CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Propranolol Accord, 10 mg, tabletki powlekanePropranolol Accord, 40 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg propranololu chlorowodorku.Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 33,40 mg laktozyjednowodnej.

Każda tabletka powlekana zawiera 40 mg propranololu chlorowodorku.Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 133,60 mg laktozyjednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

10mg: Białe lub białawe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z nadrukowanymoznakowaniem „AI” po jednej stronie i linią podziału po drugiej.Średnica tabletki wynosi 5,5 mm.

40mg: Białe lub białawe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z nadrukowanymoznakowaniem „AL” po jednej stronie i linią podziału po drugiej.Średnica tabletki wynosi 9,0 mm.

Linia podziału na tabletce ułatwia tylko rozkruszenie w celu ułatwienia połknięcia, a nie podzielenie na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

- dławica piersiowa

- nadciśnienie tętnicze

- długotrwała profilaktyka ponownego zawału serca u pacjentów po ostrym zawale mięśnia

sercowego

- kardiomiopatia przerostowa zawężająca- drżenie samoistne

- nadkomorowe zaburzenia rytmu serca- komorowe zaburzenia rytmu serca

- nadczynność tarczycy i tyreotoksykoza- guz chromochłonny nadnerczy (łącznie z alfa-adrenolitykiem)- migrena

- profilaktyka krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego u pacjentów z nadciśnieniem

wrotnym i żylakami przełyku

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli

Nadciśnienie

Dawka początkowa wynosi 40 mg dwa lub trzy razy na dobę i może być zwiększana o 80 mg na dobęw odstępach tygodniowych, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Typowy zakres dawekwynosi od 160 mg do 320 mg na dobę. W przypadku jednoczesnego zastosowania lekumoczopędnego lub innego leku przeciwnadciśnieniowego uzyskuje się dodatkowe obniżenie ciśnieniatętniczego.

Dławica piersiowa, migrena i drżenie samoistne

Dawka początkowa to 40 mg dwa do trzech razy na dobę. Dawkę można zwiększyć o taką samądawkę w odstępach tygodniowych, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Odpowiednią reakcjęw leczeniu migreny obserwuje się zazwyczaj w zakresie dawek od 80 do 160 mg/dobę, a w leczeniudławicy piersiowej i drżenia samoistnego w zakresie dawek od 120 do 240 mg/dobę.

Arytmie, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu i tyreotoksykoza

Wymaganą reakcję uzyskuje się zazwyczaj stosując dawkę od 10 mg do 40 mg, trzy lub cztery razy na dobę.

Stan po zawale mięśnia sercowego

Leczenie należy rozpocząć między 5. a 21. dniem od wystąpienia zawału mięśnia sercowego. Dawkapoczątkowa to 40 mg cztery razy na dobę, przez 2 lub 3 doby. Później, w celu ułatwienia stosowania,można podawać 80 mg dwa razy na dobę.

Nadczynność tarczycy

Dawkę należy dostosować w zależności od uzyskanej reakcji klinicznej.

Nadciśnienie wrotne

Dawkę należy ustalić tak, aby uzyskać w spoczynku zmniejszenie częstości rytmu serca o około 25%.Dawka początkowa to 40 mg dwa razy na dobę, którą następnie zwiększa się do 80 mg dwa razy nadobę, w zależności od uzyskanego zwolnienia rytmu serca. W razie konieczności dawka może byćstopniowo zwiększana, aż do dawki maksymalnej 160 mg dwa razy na dobę.

Guz chromochłonny

(Stosować wyłącznie z lekiem blokującym receptory alfa-adrenergiczne).Przed zabiegiem chirurgicznym: zaleca się 60 mg na dobę przez 3 doby.Nieoperacyjne, złośliwe guzy: 30 mg na dobę.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby biodostępność propranololu może być zwiększonai może być konieczna modyfikacja dawki. U pacjentów z ciężką chorobą wątroby (np. marskością)zalecana jest mała dawka początkowa (nie przekraczająca 20 mg trzy razy na dobę) i uważnemonitorowanie reakcji pacjenta na leczenie (np. wpływu na częstość akcji serca).

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek i pacjentów poddawanychhemodializoterapii, stężenie propranololu może być zwiększone. Należy zachować ostrożność podczasrozpoczynania leczenia i dostosowywania dawki początkowej.

Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących receptory beta-adrenergiczne leku nie należyodstawiać nagle. Dawkę należy stopniowo zmniejszać w ciągu 7-14 dni. Należy zastosować w zamianodpowiednią dawkę innego beta-adrenolityku albo odstawiać propranolol stopniowo. Podczasodstawiania leku należy obserwować stan pacjenta, szczególnie w przypadku choroby niedokrwiennej

serca. Dla każdego pacjenta należy określić stosunek korzyści do ryzyka w związku z zaprzestaniem stosowania beta-adrenolityku.

Pacjenci w podeszłym wieku

Istnieją sprzeczne dowody dotyczące związku pomiędzy stężeniem propranololu we krwi, a wiekiempacjenta. Podczas podawania propranololu pacjentom w podeszłym wieku należy zachowaćostrożność. Zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej dawki. Konieczne jest indywidualnedostosowanie dawki w zależności od reakcji na leczenie.

Dzieci i młodzież

Zaburzenia rytmu serca

Dawkowanie należy określić zależnie od stanu kardiologicznego i ogólnego stanu klinicznego danegopacjenta. Dawkowanie należy określić indywidualnie, według poniższego schematu: 0,25-0,5 mg /kgmc. 3-4 razy na dobę, dostosowywane na podstawie uzyskanej reakcji klinicznej.

Migrena

U dzieci w wieku poniżej 12 lat należy podawać doustnie 20 mg dwa lub trzy razy na dobę. U dzieciw wieku powyżej 12 lat należy stosować dawkę, jak u pacjentów dorosłych.

Sposób podawania

Podanie doustne.

4.3 Przeciwwskazania

 Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.

 Niewyrównana niewydolność serca, która nie jest odpowiednio leczona. Zespół chorego węzła zatokowego/blok zatokowo-przedsionkowy Skurcz oskrzeli lub astma oskrzelowa w wywiadzie, przewlekła obturacyjna choroba płuc. Kwasica metaboliczna.

 Blok serca II lub III stopnia.

 Pacjenci podatni na hipoglikemię, np. z powodu długotrwałego niedożywienia lub na skutek ograniczonej rezerwy wyrównawczej.

 Wstrząs kardiogenny.

 Nieleczony guz chromochłonny.  Ciężka bradykardia.

 Ciężkie niedociśnienie tętnicze.

 Ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych. Dławica Prinzmetala.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Propranolol, podobnie jak inne beta-adrenolityki:

- można stosować u pacjentów z kontrolowaną niewydolnością serca, pomimo że jestprzeciwwskazany w niekontrolowanej niewydolności serca (patrz punkt 4.3). Należy zachowaćostrożność u pacjentów z małą rezerwą czynnościową serca.

- nie należy stosować w skojarzeniu z antagonistami wapnia o działaniu inotropowym ujemnym (np.werapamil, diltiazem), ponieważ może to nasilić ich działanie, szczególnie u pacjentówz zaburzeniami czynności komór i (lub) z zaburzeniami przewodzenia zatokowo-przedsionkowegoi przedsionkowo-komorowego. Może to wywołać ciężkie niedociśnienie tętnicze, bradykardięi niewydolność serca. Nie należy podawać dożylnie beta-adrenolityków w ciągu 48 godzin poodstawieniu antagonistów wapnia, a także nie należy podawać dożylnie antagonistów wapniaw ciągu 48 godzin po odstawieniu beta-adrenolityków.

- pomimo że jest przeciwwskazany w ciężkich zaburzeniach krążenia obwodowego (patrz punkt 4.3),może także powodować nasilenie łagodniejszych zaburzeń krążenia w tętnicach obwodowych.

- ze względu na negatywny wpływ propranololu na czas przewodzenia, należy zachować ostrożność podczas podawania leku pacjentom z blokiem serca pierwszego stopnia.

- może maskować lub modyfikować objawy przedmiotowe i podmiotowe hipoglikemii (szczególnietachykardię). Propranolol może w sporadycznych przypadkach powodować hipoglikemię, nawetu pacjentów bez cukrzycy, np. noworodków, niemowląt, dzieci, pacjentów w podeszłym wieku,pacjentów poddawanych hemodializoterapii, pacjentów z przewlekłymi chorobami wątrobyi pacjentów, którzy przedawkowali propranolol. W pojedynczych przypadkach ciężka hipoglikemiazwiązana ze stosowaniem propranololu powodowała napady drgawkowe i (lub) śpiączkę. Należyzachować ostrożność u pacjentów z cukrzycą w przypadku jednoczesnego stosowania propranololui leków hipoglikemizujących. Propranolol może wydłużać hipoglikemiczną reakcję na insulinę (patrzpunkt 4.3).

- może maskować objawy tyreotoksykozy.

- nie należy stosować w przypadku nieleczonego guza chromochłonnego. U pacjentów z guzemchromochłonnym należy podawać jednocześnie alfa-adrenolityk.

- zwalnia czynność serca wskutek działania farmakologicznego. W rzadkich przypadkach, gdyu leczonego pacjenta wystąpią objawy, które można przypisać wolnej czynności serca, dawkęproduktu można zmniejszyć.

- może wywołać silniejszą reakcję na różne alergeny w przypadku stosowania u pacjentów, u którychw przeszłości wystąpiła reakcja anafilaktyczna na takie alergeny. Tacy pacjenci mogą nie reagować naadrenalinę podaną w zwykle stosowanych dawkach w celu leczenia objawów reakcji alergicznej.

Należy unikać nagłego odstawienia beta-adrenolityków. Dawkę należy stopniowo zmniejszać w ciągu7-14 dni. Podczas odstawiania leku pacjentów należy poddawać obserwacji; szczególnie dotyczy toosób z chorobą niedokrwienną serca.

Jeśli u pacjenta planowany jest zabieg chirurgiczny i podjęto decyzję o odstawieniu beta-adrenolityku,należy tego dokonać przynajmniej na 48 godzin przed zabiegiem. Dla każdego pacjenta należyokreślić stosunek korzyści do ryzyka w związku z przerwaniem blokady receptorów beta-adrenergicznych.

Ponieważ u osób ze znaczącym zaburzeniem czynności wątroby lub nerek okres półtrwania może ulecwydłużeniu, należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia i dostosowywania dawkipoczątkowej.

Propranolol należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby (patrz punkt

4.2). U pacjentów z nadciśnieniem wrotnym może dojść do pogorszenia czynności wątroby i rozwojuencefalopatii wątrobowej. Informowano, że leczenie propranololem może zwiększyć ryzyko rozwojuencefalopatii wątrobowej (patrz punkt 4.2).

U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc niewybiórcze beta-adrenolityki, takie jakpropranolol, mogą nasilać obturację. Dlatego u takich pacjentów nie należy stosować propranololu(patrz punkt 4.3).

Skurczowi oskrzeli można zazwyczaj przeciwdziałać, podając agonistę receptora beta2-adrenergicznego o działaniu rozszerzającym oskrzela, takiego jak salbutamol. W celuprzeciwdziałania blokadzie beta-adrenergicznej wywołanej przez propranolol wymagane mogą byćduże dawki agonisty receptora beta2-adrenergicznego o działaniu rozszerzającym oskrzela. Dawkę

należy dostosowywać zależnie od uzyskanej reakcji klinicznej; należy rozważyć podanie dożylne lubwziewne. Można również rozważyć dożylne podanie aminofiliny i (lub) ipratropium (za pomocąnebulizatora). Informowano, że u pacjentów z astmą działanie rozszerzające oskrzela wywoływałtakże glukagon (podany dożylnie w dawce 1 mg do 2 mg). W ciężkich przypadkach może byćkonieczne podanie tlenu lub sztuczne oddychanie.

Informowano o pojedynczych przypadkach przypominających miastenię lub nasilenia miastenii u pacjentów otrzymujących propranolol.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: odnotowano, że propranolol zaburza oznaczanie bilirubiny w surowicy metodą diazowania oraz katecholoamin metodą fluorescencyjną.

Laktoza:

Lek zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lubnieprawidłowym wchłanianiem glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Niezalecane leczenie skojarzone

Jednoczesne stosowanie beta-adrenolityków i antagonistów wapnia wykazujących działanieinotropowe ujemne (np. werapamil, diltiazem) może prowadzić do nasilenia ujemnego wpływu naczas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i czynność węzła zatokowego, szczególnieu pacjentów z zaburzeniami czynności komór i (lub) przewodzenia zatokowo-przedsionkowegoi przedsionkowo-komorowego. Może to wywołać ciężkie niedociśnienie tętnicze i bradykardię.Należy unikać skojarzenia z propranololem, szczególnie u pacjentów z niewyrównaną niewydolnościąserca.

Jednoczesne stosowanie leków sympatykomimetycznych, np. adrenaliny może osłabiać działanie beta-adrenolityków. Należy zachować ostrożność podczas pozajelitowego podawania preparatówzawierających adrenalinę pacjentom stosującym beta-adrenolityki, ponieważ w rzadkich przypadkachmoże wystąpić skurcz naczyń, nadciśnienie tętnicze i bradykardia.

Beta-agoniści o działaniu rozszerzającym oskrzela:

Niekardiowybiórcze beta-adrenolityki przeciwdziałają działaniu beta-agonistów rozszerzającychoskrzela. Stosowanie propranololu jest przeciwwskazane u pacjentów z astmą (patrz punkt 4.3).

Fingolimod:

Nasilenie bradykardii, w tym przypadki zakończone zgonem. U pacjentów otrzymujących beta-adrenolityki nie należy rozpoczynać leczenia fingolimodem. W przypadku stosowania takiegoleczenia skojarzonego należy monitorować stan pacjenta podczas rozpoczynania leczenia,przynajmniej w ciągu nocy.

Barbiturany:

Barbiturany powodują zmniejszenie stężenia beta-adrenolityków w osoczu i osłabienie ich działania.Barbiturany są silnymi środkami indukującymi enzymy wątrobowe, które mogą nasilać metabolizmpropranololu.

Propafenon:

Propafenon może powodować zwiększenie stężenia propranololu w osoczu nawet do 100%. Wynikato prawdopodobnie z faktu, że propranolol jest częściowo metabolizowany przez ten sam enzym copropafenon (CYP2D6). Takie leczenie skojarzone również nie jest zalecane ze względu na działanieinotropowe ujemne propafenonu.

Warfaryna:

Propranolol może powodować zmniejszenie klirensu warfaryny i zwiększenie jej stężenia w osoczu.

Inhibitory MAO:

Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO (poza inhibitorami MAO-B) z lekamiprzeciwnadciśnieniowymi może osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe i prowadzić do reakcjinadciśnieniowych.

Glikozydy:

Glikozydy naparstnicy w skojarzeniu z beta-adrenolitykami mogą wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

Leczenie skojarzone, które wymaga zachowania ostrożności; może być konieczna modyfikacja dawki

Amiodaron:

Kilka raportów przypadków sugeruje, że u pacjentów otrzymujących jednocześnie amiodaroni propranolol może wystąpić ciężka bradykardia zatokowa. Amiodaron ma bardzo długi okrespółtrwania (około 50 dni), co oznacza, że interakcje mogą wystąpić długo po zaprzestaniu terapii.

Leki przeciwarytmiczne klasy I (dyzopiramid, chinidyna):

Leki przeciwarytmiczne klasy I i beta-adrenolityki wykazują addytywne działanie inotropowe ujemne,co może powodować niedociśnienie tętnicze i ciężkie hemodynamiczne działania niepożądaneu pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne / leki przeciwreumatyczne (NLPZ):

Leki przeciwzapalne z grupy NLPZ osłabiają przeciwnadciśnieniowe działanie beta-adrenolityków.Badania przeprowadzono głównie dla indometacyny. W badaniu diklofenaku nie wykryto takichinterakcji. Nie są dostępne dane dla inhibitorów COX-2.

Cymetydyna:

Cymetydyna zwiększa stężenie propranololu w osoczu prawdopodobnie poprzez hamowaniemetabolizmu pierwszego przejścia. W przypadku podania doustnego może wystąpić ryzyko np.bradykardii.

Alkohol:

Jednoczesne spożywanie alkoholu może zwiekszać stężenie propranololu w osoczu.

Środki znieczulające:

Jednoczesne stosowanie leków beta-adrenolitycznych i środków znieczulających może osłabićodruchową tachykardię i zwiększyć ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4).Z zasady należy unikać nagłego przerywania terapii beta-adrenolitykami. Należy poinformowaćanestezjologa, że pacjent otrzymuje leki beta-adrenolityczne. Najlepiej unikać leków znieczulających,które powodują depresję mięśnia sercowego.

Epinefryna (adrenalina):

Kilkukrotnie informowano o ciężkim niedociśnieniu i bradykardii u pacjentów leczonychpropranololem i epinefryną. Te obserwacje kliniczne zostały potwierdzone w badaniach z udziałemzdrowych ochotników. Zasugerowano też, że reakcje te może wyzwalać donaczyniowe podanieepinefryny.

Fluwoksamina:

Fluwoksamina hamuje metabolizm oksydacyjny i powoduje zwiększenie stężenia propranololuw osoczu. Może to wywołać ciężką bradykardię.

Leki przeciwnadciśnieniowe o działaniu ośrodkowym (klonidyna, moksonidyna, metylodopa):Jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych o działaniu ośrodkowym może nasilaćniewydolność serca poprzez zmniejszenie ośrodkowego napięcia współczulnego (zmniejszenieczęstości akcji serca i pojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń). Nagłe przerwanie leczenia,szczególnie przed odstawieniem beta-adrenolityka, może zwiększać ryzyko tzw. nadciśnieniaz „odbicia”.

Jeżeli te dwa leki stosuje się jednocześnie, należy odstawić beta-adrenolityk kilka dni przedodstawieniem klonidyny. W przypadku zastępowania klonidyny beta-adrenolitykiem, należywprowadzić go do leczenia kilka dni po odstawieniu klonidyny.

Ryfampicyna:

Ryfampicyna, silny środek indukujący enzymy wątrobowe, może nasilać metabolizm propranololu.

Alfa-adrenolityki:

Jednoczesne stosowanie z alfa-adrenolitykami zwiększa ryzyko niedociśnienia, zwłaszczaniedociśnienia ortostatycznego oraz tachykardii i kołatania serca.

Antagoniści wapnia z grupy dihydropirydyny, np. nifedypina:Jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko niedociśnienia i niewydolności serca, w tym utajonejniewydolności serca.

Chloropromazyna:

Jednoczesne stosowanie chloropromazyny i propranololu może doprowadzić do znacznegozwiększenia stężenia obu leków w osoczu, a tym samym zwiększenia wpływu na częstość rytmu sercai ciśnienie tętnicze, jak również nasilenia przeciwpsychotycznego działania chloropromazyny iprzeciwnadciśnieniowego działania propranololu.

Lidokaina:

Podawanie propranololu podczas infuzji lidokainy może zwiększyć stężenie lidokainy w osoczu o ok.30%. Pacjenci otrzymujący propranolol mają zazwyczaj zwiększone stężenie lidokainy niż grupakontrolna. Należy unikać jednoczesnego stosowania.

Leki przeciwmigrenowe:

Jednoczesne stosowanie z propranololem powoduje hamowanie metabolizmu pierwszego przejściaryzatryptanu, którego AUC wzrasta o 70-80%. W przypadku jednoczesnego stosowania zalecana jestdawka ryzatryptanu 5 mg. Podanie ergotaminy i propranololu powodowało wystąpienie skurczunaczyń krwionośnych u niektórych pacjentów.

Teofilina:

Propranolol zmniejsza klirens metaboliczny teofiliny o około 30% w przypadku dawki 120 mg/dobęi o 50% w przypadku dawki 720 mg/dobę.

Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe:

Jednoczesne stosowanie może maskować niektóre objawy hipoglikemii (kołatania serca, tachykardię). Propranolol może wydłużać hipoglikemiczną reakcję na insulinę.

Tytoń:

Palenie tytoniu może zmniejszać korzystny wpływ beta-adrenolityków na częstość akcji serca i ciśnienie tętnicze.

Badania laboratoryjne:

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych - Odnotowano, że propranolol zaburza oznaczanie bilirubinyw surowicy metodą diazowania oraz katecholoamin metodą fluorescencyjną.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków, nie należy stosować propranololu podczas ciąży, jeżelinie jest to konieczne. Brak dowodów teratogennego działania propranololu. Beta-adrenolitykizmniejszają jednak przepływ krwi przez łożysko, co może spowodować śmierć płodu, poronieniei przedwczesny poród. Mogą również wystąpić działania niepożądane (szczególnie hipoglikemiai bradykardia u noworodka oraz bradykardia u płodu). Zwiększa się ryzyko powikłań sercowo-płucnych u noworodków w okresie pourodzeniowym.

Karmienie piersią

Większość beta-adrenolityków, zwłaszcza związki lipofilne, przenika w zmiennych ilościach do mleka kobiecego. Dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczas przyjmowania tych związków.

Płodność

Brak danych dotyczących wpływu propranololu na płodność u ludzi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Propranolol nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

i obsługiwania maszyn. Sporadycznie jednak mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.

4.8 Działania niepożądane

Propranolol jest zazwyczaj dobrze tolerowany. W badaniach klinicznych zgłaszane zdarzenia niepożądane przypisuje się zazwyczaj działaniu farmakologicznemu propranololu.

Działania niepożądane występujące podczas stosowania propranololu są wymienione poniżej zgodniez klasyfikacją układowo-narządową i częstością występowania. Częstość występowania działańniepożądanych określono jako:

Bardzo często (≥ 1/ 10); często (≥ 1/ 100 do < 1/ 10); niezbyt często (≥ 1/1000 do <1/100), rzadko(≥ 1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona napodstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja

układów i

narządów

Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Nieznana

Zaburzenia krwi

i układu

chłonnego

Małopłytkowość Agranulocytoza

Zaburzenia

układu

immunologicz-

nego

Obrzęk

naczynioruchowy

Zaburzenia

metabolizmu i

odżywiania

Informowano o

hipoglikemii u

noworodków,

niemowląt,

dzieci, pacjentów

w podeszłym

wieku,

pacjentów

poddawanych

hemodializo-

terapii,

pacjentów

leczonych lekami

przeciwcukrzy-

cowymi,

długotrwale

głodzonych i

pacjentów z

przewlekłą

chorobą wątroby.

Zaburzenia

psychiczne

Zaburzenia

snu,

koszmary

senne

Zmiany

metabolizmu

lipidów (zmiany

stężenia

triglicerydów i

cholesterolu we

krwi). Ciężka

hipoglikemia

może w rzadkich

przypadkach

prowadzić do

drgawek lub

śpiączki.

Omamy,

psychozy, zmiany

nastroju

Depresja

Zaburzenia

układu

nerwowego

Splątanie, utrata

pamięci,

parestezja,

zawroty głowy

Informowano o

pojedynczych

przypadkach

przypominają-

cych miastenię

lub o nasileniu

miastenii

Ból głowy,

drgawki

związane z

hipoglikemią

Zaburzenia oka Suchość oczu,

zaburzenia

widzenia

Zapalenie

spojówek

Zaburzenia serca Bradykardia,

ziębnięcie

kończyn

Zaburzenia

naczyniowe

Choroba

Raynauda

Nasilenie

niewydolności

serca, nasilenie

bloku serca,

niedociśnienie

ortostatyczne,

któremu może

towarzyszyć

omdlenie

Zaostrzenie

chromania

przestankowego

Nasilenie

napadów dławicy

piersiowej

Zaburzenia

układu

oddechowego,

klatki piersiowej i

śródpiersia

Zadyszka U pacjentów z

astmą oskrzelową

lub z

zaburzeniami

typu astmy w

wywiadzie może

wystąpić skurcz

oskrzeli, niekiedy

zakończony

zgonem

Duszność

Zaburzenia

żołądka i jelit

Zaburzenia

żołądkowo-

jelitowe, takie

jak nudności,

wymioty,

biegunka

Zaparcie,

suchość błony

śluzowej jamy

ustnej

Zaburzenia skóry

i tkanki

podskórnej

Plamica, łysienie,

reakcje skórne o

typie łuszczycy,

nasilenie

objawów

łuszczycy,

wysypki skórne

Zgłaszano

pojedyncze

przypadki

nadmiernej

potliwości

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe i

tkanki łącznej

Ból stawów

Zaburzenia nerek

i dróg moczowych

Zmniejszenie

przepływu krwi

przez nerki i

GFR

Zaburzenia

układu

rozrodczego i

piersi

Impotencja

Zaburzenia

ogólne i stany w

miejscu podania

Uczucie

zmęczenia i

(lub)

znużenia

(często

przemijające)

Zawroty głowy

Badania

diagnostyczne

Obserwowano

zwiększenie

miana

przeciwciał

przeciwjądro-

wych (ANA),

jednak nie

wyjaśniono

klinicznego

znaczenia tego

zjawiska

Należy rozważyć odstawienie produktu, jeżeli, w ocenie klinicznej, wystąpienie któregośz wymienionych powyżej działań niepożądanych wpływa na dobrostan pacjenta. Beta-adrenolitykinależy odstawiać stopniowo (patrz punkt 4.4). W rzadkich przypadkach nietolerancji propranololu,objawiającej się bradykardią i niedociśnieniem tętniczym, produkt należy odstawić i jeśli tokonieczne, zastosować leczenie jak w przypadku przedawkowania (patrz punkt 4.9).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów LeczniczychUrzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów BiobójczychAl. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Toksyczność:

Indywidualna reakcja jest bardzo zróżnicowana, zgon u dorosłych następował po spożyciu około 2 g,a u dzieci przyjęcie dawki powyżej 40 mg może spowodować poważne zaburzenia.

Objawy:

Układ krążenia - może wystąpić bradykardia, niedociśnienie tętnicze, obrzęk płuc, omdlenie i wstrząs

kardiogenny. Mogą wystąpić zaburzenia przewodzenia, takie jak blok przedsionkowo-komorowypierwszego lub drugiego stopnia. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca.Wystąpienie powikłań ze strony układu krążenia jest bardziej prawdopodobne w przypadkustosowania innych leków kardioaktywnych, szczególnie antagonistów wapnia, digoksyny,trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych lub neuroleptyków. Osoby w podeszłym wieku lub zewspółistniejącą chorobą niedokrwienną serca są zagrożone wystąpieniem ciężkich powikłań sercowo-naczyniowych.

OUN - może wystąpić senność, splątanie, drgawki, omamy, rozszerzenie źrenic, a w ciężkich

przypadkach śpiączka. Objawy neurologiczne, takie jak śpiączka lub brak reakcji źrenic sąniepewnymi wskaźnikami prognostycznymi podczas resuscytacji.

Inne - może wystąpić skurcz oskrzeli, wymioty i sporadycznie depresja oddechowa zależna od OUN.

Kardioselektywność jest znacznie mniej wyrażona w sytuacji przedawkowania, a objawyogólnoustrojowe blokady receptorów beta-adrenergicznych obejmują skurcz oskrzeli i cyjanozę.Dotyczy to szczególnie osób ze współistniejącą chorobą dróg oddechowych. Hipoglikemiai hipokalcemia występują rzadko, a sporadycznie może także wystąpić uogólniony skurcz.

Leczenie:

W przypadku przedawkowania lub znacznego zwolnienia czynności serca, lub obniżenia ciśnieniatętniczego leczenie propranololem należy przerwać. Poza podstawowymi metodami eliminacjitrucizny należy monitorować parametry życiowe i stosownie je korygować na oddziale intensywnejopieki medycznej. W przypadku zatrzymania akcji serca może być wskazana kilkugodzinnaresuscytacja.

W przypadku przedawkowania należy stosować leczenie objawowe i podtrzymujące, w tym należyudrożnić drogi oddechowe i monitorować parametry życiowe, do ustabilizowania stanu pacjenta.Należy rozważyć podanie węgla aktywnego (50 g dla osób dorosłych, 1 g/kg dla dzieci), jeżeli odmomentu przyjęcia dawki przekraczającej dawkę terapeutyczną u osoby dorosłej lub dowolnej ilościu dziecka minęła maksymalnie 1 godzina. Przed płukaniem żołądka należy podać atropinę, jeżeli jestto wymagane, ze względu na ryzyko stymulacji nerwu błędnego. Alternatywnie można rozważyćwykonanie płukania żołądka u osób dorosłych w ciągu 1 godziny od przedawkowania potencjalniezagrażającego życiu.

W przypadku bradykardii skuteczne może okazać się podanie dużych dawek atropiny (dorośli – 3 mgdożylnie, dzieci – 0,04 mg/kg mc.) i (lub) zastosowanie rozrusznika serca.

W przypadku wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego, niewydolności serca lub wstrząsukardiogennego należy podać 5 mg - 10 mg glukagonu (50 -150 mikrogramów/kg mc. u dziecka)w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) trwającym 10 minut, aby zmniejszyć

prawdopodobieństwo wymiotów, a następnie podawać w infuzji 1-5 mg/h (50 mikrogramów/kgmc./h), dostosowując dawkę do uzyskanej reakcji na leczenie. Jeżeli glukagon jest niedostępny lub wprzypadku wystąpienia ciężkiej bradykardii i niedociśnienie tętniczego, które nie ulegają poprawie popodaniu glukagonu, działaniu beta-adrenolityków można przeciwdziałać przez powolne, dożylnepodanie izoprenaliny chlorowodorku, dopaminy lub noradrenaliny. W przypadku ciężkiej bradykardiimoże być konieczne dodatkowe działanie inotropowe uzyskiwane poprzez podanie beta-adrenomimetyku, takiego jak dobutamina w dawce 2,5 - 40 mikrogramów/kg mc./min (dorośli idzieci). W przypadku ciężkiego przedawkowania może okazać się, że podane dawki będąniewystarczające, aby odwrócić skutki zablokowania receptorów beta-adrenergicznych w sercu.W takim przypadku w celu osiągnięcia wymaganej reakcji klinicznej dawkę dobutaminy należyzwiększyć, w zależności od stanu pacjenta.

W przypadku skurczu oskrzeli podać 2,5-5 mg salbutamolu w nebulizacji. W ciężkich przypadkachkorzystne może być dożylne podanie aminofiliny (5 mg/kg w ciągu 30 min, a następnie 0,5-1mg/kg/godzinę w infuzji). Nie należy podawać początkowej dawki nasycającej wynoszącej 5 mg/kg,jeżeli pacjent przyjmuje doustnie teofilinę lub aminofilinę.

Zwiększenie częstości rytmu serca można również uzyskać poprzez stymulację serca, jednak niezawsze powoduje to wyrównanie niedociśnienia tętniczego, wtórnego do niewydolności serca.

W przypadku wystąpienia skurczu ogólnego można podać dożylnie, w powolnym wstrzyknięciu, diazepam (0,1 - 0,3 mg/kg mc.).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: niewybiórcze beta-adrenolityki, kod ATC: C07A A05

Propranolol jest kompetycyjnym antagonistą receptorów beta1- i beta2-adrenergicznych. Pozbawionyjest właściwości agonistycznych w stosunku do receptorów beta, stabilizuje natomiast błonykomórkowe w stężeniu od 1 do 3 mg/l, ale stężenie takie jest rzadko uzyskiwane podczas podawaniadoustnego.

Kompetycyjny antagonizm wobec receptorów beta-adrenergicznych wykazano u ludzi poprzezrównoległe przesunięcie w prawo krzywej zależności częstości akcji serca od dawki dla beta-adrenomimetyku, takiego jak izoprenalina.

Propranolol, podobnie jak inne beta-adrenolityki, wykazuje działanie inotropowe ujemne i dlatego jest przeciwwskazany w przypadku niewyrównanej niewydolności serca.

Propranolol jest mieszaniną racemiczną, a postacią aktywną jest izomer S (-) propranololu. Pozahamowaniem konwersji tyroksyny do trijodotyroniny mało prawdopodobne jest, aby jakiekolwiekdodatkowe właściwości R (+) propranololu w porównaniu z mieszaniną racemiczną spowodowałyinne działania terapeutyczne.

Propranolol jest skuteczny i dobrze tolerowany w większości populacji etnicznych, chociaż u pacjentów rasy czarnej reakcja na lek może być słabsza.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu dożylnym okres półtrwania propranololu w osoczu wynosi około 2 godziny, a stosunekmetabolitów do leku macierzystego we krwi jest mniejszy niż po podaniu doustnym. Po podaniudożylnym nie stwierdzono zwłaszcza obecności 4-hydroksypropranololu. Po podaniu doustnympropranolol całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu

u pacjentów na czczo występuje po 1 do 2 godzinach po podaniu. Około 90% dawki podanej doustnieulega przemianie w wątrobie, a okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 3 - 6 godzin. Propranololulega szerokiej i szybkiej dystrybucji w organizmie, osiągając największe stężenia w płucach,wątrobie, nerkach, mózgu i w sercu. Propranolol silnie wiąże się z białkami osocza (80% do 95%).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczącychbezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, tolerancji miejscowej,genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozródnie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki: Skrobia kukurydzianaLaktoza jednowodnaCeluloza mikrokrystalicznaMagnezu stearynian

Otoczka tabletki: Hypromeloza

Celuloza mikrokrystaliczna Monoglicerydy mono i dwuacetylowaneTytanu dwutlenek (E 171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Produkt Propanolol Accord pakowany jest w blistry PVC/PVDC/Aluminium.Opakowanie zawiera 25, 28, 30, 50, 56, 60, 100 lub 250 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU