CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Oxepilax, 300 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 300 mg okskarbazepiny (Oxcarbazepinum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Podłużne, jasnoróżowe tabletki z liną podziału jednej stronie i wytłoczonym oznakowaniem „3” po drugiej stronie.

Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Oxepilax jest wskazany w leczeniu napadów padaczkowych częściowych przechodzących lubnie we wtórne uogólnione napady toniczno-kloniczne.

Oxepilax jest wskazany do stosowania w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Stosowanie produktu leczniczego Oxepilax w monoterapii i leczeniu skojarzonym należy rozpoczynaćod skutecznej klinicznie dawki, podawanej w dwóch dawkach podzielonych. Dawkę tę możnazwiększać w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Jeśli Oxepilax ma zastąpić inne lekiprzeciwpadaczkowe, ich dawkę należy stopniowo zmniejszać od momentu rozpoczęcia leczeniaproduktem leczniczym Oxepilax.

W leczeniu skojarzonym, gdy pacjent przyjmuje wiele leków przeciwpadaczkowych, może zaistniećpotrzeba zmniejszenia dawki innych leków przeciwpadaczkowych podawanych jednocześnie i (lub)powolnego zwiększania dawki produktu leczniczego Oxepilax (patrz punkt 4.5).

Produkt leczniczy Oxepilax można przyjmować w czasie posiłków lub niezależnie od nich.

Poniższe zalecenia dotyczące dawkowania odnoszą się do wszystkich pacjentów, u których niestwierdzono zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 5.2). Kontrola stężenia leku w osoczu nie jestkonieczna w celu uzyskania optymalnych wyników leczenia produktem leczniczym Oxepilax.

Dla dzieci, które nie potrafią połykać tabletek lub którym przepisana dawka nie może być podana w postaci tabletek, dostępna jest okskarbazepina w postaci zawiesiny doustnej.

1

Dorośli

Monoterapia

Leczenie należy rozpocząć od dawki 600 mg okskarbazepiny na dobę (8 do 10 mg/kg/dobę) w dwóchpodzielonych dawkach. Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać w odstępach okołotygodniowych, maksymalnie o 600 mg/dobę, rozpoczynając od dawki początkowej, aż do osiągnięciapożądanej odpowiedzi klinicznej. Efekty terapeutyczne uzyskuje się po podaniu dawek mieszczącychsię w zakresie od 600 mg/dobę do 2400 mg/dobę.

Kontrolowane badania z zastosowaniem monoterapii u pacjentów nie przyjmujących w czasie badaniainnych leków przeciwpadaczkowych wykazały, że dawka 1200 mg/dobę była skuteczna; u pacjentówz padaczką bardziej oporną na leczenie, przechodzących z terapii innymi lekamiprzeciwpadaczkowymi na monoterapię produktem leczniczym Oxepilax, wykazano skutecznośćdawki 2400 mg/dobę.

W warunkach szpitalnych, dawkę zwiększano do 2400 mg/dobę w ciągu 48 godzin.

Leczenie skojarzone

Początkowo należy podawać 600 mg okskarbazepiny na dobę (8 do 10 mg/kg/dobę) w dwóchpodzielonych dawkach. Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać w okołotygodniowych odstępach, maksymalnie o 600 mg/dobę, rozpoczynając od dawki początkowej, aż doosiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej. Efekty terapeutyczne uzyskuje się po podaniu dawekmieszczących się w zakresie od 600 mg/dobę do 2400 mg/dobę.

Dobowe dawki z zakresu 600-2400 mg/dobę również okazały się skuteczne w kontrolowanymbadaniu klinicznym z leczeniem skojarzonym, jednak większość pacjentów nie tolerowała dawki 2400mg/dobę bez zmniejszenia dawek innych leków przeciwpadaczkowych przyjmowanych jednocześniez produktem leczniczym Oxepilax, głównie z powodu działań niepożądanych na OUN. Dawki dobowepowyżej 2400 mg/dobę nie były przedmiotem systematycznych badań klinicznych.

Pacjenci w podeszłym wieku

Zaleca się modyfikację dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek(patrz punkt „Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek”). Dawkowanie u pacjentów z ryzykiemhiponatremii, patrz punkt 4.4.

Dzieci i młodzież

W monoterapii i leczeniu skojarzonym dawka początkowa powinna wynosić 8 do 10 mg/kg/dobę,podane w dwóch podzielonych dawkach. W leczeniu skojarzonym efekty terapeutyczne obserwuje siępo średniej dawce podtrzymującej wynoszącej około 30 mg/kg/dobę. Jeśli istnieją wskazaniakliniczne, dawkę można zwiększać w odstępach około tygodniowych maksymalnie o 10 mg/kg/dobęzaczynając od dawki początkowej, aż do osiągnięcia dawki maksymalnej 46 mg/kg/dobę, douzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej (patrz punkt 5.2).

Okskarbazepina jest zalecana do stosowania u dzieci w wieku 6 lat i starszych. Bezpieczeństwoi skuteczność były oceniane w kontrolowanych badaniach klinicznych obejmujących ok. 230 dzieciw wieku poniżej 6 lat (dolna granica wieku 1 miesiąc). Okskarbazepina nie jest zalecana u dzieciw wieku poniżej 6 lat, ponieważ jej bezpieczeństwo i skuteczność w tej grupie pacjentów nie zostaływystarczająco udokumentowane.

Wszystkie podane powyżej zalecenia dotyczące dawkowania produktu (u dzieci, dorosłychi pacjentów w podeszłym wieku), dla wszystkich grup wiekowych, zostały określone na podstawiedawek stosowanych w badaniach klinicznych. Jednakże, jeśli to konieczne, można rozważyćzastosowanie mniejszej dawki początkowej.

2

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniamiczynności wątroby. Brak danych na temat stosowania okskarbazepiny u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby, a w przypadku takiego zastosowania należy zachować ostrożność(patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min), leczenieokskarbazepiną należy rozpoczynać od połowy zazwyczaj stosowanej dawki początkowej(300 mg/dobę). Dawkę można zwiększać w odstępach co najmniej tygodniowych, aż do uzyskaniapożądanej odpowiedzi klinicznej (patrz punkt 5.2).

Zwiększanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wymaga staranniejszej obserwacji.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nadwrażliwość

Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłąszano reakcje nadwrażliwości klasy I (natychmiastowe), w tymwysypka, świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy oraz doniesienia o anafilaksji. Donoszono oprzypadkach anafilaksji i obrzęku naczynioruchowym w obrębie krtani, głośni, warg i powiek pozastosowaniu u pacjentów pierwszej lub kolejnych dawek okskarbazepiny. Jeśli takie reakcjewystąpiły u pacjenta po leczeniu okskarbazepiną, należy przerwać stosowanie leku i rozpocząćalternatywne leczenie.

Pacjenci, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbamazepinę, powinni zostaćpoinformowani, że u około 25-30% z nich mogą pojawić się reakcje nadwrażliwości (np. ciężkiereakcje skórne) na okskarbazepinę (patrz punkt 4.8).

Reakcje nadwrażliwości, w tym wielonarządowe reakcje nadwrażliwości, mogą wystąpić takżeu pacjentów, u których nie obserwowano nadwrażliwości na karbamazepinę. Takie reakcje mogądotyczyć skóry, wątroby, krwi i układu limfatycznego bądź innych narządów, każdego indywidualnielub występować jako reakcje układowe (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią objawy przedmiotowei podmiotowe świadczące o reakcji nadwrażliwości, stosowanie okskarbazepiny powinno byćnatychmiast przerwane.

Reakcje skórne

Bardzo rzadko donoszono o występowaniu poważnych reakcji skórnych, w tym zespołu Stevensa-Johnsona, toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (zespół Lyella) oraz rumieniawielopostaciowego w związku z zastosowaniem okskarbazepiny. Pacjenci, u których wystąpiąpoważne reakcje skórne, mogą wymagać hospitalizacji, ponieważ stany te mogą zagrażać życiu,a nawet, w bardzo rzadkich przypadkach, prowadzić do zgonu. Zdarzenia związane z zastosowaniemokskarbazepiny występowały zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Średni czas od rozpoczęcia leczeniado wystąpienia tych objawów wynosił 19 dni. Donoszono o kilku pojedynczych przypadkach nawrotuciężkich reakcji skórnych po ponownym podaniu okskarbazepiny.

Pacjenci, u których wystąpi reakcja skórna po zastosowaniu produktu Oxepilax, powinni być pilniezbadani przez lekarza, a leczenie okskarbazepiną należy natychmiast przerwać, chyba że wysypkawyraźnie nie ma związku z lekiem. W razie przerwania leczenia, należy rozważyć zastąpienieproduktu leczniczego Oxepilax innym lekiem przeciwpadaczkowym, aby uniknąć napadówpadaczkowych po odstawieniu leku. Produktu leczniczego Oxepilax nie należy ponownie podawaćpacjentom, którzy przerwali leczenie z powodu reakcji nadwrażliwości (patrz punkt 4.3).

3

Hiponatremia

U maksymalnie 2,7% pacjentów leczonych okskarbazepiną obserwowano stężenia sodu w surowicyponiżej 125 mmol/l, zazwyczaj bezobjawowe i nie wymagające zmiany dawkowania. Badaniakliniczne wykazały, że stężenie sodu w surowicy powróciło do normy po zmniejszeniu dawki,przerwaniu leczenia lub po wdrożeniu leczenia zachowawczego (np. ograniczonego przyjmowaniapłynów). U pacjentów ze współistniejącymi chorobami nerek przebiegającymi z małym stężeniemsodu oraz u chorych leczonych jednocześnie produktami zmniejszającymi stężenie sodu (np. lekamimoczopędnymi, desmopresyną), jak również lekami przeciwzapalnymi z grupy NLPZ (np.indometacyną), przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie sodu w surowicy. Następnieczynność tę należy powtórzyć po około 2 tygodniach, a potem w odstępach miesięcznych, przez trzypierwsze miesiące leczenia, lub w razie potrzeby. Wspomniane powyżej czynniki ryzyka odnoszą sięszczególnie do osób w podeszłym wieku. U pacjentów leczonych okskarbazepiną, w momenciewprowadzania leczenia lekami obniżającymi poziom sodu należy również oznaczyć stężenie sodu wsurowicy. Ogólnie, jeśli wystąpią objawy świadczące o niedoborze sodu we krwi podczas stosowaniaokskarbazepiny (patrz punkt 4.8), należy rozważyć oznaczenie stężenia sodu. U innych pacjentównależy oznaczać stężenie sodu w surowicy podczas rutynowych badań kontrolnych.

Wszyscy pacjenci z pierwotną lub wtórną niewydolnością serca powinni być poddawani regularnympomiarom masy ciała w celu określenia stopnia retencji płynów. W przypadku zatrzymania płynówlub nasilenia się niewydolności serca, należy sprawdzić stężenie sodu w surowicy. Jeśli stwierdzi sięniedobór sodu we krwi, u tych pacjentów należy ograniczyć podaż wody. Ponieważ okskarbazepinamoże bardzo rzadko powodować zaburzenia przewodzenia w sercu, pacjenci ze współistniejącymizaburzeniami przewodzenia (np. blokiem przedsionkowo-komorowym, arytmią) wymagajądokładnego monitorowania.

Czynność wątroby

Donoszono o bardzo rzadkich przypadkach zapalenia wątroby, z których większość miała łagodnyprzebieg. W razie podejrzenia zaburzeń czynności wątroby, należy ocenić jej stan i rozważyćprzerwanie podawania okskarbazepiny.

Reakcje hematologiczne

Po wprowadzeniu okskarbazepiny do obrotu bardzo rzadko donoszono o agranulocytozie,niedokrwistości aplastycznej i pancytopenii u pacjentów leczonych okskarbazepiną (patrz punkt 4.8).W razie pojawienia się jakichkolwiek objawów znaczącego zahamowania czynności szpiku kostnego,należy rozważyć przerwanie leczenia.

Zachowania samobójcze

Donoszono o myślach i zachowaniach samobójczych u pacjentów leczonych lekamiprzeciwpadaczkowymi w różnych wskazaniach. Metaanaliza randomizowanych kontrolowanychplacebo badań prowadzonych z zastosowaniem leków przeciwpadaczkowych, wykazała niewielkiezwiększenie ryzyka wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm leżący u podstaw tejzależności nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają możliwości zwiększenia ryzyka podwpływem okskarbazepiny.

Z tego względu należy uważnie obserwować pacjentów pod kątem oznak myśli i zachowańsamobójczych, a w razie potrzeby rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Należy doradzićpacjentom (oraz ich opiekunom), aby skontaktowali się z lekarzem, jeśli pojawią się oznaki myślii zachowań samobójczych.

Hormonalne środki antykoncepcyjne

Pacjentki w wieku rozrodczym powinny być poinformowane, że jednoczesne przyjmowanieokskarbazepiny wraz z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi może zmniejszać ich skuteczność(patrz punkt 4.5). Zaleca się stosowanie innych, niehormonalnych metod antykoncepcji podczasleczenia okskarbazepiną.

4

Alkohol

Z powodu możliwości wystąpienia addycyjnego działania uspokajającego, pacjenci leczeni okskarbazepiną powinni unikać spożywania alkoholu.

Odstawienie leku

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, dawkę okskarbazepiny należyzmniejszać stopniowo, aby ograniczyć do minimum ryzyko wystąpienia napadów padaczkowycho nasilonej częstości.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Indukcja enzymatyczna

Okskarbazepina i jej farmakologicznie czynny metabolit (monohydroksypochodna, MHD) są słabymiinduktorami in vitro i in vivo enzymów cytochromu P450 i CYP 3A4 i CYP 3A5, odpowiedzialnychgłównie za metabolizm bardzo dużej liczby leków, np. leków immunosupresyjnych (takich jakcyklosporyna, takrolimus), doustnych środków antykoncepcyjnych (patrz niżej) oraz niektórychinnych leków przeciwpadaczkowych (np. karbamazepiny), powodując zmniejszenie stężenia tychleków w osoczu (patrz tabela poniżej przedstawiająca podsumowanie wyników uzyskanych dla innychleków przeciwpadaczkowych).

In vitro okskarbazepina i MHD są słabymi induktorami UDP-glukuronylotransferaz (wpływ naposzczególne enzymy z tej grupy nie jest znany). Stąd in vivo okskarbazepina i MHD mogą wywieraćniewielki efekt indukujący metabolizm produktów leczniczych, które są eliminowane głównie poprzezsprzęganie za pomocą UDP-glukuronylotransferaz. W przypadku rozpoczęcia leczenia okskarbazepinąlub po zmianie jej dawki, osiągnięcie nowego poziomu indukcji może trwać 2 do 3 tygodni.W przypadku przerwania leczenia okskarbazepiną konieczne może się okazać zmieniejszenie dawkijednocześnie przyjmowanych leków, a decyzję o tym należy podjąć na podstawie oceny klinicznejstanu pacjenta i (lub) oznaczenia stężeń w osoczu. Indukcja prawdopodobnie stopniowo zmniejszy sięprzez 2 do 3 tygodni po przerwaniu leczenia.

Hormonalne środki antykoncepcyjne: Wykazano, że okskarbazepina wywiera wpływ na dwa składnikidoustnych środków antykoncepcyjnych – etynyloestriadiol (EE) i lewonorgestrel (LNG). Średniewartości AUC dla EE i LNG ulegają zmniejszeniu odpowiednio o 48-52% i 32-52%. Z tego względu,stosowanie okskarbazepiny jednocześnie z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi możezmniejszać skuteczność tych środków (patrz punkt 4.4). Należy stosować inne skuteczne metodyzapobiegania ciąży.

Zahamowanie aktywności enzymów

Okskarbazepina i MHD hamują CYP 2C19. Dlatego w przypadku podawania dużych dawekokskarbazepiny jednocześnie z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP 2C19 (np. fenytoina)mogą wystąpić interakcje. Stężenia fenytoiny w osoczu zwiększały się maksymalnie o 40%, gdyokskarbazepinę podawano w dawkach większych niż 1200 mg/dobę (patrz tabela poniżejprzedstawiająca podsumowanie wyników uzyskanych dla innych leków przeciwdrgawkowych).W takim przypadku, może zajść potrzeba zmniejszenia dawki stosowanej jednocześnie fenytoiny(patrz punkt 4.2).

Leki przeciwpadaczkowe

W badaniach klinicznych oceniono możliwość występowania interakcji między okskarbazepinąi innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Wpływ tych interakcji na średnie wartości AUC i Cminprzedstawiono w poniższej tabeli.

Zestawienie interakcji leków przeciwpadaczkowych z okskarbazepiną

Leki

przeciwpadaczkowe

Wpływ okskarbazepiny na lek

przeciwpadaczkowy

Wpływ leków

przecipadaczkowych na

5

MHDRównoczesne podanie Stężenie StężenieKarbamazepina Zmniejszenie o 0-22% (zwiększenie Zmniejszenie o 40% stężenia epoksydowej pochodnej karbamazepiny o 30%)

Klobazam Nie oceniane Brak wpływuFelbamat Nie oceniane Brak wpływuLamotrygina Niewielkie zmniejszenie* Brak wpływuFenobarbital Zwiększenie o 14-15% Zmniejszenie o 30-31%Fenytoina Zwiększenie o 0-40% Zmniejszenie o 29-35%Kwas walproinowy Brak wpływu Zmniejszenie o 0-18%

*Wstępne wyniki wskazują, że okskarbazepina może powodować zmniejszenie stężenia lamotryginy,co może być istotne u dzieci, jednakże ten efekt okskarbazepiny wydaje się mniejszy, niż wywieranyprzez jednocześnie stosowane leki będące induktorami enzymów (karbamazepina, fenobarbital ifenytoina).

Jeśli podawano jeden z trzech leków przeciwpadaczkowych silnie indukujących enzymy cytochromuP450 (tj. karbamazepina, fenytoina oraz fenobarbital) osoczowe stężenie MHD u dorosłychzmniejszało się (29-40%), a klirens MHD u dzieci w wieku 4 do 12 lat, zwiększył się średnio o 35%,w porównaniu do monoterapii. Zastosowanie okskarbazepiny jednocześnie z lamotryginą wiązało sięze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych (nudności, senność, zawroty głowyi ból głowy). Kiedy jednocześnie z produktem leczniczym Oxepilax podaje się jeden lub kilka lekówprzeciwpadaczkowych, należy rozważyć indywidualne dostosowanie dawkowania i (lub)monitorowanie stężenia leku w osoczu, szczególnie u dzieci poddanych terapii skojarzonejz lamotryginą.

Nie obserwowano autoindukcji w przypadku produktu leczniczego Oxepilax.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi

Cymetydyna, erytromycyna, wiloksazyna, warfaryna i dekstropropoksyfen nie miały wpływu nafarmakokinetykę MHD.

Interakcja między okskarbazepiną a inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) jest teoretyczniemożliwa ze względu na podobieństwo budowy chemicznej okskarbazepiny do trójpierścieniowychleków przeciwdepresyjnych.

W badaniach klinicznych, do których włączono pacjentów leczonych trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, nie odnotowano istotnych klinicznie interakcji.

Skojarzenie litu i okskarbazepiny może nasilać toksyczne działanie na układ nerwowy.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Ogólne ryzyko związane z padaczką i przyjmowaniem leków przeciwpadaczkowych:

Wykazano, że u potomstwa pacjentek cierpiących na padaczkę, występowanie wad rozwojowych jestod dwóch do trzech razy częstsze niż w populacji ogólnej (wskaźnik 3%). W populacji osób leczonychodnotowano zwiększenie częstości występowania wad rozwojowych w przypadku stosowania terapiiwieloma lekami, jednak nie wyjaśniono, w jakim stopniu wpływa na to leczenie i (lub) choroba.

Ponadto, nie należy przerywać skutecznej terapii przeciwpadaczkowej, ponieważ nasilenie chorobyjest niekorzystne zarówno dla matki, jak i dla płodu.

6

Ryzyko związane z okskarbazepiną:

Dane dotyczące ekspozycji na okskarbazepinę podczas ciąży są wciąż niewystarczające, aby ocenićdziałanie teratogenne okskarbazepiny. W badaniach na zwierzętach obserwowano zwiększenieśmiertelności zarodków, opóźnienia wzrostu oraz wady rozwojowe po podaniu dawek w zakresiedawek toksycznych dla samic (patrz punkt 5.3).

Należy wziąć pod uwagę następujące informacje:

• Jeśli pacjentka leczona okskarbazepiną zajdzie w ciążę lub planuje zajść w ciążę, należy ponownie dokładnie rozważyć konieczność leczenia okskarbazepiną. Należy stosować minimalne skuteczne dawki leku oraz monoterapię, jeśli tylko to możliwe, szczególnie w pierwszym trymestrze ciąży.

• Pacjentki te należy objąć programem poradnictwa w kwestii zwiększonego ryzyka wystąpienia wad rozwojowych oraz zapewnić im możliwość wykonania badań prenatalnych.• W czasie ciąży nie należy przerywać skutecznej terapii przeciwpadaczkowej okskarbazepiną, ponieważ nasilenie choroby jest niekorzystne zarówno dla matki, jak i dla płodu.

Monitorowanie i profilaktyka:

Leki przeciwpadaczkowe mogą sprzyjać powstaniu niedoboru kwasu foliowego, co może prowadzićdo wystąpienia nieprawidłowości rozwoju płodu. Zarówno przed zajściem w ciążę, jak i w trakcieciąży, zaleca się podawanie uzupełniających dawek kwasu foliowego. Ze względu na to, żeskuteczność suplementacji kwasu foliowego nie została udowodniona, należy zaproponować kobietomwykonanie diagnostycznych badań prenatalnych, nawet w przypadku pacjentek przyjmującychuzupełniające dawki kwasu foliowego.

Dane uzyskane od ograniczonej liczby kobiet wskazują, że stężenie aktywnego metabolituokskarbazepiny w osoczu, 10-monohydroksypochodnej (MHD), może zmniejszać się stopniowo przezcały okres trwania ciąży. Zaleca się dokładne monitorowanie odpowiedzi klinicznej u kobietotrzymujących okskarbazepinę w czasie ciąży, aby zapewnić utrzymanie właściwej kontroli napadówpadaczkowych w czasie ciąży. Należy również rozważyć kontrolowanie zmian stężeń MHD w osoczu.Można również wziąć pod uwagę kontrolowanie stężeń MHD w osoczu po porodzie, szczególniew przypadku, kiedy dawka leku była zwiększana w czasie ciąży.

Ryzyko dla noworodka:

Donoszono o występowaniu zaburzeń krwawienia u noworodków, wywołanych stosowaniem lekówprzeciwpadaczkowych. Aby temu zapobiec należy podawać witaminę K1 kobiecie ciężarnej przezkilka ostatnich tygodni ciąży oraz noworodkowi.

Karmienie piersią

Okskarbazepina i jej aktywny metabolit (MHD) przenikają do mleka ludzkiego. Ustalono, że stosunekstężenia w mleku do stężenia w osoczu wynosi dla obu substancji 0,5. Działanie okskarbazepiny naniemowlę karmione mlekiem matki przyjmującej lek nie jest znane. Dlatego nie zaleca się karmieniapiersią podczas leczenia okskarbazepiną.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwana maszyn

Stosowanie okskarbazepiny wiązało się z występowaniem takich działań niepożądanych, jak zawrotygłowy lub senność (patrz punkt 4.8). Należy poinformować pacjentów, że psychofizyczna zdolnośćobsługiwania maszyn lub prowadzenia pojazdów może być zaburzona.

4.8 Działania niepożądane

Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należą: senność, bóle głowy, zawroty głowy,podwójne widzenie, nudności, wymioty i uczucie zmęczenia, które występują u ponad 10%pacjentów.

7

Profil działań niepożądanych sklasyfikowanych według układów organizmu został opracowany napodstawie badań klinicznych, w których działania niepożądane określono jako związane z działaniemokskarbazepiny. Ponadto wzięto pod uwagę klinicznie istotne doniesienia dotyczące działańniepożądanych uzyskane w programach badawczych oraz doświadczenia zebrane po wprowadzeniuleku na rynek.

Skala częstości*:

- bardzo często: ≥1/10

- często: ≥1/100 do <1/10

- niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100- rzadko: ≥1/10000 do <1/1000- bardzo rzadko: <1/10000

- nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienionezgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Zaburzenia krwi

i układu chłonnego

Niezbyt często Leukopenia Bardzo rzadko Trombocytopenia

Częstość nieznana Hamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość aplastyczna,

agranulocytoza, pancytopenia, neutropenia Zaburzenia układu immunologicznego

Bardzo rzadko Nadwrażliwość (w tym nadwrażliwość wielonarządowa) przejawiająca się wysypką, gorączką. Może to dotyczyć innych narządów czy układów, takich jak krew czy układ limfatyczny (np. eozynofilia, trombocytopenia, leukopenia, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie śledziony), wątroba (np. nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, zapalenie wątroby), mięśnie i stawy (np. obrzęk stawów, ból mięśni, ból stawów), układ nerwowy (np. encefalopatia wątrobowa), nerki (np. białkomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek), płuca (np. duszność, obrzęk płuc, astma, skurcz oskrzeli, śródmiąższowa choroba płuc), obrzęk naczynioruchowy.

Częstość nieznana Reakcje anafilaktyczne Zaburzenia metabolizmu

i odżywania

Często Hiponatremia

Bardzo rzadko Hiponatremia związana z takimi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi jak: napady padaczkowe, splątanie, zaburzenia świadomości, encefalopatia (patrz także: zaburzenia układu nerwowego), zaburzenia widzenia (np. nieostre widzenie), wymioty, nudności1Częstość nieznana Niedoczynność tarczycy

Zaburzenia psychiczne

Często Stany splątania, depresja, apatia, pobudzenie (np. nerwowość), chwiejność

afektu Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często Senność, bóle głowy, nieukładowe zawroty głowyCzęsto Ataksja, drżenie, oczopląs, zaburzenia uwagi, amnezjaZaburzenia oka

Bardzo często Podwójne widzenie

8

Często Nieostre widzenie, zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha

i błędnika

Często Układowe zawroty głowy Zaburzenia serca

Bardzo rzadko Niemiarowość, blok przedsionkowo-komorowy Zaburzenia naczyniowe

Częstość nieznana Nadciśnienie Zaburzenia żołądka

i jelit

Bardzo często Nudności, wymioty

Często Biegunka, zaparcie, ból brzucha

Bardzo rzadko Zapalenie trzustki i (lub) zwiększenie aktywności lipazy i (lub) amylazy Zaburzenia wątroby

i dróg żółciowych

Bardzo rzadko Zapalenie wątroby Zaburzenia skóry

i tkanki podskórnej

Często Wysypka, łysienie, trądzik Niezbyt często Pokrzywka

Bardzo rzadko Obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne

martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella), rumień wielopostaciowy (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej

Bardzo rzadko Toczeń rumieniowaty układowy Zaburzenia ogólne

i stany w miejscu podania

Bardzo często Zmęczenie Często Osłabienie Badania diagnostyczne

Niezbyt często Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i fosfatazy zasadowej we

krwi

Częstość nieznana Zmniejszenie stężenia T4 (o niejasnym znaczeniu klinicznym)

* zgodnie z klasyfikacją częstości CIOMS III

1 Podczas leczenia okskarbazepiną, w bardzo rzadkich przypadkach może dojść do klinicznie istotnejhiponatremii (stężenie sodu <125 mmol/l). Zasadniczo, występowała ona podczas pierwszych3 miesięcy terapii, jednak znane są przypadki pacjentów, u których stężenie sodu uległo po razpierwszy zmniejszeniu poniżej wartości 125 mmol/l po ponad 1 roku od rozpoczęcia terapii (patrzpunkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, e-mail:

9

[email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Odnotowano pojedyncze przypadki przedawkowania okskarbazepiny. Maksymalną przyjętą dawkąbyło około 24 000 mg. U wszystkich pacjentów z powodzeniem stosowano leczenie objawowe.Objawy przedawkowania to senność, zawroty głowy, nudności, wymioty, hiperkineza, niedobór soduwe krwi, ataksja oraz oczopląs. W przypadkach przedawkowania nie ma swoistego antidotum.W miarę potrzeby należy stosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Należy rozważyć usunięcieleku przez płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywnego.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwpadaczkowe, kod ATC: N03A F02.

Rezultat działania farmakodynamicznego

Działanie farmakologiczne okskarbazepiny wywierane jest głównie przez metabolit (MHD)(patrz punkt 5.2). Uważa się, że mechanizm działania okskarbazepiny i MHD oparty jestgłównie na blokadzie wrażliwych na napięcie kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacjinadmiernie pobudzonych błon komórek nerwowych, zahamowania powtarzających sięwyładowań neuronalnych oraz zmniejszenia rozprzestrzeniania się impulsów synaptycznych.Poza tym do działania przeciwdrgawkowego może przyczyniać się wzmożone przewodnictwopotasowe i modulacja zależnych od napięcia kanałów wapniowych. Nie stwierdzono istotnychinterakcji z miejscami receptorowymi neuroprzekaźników lub modulatorów w mózgu.

Okskarbazepina i jej aktywny metabolit (MHD) mają silne i skuteczne działanie przeciwdrgawkoweu zwierząt. Związki te zapobiegały uogólnionym napadom toniczno-klonicznym i, w mniejszymstopniu, napadom klonicznym u gryzoni, oraz eliminowały lub zmniejszały częstość przewleklenawracających napadów częściowych u makaków z implantami aluminiowymi. Nie obserwowanoosłabienia działania przeciwdrgawkowego w leczeniu napadów padaczkowych toniczno-klonicznychw przypadku codziennego podawania okskarbazepiny lub MHD myszom i szczurom odpowiednioprzez 5 dni lub 4 tygodnie.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym, okskarbazepina jest całkowicie wchłaniana i podlega intensywnej przemianie do farmakologicznie aktywnego metabolitu (MHD).

Po jednorazowym podaniu dawki 600 mg okskarbazepiny na czczo zdrowym ochotnikom płcimęskiej, średnia wartość Cmax dla MHD wynosiła 34 μmol/l, z medianą tmax równą 4,5 godziny.

U mężczyzn wykazano, że zaledwie 2% całkowitej radioaktywności osocza pochodziło odokskarbazepiny w postaci niezmienionej, około 70% od MHD, a pozostałość można było przypisaćnieistotnym wtórnym metabolitom, które ulegały szybkiej eliminacji.

Pokarm nie wpływa na szybkość i stopień wchłaniania okskarbazepiny, dlatego okskarbazepinę możnazażywać zarówno w trakcie posiłku, jak i między posiłkami.

Dystrybucja

10

Względna objętość dystrybucji MHD wynosi 49 litrów.

Około 40% MHD wiąże się z białkami surowicy, głównie albuminami. W zakresie dawekterapeutycznych wiązanie to jest niezależne od stężenia leku w osoczu. Okskarbazepina i MHD niewiążą się z grupą kwasową alfa-1-glikoproteiny.

Okskarbazepina i jej aktywny metabolit (MHD) przenikają przez barierę łożyska. W jednymprzypadku stwierdzono, że stężenia leku u matki i noworodka były podobne.

Metabolizm

Okskarbazepina jest szybko metabolizowana przez enzymy cytozolowe wątroby do związku MHD,który jest głównie odpowiedzialny za działanie farmakologiczne okskarbazepiny. MHD ulega dalszymprzemianom przez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Niewielkie ilości (4% dawki) ulegająutlenianiu do farmakologicznie nieaktywnego metabolitu (pochodna 10,11-dihydroksy, DHD).

Eliminacja

Okskarbazepina jest wydalana z organizmu głównie w postaci metabolitów, przeważnie przez nerki.Ponad 95% dawki wydala się z moczem, w tym mniej niż 1% jako niezmieniona okskarbazepina.Z kałem wydala się mniej niż 4% podanej dawki. Około 80% dawki wydalane jest z moczem albow postaci glukuronidów MHD (49%), lub jako niezmieniony MHD (27%), podczas gdy nieaktywnyzwiązek DHD stanowi około 3%, a okskarbazepina w postaci sprzężonej około 13% dawki.

Okskarbazepina jest szybko eliminowana z osocza; jej okres półtrwania wynosi pomiędzy 1,3 a 2,3 h,podczas gdy okres półtrwania MHD w osoczu wynosi średnio 9,3 ± 1,8 h.

Liniowość lub nieliniowość

U pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Oxepilax dwa razy na dobę MHD osiąga stężeniestacjonarne w osoczu w ciągu 2-3 dni. Po osiągnięciu stanu stacjonarnego, farmakokinetyka MHDkształtuje się liniowo, wykazując proporcjonalność w zakresie dawek w przedziale od 300 mg/dobę do2400 mg/dobę.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami wątroby

Przeprowadzono badania farmakokinetyki i metabolizmu okskarbazepiny oraz MHD u zdrowychochotników oraz pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, po podaniu pojedynczej doustnejdawki 900 mg. Łagodne i umiarkowane zaburzenia czynności wątroby nie miały wpływu nafarmakokinetykę okskarbazepiny ani MHD. Nie badano wpływu okskarbazepiny na pacjentówz ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Istnieje korelacja liniowa pomiędzy klirensem kreatyniny a klirensem nerkowym MHD. Gdyokskarbazepina podawana jest w pojedynczej dawce 300 mg, u pacjentów z zaburzeniami czynnościnerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) okres półtrwania w fazie eliminacji MHD ulega wydłużeniuo 60-90% (16 h do 19 h) a wartość AUC zwiększa się dwukrotnie w porównaniu do analogicznychwartości odnotowanych u pacjentów dorosłych z prawidłową czynnością nerek (10 godzin).

Dzieci i młodzież

Farmakokinetyka okskarbazepiny była oceniana w badaniach klinicznych u dzieci otrzymującychokskarbazepinę w dawce od 10 mg do 60 mg/kg mc./dobę. Klirens MHD obliczany w oparciu o masęciała zmniejsza się wraz z wiekiem i zwiększaniem się masy ciała, zbliżając się do wartościobserwowanych u pacjentów dorosłych. Średni klirens obliczany w oparciu o masę ciała u dzieciw wieku od 4 do 12 lat jest średnio o 40% większy niż analogiczne wartości u pacjentów dorosłych.Na tej podstawie uważa się, że pole pod krzywą (AUC) dla MHD u tych dzieci stanowi około 2/3wartości występujących u pacjentów dorosłych leczonych podobną dawką w przeliczeniu na kg masy

11

ciała. Wraz ze zwiększaniem się masy ciała pacjenta, u dzieci w wieku 13 lat i starszych klirens MHDw przeliczeniu na kg masy ciała powinien osiągnąć wartości obserwowane u pacjentów dorosłych.

Ciąża

Dane uzyskane od ograniczonej liczby kobiet wskazują, że stężenie monohydroksypochodnej (MHD)w osoczu może się stopniowo zmniejszać przez cały okres ciąży (patrz punkt. 4.6).

Pacjenci w podeszłym wieku

Po podaniu jednorazowym (300 mg) oraz wielokrotnym (600 mg/dobę) okskarbazepiny ochotnikomw podeszłym wieku (60-82 lata) maksymalne stężenia w osoczu oraz wartości AUC dla MHD byłyo 30-60% większe niż wartości uzyskane u młodszych ochotników (18-32 lata). Porównanie klirensukreatyniny u ochotników młodszych i w podeszłym wieku wskazuje, że różnice te zależą odzwiązanego z wiekiem zmniejszenia klirensu kreatyniny. Nie ma szczególnych zaleceń dotyczącychdawkowania, ponieważ dawki terapeutyczne są indywidualnie dostosowywane dla każdego pacjenta.

Płeć

Nie obserwowano różnic we właściwościach farmakokinetycznych związanych z płcią u dzieci,dorosłych i osób w podeszłym wieku.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane uzyskane w badaniach toksyczności po podaniu wielokrotnym, w badaniach nadbezpieczeństwem stosowania oraz genotoksycznością okskarbazepiny i jej farmakologicznieaktywnego metabolitu (monohydroksypochodnej, MHD) nie wskazują na istnienie szczególnegozagrożenia dla ludzi.

Działanie neurotoksyczne, obserwowane w badaniu toksyczności po podaniu wielokrotnymu szczurów, nie zostało stwierdzone w badaniach na psach i myszach. Wobec braku doniesieńo występowaniu podobnych zmian u ludzi, kliniczne znaczenie wyników badań na szczurachpozostaje nieznane.

Badania nad pobudzeniem układu opornościowego myszy wykazały, iż MHD (a także w mniejszym stopniu okskarbazepina) mogą wywoływać opóźnioną reakcję nadwrażliwości.

Badania na zwierzętach wykazały zwiększenie śmiertelności zarodków oraz opóźnienie rozwojuprzed- i (lub) pourodzeniowego po podaniu dawek toksycznych dla matki. Obserwowano zwiększenieliczby wad rozwojowych u płodów szczura w jednym z ośmiu badań dotyczących toksycznegodziałania leku na zarodek, w których badano okskarbazepinę lub farmakologicznie czynny metabolit(MHD). Wyniki te uzyskano stosując dawki toksyczne dla matki (patrz punkt 4.6).

W badaniach właściwości rakotwórczych leku, prowadzonych na szczurach i myszach narażonych nadziałanie okskarbazepiny, obserwowano powstawanie nowotworów wątroby (szczury i myszy),nowotworów jąder i ziarniniaków w układzie rozrodczym samic (szczury). Pojawienie sięnowotworów wątroby było najprawdopodobniej skutkiem indukcji wątrobowych enzymówmikrosomalnych. Działanie to, choć nie może być wykluczone, jest jednak słabe lub nie występujeu pacjentów leczonych okskarbazepiną.

Nowotwory jąder mogły mieć związek ze zwiększonymi stężeniami hormonu luteinizującego.Ponieważ u człowieka nie występuje zwiększenie stężeń ww. hormonu po podaniu okskarbazepiny,uważa się, że rozwój tego typu nowotworów u szczurów nie ma znaczenia klinicznego. W jednymbadaniu wykonanym na szczurach obserwowano zależne od dawki zwiększenie liczby ziarniniaków wukładzie rozrodczym samic (w obrębie szyjki macicy i pochwy) po podaniu MHD. Działania tewystąpiły po uzyskaniu stężeń leku porównywalnych z przewidywanym stężeniem w organizmieczłowieka. Mechanizm powstawania tych nowotworów nie został dotychczas wyjaśniony, a zatemznaczenie kliniczne obserwowanych zmian nie jest znane.

12

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystalicznaHypromeloza Kroskarmeloza sodowaMagnezu stearynian Krzemionka koloidalna bezwodna Żelaza tlenek żółty (E 172) Żelaza tlenek czerwony (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z białej nieprzezroczystej folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku. 50 tabletek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Adamed Pharma S.A.

Pieńków, ul. M. Adamkiewicza 6A05-152 Czosnów

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 21092

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26.03.2013 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 19.09.2017

13

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

14