CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Demezon, 1 mg, tabletkiDemezon, 4 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Substancja czynna: deksametazon (Dexamethasonum)
Demezon, 1 mg: każda tabletka zawiera 1 mg deksametazonuDemezon, 4 mg: każda tabletka zawiera 4 mg deksametazonu
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka 1 mg zawiera 73 mg laktozy jednowodnej.Każda tabletka 4 mg zawiera 70 mg laktozy jednowodnej.Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Demezon, 1 mg: białe do prawie białych, okrągłe, obustronnie płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami,o średnicy ok. 7 mm, z linią podziału i wytłoczonym napisem D1 po jednej stronie.Demezon, 4 mg: białe do prawie białych, okrągłe, obustronnie płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami,o średnicy ok. 7 mm, z linią podziału i wytłoczonym napisem D4 po jednej stronie.Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- Obrzęk mózgu wywołany guzem mózgu, interwencją neurochirurgiczną, bakteryjnym
zapaleniem opon mózgowych, ropniem mózgu. - Ciężki ostry napad astmy.
- Początkowy etap leczenia rozległych, ciężkich chorób skóry o ostrym przebiegu wrażliwych na działanie glikokortykosteroidów, np. erytrodermia, pęcherzyca zwykła, ostra egzema.
- Początkowy etap leczenia chorób autoimmunologicznych, takich jak układowy toczeń
rumieniowaty (zwłaszcza jego trzewne formy).
- Ciężki postępujący przebieg aktywnego reumatoidalnego zapalenia stawów np. szybko postępujące destrukcyjne formy choroby i (lub) objawy pozastawowe.- Ciężkie choroby zakaźne z objawami toksycznymi (np. gruźlica, dur brzuszny; wyłącznie w połączeniu z terapią przeciwinfekcyjną).
- Leczenie paliatywne nowotworów złośliwych.
1
Dodatkowo dla Demezon, 4 mg, tabletki:
- Profilaktyka i leczenie wymiotów pooperacyjnych, lub wywołanych leczeniem
cytostatykami w ramach terapii przeciwwymiotnej.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawka powinna być ustalana w zależności od reakcji indywidualnych pacjentów oraz nasileniachoroby. Najczęściej dawka początkowa jest duża. W poważnych ostrych i postępujących stanachchorobowych dawka jest większa niż w przypadku chorób przewlekłych.
Demezon jest dostępny w postaci tabletek zawierających 1 mg lub 4 mg deksametazonu. Wybór mocy zależy od wielkości dawki początkowej i wielkości dawki dobowej.
Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, wskazane jest stosowanie następujących dawek:
- Obrzęk mózgu: w zależności od przyczyny i nasilenia choroby, dawka początkowa to 8 10 mg (do 80 mg) dożylnie, następnie podaje się 16 24 mg (do 48 mg) na dobę doustnie podzielone na 3 4 (do 6) dawki pojedyncze przez 4 8 dni. Długotrwałe podawanie mniejszych dawek produktu leczniczego Demezon może mieć miejsce w przypadku naświetlań lub leczenia zachowawczego nieoperacyjnego guza mózgu.- Obrzęk mózgu wywołany bakteryjnym zapaleniem opon mózgowych: 0,15 mg/kg masy ciała co 6 godzin, przez 4 dni. Dzieci: 0,4 mg/kg masy ciała co 12 godzin, przez 2 dni, zaczynając przed podaniem pierwszej dawki antybiotyku.
- Ciężki ostry napad astmy: dorośli: 8 20 mg, następnie w razie potrzeby 8 mg co 4 godziny. Dzieci: 0,15 0,3 mg/kg masy ciała.
- Ostre choroby skóry: w zależności od rodzaju i stopnia rozległości choroby, dobowe dawki w zakresie 8 40 mg, a w niektórych przypadkach nawet do 100 mg, po czym powinno nastąpić ograniczanie dawki zgodnie z potrzebami klinicznymi.
- Aktywna faza układowych chorób reumatycznych: układowy toczeń rumieniowaty
6 16 mg na dobę.
- Aktywne reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim, postępującym przebiegu: szybko postępująca destrukcyjna postać choroby: 12 16 mg na dobę, z objawami pozastawowymi: 6 12 mg na dobę.
- Ciężkie choroby zakaźne z objawami zatrucia (np. gruźlica, tyfus): 4 20 mg/dobę przez kilka dni, wyłącznie w połączeniu z terapią przeciwinfekcyjną.
- Leczenie paliatywne nowotworów złośliwych: początkowo 8 16 mg/dobę; 4 12 mg/dobę
w przypadku długotrwałej terapii.
Dodatkowo dla Demezon, 4 mg, tabletki:
- Profilaktyka i leczenie wymiotów wywołanych leczeniem cytostatykami w ramach terapii
przeciwwymiotnej: 10 20 mg deksametazonu przed chemioterapią, a następnie w raziepotrzeby 4 8 mg, 2 3 razy na dobę przez 1 3 dni (umiarkowanie emetogennachemioterapia) lub do 6 dni (wysoce emetogenna chemioterapia).
- Profilaktyka i leczenie wymiotów pooperacyjnych: dawka pojedyncza 8 – 20 mg przed
operacją; dzieci w wieku od 2 lat: 0,15 0,5 mg/kg masy ciała (maksymalnie 16 mg).
Sposób podawania
Tabletki należy przyjmować w całości (nie żuć) z posiłkiem lub po posiłku popijając odpowiednią ilością płynu. Całą dawkę dobową można podać rano jako dawkę pojedynczą. Jednakże u pacjentów
2
wymagających leczenia dużymi dawkami podzielenie dobowej dawki na kilka dawek może dać lepszy wynik leczenia.
W zależności od choroby, objawów klinicznych i odpowiedzi na leczenie, dawkę można zmniejszyć,przerwać leczenie lub pacjent może zacząć przyjmować najmniejszą dawkę podtrzymującą. Jeżeli jest tokonieczne, należy monitorować pracę osi nadnerczy. Zasadniczo, dawka i czas trwania leczeniapowinny być tak wysokie, i trwać tak długo, jak to jest konieczne, ale również jeżeli to możliwe należypodawać jak najniższą dawkę przez jak najkrótszy czas. Dawka powinna być zmniejszana powoli.
Po terapii początkowej, jeśli terapia długoterminowa zostanie uznana za konieczną, należy zmienićsubstancję leczniczą na prednizon lub prednizolon, ponieważ powoduje on mniejsze zahamowanie korynadnerczy.
W przypadku niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby, stosunkowo małe dawki mogą okazać sięwystarczające lub może być wymagane zmniejszenie dawki.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Niedoczynność kory nadnerczy, która jest spowodowana leczeniem glikokortykosteroidem, może w zależności od dawki i czasu trwania leczenia utrzymywać się przez wiele miesięcy, a w niektórychprzypadkach nawet ponad rok od zakończenia leczenia. Podczas leczenia deksametazonem z powoduszczególnych warunków stresu fizycznego (uraz, zabieg, poród itp.) konieczne może być tymczasowezwiększenie dawki. Ze względu na potencjalne ryzyko w warunkach związanych ze stresem należyoznaczyć poziom kortyzolu we krwi pacjentów poddawanych długotrwałej terapii.
Nawet w przypadkach wydłużonej niedoczynności kory nadnerczy po zakończeniu leczenia podawanieglikokortykosteroidów może być konieczne w sytuacjach związanych ze stresem fizycznym. Ostrapostać niedoczynności kory nadnerczy wywołanej terapią może zostać zminimalizowana dziękiłagodnemu zmniejszaniu dawki do momentu planowanego zakończenia leczenia.
Podczas stosowania produktu leczniczego Demezon może wystąpić zmniejszona oporność, przez cowzrasta ryzyko zakażeń bakteryjnych, wirusowych, pasożytniczych, oportunistycznych i grzybiczych.Kortykosteroidy mogą maskować pewne objawy zakażenia, co utrudnia diagnozę. Nieaktywnezakażenia, takie jak gruźlica czy wirusowe zapalenie wątroby B mogą ulec wznowieniu.
Leczenie deksametazonem należy stosować wyłącznie w przypadku najpoważniejszych wskazańi jeżeli to konieczne z dodatkowym celowanym leczeniem przeciwinfekcyjnym w następującychchorobach:
- ostre infekcje wirusowe (wirusowe zapalenie wątroby B, Herpes zoster, Herpes simplex, Varicella, opryszczkowe zapalenie rogówki);
- przewlekłe aktywne zapalenie wątroby z obecnością antygenu HbsAg;- od około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniu z użyciem żywej szczepionki;- układowe mykozy i parazytozy (np. zakażenie nicieniami);
- zdiagnozowana lub podejrzewana węgorczyca (zakażenie nicieniami); leczenie glikokortykosteroidami może prowadzić do masywnej infekcji węgorkiem, jego rozprzestrzenienia się w organizmie i rozległej migracji larw;
- poliomyelitis (choroba Heinego Medina);
- zapalenie węzłów chłonnych po szczepieniu BCG; - ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne;
- w przypadku przebytej gruźlicy (ryzyko reaktywacji) stosować tylko pod osłoną leków
przeciwgruźliczych.
3
Ponadto leczenie deksametazonem powinno być wdrażane wyłącznie z poważnych wskazań i jeżeli tokonieczne należy stosować dodatkowe specyficzne sposoby leczenia w przypadku:
- wrzodów żołądka lub jelit; - osteoporozy;
- ciężkiej niewydolność serca;
- nieuregulowanego nadciśnienia tętniczego; - nieuregulowanej cukrzycy;
- zaburzeń psychiatrycznych (w tym w wywiadzie), w tym myśli samobójczych: zalecany jest
nadzór neurologa lub psychiatry;
- jaskry zamkniętego kąta i jaskry otwartego kąta; zalecana jest jednoczesna terapia i kontrola
okulistyczna;
- owrzodzenia rogówki i urazów rogówki; zalecana jest jednoczesna terapia i kontrola okulistyczna.
Ze względu na ryzyko perforacji jelita Demezon musi być stosowany wyłącznie z nagłych wskazańi pod odpowiednią kontrolą w przypadku:
- ciężkiego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego z ryzykiem perforacji, możliwego nawet bez
podrażnienia otrzewnej, - zapalenia uchyłków,
- zespolenia jelitowo-jelitowego (bezpośrednio po zabiegu).
Oznaki podrażnienia otrzewnej po perforacji żołądkowo-jelitowej mogą nie wystąpić u pacjentówotrzymujących wysokie dawki glikokortykosteroidów.
Podczas podawania produktu Demezon osobom chorym na cukrzycę należy wziąć pod uwagę większezapotrzebowanie na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe.
Podczas leczenia deksametazonem konieczna jest regularna kontrola ciśnienia krwi, zwłaszcza podczaspodawania dużych dawek produktu oraz u pacjentów z nieuregulowanym nadciśnieniem tętniczym.
Ze względu na ryzyko zaostrzenia objawów choroby pacjenci z ciężką niewydolnością serca musząpozostawać pod uważną obserwacją.
U pacjentów leczonych dużymi dawkami deksametazonu może wystąpić bradykardia.
Może dojść do ciężkich reakcji anafilaktycznych.
Ryzyko wystąpienia tendinopatii, zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna zwiększa się u pacjentówleczonych jednocześnie glikokortykosteroidami i fluorochinolonami.
Myasthenia gravis obecna przed rozpoczęciem leczenia produktem Demezon może w początkowej fazie kuracji ulec zaostrzeniu.
Szczepienia szczepionkami nieaktywnymi można wykonywać w każdym momencie. Jednakże należypamiętać, że reakcja odpornościowa i w konsekwencji skuteczność szczepionki, może być osłabionaw przypadku większych dawek glikokortykosteroidów.
Podczas długotrwałej terapii produktem Demezon należy regularnie monitorować stan zdrowia pacjenta(dotyczy to również badań okulistycznych wykonywanych co trzy miesiące).
W przypadku stosowania dużych dawek produktu Demezon należy zapewnić odpowiednią podaż potasui ograniczyć ilość sodu przyjmowanego przez pacjenta. Należy monitorować stężenie potasuw surowicy.
4
W zależności od czasu trwania terapii oraz przyjmowanej dawki można oczekiwać negatywnegowpływu na metabolizm wapnia, co oznacza potrzebę wprowadzenia profilaktyki osteoporozy. Dotyczyto przede wszystkim pacjentów ze współistniejącymi czynnikami ryzyka, takimi jak predyspozycjegenetyczne, podeszły wiek, po menopauzie, niedobór białek i wapnia w diecie, nałogowe palenietytoniu, nadmierne spożycie alkoholu, a także zbyt mała aktywność fizyczna. Profilaktyka obejmujespożywanie właściwej ilości wapnia i witaminy D oraz aktywność fizyczną. Należy rozważyćzastosowanie dodatkowego leczenia w przypadku zdiagnozowanej wcześniej osteoporozy.
Jeżeli wymagane jest zakończenie długotrwałej terapii glikokortykosteroidami należy wziąć pod uwagę:zaostrzenie lub nawrót leczonej choroby, możliwość wystąpienia ostrej niewydolności kory nadnerczylub kortyzonowego zespołu odstawienia.
Przebieg niektórych chorób wirusowych (ospy wietrznej, odry) może być cięższy u pacjentów leczonychglikokortykosteroidami. Na szczególne ryzyko narażeni pacjenci leczeni lekami osłabiającymiodporność (immunosupresantami), którzy nie przechodzili ospy wietrznej lub odry. Jeśli podczasleczenia lekiem Demezon pacjenci tacy mają kontakt z osobami chorymi na ospę wietrzną lub odrę,należy zastosować u nich leczenie zapobiegawcze.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki zespołu rozpadu guza, dotyczyłoto pacjentów z nowotworami układu krwiotwórczego, leczonych deksametazonem w monoterapii lubw skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami. Należy podjąć odpowiednie środki ostrożności i ściślekontrolować pacjentów z grupy wysokiego ryzyka zespołu rozpadu guza, do której należą pacjenciz wysokim indeksem proliferacyjnym, dużym rozmiarem guza oraz o dużej wrażliwości na lekicytotoksyczne.
Zaburzenia widzenia
Zaburzenia widzenia mogą wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowaniakortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzeniawidzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do którychmoże należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza(CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.
Dzieci i młodzież
Wcześniaki
Dostępne dane wskazują na występowanie długotrwałych zdarzeń niepożądanych wpływających narozwój neurologiczny wcześniaków z przewlekłą chorobą płuc po rozpoczęciu wczesnego leczenia(<96 godzin) w dawce początkowej 0,25 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę.
W przypadku leczenia dzieci w fazie wzrostu należy dokładnie ocenić współczynnik korzyści do ryzyka.Leczenie powinno trwać krótko. Długotrwałe leczenie powinno uwzględniać dawkowanie produktuleczniczego co drugi dzień.
Pacjenci w podeszłym wieku
W przypadku leczenia osób w podeszłym wieku produktem Demezon należy ocenić współczynnik korzyści do ryzyka ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia osteoporozy.
Uwaga
Wykonywanie testów dopingowych w trakcie przyjmowania deksametazonu może skutkować wynikiem pozytywnym.
Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, nietolerancją fruktozy, niedoborem laktazy,niedoborem sacharazy-izomaltazy lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinniprzyjmować tego produktu leczniczego.
5
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Estrogeny (np. doustne środki antykoncepcyjne): Okres półtrwania kortykosteroidów może byćwydłużony. Przez to ich działanie jest mocniejsze.
Leki zobojętniające kwas żołądkowy: po jednoczesnym podaniu glinu wodorotlenku lub magnezuwodorotlenku możliwe jest zmniejszenie absorpcji glikokortykosteroidów i zmniejszenie skutecznościproduktu Demezon. Dlatego glikokortykosteroidy należy podawać z odpowiednim opóźnieniem polekach zobojętniających kwas żołądkowy (2 godziny).
Induktory CYP3A4, takie jak ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, barbiturany i prymidon: działaniekortykosteroidów może być osłabione.
Inhibitory CYP3A4, takie jak ketokonazol i itrakonazol: działanie kortykosteroidów może byćzwiększone.
Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierającychkobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków,chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanychzwiązanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwowaćw celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.
Efedryna: Może nastąpić przyśpieszenie metabolizmu glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność.
Inhibitory konwertazy angiotensyny: Występuje zwiększone ryzyko zaburzeń składu krwi.
Glikozydy nasercowe: Ze względu na niedobór potasu może dojść do nasilenia ich działania.
Leki moczopędne i przeczyszczające: Nasilenie wydalania potasu.
Leki przeciwcukrzycowe: Osłabienie działania hipoglikemicznego tych leków.
Pochodne kumaryny: Działanie przeciwzakrzepowe może być osłabione lub nasilone. Podczasjednoczesnego stosowania z produktem Demezon konieczne może być dostosowanie dawki lekuprzeciwzakrzepowego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne (NLPZ), salicylany i indometacyna: Zwiększenie ryzyka wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego.
Niedepolaryzujące leki zwiotczające: Rozluźnienie mięśni może utrzymywać się dłużej.
Atropina i inne leki przeciwcholinergiczne: Może wystąpić dalsze zwiększenie ciśnieniaśródgałkowego podczas równoczesnego przyjmowania produktu leczniczego Demezon.
Prazykwantel: Kortykosteroidy mogą spowodować zmniejszenie stężenia prazykwantelu we krwi.
Chlorochina, hydroksychlorochina, meflochina: Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób mięśni lub chorób mięśnia sercowego.
Somatotropina: Podczas długotrwałej terapii może wystąpić osłabienie działania somatotropiny.
Protyrelina: Osłabione jest zwiększenie stężenia hormonu pobudzającego tarczycę (tyreotropiny, TSH) po podaniu protyreliny.
6
Immunosupresanty: Zwiększona podatność na zakażenia i możliwe zaostrzenie lub ujawnienie sięnieaktywnych infekcji. Dodatkowo dla cyklosporyny: następuje zwiększenie stężenia cyklosporyny wekrwi. Przez to dochodzi do zwiększenia ryzyka napadów drgawek. Fluorochinolony mogą zwiększyć ryzyko tendinopatii (chorób ścięgien).
Wpływ na badania diagnostyczne
Reakcje skórne na testy alergiczne mogą być hamowane.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Deksametazon przenika przez łożysko.
W okresie ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, produkt wolno stosować jedynie po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka.
Po długotrwałym leczeniu kortykosteroidami podczas ciąży nie można wykluczyć zaburzeń wzrostu płodu.
Podanie kortykosteroidów ciężarnym zwierzętom może być przyczyną nieprawidłowości rozwojupłodu, w tym rozszczepów podniebienia, opóźnienia wzrostu płodu oraz wpływa na rozwój mózgu izahamowanie rozwoju płodu. Brak danych na temat wpływu kortykosteroidów na zwiększenie ilościwad rozwojowych, takich jak rozszczepy podniebienia i (lub) warg u ludzi (patrz punkt 5.3).
Jeżeli glikokortykosteroidy podawane pod koniec ciąży, istnieje ryzyko zaniku kory nadnerczy u płodu, co może wymagać stopniowego leczenia substytucyjnego u noworodka.
Karmienie piersią
Deksametazon przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Dotychczas nie zgłaszano szkodliwegowpływu na niemowlę. Jednakże obowiązuje ścisłe ustalenie wskazań do stosowania produktuleczniczego podczas karmienia piersią. Po zastosowaniu dużych dawek zaleca s przerwaniekarmienia piersią.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych iobsługiwania urządzeń mechanicznych.
4.8 Działania niepożądane
Hormonalna terapia zastępcza
Jeżeli przestrzegane jest zalecane dawkowanie, ryzyko działań niepożądanych jest niskie.
Farmakoterapia
Mogą wystąpić niżej wymienione działania niepożądane, które zależne od wielkości dawki i czasu trwania terapii. Częstość ich występowania jest nieznana.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Maskowanie objawów infekcji, ujawnianie, nasilenie lub wznowienie infekcji wirusowych, grzybiczych, bakteryjnych, pasożytniczych i oportunistycznych, aktywacja węgorzycy (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Umiarkowana leukocytoza, limfopenia, eozynopenia, nadkrwistość.
7
Zaburzenia układu immunologicznego
Reakcje nadwrażliwości (np. osutka wywołana lekami), ciężkie reakcje anafilaktyczne takie jak arytmie,skurcze oskrzeli, zbyt niskie ciśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, zapaść krążeniowa, zatrzymanieakcji serca, osłabienie układu odpornościowego.
Zaburzenia endokrynologiczne
Zahamowanie czynności nadnerczy oraz indukcja zespołu Cushinga (typowe objawy: twarzksiężycowata, otyłość brzuszna, zaczerwienienie twarzy).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zatrzymywanie sodu z towarzyszącym obrzękiem, utrata potasu (uwaga: zaburzenia rytmu serca),przyrost masy ciała, upośledzenie tolerancji węglowodanów, cukrzyca, hipercholesterolemia ihipertrójglicerydemia, zwiększony apetyt.
Zaburzenia psychiczne
Depresja, drażliwość, euforia, zwiększony napęd psychoruchowy, psychozy, mania, omamy, chwiejność emocjonalna, niepokój, zaburzenia snu, myśli samobójcze.
Zaburzenia układu nerwowego
Guz rzekomy mózgu, objawy padaczki utajonej, większa ilość napadów padaczki.
Zaburzenia oka
Zaćma, głównie podtorebkowa tylna, jaskra, zaostrzenie objawów związanych z owrzodzeniemrogówki, nasilenie wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych zapaleń oka, nasilenie bakteryjnegozapalenia rogówki, opadanie powieki, rozszerzenie źrenic, obrzęk spojówki, jatrogenna perforacjatwardówki, centralna retinopatia surowicza, nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4).
Zaburzenia naczyniowe
Nadciśnienie, nasilone ryzyko miażdżycy i zakrzepicy, zapalenie naczyń (może wystąpić również jakoefekt odstawienia leku Demezon po długotrwałej terapii), zwiększona kruchość naczyń włosowatych.
Zaburzenia żołądka i jelit
Wrzody żołądka i jelit, krwawienie z przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, niestrawność.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Rozstępy, atrofia skóry, teleangiektazja, wybroczyny, wylewy krwi, hipertrichoza, trądzik steroidowy,zapalenie skóry (wokół ust) podobne do trądziku różowatego, zaburzenia barwnikowe.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Miopatia, osłabienie mięśni, utrata masy mięśniowej, osteoporoza (zależna od dawki, możliwa równieżpo krótkotrwałym stosowaniu), aseptyczna martwica kości, choroby ścięgien, zapalenie ścięgna,zerwanie ścięgna, lipomatoza nadtwardówkowa, zahamowanie wzrostu u dzieci.
Uwaga:
Jeżeli po długotrwałym leczeniu dawka będzie zmniejszana zbyt szybko, mogą się pojawić bóle mięśni i stawów.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
8
Zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (w wyniku czego mogą wystąpić: nieregularne miesiączki, brak miesiączki, hirsutyzm, impotencja).
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Wolniejsze gojenie się ran.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkiepodejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania NiepożądanychDziałań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznychi Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy:
Rzadko pojawiają się doniesienia o ostrej toksyczności po przedawkowaniu glikokortykosteroidów.
Długotrwałe stosowanie może spowodować zaostrzenie skutków ubocznych (patrz punkt 4.8)stosowania glikokortykosteroidów, zwłaszcza zaburzeń endokrynologicznych, metabolizmui równowagi elektrolitowej.
Leczenie:
Nie istnieje antidotum na deksametazon.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: glikokortykosteroidy
Kod ATC: H02AB02.
Deksametazon jest niefluorowanym glikokortykosteroidem o właściwościach antyalergicznych,przeciwzapalnych i stabilizujących błony komórkowe. Wpływa również na metabolizm węglowodanów,białek i tłuszczów.
Deksametazon wykazuje działanie glikokortykosteroidowe 7,5 razy silniejsze niż prednizoloni prednizon. W porównaniu do hydrokortyzonu jest 30 razy silniejszy. Nie wykazuje działaniamineralokortykosteroidowego.
Glikokortykosteroidy, takie jak deksametazon, wywierają biologiczne działanie przez aktywacjętranskrypcji genów zależnych od kortykosteroidów. Działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne
9
i antyproliferacyjne jest spowodowane przez różne czynniki, w tym zmniejszone powstawanie,uwalnianie i aktywność mediatorów zapalnych oraz przez hamowanie czynności i migracjispecyficznych komórek zapalnych. Dodatkowo, wpływ uczulających limfocytów T i makrofagów nakomórki docelowe jest prawdopodobnie hamowany przez glikokortykosteroidy.
Jeśli konieczne jest długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami, należy rozważyć możliwespowodowanie przejściowej niewydolności kory nadnerczy. Zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza zależy, między innymi, od indywidualnych czynników.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Po podaniu doustnym, deksametazon jest szybko i niemalże całkowicie wchłaniany w żołądku i jeliciecienkim. Biodostępność wynosi 80-90%. Maksymalne stężenie we krwi osiąga po 60 do 120 minutach.
Deksametazon jest wiązany z albuminami w osoczu w zależności od dawki. Po zastosowaniu bardzodużych dawek, większa część krąży swobodnie we krwi. Frakcja niezwiązana (aktywna)kortykosteroidów wzrasta w przypadku hipoalbuminemii.
Średni okres półtrwania deksametazonu (w osoczu) w fazie eliminacji u osób dorosłych wynosi około250 minut (+ 80 minut). Z powodu długiego biologicznego okresu półtrwania wynoszącego ponad 36godzin, codzienne stosowanie deksametazonu może prowadzić do jego kumulacji i przedawkowania.
Wydalanie odbywa się w dużym stopniu przez nerki w wolnej postaci alkoholu deksametazonowego.Deksametazon jest częściowo metabolizowany. Metabolity głównie wydalane przez nerki w postaciglukuronianów lub siarczanów. Uszkodzenie czynności nerek nie wpływa znacząco na wydzielaniedeksametazonu. Jednakże okres półtrwania w fazie eliminacji jest wydłużony u pacjentów z ciężkimichorobami wątroby.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność ostra:
Po podaniu pojedynczej dawki LD50 dla deksametazonu w ciągu pierwszych 7 dni wynosi 16 g/kg umyszy oraz ponad 3 g/kg u szczurów. Po jednorazowym podaniu podskórnym LD50 wynosi więcej niż700 mg/kg u myszy oraz około 120 mg/kg u szczurów w ciągu pierwszych 7 dni.
Wartości te uległy zmniejszeniu w ciągu 21-dniowego okresu obserwacji. Uważa się, że takie zmiany wynikiem ciężkich chorób zakaźnych spowodowanych immunosupresją hormonalną.
Toksyczność po podaniu wielokrotnym:
Brak danych w odniesieniu do toksyczności po podaniu wielokrotnym u ludzi i zwierząt. Nie znaneobjawy zatrucia związanego z glikokortykosteroidami. Podczas długotrwałego leczenia z użyciemdawek powyżej 1,5 mg/dobę należy spodziewać się znaczących działań niepożądanych (patrz punkt
4.8).
Potencjalna genotoksyczność i rakotwórczość:
Dostępne wyniki badań z zastosowaniem glikokortykosteroidów nie wskazują jakichkolwiek klinicznieznaczących właściwości genotoksycznych.
Toksyczny wpływu na reprodukcję:
W badaniach na zwierzętach obserwowano rozszczep podniebienia u myszy, szczurów, chomików,królików, psów i naczelnych, ale nie u koni i owiec. W niektórych przypadkach te odchylenia łączyły
10
się z defektami ośrodkowego układu nerwowego i serca. U naczelnych obserwowano zmiany wobszarze mózgu po ekspozycji. Ponadto wzrost wewnątrzmaciczny może być zaburzony. Wszystkie teskutki obserwowano przy zastosowaniu dużych dawek.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna
Celuloza mikrokrystaliczna
Kroskarmeloza sodowa
Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 30ºC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku.
Demezon, 1 mg, tabletki
Wielkości opakowań: 20, 40, 100 tabletek
Demezon, 4 mg, tabletki
Wielkości opakowań: 10, 20, 40 tabletek
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU
SUN-FARM Sp. z o.o.
11
ul. Dolna 21
05-092 Łomianki
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 25034 Demezon, 1 mg
Pozwolenie nr 25035 Demezon, 4 mg
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 18.12.2018
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
12