CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWAPRODUKTU LECZNICZEGO

Airbufo Forspiro, (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji,podzielony

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda dawka dostarczona (dawka inhalacyjna) zawiera 160 mikrogramów budezonidu (Budesonidum)i 4,5 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego (Formoteroli fumaras dihydricus).

Każda dawka odmierzona (dawka produktu w blistrze przed podaniem) zawiera 194,7 mikrogramabudezonidu i 6,1 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu

Laktoza jednowodna: 5,4 mg na dawkę odmierzoną i 4,4 mg na dawkę dostarczoną.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do inhalacji, podzielony.

Biały, białawy lub jasnożółty jednorodny proszek.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Astma

Produkt leczniczy Airbufo Forspiro jest wskazany w systematycznym leczeniu astmy u dorosłychi młodzieży (w wieku co najmniej 12 lat), u których właściwe jest jednoczesne stosowanie wziewnegoglikokortykosteroidu i długo działającego agonisty receptorów β2-adrenergicznych, gdy:- leczenie wziewnymi glikokortykosteroidami i stosowanymi doraźnie krótko działającymi wziewnymi agonistami receptorów β2-adrenergicznych nie zapewniło odpowiedniej kontroli objawów choroby

lub

- stosowane osobno wziewne glikokortykosteroidy i długo działający agoniści receptorów β2-adrenergicznych zapewniły odpowiednią kontrolę objawów choroby.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)

Stosowanie produktu Airbufo Forspiro jest wskazane w objawowym leczeniu dorosłych (w wieku conajmniej 18 lat) z POChP z natężoną objętością wydechową pierwszosekundową (FEV1) <70%wartości należnej (po podaniu leku rozszerzającego oskrzela) i zaostrzeniem choroby w wywiadziemimo systematycznej terapii lekami rozszerzającymi oskrzela (patrz także punkt 4.4).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Droga podawania: podanie wziewne.

1 SE/H/1688/001/DC

Dawkowanie

Astma

Produkt Airbufo Forspiro nie jest przeznaczony do rozpoczynania leczenia astmy. Wymaganą dawkękażdego ze składników wchodzących w skład produktu Airbufo Forspiro należy ustalaćindywidualnie, zależnie od ciężkości choroby. Należy to brać pod uwagę nie tylko podczasrozpoczynania leczenia złożonym produktem leczniczym, ale również podczas ustalania dawkipodtrzymującej. Jeśli u danego pacjenta konieczne jest zastosowanie produktu złożonego w dawkachinnych niż dostępne w inhalatorze z produktem Airbufo Forspiro, należy uzupełnić dawki przepisującwziewnych agonistów receptorów β2-adrenergicznych i (lub) glikokortykosteroidów w osobnychinhalatorach.

Dawkę należy ustalać tak, aby uzyskać najmniejszą dawkę zapewniającą skuteczną kontrolę objawów.Lekarz prowadzący powinien systematycznie oceniać stan pacjenta, aby sprawdzić, czy dawkabudezonidu z formoterolem pozostaje optymalna. Jeśli najmniejsza zalecana dawka pozwoliła nadługotrwałe opanowanie objawów choroby, następnym krokiem może być próba leczenia samymwziewnym glikokortykosteroidem.

Jeśli wskazane jest zmniejszenie dawki lub przepisanie dawki większej niż dostarczona przez produktAirbufo Forspiro, konieczna jest zmiana na inne połączenie budezonidu i formoterolu fumaranuo ustalonej dawce zawierające odpowiednio mniejszą lub większą dawkę wziewnegoglikokortykosteroidu.

Produkt leczniczy Airbufo Forspiro można stosować na dwa sposoby:

A. Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym

Produkt Airbufo Forspiro stosowany jest regularnie jako leczenie podtrzymujące, a doraźniepodawany jest osobno szybko działający lek rozszerzający oskrzela.

B. Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnymProdukt Airbufo Forspiro stosowany jest regularnie jako leczenie podtrzymujące oraz doraźniew odpowiedzi na występujące objawy.

A. Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym

Należy zalecić pacjentowi, aby zawsze miał przy sobie osobny, szybko działający lek rozszerzającyoskrzela do zastosowania w razie konieczności.

Zalecane dawki:

Dorośli (w wieku co najmniej 18 lat): 1-2 inhalacje dwa razy na dobę. U niektórych pacjentów może być konieczne zwiększenie dawki maksymalnie do 4 inhalacji dwa razy na dobę.

Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat): 1-2 inhalacje dwa razy na dobę.

W praktyce, jeśli dawkowanie dwa razy na dobę zapewniło kontrolę objawów, w ramach ustalanianajmniejszej skutecznej dawki można zastosować produkt Airbufo Forspiro raz na dobę, jeśli w opiniilekarza utrzymanie kontroli objawów wymaga podawania długo działającego leku rozszerzającegooskrzela w skojarzeniu z wziewnym glikokortykosteroidem.

Zwiększenie zapotrzebowania na stosowanie doraźne szybko działającego leku rozszerzającegooskrzela wskazuje na pogorszenie przebiegu choroby i wymaga ponownej oceny leczenia astmy.

Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Ze względu na brak danych, nie zaleca się stosowania produktu Airbufo Forspiro u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

B. Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym

Pacjent przyjmuje produkt Airbufo Forspiro codziennie w leczeniu podtrzymującym oraz dodatkowow razie potrzeby, w odpowiedzi na występujące objawy. Należy zalecić pacjentowi, aby zawsze miał

2 SE/H/1688/001/DC

przy sobie produkt Airbufo Forspiro do zastosowania w razie konieczności.

Podawanie produktu Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym należy rozważyćszczególnie u pacjentów z:

 niewystarczającą kontrolą objawów astmy i częstą potrzebą stosowania leku rozszerzającego

oskrzela,

 zaostrzeniami objawów astmy w przeszłości, które wymagały interwencji medycznej.

U pacjentów, którzy często stosują doraźnie dużą ilość inhalacji produktu Airbufo Forspiro, należyściśle kontrolować występowanie działań niepożądanych zależnych od dawki.

Zalecane dawki:

Dorośli i młodzież (w wieku co najmniej 12 lat): Zalecana dawka podtrzymująca to 2 inhalacje nadobę, podawane jako 1 inhalacja rano i 1 inhalacja wieczorem lub jako 2 inhalacje podawane alborano, albo wieczorem. U niektórych pacjentów odpowiednia może być dawka podtrzymującaw postaci 2 inhalacji dwa razy na dobę. W razie wystąpienia objawów pacjent powinien przyjąćdoraźnie 1 dodatkową inhalację. Jeśli po kilku minutach objawy nie ustąpią, należy przyjąć dodatkowąinhalację. Nie wolno przyjmować jednorazowo więcej niż 6 inhalacji.

Zazwyczaj nie jest konieczne przyjmowanie więcej niż 8 inhalacji na dobę, ale przez ograniczony czasmożna stosować do 12 inhalacji na dobę. Pacjentom, którzy stosują więcej niż 8 inhalacji na dobę,należy zdecydowanie zalecić skontaktowanie się z lekarzem prowadzącym. Należy ponownie ocenićstan pacjenta i rozważyć zmianę leczenia podtrzymującego.

Dzieci w wieku poniżej 12 lat: nie zaleca się stosowania produktu Airbufo Forspiro u dzieci w leczeniu podtrzymującym i doraźnym.

POChP

Zalecane dawki:

Dorośli: 2 inhalacje dwa razy na dobę.

Informacje ogólne

Szczególne grupy pacjentów

Nie ma szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania u osób w podeszłym wieku. Nie ma danychdotyczących stosowania produktu Airbufo Forspiro u pacjentów z zaburzeniami czynności wątrobylub nerek. Ponieważ budezonid i formoterol eliminowane są z organizmu głównie poprzez metabolizmwątrobowy, u pacjentów z ciężką marskością wątroby spodziewane jest zwiększenie ekspozycji naobie substancje czynne.

Sposób podawania

Instrukcja stosowania

Pacjentowi należy zademonstrować sposób stosowania inhalatora i systematycznie kontrolować, czyużywany jest prawidłowo.

W inhalatorze znajduje się 60 dawek produktu leczniczego w zwiniętym pasku foliowym. Inhalatorma licznik dawek, który wskazuje, ile dawek pozostało (od 60 do 0). Oznakowanie ostatnich 10 dawekpojawia się na czerwonym tle.

Inhalator nie jest przeznaczony do wielokrotnego napełniania. Zużyty inhalator należy usunąći zastąpić nowym.

3 SE/H/1688/001/DC

Nasadka ochronna

Biała dźwignia: tej dźwigni można

użyć tylko wtedy, gdy pacjent jest

gotowy do przyjęcia dawki leku.

Komora boczna: tugromadzi się folia bezproszku (do usunięcia).

Licznik dawek: po

zdjęciu nasadki

ochronnej widać, ile

dawek pozostało.

Wloty powietrza: po

obu stronach ustnika.

Przed użyciem inhalatora

 Otworzyć przezroczystą pokrywę komory bocznej.

 Całą długość paska należy ostrożnie oderwać, wykorzystując ząbkowaną krawędź (jak pokazano na rysunku). Paska nie należy ciągnąć ani szarpać.

 Zamknąć pokrywę komory bocznej i wyrzucić oderwany pasek folii.

Uwaga:

W miarę używania inhalatora, komora boczna stopniowo wypełnia się zużytymi paskami folii. Paskifolii z czarnymi kreskami nie zawierają produktu leczniczego. Na końcu w komorze pojawią sięnumerowane odcinki paska. Nie należy dopuszczać, aby w komorze bocznej znajdowało się więcejniż 2 paski, gdyż może to spowodować zatkanie inhalatora. Należy oderwać delikatnie pasek folii (jakpokazano wyżej) i w bezpieczny sposób go usunąć.

Stosowanie inhalatora

Inhalator należy trzymać w dłoniach w sposób pokazany na rysunkach.

1. Otwarcie

 Odsłonić ustnik, pociągając w dół nasadkę ochronną. Sprawdzić w okienku licznika, ile dawek leku pozostało.

4 SE/H/1688/001/DC

2. Przygotowanie dawki leku

 Unieść krawędź białej dźwigni. Upewnić się, że komora boczna jest zamknięta.

Uwaga: białej dźwigni należy użyć wtedy, gdy pacjent jest już gotowy do przyjęcia dawki produktu leczniczego. Niepotrzebne jej używanie powoduje utratę dawek.

 Otwarcie: białą dźwignię pociągnąć do oporu (aż do słyszalnego kliknięcia), co spowoduje

załadowanie dawki produktu leczniczego i ukazanie się jej numeru w liczniku dawek.

 Zamknięcie: białą dźwignię dokładnie zamknąć tak, aby słyszalne było kliknięcie. Inhalator jest

gotowy do natychmiastowego użycia.

3. Inhalacja dawki produktu leczniczego

 Z dala od ustnika wykonać możliwie głęboki wydech. Nigdy nie należy wydychać powietrza bezpośrednio do wnętrza inhalatora, gdyż może to zmienić wielkość dawki produktu leczniczego. Inhalator trzymać nasadką ochronną skierowaną do dołu.

 Ustami ściśle objąć ustnik.

 Wykonać spokojny, głęboki wdech ustami (nie nosem).

 Wyjąć inhalator z ust i wstrzymać oddech na 5-10 sekund lub na tak długo, jak to jest możliwe

bez odczucia dyskomfortu.

5 SE/H/1688/001/DC

 Po tym czasie zrobić powolny wydech nie w kierunku inhalatora. Zamknąć nasadkę chroniącą ustnik.

 Jamę ustną wypłukać wodą (wodę należy wypluć), co pomoże zapobiec rozwojowi zakażenia

grzybiczego w jamie ustnej i wystąpieniu chrypki.

Czyszczenie

 W razie konieczności zewnętrzną część ustnika wytrzeć czystą, suchą chusteczką. Inhalatora nie wolno rozkładać ani do czyszczenia, ani w żadnym innym celu! Części inhalatora nie wolno czyścić wodą lub wilgotnymi chusteczkami, gdyż wilgoć może zmienić wielkość dawki leku!

 Nigdy nie wkładać igły lub innych ostrych narzędzi do ustnika bądź innej części inhalatora, gdyż

może to spowodować jego uszkodzenie!

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienionąw punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W razie przerywania leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Leczenia nie należyprzerywać w sposób nagły.

Jeśli pacjent stwierdzi brak skuteczności leczenia lub jeśli przekracza największą zalecaną dawkęproduktu Airbufo Forspiro, powinien zwrócić się do lekarza (patrz punkt 4.2). Nagłe i postępującepogorszenie kontroli astmy lub POChP może zagrażać życiu, dlatego należy pilnie zbadać stanpacjenta. W takiej sytuacji należy brać pod uwagę konieczność intensywnej terapii kortykosteroidami(np. cykl leczenia doustnymi kortykosteroidami) lub antybiotykami (w przypadku zakażenia).

Pacjentom należy zalecić, aby przez cały czas mieli przy sobie wziewny lek rozszerzający oskrzela dostosowania doraźnego, albo produkt leczniczy Airbufo Forspiro (pacjenci z astmą stosujący produktAirbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym) lub osobny szybko działający lekrozszerzający oskrzela (wszyscy pacjenci stosujący produkt Airbufo Forspiro wyłącznie w leczeniupodtrzymującym).

Pacjentom należy przypominać o konieczności stosowania dawki podtrzymującej produktu AirbufoForspiro zgodnie z zaleceniami, nawet przy braku objawów astmy. Nie badano stosowania produktuleczniczego Airbufo Forspiro w zapobieganiu objawom, np. przed wysiłkiem. Dodatkowe inhalacjeproduktu Airbufo Forspiro należy stosować w razie wystąpienia objawów astmy, lecz nie są oneprzeznaczone do regularnego stosowania profilaktycznego, np. przed wysiłkiem. Do tego celu należyrozważyć zastosowanie szybko działającego leku rozszerzającego oskrzela.

Po opanowaniu objawów astmy można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki produktu AirbufoForspiro. Podczas stopniowego zmniejszania dawki ważne jest regularne kontrolowanie stanupacjentów. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę (patrz punkt 4.2).

Nie należy rozpoczynać stosowania produktu Airbufo Forspiro podczas zaostrzenia, znacznego lubostrego pogorszenia przebiegu astmy.

Podczas leczenia produktem Airbufo Forspiro mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane związanez astmą oraz jej zaostrzenia. Pacjentom należy zalecić kontynuowanie leczenia i zwrócenie się dolekarza w razie nieuzyskania kontroli objawów astmy lub nasilenia jej objawów po rozpoczęciustosowania produktu Airbufo Forspiro.

Nie ma danych z badań klinicznych dotyczących stosowania budezonidu z formoterolem u pacjentówz POChP, u których wartość FEV1 przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela wynosiła >50%

6 SE/H/1688/001/DC

wartości należnej, a po podaniu leku rozszerzającego oskrzela wynosiła <70% wartości należnej (patrzpunkt 5.1).

Tak jak podczas stosowania innych wziewnych produktów leczniczych, może wystąpić paradoksalnyskurcz oskrzeli z nasileniem świszczącego oddechu i duszności bezpośrednio po przyjęciu dawkiproduktu leczniczego. U pacjenta, u którego wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, stosowanieproduktu Airbufo Forspiro należy natychmiast przerwać, ocenić stan pacjenta i w razie koniecznościwdrożyć inne leczenie. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działające wziewne lekirozszerzające oskrzela i należy go leczyć natychmiast (patrz punkt 4.8).

Podczas stosowania wszystkich wziewnych kortykosteroidów, zwłaszcza w dużych dawkach przezdługi czas, mogą wystąpić objawy ogólne. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia po zastosowaniuwziewnych kortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po podaniu kortykosteroidów doustnych. Domożliwych działań ogólnoustrojowych należą: zespół Cushinga, wystąpienie cech cushingoidalnych,zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie tempa wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszeniegęstości mineralnej kości, zaćma i jaskra oraz znacznie rzadziej szereg zaburzeń psychicznych lubzmian zachowania, w tym nadmierna aktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk, depresja lubagresja (szczególnie u dzieci), patrz punkt 4.8.

Możliwość wpływu na gęstość mineralną kości należy brać pod uwagę szczególnie u pacjentówstosujących długotrwale duże dawki leku, u których współistnieją czynniki ryzyka rozwojuosteoporozy. Długoterminowe badania z zastosowaniem u dzieci wziewnego budezonidu w średniejdawce dobowej 400 mikrogramów (dawka odmierzona) lub u dorosłych w dawce dobowej800 mikrogramów (dawka odmierzona) nie wykazały istotnego wpływu na gęstość mineralną kości.Brak dostępnych informacji dotyczących działania budezonidu z formoterolem w większych dawkach.

W razie jakichkolwiek przypuszczeń, że wcześniejsze leczenie steroidami o działaniu ogólnymspowodowało zaburzenia czynności nadnerczy, należy zachować ostrożność podczas zmiany leczeniana produkt Airbufo Forspiro.

Korzystne działanie wziewnego budezonidu minimalizuje zwykle zapotrzebowanie pacjenta nasteroidy doustne, ale u pacjentów zmieniających leczenie z steroidów doustnych na wziewnie istniejenadal ryzyko utrzymywania się przez dłuższy czas zmniejszonej rezerwy nadnerczowej. Powrót dowłaściwego stanu może nastąpić po długim czasie od przerwania leczenia doustnymi steroidami,dlatego zmiana terapii z doustnych steroidów na wziewny budezonid może wiązać się z ryzykiemwynikającym z zaburzeń czynności nadnerczy przez dłuższy czas. W takiej sytuacji należy regularniekontrolować czynność osi HPA(podwzgórze-przysadka-nadnercza).

Długotrwałe stosowanie wziewnych kortykosteroidów w dużych dawkach, zwłaszcza większych niżzalecane, może również powodować klinicznie znaczące zahamowanie czynności nadnerczy. Dlategow okresach stresu (takiego jak ostre zakażenie lub zabieg chirurgiczny w trybie planowym) należyrozważyć dodatkowe zastosowanie kortykosteroidów o działaniu ogólnym. Szybkie zmniejszeniedawki steroidów może spowodować ostry przełom nadnerczowy. Podmiotowe i przedmiotowe objawywystępujące podczas ostrego przełomu nadnerczowego mogą być w pewnym stopniu maskowane, alemogą to być: jadłowstręt, ból brzucha, zmniejszenie masy ciała, zmęczenie, ból głowy, nudności,wymioty, zaburzenia świadomości, drgawki, niedociśnienie tętnicze i hipoglikemia.

Nie należy przerywać w sposób nagły leczenia uzupełniającego steroidami ogólnoustrojowymi lubwziewnym budezonidem.

Podczas zmiany terapii z doustnej na Airbufo Forspiro występuje zwykle osłabienie działaniaogólnego steroidów, co może być przyczyną pojawienia się objawów alergii lub zapalenia stawów,takich jak zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk oraz ból mięśni i stawów.

Należy rozpocząć leczenie objawowe. Należy podejrzewać możliwość niewystarczającego działaniaglikokortykosteroidów, jeśli (rzadko) wystąpią takie objawy, jak zmęczenie, ból głowy, nudności

7 SE/H/1688/001/DC

i wymioty. W takich przypadkach niekiedy konieczne jest czasowe zwiększenie dawki doustnychglikokortykosteroidów.

W celu zminimalizowania ryzyka zakażeń grzybiczych jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.8) należyzalecić pacjentowi wypłukanie jamy ustnej wodą po każdej inhalacji dawki podtrzymującej. W raziewystąpienia pleśniawek w obrębie jamy ustnej i gardła pacjent powinien wypłukać jamę ustną wodątakże po przyjęciu dawki stosowanej doraźnie.

Należy unikać jednoczesnego stosowania z itrakonazolem, rytonawirem lub innymi silnymiinhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5). Jeśli nie jest to możliwe, należy zachować jak najdłuższąprzerwę między zastosowaniem produktów leczniczych, które mogą na siebie oddziaływać. Nie zalecasię stosowania produktu Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującym i doraźnym u pacjentówstosujących silne inhibitory CYP3A4.

Spodziewane jest, że jednoczesne leczenie inhibitorami CYP3A (w tym produktami leczniczymizawierającymi kobicystat) zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikaćtakiego połączenia, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działańniepożądanych glikokortykosteroidów.

Produkt leczniczy Airbufo Forspiro należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadczynnością tarczycy,guzem chromochłonnym nadnerczy, cukrzycą, nieleczoną hipokaliemią, kardiomiopatią przerostowązawężającą, idiopatycznym podzastawkowym zwężeniem aorty, ciężkim nadciśnieniem tętniczym,tętniakiem lub innymi ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak chorobaniedokrwienna serca, tachyarytmie lub ciężka niewydolność serca.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wydłużeniem odstępu QTc, gdyż samformoterol może powodować wydłużenie odstępu QTc.

U pacjentów z czynną lub przebytą gruźlicą płuc, grzybiczymi lub wirusowymi zakażeniami drógoddechowych należy ponownie rozważyć konieczność stosowania kortykosteroidów wziewnych orazich dawkę.

Stosowanie dużych dawek agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych może spowodowaćwystąpienie ciężkiej hipokaliemii. Jeśli agonista receptorów beta-2-adrenergicznych i produktylecznicze, które mogą spowodować hipokaliemię lub nasilić działanie hipokaliemiczne (tj. pochodneksantyny, steroidy i leki moczopędne) stosowane są jednocześnie, możliwe jest zwiększeniehipokaliemicznego działania agonisty receptorów beta-2-adrenergicznych. Szczególną ostrożnośćzaleca się u pacjentów z niestabilną astmą, którzy stosują zmienne dawki leków rozszerzającychoskrzela, u pacjentów z ostrą, ciężką astmą, gdyż ryzyko może być zwiększone przez niedotlenieniei inne stany, w których prawdopodobne jest wystąpienie hipokaliemii. W tych przypadkach zaleca siękontrolowanie stężenia potasu w surowicy.

Tak jak podczas stosowania innych agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych, u pacjentówz cukrzycą należy rozważyć dodatkowe kontrole stężenia glukozy w surowicy.

Zaburzenia widzenia

Podczas ogólnego i miejscowego stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia.Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należyrozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których należą zaćma,jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą zgłaszanopo ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.

Produkt leczniczy Airbufo Forspiro zawiera laktozę jednowodną (4,4 mg/dawkę inhalacyjną). Takailość laktozy nie stanowi zwykle problemu u pacjentów z nietolerancją laktozy. Laktoza, substancjapomocnicza, zawiera małe ilości białek mleka, które mogą wywoływać reakcje alergiczne.

8 SE/H/1688/001/DC

Dzieci i młodzież

Zaleca się regularne kontrolowanie wzrostu dzieci otrzymujących długotrwale wziewneglikokortykosteroidy. W razie spowolnienia tempa wzrostu należy zweryfikować leczenie w celuzmniejszenia dawki wziewnego glikokortykosteroidu, jeśli to możliwe do najmniejszej dawkizapewniającej kontrolę objawów astmy. Należy dokładnie rozważyć stosunek korzyści ze stosowaniaglikokortykosteroidu do możliwego ryzyka zahamowania tempa wzrostu. Ponadto należy rozważyćskierowanie pacjenta do pediatry pulmonologa.

Ograniczone dane z długotrwałych badań wskazują, że większość dzieci i młodzieży leczonychwziewnym budezonidem osiąga spodziewany wzrost w wieku dorosłym. Obserwowano jednak napoczątku leczenia niewielkie, przemijające spowolnienie tempa wzrostu (około 1 cm), które występujezazwyczaj w pierwszym roku leczenia.

Zapalenie płuc u pacjentów z POChP

U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy obserwowano zwiększoną częstośćzapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody nazwiększenie ryzyka zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie wykazano tegojednoznacznie we wszystkich badaniach.

Nie ma rozstrzygających dowodów klinicznych na istnienie różnic między wziewnymikortykosteroidami w odniesieniu do ryzyka zapalenia płuc.

Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować, czy u pacjentów z POChP nie rozwija sięzapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często sięnakładają.

Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą: aktualne palenie tytoniu, podeszływiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakokinetyczne

Silne inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna,telitromycyna, nefazodon, kobicystat i inhibitory proteazy HIV) mogą znacząco zwiększać stężeniebudezonidu w osoczu, dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania. Jeśli nie jest to możliwe,przerwa między podaniem inhibitora i budezonidu powinna być możliwie najdłuższa (patrz punkt 4.4).Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Airbufo Forspiro w leczeniu podtrzymującymi doraźnym u pacjentów przyjmujących silne inhibitory CYP3A4.

Ketokonazol (silny inhibitor izoenzymu CYP3A4) w dawce 200 mg raz na dobę zwiększał około6-krotnie stężenie jednocześnie przyjętego doustnie budezonidu (w pojedynczej dawce 3 mg). Gdyketokonazol podawany był po 12 godzinach od zastosowania budezonidu, stężenie w osoczuzwiększało się średnio tylko 3-krotnie, co wskazuje, że odstęp między zastosowaniem obu produktówleczniczych może zredukować zwiększenie stężenia w osoczu. Ograniczona liczba danych na temat tejinterakcji w odniesieniu do dużych dawek wziewnego budezonidu wskazuje, że znaczące zwiększeniestężenia w osoczu (przeciętnie 4-krotne) może wystąpić, jeśli itrakonazol w dawce 200 mg raz na dobępodaje się jednocześnie z wziewnym budezonidem (w pojedynczej dawce 1000 μg).

Interakcje farmakodynamiczne

Beta-adrenolityki mogą zmniejszać lub hamować działanie formoterolu, dlatego produktu leczniczegoAirbufo Forspiro nie należy stosować razem z beta-adrenolitykami (również w kroplach do oczu),chyba że istnieją bardzo istotne przyczyny.

Jednoczesne leczenie chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, pochodnymi fenotiazyny, lekamiprzeciwhistaminowymi (terfenadyną) oraz trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi możespowodować wydłużenie odstępu QTc i zwiększać ryzyko komorowych zaburzeń rytmu.

9 SE/H/1688/001/DC

Ponadto lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zmniejszyć tolerancję mięśniasercowego na beta-2-sympatykomimetyki.

Jednoczesne stosowanie z inhibitorami monoaminooksydazy, w tym z lekami o podobnych właściwościach (tj. furazolidon i prokarbazyna), może powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego.

Istnieje zwiększone ryzyko arytmii u pacjentów poddawanych jednocześnie znieczuleniu ogólnemuz zastosowaniem węglowodorów halogenowych.

Jednoczesne stosowanie innych produktów leczniczych o działaniu beta-adrenolitycznym lubcholinolitycznym może mieć addytywne działanie rozszerzające oskrzela.

Hipokaliemia może zwiększać skłonność do zaburzeń rytmu serca u pacjentów leczonych glikozydaminaparstnicy.

Hipokaliemia może być skutkiem leczenia agonistą receptorów beta-2-adrenergicznych i mogą ją nasilać jednocześnie stosowane pochodne ksantyny, kortykosteroidy i leki moczopędne (patrz punkt

4.4).

Nie obserwowano interakcji budezonidu i formoterolu z innymi produktami leczniczymi stosowanymiw leczeniu astmy oskrzelowej.

Dzieci i młodzież

Badania interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania złożonego produktu leczniczegozawierającego budezonid i formoterol lub jednoczesnego stosowania budezonidu i formoteroluu kobiet w ciąży. Dane z badania dotyczącego rozwoju zarodka i płodu szczura nie wykazałydodatkowego wpływu połączenia budezonidu z formoterolem.

Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. U zwierzątformoterol wywoływał działania niepożądane w badaniach nad rozrodczością przy bardzo dużejekspozycji ogólnoustrojowej (patrz punkt 5.3).

Dane dotyczące około 2000 kobiet stosujących wziewnie budezonid w czasie ciąży nie wskazują nazwiększone ryzyko działania teratogennego. W badaniach na zwierzętach wykazano, żeglikokortykosteroidy powodują wady rozwojowe (patrz punkt 5.3). Jest mało prawdopodobne, abydane te miały znaczenie u ludzi stosujących budezonid w zalecanych dawkach.

Badania na zwierzętach wykazały również wpływ nadmiernej (ale przy ekspozycjach poniżej zakresudawek o działaniu teratogennym) dawki glikokortykosteroidów w okresie prenatalnym na zwiększoneryzyko opóźnienia rozwoju wewnątrzmacicznego, wystąpienia chorób sercowo-naczyniowychw wieku dorosłym, trwałych zmian wysycenia receptora glikokortykosteroidowego oraz zmianw obrocie i działaniu neuroprzekaźników.

Produkt Airbufo Forspiro można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższająmożliwe ryzyko. Należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę budezonidu, która zapewniaodpowiednią kontrolę astmy.

Karmienie piersią

Budezonid przenika do mleka kobiecego, jednak stosowany w dawkach leczniczych nie powinienmieć wpływu na dziecko karmione piersią. Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mlekakobiecego. U szczurów wykazano małe stężenie formoterolu w mleku karmiących samic. Stosowanieproduktu leczniczego Airbufo Forspiro u kobiet karmiących piersią można rozważać tylko wtedy, gdy

10 SE/H/1688/001/DC

spodziewane korzyści dla matki przewyższają jakiekolwiek ryzyko dla dziecka.

Płodność

Nie ma dostępnych danych na temat możliwego wpływu budezonidu na płodność.Badania na zwierzętach dotyczące wpływu formoterolu na reprodukcję wykazały niewielkiezmniejszenie płodności u samców szczurów przy ekspozycji ogólnoustrojowej na duże dawki (patrzpunkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt Airbufo Forspiro nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzeniapojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Ponieważ produkt Airbufo Forspiro zawiera zarówno budezonid, jak i formoterol, mogą wystąpić tegosamego rodzaju działania niepożądane, jakie zgłaszano po zastosowaniu tych substancji czynnych. Nieodnotowano zwiększonej częstości działań niepożądanych po jednoczesnym podaniu obu tychsubstancji. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi leku są farmakologicznieprzewidywalne działania niepożądane typowe dla agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych, takiejak drżenie i kołatanie serca. Są one łagodne i zwykle ustępują w ciągu kilku dni leczenia.

Poniższe działania niepożądane związane z budezonidem lub formoterolem wymieniono zgodniez klasyfikacją układów i narządów oraz częstością. Częstości zdefiniowano następująco: bardzo często(≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do<1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawiedostępnych danych).

Częstości ustalono na podstawie danych z badań klinicznych. Nie brano pod uwagę częstości popodaniu placebo.

Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądaneZakażenia i zarażenia pasożytnicze Często Kandydoza jamy ustnej i gardła Zapalenie płuc (u pacjentów z POChP)

Zaburzenia układu

immunologicznego

Rzadko Natychmiastowa lub opóźniona reakcja

nadwrażliwości, np. wykwity skórne,

pokrzywka, świąd, zapalenie skóry, obrzęk

naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna

Zaburzenia endokrynologiczne Bardzo rzadko Zespół Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, opóźnienie tempa wzrostu,

zmniejszenie gęstości mineralnej kości

Zaburzenia metabolizmu Rzadko Hipokaliemiai odżywiania Bardzo rzadko HiperglikemiaZaburzenia psychiczne Niezbyt często Agresja, nadmierna aktywność psychoruchowa, niepokój, zaburzenia snu

Bardzo rzadko Depresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci)

Zaburzenia układu nerwowego Często Ból głowy, drżenie Niezbyt często Zawroty głowy

Bardzo rzadko Zaburzenia smaku

Zaburzenia oka Niezbyt często Nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4) Bardzo rzadko Zaćma i jaskra

Zaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Tachykardia

Rzadko Zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy,

11 SE/H/1688/001/DC

skurcze dodatkowe

Bardzo rzadko Dławica piersiowa, wydłużenie odstępu QTc

Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko Zmiany ciśnienia tętniczegoZaburzenia układu oddechowego, Często Niewielkie podrażnienie gardła, kaszel,klatki piersiowej i śródpiersia chrypka Rzadko Skurcz oskrzeli

Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często NudnościZaburzenia skóry i tkanki Niezbyt często Łatwe powstawanie siniakówpodskórnej

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe Niezbyt często Kurcze mięśnii tkanki łącznej

Osadzanie się produktu leczniczego powoduje zakażenia drożdżakowe (kandydozę) jamy ustneji gardła. Należy doradzić pacjentom, aby po zastosowaniu każdej dawki podtrzymującej przepłukiwalijamę ustną wodą, co pozwoli zminimalizować ryzyko takich zakażeń. Zakażenia drożdżakowe jamyustnej i gardła ustępują zwykle po miejscowym zastosowaniu leków przeciwgrzybiczych bezkonieczności przerywania stosowania wziewnego kortykosteroidu. W razie wystąpienia pleśniawekw jamie ustnej i gardle, pacjent powinien płukać jamę ustną wodą także po inhalacjach doraźnych.

Tak jak w przypadku innych wziewnych produktów leczniczych, bardzo rzadko (u mniej niż 1 na10 000 osób) może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli z nasileniem świstów oskrzelowychi dusznością bezpośrednio po przyjęciu dawki leku. Paradoksalny skurcz oskrzeli ustępuje pozastosowaniu krótko działającego wziewnego leku rozszerzającego oskrzela i należy go leczyćnatychmiast. Należy natychmiast przerwać stosowanie produktu Airbufo Forspiro, ocenić stanpacjenta i, w razie konieczności, wdrożyć inne leczenie (patrz punkt 4.4).

Po zastosowaniu wziewnych glikokortykosteroidów, zwłaszcza w dużych dawkach i przez długi czas,mogą wystąpić objawy ogólnoustrojowe. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest znacznie mniejszepo zastosowaniu glikokortykosteroidów wziewnych niż doustnych. Do możliwych objawówogólnoustrojowych należą: zespół Cushinga, cechy cushingoidalne, zahamowanie czynności korynadnerczy, spowolnienie tempa wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości,zaćma i jaskra. Może też wystąpić zwiększona podatność na zakażenia oraz mniejsza zdolnośćprzystosowania się do sytuacji stresowych. Działania takie zależą prawdopodobnie od dawki, czasuekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej ekspozycji na steroidy oraz od indywidualnej wrażliwości.

Leczenie agonistami receptorów beta-2-adrenergicznych może powodować zwiększenie stężeniainsuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych we krwi.

Dzieci i młodzież

U dzieci otrzymujących przez długi czas wziewnie kortykosteroidy zaleca się regularne kontrolowaniewzrostu (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected] Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie formoterolu może prawdopodobnie wywołać objawy typowe dla agonistówreceptorów beta-2-adrenergicznych, takie jak drżenie, ból głowy i kołatanie serca. Sporadyczniezgłaszano przypadki tachykardii, hiperglikemii, hipokaliemii, wydłużenia odstępu QTc, zaburzeń

12 SE/H/1688/001/DC

rytmu serca, nudności i wymiotów. Wskazane może być leczenie podtrzymujące i objawowe. Podanie90 mikrogramów formoterolu w ciągu 3 godzin pacjentom z ostrym skurczem oskrzeli nie stwarzałozagrożenia dla bezpieczeństwa pacjenta.

Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet po zastosowaniu nadmiernych dawek, nie powinnostanowić problemu klinicznego. Budezonid stosowany długotrwale w zbyt dużych dawkach możespowodować wystąpienie ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów, takich jakhiperkortycyzm i zahamowanie czynności nadnerczy.

Jeśli przerwanie stosowania produktu Airbufo Forspiro jest konieczne ze względu na przedawkowanieformoterolu (składnika tego produktu leczniczego), należy rozważyć zapewnienie odpowiedniegoleczenia samym glikokortykosteroidem wziewnym.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych: leki

adrenergiczne, wziewne.Kod ATC: R03AK07

Mechanizm działania i działanie farmakodynamiczne

Ten produkt leczniczy zawiera formoterol i budezonid, substancje, które mają różny mechanizmdziałania i działają addycyjnie w odniesieniu do zmniejszenia liczby zaostrzeń astmy. Szczególnewłaściwości budezonidu i formoterolu pozwalają na stosowanie ich połączenia w leczeniupodtrzymującym i doraźnym lub w podtrzymującym leczeniu astmy.

Budezonid

Budezonid jest glikokortykosteroidem, który po podaniu wziewnym wykazuje zależne od dawkidziałanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, powodując złagodzenie objawów astmyi zmniejszenie liczby jej zaostrzeń. Budezonid podawany wziewnie wywołuje słabsze działanianiepożądane niż kortykosteroidy o działaniu ogólnym. Dokładny mechanizm przeciwzapalnegodziałania glikokortykosteroidów nie jest znany.

Formoterol

Formoterol jest wybiórczym agonistą receptora beta-2-adrenergicznego, który po podaniu wziewnympowoduje szybki i długo utrzymujący się rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli u pacjentówz odwracalnym zwężeniem dróg oddechowych. Działanie rozszerzające oskrzela jest zależne oddawki, a jego początek następuje w ciągu 1 do 3 minut i po inhalacji pojedynczej dawki utrzymuje sięprzez co najmniej 12 godzin.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Astma

Skuteczność kliniczna budezonidu z formoterolem w leczeniu podtrzymującym

Badania kliniczne u dorosłych wykazały, że dodanie formoterolu do budezonidu powoduje poprawęobjawów astmy i czynności płuc oraz zmniejszenie liczby zaostrzeń choroby. W dwóch12-tygodniowych badaniach klinicznych wpływ budezonidu z formoterolem na czynność płuc był takisam, jak wpływ jednocześnie podanych, osobnych produktów leczniczych zawierających formoteroli budezonid oraz większy niż samego budezonidu. Pacjenci we wszystkich grupach badań stosowaliw razie konieczności krótko działający lek z grupy agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych. Nieodnotowano osłabienia działania przeciwastmatycznego z upływem czasu.

Przeprowadzono dwa 12-tygodniowe badania kliniczne, w których 265 dzieci w wieku od 6 do 11 latotrzymywało dawki podtrzymujące budezonidu z formoterolem [2 inhalacje po (80 μg + 4,5 μg) nadawkę inhalacyjną dwa razy na dobę] i w razie konieczności krótko działający lek z grupy agonistów

13 SE/H/1688/001/DC

receptorów beta-2-adrenergicznych. W obu badaniach nastąpiła poprawa czynności płuc, a leczeniebyło dobrze tolerowane w porównaniu ze stosowaniem równoważnej dawki budezoniduw monoterapii.

Skuteczność kliniczna budezonidu z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnymW 5 oceniających skuteczność i bezpieczeństwo badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą, któretrwały 6 lub 12 miesięcy, uczestniczyło łącznie 12 076 pacjentów (4447 z nich przydzielono losowodo grupy otrzymującej budezonid z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnym).Warunkiem włączenia do badania było występowanie u pacjenta objawów klinicznych mimostosowania wziewnych glikokortykosteroidów.

Jak wskazują wszystkie porównania danych ze wszystkich 5 badań, podtrzymujące i doraźne leczeniebudezonidem z formoterolem powodowało znaczące statystycznie i klinicznie zmniejszenie liczbyciężkich zaostrzeń. Dotyczyło to porównania połączenia budezonidu z formoterolem stosowanegow większej dawce podtrzymującej i terbutaliny stosowanej doraźnie (badanie 735) oraz połączeniabudezonidu z formoterolem w tej samej dawce podtrzymującej i formoterolu albo terbutalinystosowanych doraźnie (badanie 734) (tabela 2). W badaniu 735 czynność płuc, kontrola objawówi zużycie leków stosowanych doraźnie były podobne we wszystkich badanych grupach. W badaniu734 objawy i zużycie leków stosowanych doraźnie były mniejsze, a czynność płuc poprawiła sięw porównaniu z obiema grupami otrzymującymi leki porównawcze. Łączne wyniki 5 badań wskazują,że pacjenci otrzymujący budezonid z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnym niestosowali dawek doraźnych średnio przez 57% dni leczenia. Nie stwierdzono oznak rozwoju tolerancjiwraz z upływem czasu.

Tabela 2 Przegląd ciężkich zaostrzeń odnotowanych w badaniach klinicznych

Nr badania

Czas

trwania

Badanie 735

6 miesięcy

Grupy terapeutyczne n Ciężkie zaostrzeniaa

Zdarzenia Zdarzenia/

pacjentolata

Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa 1103 125 0,23b

razy na dobę + doraźnie

Badanie 734

12 miesięcy

Budezonid + formoterol 320 μg + 9 μg dwa razy

na dobę + terbutalina 0,4 mg doraźnie

Salmeterol + flutykazon 2 x 25 μg + 125 μg dwa

razy na dobę + terbutalina 0,4 mg doraźnie

Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa

razy na dobę + doraźnie

Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa

razy na dobę + formoterol 4,5 μg doraźnie

Budezonid + formoterol 160 μg + 4,5 μg dwa

razy na dobę + terbutalina 0,4 mg doraźnie

1099 173 0,32

1119 208 0,38

1107 194 0,19b

1137 296 0,29

1138 377 0,37

a Hospitalizacja lub leczenie na oddziale ratunkowym, lub leczenie doustnymi steroidami.b Zmniejszenie częstości zaostrzeń jest znaczące statystycznie (p <0,01) dla obu porównań.

W 6 badaniach z podwójnie ślepą próbą (na które składało się 5 wymienionych wyżej badań orazdodatkowe badanie z zastosowaniem większej dawki podtrzymującej 160 μg + 4,5 μg wziewnie dwarazy na dobę) wykazano porównywalną skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u młodzieżyi u dorosłych. Podstawą oceny były dane od łącznie 14 385 pacjentów z astmą, z których 1847należało do grupy młodzieży. Ograniczona była liczba pacjentów z grupy młodzieży stosującychwięcej niż 8 inhalacji w co najmniej jednym dniu w ramach podtrzymującego i doraźnego leczeniabudezonidem z formoterolem, a stosowanie takie było rzadkie.

W innych 2 badaniach z udziałem pacjentów zgłaszających się do lekarza z powodu objawów ostregonapadu astmy budezonid z formoterolem szybko i skutecznie zmniejszał skurcz oskrzeli, w sposóbzbliżony do działania salbutamolu i formoterolu.

14 SE/H/1688/001/DC

POChP

W dwóch trwających 12 miesięcy badaniach oceniano wpływ na czynność płuc i częstość zaostrzeńchoroby (definiowanych jako cykle leczenia doustnymi steroidami i (lub) antybiotykami i (lub)hospitalizacja) u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej postacią POChP. Kryterium włączenia do obubadań była wartość FEV1 <50% wartości należnej przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela.Mediana wartości FEV1 przy włączeniu do badania (po podaniu leku rozszerzającego oskrzela)wynosiła 42% wartości należnej.

Średnia liczba zaostrzeń w roku (zgodnie z powyższą definicją) była istotnie mniejsza pozastosowaniu budezonidu z formoterolem w porównaniu z grupą stosującą sam formoterol lub placebo(średnio 1,4 w porównaniu z 1,8-1,9 w grupie placebo lub formoterolu). Średnia liczba dniprzyjmowania doustnych kortykosteroidów w przeliczeniu na 1 pacjenta podczas 12 miesięcy badaniabyła nieznacznie mniejsza w grupie stosującej budezonid z formoterolem (7-8 dni/pacjenta/rokw porównaniu z 11-12 dniami w grupie otrzymującej placebo i 9-12 dniami w grupie formoterolu).Nie wykazano przewagi budezonidu z formoterolem nad samym tylko formoterolem w odniesieniu dozmian parametrów czynności płuc, takich jak FEV1.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Wykazano biorównoważność połączenia stałych dawek budezonidu i formoterolu oraz produktówleczniczych zawierających te pojedyncze substancje czynne w odniesieniu do ogólnoustrojowejekspozycji na budezonid i formoterol. Mimo to nieco większe zahamowanie wytwarzania kortyzoluobserwowano po podaniu złożonego produktu leczniczego niż po jednoczesnym podaniu produktówleczniczych zawierających pojedyncze substancje czynne. Uważa się, że różnica ta nie wpływa nabezpieczeństwo kliniczne pacjenta.

Nie dowiedziono interakcji farmakokinetycznych między budezonidem a formoterolem.

Parametry farmakokinetyczne poszczególnych substancji czynnych były porównywalne po podaniubudezonidu i formoterolu w osobnych produktach leczniczych oraz po podaniu w postaci produktuzłożonego. Po podaniu produktu złożonego odnotowano nieznacznie większą wartość AUC dlabudezonidu, jego szybsze wchłanianie oraz większe maksymalne stężenie w osoczu. W przypadkuformoterolu maksymalne stężenie w osoczu było podobne po podaniu pojedynczego leku i po podaniuproduktu złożonego. Podany wziewnie budezonid jest szybko wchłaniany i osiąga maksymalnestężenie w osoczu w ciągu 30 minut. W badaniach klinicznych średnia depozycja budezoniduw płucach po podaniu wziewnym z użyciem inhalatora proszkowego wynosiła od 32% do 44%dostarczonej dawki. Biodostępność ogólnoustrojowa wynosi około 49% dostarczonej dawki. U dzieciw wieku od 6 do 16 lat depozycja w płucach zmniejsza się w tym samym stopniu, co u pacjentówdorosłych po podaniu takiej samej dawki. Nie określono uzyskanego stężenia w osoczu.

Podany wziewnie formoterol jest szybko wchłaniany i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu10 minut po inhalacji. W badaniach klinicznych średnia depozycja formoterolu w płucach po podaniuwziewnym z użyciem inhalatora proszkowego wynosiła od 28% do 49% dostarczonej dawki, a jegobiodostępność ogólnoustrojowa około 61% dostarczonej dawki.

Dystrybucja i metabolizm

Formoterol wiąże się z białkami osocza w około 50%, a budezonid w 90%. Objętość dystrybucjiformoterolu wynosi około 4 l/kg, a budezonidu 3 l/kg. Formoterol jest unieczynniany w procesiesprzęgania (powstają czynne metabolity O-demetylowane i deformylowane, ale stwierdza się jegłównie jako nieaktywne związki sprzężone). Budezonid podlega znacznemu (około 90%)metabolizmowi pierwszego przejścia przez wątrobę, z wytworzeniem związków o małej aktywnościglikokortykosteroidowej. Aktywność glikokortykosteroidowa głównych metabolitów (6-beta-hydroksybudezonidu i 16-alfa-hydroksyprednizolonu) wynosi mniej niż 1% aktywności budezonidu.Nie stwierdzono żadnych reakcji metabolicznych ani reakcji wypierania pomiędzy formoterolema budezonidem.

15 SE/H/1688/001/DC

Eliminacja

Większa część dawki formoterolu jest metabolizowana w wątrobie, a następnie wydalana przez nerki.Po inhalacji od 8% do 13% dostarczonej dawki formoterolu jest wydalane w moczu w niezmienionejpostaci. Formoterol ma duży klirens ogólnoustrojowy (około 1,4 l/min), a końcowy okres półtrwaniaw fazie eliminacji wynosi średnio 17 godzin.

Budezonid jest eliminowany w procesie metabolizmu głównie z udziałem izoenzymu CYP3A4.Metabolity budezonidu są wydalane w moczu w postaci niezmienionej lub sprzężonej. Tylkonieznaczna ilość budezonidu wykrywana jest w moczu w postaci niezmienionej. Budezonid ma dużyklirens ogólnoustrojowy (około 1,2 l/min), a okres półtrwania w osoczu w fazie eliminacji po podaniudożylnym wynosi średnio 4 godziny. Nieznana jest farmakokinetyka budezonidu i formoteroluu pacjentów z niewydolnością nerek. Ekspozycja na budezonid i formoterol może być zwiększonau pacjentów z chorobami wątroby.

Liniowość lub nieliniowość

Ogólnoustrojowa ekspozycja zarówno na budezonid, jak i formoterol jest proporcjonalna dozastosowanej dawki.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Toksyczność obserwowana w badaniach na zwierzętach po zastosowaniu budezonidu i formoterolu(podawanych w skojarzeniu lub oddzielnie) wynikała ze skutków nasilonego działaniafarmakologicznego.

Badania na zwierzętach dotyczące reprodukcji wykazały, że kortykosteroidy (takie jak budezonid)powodują wady rozwojowe (rozszczep podniebienia, zniekształcenia układu kostnego). Nie wydaje sięjednak, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach można było odnieść do ludzi otrzymującychzalecane dawki. Badania wpływu formoterolu na rozrodczość zwierząt wykazały nieco zmniejszonąpłodność u samców szczura przy dużej ekspozycji ogólnoustrojowej, mniejszą liczbę implantacjizarodków, zmniejszenie przeżywalności młodych we wczesnym okresie po urodzeniu i zmniejszeniemasy urodzeniowej przy ekspozycjach ogólnoustrojowych znacznie większych niż osiąganew warunkach klinicznych. Jednak nie wydaje się, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach miałyznaczenie dla ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna (zawiera białka mleka)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Czerwono-biały plastikowy inhalator zawierający blister z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium

16 SE/H/1688/001/DC

z 60 podzielonymi dawkami proszku do inhalacji w tekturowym pudełku.

Wielkości opakowań: 1, 2, 3, 4 lub 6 inhalatorów (każdy z 60 podzielonymi dawkami).

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Sandoz GmbH Biochemiestrasse 106250 Kundl, Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

17 SE/H/1688/001/DC