tętniczego i w konsekwencji, rzadko, omdlenia. Po wystąpieniu pierwszych objawów ortostatycznegospadku ciśnienia (zawroty głowy, uczucie osłabienia) pacjent powinien usiąść lub położyć się,pozostając w takiej pozycji aż do czasu ustąpienia objawów.Przed rozpoczęciem leczenia tamsulosyną należy przebadać pacjenta w celu upewnienia się, że nie mainnych schorzeń mogących powodować objawy zbliżone do występujących w łagodnym rozrościegruczołu krokowego. Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie regularnie co pewien czas należywykonywać badania per rectum oraz, w razie konieczności, oznaczenie swoistego antygenu gruczołukrokowego (PSA).
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny ≤10 ml/min), ponieważ nie przeprowadzono badań leku u osób z tej grupy.
U niektórych pacjentów, leczonych tamsulosyną obecnie lub w przeszłości, podczas operacji usunięciazaćmy zaobserwowano „śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki” (ang. Intraoperative Floppy IrisSyndrome, IFIS - odmiana zespołu małej źrenicy). IFIS może powodować zwiększenie częstościwystępowania powikłań ocznych podczas, jak również po, zabiegu usunięcia zaćmy. Z obserwacjiwynika, że zaprzestanie stosowania tamsulosyny na 1-2 tygodnie przez operacją usunięcia zaćmy jestpomocne, jednak korzyść i okres czasu przed operacją, przez który nie należy stosować produktu, niezostały jeszcze ustalone.
Opisywano również przypadki „śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki” u pacjentów, którzyprzerwali stosowanie tamsulosyny na dłuższy okres przed zabiegiem chirurgicznego usunięcia zaćmy.Rozpoczęcie leczenia chlorowodorkiem tamsulosyny u pacjentów, u których planowany jest zabiegusunięcia zaćmy nie jest zalecane.
Podczas przedoperacyjnej oceny chirurg okulista i zespół operacyjny powinni wziąć pod uwagę, czypacjenci, u których zaplanowano operowanie zaćmy, są lub byli leczeni tamsulosyną, aby zapewnić namiejscu odpowiednie środki do opanowania IFIS podczas operacji usunięcia zaćmy.
Chlorowodorek tamsulosyny nie powinien być stosowany w skojarzeniu z silnymi inhibitoramiCYP3A4 u pacjentów o fenotypie charakteryzującym się słabą aktywnością metaboliczną cytochromuCYP2D6.
Chlorowodorek tamsulosyny należy stosować ostrożnie w połączeniu z silnymi i umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.
Nie obserwowano interakcji tamsulosyny podczas jednoczesnego stosowania z atenololem,enalaprylem ani teofiliną. Jednoczesne podawanie z cymetydyną zwiększa, a podawaniez furosemidem zmniejsza stężenie tamsulosyny w osoczu, ale ponieważ stężenia mieszczą sięw granicach normy, zmiana dawkowania nie jest konieczna.
In vitro diazepam ani propranolol, trichlorometiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak,glibenklamid, symwastatyna ani warfaryna nie zmieniają stężenia wolnej frakcji tamsulosynyw ludzkim osoczu. Również tamsulosyna nie zmienia stężeń wolnych frakcji diazepamu,propranololu, trichlorometiazydu ani chlormadynonu.
Diklofenak i warfaryna mogą zwiększać szybkość eliminacji tamsulosyny.
Jednoczesne podawanie chlorowodorku tamsulosyny z silnymi inhibitorami cytochromu CYP 3A4może prowadzić do zwiększenia ekspozycji na chlorowodorek tamsulosyny. Jednoczesne podawanieketokonazolu (znany, silny inhibitor CYP3A4) powodowało zwiększenie AUC oraz Cmax tamsulosynyodpowiednio o 2,8 i 2,2 razy. Chlorowodorku tamsulosyny nie należy podawać jednocześnie z silnymiinhibitorami cytochromu CYP3A4 u pacjentów o fenotypie charakteryzującym się słabą aktywnościąmetaboliczną cytochromu CYP2D6. Tamsulosyny chlorowodorek należy stosować ostrożnie wpołączeniu z silnymi i umiarkowanie silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Jednoczesne
2
