jednocześnie z tymi produktami leczniczymi, a także z następującymi lekami, które mogą wywoływaćzaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes:
. leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid). leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid). niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol)
. inne (np. beprydyl, cyzapryd, difemanyl, erytromycyna podawana dożylnie, halofantryna, ketanseryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, terfenadyna, winkamina podawana dożylnie).
Podczas jednoczesnego stosowania litu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) lubhydrochlorotiazydem opisywano odwracalne zwiększenie stężenia litu w surowicy i związane z tymdziałanie toksyczne. Podobne działanie opisywano również podczas stosowania AIIRA. Nie zaleca sięstosowania kandesartanu i hydrochlorotiazydu z litem. Jeśli takie leczenie skojarzone jest konieczne,zaleca się uważne kontrolowanie stężenia litu w surowicy.
Podczas jednoczesnego stosowania AIIRA i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (tj. wybiórcze inhibitory COX-2, kwas acetylosalicylowy (w dawce >3 g/dobę) oraz niewybiórcze NLPZ) możewystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego.
Podobnie jak w przypadku inhibitorów ACE, jednoczesne stosowanie AIIRA z NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek oraz zwiększenia stężeniapotasu w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek.Takie leczenie skojarzone wymaga ostrożności, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjentównależy odpowiednio nawodnić oraz kontrolować czynność nerek po rozpoczęciu leczeniaskojarzonego i następnie okresowo.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) osłabiają działanie moczopędne, sodopędne i przeciwnadciśnieniowe hydrochlorotiazydu.
Kolestypol i kolestyramina zmniejszają wchłanianie hydrochlorotiazydu.
Hydrochlorotiazyd może nasilić działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny).
Tiazydowe leki moczopędnie mogą zwiększać stężenie wapnia w surowicy na skutek zmniejszeniajego wydalania. Jeśli konieczne jest stosowanie suplementów wapnia lub witaminy D, należykontrolować stężenie wapnia w surowicy oraz odpowiednio dostosować jego dawkę.
Tiazydowe leki moczopędne mogą nasilać hiperglikemizujące działanie leków beta-adrenolitycznych i diazoksydu.
Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą zwiększyć biodostępność tiazydowychleków moczopędnych przez osłabienie motoryki przewodu pokarmowego i zwolnienie opróżnianiażołądka.
Tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych wywoływanych przez amantadynę.
Tiazydowe leki moczopędne mogą zmniejszać nerkowe wydalanie cytotoksycznych produktówleczniczych (np. cyklofosfamidu, metotreksatu) i nasilać ich działanie mielosupresyjne.
Jednoczesne spożycie alkoholu, zastosowanie barbituranów lub leków znieczulających może nasilaćniedociśnienie ortostatyczne.
Leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi może zaburzać tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny. Należy zachować ostrożność
6 DE/H/1828/001-002/IB/031