moczowego w osoczu.
U pacjentów z nadczynnością przytarczyc produkt leczniczy należy odstawić, gdy wystąpi hiperkalcemia.
W przypadku zaburzenia czynności wątroby leki moczopędne z grupy tiazydów (m.in. indapamid)mogą przyspieszać rozwój encefalopatii wątrobowej. W przypadku wystąpienia objawówencefalopatii wątrobowej produkt leczniczy należy natychmiast odstawić.
Indapamid należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (przesączaniekłębuszkowe od 10 do 50 ml/min), gdyż zmniejszenie objętości osocza w trakcie leczenia może byćprzyczyną wystąpienia lub nasilenia niewydolności nerek.
W przypadku nasilenia niewydolności nerek w trakcie leczenia, Diuresin SR należy odstawić.Indapamid może powodować zmniejszenie stężenia potasu i sodu w osoczu. Stężenie potasu w osoczunależy oznaczyć w pierwszym tygodniu stosowania produktu leczniczego, a następnie kontrolowaćokresowo, zwłaszcza u pacjentów leczonych jednocześnie glikozydami naparstnicy lub steroidami odziałaniu ogólnoustrojowym oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby.
U tych pacjentów zalecane jest wzbogacenie diety w produkty o wysokiej zawartości potasu lubstosowanie produktów zawierających potas (także w przypadku, gdy stężenie potasu jest prawidłowe).W przypadku stosowania indapamidu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowyminależy na początku ich stosowania podawać mniejsze dawki początkowe tych leków. Należyzachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania indapamidu i leków z grupyinhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE).
Szczególnie w pierwszym tygodniu jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i indapamiduzalecana jest kontrola czynności nerek (oznaczenie stężenia kreatyniny).
Należy zachować ostrożność u pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym (SLE), ponieważindapamid może nasilać objawy lub powodować nawrót choroby.
Brak danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u dzieci. Nienależy stosować produktu leczniczego w tej grupie wiekowej.
W trakcie stosowania produktu zalecana jest okresowa kontrola ciśnienia tętniczego.Produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkowystępującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złegowchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Sole litu: leki moczopędne mogą zwiększać stężenie litu w osoczu i nasilać ryzyko wystąpieniaobjawów toksycznych (osłabienie, drgawki, zwiększone pragnienie, zaburzenia orientacji).Jednoczesne stosowanie nie jest zalecane. W razie konieczności jednoczesnego stosowania należykontrolować stężenie litu w osoczu i zmniejszyć jego dawkę.
Leki powodujące wydłużenie odcinka QT (astemizol, beprydyl, erytromycyna podawana dożylnie,halofantryna, pentamidyna, sultopryd, terfenadyna, winkamina): indapamid zwiększa ryzykowystąpienia zaburzeń rytmu serca. Jednoczesne stosowanie nie jest zalecane.
Sole wapnia: tiazydy i leki tiazydopodobne spowalniają wydalanie wapnia w moczu i mogąpowodować hiperkalcemię. Jednoczesne podawanie dużych dawek soli wapnia (7,5-10 g węglanuwapnia na dobę) może powodować wystąpienie objawów zespołu mleczno-alkalicznego(hiperkalcemia, alkaloza metaboliczna, zaburzenie czynności nerek).
Glikozydy naparstnicy: występuje zwiększone ryzyko zatrucia glikozydami naparstnicy (m.in.nudności, wymioty, arytmia), szczególnie w przypadku występowania zmniejszonego stężenia potasuw surowicy (patrz także punkt 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).Niesteroidowe leki przeciwzapalne: mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu.Amfoterycyna B podawana dożylnie, kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo: mogą nasilaćryzyko wystąpienia hipokaliemii.
Baklofen: może nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu.
Leki moczopędne oszczędzające potas stosowane jednocześnie z indapamidem nie wykluczają ryzykawystąpienia hipokaliemii, a u pacjentów z niewydolnością nerek lub cukrzycą nasilają ryzykohiperkaliemii.