normy. Podczas długotrwałego leczenia stężenie gastryny w większości przypadków ulegapodwojeniu. Jednak nadmierne zwiększenie stężenia gastryny występuje tylko w sporadycznychprzypadkach. W wyniku tego, w rzadkich przypadkach długotrwałego leczenia obserwowano łagodnedo umiarkowanego zwiększenie liczby specyficznych komórek wydzielania wewnętrznego (tzw. ECL)w żołądku (rozrost prosty do gruczolakowatego). Zgodnie z dotychczas przeprowadzonymibadaniami, powstawanie zmian przedrakowiakowych (rozrost atypowy), czy rakowiaków żołądka,jakie stwierdzono w badaniach na zwierzętach (patrz punkt 5.3), nie było obserwowane u ludzi.
Wyniki badań na zwierzętach nie pozwalają na wykluczenie wpływu długotrwałego leczeniapantoprazolem, przekraczającego okres jednego roku, na parametry endokrynologiczne tarczycy.
Podczas leczenia przeciwwydzielniczymi produktami leczniczymi stężenie gastryny w surowicy ulegazwiększeniu w odpowiedzi na zmniejszenie wydzielania kwasu solnego. Stężenie CgA równieżzwiększa się z powodu zmniejszenia kwaśności wewnątrzżołądkowej. Zwiększenie stężenia CgAmoże zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych.
Dostępne opublikowane dowody wskazują, że leczenie inhibitorami pompy protonowej należyprzerwać w okresie od 5 dni do 2 tygodni przed pomiarem stężenia CgA. Ma to na celu umożliwieniepowrotu stężenia CgA, mylnie zwiększonego w wyniku leczenia inhibitorami pompy protonowej, dozakresu referencyjnego.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Pantoprazol wchłania się szybko a maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest nawet po doustnympodaniu pojedynczej dawki 40 mg. Zazwyczaj maksymalne stężenie w surowicy wynosi około2-3 µg/ml i osiągane jest w ciągu 2,5 godziny po podaniu. Wartości te nie ulegają zmianiepo wielokrotnym podaniu.
Nie ma zmian właściwości farmakokinetycznych po podaniu pojedynczym lub wielokrotnym.W zakresie dawki od 10 do 80 mg, kinetyka w osoczu ma przebieg liniowy, zarówno po podaniudoustnym, jak i dożylnym.
Całkowita biodostępność substancji czynnej z tabletek wynosi około 77%. Jednoczesne przyjmowaniepokarmu pozostaje bez wpływu na wartość AUC, maksymalne stężenie w osoczu i tym samymbiodostępność. Posiłek zwiększa jedynie zmienność czasu opóźnienia pojawienia się leku we krwipo podaniu.
Pantoprazol wiąże się z białkami osocza w około 98%. Objętość dystrybucji wynosi ok. 0,15 l/kg.
Substancja czynna jest metabolizowana niemal wyłącznie w wątrobie. Główny szlak metaboliczny todemetylacja z udziałem CYP2C19 z następującym sprzężeniem z siarczanem, inny szlak metabolicznyobejmuje oksydację z udziałem CYP3A4.
Ostateczny okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi około 1 godziny, klirens wynosi około 0,1l/godz./kg. W kilku przypadkach stwierdzono opóźnione wydalanie. W związku z tym, że pantoprazolspecyficznie wiąże się z pompą protonową w komórkach okładzinowych, okres półtrwania w fazieeliminacji nie koreluje z dłuższym okresem działania (zahamowaniem wydzielania kwasu).
Metabolity pantoprazolu są wydalane głównie przez nerki (około 80%). Pozostała część jest wydalanaz kałem. Podstawowym metabolitem, zarówno w osoczu, jak i w moczu, jest dezmetylopantoprazolsprzężony z siarczanem. Okres półtrwania głównego metabolitu (ok. 1,5 godziny) jest niewieledłuższy niż pantoprazolu.
Szczególne grupy pacjentów 10