CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Glimepiride Aurovitas, 2 mg, tabletkiGlimepiride Aurovitas, 3 mg, tabletkiGlimepiride Aurovitas, 4 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 2 mg glimepirydu.Jedna tabletka zawiera 3 mg glimepirydu.Jedna tabletka zawiera 4 mg glimepirydu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Każda tabletka zawiera 157,50 mg laktozy jednowodnej.Każda tabletka zawiera 156,45 mg laktozy jednowodnej.Każda tabletka zawiera 155,35 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Glimepiride Aurovitas, 2 mg, tabletki:
Tabletki białe lub prawie białe, płaskie, podłużne, niepowlekane, z rowkiem dzielącym. Po jednejstronie, z obu stron rowka wytłoczone oznakowanie “Y” i “32”, druga strona gładka. Wymiary: 10mm x 5 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Glimepiride Aurovitas, 3 mg, tabletki:
Tabletki jasnożółte, płaskie, podłużne, niepowlekane, z rowkiem dzielącym. Po jednej stronie, z obustron rowka wytłoczone oznakowanie “Y” i “33”, druga strona gładka. Wymiary: 10 mm x 5 mm.Tabletkę można podzielić na równe dawki.
Glimepiride Aurovitas, 4 mg, tabletki:
Tabletki jasnoniebieskie lub prawie niebieskie, płaskie, podłużne, niepowlekane, z rowkiemdzielącym. Po jednej stronie, z obu stron rowka wytłoczone oznakowanie “Y” i “34”, druga stronagładka. Wymiary: 10 mm x 5 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Glimepiride Aurovitas jest wskazany do stosowania w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Podanie doustne.
1
Podstawą skutecznego leczenia cukrzycy jest właściwa dieta, regularne ćwiczenia fizyczne, jakrównież regularne badania krwi i moczu. Tabletki lub insulina nie są skuteczne, jeśli pacjent nieprzestrzega zaleconej diety.
Dawkowanie
Dawkowanie zależy od wyników stężenia glukozy we krwi i moczu.
Początkowa dawka glimepirydu wynosi 1 mg na dobę. Jeśli taka dawka zapewnia dobrą kontrolęglikemii, należy ją przyjąć jako dawkę podtrzymującą.
Dla innego schematu dawkowania są dostępne produkty o innych mocach.
W przypadku braku zadowalającej kontroli, dawkę należy stopniowo zwiększać, na podstawiewyników kontroli glikemii, w odstępach 1-2 tygodniowych między kolejnymi wielkościami dawek,do osiągnięcia dawki dobowej 2, 3 lub 4 mg glimepirydu.
Tylko w wyjątkowych przypadkach dawka glimepirydu większa niż 4 mg na dobę daje lepsze wyniki terapeutyczne. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 6 mg glimepirydu.
U pacjentów, u których po podawaniu maksymalnej dawki dobowej metforminy nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można zastosować leczenie skojarzone z glimepirydem.
Utrzymując dawkę metforminy, należy rozpocząć podawanie glimepirydu od małych dawek, które wzależności od pożądanej kontroli stężenia glukozy zwiększa się, aż do maksymalnej dawki dobowej.Leczenie skojarzone powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
U pacjentów, u których po zastosowaniu maksymalnej dawki dobowej produktu leczniczegoGlimepiride Aurovitas nie uzyskano zadowalającej skuteczności, można w razie konieczności,rozpocząć jednoczesne leczenie insuliną. Utrzymując dawkę glimepirydu, należy rozpocząćpodawanie insuliny od małych dawek, które stopniowo zwiększa się w zależności od pożądanejkontroli stężenia glukozy. Leczenie skojarzone powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Wystąpienie u pacjenta hipoglikemii po przyjęciu 1 mg produktu leczniczego Glimepiride Aurovitas na dobę, oznacza możliwość kontrolowania glikemii wyłącznie za pomocą samej diety.
W czasie leczenia, gdy na skutek poprawy kontroli cukrzycy wzrasta wrażliwość na insulinę,zapotrzebowanie na glimepiryd może się zmniejszyć. Z tego względu, w celu uniknięcia hipoglikemii,należy rozważyć okresowe zmniejszenie dawki lub całkowite odstawienie produktu. Zmianędawkowania należy także rozważyć w przypadku wystąpienia zmiany masy ciała lub trybu życiapacjenta oraz wystąpienia innych czynników zwiększających ryzyko hipo- lub hiperglikemii.
Zastąpienie innych doustnych leków przeciwcukrzycowych produktem leczniczym Glimepiride Aurovitas.
Możliwe jest dokonanie zmiany sposobu leczenia zastępując inne doustne leki przeciwcukrzycoweproduktem leczniczym Glimepiride Aurovitas. W razie zmiany leku na produkt leczniczy GlimepirideAurovitas należy wziąć pod uwagę dawkę oraz okres półtrwania poprzednio stosowanego leku. Wprzypadku niektórych leków, szczególnie leków przeciwcukrzycowych o długim okresie półtrwania(np. chlorpropamid), zaleca się zachowanie kilkudniowego okresu na wydalenie produktu, w celuzminimalizowania ryzyka hipoglikemii spowodowanego łącznym działaniem.
Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego Glimepiride Aurovitas wynosi 1 mg/dobę. Wzależności od reakcji na leczenie, dawka glimepirydu może być stopniowo zwiększana zgodnie zpowyższymi zaleceniami.
2
Zastąpienie insuliny produktem leczniczym Glimepiride Aurovitas.
W wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną, wskazana może byćzmiana leczenia na produkt leczniczy Glimepiride Aurovitas. Zmiana sposobu leczenia powinnaodbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby: Patrz punkt 4.3.
Dzieci i młodzież:
Brak danych dotyczących stosowania glimepirydu u pacjentów w wieku poniżej 8 lat. Dane dotyczącebezpieczeństwa i skuteczności stosowania glimepirydu w monoterapii u dzieci od 8 lat i młodzieży sąograniczone (patrz punkt 5.1 i 5.2).
Ponieważ dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży są niewystarczające, nie zaleca się stosowania.
Sposób podawania
Zazwyczaj pojedyncza dawka dobowa glimepirydu jest wystarczająca. Zaleca się przyjmowanie lekuna krótko przed lub w trakcie śniadania, lub gdy pominięto śniadanie na krótko przed pierwszymgłównym posiłkiem.
W przypadku pominięcia dawki, nie należy jej korygować zwiększając następną dawkę.Tabletki należy połknąć popijając płynem, bez żucia.
4.3 Przeciwwskazania
Produkt leczniczy Glimepiride Aurovitas jest przeciwwskazany w następujących przypadkach: nadwrażliwość na glimepiryd, inne pochodne sulfonylomocznika lub sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, cukrzyca typu I,
śpiączka cukrzycowa, kwasica ketonowa,
ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby. W przypadku ciężkich zaburzeń czynności
nerek lub wątroby, wymagana jest zamiana leczenia na insulinę.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Produkt leczniczy Glimepiride Aurovitas należy przyjmować na krótko przed lub w trakcie posiłku.
W przypadku nieregularnego spożywania posiłków lub pomijania posiłków, leczenie produktemleczniczym Glimepiride Aurovitas może prowadzić do hipoglikemii. Objawami hipoglikemii mogąbyć: bóle głowy, napady głodu, nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokójruchowy, agresywność, osłabienie koncentracji, czujności i czasu reakcji, depresja, dezorientacja,zaburzenia mowy i widzenia, afazja, drżenie, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczuciebezradności, utrata samokontroli, delirium, drgawki pochodzenia mózgowego, senność i utrataprzytomności aż do stanu śpiączki włącznie, płytki oddech oraz bradykardia. Ponadto mogą wystąpićobjawy zaburzenia regulacji układu adrenergicznego, takie jak: potliwość, wilgotna skóra, niepokój,częstoskurcz, nadciśnienie, palpitacje, dławica piersiowa oraz arytmie serca.
Obraz kliniczny wstrząsu hipoglikemicznego może przypominać udar.
3
Powyższe objawy można zazwyczaj kontrolować poprzez natychmiastowe podanie węglowodanów(cukru). Sztuczne środki słodzące nie są skuteczne.
Na przykładzie innych pochodnych sulfonylomocznika wiadomo, że pomimo początkowegoosiągnięcia zamierzonej skuteczności, może wystąpić nawrót hipoglikemii.
Ciężka lub długotrwała hipoglikemia, kontrolowana tylko częściowo za pomocą zwykle stosowanychilości cukru, wymaga natychmiastowej interwencji lekarza lub czasami hospitalizacji.
Czynniki mogące wpłynąć na rozwój hipoglikemii:
niechęć lub (częściej u pacjentów w podeszłym wieku) niezdolność do współpracy z lekarzem, niedożywienie, nieregularne przyjmowanie posiłków, pomijanie posiłków, poszczenie, brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a ilością spożywanych węglowodanów, zmiana diety,
spożywanie alkoholu, szczególnie z jednoczesnym pomijaniem posiłków, zaburzenia czynności nerek,
ciężkie zaburzenia czynności wątroby,
przedawkowanie produktu leczniczego Glimepiride Aurovitas,
niektóre niekontrolowane schorzenia endokrynologiczne prowadzące do zaburzenia przemiany węglowodanów lub rozregulowania cukrzycy (np. niektóre zaburzenia czynności tarczycy oraz przedniego płata przysadki lub niewydolność kory nadnerczy),
jednoczesne przyjmowanie niektórych leków (patrz punkt 4.5).
Leczenie produktem leczniczym Glimepiride Aurovitas wymaga regularnego kontrolowania stężeniacukru we krwi i w moczu. Ponadto zaleca się oznaczanie wskaźnika glikozylowanej hemoglobiny.
W czasie leczenia produktem leczniczym Glimepiride Aurovitas wymagane jest regularnekontrolowanie czynności wątroby oraz obrazu krwi (szczególnie oznaczanie liczby leukocytów ipłytek krwi).
W sytuacjach stresowych (np. wypadek, poważna operacja, infekcje ze stanem gorączkowym itp.)może być wskazana czasowa zmiana leku na insulinę.
Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Glimepiride Aurovitas u pacjentów zciężkim zaburzeniem czynności wątroby oraz u pacjentów dializowanych. U pacjentów z ciężkimzaburzeniem czynności nerek lub wątroby wskazana jest zmiana leczenia na insulinę.Leczenie pochodnymi sulfonylomocznika pacjentów z niedoborem G6PD może prowadzić doniedokrwistości hemolitycznej. Ponieważ glimepiryd należy do grupy pochodnychsulfonylomocznika, należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z niedoborem G6PD lubrozważyć zastosowanie alternatywnego produktu, który nie należy do tej grupy.
Produkt leczniczy Glimepiride Aurovitas zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadko występującądziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym zanikiem laktazy typu Lapp lub zespołem złegowchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Jednoczesne przyjmowanie produktu leczniczego Glimepiride Aurovitas z niektórymi produktamileczniczymi może powodować zarówno nasilenie jak i osłabienie działania hipoglikemizującegoglimepirydu. Dlatego też inne leki można przyjmować tylko za zgodą lub z przepisu lekarza.
4
Glimepiryd jest metabolizowany przez enzym cytochromu P450 2C9 (CYP2C9). Metabolizmglimepirydu może być zmieniony pod wpływem indukcji (np. ryfampicyny) lub zahamowania (np.flukonazolu) CYP2C9.
Wyniki z interakcji badanej in vivo opisane w literaturze wskazują, że podanie flukonazolu, jednegoz najsilniejszych inhibitorów CYP2C9, powoduje około 2-krotne zwiększenie pola pod krzywą(AUC) glimepirydu.
Interakcje opisuje się na podstawie doświadczeń ze stosowaniem glimepirydu oraz innych pochodnych sulfonylomocznika.
Wskutek stosowania jednego z następujących produktów leczniczych może wystąpić nasileniedziałania zmniejszającego stężenie cukru we krwi, prowadzące w niektórych przypadkach dohipoglikemii, na przykład:
- fenylobutazon, azapropazon oraz oksyfenbutazon,- insulina oraz doustne leki przeciwcukrzycowe, jak metformina,- salicylany oraz kwas p-aminosalicylowy,
- steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe,
- chloramfenikol, niektóre sulfonamidy o długotrwałym działaniu, tetracykliny, antybiotyki z
grupy chinolonów i klarytromycyna,
- leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny,- fenfluramina,
- dizopiramid, - fibraty,
- inhibitory konwertazy angiotensyny,
- fluoksetyna, inhibitory monoaminooksydazy,- allopurynol, probenecyd, sulfinpirazon,- sympatykolityki,
- cyklo-, tro- i ifosfamid, - mikonazol, flukonazol,
- pentoksyfilina (duże dawki podawane pozajelitowo), - trytokwalina.
Wskutek stosowania jednego z następujących produktów leczniczych może wystąpić osłabieniedziałania zmniejszającego stężenie cukru we krwi, prowadzące w niektórych przypadkach dozwiększenia stężenia cukru we krwi, na przykład:
- estrogeny i progestageny,
- saluretyki, diuretyki tiazydowe,
- leki stymulujące tarczycę, glikokortykosteroidy, - pochodne fenotiazyny, chloropromazyna,
- adrenalina i sympatykomimetyki,
- kwas nikotynowy (w dużych dawkach) oraz pochodne kwasu nikotynowego,- leki przeczyszczające (długotrwałe stosowanie),- fenytoina, diazoksyd,
- glukagon, barbiturany oraz ryfampicyna, - acetazolamid.
Antagoniści receptora H2, leki blokujące receptory β-adrenergiczne, klonidyna oraz rezerpina mogą powodować zarówno nasilenie jak i osłabienie działania hipoglikemizującego.
Pod wpływem działania leków sympatykolitycznych, takich jak leki blokujące receptoryβ-adrenergiczne, klonidyna, guanetydyna oraz rezerpina, osłabieniu lub zniesieniu możeulec kompensacyjna regulacja pochodzenia adrenergicznego.
5
Alkohol może nasilać lub osłabiać hipoglikemizujące działanie glimepirydu w sposób nieprzewidywalny.
Glimepiryd może zarówno nasilać, jak i osłabiać działanie pochodnych kumaryny.
Kolesewelam wiąże się z glimepirydem i zmniejsza jego wchłanianie z układu pokarmowego. Niezaobserwowano tej interakcji, gdy glimepiryd podawano co najmniej 4 godziny przed zastosowaniemkolesewelamu. Dlatego też, glimepiryd należy podawać co najmniej 4 godziny przed zastosowaniemkolesewelamu.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Ryzyko związane z cukrzycą
Nieprawidłowe stężenia glukozy we krwi w czasie ciąży wiążą się z większą częstościąwystępowania wad wrodzonych i umieralności okołoporodowej. Dlatego należy monitorowaćstężenie glukozy we krwi przez cały okres ciąży, aby zmniejszyć ryzyko teratogenności. W takichprzypadkach zaleca się stosowanie insuliny. Pacjentki, która planują ciążę, powinny poinformować otym lekarza.
Ryzyko związane ze stosowaniem glimepirydu
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania glimepirydu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, związany prawdopodobnie z działaniemfarmakologicznym (hipoglikemia) glimepirydu (patrz punkt 5.3).
W związku z tym, nie zaleca się stosowania glimepirydu przez cały okres ciąży.
Jeżeli pacjentka leczona glimepirydem planuje ciążę lub zajdzie w ciążę, należy zastąpić jaknajszybciej ten sposób leczenia terapięą insuliną.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy glimepiryd przenika do mleka ludzkiego. Glimepiryd przenika do mleka uszczurów. Ponieważ inne pochodne sulfonylomocznika przenikają do mleka matek karmiących orazze względu na ryzyko hipoglikemii u noworodków, nie zaleca się karmienia piersią podczas leczeniaglimepirydem.
Płodność
Brak dostępnych danych dotyczących wpływu na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn.
Zdolność koncentracji i szybkość reakcji chorych na cukrzycę może ulec osłabieniu na skutekhipoglikemii lub hiperglikemii lub np. z powodu zaburzeń widzenia. Może to stwarzać zagrożenie wsytuacjach wymagających szczególnej koncentracji (np. prowadzenie pojazdu lub obsługiwaniemaszyny).
Pacjenta należy poinformować, że w czasie prowadzenia pojazdów powinien unikać sytuacjimogących prowadzić do wystąpienia hipoglikemii. Ma to szczególnie znaczenie u pacjentów z niskąświadomością lub brakiem świadomości o objawach ostrzegawczych hipoglikemii lub u których
6
hipoglikemia występuje często. W takich przypadkach należy rozważyć, czy prowadzenie pojazdówlub obsługiwanie maszyn jest wskazane.
4.8 Działania niepożądane
Następujące działania niepożądane stwierdzone w badaniach klinicznych w oparciu o doświadczeniaze stosowaniem glimepirydu i innych pochodnych sulfonylomocznika, zostały wymienione poniżejwedług klasyfikacji układów i narządów i według częstości występowania (bardzo często: 1/10,często: 1/100 do < 1/10, niezbyt często: 1/1 000 do < 1/100, rzadko: 1/10 000 do < 1/1 000,bardzo rzadko: < 1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawiedostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: małopłytkowość, leukopenia, erytrocytopenia, granulocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, pancytopenia, zazwyczaj ustępujące po przerwaniu leczenia
Częstość nieznana: ciężka trombocytopenia z liczbą płytek krwi poniżej 10 000/μl oraz plamica małopłytkowa
Zaburzenia układu immunologicznego
Bardzo rzadko: leukoklastyczne zapalenie naczyń, łagodne reakcje nadwrażliwości, które mogą przybrać postać ciężką, z dusznością, spadkiem ciśnienia tętniczego krwi i czasem wstrząsem.
Częstość nieznana: nadwrażliwość krzyżowa na pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy lub
pokrewne substancje.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko: hipoglikemia.
Reakcje hipoglikemiczne występują zazwyczaj natychmiast, mogą być ciężkie i nie zawsze są łatwedo wyrównania. Częstość występowania tych reakcji zależy, tak jak w przypadku innego leczeniahipoglikemizującego, od indywidualnych czynników, jak zwyczaje żywieniowe i dawkowanie (patrzdalsze informacje w punkcie 4.4).
Zaburzenia oka
Częstość nieznana: zaburzenia widzenia, które są przemijające i występują zwykle po
rozpoczęciu leczenia, na skutek zmian stężenia glukozy we krwi.
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo rzadko: nudności, wymioty, biegunka, ucisk lub uczucie pełności żołądka, ból brzucha,
które rzadko powodują przerwanie leczenia. Rzadko: zaburzenia smaku.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Częstość nieznana: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.Bardzo rzadko: nieprawidłowa czynność wątroby (np. z cholestazą lub żółtaczką), zapalenie wątroby i niewydolność wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Częstość nieznana: mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości skórnej takie, jak świąd, wysypka oraz
pokrzywka i nadwrażliwość na światło. Rzadko: łysienie.
Badania diagnostyczne
Bardzo rzadko: zmniejszenie stężenia sodu w surowicy.
7
Rzadko: zwiększenie masy ciała.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departament MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail:
[email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
W przypadku przedawkowania może wystąpić hipoglikemia trwająca od 12 do 72 godzin, która możenawrócić po początkowej poprawie. Objawy mogą nie uwidaczniać się w ciągu pierwszych 24 godzinod przyjęcia produktu. Zaleca się obserwację w szpitalu. Mogą wystąpić nudności, wymioty oraz bólnadbrzusza. Hipoglikemii zazwyczaj towarzyszą objawy neurologiczne, takie jak: niepokój ruchowy,drżenia, zaburzenia widzenia, zaburzenia koordynacji, senność, śpiączka oraz drgawki.
Postępowanie
Początkowo leczenie polega na ograniczeniu wchłaniania przez wywołanie wymiotów, a następniepodaniu wody lub lemoniady z węglem aktywowanym (adsorbent) oraz siarczanu sodu (środekprzeczyszczający). W przypadku przyjęcia dużej dawki leku zaleca się płukanie żołądka, a następniepodanie aktywowanego węgla i siarczanu sodu. W przypadku przedawkowania o szczególnie ciężkimprzebiegu zaleca się hospitalizację na oddziale intensywnej opieki medycznej. Należy rozpocząć,możliwie jak najszybciej, podawanie glukozy, w razie konieczności podaje się dożylnie (bolus) 50 ml50% roztworu, a następnie 10% roztwór w postaci wlewu dożylnego, monitorując stężenie glukozywe krwi. Dalsze leczenie jest objawowe.
W szczególnych przypadkach leczenia hipoglikemii spowodowanej przypadkowym przyjęciemproduktu leczniczego Glimepiride Aurovitas przez niemowlęta lub małe dzieci, dawka podawanejglukozy musi być starannie kontrolowana w celu uniknięcia niebezpieczeństwa hiperglikemii. Należyuważnie monitorować stężenie glukozy we krwi.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Doustne leki hipoglikemizujące, pochodne sulfonylomocznika, kod ATC: A10BB12.
Glimepiryd jest doustnym lekiem hipoglikemizującym, należącym do grupy pochodnych sulfonylomocznika. Może być stosowany w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej.
Działanie glimepirydu polega głównie na stymulowaniu wydzielania insuliny przez komórki beta trzustki.
Podobnie jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, działanie to polega nazwiększeniu wrażliwości komórek beta trzustki na fizjologiczny bodziec, jakim jest glukoza. Ponadtoglimepiryd działa pozatrzustkowo, co prawdopodobnie dotyczy również innych pochodnychsulfonylomocznika.
8
Wydzielanie insuliny
Leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika wpływają na wydzielanie insuliny poprzez zamykaniekanałów potasowych wrażliwych na ATP w błonie komórek beta trzustki. Zamykanie kanałówpotasowych powoduje depolaryzację w komórkach beta i prowadzi – poprzez otwarcie kanałówwapniowych – do zwiększonego napływu jonów wapnia do wnętrza komórki.
Prowadzi to do uwalniania insuliny w wyniku egzocytozy.
Glimepiryd wiąże się odwracalnie z białkiem błonowym komórek beta, związanym z zależnymod ATP kanałem potasowym, ale miejsce wiązania różni się od tego jakie zwykle zajmują pochodnesulfonylomocznika.
Działanie pozatrzustkowe
Do działania pozatrzustkowego należy np. zwiększenie wrażliwości tkanek obwodowych na insulinęoraz zmniejszenie wychwytu insuliny przez wątrobę.
Wychwyt glukozy z krwi przez obwodowe tkanki mięśniowe i tłuszczowe odbywa się poprzezspecjalne białka transportujące, znajdujące się w błonie komórkowej. Transport glukozy w tychtkankach stanowi etap ograniczający zużytkowanie glukozy. Glimepiryd bardzo szybko zwiększaliczbę aktywnych cząsteczek transportujących glukozę w błonie komórkowej mięśni i tkankitłuszczowej, co powoduje zwiększony wychwyt glukozy.
Glimepiryd zwiększa aktywność fosfolipazy C specyficznej dla glikozylofosfatydyloinozytolu, któramoże być skorelowana z lipogenezą i glikogenezą wywoływaną przez leki w izolowanych komórkachmięśniowych i tłuszczowych.
Glimepiryd hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie poprzez zwiększanie wewnątrzkomórkowego stężenia fruktozo-2,6-bifosforanu, który z kolei hamuje glukoneogenezę.
Działanie ogólne
U osób zdrowych minimalna skuteczna doustna dawka terapeutyczna glimepirydu wynosi około0,6 mg. Działanie glimepirydu zależy od dawki i jest powtarzalne. Reakcja fizjologiczna na ćwiczeniafizyczne, zmniejszone wydzielanie insuliny, występuje również w trakcie przyjmowania glimepirydu.
Nie stwierdzono istotnych różnic w działaniu leku podanego na 30 minut lub bezpośrednio przedposiłkiem. U pacjentów z cukrzycą, zadowalająca kontrola metaboliczna utrzymuje się przez całądobę po podaniu pojedynczej dawki dobowej.
Pomimo że hydroksymetabolit glimepirydu powodował niewielkie, lecz znaczące zmniejszeniestężenia glukozy w surowicy zdrowych osób, jest w niewielkim stopniu odpowiedzialny za ogólnedziałanie produktu.
Leczenie skojarzone z metforminą
W jednym badaniu wykazano poprawę kontroli metabolicznej w leczeniu skojarzonymz glimepirydem w porównaniu do leczenia tylko metforminą u pacjentów, u których kontrolamaksymalną dawką dobową metforminy była niezadowalająca.
Leczenie skojarzone z insuliną
Dane dotyczące leczenia skojarzonego z insuliną są ograniczone. U pacjentów, u których nie możnauzyskać kontroli maksymalną dawką glimepirydu, można rozpocząć leczenie skojarzone z insuliną.W dwóch badaniach leczenie skojarzone przyniosło taką samą poprawę kontroli metabolicznej, jakinsulina w monoterapii; jednakże w leczeniu skojarzonym potrzebne były mniejsze średnie dawkiinsuliny.
9
Szczególne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież
Przeprowadzono badanie kliniczne kontrolowane aktywnym leczeniem (glimepiryd do 8 mg na dobęlub metformina do 2000 mg na dobę) trwające 24 tygodnie, do którego włączono 285 dzieci (wiek od8 do 17 lat) z cukrzycą typu 2.
Zarówno w przypadku glimepirydu, jak i metforminy wykazano znaczące zmniejszenie wyjściowychwartości HbA1c (w przypadku glimepirydu zmniejszenie o 0,95 (SE 0,41); w przypadku metforminy– o 1,39 (SE 0,40)). Jednakże, w przypadku glimepirydu nie osiągnięto kryteriów równoważności wstosunku do metforminy w aspekcie średniej zmiany w stosunku do wartości wyjściowej HbA14c.Różnica pomiędzy dwoma sposobami leczenia wynosiła 44% na korzyść metforminy. Górny zakres(1,05) 95% przedziału ufności dla tej różnicy nie zawierał się w zakresie równoważności, wynoszącej0,3%.
Podczas leczenia glimepirydem nie było wątpliwości dotyczących bezpieczeństwa stosowaniaproduktu u dzieci, w porównaniu do dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. Brak danychdotyczących długoterminowego bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność podanego doustnie glimepirydu jest całkowita. Przyjmowanie pokarmu nie maistotnego wpływu na wchłanianie, może jedynie zmniejszyć się szybkość wchłaniania. Maksymalnestężenie leku w surowicy krwi (Cmax) jest osiągane w ciągu ok. 2,5 godziny po podaniu doustnym(średnie stężenie 0,3 µg/ml po wielokrotnym podawaniu 4 mg na dobę). Istnieje liniowa zależnośćpomiędzy dawką a Cmax oraz AUC (pole powierzchni pod krzywą zależności stężenia do czasu).
Dystrybucja
Glimepiryd ma bardzo małą objętość dystrybucji (około 8,8 litra), w przybliżeniu równą objętościdystrybucji albuminy, wysoki stopień wiązania z białkiem (> 99%), oraz niski klirens (około 48ml/min).
U zwierząt glimepiryd jest wydzielany z mlekiem. Przenika przez łożysko. Przenikanie przez barierę krew–mózg jest niewielkie.
Metabolizm i eliminacja
Średni okres półtrwania w surowicy, mający wpływ na stężenie leku w surowicy po podaniuwielokrotnym, wynosi około 5 do 8 godzin. Po podaniu dużych dawek, obserwowano nieznacznewydłużenie okresu półtrwania.
Po podaniu pojedynczej dawki radioaktywnie znakowanego glimepirydu, 58% radioaktywnościoznaczono w moczu, zaś 35% w kale. W moczu nie wykryto niezmienionej substancji. Zarówno wmoczu, jak i w kale zidentyfikowano dwa metabolity, najprawdopodobniej pochodzące z przemian wwątrobie (głównym enzymem jest CYP2C9): pochodna hydroksylowa i pochodna karboksylowa. Podoustnym podaniu glimepirydu, końcowy okres półtrwania metabolitów wynosił odpowiednio 3 do 6i 5 do 6 godzin.
Nie stwierdzono istotnych różnic w farmakokinetyce glimepirydu po podaniu jednorazowym iwielokrotnym, a różnice osobnicze były również niewielkie. Nie stwierdzono istotnej kumulacjiproduktu.
Szczególne grupy pacjentów
10
Farmakokinetyka była podobna u kobiet i mężczyzn oraz w grupie pacjentów młodych i wpodeszłym wieku (powyżej 65 lat). U pacjentów z niskim klirensem kreatyniny obserwowanotendencję do zwiększania się klirensu glimepirydu oraz zmniejszania się średniego stężenia wsurowicy krwi, prawdopodobnie na skutek szybszej eliminacji ze względu na mniejsze wiązanie zbiałkami. Wydalanie obu metabolitów przez nerki było zmniejszone. Nie należy przewidywaćzwiększonego ryzyka kumulacji w tej grupie pacjentów.
Farmakokinetyka produktu u pięciu pacjentów po zabiegach chirurgicznych na drogach żółciowych, nie chorujących na cukrzycę, była podobna jak u osób zdrowych.
Dzieci i młodzież
Badanie po podaniu na czczo, które miało na celu określenie farmakokinetyki, bezpieczeństwa itolerancji dawki 1 mg glimepirydu u 30 pacjentów pediatrycznych (4 dzieci w wieku od 10 do 12 lat i26 dzieci w wieku od 12 do 17 lat) z cukrzycą typu 2 wykazało, że średnie AUC(0-last), Cmax i t ½były podobne do wartości opisywanych u dorosłych.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Wyniki badań przedklinicznych zaobserwowane podczas stosowania dawek przewyższającychmaksymalne dawki stosowane u ludzi mają niewielkie zastosowanie w praktyce klinicznej lubwynikały z działania farmakodynamicznego (hipoglikemia) substancji czynnej. Wyniki te dotyczątypowych badań farmakologicznych bezpieczeństwa stosowania leku, badań toksyczności po podaniuwielokrotnej dawki, genotoksyczności, kancerogenności oraz wpływu na reprodukcję. Działanianiepożądane (embriotoksyczność, teratogenność i wpływ na rozwój płodu) uważane były za wynikdziałania hipoglikemizującego substancji czynnej u samic i potomstwa.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna (PH-101)Laktoza jednowodna Powidon (K 25) Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Magnezu stearynian
Żelaza tlenek żółty (E 172) [tylko dla 3 mg] Indygotyna, lak aluminiowy (E 132) [tylko dla 4 mg]
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki pakowane są w:
Blistry z PVC/PE/PVDC/Aluminium po: 15, 30, 50, 60, 90 i 120 tabletek, w tekturowym pudełku.
11
Butelka z HDPE z zamknieciem z PP: 500 tabletek, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o.ul. Sokratesa 13D lokal 2701-909 Warszawa
8. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
2 mg: 246093 mg: 246104 mg: 24611
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego Pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2018-03-12
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2018-06-08
12