CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO

Indapamide SR, 1,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH

Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 1,5 mg indapamidu (Indapamidum).

Substancja pomocnicz o znanym działaniu: zawiera144,22 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu. Białe, okrągłe, lekko wypukłe.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego u dorosłych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

1 tabletka na dobę, najlepiej rano, połknąć w całości popijając wodą. Tabletki nie należy żuć.Po zastosowaniu większych dawek działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu nie zwiększa się, natomiast zwiększa się działanie natriuretyczne.

Szczególne grupy pacjentów

Zaburzenia czynności nerek (patrz punkty 4.3 i 4.4):

W ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) stosowanie preparatu jestprzeciwwskazane. Tiazydowe leki moczopędne i leki moczopędne o podobnym działaniu są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lub jedynie w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek.

Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4):

W ciężkiej niewydolności wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.

Osoby w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4):

U osób w podeszłym wieku stężenia kreatyniny w osoczu należy korygować uwzględniając wiek, masę ciała i płeć. U pacjentów w podeszłym wieku preparat można stosować, jeśli czynność nerek jestprawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu.

Dzieci i młodzież:

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania indapamidu u dzieci i młodzieży nie zostało ustalone. Brakdostępnych danych.

Sposób podawania

Do podawania doustnego.

1

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną, inne sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wynienioną w punkcie 6.1.

• Ciężka niewydolność nerek

• Encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby. • Hipokaliemia.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Specjalne ostrzeżenia

W przypadku zaburzeń czynności wątroby tiazydowe leki moczopędne mogą spowodować encefalopatię wątrobową, szczególnie w przypadku zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej. Wrazie wystąpienia tego powikłania lek moczopędny należy natychmiast odstawić.

Nadwrażliwość na światło:

Opisywano przypadki reakcji uczuleniowych na światło, związanych ze stosowaniem tiazydowych leków moczopędnych oraz leków o podobnym działaniu (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcja nadwrażliwości na światło wystąpi podczas leczenia, zaleca się odstawienie preparatu. Jeśli ponowne zastosowanie leku moczopędnego okaże się konieczne, zaleca się ochronę powierzchni skórynarażonej na działanie promieni słonecznych lub sztucznego promieniowania UVA.

Substancje pomocnicze:

Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, niedoborem

laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania

- Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej:

• Stężenie sodu w osoczu

Przed zastosowaniem indapamidu należy oznaczyć stężenie sodu w surowicy krwi, które potem należy regularnie monitorować. Hiponatremia może być początkowo bezobjawowa, dlatego podczas leczenia indapamidem, należy regularnie kontrolować stężenie sodu, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z marskością wątroby (patrz punkt 4.8 i 4.9). Stosowanie leków moczopędnych może powodować hiponatremię, czasami ciężką. Hiponatremia z hipowolemią mogą powodować odwodnienie i niedociśnienie ortostatyczne. Równoczesna utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej; częstość i nasilenie tego działania są niewielkie.

• Stężenie potasu w osoczu

Długotrwałe stosowanie tiazydowych leków moczopędnych i leków o podobnym działaniu stanowi główne ryzyko utraty potasu i wystąpienia hipokaliemii. Należy zapobiegać rozwojowi hipokaliemii (< 3,4 mmol/l), szczególne u pacjentów, u których ryzyko jej wystąpienia jest największe, np. u osób w podeszłym wieku, niedożywionych, leczonych wieloma lekami, u pacjentów z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą niedokrwienną serca i niewydolnością serca. Hipokaliemia zwiększa toksyczność glikozydów naparstnicy oraz ryzyko zaburzeń rytmu serca.

W grupie ryzyka znajdują się pacjenci z wydłużonym odstępem QT, bez względu na to, czy jest to zaburzenie wrodzone, czy jatrogenne. Hipokaliemia, podobnie jak bradykardia, usposabia do rozwoju ciężkich zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza do potencjalnie śmiertelnego częstoskurczu typu torsades de pointes.

2

W związku z powyższym, podczas leczenia należy regularnie kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi (pierwsze oznaczenie należy wykonać w pierwszym tygodniu leczenia).

W przypadku stwierdzenia hipokaliemii konieczne jest uzupełnienie potasu.

• Stężenie wapnia w osoczu

Tiazydowe leki moczopędne i leki o podobnym działaniu mogą zmniejszać wydalanie wapniaz moczem, powodując nieznaczną i przemijającą hiperkalcemię. Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc.

Należy przerwać stosowanie indapamidu przed wykonaniem badania czynności przytarczyc.

− Stężenie glukozy w osoczu:

U pacjentów z cukrzycą należy regularnie monitorować stężenie glukozy, zwłaszcza jeśli współistnieje hipokaliemia.

− Stężenie kwasu moczowego w osoczu:

U pacjentów z hiperurykemią istnieje tendencja do zwiększenia częstości występowania napadów dny.

− Czynność nerek a leki moczopędne:

Tiazydowe leki moczopędne i leki o podobnym działaniu są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lub tylko w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny mniejsze niż 25 mg/l, tj. 220 µmol/l u osób dorosłych). U osób w podeszłym wieku podczas ocenyczynności nerek na podstawie stężenia kreatyniny, należy wziąć pod uwagę wiek, płeć oraz masę ciała.

Hipowolemia, wtórna do utraty wody i sodu, indukowana przez leki moczopędne, na początku leczenia powoduje zmniejszenie przesączania kłębuszkowego, co może powodować zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu. Ta przemijająca czynnościowa niewydolność nerek nie powoduje żadnych następstw u osób z prawidłową czynnością nerek, natomiast może nasilić już istniejącą niewydolność nerek.

− Sportowcy:

Sportowców należy uprzedzić, że produkt leczniczy zawiera substancję czynną, która może dawać

dodatni wynik w testach dopingowych.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Połączenia, które nie są zalecane

Lit:

Może wystąpić zwiększenie stężenia litu w osoczu z objawami toksyczności (tak jak w przypadku diety ubogosodowej - zmniejszone wydalanie litu z moczem). Jeśli konieczne jest stosowanie litu i leków moczopędnych, należy uważnie monitorować stężenie litu w osoczu i, jeśli konieczne, odpowiednio dostosować dawkę.

Połączenia wymagające zachowania środków ostrożności

Leki indukujące torsades de pointes:

- grupa Ia leków przeciwarytmicznych (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid)- grupa III leków przeciwarytmicznych (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid) - niektóre leki przeciwpsychotyczne:

fenotiazyny (chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna)

3

benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd) butyrofenony (droperydol, haloperydol)

inne: beprydyl, cyzapryd, dyfemanil, erytromycyna i. v., halofantryna, mizolastyna, pentamidyna,sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina i. v.

Zwiększenie ryzyka arytmii komorowych, szczególnie torsades de pointes (hipokaliemia jestczynnikiem predysponującym).

Należy obserwować pacjenta, czy nie rozwija się u niego hipokaliemia i w razie potrzeby wyrównaćniedobory potasu przed wprowadzeniem leczenia skojarzonego z użyciem wymienionych leków. Wskazane jest kontrolowanie stanu klinicznego, stężenia elektrolitów i zapisu EKG.

W przypadku hipokaliemii zaleca się stosowanie leków, które nie powodują zaburzeń rytmu serca typu

torsades de pointes.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) stosowane ogólnie w tym selektywne inhibitory

COX-2 oraz kwas salicylowy w dużych dawkach (≥ 3 g/dobę):

Mozliwość zmniejszenia przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu.

U pacjentów odwodnionych istnieje zwiększone ryzyko ostrej niewydolności nerek (zmniejszenie przesączania kłębuszkowego). Rozpoczynając leczenie należy nawodnić pacjenta i kontrolować czynność nerek.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE):

Istnieje ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek w przypadkurozpoczęcia leczenia inhibitorem konwertazy angiotensyny u pacjentów z istniejącym niedoborem sodu (zwłaszcza u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej).

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, gdy uprzednie leczenie moczopędne mogło spowodować

niedobór sodu, wymagane jest:

- odstawienie leku moczopędnego3 dni przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem ACE i w razie

konieczności ponowne wdrożenie leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu

lub

- podanie małej dawki początkowej inhibitora ACE i stopniowe jej zwiększanie.

W zastoinowej niewydolności serca leczenie inhibitorem ACE należy rozpocząć od bardzo małejdawki oraz, jeśli to możliwe, po zmniejszeniu dawki stosowanego jednocześnie leku moczopędnegonieoszczędzającego potasu.

Zawsze należy kontrolować czynność nerek (stężenie kreatyniny w osoczu) w pierwszych tygodniach leczenia inhibitorem ACE.

Inne leki powodujące hipokaliemię: amfoterycyna B (stosowana dożylnie), glikokortykosteroidy i mineralokortykosteroidy (stosowane ogólnie), tetrakozaktyd i leki przeczyszczające o działaniu drażniącym:

Istnieje zwiększone ryzyko hipokaliemii (działanie addycyjne).

Należy kontrolować stężenie potasu i w razie konieczności uzupełniać jego niedobory, zwłaszcza wprzypadku leczenia skojarzonego glikozydami naparstnicy). Nie należy stosować leków przeczyszczających o działaniu pobudzającym perystaltykę.

Baklofen:

Zwiększa działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu. Należy zapewnić odpowiedni stan nawodnienia pacjenta oraz kontrolować czynność nerek na początku leczenia.

Glikozydy naparstnicy:

4

Hipokaliemia jest czynnikiem usposabiającym do wystapienia objawów toksyczności glikozydów naparstnicy. Konieczne jest kontrolowanie stężenia potasu w osoczu i zapisu EKG. W razie konieczności należy skorygować leczenie.

Połączenia, które należy wziąć pod uwagę

Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren):

Połączenie tych leków, korzystne u niektórych pacjentów, nie wyklucza wystąpienia hipokaliemii albo hiperkaliemii (zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek lub cukrzycą). Konieczne jestkontrolowanie stężenia potasu i zapisu EKG. W razie konieczności należy zmodyfikować leczenie..

Metformina:

Metformina zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej w wyniku czynnościowej niewydolności nerek związanej ze stosowaniem leków moczopędnych, a zwłaszcza diurtyków pętlowych. Nie należy stosować metforminy, jeśli stężenie kreatyniny w surowicy jest większe niż 15 mg/l (135 µmol/l) u mężczyzn oraz 12 mg/l (110 µmol/l) u kobiet.

Środki kontrastujące zawierające jod:

W przypadku odwodnienia spowodowanego działaniem leków moczopędnych, istnieje zwiekszone ryzyko ostrej niewydolnośi nerek, zwłaszcza, jeśli zastosowano duże dawki środka kontrastującego zawierającego jod.

Przed podaniem środka kontrastującego zawierającego jod należy uzupełnić niedobór płynów.

Pochodne imipraminy, neuroleptyki:

Leki te zwiększają działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu i zwiększają ryzyko niedociśnienia ortostatycznego (działanie addycyjne).

Wapń (sole wapnia):

Istnieje ryzyko hiperkalcemii na skutek zmniejszonego wydalania wapnia w moczu.

Cyklosporyna, takrolimus:

Istnieje ryzyko zwiększenia stężęnia kreatyniny w osoczu bez zmiany stężęnia cyklosporyny we krwi, nawet jeśli nie występuje niedobór sodu i wody.

Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (stosowane ogólne):

Leki te zmniejszają działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu (zatrzymanie sodu i wody pod

wpływem kortykosteroidów).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i karmienie piersią

Ciaża:

Brak jest lub istnieją ograniczone dane (mniej niż 300 przypadków działań w ciąży) dotyczące działań wynikających ze stosowania indapamidu u kobiet w ciąży. Długotrwałe narażenie na tiazydy wtrzecim trymestrze ciąży może zmniejszyć objętość osocza matek, jak również maciczno-łożyskowy przepływ krwi, co może spowodować niedokrwienie i opóźnienie wzrostu płodowo-łożyskowego. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3).

Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania indapamidu w czasie ciąży.

5

Karmienie piersią:

Nie ma wystarczających danych dotyczących przenikania indapamidu i jego metabolitów do mleka ludzkiego. Może wystąpić nadwrażliwość na leki będące pochodnymi sulfonamidów oraz hipokaliemia. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków / niemowląt. Indapamid jest blisko związany z diuretykami tiazydowymi, które mają związek ze zmniejszeniem lubnawet zahamowaniem wydzielania mleka.

Nie należy stosować indapamidu w okresie karmienia piersią.

Płodność

Badania toksycznego wpływu na reprodukcję nie wykazały wpływu na płodność u samic i samców szczurów (patrz punkt 5.3). Wpływ na płodność u ludzi nie jest przewidywany.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Indapamid nie wpływa na szybkość reakcji, ale u niektórych pacjentów mogą wystąpić osobnicze reakcje związane ze zmniejszeniem ciśnienia tętniczego, zwłaszcza na początku leczenia lub w wyniku przyjmowania innego leku przeciwnadciśnieniowego. W takich sytuacjach zdolnośćprowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn może być zaburzona.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są reakcje nadwrażliwości, główniedermatologiczne u osób z predyspozycją do reakcji alergicznych i astmatycznych oraz wysypki plamkowo-grudkowe.

W trakcie badań klinicznych hipokaliemię ze stężeniem potasu w osoczu <3,4 mmol/l obserwowano u 10% pacjentów, a ze stężeniem <3,2 mmol/l, u 4% pacjentów po leczeniu trwającym od 4 do 6 tygodni. Po 12 tygodniach leczenia, spadek średniego stężenia potasu w osoczu wynosił 0,23 mmol/l.Większość działań niepożądanych dotyczących objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych zależy od dawki.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Następujące działania niepożądane, uszeregowane zgodnie z częstością, były obserwowane w trakcie

leczenia indapamidem :

bardzo często (>1/10); często (>1/100, <1/10); niezbyt często (>1/1000, <1/100); rzadko (>1/10 000, <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie można oszacować na podstawiedostępnych danych).

Klasyfikacja narządów i

układów MedDRA

Działania niepożądane Częstość

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Agranulocytoza Bardzo rzadko

Niedokrwistość aplastyczna Bardzo rzadko

Niedokrwistość hemolityczna Bardzo rzadko

Leukopenia Bardzo rzadko

Trombocytopenia Bardzo rzadko

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Hiperkalcemia Bardzo rzadko

Utrata potasu z hipokaliemią, szczególnie

ciężką w niektórych populacjach

wysokiego ryzyka (patrz punkt 4.4)

Nieznana

Hiponatremia (patrz punkt 4.4) Nieznana

Zaburzenia układu nerwowego Zawroty głowy Rzadko

6

Zmęczenie Rzadko

Ból głowy Rzadko

Parezstezje Rzadko

Omdlenie Nieznana

Zaburzenia oka Krótkowzroczność Nieznana

Niewyraźne widzenie Nieznana

Niedowidzenie Nieznana

Zaburzenia serca Zaburzenia rytmu Bardzo rzadko

Zaburzenia rytmu serca typu torsade de

pointes (które mogą zakończyć się

zgonem), patrz punkty 4.4 i 4.5

Nieznana

Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie Bardzo rzadko

Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty Niezbyt często

Nudności Rzadko

Zaparcia Rzadko

Suchość w jamie ustnej Rzadko

Zapalenie trzustki Bardzo rzadko

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Zaburzenia czynności wątroby Bardzo rzadko

Możliwość wystąpienia encefalopatii

wątrobowej w przypadku niewydolności

wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4)

Nieznana

Zapalenie wątroby Nieznana

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Reakcje nadwrażliwości Często

Wykwity plamisto-grudkowe Często

Plamica Niezbyt często

Obrzęk naczynioruchowy Bardzo rzadko

Pokrzywka Bardzo rzadko

Toksyczne martwicze oddzielanie się

naskórka

Bardzo rzadko

Zespół Stevensa-Johnsona Bardzo rzadko

Możliwe pogorszenie istniejącego ostrego

tocznia rumieniowatego układowego

Nieznana

Reakcje nadwrażliwości na światło (patrz

punkt 4.4)

Nieznana

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Niewydolność nerek Bardzo rzadko

Badania diagnostyczne Wydłużenie odstępu QT w badaniu

elektrokardiograficznym (patrz punkty 4.4

i 4.5)

Nieznana

Zwiększenie stężenia glukozy we krwi

(patrz punkt 4.4)

Nieznana

Zwiększenie stężenia kwasu moczowego

we krwi (patrz punkt 4.4)

Nieznana

Zwiększona aktywność enzymów

wątrobowych

Nieznana

7

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane poprzez:

Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu RejestracjiProduktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów BiobójczychAl. Jerozolimskie 181C PL-02 222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Nie stwierdzono działań toksycznych indapamidu w dawkach do 40 mg, tj. 27 razy większych od dawki leczniczej. Objawy ostrego zatrucia przebiegają głównie w postaci zaburzeń gospodarki wodnoelektrolitowej (hiponatremii, hipokaliemii). Klinicznie może się to objawiać nudnościami,wymiotami, niedociśnieniem tętniczym, kurczami mięśni, obwodowymi zawrotami głowy, sennością, splątaniem, wielomoczem lub skąpomoczem, aż do bezmoczu (z powodu hipowolemii).

Postępowanie

Przystępując do leczenia należy dążyć do szybkiego usunięciu połkniętej substancji przez płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywowanego, a następnie przywrócenie prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej w specjalistycznym ośrodku.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki moczopędne, sulfonamidy; Kod ATC: C03BA11

Mechanizm działania

Indapamid jest pochodną sulfonamidową, posiadającą pierścień indolowy, o właściwościach farmakologicznych zbliżonych do tiazydowych leków moczopednych. Indapamid hamuje wchłanianie zwrotne sodu w części korowej nerki. Zwiększa wydalania sodu i chlorków w moczu oraz, w mniejszym stopniu, wydalanie magnezu i potasu, zwiększając dzięki temu objętość wydalanego moczu i wywołując działanie przeciwnadciśnieniowe.

Działanie farmakodynamiczne

Badania II i III fazy wykazały, że indapamid w monoterapii wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe, które utrzymuje się przez 24 godziny. Działanie to występuje po zastosowaniu dawek powodujących niewielkie działanie moczopędne.

Działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu jest związane z poprawą podatności tętnici zmniejszaniem całkowitego oporu obwodowego i oporu naczyniowego tętniczek. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca.

8

Po przekroczeniu określonej dawki przeciwnadciśnieniowe działanie tiazydów i podobnych lekówosiąga stałą wartość (plateau), natomiast częstość działań niepożądanych nadal zwiększa się. Jeśli leczenie nie jest skuteczne, nie należy zwiększać dawki.

Ponadto wykazano, że podczas krótko-, srednio- i długotrwałego leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym indapamid:

- nie zakłóca metabolizmu lipidów (triglicerydów, cholesterolu LDL i HDL),

- nie zakłóca metabolizmu węglowodanów, nawet u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Indapamid 1,5 mg jest dostarczany w postaci o przedłużonym uwalnianiu opartym na systemie matrycowym, w którym substancja czynna jest rozproszona w nośniku, który umożliwia przedłużoneuwalnianie indapamidu.

Wchłanianie

Uwolniona frakcja indapamidu wchłaniana jest szybko i całkowicie z przewodu pokarmowego. Spożycie pokarmu nieznacznie zwiększa szybkość wchłaniania, ale nie wpływa na ilość wchłoniętego leku. Maksymalne stężenie w surowicy po podaniu pojedynczej dawki występuje po upływie około 12godzin od połknięcia tabletki, a wielokrotne dawkowanie zmniejsza wahania stężeń leku w surowicymiędzy 2 kolejnymi dawkami. Istnieje zmienność osobnicza.

Dystrybucja

Indapamid wiąże się z białkami osocza w 79 %.

Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza wynosi od 14 do 24 godzin (średnio 18 godzin). Stanstacjonarny uzyskuje się po 7 dniach. Dawkowanie wielokrotne nie prowadzi do kumulacji.

Metabolizm

Indapamid jest wydalany głównie z moczem (70% dawki) oraz z kałem (22%) w postaci nieczynnych metabolitów.

Pacjenci z grup wysokiego ryzyka

Parametry farmakokinetyczne nie zmieniają się u pacjentów z niewydolnością nerek.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Największe dawki podawane doustnie różnym gatunkom zwierząt (od 40 do 8000 razy większe od dawki leczniczej) powodowały nasilenie właściwości moczopędnych indapamidu. W badaniach toksyczności po podaniu jednorazowym indapamidu dożylnie lub dootrzewnowo główne objawyzatrucia wynikały z działania farmakologicznego indapamidu (spowolnienie oddechu i rozszerzenienaczyń obwodowych).

Nie stwierdzono działania mutagennego i rakotwórczego indapamidu.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna Skrobia żelowana

9

Hypromeloza [K 100 MCR]Krzemionka koloidalna bezwodnaMagnezu stearynian Hypromeloza (6cps) Makrogol 6000

Tytanu dwutlenek (E171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

5 lat

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Bez specjalnych wymagań

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Al/ PVC, opakowanie zewnętrzne kartonowe. Wielkość opakowania: 30 sztuk.

6.6 Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Mylan S.A.S.117 allèe des Parcs69 800 Saint PriestFrancja

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

14581

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23/04/2009 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12/04/2013

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

10