Zwiększenie ilości gastryny jest odwracalne. Ponieważ pantoprazol wiąże się z enzymem dystalnie odpoziomu receptorów komórkowych, może wpływać na wydzielanie kwasu solnego niezależnie odstymulacji przez inne substancje (acetylocholina, histamina, gastryna). Działanie jest niezależne odtego, czy lek jest podawany doustnie czy dożylnie.
Działanie farmakodynamiczne Wartości stężenia gastryny na czczo ulegają zwiększeniu pod wpływem pantoprazolu. Podczaskrótkotrwałego stosowania w większości przypadków wartości te nie przekraczają górnej granicynormy. Podczas długotrwałego leczenia stężenie gastryny w większości przypadków ulegapodwojeniu. Jednak nadmierne zwiększenie stężenia gastryny występuje tylko w sporadycznychprzypadkach. W wyniku tego, w rzadkich przypadkach długotrwałego leczenia obserwowano łagodnedo umiarkowanego zwiększenie liczby specyficznych komórek wydzielania wewnętrznego (tzw. ECL)w żołądku (rozrost prosty do gruczolakowatego). Zgodnie z dotychczas przeprowadzonymibadaniami, powstawanie zmian przedrakowiakowych (rozrost atypowy), czy rakowiaków żołądka,jakie stwierdzono w badaniach na zwierzętach (patrz punkt 5.3), nie było obserwowane u ludzi.
Wyniki badań na zwierzętach nie pozwalają na wykluczenie wpływu długotrwałego leczenia pantoprazolem, przekraczającego okres jednego roku, na parametry endokrynologiczne tarczycy.
Podczas leczenia przeciwwydzielniczymi produktami leczniczymi stężenie gastryny w surowicy ulegazwiększeniu w odpowiedzi na zmniejszenie wydzielania kwasu solnego. Stężenie CgA równieżzwiększa się z powodu zmniejszenia kwaśności wewnątrzżołądkowej. Zwiększenie stężenia CgAmoże zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych.
Dostępne opublikowane dowody wskazują, że leczenie inhibitorami pompy protonowej należyprzerwać w okresie od 5 dni do 2 tygodni przed pomiarem stężenia CgA. Ma to na celu umożliwieniepowrotu stężenia CgA, mylnie zwiększonego w wyniku leczenia inhibitorami pompy protonowej, dozakresu referencyjnego.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Pantoprazol wchłania się szybko a maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest nawet po doustnympodaniu pojedynczej dawki 20 mg. Zazwyczaj maksymalne stężenie w surowicy wynosi około1-1,5 µg/ml i osiągane jest w ciągu 2 – 2,5 godzin po podaniu. Wartości te nie ulegają zmianiepo wielokrotnym podaniu.
Nie ma zmian właściwości farmakokinetycznych po podaniu pojedynczym lub wielokrotnym.W zakresie dawki od 10 do 80 mg, kinetyka w osoczu ma przebieg liniowy, zarówno po podaniudoustnym, jak i dożylnym.
Całkowita biodostępność substancji czynnej z tabletek wynosi około 77%. Jednoczesne przyjmowaniepokarmu pozostaje bez wpływu na wartość AUC, maksymalne stężenie w osoczu i tym samymbiodostępność. Posiłek zwiększa jedynie zmienność czasu opóźnienia pojawienia się leku we krwipo podaniu.
Pantoprazol wiąże się z białkami osocza w około 98%. Objętość dystrybucji wynosi ok. 0,15 l/kg.
Substancja czynna jest metabolizowana niemal wyłącznie w wątrobie. Główny szlak metaboliczny todemetylacja z udziałem CYP2C19 z następującym sprzężeniem z siarczanem, inny szlak metabolicznyobejmuje oksydację z udziałem CYP3A4.
Ostateczny okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 1 godziny, klirens wynosi około 0,1l/godz./kg. W kilku przypadkach stwierdzono opóźnione wydalanie. W związku z tym, że pantoprazol
9