CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

UPROX 0,4 mg, kapsułki powlekane o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka zawiera 0,4 mg tamsulozyny chlorowodorku (Tamsulosini hydrochloridum)

Wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka powlekana o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarda.

Pomarańczowo- oliwkowe kapsułki z wydrukowanym na czarno oznaczeniem TSL 0.4 i z czarnym

paskiem na obu końcach. Kapsułki zawierają białe lub białawe peletki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Objawy z dolnych dróg moczowych (ang. lower urinary tract symptoms - LUTS) związane z

łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (ang. benign prostatic hyperplasia - BPH).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Stosować doustnie.

Jedną kapsułkę na dobę, po śniadaniu lub pierwszym posiłku dnia.

Kapsułkę należy połknąć w całości i nie należy jej kruszyć ani żuć, ponieważ zakłóca to powolne

uwalnianie substancji czynnej.

W niewydolności nerek nie jest wymagana modyfikacja dawki. W łagodnej do średnio zaawansowanejniewydolności wątroby nie jest wymagana modyfikacja dawki (patrz także punkt 4.3)

Brak wskazań do stosowania produktu leczniczego UPROX u dzieci.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na tamsulozynę, w tym polekowy obrzęk naczynioruchowy, lub na którąkolwiek

substancję pomocniczą.

Ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego krwi w wywiadzie.

Ciężka niewydolność wątroby.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podobnie jak w przypadku innych antagonistów receptora adrenergicznego alfa1, leczenie produktem

leczniczym UPROX może spowodować spadek ciśnienia tętniczego, co w pojedynczych

przypadkach może być przyczyną omdleń. Po wystąpieniu pierwszych objawów ortostatycznego

spadku ciśnienia (zawroty głowy, uczucie osłabienia) pacjent powinien usiąść lub położyć się do czasu

ustąpienia objawów.

Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym UPROX pacjenta należy zbadać w celu

wykluczenia innych chorób mogących powodować objawy zbliżone do występujących w łagodnym

rozroście gruczołu krokowego. Wskazane jest uprzednie przeprowadzenie badania per rectum oraz, w

razie konieczności, oznaczenie swoistego antygenu sterczowego (ang. prostate specific antigen -

PSA). Badania te powinny być okresowo powtarzane.

Należy ostrożnie podchodzić do leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens

kreatyniny < 10 ml/min), gdyż nie prowadzono badań w tej grupie pacjentów.

Podczas operacji usuwania zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących lub leczonych w przeszłości

tamsulozyną zaobserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. intraoperative floppy

iris syndrom, IFIS - rodzaj zespołu małej źrenicy). Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki

zwiększa ryzyko powikłań podczas wykonywania operacji.

Według niepublikowanych doniesień jest pomocne odstawienie tamsulozyny na 1-2 tygodni przed

zabiegiem usunięcia zaćmy, ale korzyści wynikające z takiego postępowania nie zostały ustalone.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki opisywano także u pacjentów, którzy odstawili tamsulozynę

na dłuższy czas przed operacją zaćmy.

Nie zaleca się rozpoczynania leczenia tamsulozyną u pacjentów, u których planowana jest operacja

usunięcia zaćmy. Podczas kwalifikacji do zabiegu operacyjnego chirurdzy operujący zaćmę i okuliści

powinni zebrać wywiad, czy pacjenci z zaplanowanymi zabiegami usunięcia zaćmy są lub byli leczeni

tamsulozyną, w celu zabezpieczenia odpowiednich środków w razie wystąpienia śródoperacyjnego

zespołu wiotkiej tęczówki podczas operacji.

Zaleca się ostrożne stosowanie tamsulozyny z silnym (np. ketokonazol) lub średnio aktywnym (np.

erytromycyna) inhibitorem CYP3A4. W przypadku silnego inhibitora CYP3A4, oczekuje się

przedłużonego wzrostu osoczowego stężenia tamsulozyny, który może jeszcze dalej wzrastać w

przypadku gdy pacjent należy do grupy wolno metabolizujących w zakresie CYP2D6 (patrz punkt

4.5). W przypadku nieoczekiwanego narastania działań niepożądanych u pacjenta należy ocenić

aktywność metaboliczną CYP2D6.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Badania interakcji zostały przeprowadzone jedynie u dorosłych.

Nie obserwowano interakcji chlorowodorku tamsulozyny podczas jednoczesnego podawania z

atenololem, enalaprylem lub teofiliną. Jednoczesne podawanie z cymetydyną powoduje zwiększenie

stężenia tamsulozyny w osoczu, natomiast podawanie z furosemidem - zmniejszenie. Ponieważ

stężenia mieszczą się w granicach terapeutycznych, modyfikacja dawkowania nie jest konieczna.

In vitro, ani diazepam, ani propranolol, trichlorometiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak,

glibenklamid, symwastatyna ani warfaryna nie zmieniają stężenia wolnej frakcji tamsulozyny w

ludzkim osoczu. Podobnie, tamsulozyna nie zmienia stężeń w osoczu wolnych frakcji diazepamu,

propranololu, trichlorometiazydu czy chlormadynonu.

Jednakże diklofenak i warfaryna mogą przyspieszać eliminację tamsulozyny.

Jednoczesne podawanie tamsulozyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 może prowadzić do zwiększenia

ekspozycji na tamsulozynę. Jednoczesne podawanie ketokonazolu (silnego inhibitora CYP3A4)

skutkowało wzrostem AUC i Cmax tamsulozyny, odpowiednio 2,8 i 2,2 razy. Niełatwo zidentyfikować

wolno metabolizujących w zakresie CYP2D6 i dlatego u tych pacjentów istnieje zagrożenie

znaczącym wzrostem ekspozycji na tamsulozynę kiedy tamsulozyna jest podawana jednocześnie z

silnymi inhibitorami CYP3A4. Stąd u pacjentów z fenotypem CYP2D6 odpowiadającym za wolny

metabolizm tamsulozyna nie powinna być podawana jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4.

Tamsulozynę należy podawać ostrożnie ze średnio mocnymi inhibitorami CYP 3A4. Jednoczesne

podanie tamsulozyny z paroksetyną, silnym inhibitorem CYP2D6, skutkowało wzrostem Cmax i AUC

tamsulozyny, odpowiednio 1,3 i 1,6 razy. Jednakże wzrosty te nie miały znaczenia klinicznego.

Jednoczesne podawanie z innymi antagonistami receptora alfa1- adrenergicznego może spowodować

obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

4.6 Ciąża i laktacja

Nie dotyczy ponieważ produkt leczniczy UPROX jest przeznaczony do stosowania u mężczyzn.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń

mechanicznych w ruchu

Nie prowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń

mechanicznych. Należy jednak uprzedzić pacjentów o możliwości wystąpienia zawrotów głowy.

4.8 Działania niepożądane

Często

(>1/100,

<1/10)

Niezbyt

często

(>1/1 000,

<1/100)

Rzadko

(>1/10 000,

<1/1 000)

Bardzo

rzadko

(<1/10 000)

Zaburzenia układu

nerwowego

zawroty

głowy (1,3%)

ból głowy omdlenia

Zaburzenia serca kołatanie serca

Zaburzenia naczyniowe niedociśnienie

ortostatyczne

Zaburzenia układu

oddechowego, klatki

piersiowej i śródpirsia

zapalenie

błony śluzowej

nosa

Zaburzenia żołądka i

jelit

zaparcia,

biegunka,

nudności,

wymioty

Zaburzenia skóry i

tkanki podskórnej

wysypka,

świąd,

pokrzywka

obrzęk

naczynioruchowy

zespół

Stevens-

Johnsona

Zaburzenia układu

rozrodczego

zaburzenia

wytrysku

priapizm

Zaburzenia ogólne i

stany w miejscu podania

astenia

Obserwowany podczas chirurgii zaćmy rodzaj zespołu małej źrenicy zwany śródoperacyjnym

zespołem

wiotkiej tęczówki został zgłoszony w ramach nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w

związku z leczeniem tamsulozyną (patrz również punkt 4.4).

Po wprowadzeniu produktu leczniczego na rynek: obok działań niepożądanych wymienionych

powyżej, w połączeniu ze stosowaniem tamsulozyny opisywano migotanie przedsionków, arytmie,

przyspieszenie akcji serca i duszność. Wymienione działania niepożądane raportowane spontanicznie

pochodzą z badań porejestracyjnych z całego świata i dlatego częstości tych zdarzeń i ich związku

przyczynowego z tamsoluzyną nie można ustalić z całą pewnością.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Przedawkowanie tamsulozyny może potencjalnie wywołać ciężkie niedociśnienie tętnicze krwi.

Obserwowano ciężkie niedociśnienie po przedawkowaniu różnego stopnia. Największą dawką

tamsulozyny, podaną przypadkowo, było 12 mg, co spowodowało ból głowy i nie wymagało

hospitalizacji.

Leczenie

W przypadku nagłego spadku ciśnienia tętniczego krwi w wyniku przedawkowania należy zastosować

leczenie podtrzymujące układ sercowo-naczyniowy. W celu przywrócenia prawidłowych wartości

ciśnienia tętniczego i częstości akcji serca pacjent powinien się położyć. Gdyby było to nieskuteczne,

należy zastosować leki zwiększające objętość krwi krążącej, i w razie konieczności leki zwężające

naczynia krwionośne. Należy monitorować czynność nerek i zastosować środki ogólnie wspierające.

Prawdopodobnie dializa byłaby nieskuteczna ponieważ tamsulozyna jest silnie związana z białkami

osocza.

W celu zmniejszenia wchłaniania można prowokować wymioty. W przypadku spożycia dużych ilości

leku można zastosować płukanie żołądka, podawanie węgla leczniczego oraz osmotycznych

środków przeczyszczających, takich jak siarczan sodu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptora adrenergicznego alfa1.

Kod ATC: G04C A02. Preparaty do stosowania wyłącznie w leczeniu chorób gruczołu krokowego.

Mechanizm działania

Tamsulozyna wiąże się swoiście i konkurencyjnie z postsynaptycznymi receptorami adrenergicznymi

alfa1, szczególnie z podtypami alfa1A i alfa1D, co powoduje rozkurcz mięśniówki gładkiej gruczołu

krokowego i cewki moczowej.

Efekty farmakodynamiczne

UPROX zwiększa maksymalny przepływ moczu. Zmniejsza przeszkodę na drodze odpływu moczu w

wyniku rozkurczu mięśniówki gładkiej gruczołu krokowego i cewki moczowej, tym samym

poprawiając mikcję.

Poprawia również objawy związane z magazynowaniem moczu w których istotną rolę odgrywa

niestabilność pęcherza moczowego.

Wymieniony wpływ na problemy magazynowania moczu i mikcję utrzymuje się podczas

chronicznego leczenia. Konieczność zabiegu chirurgicznego lub cewnikowania jest znacząco

opóźniona.

Leki alfa1-adrenolityczne mogą zmniejszać ciśnienie tętnicze krwi poprzez zmniejszanie oporu

obwodowego. Nie obserwowano klinicznie istotnego zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi podczas

leczenia chlorowodorkiem tamsulozyny.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Tamsulozyna szybko wchłania się z jelit i jest prawie w całości biodostępna. Wchłanianie zmniejsza

się Bezpośrednio po posiłku. Równomierność wchłaniania zapewnia stałe zażywanie tamsulozyny po

śniadaniu. Tamsulozyna wykazuje farmakokinetykę liniową.

Po pojedynczej dawce produktu leczniczego UPROX po jedzeniu, maksymalne stężenie w osoczu

występuje po około 6 godzinach, a w stanie stacjonarnym, który występuje po 5 dniach ciągłego

podawania, stężenie Cmax jest około dwóch trzecich większe aniżeli to obserwowane po podaniu

pojedynczym. Chociaż wyniki te obserwowano u pacjentów w podeszłym wieku, podobnych można

oczekiwać, u młodszych pacjentów.

Stwierdza się znaczną zmienność u tego samego pacjenta w poziomie osoczowym zarówno po

pojedynczym jak i wielokrotnym dawkowaniu.

Dystrybucja

U ludzi około 99% tamsulozyny wiąże się z białkami osocza. Objętość dystrybucji jest niewielka

(około 0,2 l/kg).

Tamsulozyna w niewielkim stopniu ulega efektowi pierwszego przejścia, jest wolno metabolizowana.

Większa część tamsulozyny występuje w osoczu w postaci niezmienionej. Tamsulozyna jest

metabolizowana w wątrobie.

U szczurów w zasadzie nie obserwowano pobudzenia enzymów mikrosomalnych wątroby pod wpływem tamsulozyny.

Wyniki in vitro sugerują, że CYP3A4 i także CYP2D6 biorą udział w metabolizmie tamsulozyny z

możliwym udziałem innych izoenzymów CYP. Zahamowanie enzymów metabolizujących leki,

CYP3A4 i CYP2D6, może prowadzić do wzrostu ekspozycji na tramsulozynę (patrz punkt 4.4. i 4.5).

Żaden z metabolitów nie wykazuje większej aktywności niż substancja wyjściowa.

Eliminacja

Produkt leczniczy, tamsulozyna, i jego metabolity są wydalane głównie w moczu; ocenia się, że ilość

wydalana w postaci niezmienionej aktywnej substancji wynosi około 9%.

Po pojedynczej dawce UPROX zastosowanej po jedzeniu, a także u pacjentów w stanie stacjonarnym

zmierzony okres półtrwania tamsulozyny wynosi, odpowiednio, około 10 godzin i 15 godzin.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania toksyczności po pojedynczych i wielokrotnych dawkach przeprowadzono u myszy, szczurów

i psów. Ponadto badano toksyczny wpływ na reprodukcję u szczurów, działanie rakotwórcze u myszy

i szczurów oraz genotoksyczność in vivo i in vitro.

Ogólny profil toksyczności, jaki obserwowano po dużych dawkach tamsulozyny, jest zgodny ze

znanymi działaniami farmakologicznymi antagonistów receptorów alfa-adrenergicznych.

Po zastosowaniu bardzo dużych dawek obserwowano zmiany zapisu EKG u psów. Uważa się, że taka

odpowiedź nie ma znaczenia klinicznego. Tamsulozyna nie wykazuje istotnych właściwości

genotoksycznych.

Obserwowano zwiększenie częstości zmian proliferacyjnych gruczołów sutkowych u samic szczurów

i myszy. Prawdopodobnie było to spowodowane hiperprolaktynemią i występowało tylko po

zastosowaniu dużych dawek. Uznano, że nie ma to znaczenia klinicznego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Zawartość kapsułki

celuloza mikrokrystaliczna,

kwasu metakrylowego i akrylanu etylu kopolimer

polisorbat 80

sodu laurylosiarczan

trietylu cytrynian

talk

Otoczka kapsułki

żelatyna

indygotyna (E 132)

tytanu dwutlenek (E 171)

żelaza tlenek żółty (E 172)

żelaza tlenek czerwony (E 172)

żelaza tlenek czarny (E 172)

Tusz

szelak

żelaza tlenek czarny (E 172)

glikol propylenowy

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres trwałości

36 miesięcy.

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Blistry przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

Pojemnik na tabletki przechowywać szczelnie zamknięty.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry PVC/PE/PVDC/Aluminiowe w tekturowym pudełku oraz pojemniki HDPE na tabletki

z polipropylenową zakrętką zabezpieczoną przed dziećmi, zawierające 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60,

90, 100 lub 200 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu.

Nie wszystkie wielkości opakowań mogą znajdować się w obrocie.

6.6. Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości

Brak szczególnych wymagań.

6.7. Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jegopozostałości

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE