CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Asmenol, 4 mg, tabletki do rozgryzania i żuciaAsmenol, 5 mg, tabletki do rozgryzania i żuciaAsmenol, 10 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Tabletka do rozgryzania i żucia 4 mg:
Jedna tabletka do rozgryzania i żucia zawiera 4 mg montelukastu w postaci montelukastu sodowego.
Substancje pomocnicze:
Każda tabletka do rozgryzania i żucia zawiera 4,8 mg aspartamu.
Tabletka do rozgryzania i żucia 5 mg:
Jedna tabletka do rozgryzania i żucia zawiera 5 mg montelukastu w postaci montelukastu sodowego.
Substancje pomocnicze:
Każda tabletka do rozgryzania i żucia zawiera 6 mg aspartamu.
Tabletka powlekana 10 mg:
Jedna tabletka powlekana zawiera 10 mg montelukastu w postaci montelukastu sodowego.
Substancje pomocnicze:
Każda tabletka zawiera 100 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka do rozgryzania i żucia 4 mg:
Różowa, owalna, dwuwypukła tabletka z wytłoczonym „M4” z jednej strony
Tabletka do rozgryzania i żucia 5 mg:
Różowa, okrągła, dwuwypukła tabletka z wytłoczonym „M5” z jednej strony.
Tabletka powlekana 10 mg:
Beżowa, okrągła, dwuwypukła tabletka powlekana.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Asmenol1 jest stosowany pomocniczo w leczeniu astmy u pacjentów z astmą przewlekłą o łagodnymlub umiarkowanym nasileniu, u których efekty leczenia wziewnymi kortykosteroidami i stosowanymidoraźnie krótko działającymi β-agonistami niezadowalające.
U pacjentów w wieku od 2 do 14 lat Asmenol może być również stosowany zamiast małych dawek wziewnych kortykosteroidów u pacjentów z astmą przewlekłą o łagodnym nasileniu, u których w
1
ostatnim okresie nie obserwowano ciężkich napadów astmy wymagających stosowania doustnychkortykosteroidów, oraz u pacjentów, którzy nie w stanie stosować kortykosteroidów wziewnych(patrz punkt 4.2).
U pacjentów w wieku od 15 lat z astmą, u których Asmenol jest stosowany w leczeniu astmy, może onrównież łagodzić objawy sezonowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa.
Asmenol jest też stosowany w zapobieganiu astmie, w której skurcz oskrzeli wywołany jest głównie przez wysiłek fizyczny.
1) Wszystkie informacje dotyczące preparatu Asmenol o ile nie jest wyraźnie zaznaczone inaczej odnoszą się zarówno do preparatu Asmenol w postaci tabletek do rozgryzania i żucia 4 i 5 mg, jakrównież do preparatu Asmenol w postaci tabletek powlekanych 10 mg.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Tabletki powlekane 10 mg:
Dawką dla osób w wieku 15 lat i starszych z astmą lub z astmą i występującym jednocześniesezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa jest jedna tabletka powlekana 10 mg raz nadobę, przyjmowana wieczorem. Asmenol można przyjmować niezależnie od posiłków.
Tabletka do rozgryzania i żucia 5 mg:
Dawką dla dzieci w wieku od 6 do 14 lat jest jedna tabletka do rozgryzania i żucia 5 mg raz na dobę,przyjmowana wieczorem. W razie przyjmowania o tej porze posiłku, Asmenol należy przyjmować1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku. W tej grupie wiekowej nie jest koniecznedostosowanie dawki.
Tabletka do rozgryzania i żucia 4 mg:
Dawką dla dzieci w wieku od 2 do 5 lat jest 1 tabletka do rozgryzania i żucia 4 mg raz na dobę,przyjmowana wieczorem. W razie przyjmowania o tej porze posiłku, Asmenol należy przyjmować1 godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku. W tej grupie wiekowej nie jest koniecznedostosowanie dawki. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tabletek do rozgryzania iżucia 4 mg u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Zalecenia ogólne:
Terapeutyczny wpływ preparatu Asmenol na parametry kontroli astmy jest widoczny w pierwszejdobie od rozpoczęcia stosowania. Pacjentów należy poinformować, że leczenie preparatem Asmenolpowinno być kontynuowane zarówno wtedy, gdy objawy astmy pod kontrolą, jak i w okresachzaostrzenia choroby. Nie należy stosować preparatu Asmenol jednocześnie z innymi preparatamizawierającymi samą substancję czynną, montelukast.
Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Nie jest koniecznedostosowanie dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek lub z łagodnymi do umiarkowanychzaburzeniami czynności wątroby. Brak danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby. Dawka leku jest jednakowa dla mężczyzn i kobiet.
Stosowanie preparatu Asmenol zamiast małych dawek kortykosteroidów wziewnych u pacjentów z
astmą przewlekłą o łagodnymi nasileniu:
Montelukast nie jest zalecany do stosowania w monoterapii u pacjentów z astmą przewlekłą oumiarkowanym nasileniu. Stosowanie montelukastu zamiast małych dawek kortykosteroidówwziewnych u dzieci w wieku od 2 do 14 lat z astmą przewlekłą o łagodnym nasileniu należy rozważaćtylko wtedy, gdy u pacjentów w ostatnim okresie nie występowały ciężkie napady astmy wymagającestosowania doustnych kortykosteroidów, oraz jeżeli pacjenci nie w stanie stosować kortykosteroidów wziewnych (patrz punkt 4.1). Zgodnie z definicją, astma przewlekła o łagodnymnasileniu charakteryzuje się występowaniem objawów astmy częściej niż jeden raz w tygodniu, alerzadziej niż jeden raz na dobę, występowaniem objawów nocnych częściej niż dwa razy w miesiącu,ale rzadziej niż jeden raz w tygodniu, oraz prawidłową czynnością płuc pomiędzy napadami. Jeżeli do
2
wizyty kontrolnej (zwykle w ciągu jednego miesiąca) nie udaje się w zadowalającym stopniuopanować objawów choroby, należy rozważyć włączenie dodatkowego leku przeciwzapalnego lubzmianę leku zgodnie ze schematem leczenia astmy. Należy okresowo oceniać stopień opanowaniaobjawów astmy u pacjenta.
Stosowanie preparatu Asmenol w zapobieganiu astmie, w której skurcz oskrzeli wywołany jest
głównie przez wysiłek fizyczny.
Skurcz oskrzeli wywołany przez wysiłek fizyczny może być jednym z głównych objawów przewlekłejastmy, wymagających podania kortykosteroidów wziewnych.
Pacjenci powinni zostać poddani badaniu po 2 - 4 tygodniach leczenia montelukastem.Jeśli wynik leczenia jest niezadowalający, należy rozważyć zastosowanie dodatkowego leku lubzmianę leku.
Tabletki do rozgryzania i żucia 4 i 5 mg
Stosowanie preparatu Asmenol w odniesieniu do innych metod leczenia astmy
Jeśli preparat Asmenol jest dołączony do leczenia wziewnymi kortykosteroidami, nie należy naglezastępować tych leków preparatem Asmenol (patrz punkt 4.4).
Tabletki powlekane 10 mg
Stosowanie preparatu Asmenol w odniesieniu do innych metod leczenia astmy
Preparat Asmenol można dołączyć do wcześniej stosowanego leczenia.
Wziewne kortykosteroidy: Preparat Asmenol można stosować jako lek pomocniczy u pacjentów, uktórych stosowanie wziewnych kortykosteroidów i doraźnie podawanych krótko działającychβ-agonistów, nie zapewnia właściwej kontroli astmy. Preparatem Asmenol nie należy zastępowaćkortykosteroidów w postaci wziewnej (patrz punkt 4.4).
Tabletki powlekane 10 mg wskazane do stosowania u pacjentów w wieku 15 lat i starszych.
Tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg wskazane do stosowania u dzieci w wieku od 6 do 14 lat.
Tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg wskazane do stosowania u dzieci w wieku od 2 do 5 lat.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Należy poinformować pacjentów, że montelukastu w postaci doustnej nie można stosować w leczeniuostrych napadów astmy. W przypadku napadu astmy pacjenci muszą mieć możliwość szybkiegozastosowania odpowiednich leków, przyjmowanych dotychczas. Jeśli wystąpi ostry napad astmy,należy stosować preparat krótko działającego β-agonisty w postaci wziewnej. W przypadku gdy okażesię konieczne zastosowanie większej niż zwykle dawki krótko działającego β-agonisty, pacjentpowinien jak najszybciej zgłosić się po poradę do lekarza.
Montelukastem nie należy nagle zastępować kortykosteroidów w postaci wziewnej lub doustnej.
Brak danych wskazujących na to, że w przypadku jednoczesnego stosowania montelukastu można zmniejszyć dawkę kortykosteroidów przyjmowanych doustnie.
W rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących leki przeciwastmatyczne, w tym montelukast,może wystąpić układowa eozynofilia, niekiedy z objawami klinicznymi zapalenia naczyń, coodpowiada rozpoznaniu zespołu Churga-Straussa, często leczonego kortykosteroidami stosowanymiogólnie. Przypadki wystąpienia tego zespołu zwykle, lecz nie zawsze, były związane zezmniejszeniem dawki lub przerwaniem terapii kortykosteroidem stosowanym doustnie. Nie możnawykluczyć ani potwierdzić, że stosowanie antagonisty receptora leukotrienowego jest związane zpojawieniem się zespołu Churga-Straussa. Lekarz powinien zwrócić szczególną uwagę, jeśli
3
zaobserwuje u pacjenta eozynofilię, wysypkę pochodzenia naczyniowego, pogorszenie objawówpłucnych, powikłania kardiologiczne i (lub) neuropatię. Pacjent z takimi objawami powinien byćponownie zbadany, a stosowany u niego schemat leczenia ponownie oceniony.
U pacjentów z astmą związaną z nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy należy nadal unikaćstosowania kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, pomimoleczenia montelukastem.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu Asmenol tabletki do rozgryzania iżucia 4 mg u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Tabletka do rozgryzania i żucia 4 mg:
Preparat Asmenol zawiera aspartam, który jest źródłem fenyloalaniny. Może być szkodliwy dlapacjentów z fenyloketonurią.
Tabletka do rozgryzania i żucia 5 mg:
Preparat Asmenol zawiera aspartam, który jest źródłem fenyloalaniny. Może być szkodliwy dlapacjentów z fenyloketonurią.
Tabletka powlekana 10 mg:
Preparat Asmenol zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy,niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinniprzyjmować tego preparatu.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Montelukast można stosować jednocześnie z innymi lekami zwykle podawanymi w zapobieganiu idługotrwałym leczeniu astmy. W badaniach nad interakcjami leków zalecana kliniczna dawkamontelukastu nie wpływała istotnie na farmakokinetykę następujących leków: teofiliny, prednizonu,prednizolonu, doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu z noretyndronem w stosunku35:1), terfenadyny, digoksyny i warfaryny.
U osób otrzymujących jednocześnie fenobarbital pole pod krzywą stężenia montelukastu w osoczu(AUC) zmniejszyło się o około 40%. Ze względu na to, że montelukast jest metabolizowany zudziałem izoenzymu CYP3A4 należy zachować ostrożność, zwłaszcza u dzieci, podczasjednoczesnego podawania go z lekami pobudzającymi aktywność CYP3A4, takimi jak: fenytoina,fenobarbital i ryfampicyna.
Badania in vitro wskazują na to, że montelukast jest silnym inhibitorem CYP2C8. Jednakże, dane zbadania klinicznego dotyczącego interakcji montelukastu z rozyglitazonem (substrat badawczyreprezentatywny dla leków metabolizowanych głównie przez CYP2C8) wskazywały na to, żemontelukast nie hamuje izoenzymu CYP2C8 in vivo. Dlatego nie uważa się, że montelukast znaczącozmienia metabolizm leków metabolizowanych przez ten enzym (np. paklitaksel, rozyglitazon irepaglinid).
4.6 Ciąża i laktacja
Stosowanie w trakcie ciąży
Badania na zwierzętach nie wykazują szkodliwego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój zarodka i(lub) płodu.
Ograniczona liczba danych z dostępnych baz danych, dotyczących zastosowań preparatu w okresieciąży, nie wskazuje na istnienie związku przyczynowego między przyjmowaniem montelukastua występowaniem wad wrodzonych (tj. wad kończyn), które rzadko obserwowano na całym świeciepo wprowadzeniu leku do obrotu.
4
Montelukast może być stosowany podczas ciąży jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane zabezwzględnie konieczne.
Stosowanie w okresie laktacji
Badania na szczurach wykazały, że montelukast przenika do mleka (patrz punkt 5.3). Nie wiadomo, czy montelukast przenika do mleka kobiecego.
Montelukast może być stosowany w okresie karmienia piersią jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu
Montelukast nie powinien wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych iobsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Niemniej jednak, w bardzo rzadkich przypadkachzgłaszano występowanie senności.
4.8 Działania niepożądane
Częstość występowania objawów niepożądanych wymienionych poniżej określono zgodnie znastępującą konwencją:
„Bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko(≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000), w tym pojedyncze przypadki”.W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane wymienionezgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Montelukast został oceniony w następujących badaniach klinicznych:
• tabletki powlekane 10 mg w grupie około 4000 dorosłych pacjentów w wieku 15 lat i starszych, z astmą.
• tabletki powlekane 10 mg w grupie około 400 dorosłych pacjentów w wieku 15 lat i starszych, zastmą i z sezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa.
• tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg w grupie około 1750 dzieci w wieku od 6 do 14 lat oraz• tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg w grupie 851 dzieci w wieku od 2 do 5 lat.
W badaniach klinicznych u pacjentów leczonych montelukastem często (>1/100, <1/10) zgłaszanowymienione poniżej działania niepożądane, występujące częściej niż u pacjentów otrzymującychplacebo:
Klasyfikacja układów i
narządów
Pacjenci dorośli
w wieku 15 lat i starsi
(dwa badania 12-
tygodniowe; n=795)
Dzieci w wieku od 6 do
14 lat (jedno badanie 8-
tygodniowe; n=201)
(dwa badania 56-
tygodniowe; n=615)
Dzieci w wieku od 2 do
5 lat (jedno badanie 12-
tygodniowe; n=461)
(jedno badanie 48-
tygodniowe; n=278)
Zaburzenia ogólne ból brzucha ból brzucha
Zaburzenia żołądka i jelit wzmożone pragnienie
Zaburzenia układu
nerwowego, zaburzenia
psychiczne
ból głowy ból głowy
Podczas długotrwałego stosowania leku w badaniach klinicznych z udziałem ograniczonej liczbypacjentów, przez okres do 2 lat u osób dorosłych oraz do 12 miesięcy u dzieci w wieku od 6 do 14 lat,nie stwierdzono zmian profilu bezpieczeństwa.
5
Łącznie 502 dzieci w wieku od 2 do 5 lat leczono montelukastem przez co najmniej 3 miesiące, 338przez 6 miesięcy lub dłużej i 534 przez 12 miesięcy lub dłużej. Podczas długotrwałego stosowanialeku nie stwierdzono zmian profilu bezpieczeństwa.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zwiększona skłonność do krwawień
Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne, nacieki
eozynofilowe w wątrobie
Zaburzenia psychiczne: zaburzenia snu, w tym koszmary senne, omamy, bezsenność, drażliwość,
niepokój, pobudzenie, w tym zachowanie agresywne
Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, senność, parestezje lub hipoestezje, drgawki
Zaburzenia serca: kołatanie serca
Zaburzenia żołądka i jelit: biegunka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, nudności,
wymioty
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększona aktywność aminotransferaz w surowicy (AlAT,
AspAT), cholestatyczne zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: obrzęk naczynioruchowy, siniaczenie, pokrzywka, świąd,
wysypka
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: bóle stawów, bóle mięśni, w tym kurcze mięśni
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: osłabienie lub zmęczenie, złe samopoczucie, obrzęk. U
pacjentów z astmą podczas leczenia montelukastem bardzo rzadko zgłaszano występowanie zespołuChurga-Straussa (ang. Churg-Strauss Syndrome, CSS) (patrz punkt 4.4).
4.9 Przedawkowanie
Brak dokładnych informacji na temat leczenia przedawkowania montelukastu. W długotrwałychbadaniach dotyczących astmy montelukast podawano dorosłym pacjentom w dawkach do 200 mg nadobę przez 22 tygodnie, a w badaniach krótkotrwałych w dawkach do 900 mg na dobę przez okołotydzień, bez klinicznie istotnych działań niepożądanych.
Po wprowadzeniu leku do obrotu oraz podczas badań klinicznych zgłaszano przypadki ostregoprzedawkowania montelukastu. Przypadki te dotyczyły dorosłych i dzieci oraz dawki nawet 1000 mg(około 61 mg/kg mc. u dziecka w wieku 42 miesięcy). Obserwacje kliniczne i laboratoryjne byłyzgodne z profilem bezpieczeństwa leku zarówno u pacjentów dorosłych, jak i u dzieci. W większościprzypadków przedawkowania nie wystąpiły działania niepożądane. Najczęściej występujące działanianiepożądane były zgodne z profilem bezpieczeństwa montelukastu i należały do nich: ból brzucha,senność, wzmożone pragnienie, ból głowy, wymioty, nadmierna aktywność psychomotoryczna.
Nie wiadomo, czy montelukast jest usuwany z organizmu podczas dializy otrzewnowej lubhemodializy.
6
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwastmatyczne do stosowania ogólnego, antagoniści receptora leukotrienowego
Kod ATC: R03D C03
Mechanizm działania
Astma
Leukotrieny cysteinylowe (LTC4, LTD4, LTE4) to eikozanoidy o silnym działaniu zapalnym,uwalniane z różnych komórek, w tym z komórek tucznych i granulocytów kwasochłonnych.Te ważne mediatory uczestniczące w rozwoju astmy wiążą się z receptorami leukotrienówcysteinylowych (CysLT) występującymi w drogach oddechowych u ludzi, wywołując między innymiskurcz oskrzeli, wydzielanie śluzu, zwiększoną przepuszczalność naczyń krwionośnych oraz napływgranulocytów kwasochłonnych.
Sezonowe alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa (Asmenol tabletki powlekane 10 mg)
Leukotrieny cysteinylowe (LTC4, LTD4, LTE4) to eikozanoidy o silnym działaniu zapalnym,uwalniane z różnych komórek, w tym z komórek tucznych i granulocytów kwasochłonnych. Te ważnemediatory uczestniczące w rozwoju astmy wiążą się z receptorami leukotrienów cysteinylowych(CysLT). Receptory CysLT typu-1 (CysLT1) występują w drogach oddechowych u ludzi (m.in. wkomórkach mięśni gładkich dróg oddechowych i makrofagach występujących w drogachoddechowych) oraz w innych komórkach prozapalnych (w tym granulocytach kwasochłonnych iniektórych komórkach macierzystych szpiku). CysLT są związane z patofizjologią astmy ialergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. W astmie działania zależne od leukotrienów obejmująskurcz oskrzeli, wydzielanie śluzu, zwiększoną przepuszczalność naczyń krwionośnych i napływgranulocytów kwasochłonnych. W alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa CysLT są uwalnianez błony śluzowej nosa po ekspozycji na alergen, zarówno we wczesnej, jak i w późnej fazie reakcji i związane z występowaniem objawów alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Przeprowadzonytest prowokacji wewnątrznosowej CysLT wykazał zwiększenie oporu w przewodach nosowych inasilenie objawów niedrożności nosa.
Montelukast jest związkiem aktywnym po podaniu doustnym, wiążącym się z dużym powinowactwem i selektywnością z receptorem CysLT1.
Badania kliniczne
Astma
W badaniach klinicznych wykazano, że montelukast w małych dawkach (5 mg) hamuje skurczoskrzeli wywołany wdychaniem LTD4. Rozszerzenie oskrzeli obserwowano w ciągu 2 godzin odpodania doustnego. Działanie rozszerzające oskrzela wywołane przez montelukast potęgowało efektdziałania β-agonisty. Montelukast powodował hamowanie zarówno wczesnej, jak i późnej fazy reakcjiskurczowej oskrzeli po ekspozycji na alergen. W porównaniu z placebo, montelukast zmniejszał liczbęgranulocytów kwasochłonnych we krwi obwodowej u pacjentów dorosłych i u dzieci. W osobnymbadaniu stwierdzono, że montelukast powoduje znamienne zmniejszenie liczby eozynofilów wdrogach oddechowych (co było ocenione poprzez pomiar zawartości tych komórek w plwocinie) orazwe krwi obwodowej wraz z poprawą klinicznej kontroli astmy.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym montelukast jest szybko wchłaniany. U dorosłych po podaniu na czczo tabletkipowlekanej 10 mg średnie maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) występuje po 3 godzinach (Tmax).Średnia biodostępność po podaniu doustnym wynosi 64%. Standardowy posiłek nie wpływa nabiodostępność ani na Cmax po doustnym podaniu preparatu. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność
7
leku wykazano w badaniach klinicznych, w których tabletki powlekane 10 mg były podawaneniezależnie od czasu przyjmowania posiłków.
U dorosłych po podaniu na czczo tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg lek osiąga Cmax w ciągu 2godzin. Średnia dostępność biologiczna po podaniu doustnym wynosi 73%, standardowy posiłekpowoduje jej zmniejszenie do 63%.
U dzieci w wieku od 2 do 5 lat po podaniu na czczo tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg lek osiągaCmax w ciągu 2 godzin. Średnia wartość Cmax jest o 66% większa, a średnia wartość Cmin jest mniejszaniż u dorosłych otrzymujących tabletki 10 mg.
Dystrybucja
Montelukast wiąże się z białkami osocza w ponad 99%. Objętość dystrybucji montelukastu w staniestacjonarnym wynosi przeciętnie 8–11 litrów. Badania na szczurach ze znakowanym radioaktywniemontelukastem wskazują na minimalne przenikanie leku przez barierę krew-mózg. Ponadto stężeniezwiązków radioaktywnych po 24 godzinach od podania leku we wszystkich pozostałych tkankachbyło minimalne.
Biotransformacja
Montelukast ulega intensywnym przemianom metabolicznym. W badaniach z zastosowaniem dawekterapeutycznych u dorosłych i dzieci stężenia metabolitów w osoczu w stanie stacjonarnym byłyniewykrywalne.
W badaniach in vitro z zastosowaniem mikrosomów wątroby ludzkiej wykazano, że w przemianachmetabolicznych montelukastu biorą udział izoenzymy 3A4, 2A6 oraz 2C9 cytochromu P450. Dalszebadania in vitro z zastosowaniem mikrosomów wątroby ludzkiej wykazały, że terapeutyczne stężeniamontelukastu w osoczu nie hamują izoenzymów 3A4, 2C9, 1A2, 2A6, 2C19 czy 2D6 cytochromuP450. Udział metabolitów w działaniu terapeutycznym montelukastu jest minimalny.
Eliminacja:
Klirens osoczowy montelukastu u zdrowych osób dorosłych wynosi średnio 45 ml/min. Po doustnympodaniu znakowanego radioaktywnie montelukastu 86% radioaktywności wykryto w kale z 5-dobowejzbiórki, a <0,2% w moczu. Wyniki te, w połączeniu z szacunkowymi wartościami biodostępnościmontelukastu po podaniu doustnym, wskazują na to, że montelukast i jego metabolity wydalaneniemal wyłącznie z żółcią.
Stosowanie leku w różnych grupach pacjentów
Nie jest konieczne dostosowanie dawki u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z łagodną doumiarkowanej niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów zzaburzeniem czynności nerek. Ze względu na to, że montelukast i jego metabolity wydalane zżółcią, przyjmuje się, że nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów z zaburzeniemczynności nerek. Brak danych na temat farmakokinetyki montelukastu u pacjentów z ciężkąniewydolnością wątroby (powyżej 9 punktów wg klasyfikacji Childa-Pugha).
Podczas stosowania dużych dawek montelukastu (20 i 60 razy większych od zalecanych u osóbdorosłych) obserwowano zmniejszenie stężenia teofiliny w osoczu krwi. Nie stwierdzono takiegodziałania podczas stosowania leku w zalecanej dawce 10 mg raz na dobę.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach dotyczących działania toksycznego leku, przeprowadzonych na zwierzętach,stwierdzono niewielkie, przemijające zmiany parametrów biochemicznych, takich jak aktywnośćaminotransferazy alaninowej, stężenie glukozy, fosforu i triglicerydów w surowicy. Objawamitoksycznego działania leku u zwierząt były: zwiększone wydzielanie śliny, zaburzenia żołądka i jelit,luźne stolce i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Objawy te występowały po podaniu dawek, poktórych ekspozycja ogólnoustrojowa była ponad 17-krotnie większa niż po zastosowaniu dawkiklinicznej. U małp działania niepożądane występowały po podaniu leku w dawkach od
8
150 mg/kg mc./dobę (ekspozycja ogólnoustrojowa ponad 232 razy większa niż po zastosowaniu dawki klinicznej).
W badaniach na zwierzętach montelukast nie wpływał na płodność ani na zdolność do reprodukcjipodczas stosowania dawek, po których ekspozycja ogólnoustrojowa była 24-krotnie większa niż pozastosowaniu dawki klinicznej. W badaniach wpływu na płodność samic szczura, którym podawanomontelukast w dawce 200 mg/kg mc./dobę (ekspozycja ogólnoustrojowa ponad 69-krotnie większa niżpo zastosowaniu dawki klinicznej), stwierdzono niewielkie zmniejszenie masy ciała potomstwa. Wbadaniach na królikach stwierdzono większą częstość występowania niepełnego kostnienia wporównaniu z równoległą grupą kontrolną przy ekspozycji ponad 24-krotnie większej niż pozastosowaniu dawki klinicznej. U szczurów nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości. Wykazano,że montelukast przenika przez barierę łożyskową i jest wydzielany z mlekiem u zwierząt.
Po jednorazowym podaniu montelukastu myszom i szczurom w dawkach do 5000 mg/kg mc.(coodpowiada 15 000 mg/m2 pc. u myszy i 30 000 mg/m2 pc. u szczurów) nie stwierdzono przypadkówzgonu. Taka dawka odpowiada w przeliczeniu dawce 25 000 razy większej od zalecanej dawkidobowej u osób dorosłych (przyjmując, że masa ciała pacjenta wynosi 50 kg).
Stwierdzono, że montelukast w dawkach do 500 mg/kg mc./dobę u myszy (ekspozycja ponad 200 razywiększa niż po zastosowaniu dawki klinicznej) nie wykazuje działania fototoksycznego podczasnaświetlania promieniowaniem UVA, UVB lub światłem widzialnym.
Montelukast nie wykazywał działania mutagennego w testach in vitro ani in vivo oraz nie działałrakotwórczo u gryzoni.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
4 mg i 5 mg, tabletki do rozgryzania i żucia:Celuloza mikrokrystalicznaMannitol Krospowidon
Żelaza tlenek czerwony (E172)HydroksypropylocelulozaDisodu edetynian Aromat wiśniowy Aspartam (E 951)
Talk
Magnezu stearynian
10 mg, tabletka powlekana:Celuloza mikrokrystalicznaLaktoza jednowodna Kroskarmeloza sodowaDisodu edetynian Magnezu stearynian Hypromeloza 6cP HydroksypropylocelulozaTytanu dwutlenek (E171)Żelaza tlenek żółty (E172)Żelaza tlenek czerwony (E172)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
9
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Tabletki do rozgryzania i żucia: Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przedświatłem.
Tabletki powlekane: Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry Aluminium/Aluminium zawierające 14 lub 28 tabletek.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak szczególnych wymagań
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SA
ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański, Polska
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Asmenol, 4 mg, tabletki do rozgryzania i żucia Pozwolenie Nr 14970Asmenol, 5 mg, tabletki do rozgryzania i żucia Pozwolenie Nr 14971Asmenol, 10 mg, tabletki powlekane Pozwolenie Nr 14972
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
21.11.2008 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
26.05.2011 r.
10