwasem acetylosalicylowymprzez co najmniej 30 dni. Dawkowanie enoksaparyny sodowej modyfikowano u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności nerek oraz u osób w podeszłym wieku (co najmniej 75 lat). Wstrzyknięciapodskórne enoksaparyny sodowej podawano do czasu wypisu ze szpitala lub przez maksymalnieosiem dni (w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej).
4716 pacjentów poddano zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej przy wspomagającymleczeniu przeciwzakrzepowym z zastosowaniem badanego leku podawanego metodą ślepej próby.Mianowicie w przypadku pacjentów otrzymujących enoksaparynę sodową zabieg PCI wykonywanow trakcie leczenia tym produktem leczniczym (bez zmiany leczenia), z zastosowaniem schematuustalonego we wcześniejszych badaniach, tj. bez dodatkowej dawki, jeśli ostatnią dawkę podskórnąpodano mniej niż 8 godzin przed napełnieniem balonu, natomiast z szybkim wstrzyknięciemdożylnym (bolus) dawki 30 j.m./kg mc. (0,3 mg/kg mc.) enoksaparyny sodowej, jeśli ostatnią dawkępodskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu.
W porównaniu z heparyną niefrakcjonowaną, enoksaparyna sodowa istotnie redukowała częstośćwystępowania złożonego pierwszorzędowego punktu końcowego, który obejmował zgon z dowolnejprzyczyny lub ponowny zawał mięśnia sercowego w okresie pierwszych 30 dni po randomizacji [9,9%w grupie enoksaparyny sodowej w porównaniu z 12,0% w grupie heparyny niefrakcjonowanej]z redukcją ryzyka względnego o 17% (p<0,001).
Korzyści z leczenia enoksaparyną sodową, wyraźnie widoczne w odniesieniu do szeregu punktówkońcowych dotyczących skuteczności, pojawiały się po 48 godzinach – w tym czasie zaobserwowanoredukcję o 35% ryzyka względnego wystąpienia ponownego zawału mięśnia sercowegow porównaniu ze stosowaniem heparyny niefrakcjonowanej (p<0,001).
Korzystny wpływ enoksaparyny sodowej na pierwszorzędowy punkt końcowy pozostawał spójny wkluczowych podgrupach, między innymi wyróżnionych na podstawie wieku, płci, lokalizacji zawału,cukrzycy w wywiadzie, wcześniejszego zawału mięśnia sercowego, typu podanego lekufibrynolitycznego oraz czasu do rozpoczęcia leczenia badanym lekiem.
Wystąpiły istotne korzyści z leczenia enoksaparyną sodową w porównaniu z heparynąniefrakcjonowaną u pacjentów poddanych zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej w okresie30 dni po randomizacji (redukcja ryzyka względnego o 23%), a także u pacjentów leczonychzachowawczo (redukcja ryzyka względnego o 15%, p=0,27 dla interakcji).
Częstość występowania złożonego punktu końcowego obejmującego zgon, ponowny zawał mięśniasercowego lub krwotok wewnątrzczaszkowy w okresie 30 dni (miara korzyści klinicznych netto) byłaistotnie niższa (p<0,0001) w grupie enoksaparyny sodowej (10,1%) w porównaniu z grupą heparyny(12,2%), co odpowiada redukcji ryzyka względnego o 17% na korzyść leczenia enoksaparyną sodową.Częstość występowania poważnego krwawienia w okresie 30 dni była istotnie wyższa (p<0,0001)w grupie enoksaparyny sodowej (2,1%) niż w grupie heparyny (1,4%). Odnotowano też większączęstość występowania krwawienia z przewodu pokarmowego w grupie enoksaparyny sodowej(0,5%) niż w grupie heparyny (0,1%), natomiast częstość występowania krwawieniawewnątrzczaszkowego była podobna w obu grupach (0,8% w grupie enoksaparyny sodowejw porównaniu z 0,7% w grupie heparyny).
Korzystny wpływ enoksaparyny sodowej na pierwszorzędowy punkt końcowy zaobserwowany w okresie pierwszych 30 dni utrzymywał się w 12-miesięcznym okresie obserwacji.
Zaburzenia czynności wątroby
Na podstawie danych dostępnych w publikacjach literaturowych stosowanie enoksaparyny sodowejw dawce 4000 j.m. (40 mg) u pacjentów z marskością wątroby (klasy B-C w skali Childa-Pugha),wydaje się być bezpieczne i skuteczne w zapobieganiu zakrzepicy żyły wrotnej. Należy zaznaczyć, żedane bazujące na dostępnej literaturze mogą mieć ograniczenia.
21