ANEKS I

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1

Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkiezidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Osoby należące do fachowego personelumedycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane. Aby dowiedzieć się, jakzgłaszać działania niepożądane - patrz punkt 4.8.

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczuFiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart* (co odpowiada 3,5 mg).

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

Jeden wkład zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Jedna fiolka zawiera 1000 jednostek insuliny aspart w 10 ml roztworu.

*Insulina aspart wytwarzana jest w Saccharomyces cerevisiae w wyniku rekombinacji DNA.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

Roztwór do wstrzykiwań (FlexTouch).

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

Roztwór do wstrzykiwań (Penfill).

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Roztwór do wstrzykiwań.

Przezroczysty, bezbarwny, wodnisty roztwór.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1. roku życia.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Produkt leczniczy Fiasp jest insuliną doposiłkową podawaną podskórnie do 2 minut przed rozpoczęciem posiłku, z możliwością podania do 20 minut po rozpoczęciu posiłku (patrz punkt 5.1).

2

Dawkowanie produktu leczniczego Fiasp jest dostosowywane indywidualnie i ustalane zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta. Produkt leczniczy Fiasp podawany we wstrzyknięciu podskórnym powinien być stosowany w skojarzeniu z preparatami insuliny o średnim lub długim czasie działania podawanymi przynajmniej raz na dobę. W schemacie leczenia baza-bolus około 50% zapotrzebowania może być pokryte za pomocą produktu leczniczego Fiasp, a reszta za pomocą preparatów insulinyo średnim lub długim czasie działania.

Całkowite dobowe indywidualne zapotrzebowanie na insulinę u dorosłych, młodzieży i dzieci może

się różnić i zazwyczaj wynosi od 0,5 do 1,0 jednostki/kg/dobę.

Dla osiągnięcia optymalnej kontroli glikemii zalecane jest monitorowanie stężenia glukozy we krwioraz dostosowywanie dawki insuliny.

Dostosowanie dawki produktu leczniczego może być konieczne w przypadku, gdy pacjencizwiększają aktywność fizyczną, zmieniają dotychczas stosowaną dietę lub podczas równocześniewystępujących chorób. Stężenie glukozy we krwi powinno być monitorowane odpowiednio do tychokoliczności.

Czas działania może różnić się w zależności od dawki, miejsca wstrzyknięcia, przepływu krwi,temperatury oraz poziomu aktywności fizycznej.

Pacjenci leczeni zgodnie ze schematem baza-bolus, którzy zapomnieli o przyjęciu doposiłkowej dawki insuliny, powinni sprawdzić stężenie glukozy we krwi, aby podjąć decyzję, czy potrzebne jest podanieinsuliny. Pacjenci powinni powrócić do zwykłego schematu dawkowania podczas następnego posiłku.

Siła działania analogów insuliny, w tym produktu leczniczego Fiasp, wyrażana jest w jednostkach (j.).Jedna (1) jednostka produktu leczniczego Fiasp odpowiada 1 jednostce międzynarodowej insulinyludzkiej lub 1 jednostce innego szybkodziałającego analogu insuliny.

Podczas zalecania produktu leczniczego Fiasp należy wziąć pod uwagę jego szybki początek działania (patrz punkt 5.1).

Dawka inicjująca

Pacjenci z cukrzycą typu 1

Zalecana dawka początkowa u nieprzyjmujących wcześniej insuliny pacjentów z cukrzycą typu 1 to około 50% całkowitej dawki dobowej insuliny. Dawka ta powinna zostać podzielona na ilośćposiłków na podstawie ich wielkości i składu. Pozostałą częścią całkowitej dawki dobowej insuliny powinna być insulina o średnim lub długim czasie działania. Jako zasadę ogólną należy przyjąć, że do obliczenia początkowej dawki dobowej insuliny u nieprzyjmujących wcześniej insuliny pacjentów z cukrzycą typu 1 powinien być zastosowany przelicznik 0,2 do 0,4 jednostki insuliny na kilogrammasy ciała.

Pacjenci z cukrzycą typu 2

Sugerowana dawka początkowa wynosi 4 jednostki do jednego lub większej liczby posiłków. Liczba wstrzyknięć i wielkość kolejnych dawek zależy od ustalonej indywidualnie glikemii docelowej oraz wielkości i składu posiłków.

Dostosowanie dawki może odbywać się codziennie na podstawie stężenia glukozy w osoczuoznaczonego samodzielnie przez pacjenta (ang. self-measured plasma glucose, SMPG) w poprzedniej(-ich) dobie(-ach) zgodnie z tabelą 1.

• Dawka przyjmowana przed śniadaniem powinna być dostosowana zgodnie z SMPG zmierzonym przed obiadem poprzedniego dnia.

• Dawka przyjmowana przed obiadem powinna być dostosowana zgodnie z SMPG zmierzonym przed kolacją poprzedniego dnia.

• Dawka przyjmowana przed kolacją powinna być dostosowana zgodnie z SMPG zmierzonym przed snem poprzedniego dnia.

3

Tabela 1 Dostosowanie dawki

SMPG (patrz wyżej) Dostosowanie dawki mmol/l mg/dl Jednostka < 4,0 < 71 -14,0–6,0 71–108 Bez zmian > 6,0 > 108 +1

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku (≥ 65 lat)

Ustalono bezpieczeństwo i skuteczność produktu leczniczego Fiasp stosowanego u pacjentów w podeszłym wieku, od 65 do 75 lat. Zaleca się ścisłe monitorowanie stężenia glukozy oraz dostosowanie dawki insuliny do indywidualnych potrzeb pacjenta (patrz punkty 5.1 i 5.2).Doświadczenie związane z leczeniem pacjentów w wieku 75 lat i powyżej jest ograniczone.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

Zaburzenia czynności nerek i wątroby mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę u pacjenta. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zaleca się intensywne monitorowaniestężenia glukozy w osoczu oraz dostosowanie dawki insuliny do indywidualnych potrzeb (patrzpunkt 5.2).

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Fiasp może być stosowany u młodzieży i dzieci powyżej 1. roku życia (patrz punkt 5.1). Brak doświadczenia klinicznego na temat stosowania produktu leczniczego Fiasp u dzieciw wieku poniżej 2 lat.

Zaleca się podawanie produktu leczniczego Fiasp przed posiłkiem (do 2 minut), z możliwością podania do 20 minut po rozpoczęciu posiłku, w przypadku braku pewności co do przyjęcia posiłku.

Zmiana stosowanych insulinowych produktów leczniczych

Zalecane jest ścisłe monitorowanie stężenia glukozy podczas zmiany z innych insulin doposiłkowych oraz przez kilka początkowych tygodni leczenia. Zmiana z jednej insuliny doposiłkowej na inną powinna zostać przeprowadzona po przeliczeniu jednostek jeden do jednego. Zmiana typu, rodzaju lub wytwórcy insuliny dotychczas stosowanej przez pacjenta, na produkt leczniczy Fiasp, musi odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza i może spowodować konieczność zmiany dawkowania.

Może zaistnieć konieczność dostosowania dawek i czasu podawania równocześnie stosowanych insulin o średnim lub długim czasie działania lub dostosowania innego towarzyszącego leczeniaprzeciwcukrzycowego.

Sposób podawania

Wstrzyknięcie podskórne

Produkt leczniczy Fiasp należy podawać podskórnie poprzez wstrzyknięcie w powłoki jamy brzusznej lub ramię (patrz punkt 5.2). W celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii, należy zmieniać miejsca wstrzyknięć w obrębie tego samego obszaru.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

Podanie za pomocą fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza (FlexTouch)

Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz (FlexTouch) jest przeznaczony do stosowania z igłami dowstrzykiwań NovoFine Plus, NovoFine lub NovoTwist. Fabrycznie napełniony wstrzykiwaczumożliwia wybór dawki w zakresie od 1 do 80 jednostek, z dokładnością do 1 jednostki. Wstrzykiwacz FlexTouch jest oznaczony kolorem i jest do niego dołączona ulotka zawierająca szczegółowe instrukcje dotyczące stosowania, których należy przestrzegać.

Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz przeznaczony jest wyłącznie do podawania we wstrzyknięciachpodskórnych. Jeśli konieczne jest podanie za pomocą strzykawki, we wstrzyknięciu dożylnym lubz użyciem pompy infuzyjnej, należy korzystać z fiolki.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

4

Podanie insuliny za pomocą wstrzykiwacza wielokrotnego użytkuWkład (Penfill) przeznaczony jest wyłącznie do podawania we wstrzyknięciach podskórnych zapomocą wstrzykiwacza wielokrotnego użytku i igieł do wstrzykiwań NovoFine Plus, NovoFine lub NovoTwist.

Jeśli konieczne jest podanie za pomocą strzykawki, we wstrzyknięciu dożylnym lub z użyciem pompy infuzyjnej, należy korzystać z fiolki.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Podanie za pomocą strzykawki

Produkt leczniczy w fiolkach jest przeznaczony do stosowania z odpowiednio wyskalowanymistrzykawkami insulinowymi (U-100 lub 100 j./ml).

Ciągły podskórny wlew insuliny (CSII)

Produkt leczniczy Fiasp może być stosowany w ciągłym podskórnym wlewie insuliny (CSII) za pomocą pomp do wlewu insuliny i w takim przypadku pokrywa zarówno zapotrzebowanie na insulinę doposiłkową (ok. 50%), jak i insulinę bazową. Powinien on być podawany zgodnie z instrukcjami dostarczonymi przez wytwórcę pompy, najlepiej w powłoki jamy brzusznej. W celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii miejsce wlewu należy zmieniać w obrębie tego samego obszaru. W przypadkupodawania przez pompę insulinową produkt leczniczy nie powinien być rozcieńczany ani mieszanyz innymi rodzajami insulin.

Pacjenci stosujący CSII powinni otrzymać instrukcje dotyczące korzystania z pompy oraz stosować odpowiednie zbiorniki i cewniki (patrz punkt 6.6). Zestaw do wlewu (cewnik i wenflon) powinien być wymieniany zgodnie z instrukcjami zawartymi w informacji dołączonej do zestawu do wlewu.

Pacjenci stosujący produkt leczniczy Fiasp za pomocą CSII muszą zostać przeszkoleni w zakresie podawania insuliny we wstrzyknięciach oraz dysponować innym systemem do podawania insuliny na wypadek awarii pompy.

Podanie dożylne

W razie potrzeby, produkt leczniczy Fiasp może być podawany dożylnie przez fachowy personelmedyczny.

Do podania dożylnego produkt powinien być używany w stężeniach od 0,5 jednostki/ml do1,0 jednostki/ml insuliny aspart w systemach infuzyjnych — z wykorzystaniem worków infuzyjnychwykonanych z polipropylenu. Produkt leczniczy Fiasp pozostaje stabilny w płynach infuzyjnych,takich jak 9 mg/ml (0,9%) roztwór chlorku sodu lub 5% roztwór glukozy przez 24 godziny w temperaturze pokojowej.

Podczas wlewu insuliny konieczne jest monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Należy zachować ostrożność oraz upewnić się, że insulina została wstrzyknięta do worka infuzyjnego, a nie do portu wejściowego.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Hipoglikemia

Pominięcie posiłku lub nieplanowany duży wysiłek fizyczny może prowadzić do hipoglikemii.

Hipoglikemia może wystąpić jeśli dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania nainsulinę (patrz punkty 4.8 i 4.9).

5

Pacjenci, u których kontrola stężenia glukozy we krwi znacznie poprawiła się, np. w wynikuintensywnej insulinoterapii, powinni zostać poinformowani, że typowe dla nich objawy zapowiadające hipoglikemię mogły ulec zmianie. U pacjentów długo chorujących na cukrzycę objawy zapowiadające hipoglikemię mogą nie występować.

Czas do wystąpienia hipoglikemii zwykle jest odzwierciedleniem profilu czasu działania stosowanegopreparatu insuliny. W porównaniu z innymi rodzajami insuliny doposiłkowej hipoglikemia powstrzyknięciu/wlewie produktu leczniczego Fiasp może wystąpić wcześniej ze względu na jego wcześniejszy początek działania (patrz punkt 5.1).

Ponieważ produkt leczniczy Fiasp powinien być podawany do 2 minut przed rozpoczęciem posiłku, z możliwością podania do 20 minut po rozpoczęciu posiłku, należy brać pod uwagę czas dowystąpienia działania produktu zalecanego pacjentom, u których współistniejące choroby lub przyjmowane leki mogą mieć wpływ na spowolnienie wchłaniania pokarmu.

Dzieci i młodzież

W celu uniknięcia nocnej hipoglikemii, zaleca się ścisłe monitorowanie stężenia glukozy w przypadku podania tego produktu leczniczego po rozpoczęciu ostatniego posiłku w danym dniu.

Hiperglikemia

Stosowanie nieodpowiednich dawek lub przerwanie leczenia, szczególnie u pacjentów wymagających podawania insuliny, może prowadzić do hiperglikemii i cukrzycowej kwasicy ketonowej — stanów,które mogą prowadzić do zgonu.

Ciągły podskórny wlew insuliny (CSII)

Nieprawidłowe działanie pompy lub zestawu do wlewu może prowadzić do szybkiego wystąpieniahiperglikemii i kwasicy ketonowej. Konieczne jest niezwłoczne rozpoznanie i usunięcie przyczynyhiperglikemii lub kwasicy ketonowej. Może być wymagane tymczasowe leczenie za pomocą wstrzyknięć podskórnych.

Choroby współistniejące

Współistniejące choroby, zwłaszcza zakażenia i stany gorączkowe, zwykle zwiększajązapotrzebowanie pacjenta na insulinę. Współistniejące choroby nerek, wątroby lub choroby mającewpływ na nadnercza, przysadkę mózgową lub tarczycę mogą powodować konieczność zmiany dawki insuliny.

Stosowanie tiazolidynedionów w skojarzeniu z insulinowymi produktami leczniczymi

Zgłaszano przypadki zastoinowej niewydolności serca związane z leczeniem tiazolidynedionami w skojarzeniu z insuliną, w szczególności u pacjentów obciążonych czynnikami ryzyka rozwoju zastoinowej niewydolności serca. Należy brać to pod uwagę w przypadku rozważania leczenia skojarzonego tiazolidynedionami i insulinowymi produktami leczniczymi. Jeśli stosuje się leczenie skojarzone, należy obserwować, czy u pacjentów pojawiają się przedmiotowe i podmiotowe objawyzastoinowej niewydolności serca, przyrost masy ciała i obrzęki. Należy zaprzestać stosowania tiazolidynedionów w przypadku nasilenia się kardiologicznych objawów niepożądanych.

Rozpoczęcie leczenia insuliną i intensyfikacja kontroli stężenia glukozy

Intensyfikacja lub szybka poprawa kontroli stężenia glukozy wiąże się z przemijającym, odwracalnym zaburzeniem refrakcji oka, nasileniem się objawów retinopatii cukrzycowej, ostrą bolesną neuropatią obwodową i obrzękami obwodowymi. Jednak długotrwała kontrola glikemii zmniejsza ryzykoretinopatii cukrzycowej i neuropatii.

Przeciwciała skierowane przeciwko insulinie

6

Podawanie insuliny może spowodować powstanie przeciwciał skierowanych przeciwko insulinie. W rzadkich przypadkach obecność takich przeciwciał może wymagać dostosowania dawki insuliny w celu zmniejszenia skłonności do występowania hiperglikemii lub hipoglikemii.

Unikanie przypadkowego podania niewłaściwego rodzaju insuliny / błędu medycznego

Pacjenci muszą zostać poinstruowani, że zawsze przed każdym wstrzyknięciem muszą sprawdzićetykietę w celu uniknięcia przypadkowego podania innej insuliny niż Fiasp.

Przed podaniem pacjenci muszą również sprawdzić ilość jednostek w dawce. Aby pacjenci mogli samodzielnie podawać lek, muszą być w stanie odczytać skalę dawkowania. Pacjenci niewidomi lub niedowidzący muszą zostać poinformowani o konieczności uzyskania pomocy osoby dobrze widzącej, przeszkolonej w zakresie podawania insuliny.

Podróżowanie między strefami czasowymi

Przed podróżą między różnymi strefami czasowymi pacjent powinien zasięgnąć porady lekarza.

Substancje pomocnicze

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy, że lek uznaje sięza „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wiele produktów leczniczych ma wpływ na metabolizm glukozy.

Zapotrzebowanie na insulinę mogą zmniejszać następujące substancje:

doustne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory monoaminooksydazy (ang. monoamine oxidase inhibitor,IMAO), leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ang. angiotensin converting enzyme inhibitors, ACEI), salicylany, steroidy anaboliczne, sulfonamidy i agoniści receptora GLP-1.

Zapotrzebowanie na insulinę mogą zwiększać następujące substancje:doustne środki antykoncepcyjne, leki tiazydowe, glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, lekisympatykomimetyczne, hormon wzrostu i danazol.

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii.

Oktreotyd i lanreotyd mogą zarówno zwiększać jak i zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę.

Alkohol może nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Produkt leczniczy Fiasp może być stosowany w okresie ciąży.

Dane z dwóch randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych przeprowadzonych z użyciem insuliny aspart (322 + 27 kobiet w ciąży) nie wskazują żadnego niepożądanego wpływu insulinyaspart na ciążę ani na zdrowie płodu/noworodka w porównaniu z rozpuszczalną insuliną ludzką.

W okresie ciąży lub jej planowania u pacjentek z cukrzycą (typu 1, typu 2 lub cukrzycą ciążową) zalecana jest intensywna kontrola i monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w pierwszym trymestrze ciąży, a następnie zwiększa się w czasie

7

trymestru drugiego i trzeciego. Po porodzie zapotrzebowanie na insulinę zazwyczaj gwałtownie wracado poziomu sprzed okresu ciąży.

Karmienie piersią

Brak ograniczeń dotyczących stosowania produktu leczniczego Fiasp podczas karmienia piersią.Stosowanie insuliny przez karmiącą matkę nie stanowi zagrożenia dla dziecka. Może jednak zaistniećkonieczność dostosowania dawki.

Płodność

Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na reprodukcję nie wykazały żadnych różnic międzyinsuliną aspart a insuliną ludzką pod względem wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W przypadku wystąpienia hipoglikemii może dojść do zaburzenia koncentracji i wydłużenia czasureakcji pacjenta. Może to stwarzać zagrożenie w sytuacjach, kiedy zdolności te są szczególnie ważne (np. podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn).

Należy zalecić pacjentom podjęcie środków ostrożności w celu uniknięcia hipoglikemii podczasprowadzenia pojazdów. Jest to szczególnie ważne u tych pacjentów, u których objawy zapowiadającehipoglikemię są słabo nasilone albo nie występują lub u których hipoglikemia występuje często. W takich przypadkach należy rozważyć, czy możliwe jest prowadzenie pojazdów.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej obserwowanym w trakcie leczenia działaniem niepożądanym jest hipoglikemia (patrzponiżej w punkcie „Opis wybranych działań niepożądanych”).

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Wymienione poniżej działania niepożądane (tabela 2) pochodzą z 4 zakończonych badań klinicznych III fazy prowadzonych w celu potwierdzenia skuteczności klinicznej u osób dorosłych. Kategorie częstości są zdefiniowane zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000) oraz nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Tabela 2 Działania niepożądane w badaniach klinicznych

Klasyfikacja układów Bardzo często Często Niezbyt często Częstośći narządów MedDRA nieznanaZaburzenia układu nadwrażliwość reakcjaimmunologicznego anafilaktycznaZaburzenia metabolizmu hipoglikemia

i odżywiania

Zaburzenia skóry objawy alergii lipodystrofiai tkanki podskórnej skórnej Zaburzenia ogólne i stany reakcje w miejscu

w miejscu podania wstrzyknięcia/wlewu

Opis wybranych działań niepożądanych

Reakcje alergiczne

8

Objawy alergii skórnej zgłaszane po zastosowaniu produktu leczniczego Fiasp (1,5% w porównaniuz 1,4% w przypadku leku porównawczego) obejmowały wyprysk, wysypkę, wysypkę ze świądem,pokrzywkę i zapalenie skóry.

W przypadku produktu leczniczego Fiasp uogólnione reakcje nadwrażliwości (objawiające sięuogólnioną skórną wysypką i obrzękiem twarzy) zgłaszano niezbyt często (0,2% w porównaniuz 0,1% w przypadku leku porównawczego).

Hipoglikemia

Hipoglikemia może wystąpić, gdy dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności i (lub) drgawek, a w następstwie do przemijającego lub trwałego upośledzenia czynności mózgu, a nawet do śmierci. Objawy hipoglikemiizwykle pojawiają się nagle. Mogą to być: zimne poty, chłodna blada skóra, zmęczenie, pobudzenienerwowe lub drżenie, niepokój, nienaturalne uczucie zmęczenia lub osłabienia, stan splątania, zaburzenia koncentracji, senność, uczucie silnego głodu, zaburzenia widzenia, ból głowy, nudności i kołatanie serca (patrz punkty 4.4 i 5.1). W porównaniu z innymi rodzajami insuliny doposiłkowej, hipoglikemia po wstrzyknięciu/wlewie produktu leczniczego Fiasp może wystąpić wcześniej ze względu na szybszy początek działania.

Lipodystrofia

U pacjentów leczonych produktem leczniczym Fiasp zgłaszano (0,2% w porównaniu z 0%w przypadku leku porównawczego) lipodystrofię (w tym lipohipertrofię, lipoatrofię) w miejscu wstrzyknięcia/wlewu. Ciągła zmiana miejsc podania w obrębie danego obszaru może zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich reakcji.

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia/wlewu

U pacjentów leczonych produktem leczniczym Fiasp zgłaszano (1,0% w porównaniu z 0,7% w przypadku leku porównawczego) reakcje w miejscu wstrzyknięcia/wlewu (w tym wysypkę, zaczerwienienie, stan zapalny, zasinienie i swędzenie). Reakcje te są zwykle łagodne i przemijająceoraz zazwyczaj ustępują w czasie trwania leczenia.

Dzieci i młodzież

Bezpieczeństwo i skuteczność potwierdzono w badaniu prowadzonym z udziałem dzieci z cukrzycą typu 1 w wieku od 2 do 18 lat. Badanie obejmowało 519 pacjentów leczonych produktem Fiasp. W ogólnym podsumowaniu częstość, rodzaj i ciężkość działań niepożądanych u dzieci i młodzieży nie wskazują na różnice w porównaniu z doświadczeniem dotyczącym pacjentów dorosłych. W wymienionym badaniu z udziałem dzieci i młodzieży, lipodystrofia (w tym lipohipertrofia, lipoatrofia) w miejscu wstrzyknięcia była zgłaszana częściej w porównaniu z badaniami z udziałem dorosłych (patrz powyżej). Wśród dzieci i młodzieży lipodystrofia była zgłaszana z częstością 2,1% w przypadku produktu Fiasp w porównaniu z 1,6% w przypadku produktu NovoRapid.

Inne szczególne grupy pacjentów

Na podstawie wyników badań klinicznych z zastosowaniem insuliny aspart stwierdzono, że częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zaobserwowanych u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby nie wykazują żadnych różnic w stosunku do szerokiego doświadczenia klinicznego dotyczącego populacji ogólnej. Profil bezpieczeństwa u pacjentów w bardzo podeszłym wieku (≥ 75 lat) lub pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek lub wątroby jest ograniczony. Produkt leczniczy Fiasp podawano pacjentom w podeszłym wieku w celu badania właściwości farmakokinetycznych (patrz punkt 5.2).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać

9

wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w

załączniku V.

4.9 Przedawkowanie

Nie można dokładnie określić dawki powodującej przedawkowanie insuliny, a hipoglikemia możerozwijać się stopniowo, jeśli podano zbyt dużą dawkę w stosunku do zapotrzebowania pacjenta:

• łagodna hipoglikemia może być leczona doustnym podaniem glukozy lub produktów zawierających cukier. Zaleca się, aby pacjenci z cukrzycą zawsze mieli przy sobie produkty zawierające cukier.

• ciężka hipoglikemia, kiedy pacjent traci przytomność, może być leczona glukagonem (w dawce od 0,5 mg do 1 mg) podanym domięśniowo lub podskórnie przez osobę przeszkoloną lub glukozą podaną dożylnie przez osobę należącą do fachowego personelu medycznego. Glukozę należy podać dożylnie w przypadku, gdy stan pacjenta nie poprawia się w ciągu 10 do 15 minut po podaniu glukagonu. Po odzyskaniu przytomności zalecane jest doustne podanie pacjentowi węglowodanów w celu zapobiegania nawrotowi hipoglikemii.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w cukrzycy. Insuliny i ich analogi do wstrzykiwań,

szybkodziałające. Kod ATC: A10AB05.

Mechanizm działania

Produkt leczniczy Fiasp jest szybkodziałającą formą insuliny aspart.

Podstawowym działaniem produktu leczniczego Fiasp jest regulowanie metabolizmu glukozy.Insuliny, w tym insulina aspart, substancja czynna produktu leczniczego Fiasp, wywierają swojeswoiste działanie przez wiązanie się z receptorami insulinowymi. Insulina związana z receptorem obniża stężenie glukozy we krwi przez ułatwienie wychwytu glukozy przez komórki mięśni szkieletowych i tkanki tłuszczowej oraz przez hamowanie uwalniania glukozy z wątroby. Insulina hamuje lipolizę w adipocytach, hamuje proteolizę i wzmaga syntezę białek.

Działanie farmakodynamiczne

Produkt leczniczy Fiasp jest doposiłkową formą insuliny aspart, w przypadku której dodateknikotynamidu (witaminy B3) powoduje szybsze początkowe wchłanianie insuliny w porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid.

Początek działania następował o 5 minut wcześniej, a czas do osiągnięcia maksymalnej szybkości wlewu glukozy był o 11 minut krótszy w przypadku produktu leczniczego Fiasp niż w przypadku produktu leczniczego NovoRapid. W przypadku produktu leczniczego Fiasp maksymalne zmniejszenie stężenia glukozy występowało między 1 a 3 godziną po wstrzyknięciu. Zmniejszeniestężenia glukozy w ciągu pierwszych 30 minut (AUCGIR, 0-30 min) wynosiło 51 mg/kg w przypadku produktu leczniczego Fiasp oraz 29 mg/kg w przypadku produktu leczniczego NovoRapid (współczynnik Fiasp/NovoRapid: 1,74 [1,47; 2,10]95% CI). Całkowite zmniejszenie stężenia glukozy i maksymalne (GIRmax) zmniejszenie stężenia glukozy były porównywalne dla produktu leczniczego Fiasp i produktu leczniczego NovoRapid. Całkowite i maksymalne zmniejszenie stężenia glukozy przez produkt leczniczy Fiasp rośnie liniowo wraz ze zwiększaniem dawki w zakresie dawek terapeutycznych.

10

Produkt leczniczy Fiasp, w porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid (patrz punkt 5.2), ma wcześniejszy początek działania oraz wynikające z tego zwiększone działanie obniżające stężenie cukru. Należy wziąć to pod uwagę podczas zalecania produktu leczniczego Fiasp.

Czas działania produktu leczniczego Fiasp był krótszy w porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid i trwał 3–5 godzin.

Dobowa zmienność wewnątrzosobnicza w zmniejszaniu stężenia glukozy we krwi była niska w przypadku produktu leczniczego Fiasp zarówno dla wczesnego (AUCGIR, 0–1h, CV~26%), całkowitego (AUCGIR, 0–12h, CV~18%), jak i maksymalnego efektu zmniejszania stężenia glukozy(GIRmax, CV~19%).

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Produkt leczniczy Fiasp badano z udziałem 2068 dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 1 (1143 pacjentów) i z cukrzycą typu 2 (925 pacjentów) w 3 randomizowanych badaniach oceniających skuteczność i bezpieczeństwo (18–26 tygodni leczenia). Ponadto, produkt leczniczy Fiasp badano w grupie 777 dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1 w randomizowanym badaniu oceniającym skuteczność i bezpieczeństwo (26 tygodni leczenia). W badaniu nie uczestniczyły dzieci w wiekuponiżej 2 lat.

Pacjenci z cukrzycą typu 1

Efekt terapeutyczny, jakim było uzyskanie kontroli glikemii, był oceniany podczas podawaniaproduktu leczniczego Fiasp doposiłkowo lub po posiłku. Produkt leczniczy Fiasp podawany doposiłkowo był równoważny produktowi leczniczemu NovoRapid pod względem obniżania stężenia HbA1c, a poprawa odnośnie stężenia HbA1c była statystycznie istotnie wyższa na korzyść produktu leczniczego Fiasp. Podając produkt leczniczy Fiasp po posiłku, osiągnięto podobne obniżenie stężenia HbA1c jak po doposiłkowym podaniu produktu leczniczego NovoRapid (tabela 3).

Tabela 3 Wyniki 26-tygodniowego badania klinicznego dotyczącego stosowania insulinyw schemacie baza-bolus u pacjentów z cukrzycą typu 1

Fiasp doposiłkowo

+ insulina detemir

Fiasp po posiłku

+ insulina detemir

NovoRapid

doposiłkowo

+ insulina detemir

N 381 382 380

HbA1c (%)

Wartość wyjściowa  Koniec badania 7,6  7,3 7,6  7,5 7,6  7,4Zmiana skorygowana względem wartości -0,32 -0,13 -0,17wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -0,15 [-0,23; -0,07]C, E 0,04 [-0,04; 0,12]D HbA1c (mmol/mol)

Wartość wyjściowa  Koniec badania 59,7  56,4 59,9  58,6 59,3  57,6Zmiana skorygowana względem wartości -3,46 -1,37 -1,84wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -1,62 [-2,50; -0,73]C, E 0,47 [-0,41; 1,36]D

Zmiana stężenia glukozy w osoczu (mmol/l) 2 godziny po posiłkuA

Wartość wyjściowa  Koniec badania 6,1  5,9 6,1  6,7 6,2  6,6Zmiana skorygowana względem wartości -0,29 0,67 0,38wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -0,67 [-1,29; -0,04]C, E 0,30 [-0,34; 0,93]D

Zmiana stężenia glukozy w osoczu (mmol/l) 1 godzinę po posiłkuA

Wartość wyjściowa  Koniec badania 5,4  4,7 5,4  6,6 5,7  5,9Zmiana skorygowana względem wartości -0,84 1,27 0,34wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -1,18 [-1,65; -0,71]C, E 0,93 [0,46; 1,40]D Masa ciała (kg)

Wartość wyjściowa  Koniec badania 78,6  79,2 80,5  81,2 80,2  80,7Zmiana skorygowana względem wartości 0,67 0,70 0,55wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu 0,12 [-0,30; 0,55]C 0,16 [-0,27; 0,58]D

11

Obserwowana częstość występowania przypadków ciężkiejlub potwierdzonej pomiarem stężenia glukozy w osoczu

59,0 (92,7) 54,4 (95,0) 58,7 (97,4)

hipoglikemiiB na pacjentorok ekspozycji (odsetek pacjentów)

Wskaźnik szacunkowej częstości 1,01 [0,88; 1,15]C 0,92 [0,81; 1,06]D

Wartości wyjściowe i wartości oznaczone na koniec badania są oparte na średniej z obserwowanych ostatnio dostępnych wartości. 95%przedział ufności podano w nawiasach kwadratowych

A Test posiłkowy

B Ciężka hipoglikemia (epizod wymagający pomocy innej osoby) lub hipoglikemia potwierdzona pomiarem stężenia glukozy we krwi zdefiniowana jako epizody potwierdzone na podstawie stwierdzenia stężenia glukozy w osoczu < 3,1 mmol/l niezależnie od objawówC Różnica między podawanym doposiłkowo produktem leczniczym Fiasp a podawanym doposiłkowo produktem leczniczym NovoRapidD Różnica między podawanym po posiłku produktem leczniczym Fiasp a podawanym doposiłkowo produktem leczniczym NovoRapidE Statystycznie istotne na korzyść produktu leczniczego Fiasp podawanego doposiłkowo

33,3% pacjentów leczonych produktem leczniczym Fiasp podawanym doposiłkowo osiągnęło docelową wartość HbA1c < 7% w porównaniu do 23,3% pacjentów leczonych produktem leczniczym Fiasp podawanym po posiłku i do 28,2% pacjentów leczonych produktem leczniczym NovoRapidpodawanym doposiłkowo. Szacunkowa szansa osiągnięcia wartości HbA1c < 7% była statystycznie istotnie wyższa w przypadku produktu leczniczego Fiasp podawanego doposiłkowo niż w przypadku produktu leczniczego NovoRapid (iloraz szans: 1,47 [1,02; 2,13]95% CI). Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy między produktem leczniczym Fiasp podawanym po posiłku a produktem leczniczym NovoRapid podawanym doposiłkowo.

Podanie produktu leczniczego Fiasp doposiłkowo powodowało znacząco większe obniżenie stężenia glukozy w osoczu 1 godzinę i 2 godziny po posiłku w porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid podanym doposiłkowo. Podanie produktu leczniczego Fiasp po posiłku powodowało większe obniżenie stężenia glukozy w osoczu 1 godzinę po posiłku niż w przypadku doposiłkowego podania produktu leczniczego NovoRapid, a podanie produktu leczniczego Fiasp 2 godziny po posiłku powodowało porównywalne obniżenie stężenia glukozy w osoczu po posiłku, jak w przypadku doposiłkowego podania produktu leczniczego NovoRapid (tabela 3).

Mediana całkowitej dawki insuliny podawanej jako bolus była na końcu badania podobna w przypadku produktu leczniczego Fiasp podawanego doposiłkowo, produktu leczniczego Fiasppodawanego po posiłku i produktu leczniczego NovoRapid podawanego doposiłkowo (zmiana na końcu badania w stosunku do wartości wyjściowej: produkt leczniczy Fiasp podawany doposiłkowo: 0,33 → 0,39 jednostki/kg/dobę; produkt leczniczy Fiasp podawany po posiłku:

0,35 → 0,39 jednostki/kg/dobę; produkt leczniczy NovoRapid podawany doposiłkowo: 0,36 → 0,38 jednostki/kg/dobę). Zmiany mediany całkowitej dawki insuliny bazowej na końcu badania w stosunku do wartości wyjściowej były porównywalne w przypadku produktu leczniczego Fiasp podawanego doposiłkowo (0,41 → 0,39 jednostki/kg/dobę), produktu leczniczego Fiasppodawanego po posiłku (0,43 → 0,42 jednostki/kg/dobę) i produktu leczniczego NovoRapidpodawanego doposiłkowo (0,43 → 0,43 jednostki/kg/dobę).

Pacjenci z cukrzycą typu 2

Potwierdzono, że zmniejszenie wartości HbA1c na końcu badania w stosunku do wartości wyjściowej było równoważne do uzyskanego w przypadku produktu leczniczego NovoRapid (tabela 4).

Tabela 4 Wyniki 26-tygodniowego badania klinicznego gdzie stosowano insulinę w schemaciebaza-bolus u pacjentów z cukrzycą typu 2

Fiasp

+ insulina glargine

NovoRapid

+ insulina glargine

N 345 344

HbA1c (%)

Wartość wyjściowa  Koniec badania 8,0  6,6 7,9  6,6Zmiana skorygowana względem wartości -1,38 -1,36wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -0,02 [-0,15; 0,10]

12

HbA1c (mmol/mol)

Wartość wyjściowa  Koniec badania 63,5  49,0 62,7  48,6Zmiana skorygowana względem wartości -15,10 -14,86wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -0,24 [-1,60; 1,11]

Zmiana stężenia glukozy w osoczu (mmol/l) 2 godziny po posiłkuA

Wartość wyjściowa  Koniec badania 7,6  4,6 7,3  4,9Zmiana skorygowana względem wartości -3,24 -2,87wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -0,36 [-0,81; 0,08] Zmiana stężenia glukozy w osoczu (mmol/l) 1 godzinę po posiłkuA

Wartość wyjściowa  Koniec badania 6,0  4,1 5,9  4,6Zmiana skorygowana względem wartości -2,14 -1,55wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu -0,59 [-1,09; -0,09]C Masa ciała (kg)

Wartość wyjściowa  Koniec badania 89,0  91,6 88,3  90,8Zmiana skorygowana względem wartości 2,68 2,67wyjściowej

Szacunkowa różnica w leczeniu 0,00 [-0,60; 0,61]

Obserwowana częstość występowaniaprzypadków ciężkiej lub

potwierdzonej pomiarem stężenia

glukozy w osoczu hipoglikemiiB na

pacjentorok ekspozycji (odsetek

pacjentów)

17,9 (76,8) 16,6 (73,3)

Wskaźnik szacunkowej częstości 1,09 [0,88; 1,36]

Wartości wyjściowe i wartości oznaczone na koniec badania są oparte na średniej z obserwowanych ostatnio dostępnych wartości. 95%przedział ufności podano w nawiasach kwadratowych

A Test posiłkowy

B Ciężka hipoglikemia (epizod wymagający pomocy innej osoby) lub hipoglikemia potwierdzona pomiarem stężenia glukozy we krwi zdefiniowana jako epizody potwierdzone na podstawie stężenia glukozy w osoczu < 3,1 mmol/l niezależnie od objawówC Statystycznie istotne na korzyść produktu leczniczego Fiasp

Dawkowania po posiłku u pacjentów z cukrzycą typu 2 nie badano.

74,8% pacjentów leczonych produktem leczniczym Fiasp osiągnęło docelową wartość HbA1c < 7% w porównaniu z 75,9% pacjentów leczonych produktem leczniczym NovoRapid. Nie było statystycznie istotnej różnicy między produktami leczniczymi Fiasp i NovoRapid w odniesieniu do szacowanych szans osiągnięcia wartości HbA1c < 7%.

Mediana całkowitej dawki insuliny podawanej jako bolus po zakończeniu badania była podobna dla produktów leczniczych Fiasp i NovoRapid (zmiana na końcu badania w stosunku do wartości wyjściowej: Fiasp: 0,21 → 0,49 jednostki/kg/dobę i NovoRapid: 0,21 → 0,51 jednostki/kg/dobę). Zmiany mediany całkowitej dawki insuliny bazowej na końcu badania w stosunku do wartości wyjściowej były porównywalne dla produktu leczniczego Fiasp (0,56 → 0,53 jednostki/kg/dobę)i NovoRapid (0,52 → 0,48 jednostki/kg/dobę).

Pacjenci w podeszłym wieku

W trzech kontrolowanych badaniach klinicznych 192 z 1219 (16%) pacjentów z cukrzycą typu 1 lub typu 2 leczonych produktem leczniczym Fiasp było w wieku ≥ 65 lat, a 24 z 1219 (2%) było w wieku ≥ 75 lat. Ogólnie nie stwierdzono różnic w bezpieczeństwie ani skuteczności stosowania produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku i młodszych.

Ciągły podskórny wlew insuliny (CSII)

W 6-tygodniowym, randomizowanym (2:1), aktywnie kontrolowanym, prowadzonym metodąpodwójnie ślepej próby w grupach równoległych badaniu oceniano zgodność produktów leczniczychFiasp i NovoRapid podawanych za pomocą CSII u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 1. Ani

13

w grupie przyjmującej produkt leczniczy Fiasp (N = 25), ani produkt leczniczy NovoRapid (N = 12) nie wystąpiły potwierdzone mikroskopowo epizody niedrożności zestawu do wlewu. Dwóch pacjentów z grupy przyjmującej produkt leczniczy Fiasp zgłosiło po dwie reakcje w miejscu wkłucia związane z leczeniem.

W 2-tygodniowym badaniu krzyżowym wykazano większy efekt obniżania poposiłkowego stężenia glukozy w osoczu przez produkt leczniczy Fiasp po standaryzowanym teście posiłkowym w przypadku odpowiedzi po 1 godzinie i 2 godzinach (różnica w leczeniu: -0,50 mmol/l [-1,07;0,07]95% CI i -0,99 mmol/l [-1,95; -0,03]95% CI) w porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid z zastosowaniem CSII.

Dzieci i młodzież

Skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Fiasp oceniano w randomizowanym 1:1:1, aktywnie kontrolowanym badaniu klinicznym trwającym 26 tygodni, przeprowadzonym wśród dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1, w wieku od 1 do 18 lat (N=777). W badaniu tym porównywano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Fiasp podawanego doposiłkowo (0-2 minuty przed posiłkiem) lub po posiłku (20 minut po rozpoczęciuposiłku) do stosowania produktu NovoRapid podawanego doposiłkowo, oba produkty stosowano w skojarzeniu z insuliną degludec.

Grupa badana, w której stosowano Fiasp doposiłkowo obejmowała 16 dzieci w wieku 2–5 lat, 100 dzieci w wieku 6–11 lat oraz 144 nastolatków w wieku 12–17 lat. Grupa badana, w której stosowano Fiasp po posiłku obejmowała 16 dzieci w wieku 2–5 lat, 100 dzieci w wieku 6–11 lat oraz 143nastolatków w wieku 12–17 lat.

Wykazano wyższą skuteczność w kontrolowaniu glikemii produktu Fiasp podawanego doposiłkowo w porównaniu z produktem NovoRapid podawanym doposiłkowo w odniesieniu do zmiany HbA1c (ETD: -0,17% [-0,30; -0,03]95% CI). Wykazano nie mniejszą skuteczność w kontrolowaniu glikemii z zastosowaniem produktu Fiasp podawanym po posiłku w porównaniu z produktem NovoRapid podawanym doposiłkowo (ETD: 0,13% [-0,01; 0,26]95% CI). W przypadku produktu Fiasp podawanego doposiłkowo wykazano statystycznie istotną poprawę średnich wartości glikemii mierzonych po 1. godzinie od posiłku w odniesieniu do wszystkich trzech głównych posiłków, w porównaniu do produktu NovoRapid (mierzone za pomocą SMPG, ang. Self-Measured PlasmaGlucose). To porównanie w przypadku produktu Fiasp podawanego po posiłku było korzystniejsze dla produktu NovoRapid podawanego doposiłkowo.

W porównaniu z produktem NovoRapid nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka hipoglikemii

ciężkiej lub potwierdzonej pomiarem stężenia cukru we krwi.

Obserwowana skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania były porównywalne we wszystkich grupach wiekowych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Produkt leczniczy Fiasp jest doposiłkową formą insuliny aspart, w przypadku której dodatek nikotynamidu (witaminy B3) powoduje szybsze początkowe wchłanianie insuliny. Insulina pojawiała się w krwiobiegu około 4 minuty po podaniu (rysunek 1). Owo pojawienie się następowało dwukrotnie szybciej (co odpowiada 5 minutom wcześniej), a czas do osiągnięcia 50% stężenia maksymalnego był o 9 minut krótszy w przypadku produktu leczniczego Fiasp w porównaniuz produktem leczniczym NovoRapid przy czterokrotnie większej dostępności insuliny w ciągupierwszych 15 minut i dwukrotnie większej dostępności insuliny w ciągu pierwszych 30 minut.

14

Fiasp

NovoRapid

Czas (min)

Rysunek 1 Uśredniony profil insuliny u pacjentów z cukrzycą typu 1 po wstrzyknięciu podskórnym.

Całkowita ekspozycja na insulinę była porównywalna dla produktów leczniczych Fiasp i NovoRapid. Średnia wartość Cmax dla dawki 0,2 jednostki/kg wynosi 298 pmol/l i jest porównywalna z produktemleczniczym NovoRapid.

Całkowita ekspozycja i maksymalne stężenie insuliny rośnie proporcjonalnie wraz ze wzrostem podawanych podskórnie dawek produktu leczniczego Fiasp w zakresie dawek terapeutycznych.

Bezwzględna biodostępność insuliny aspart po podaniu podskórnym produktu leczniczego Fiasp w powłoki jamy brzusznej, okolicę mięśnia naramiennego i udo wynosiła około 80%.

Szybkie pojawienie się w krwiobiegu jest niezależne od miejsca wstrzyknięcia produktu leczniczegoFiasp. Czas do osiągnięcia stężenia maksymalnego i całkowita ekspozycja na insulinę aspart byłyporównywalne w przypadku wstrzyknięcia w powłoki jamy brzusznej, ramię i udo. Wczesna ekspozycja na insulinę i stężenie maksymalne były porównywalne w przypadku wstrzyknięciaw powłoki jamy brzusznej i ramię, ale niższe w przypadku wstrzyknięcia w udo.

Ciągły podskórny wlew insuliny (CSII)

Początek ekspozycji po zastosowaniu CSII (czas do osiągnięcia stężenia maksymalnego) był o 26 minut krótszy w przypadku produktu leczniczego Fiasp w porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid, czego efektem była około trzykrotnie większa dostępność insuliny w czasie pierwszych30 minut (rysunek 2).

15

Fiasp

NovoRapid

Czas od wstrzyknięcia bolusa (min)

Rysunek 2 Uśrednione profile insuliny u pacjentów z cukrzycą typu 1 w przypadkuzastosowania CSII (0–5 godzin) skorygowane względem wlewu insuliny bazowej

Dystrybucja

Insulina aspart cechuje się niskim powinowactwem do białek osocza (< 10%), podobnie jak zwykła insulina ludzka.

Objętość dystrybucji (Vd) po podaniu dożylnym wyniosła 0,22 l/kg (tj. 15,4 l w przypadku osobyo masie ciała 70 kg), co odpowiada objętości płynu zewnątrzkomórkowego w organizmie.

Metabolizm

Rozpad insuliny aspart przebiega podobnie do rozpadu insuliny ludzkiej; wszystkie powstające metabolity są nieaktywne.

Eliminacja

Okres półtrwania po podskórnym podaniu produktu leczniczego Fiasp wynosił 57 minut i jest porównywalny z produktem leczniczym NovoRapid.

Po dożylnym podaniu produktu leczniczego Fiasp klirens był szybki (1,0 l/godz./kg), a okres półtrwania w fazie eliminacji wyniósł 10 minut.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku z cukrzycą typu 1 produkt leczniczy Fiasp wykazywał wcześniejszy początek ekspozycji i wyższą wczesną ekspozycję na insulinę, a jednocześnie całkowita ekspozycja i stężenie maksymalne były podobne do uzyskiwanych w przypadku produktu leczniczego NovoRapid.

Całkowita ekspozycja na insulinę aspart i stężenie maksymalne po podaniu produktu leczniczego Fiasp były o 30% wyższe w przypadku osób w podeszłym wieku niż u młodszych dorosłych.

Płeć

16

Wpływ płci na farmakokinetykę produktu leczniczego Fiasp analizowano całościowo na podstawiedanych z badań farmakokinetyki. Produkt leczniczy Fiasp wykazywał porównywalnie wcześniejszypoczątek ekspozycji i wyższą wczesną ekspozycję na insulinę, a jednocześnie podobną całkowitąekspozycję i stężenie maksymalne w porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid, zarównou pacjentów płci żeńskiej, jak i męskiej z cukrzycą typu 1.

Wczesna i maksymalna ekspozycja na insulinę w przypadku produktu leczniczego Fiasp była porównywalna dla pacjentów płci żeńskiej, jak i męskiej z cukrzycą typu 1. Jednak całkowita ekspozycja na insulinę była u pacjentów płci żeńskiej wyższa niż u pacjentów płci męskiej z cukrzycą typu 1.

Otyłość

Początkowa szybkość wchłaniania zmniejszała się wraz ze wzrostem wskaźnika BMI, natomiastcałkowita ekspozycja była podobna na różnych poziomach BMI. W porównaniu z produktem leczniczym NovoRapid, wpływ wskaźnika BMI na wchłanianie był mniej znaczący w przypadku produktu leczniczego Fiasp, prowadząc do relatywnie wyższej ekspozycji początkowej.

Rasa i pochodzenie etniczne

Wpływ rasy i pochodzenia etnicznego (rasa czarna w porównaniu z rasą białą oraz Latynosi w stosunku do nie-Latynosów) na całkowitą ekspozycję na insulinę w przypadku produktu leczniczego Fiasp badano w oparciu o wyniki analizy farmakokinetyki populacyjnej u pacjentów z cukrzycą typu 1. W przypadku produktu leczniczego Fiasp nie znaleziono żadnej różnicy w ekspozycji między badanymi rasami i grupami etnicznymi.

Zaburzenia czynności wątroby

Wykorzystując produkt leczniczy NovoRapid, przeprowadzono badanie farmakokinetyki po podaniu pojedynczej dawki insuliny aspart u 24 osób z czynnością wątroby od prawidłowej do poważnie upośledzonej. U osób z zaburzeniami czynności wątroby szybkość wchłaniania była niższai charakteryzowała się większą zmiennością.

Zaburzenia czynności nerek

Wykorzystując produkt leczniczy NovoRapid, przeprowadzono badanie farmakokinetyki po podaniu pojedynczej dawki insuliny aspart u 18 osób z czynnością nerek od prawidłowej do poważnie upośledzonej. Nie wykazano wyraźnego wpływu wartości klirensu kreatyniny na wartości AUC, Cmax, Cl/F i Tmax insuliny aspart. Dane ograniczały się do pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimizaburzeniami czynności nerek. Nie badano pacjentów z niewydolnością nerek wymagającądializoterapii.

Dzieci i młodzież

U dzieci (6–11 lat) i młodzieży (12–18 lat) produkt leczniczy Fiasp wykazywał wcześniejszy początek ekspozycji i wyższą wczesną ekspozycję na insulinę, a jednocześnie całkowita ekspozycja i stężeniemaksymalne były podobne do uzyskanych w przypadku produktu leczniczego NovoRapid.

Początek ekspozycji i wczesna ekspozycja na insulinę w przypadku produktu leczniczego Fiasp byłyu dzieci i młodzieży podobne do obserwowanych u dorosłych. Całkowita ekspozycja w przypadkuproduktu leczniczego Fiasp była niższa u dzieci i młodzieży w porównaniu z dorosłymi stosującymi dawkę 0,2 jednostki/kg mc., natomiast stężenie maksymalne insuliny aspart w surowicy było podobne w obu grupach wiekowych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności oraz toksycznego wpływu na rozród po ekspozycji na insulinę aspart nie ujawniają szczególnego zagrożenia dlaczłowieka. W badaniach in vitro, w tym badaniach wiązania z insuliną i receptorami IGF-1 oraz wpływu na wzrost komórek, insulina aspart zachowywała się w sposób bardzo przypominający

17

insulinę ludzką. Badania wykazały także, że dysocjacja wiązania insuliny aspart z receptorem insuliny jest równoważna insulinie ludzkiej.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Fenol Metakrezol Glicerol Octan cynku

Disodu fosforan dwuwodnyChlorowodorek argininy Nikotynamid (witamina B3)

Kwas solny (do dostosowania pH) Sodu wodorotlenek (do dostosowania pH) Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie rozcieńczać ani nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, z wyjątkiem płynów infuzyjnych, jak opisano w punkcie 4.2.

6.3 Okres ważności

30 miesięcy.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

Po pierwszym otwarciu lub jako doraźny zapas produkt leczniczy można przechowywać maksymalnie przez 4 tygodnie. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Można przechowywaćw lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. W celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę nawstrzykiwacz.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

Po pierwszym otwarciu lub jako doraźny zapas produkt leczniczy można przechowywać maksymalnieprzez 4 tygodnie. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie przechowywać w lodówce.Nie zamrażać. Jeśli wkład stanowi doraźny zapas i nie jest używany, należy go przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Po pierwszym otwarciu produkt leczniczy można przechowywać maksymalnie przez 4 tygodnie (wliczając czas przechowywania w zbiorniku pompy insulinowej, patrz punkt 6.6). Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Można przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać.Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od elementuchłodzącego. W celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę na wstrzykiwacz.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od elementu chłodzącego. Przechowywać wkład w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

18

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od elementu chłodzącego. Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

Po pierwszym otwarciu lub jako doraźny zapas, patrz punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

Wkład (szkło typu 1) wyposażony w tłok (halobutyl) i korek (halobutyl/poliizopren)w wielodawkowym, jednorazowym fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu wykonanymz polipropylenu, polioksymetylenu, poliwęglanu i akrylonitryl-butadien-styrenu. Każdy fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 3 ml roztworu.

Wielkości opakowań: 1 (z igłami lub bez) fabrycznie napełniony wstrzykiwacz, 5 (bez igieł)fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy i opakowanie zbiorcze zawierające 10 (2 opakowania po 5)(bez igieł) fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

Wkład (szkło typu 1) wyposażony w tłok (halobutyl) i korek (halobutyl/poliizopren) w pudełkutekturowym.

Każdy wkład zawiera 3 ml roztworu. Wielkości opakowań: 5 i 10 wkładów.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Fiolka (szkło typu 1) zamknięta gumowym krążkiem wykonanym z halobutylu/poliizoprenu i ochronną plastikową nasadką w celu uzyskania odpornego na manipulacje zbiornika w pudełku tekturowym.

Każda fiolka zawiera 10 ml roztworu.

Wielkości opakowań: 1 fiolka, 5 fiolek i opakowanie zbiorcze zawierające 5 (5 opakowań po 1) fiolek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Nie wolno stosować produktu leczniczego Fiasp, jeśli roztwór nie jest przezroczysty i bezbarwny.

Nie wolno stosować produktu leczniczego Fiasp, jeśli był on zamrożony.

Pacjent powinien wyrzucić igłę po każdym wstrzyknięciu.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

Igieł i fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy nie wolno współdzielić z innymi osobami. Nie wolnoponownie napełniać wkładu.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

Igieł i wkładów nie wolno współdzielić z innymi osobami. Nie wolno ponownie napełniać wkładu.

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce

Igieł i strzykawek nie wolno współdzielić z innymi osobami.

Produkt leczniczy Fiasp może być podawany za pomocą pompy insulinowej w ciągłym podskórnym wlewie insuliny (CSII) przez maksymalnie 6 dni, jak opisano w punkcie 4.2 i w ulotce dołączanej doopakowania. Cewniki, których powierzchnie wewnętrzne są wykonane z polietylenu lub poliolefiny, zostały zbadane i uznane za kompatybilne do stosowania z pompą.

Usuwanie

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

19

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Novo Nordisk A/S Novo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/001EU/1/16/1160/002EU/1/16/1160/003EU/1/16/1160/004EU/1/16/1160/005EU/1/16/1160/006EU/1/16/1160/007EU/1/16/1160/008EU/1/16/1160/009EU/1/16/1160/010EU/1/16/1160/011

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 09 stycznia 2017

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej EuropejskiejAgencji Leków

http://www.ema.europa.eu

20

ANEKS II

A. WYTWÓRCA BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ ORAZ WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII

B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE

ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA

C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE

DOPUSZCZENIA DO OBROTU

D. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO

21

A. WYTWÓRCA BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ ORAZ WYTWÓRCA

ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII

Nazwa i adres wytwórcy biologicznej substancji czynnej

Novo Nordisk A/SHallas Alle

4400 KalundborgDania

Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii

Novo Nordisk A/S Novo Alle 12880 BagsværdDania

B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA

Produkt leczniczy wydawany na receptę.

C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU

• Okresowy raport o bezpieczeństwie stosowania

Wymagania do przedłożenia okresowych raportów o bezpieczeństwie stosowania tego produktusą określone w wykazie unijnych dat referencyjnych (wykaz EURD), o którym mowa w art.107c ust. 7 dyrektywy 2001/83/WE i jego kolejnych aktualizacjach ogłaszanych na europejskiejstronie internetowej dotyczącej leków.

D. WARUNKI I OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO

STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO

• Plan zarządzania ryzykiem (ang. Risk Management Plan, RMP)

Podmiot odpowiedzialny podejmie wymagane działania i interwencje z zakresu nadzoru nadbezpieczeństwem farmakoterapii wyszczególnione w RMP, przedstawionym w module 1.8.2dokumentacji do pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, i wszelkich jego kolejnychaktualizacjach.

Uaktualniony RMP należy przedstawiać:

• na żądanie Europejskiej Agencji Leków;

• w razie zmiany systemu zarządzania ryzykiem, zwłaszcza w wyniku uzyskania nowych informacji, które mogą istotnie wpłynąć na stosunek ryzyka do korzyści, lub w wyniku uzyskania istotnych informacji, dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego lub odnoszących się do minimalizacji ryzyka.

22

ANEKS III

OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA

23

A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ

24

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH

ZEWNĘTRZNE PUDEŁKO TEKTUROWE (Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz(FlexTouch))

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczuinsulina aspart

2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ

Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu;1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart (co odpowiada 3,5 mg).

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy,nikotynamid (witamina B3), kwas solny/wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) i wodę do wstrzykiwań.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Roztwór do wstrzykiwań.FlexTouch

1 x 3 ml

1 x 3 ml + 7 igieł NovoFine Plus1 x 3 ml + 7 igieł NovoFine1 x 3 ml + 7 igieł NovoTwist5 x 3 ml

5. SPOSÓB I DROGI PODANIA

Opakowanie nie zawiera igieł.

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie podskórne

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

Stosować tylko przezroczysty, bezbarwny roztwór.Do stosowania tylko przez jedną osobę.

25

Przeznaczony do stosowania z jednorazowymi igłami NovoFine Plus, NovoFine lub NovoTwist o długości do 8 mm.

8. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

Podczas stosowania: Zużyć w ciągu 4 tygodni.

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Przed otwarciem: Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.

Podczas stosowania: Można przechowywać w lodówce. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.

Nie zamrażać. W celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę na wstrzykiwacz.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Novo Nordisk A/SNovo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/001 1 wstrzykiwacz po 3 ml

EU/1/16/1160/002 1 wstrzykiwacz po 3 ml i 7 igieł NovoFine PlusEU/1/16/1160/003 1 wstrzykiwacz po 3 ml i 7 igieł NovoFineEU/1/16/1160/004 1 wstrzykiwacz po 3 ml i 7 igieł NovoTwistEU/1/16/1160/005 5 wstrzykiwaczy po 3 ml

13. NUMER SERII

Nr serii

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

Fiasp

26

17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D

Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.

18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA

PC:SN:NN:

27

MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACHBEZPOŚREDNICH

ETYKIETA NA WSTRZYKIWACZU (Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz (FlexTouch))

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGI PODANIA

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań

insulina aspartPodanie sc.

2. SPOSÓB PODAWANIA

FlexTouch

3. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

4. NUMER SERII

Nr serii

5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY

JEDNOSTEK

3 ml

6. INNE

Novo Nordisk A/S

28

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH

OPAKOWANIE ZBIORCZE ZEWNĘTRZNE (Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz (FlexTouch) – z blue box)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczuinsulina aspart

2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ

Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu;1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart (co odpowiada 3,5 mg).

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy,nikotynamid (witamina B3), kwas solny/wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) i wodę do wstrzykiwań.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Roztwór do wstrzykiwań.FlexTouch

Opakowanie zbiorcze: 10 (2 opakowania po 5 x 3 ml) fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy

5. SPOSÓB I DROGI PODANIA

Opakowanie nie zawiera igieł.

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie podskórne

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

Stosować tylko przezroczysty, bezbarwny roztwór.Do stosowania tylko przez jedną osobę.

Przeznaczony do stosowania z jednorazowymi igłami NovoFine Plus, NovoFine lub NovoTwist o długości do 8 mm.

8. TERMIN WAŻNOŚCI

29

Termin ważności

Podczas stosowania: Zużyć w ciągu 4 tygodni.

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Przed otwarciem: Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.

Podczas stosowania: Można przechowywać w lodówce. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać. W celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę na wstrzykiwacz.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Novo Nordisk A/SNovo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/006 10 wstrzykiwaczy po 3 ml

13. NUMER SERII

Nr serii

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

Fiasp

17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D

Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.

18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA

30

PC:SN:NN:

31

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH WEWNĘTRZNYCH

PUDEŁKO TEKTUROWE NA OPAKOWANIE ZBIORCZE (Fabrycznie napełnionywstrzykiwacz (FlexTouch) – bez blue box)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczuinsulina aspart

2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ

Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu;1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart (co odpowiada 3,5 mg).

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy,nikotynamid (witamina B3), kwas solny/wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) i wodę do wstrzykiwań.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Roztwór do wstrzykiwań.FlexTouch

5 x 3 ml. Pojedynczy element opakowania zbiorczego nie jest przeznaczony do sprzedaży

5. SPOSÓB I DROGI PODANIA

Opakowanie nie zawiera igieł.

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie podskórne

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

Stosować tylko przezroczysty, bezbarwny roztwór.Do stosowania tylko przez jedną osobę.

Przeznaczony do stosowania z jednorazowymi igłami NovoFine Plus, NovoFine lub NovoTwist o długości do 8 mm.

8. TERMIN WAŻNOŚCI

32

Termin ważności

Podczas stosowania: Zużyć w ciągu 4 tygodni.

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Przed otwarciem: Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.

Podczas stosowania: Można przechowywać w lodówce. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać. W celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę na wstrzykiwacz.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Novo Nordisk A/SNovo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/006 10 wstrzykiwaczy po 3 ml

13. NUMER SERII

Nr serii

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

Fiasp

17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D

Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.

18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA

33

PC:SN:NN:

34

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH

ZEWNĘTRZNE PUDEŁKO TEKTUROWE (Wkład (Penfill))

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań we wkładzie insulina aspart

2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ

Jeden wkład zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu;

1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart (co odpowiada 3,5 mg).

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy,nikotynamid (witamina B3), kwas solny/wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) i wodę do wstrzykiwań.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Roztwór do wstrzykiwań. Penfill

5 x 3 ml 10 x 3 ml

5. SPOSÓB I DROGI PODANIA

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie podskórne

Przeznaczony do stosowania ze wstrzykiwaczami wielokrotnego użytku firmy Novo Nordisk.

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

Stosować tylko przezroczysty, bezbarwny roztwór.Do stosowania tylko przez jedną osobę.

8. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

35

Podczas stosowania: Zużyć w ciągu 4 tygodni.

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Przed otwarciem: Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.

Podczas stosowania: Nie przechowywać w lodówce. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać. Przechowywać wkład w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Novo Nordisk A/SNovo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/010 5 wkładów po 3 mlEU/1/16/1160/011 10 wkładów po 3 ml

13. NUMER SERII

Nr serii

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

Fiasp

17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D

Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.

18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA

PC:

36

SN: NN:

37

MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH

ETYKIETA (Wkład (Penfill))

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGI PODANIA

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań

insulina aspartPodanie sc.

2. SPOSÓB PODAWANIA

Penfill

3. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

4. NUMER SERII

Nr serii

5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY

JEDNOSTEK

3 ml

6. INNE

Novo Nordisk A/S

38

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH

ZEWNĘTRZNE PUDEŁKO TEKTUROWE (FIOLKA)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce insulina aspart

2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ

Jedna fiolka zawiera 1000 jednostek insuliny aspart w 10 ml roztworu; 1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart (co odpowiada 3,5 mg).

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy,nikotynamid (witamina B3), kwas solny/wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) i wodę do wstrzykiwań.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Roztwór do wstrzykiwań.

1 x 10 ml5 x 10 ml

5. SPOSÓB I DROGI PODANIA

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie podskórne lub dożylne

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIE SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

Stosować tylko przezroczysty, bezbarwny roztwór.

8. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

Podczas stosowania: Zużyć w ciągu 4 tygodni (wliczając czas przechowywania w zbiorniku pompy insulinowej).

39

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Przed otwarciem: Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.

Podczas stosowania: Można przechowywać w lodówce. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.Nie zamrażać. Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Novo Nordisk A/SNovo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/007 1 fiolka po 10 mlEU/1/16/1160/008 5 fiolek po 10 ml

13. NUMER SERII

Nr serii

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

Fiasp

17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D

Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.

18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA

PC:SN:NN:

40

MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACHBEZPOŚREDNICH

ETYKIETA (FIOLKA)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGI PODANIA

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwańinsulina aspart Podanie sc., iv.

2. SPOSÓB PODAWANIA

3. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

4. NUMER SERII

Nr serii

5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY

JEDNOSTEK

10 ml

6. INNE

Novo Nordisk A/S

41

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH

ETYKIETA NA OPAKOWANIU ZEWNĘTRZNYM OPAKOWAŃ ZBIORCZYCH (FIOLKA – z blue box)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolceinsulina aspart

2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ

Jedna fiolka zawiera 1000 jednostek insuliny aspart w 10 ml roztworu;1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart (co odpowiada 3,5 mg).

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy,nikotynamid (witamina B3), kwas solny/wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) i wodę do wstrzykiwań.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Roztwór do wstrzykiwań.

Opakowanie zbiorcze: 5 (5 opakowań po 1 x 10 ml) fiolek

5. SPOSÓB I DROGI PODANIA

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie podskórne lub dożylne

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIE SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

Stosować tylko przezroczysty, bezbarwny roztwór.

8. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

Podczas stosowania: Zużyć w ciągu 4 tygodni (wliczając czas przechowywania w zbiorniku pompy insulinowej).

42

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Przed otwarciem: Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.

Podczas stosowania: Można przechowywać w lodówce. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.Nie zamrażać. Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Novo Nordisk A/SNovo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/009 5 fiolek po 10 ml

13. NUMER SERII

Nr serii

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

Fiasp

17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D

Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.

18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA

PC:SN:NN:

43

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH WEWNĘTRZNYCH

PUDEŁKO TEKTUROWE NA OPAKOWANIE ZBIORCZE (FIOLKA – bez blue box)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fiolce insulina aspart

2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ

Jedna fiolka zawiera 1000 jednostek insuliny aspart w 10 ml roztworu;

1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart (co odpowiada 3,5 mg).

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy,nikotynamid (witamina B3), kwas solny/wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) i wodę do wstrzykiwań.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Roztwór do wstrzykiwań.

1 x 10 ml.

Pojedynczy element opakowania zbiorczego nie jest przeznaczony do sprzedaży

5. SPOSÓB I DROGI PODANIA

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie podskórne lub dożylne

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIE SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

Stosować tylko przezroczysty, bezbarwny roztwór.

8. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności

Podczas stosowania: Zużyć w ciągu 4 tygodni (wliczając czas przechowywania w zbiorniku pompy insulinowej).

44

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Przed otwarciem: Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać.

Podczas stosowania: Można przechowywać w lodówce. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.Nie zamrażać. Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Novo Nordisk A/SNovo Allé

DK-2880 Bagsværd Dania

12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/16/1160/009 5 fiolek po 10 ml

13. NUMER SERII

Nr serii

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

Fiasp

17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D

Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.

18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA

PC:SN:NN:

45

B. ULOTKA DLA PACJENTA

46

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Fiasp 100 jednostek/ml, roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu

insulina aspart

Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkiezidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Użytkownik leku też może w tym pomóc,zgłaszając wszelkie działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu leku. Aby dowiedzieć się,jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.

– Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.– W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.– Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

– Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Fiasp i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fiasp

3. Jak stosować lek Fiasp

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Fiasp

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Fiasp i w jakim celu się go stosuje

Lek Fiasp jest insuliną przyjmowaną do posiłku, szybko zmniejszającą stężenie cukru we krwi. Lek Fiasp to roztwór do wstrzykiwań zawierający insulinę aspart, stosowany do leczenia cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 1. roku. Cukrzyca jest chorobą, w której organizmnie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, aby kontrolować stężenie cukru we krwi. Podawanie lekuFiasp pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy.

Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany do 2 minut przed rozpoczęciem posiłku, z możliwościąwykonania wstrzyknięcia do 20 minut po jego rozpoczęciu.

Działanie leku jest największe między 1. a 3. godziną po wstrzyknięciu i trwa przez 3 do 5 godzin.

Ten lek zazwyczaj powinien być stosowany w skojarzeniu z insulinami o średnim lub długim czasie

działania.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fiasp

Kiedy nie stosować leku Fiasp

• jeśli pacjent ma uczulenie na insulinę aspart lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Fiasp należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką. Szczególnie należy wziąć pod uwagę:

• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) — jeśli stężenie cukru we krwi jest za małe, patrz

wskazówki dotyczące małego stężenia cukru we krwi w punkcie 4 „Możliwe działania

47

niepożądane”. Lek Fiasp rozpoczyna obniżanie stężenia cukru we krwi szybciej niż inneinsuliny przyjmowane do posiłku. Hipoglikemia może pojawić się wcześniej po wstrzyknięciu leku Fiasp,

• duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) — jeśli stężenie cukru we krwi jest zbyt duże, patrz wskazówki dotyczące dużego stężenia cukru we krwi w punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane”,

• zmianę stosowanych dotychczas insulin — w przypadku zmiany dotychczas stosowanej

insuliny może być konieczne dostosowanie dawki,

• jednoczesne stosowanie pioglitazonu w skojarzeniu z insuliną — może zwiększyć ryzyko niewydolności serca, patrz „Lek Fiasp a inne leki”,

• zaburzenia narządu wzroku — szybka poprawa kontroli cukru we krwi może być związana z tymczasowym nasileniem się zaburzeń widzenia w cukrzycy,

• ból wywołany uszkodzeniem nerwu — jeżeli stężenie cukru we krwi szybko się poprawia, może wystąpić nerwoból, zwykle przemijający,

• obrzęk w okolicy stawów — po rozpoczęciu przyjmowania leku w organizmie może dojść do zatrzymania większej ilości wody. Powoduje to obrzęk wokół kostek i innych stawów, który zwykle szybko ustępuje.

W przypadku osób ze słabym wzrokiem patrz punkt 3 „Jak stosować lek Fiasp”.

Niektóre stany i czynności mogą mieć wpływ na zapotrzebowanie na insulinę. Należy skonsultować się z lekarzem:

• jeżeli występują kłopoty z nerkami lub wątrobą bądź z nadnerczami, przysadką mózgową albo

tarczycą;

• w przypadku zwiększenia ćwiczeń fizycznych lub chęci zmiany dotychczasowej diety, co może

wpływać na stężenie cukru we krwi;

• w przypadku choroby należy kontynuować przyjmowanie insuliny i skonsultować się z lekarzem.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania tego leku u dzieci w wieku poniżej 1. roku.

Lek Fiasp a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentaobecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Niektóre leki mają wpływ na stężenie cukru we krwi, co może oznaczać potrzebę zmiany dawki insuliny.

Poniżej wymienione są najczęściej stosowane leki mające wpływ na leczenie insuliną.

Stężenie cukru we krwi może zmniejszyć się (hipoglikemia), jeśli stosowane są:

• inne leki stosowane w leczeniu cukrzycy (doustne i do wstrzykiwań); • sulfonamidy — w leczeniu zakażeń;

• steroidy anaboliczne — takie jak testosteron;

• leki blokujące receptory beta-adrenergiczne — w leczeniu, np. nadciśnienia tętniczego lub dławicy piersiowej, gdyż mogą utrudnić rozpoznanie objawów zapowiadających wystąpienie za małego stężenia cukru we krwi (patrz punkt 4 „Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi”);

• kwas acetylosalicylowy (i inne salicylany) — stosowane przeciwbólowo lub w celu

zmniejszenia gorączki;

• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) — w leczeniu depresji;• inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) — w leczeniu niektórych chorób serca lub nadciśnienia tętniczego.

Stężenie cukru we krwi może zwiększyć się (hiperglikemia), jeśli stosowane są:

• danazol — w leczeniu endometriozy;

• doustne środki antykoncepcyjne (tabletki antykoncepcyjne);• hormony tarczycy — w leczeniu schorzeń tarczycy;

48

• hormon wzrostu — w leczeniu niedoboru hormonu wzrostu; • glikokortykosteroidy, takie jak kortyzon — w leczeniu stanów zapalnych;• leki sympatykomimetyczne, takie jak epinefryna (adrenalina), salbutamol lub terbutalina — w leczeniu astmy;

• tiazydy — w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub nadmiernego zatrzymania wody

w organizmie.

Oktreotyd i lanreotyd — stosowane w leczeniu rzadkiej choroby polegającej na występowaniu zbyt

dużej ilości hormonu wzrostu (akromegalii). Mogą one zarówno zwiększać, jak i zmniejszać stężenie cukru we krwi.

Pioglitazon — doustny lek przeciwcukrzycowy stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. U niektórych

pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub wcześniejszym udarem mózgu leczonych pioglitazonem w skojarzeniu z insuliną rozwinęła się niewydolność serca. Należy niezwłoczniepoinformować lekarza o wystąpieniu objawów niewydolności serca, takich jak: nietypowa duszność,szybki przyrost masy ciała albo miejscowe obrzmienie (obrzęk).

Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta (lub w razie wątpliwości), należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Stosowanie leku Fiasp z alkoholem

Po spożyciu alkoholu zapotrzebowanie na insulinę może się zmienić ze względu na zmniejszenie lubzwiększenie stężenia cukru we krwi. Należy zatem częściej niż zwykle monitorować stężenie cukruwe krwi.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinnaporadzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Ten lek może być stosowany w ciąży, jednakpodczas ciąży i po porodzie może być konieczna zmiana dawki insuliny. Ścisła kontrola cukrzycy jestkonieczna w okresie ciąży. Unikanie małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) jest szczególnieważne dla zdrowia dziecka.

Brak ograniczeń dotyczących stosowania leku Fiasp podczas karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Małe stężenie cukru we krwi może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów, używania narzędzilub obsługiwania maszyn. Jeśli stężenie cukru we krwi jest małe, zdolność koncentracji i reagowaniamoże ulec osłabieniu. Może to być niebezpieczne dla pacjenta i innych osób. Należy zapytać lekarzao możliwość prowadzenia pojazdów, jeśli:

• często występuje małe stężenie cukru we krwi,

• występują trudności w rozpoznawaniu małego stężenia cukru we krwi.

Ważne informacje na temat niektórych składników leku Fiasp

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Fiasp

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócićsię do lekarza lub farmaceuty.

Osoby niewidome lub niedowidzące, które nie są w stanie odczytać licznika dawki na wstrzykiwaczu,nie powinny korzystać ze wstrzykiwacza bez pomocy. Należy uzyskać pomoc osoby dobrze widząceji przeszkolonej w zakresie używania fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza FlexTouch.

49

Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz umożliwia wybór dawki w zakresie od 1 do 80 jednostek w jednym wstrzyknięciu z dokładnością do 1 jednostki.

Kiedy stosować lek Fiasp

Lek Fiasp jest insuliną przyjmowaną do posiłku.

Dorośli: Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany tuż przed rozpoczęciem posiłku (do 2 minut), z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku. Dzieci i młodzież: Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany tuż przed rozpoczęciem posiłku(do 2 minut), z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku, w przypadku braku pewności co do przyjęcia posiłku. Odnośnie takich sytuacji należy zasięgnąćporady lekarza.

Działanie leku jest największe między 1. a 3. godziną po wstrzyknięciu i trwa przez 3 do 5 godzin.

Dawka leku Fiasp

Dawka w cukrzycy typu 1 i typu 2

Lekarz z pacjentem zadecydują:

• jaka dawka leku Fiasp będzie potrzebna do każdego posiłku,

• kiedy sprawdzać stężenie cukru we krwi i czy potrzebne jest zwiększenie lub zmniejszenie

dawki.

Jeśli pacjent zamierza zmienić stosowaną dietę, należy najpierw poradzić się lekarza, farmaceuty lubpielęgniarki, ponieważ zmiana diety może zmienić zapotrzebowanie na insulinę.

W przypadku równoczesnego stosowania innych leków należy zapytać lekarza o potrzebę

dostosowania leczenia.

Dostosowanie dawki w cukrzycy typu 2

Dawka dobowa powinna być oparta na stężeniu cukru we krwi w czasie posiłków i przed snem

poprzedniego dnia.

• Przed śniadaniem — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed obiadem poprzedniego dnia.

• Przed obiadem — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed kolacją poprzedniego dnia.

• Przed kolacją — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed snem poprzedniego dnia.

Tabela 1 Dostosowanie dawki

Okołoposiłkowe lub zmierzone przed snem Dostosowanie dawkistężenie cukru we krwi

mmol/l mg/dl

mniej niż 4,0 mniej niż 71 zmniejszyć dawkę o 1 jednostkę

4,0–6,0 71–108 bez zmian dawkiwięcej niż 6,0 więcej niż 108 zwiększyć dawkę o 1 jednostkę

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat lub starszych)Ten lek można stosować u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zwrócić się do lekarza w sprawiezmiany dawki.

W przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby

W przypadku chorób nerek lub wątroby może być potrzebne częstsze sprawdzanie stężenia cukru we krwi. Należy zwrócić się do lekarza w sprawie zmiany dawki.

Wstrzykiwanie leku Fiasp

50

Ten lek przeznaczony jest wyłącznie do podawania we wstrzyknięciach podskórnych. Przed pierwszym użyciem leku Fiasp, lekarz lub pielęgniarka pokażą jak należy używać fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza. Jeśli konieczne jest podanie insuliny inną metodą, należy poradzić się lekarza.

Miejsce wstrzykiwania

• Najkorzystniejsze miejsce wstrzyknięcia to przednia część talii (brzuch) lub ramię.• Nie wstrzykiwać do żyły ani do mięśnia.

• W obrębie tego samego obszaru, należy codziennie zmieniać miejsce wstrzyknięcia, aby

zmniejszyć ryzyko wystąpienia zmian pod skórą (patrz punkt 4).

Kiedy nie stosować leku Fiasp

• Jeśli wstrzykiwacz jest uszkodzony lub nie był prawidłowo przechowywany (patrz punkt 5 „Jak

przechowywać lek Fiasp”).

• Jeśli insulina nie jest przezroczysta (np. jest mętna) i nie jest bezbarwna.

Szczegółowa instrukcja obsługi znajduje się na odwrocie niniejszej ulotki.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fiasp

Zastosowanie zbyt dużej ilości insuliny może spowodować za małe stężenie cukru we krwi(hipoglikemię) — patrz wskazówki podane w punkcie 4 „Małe stężenie cukru we krwi”.

Pominięcie zastosowania leku Fiasp

Jeśli pacjent zapomni zastosować insulinę, stężenie cukru we krwi może być zbyt duże(hiperglikemia). Patrz punkt 4 „Duże stężenie cukru we krwi”.

Trzy proste sposoby pozwalające uniknąć małego lub dużego stężenia cukru we krwi:• należy zawsze mieć zapasowy wstrzykiwacz na wypadek zgubienia lub uszkodzenia aktualnie używanego,

• należy zawsze mieć przy sobie przedmiot, który informuje, że pacjent choruje na cukrzycę, • należy zawsze mieć przy sobie produkty zawierające cukier. Patrz punkt 4 „Co należy zrobić, gdy objawy wskazują na małe stężenie cukru we krwi”.

Przerwanie stosowania leku Fiasp

Nie należy przerywać przyjmowania insuliny bez konsultacji z lekarzem. Przerwanie stosowaniainsuliny może doprowadzić do bardzo dużego stężenia cukru we krwi (ciężkiej hiperglikemii) i dokwasicy ketonowej (stanu, w którym we krwi występuje za dużo kwasów, co potencjalnie zagrażażyciu). Objawy i informacje — patrz punkt 4 „Duże stężenie cukru we krwi”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią.

Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) występuje bardzo często podczas leczenia insuliną (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób) i może mieć poważny przebieg. Jeśli stężenie cukru we krwi jest za małe, może prowadzić do utraty przytomności. Ciężka hipoglikemia może spowodować upośledzenie czynności mózgu i może stanowić zagrożenie życia. Jeśli wystąpią objawy małego stężenia cukru we krwi, należy niezwłocznie podjąć działania w celu zwiększenia stężenia cukru wekrwi. Patrz wskazówki poniżej w punkcie „Małe stężenie cukru we krwi”.

W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji uczuleniowej na insulinę lub którykolwiek zeskładników leku Fiasp, należy zaprzestać stosowania tego leku i natychmiast wezwać pomocmedyczną.

Do objawów ciężkiej reakcji uczuleniowej należą:

51

• rozprzestrzenienie miejscowych reakcji (np. wysypki, zaczerwienienia i świądu) na inne części

ciała;

• nagłe pojawienie się złego samopoczucia i potów; • nudności (wymioty);

• trudności w oddychaniu;

• szybkie bicie serca lub zawroty głowy.

Mogą wystąpić inne reakcje uczuleniowe, takie jak uogólniona wysypka na skórze i obrzęk twarzy.Występują one niezbyt często i mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli objawy będą się nasilać lub nie ustąpią w ciągu kilku tygodni.

Inne działania niepożądane:

Często (może dotyczyć mniej niż 1 na 10 osób)

Reakcje w miejscu podania: w miejscu wstrzyknięcia mogą wystąpić reakcje miejscowe. Mogą to być:

wysypka, zaczerwienienie, zapalenie, zasinienie i swędzenie. Objawy te zwykle ustępują po kilku dniach.

Reakcje skórne: na skórze mogą wystąpić oznaki alergii, takie jak wyprysk, wysypka, swędzenie,

pokrzywka i zapalenie skóry.

Niezbyt często (może dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób)

Zmiany pod skórą w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia): tkanka tłuszczowa pod skórą może zanikać

(lipoatrofia) lub przerastać (lipohipertrofia). Zmiana miejsca każdego wstrzyknięcia może zmniejszyćryzyko wystąpienia takich zmian skórnych. W przypadku zauważenia zmian skórnych należyskontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Jeśli w dalszym ciągu wstrzykiwanie będziewykonywane w tym samym miejscu, reakcje mogą się zaostrzyć i wpłynąć na ilość leku otrzymywanąprzez organizm.

Ogólne działania niepożądane związane ze stosowaniem insulin, w tym leku Fiasp

• Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) (bardzo często)

Małe stężenie cukru we krwi może być następstwem:

spożycia alkoholu, podania zbyt dużej dawki insuliny, większego niż zwykle wysiłku fizycznego, zamałego posiłku lub pominięcia go.

Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi, które mogą pojawić się nagle:

• ból głowy

• niewyraźna mowa • szybkie bicie serca • zimne poty

• chłodna blada skóra • nudności

• uczucie silnego głodu

• drżenie lub pobudzenie nerwowe albo niepokój • nienaturalne uczucie zmęczenia, osłabienia lub senności• stan splątania

• upośledzenie koncentracji

• krótkotrwałe zaburzenia widzenia.

Co należy zrobić, gdy objawy wskazują na małe stężenie cukru we krwi:

• jeśli pacjent jest przytomny, powinien niezwłocznie zwiększyć małe stężenie cukru we krwi przyjmując 15-20 g łatwo przyswajalnych węglowodanów: spożyć tabletki z glukozą lub jakąś bogatą w cukier przekąskę, taką jak sok owocowy, słodycze lub ciastka (na wszelki wypadek należy zawsze mieć przy sobie tabletki z glukozą lub bogatą w cukier przekąskę);

• zalecane jest ponowne zmierzenie stężenia cukru we krwi po 15–20 minutach oraz powtórzenie

przyjęcia węglowodanów jeśli stężenie cukru we krwi jest wciąż mniejsze niż 4 mmol/l;

52

• należy poczekać na ustąpienie objawów małego stężenia cukru we krwi lub do ustabilizowania

stężenia cukru we krwi, a następnie kontynuować leczenie insuliną jak dotychczas.

Co powinny zrobić inne osoby, gdy pacjent straci przytomność

Osoba chora na cukrzycę powinna poinformować o tym wszystkich, z którymi przebywa. Należypoinformować inne osoby o konsekwencjach choroby, w tym o ryzyku utraty przytomności z powodu małego stężenia cukru we krwi.

Należy poinformować osoby ze swojego otoczenia, że jeśli chory straci przytomność, muszą: • obrócić go na bok, aby zapobiec zadławieniu;

• natychmiast poszukać pomocy medycznej;

• nie podawać pacjentowi jedzenia ani picia, gdyż istnieje ryzyko zadławienia.

Chory może szybciej odzyskać przytomność po wstrzyknięciu glukagonu. Wstrzyknięcie możewykonać jedynie osoba, która wie jak podawać glukagon.

• Pacjent, któremu podano glukagon powinien od razu po odzyskaniu przytomności spożyć

cukier lub przekąskę zawierającą cukier.

• Pacjent, który nie odzyskał przytomności po podaniu glukagonu, powinien być leczony

w szpitalu.

Brak odpowiedniego leczenia bardzo małego stężenia cukru we krwi może spowodować uszkodzeniemózgu, krótko- lub długotrwałe. Może ono prowadzić do śmierci.

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli:

• nastąpił spadek stężenia cukru, który doprowadził do utraty przytomności;• pacjentowi wstrzyknięto glukagon;

• w ostatnim czasie wystąpiło kilkakrotnie za małe stężenie cukru we krwi.

Dawka i pora przyjmowania insuliny, dieta i aktywność fizyczna mogą wymagać zmiany.

• Duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) częstość nieznana (nie może być określona na

podstawie dostępnych danych)

Duże stężenie cukru we krwi może wystąpić w wyniku:

spożycia większego niż zwykle posiłku, wykonania mniejszego niż zwykle wysiłku fizycznego,spożycia alkoholu, zakażenia lub gorączki, przyjęcia za małej dawki insuliny, ciągłego przyjmowaniaza małej dawki insuliny, pominięcia dawki insuliny lub zaprzestania stosowania insuliny.

Objawy zapowiadające duże stężenie cukru we krwi - zazwyczaj pojawiają się stopniowo:• nagłe zaczerwienienie skóry

• sucha skóra

• uczucie senności i zmęczenia

• suchość w ustach

• zapach owoców (acetonu) w wydychanym powietrzu• częstsze oddawanie moczu

• uczucie pragnienia

• utrata apetytu

• nudności lub wymioty.

Mogą to być objawy bardzo poważnego stanu – kwasicy ketonowej. Polega on na gromadzeniu się kwasów we krwi wynikającym z rozkładania przez organizm tłuszczu, a nie cukru. Brak leczeniamoże prowadzić do śpiączki cukrzycowej, a nawet do śmierci.

Co należy zrobić, jeśli objawy wskazują na duże stężenie cukru we krwi: • sprawdzić stężenie cukru we krwi;

• podać korygującą dawkę insuliny, jeśli pacjent został poinformowany jak to zrobić;• sprawdzić obecność ciał ketonowych w moczu;

• jeśli ciała ketonowe są obecne, natychmiast skontaktować się z lekarzem.

53

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienionew ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w

załączniku V.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Fiasp

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i opakowaniuzewnętrznym po „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Przed pierwszym użyciem:

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od elementu chłodzącego. W celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę na wstrzykiwacz.

Po pierwszym otwarciu lub jako doraźny zapas: Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz (FlexTouch) można nosić przy sobie i przechowywać w temperaturze pokojowej (nie wyższej niż 30°C) lub w lodówce (2°C – 8°C) do 4 tygodni. W celu ochrony przed światłem, należy zawsze nakładać nasadkę na wstrzykiwacz, gdy nie jest on używany.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Fiasp

• Substancją czynną leku jest insulina aspart. 1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny aspart. Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu.

• Pozostałe składniki to: fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy, nikotynamid (witamina B3), kwas solny (do dostosowania pH), wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) (patrz ostatni akapit w punkcie 2 „Ważne informacje na temat niektórych składników leku Fiasp”) i woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Fiasp i co zawiera opakowanie

Lek Fiasp to przezroczysty, bezbarwny i wodnisty roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu.

Wielkości opakowań to 1, 5 lub opakowanie zbiorcze zawierające 2 x 5 fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy po 3 ml. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Novo Nordisk A/S, Novo Allé,

DK-2880 Bagsværd, Dania

Teraz należy zapoznać się z instrukcją obsługi wstrzykiwacza FlexTouch zamieszczoną naodwrocie strony.

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Inne źródła informacji

54

Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków:

http://www.ema.europa.eu.

55

Instrukcja obsługi wstrzykiwacza z lekiem Fiasp (FlexTouch)

Przed użyciem fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza FlexTouch należy uważnie zapoznać sięz treścią poniższej instrukcji. Postępowanie niezgodne z instrukcją może spowodować podanie za małej lub zbyt dużej ilości insuliny, co może prowadzić do dużego lub małego stężenia cukru we krwi.

Nie używać wstrzykiwacza bez wcześniejszego przeszkolenia przez lekarza lub pielęgniarkę.Należy rozpocząć od sprawdzenia, czy wstrzykiwacz zawiera lek Fiasp 100 jednostek/ml,a następnie przyjrzeć się ilustracjom poniżej, aby zapoznać się z poszczególnymi częściamiwstrzykiwacza i igły.

Osoby niewidome lub niedowidzące, które nie są w stanie odczytać licznika dawki nawstrzykiwaczu, nie powinny korzystać ze wstrzykiwacza bez pomocy. Należy uzyskać pomocosoby dobrze widzącej i przeszkolonej w zakresie używania fabrycznie napełnionego wstrzykiwaczaFlexTouch.

Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz z możliwością nastawiania dawki zawiera 300 jednostek insuliny. Można wybrać maksymalnie 80 jednostek na dawkę z dokładnością do 1 jednostki. Wstrzykiwacz jest przeznaczony do stosowania z jednorazowymi igłami NovoTwist, NovoFine lubNovoFine Plus o długości do 8 mm. Igły nie są dołączone do opakowania.

Ważne informacje

Należy uważnie zapoznać się z niniejszymi informacjami, ponieważ są ważne dla prawidłowegoużywania wstrzykiwacza.

56

Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz z lekiem Fiasp i igła (przykład)(FlexTouch)

Nasadka

wstrzykiwacza

Zewnętrzna

osłonka igły

Wewnętrznaosłonka igły

Igła

Papierowa nalepka

Skala ilościinsuliny

Okienko insuliny

Etykieta wstrzykiwacza

Licznik dawki

Wskaźnik dawki

Pokrętło

nastawiania

dawki

Przycisk

podania dawki

Przycisk

podania

dawki z

dwiema

liniami

57

1 Przygotowanie wstrzykiwacza z nową igłą

• Sprawdzić nazwę i stężenie leku na etykiecie wstrzykiwacza, aby upewnić się, że zawiera lek Fiasp 100 jednostek/ml. Jest to szczególnie ważne w przypadku przyjmowania kilku rodzajów insuliny. Zastosowanie niewłaściwego rodzaju insuliny, może doprowadzić do zbyt dużego lub za małego stężenia cukru we krwi.

• Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza.

A

• Sprawdzić, czy insulina we wstrzykiwaczu jest przezroczysta i bezbarwna. Spojrzeć przez okienko insuliny. Jeśli insulina jest mętna, nie używać wstrzykiwacza.

B

• Wziąć nową igłę i oderwać papierową nalepkę.

C

• Nałożyć igłę bezpośrednio na wstrzykiwacz. Obrócić, aż zostanie solidnie umocowana.

D

• Zdjąć zewnętrzną osłonkę igły i zachować ją na później. Będzie potrzebna po wstrzyknięciu

w celu bezpiecznego usunięcia igły ze wstrzykiwacza.

E

• Zdjąć wewnętrzną osłonkę igły i wyrzucić ją. Przy próbie ponownego założenia można się przypadkowo ukłuć lub zranić igłą.

58

Kropla insuliny może pojawić się na końcu igły. Jest to typowe, ale i tak należy sprawdzićprzepływ insuliny.

Nie zakładać nowej igły na wstrzykiwacz zanim nie będzie się gotowym do wykonania

wstrzyknięcia.

F

Do każdego wstrzyknięcia należy zawsze użyć nowej igły.Zmniejsza to ryzyko zanieczyszczenia, zakażenia, wyciekania insuliny, blokowania się igiełi niedokładnego dawkowania.

Nigdy nie używać zgiętej lub uszkodzonej igły.

2 Sprawdzenie przepływu insuliny

• Przed rozpoczęciem zawsze należy sprawdzić przepływ insuliny. Pozwoli to upewnić się, że zostanie podana pełna dawka insuliny.

• Obrócić pokrętło nastawiania dawki, aby nastawić 2 jednostki. Należy upewnić się, że licznik dawki wskazuje 2.

A

Nastawiono

2 jednostki

• Trzymać wstrzykiwacz igłą skierowaną do góry. Delikatnie popukać w górną część wstrzykiwacza kilka razy, aby pęcherzyki powietrza zebrały się w górnej części.

B

• Wcisnąć przycisk podania dawki i przytrzymać, aż licznik dawki powróci do pozycji 0.

Wartość 0 musi zrównać się ze wskaźnikiem dawki. Kropla insuliny powinna pojawić się na końcu igły.

59

C

Na końcu igły może się pojawić mały pęcherzyk powietrza, ale nie zostanie wstrzyknięty.

Jeśli kropla nie pojawi się, powtórzyć czynności 2A do 2C do 6 razy. Jeżeli kropla nadal nie pojawia się, wymienić igłę i jeszcze raz powtórzyć czynności 2A do 2C.

Jeżeli kropla insuliny nadal nie pojawia się, wyrzucić wstrzykiwacz i użyć nowego.

Przed wykonaniem wstrzyknięcia należy zawsze upewnić się, że kropla insuliny pojawiła się na końcu igły. Zapewnia to prawidłowy przepływ insuliny.

Jeśli kropla nie pojawi się, nie zostanie wstrzyknięta insulina, choć licznik dawki może sięprzesuwać. Może to oznaczać, że igła jest zablokowana lub uszkodzona.

Należy zawsze sprawdzić przepływ insuliny przed wstrzyknięciem. Jeśli przepływ niezostanie sprawdzony, może zostać podane za mało insuliny lub w ogóle insulina nie zostanie podana. Może to prowadzić do zbyt dużego stężenia cukru we krwi.

3 Nastawienie dawki

• Przed rozpoczęciem upewnić się, że licznik dawki wskazuje 0.

Wartość 0 musi zrównać się ze wskaźnikiem dawki.

• Obrócić pokrętło nastawiania dawki i nastawić żądaną dawkę zgodnie z zaleceniami lekarza

lub pielęgniarki.

Jeśli zostanie wybrana niewłaściwa dawka, można obrócić pokrętło do przodu lub do tyłu, abyskorygować dawkę.

Na wstrzykiwaczu można nastawić maksymalnie do 80 jednostek.

A

Przykłady

Nastawiono

5 jednostek

Nastawiono 24 jednostki

Pokrętło nastawiania dawki zmienia liczbę jednostek. Tylko licznik dawki i wskaźnik dawki pokazują, ile jednostek wybrano na dawkę.

60

Można nastawić do 80 jednostek na dawkę. Kiedy wstrzykiwacz zawiera mniej niż80 jednostek, licznik dawki zatrzyma się na liczbie pozostałych jednostek.

Przed wstrzyknięciem insuliny zawsze sprawdzić liczbę nastawionych jednostek,korzystając z licznika dawki i wskaźnika dawki.

Nie liczyć kliknięć wstrzykiwacza w celu określenia dawki. Jeśli zostanie nastawionai wstrzyknięta niewłaściwa dawka, stężenie cukru we krwi może być zbyt duże lub za małe. Nie używać skali insuliny, gdyż pokazuje ona tylko w przybliżeniu ilość insuliny we wstrzykiwaczu.

Kliknięcia pokrętła nastawiania dawki różnią się przy obrocie do przodu i do tyłu i gdy zostanieprzekroczona liczba pozostałych jednostek.

4 Wstrzykiwanie dawki

• Wbić igłę w skórę zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.

• Upewnić się, że licznik dawki jest widoczny.

Nie dotykać palcami licznika dawki. Może to spowodować przerwanie wstrzykiwania.

A

• Wcisnąć przycisk podania dawki i przytrzymać, aż licznik dawki pokaże 0. Wartość 0 musi zrównać się ze wskaźnikiem dawki. Można wtedy usłyszeć lub poczuć kliknięcie.

B

• Pozostawić igłę wbitą w skórę po powrocie licznika dawki do wartości 0 i powoli policzyć

do 6.

• W przypadku wcześniejszego wyjęcia igły można zobaczyć, jak insulina wycieka z końcówki igły. Oznacza to, że nie została podana pełna dawka leku i należy zwiększyć częstość sprawdzania stężenia cukru we krwi.

C Powoli policzyć:

• Wyjąć igłę ze skóry. Jeśli w miejscu wstrzyknięcia pojawi się krew, należy lekko uciskać skórę

przez kilka minut, aby zatrzymać krwawienie. Nie pocierać obszaru wstrzyknięcia.

61

D

Po wstrzyknięciu na końcu igły może pojawić się kropla insuliny. Jest to typowe i nie mawpływu na dawkę.

Zawsze obserwować licznik dawki, aby kontrolować liczbę podanych jednostek. Przytrzymać przycisk podania dawki do momentu, gdy licznik dawki pokaże 0. Jeśli licznik dawki nie powrócił do wartości 0, cała dawka nie została podana, co może skutkować zbytdużym stężeniem cukru we krwi.

Jak sprawdzić, czy igła nie jest zablokowana lub uszkodzona?

• Jeśli po przytrzymaniu przycisku podania dawki licznik dawki nie pokaże wartości 0, użyta igła

mogła być zablokowana lub uszkodzona.

• Oznacza to, że lek nie został w ogóle podany — nawet wtedy, gdy licznik dawki zmienił

pozycję i wskazuje inną dawkę niż ta, która została początkowo nastawiona.

Co zrobić w przypadku zablokowania igły?

Zdjąć igłę w sposób opisany w punkcie 5 i powtórzyć wszystkie czynności, począwszy od punktu 1:Przygotowanie wstrzykiwacza z nową igłą. Upewnić się, że nastawiona została pełna potrzebnadawka.

Podczas wykonywania wstrzyknięcia nie należy nigdy dotykać licznika dawki. Może to zakłócić wykonywanie wstrzyknięcia.

5 Po wykonaniu wstrzyknięcia

• Wprowadzić koniec igły do zewnętrznej osłonki igły na płaskiej powierzchni bez dotykania

ani igły, ani zewnętrznej osłonki igły.

A

• Po wprowadzeniu igły ostrożnie docisnąć zewnętrzną osłonkę igły do końca.

• Odkręcić igłę i wyrzucić zgodnie z instrukcjami przekazanymi przez lekarza, pielęgniarkę,

farmaceutę lub zgodnie z zaleceniami władz lokalnych.

B

• Po każdym użyciu nałożyć nasadkę na wstrzykiwacz w celu ochrony insuliny przed światłem.

62

C

Zawsze należy wyrzucić igłę po każdym wstrzyknięciu. Zmniejsza to ryzykozanieczyszczenia, zakażenia, wyciekania insuliny, blokowania się igieł i niedokładnegodawkowania. Jeśli igła jest zablokowana, nie nastąpi wstrzyknięcie insuliny.

Gdy wstrzykiwacz zostanie opróżniony, wyrzucić go bez założonej igły zgodnie z instrukcjami przekazanymi przez lekarza, pielęgniarkę, farmaceutę lub zgodnie z zaleceniami władz lokalnych.

Nigdy nie próbować zakładać wewnętrznej osłonki z powrotem na igłę. Można

przypadkowo ukłuć się igłą lub zranić się nią.

Po każdym wstrzyknięciu należy zawsze zdjąć igłę ze wstrzykiwacza i przechowywać wstrzykiwacz bez przymocowanej igły. Zmniejsza to ryzyko zanieczyszczenia, zakażenia, wyciekania insuliny, blokowania się igieł i niedokładnego dawkowania.

6 Ile insuliny pozostało?

• Skala insuliny pokazuje przybliżoną ilość pozostałej we wstrzykiwaczu insuliny.

A

Przybliżona

ilość pozostałej insuliny

• Aby dokładnie sprawdzić, ile insuliny pozostało, należy użyć licznika dawki. Obrócić pokrętło nastawiania dawki, aż licznik dawki zatrzyma się. Jeśli widoczna jest liczba 80, co najmniej 80 jednostek pozostało we wstrzykiwaczu. Jeśli widoczna jest liczba mniejsza niż 80, pokazana liczba jest liczbą jednostek pozostałych we wstrzykiwaczu.

B

Przykład

Licznik dawki zatrzymał się: pozostało 16 jednostek

• Obrócić pokrętło nastawiania dawki do tyłu, aż licznik dawki wskaże 0.

• Jeśli potrzeba więcej jednostek, niż pozostało we wstrzykiwaczu, można podzielić dawkę na

dwa wstrzykiwacze.

Podczas dzielenia dawki obliczenia należy wykonywać bardzo uważnie.W razie wątpliwości należy podać całą dawkę za pomocą nowego wstrzykiwacza. Jeśli dawkazostanie nieprawidłowo podzielona, za mało lub za dużo insuliny zostanie wstrzyknięte, comoże doprowadzić do dużego lub małego stężenia cukru we krwi.

63

Inne ważne informacje

• Wstrzykiwacz należy mieć zawsze przy sobie.

• Zawsze należy nosić ze sobą zapasowy wstrzykiwacz i nowe igły na wypadek zgubienia lub

uszkodzenia.

• Wstrzykiwacz i igły należy zawsze trzymać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla innych osób, zwłaszcza dzieci.

• Nigdy nie należy udostępniać swojego wstrzykiwacza lub igieł innym osobom. Może to

prowadzić do zakażenia krzyżowego.

• Nigdy nie należy udostępniać swojego wstrzykiwacza innym osobom. Lek używany przez

daną osobę może zaszkodzić innym.

• Osoby sprawujące opiekę muszą zachować najwyższą ostrożność podczas zdejmowania i usuwania zużytych igieł, aby zmniejszyć ryzyko ukłucia się igłą i zakażenia krzyżowego.

Dbanie o wstrzykiwacz

• Należy ostrożnie obchodzić się ze wstrzykiwaczem. Niedelikatne lub niewłaściwe obchodzenie się, może prowadzić do niewłaściwego dawkowania, co może skutkować dużym lub małym stężeniem cukru we krwi.

• Nie należy pozostawiać wstrzykiwacza w samochodzie ani w innym miejscu, w którym byłby

narażony na zbyt wysoką lub za niską temperaturę.

• Nie narażać wstrzykiwacza na działanie kurzu, brudu lub cieczy.

• Nie należy myć, moczyć ani smarować wstrzykiwacza. Jeśli to konieczne, czyścić ściereczką

nasączoną łagodnym detergentem.

• Nie należy upuszczać wstrzykiwacza ani nie uderzać nim o twarde powierzchnie. Jeśli wstrzykiwacz został upuszczony lub podejrzewa się, że może działać nieprawidłowo, zawsze należy przykręcić nową igłę i sprawdzić przepływ insuliny przed wykonaniem wstrzyknięcia.

• Nie napełniać wstrzykiwacza ponownie. Po opróżnieniu należy go wyrzucić.

• Nie próbować naprawiać ani rozmontowywać wstrzykiwacza.

64

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Fiasp 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań we wkładzie

insulina aspart

Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkiezidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Użytkownik leku też może w tym pomóc,zgłaszając wszelkie działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu leku. Aby dowiedzieć się,jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.

– Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.– W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.– Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

– Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Fiasp i w jakim celu się go stosuje

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fiasp

3. Jak stosować lek Fiasp

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Fiasp

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Fiasp i w jakim celu się go stosuje

Lek Fiasp jest insuliną przyjmowaną do posiłku, szybko zmniejszającą stężenie cukru we krwi. Lek Fiasp to roztwór do wstrzykiwań zawierający insulinę aspart, stosowany do leczenia cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 1. roku. Cukrzyca jest chorobą, w której organizmnie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, aby kontrolować stężenie cukru we krwi. Podawanie lekuFiasp pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy.

Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany do 2 minut przed rozpoczęciem posiłku, z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po jego rozpoczęciu.

Działanie leku jest największe między 1. a 3. godziną po wstrzyknięciu i trwa przez 3 do 5 godzin.

Ten lek zazwyczaj powinien być stosowany w skojarzeniu z insulinami o średnim lub długim czasie

działania.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fiasp

Kiedy nie stosować leku Fiasp

• jeśli pacjent ma uczulenie na insulinę aspart lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Fiasp należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką. Szczególnie należy wziąć pod uwagę:

• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) — jeśli stężenie cukru we krwi jest za małe, patrz

wskazówki dotyczące małego stężenia cukru we krwi w punkcie 4 „Możliwe działania

65

niepożądane”. Lek Fiasp rozpoczyna obniżanie stężenia cukru we krwi szybciej niż inneinsuliny przyjmowane do posiłku. Hipoglikemia może pojawić się wcześniej po wstrzyknięciu leku Fiasp,

• duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) — jeśli stężenie cukru we krwi jest zbyt duże, patrz wskazówki dotyczące dużego stężenia cukru we krwi w punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane”,

• zmianę stosowanych dotychczas insulin — w przypadku zmiany dotychczas stosowanej

insuliny może być konieczne dostosowanie dawki,

• jednoczesne stosowanie pioglitazonu w skojarzeniu z insuliną — może zwiększyć ryzyko

niewydolności serca, patrz „Lek Fiasp a inne leki”,

• zaburzenia narządu wzroku — szybka poprawa kontroli cukru we krwi może być związana z tymczasowym nasileniem się zaburzeń widzenia w cukrzycy,

• ból wywołany uszkodzeniem nerwu — jeżeli stężenie cukru we krwi szybko się poprawia, może wystąpić nerwoból, zwykle przemijający,

• obrzęk w okolicy stawów — po rozpoczęciu przyjmowania leku w organizmie może dojść do zatrzymania większej ilości wody. Powoduje to obrzęk wokół kostek i innych stawów, który zwykle szybko ustępuje.

W przypadku osób ze słabym wzrokiem patrz punkt 3 „Jak stosować lek Fiasp”.

Niektóre stany i czynności mogą mieć wpływ na zapotrzebowanie na insulinę. Należy skonsultować się z lekarzem:

• jeżeli występują kłopoty z nerkami lub wątrobą bądź z nadnerczami, przysadką mózgową albo

tarczycą;

• w przypadku zwiększenia ćwiczeń fizycznych lub chęci zmiany dotychczasowej diety, co może

wpływać na stężenie cukru we krwi;

• w przypadku choroby należy kontynuować przyjmowanie insuliny i skonsultować się z lekarzem.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania tego leku u dzieci w wieku poniżej 1. roku.

Lek Fiasp a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentaobecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Niektóre leki mają wpływ na stężenie cukru we krwi, co może oznaczać potrzebę zmiany dawki insuliny.

Poniżej wymienione są najczęściej stosowane leki mające wpływ na leczenie insuliną.

Stężenie cukru we krwi może zmniejszyć się (hipoglikemia), jeśli stosowane są:

• inne leki stosowane w leczeniu cukrzycy (doustne i do wstrzykiwań);• sulfonamidy — w leczeniu zakażeń;

• steroidy anaboliczne — takie jak testosteron;

• leki blokujące receptory beta-adrenergiczne — w leczeniu, np. nadciśnienia tętniczego lub dławicy piersiowej, gdyż mogą utrudnić rozpoznanie objawów zapowiadających wystąpienie za małego stężenia cukru we krwi (patrz punkt 4 „Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi”);

• kwas acetylosalicylowy (i inne salicylany) — stosowane przeciwbólowo lub w celu

zmniejszenia gorączki;

• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) — w leczeniu depresji;• inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) — w leczeniu niektórych chorób serca lub nadciśnienia tętniczego.

Stężenie cukru we krwi może zwiększyć się (hiperglikemia), jeśli stosowane są:

• danazol — w leczeniu endometriozy;

• doustne środki antykoncepcyjne (tabletki antykoncepcyjne);• hormony tarczycy — w leczeniu schorzeń tarczycy;

66

• hormon wzrostu — w leczeniu niedoboru hormonu wzrostu;• glikokortykosteroidy, takie jak kortyzon — w leczeniu stanów zapalnych;• leki sympatykomimetyczne, takie jak epinefryna (adrenalina), salbutamol lub terbutalina — w leczeniu astmy;

• tiazydy — w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub nadmiernego zatrzymania wody

w organizmie.

Oktreotyd i lanreotyd — stosowane w leczeniu rzadkiej choroby polegającej na występowaniu zbyt

dużej ilości hormonu wzrostu (akromegalii). Mogą one zarówno zwiększać, jak i zmniejszać stężenie cukru we krwi.

Pioglitazon — doustny lek przeciwcukrzycowy stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. U niektórych

pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub wcześniejszym udarem mózgu leczonych pioglitazonem w skojarzeniu z insuliną rozwinęła się niewydolność serca. Należy niezwłoczniepoinformować lekarza o wystąpieniu objawów niewydolności serca, takich jak: nietypowa duszność, szybki przyrost masy ciała albo miejscowe obrzmienie (obrzęk).

Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta (lub w razie wątpliwości), należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Stosowanie leku Fiasp z alkoholem

Po spożyciu alkoholu zapotrzebowanie na insulinę może się zmienić ze względu na zmniejszenie lub zwiększenie stężenia cukru we krwi. Należy zatem częściej niż zwykle monitorować stężenie cukru we krwi.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Ten lek może być stosowany w ciąży, jednak podczas ciąży i po porodzie może być konieczna zmiana dawki insuliny. Ścisła kontrola cukrzycy jestkonieczna w okresie ciąży. Unikanie małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) jest szczególnieważne dla zdrowia dziecka.

Brak ograniczeń dotyczących stosowania leku Fiasp podczas karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Małe stężenie cukru we krwi może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów, używania narzędzilub obsługiwania maszyn. Jeśli stężenie cukru we krwi jest małe, zdolność koncentracji i reagowaniamoże ulec osłabieniu. Może to być niebezpieczne dla pacjenta i innych osób. Należy zapytać lekarzao możliwość prowadzenia pojazdów, jeśli:

• często występuje małe stężenie cukru we krwi,

• występują trudności w rozpoznawaniu małego stężenia cukru we krwi.

Ważne informacje na temat niektórych składników leku Fiasp

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Fiasp

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócićsię do lekarza lub farmaceuty.

Osoby niewidome lub niedowidzące, które nie są w stanie odczytać licznika dawki na wstrzykiwaczu,nie powinny stosować tego insulinowego produktu leczniczego bez pomocy. Należy uzyskać pomocosoby dobrze widzącej i przeszkolonej w zakresie posługiwania się wstrzykiwaczem.

Kiedy stosować lek Fiasp

67

Lek Fiasp jest insuliną przyjmowaną do posiłku.

Dorośli: Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany tuż przed rozpoczęciem posiłku (do 2 minut), z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku. Dzieci i młodzież: Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany tuż przed rozpoczęciem posiłku (do 2 minut), z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku, w przypadku braku pewności co do przyjęcia posiłku. Odnośnie takich sytuacji należy zasięgnąćporady lekarza.

Działanie leku jest największe między 1. a 3. godziną po wstrzyknięciu i trwa przez 3 do 5 godzin.

Dawka leku Fiasp

Dawka w cukrzycy typu 1 i typu 2

Lekarz z pacjentem zadecydują:

• jaka dawka leku Fiasp będzie potrzebna do każdego posiłku,

• kiedy sprawdzać stężenie cukru we krwi i czy potrzebne jest zwiększenie lub zmniejszenie

dawki.

Jeśli pacjent zamierza zmienić stosowaną dietę, należy najpierw poradzić się lekarza, farmaceuty lubpielęgniarki, ponieważ zmiana diety może zmienić zapotrzebowanie na insulinę.

W przypadku równoczesnego stosowania innych leków należy zapytać lekarza o potrzebę

dostosowania leczenia.

Dostosowanie dawki w cukrzycy typu 2

Dawka dobowa powinna być oparta na stężeniu cukru we krwi w czasie posiłków i przed snem poprzedniego dnia.

• Przed śniadaniem — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed obiadem poprzedniego dnia.

• Przed obiadem — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed kolacją poprzedniego dnia.

• Przed kolacją — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed snem poprzedniego dnia.

Tabela 1 Dostosowanie dawki

Okołoposiłkowe lub zmierzone przed snem Dostosowanie dawkistężenie cukru we krwi

mmol/l mg/dl

mniej niż 4,0 mniej niż 71 zmniejszyć dawkę o 1 jednostkę

4,0–6,0 71–108 bez zmian dawkiwięcej niż 6,0 więcej niż 108 zwiększyć dawkę o 1 jednostkę

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat lub starszych)Ten lek można stosować u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zwrócić się do lekarza w sprawiezmiany dawki.

W przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby

W przypadku chorób nerek lub wątroby może być potrzebne częstsze sprawdzanie stężenia cukru we krwi. Należy zwrócić się do lekarza w sprawie zmiany dawki.

Wstrzykiwanie leku Fiasp

Ten lek przeznaczony jest wyłącznie do podawania we wstrzyknięciach podskórnych za pomocąwstrzykiwacza wielokrotnego użytku.

68

Przed pierwszym użyciem leku Fiasp lekarz lub pielęgniarka pokażą jak należy go stosować. Jeśli konieczne jest podanie insuliny inną metodą, należy poradzić się lekarza.

Miejsce wstrzykiwania

• Najkorzystniejsze miejsce wstrzyknięcia to przednia część talii (brzuch) lub ramię.• Nie wstrzykiwać do żyły ani do mięśnia.

• W obrębie tego samego obszaru, należy codziennie zmieniać miejsce wstrzyknięcia, aby

zmniejszyć ryzyko wystąpienia zmian pod skórą (patrz punkt 4).

Kiedy nie stosować leku Fiasp

• Jeśli wkład lub wstrzykiwacz wielokrotnego użytku jest uszkodzony. W takim przypadku należy zwrócić go do dostawcy. Dalsze wskazówki można znaleźć w instrukcji obsługi wstrzykiwacza wielokrotnego użytku.

• Jeśli wkład nie był prawidłowo przechowywany (patrz punkt 5 „Jak przechowywać lek Fiasp”).• Jeśli insulina nie jest przezroczysta (np. jest mętna) i nie jest bezbarwna.

Sposób wstrzyknięcia leku Fiasp

• Należy przeczytać instrukcję obsługi dostarczaną ze wstrzykiwaczem wielokrotnego użytku.• Należy sprawdzić nazwę i stężenie na etykiecie wkładu (Penfill), aby upewnić się że zawiera lek Fiasp.

• Zawsze do każdego wstrzyknięcia należy użyć nowej igły, aby zapobiec zanieczyszczeniu. • Nie wolno dzielić igieł z innymi.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fiasp

Zastosowanie zbyt dużej ilości insuliny może spowodować za małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemię) — patrz wskazówki podane w punkcie 4 „Małe stężenie cukru we krwi”.

Pominięcie zastosowania leku Fiasp

Jeśli pacjent zapomni zastosować insulinę, stężenie cukru we krwi może być zbyt duże

(hiperglikemia). Patrz punkt 4 „Duże stężenie cukru we krwi”.

Trzy proste sposoby pozwalające uniknąć małego lub dużego stężenia cukru we krwi: • należy zawsze mieć przy sobie zapasowe wkłady z lekiem Fiasp,

• należy zawsze mieć przy sobie przedmiot, który informuje, że pacjent choruje na cukrzycę,• należy zawsze mieć przy sobie produkty zawierające cukier. Patrz punkt 4 „Co należy zrobić, gdy objawy wskazują na małe stężenie cukru we krwi”.

Przerwanie stosowania leku Fiasp

Nie należy przerywać przyjmowania insuliny bez konsultacji z lekarzem. Przerwanie stosowaniainsuliny może doprowadzić do bardzo dużego stężenia cukru we krwi (ciężkiej hiperglikemii) i dokwasicy ketonowej (stanu, w którym we krwi występuje za dużo kwasów, co potencjalnie zagraża życiu). Objawy i informacje — patrz punkt 4 „Duże stężenie cukru we krwi”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią.

Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) występuje bardzo często podczas leczenia insuliną (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób) i może mieć poważny przebieg. Jeśli stężenie cukru we krwi jest za małe, może prowadzić do utraty przytomności. Ciężka hipoglikemia może spowodować upośledzenie czynności mózgu i może stanowić zagrożenie życia. Jeśli wystąpią objawy małego stężenia cukru we krwi, należy niezwłocznie podjąć działania w celu zwiększenia stężenia cukru we krwi. Patrz wskazówki poniżej w punkcie „Małe stężenie cukru we krwi”.

69

W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji uczuleniowej na insulinę lub którykolwiek zeskładników leku Fiasp, należy zaprzestać stosowania tego leku i natychmiast wezwać pomocmedyczną.

Do objawów ciężkiej reakcji uczuleniowej należą:

• rozprzestrzenienie miejscowych reakcji (np. wysypki, zaczerwienienia i świądu) na inne części

ciała;

• nagłe pojawienie się złego samopoczucia i potów; • nudności (wymioty);

• trudności w oddychaniu;

• szybkie bicie serca lub zawroty głowy.

Mogą wystąpić inne reakcje uczuleniowe, takie jak uogólniona wysypka na skórze i obrzęk twarzy.Występują one niezbyt często i mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli objawy będą się nasilać lub nie ustąpią w ciągu kilku tygodni.

Inne działania niepożądane:

Często (może dotyczyć mniej niż 1 na 10 osób)

Reakcje w miejscu podania: w miejscu wstrzyknięcia mogą wystąpić reakcje miejscowe. Mogą to być:

wysypka, zaczerwienienie, zapalenie, zasinienie i swędzenie. Objawy te zwykle ustępują po kilku dniach.

Reakcje skórne: na skórze mogą wystąpić oznaki alergii, takie jak wyprysk, wysypka, swędzenie,

pokrzywka i zapalenie skóry.

Niezbyt często (może dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób)

Zmiany pod skórą w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia): tkanka tłuszczowa pod skórą może zanikać

(lipoatrofia) lub przerastać (lipohipertrofia). Zmiana miejsca każdego wstrzyknięcia może zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich zmian skórnych. W przypadku zauważenia zmian skórnych należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Jeśli w dalszym ciągu wstrzykiwanie będzie wykonywane w tym samym miejscu, reakcje mogą się zaostrzyć i wpłynąć na ilość leku otrzymywanąprzez organizm.

Ogólne działania niepożądane związane ze stosowaniem insulin, w tym leku Fiasp

• Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) (bardzo często)

Małe stężenie cukru we krwi może być następstwem:

spożycia alkoholu, podania zbyt dużej dawki insuliny, większego niż zwykle wysiłku fizycznego, zamałego posiłku lub pominięcia go.

Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi, które mogą pojawić się nagle: • ból głowy

• niewyraźna mowa • szybkie bicie serca • zimne poty

• chłodna blada skóra • nudności

• uczucie silnego głodu

• drżenie lub pobudzenie nerwowe albo niepokój• nienaturalne uczucie zmęczenia, osłabienia lub senności• stan splątania

• upośledzenie koncentracji

• krótkotrwałe zaburzenia widzenia.

Co należy zrobić, gdy objawy wskazują na małe stężenie cukru we krwi:

70

• jeśli pacjent jest przytomny, powinien niezwłocznie zwiększyć małe stężenie cukru we krwi przyjmując 15-20 g łatwo przyswajalnych węglowodanów: spożyć tabletki z glukozą lub jakąś bogatą w cukier przekąskę, taką jak sok owocowy, słodycze lub ciastka (na wszelki wypadek należy zawsze mieć przy sobie tabletki z glukozą lub bogatą w cukier przekąskę);

• zalecane jest ponowne zmierzenie stężenia cukru we krwi po 15–20 minutach oraz powtórzenie przyjęcia węglowodanów jeśli stężenie cukru we krwi jest wciąż mniejsze niż 4 mmol/l;• należy poczekać na ustąpienie objawów małego stężenia cukru we krwi lub do ustabilizowania stężenia cukru we krwi, następnie kontynuować leczenie insuliną jak dotychczas.

Co powinny zrobić inne osoby, gdy pacjent straci przytomność

Osoba chora na cukrzycę powinna poinformować o tym wszystkich, z którymi przebywa. Należy poinformować inne osoby o konsekwencjach choroby, w tym o ryzyku utraty przytomności z powodu małego stężenia cukru we krwi.

Należy poinformować osoby ze swojego otoczenia, że jeśli chory straci przytomność, muszą: • obrócić go na bok, aby zapobiec zadławieniu;

• natychmiast poszukać pomocy medycznej;

• nie podawać pacjentowi jedzenia ani picia, gdyż istnieje ryzyko zadławienia.

Chory może szybciej odzyskać przytomność po wstrzyknięciu glukagonu. Wstrzyknięcie możewykonać jedynie osoba, która wie jak podawać glukagon.

• Pacjent, któremu podano glukagon powinien od razu po odzyskaniu przytomności spożyć

cukier lub przekąskę zawierającą cukier.

• Pacjent, który nie odzyskał przytomności po podaniu glukagonu, powinien być leczony

w szpitalu.

Brak odpowiedniego leczenia bardzo małego stężenia cukru we krwi może spowodować uszkodzeniemózgu, krótko- lub długotrwałe. Może ono prowadzić do śmierci.

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli:

• nastąpił spadek stężenia cukru, który doprowadził do utraty przytomności;• pacjentowi wstrzyknięto glukagon;

• w ostatnim czasie wystąpiło kilkakrotnie za małe stężenie cukru we krwi.

Dawka i pora przyjmowania insuliny, dieta i aktywność fizyczna mogą wymagać zmiany.

• Duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) częstość nieznana (nie może być określona na

podstawie dostępnych danych)

Duże stężenie cukru we krwi może wystąpić w wyniku:

spożycia większego niż zwykle posiłku, wykonania mniejszego niż zwykle wysiłku fizycznego, spożycia alkoholu, zakażenia lub gorączki, przyjęcia za małej dawki insuliny, ciągłego przyjmowania za małej dawki insuliny, pominięcia dawki insuliny lub zaprzestania stosowania insuliny.

Objawy zapowiadające duże stężenie cukru we krwi - zazwyczaj pojawiają się stopniowo:• nagłe zaczerwienienie skóry

• sucha skóra

• uczucie senności i zmęczenia

• suchość w ustach

• zapach owoców (acetonu) w wydychanym powietrzu• częstsze oddawanie moczu

• uczucie pragnienia

• utrata apetytu

• nudności lub wymioty.

Mogą to być objawy bardzo poważnego stanu – kwasicy ketonowej. Polega on na gromadzeniu się kwasów we krwi wynikającym z rozkładania przez organizm tłuszczu, a nie cukru. Brak leczeniamoże prowadzić do śpiączki cukrzycowej, a nawet do śmierci.

Co należy zrobić, jeśli objawy wskazują na duże stężenie cukru we krwi:

71

• sprawdzić stężenie cukru we krwi;

• podać korygującą dawkę insuliny, jeśli pacjent został poinformowany jak to zrobić;• sprawdzić obecność ciał ketonowych w moczu;

• jeśli ciała ketonowe są obecne, natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienionew ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w

załączniku V.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Fiasp

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i opakowaniuzewnętrznym po „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Przed pierwszym użyciem:

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od elementu chłodzącego. Przechowywać wkład w opakowaniu kartonowym w celu ochrony przed światłem.

Po pierwszym otwarciu lub jako doraźny zapas: Nie przechowywać w lodówce. Wkład (Penfill) można nosić przy sobie i przechowywać w temperaturze pokojowej (nie wyższej niż 30°C) do4 tygodni. W celu ochrony przed światłem, zawsze przechowywać wkład w opakowaniu kartonowym.

Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Fiasp

• Substancją czynną leku jest insulina aspart. 1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny

aspart. Jeden wkład zawiera 300 jednostek insuliny aspart w 3 ml roztworu.

• Pozostałe składniki to: fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy, nikotynamid (witamina B3), kwas solny (do dostosowania pH), wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) (patrz ostatni akapit w punkcie 2 „Ważne informacje na temat niektórych składników leku Fiasp”) i woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Fiasp i co zawiera opakowanie

Lek Fiasp to przezroczysty, bezbarwny i wodnisty roztwór do wstrzykiwań we wkładzie.

Wielkości opakowań to 5 lub 10 wkładów po 3 ml. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Novo Nordisk A/S, Novo Allé,

DK-2880 Bagsværd, Dania

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

72

Inne źródła informacji

Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków:

http://www.ema.europa.eu.

73

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Fiasp 100 jednostek/ml roztwór do wstrzykiwań w fiolce

insulina aspart

Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkiezidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Użytkownik leku też może w tym pomóc,zgłaszając wszelkie działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu leku. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.

– Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. – W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.– Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

– Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Fiasp i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fiasp

3. Jak stosować lek Fiasp

4. Możliwe działania niepożądane

5. Jak przechowywać lek Fiasp

6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Fiasp i w jakim celu się go stosuje

Lek Fiasp jest insuliną przyjmowaną do posiłku, szybko zmniejszającą stężenie cukru we krwi. Lek Fiasp to roztwór do wstrzykiwań zawierający insulinę aspart, stosowany do leczenia cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 1. roku. Cukrzyca jest chorobą, w której organizmnie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, aby kontrolować stężenie cukru we krwi. Podawanie lekuFiasp pomaga zapobiegać powikłaniom cukrzycy.

Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany do 2 minut przed rozpoczęciem posiłku, z możliwościąwykonania wstrzyknięcia do 20 minut po jego rozpoczęciu.

Działanie leku jest największe między 1. a 3. godziną po wstrzyknięciu i trwa przez 3 do 5 godzin.

Ten lek zazwyczaj powinien być stosowany w skojarzeniu z insulinami o średnim lub długim czasie

działania.

Ten lek może być stosowany we wlewie ciągłym za pomocą pompy.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Fiasp

Kiedy nie stosować leku Fiasp

• jeśli pacjent ma uczulenie na insulinę aspart lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Fiasp należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.Szczególnie należy wziąć pod uwagę:

74

• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) — jeśli stężenie cukru we krwi jest za małe, patrz wskazówki dotyczące małego stężenia cukru we krwi w punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane”. Lek Fiasp rozpoczyna obniżanie stężenia cukru we krwi szybciej niż inne insuliny przyjmowane do posiłku. Hipoglikemia może pojawić się wcześniej po wstrzyknięciu leku Fiasp,

• duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) — jeśli stężenie cukru we krwi jest duże, patrz wskazówki dotyczące dużego stężenia cukru we krwi w punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane”,

• zmianę stosowanych dotychczas insulin — w przypadku zmiany dotychczas stosowanej

insuliny może być konieczne dostosowanie dawki,

• jednoczesne stosowanie pioglitazonu w skojarzeniu z insuliną — może zwiększyć ryzyko

niewydolności serca, patrz „Lek Fiasp a inne leki”,

• zaburzenia narządu wzroku — szybka poprawa kontroli cukru we krwi może być związana z tymczasowym nasileniem się zaburzeń widzenia w cukrzycy,

• ból wywołany uszkodzeniem nerwu — jeżeli stężenie cukru we krwi szybko się poprawia, może wystąpić nerwoból, zwykle przemijający,

• obrzęk w okolicy stawów — po rozpoczęciu przyjmowania leku w organizmie może dojść do zatrzymania większej ilości wody. Powoduje to obrzęk wokół kostek i innych stawów, który zwykle szybko ustępuje.

Niektóre stany i czynności mogą mieć wpływ na zapotrzebowanie na insulinę. Należy skonsultować się z lekarzem:

• jeżeli występują kłopoty z nerkami lub wątrobą bądź z nadnerczami, przysadką mózgową albo

tarczycą;

• w przypadku zwiększenia ćwiczeń fizycznych lub chęci zmiany dotychczasowej diety, co może

wpływać na stężenie cukru we krwi;

• w przypadku choroby należy kontynuować przyjmowanie insuliny i skonsultować się z lekarzem.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania tego leku u dzieci w wieku poniżej 1. roku.

Lek Fiasp a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjentaobecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Niektóre leki mają wpływ na stężenie cukru we krwi, co może oznaczać potrzebę zmiany dawki insuliny.

Poniżej wymienione są najczęściej stosowane leki mające wpływ na leczenie insuliną.

Stężenie cukru we krwi może zmniejszyć się (hipoglikemia), jeśli stosowane są:

• inne leki stosowane w leczeniu cukrzycy (doustne i do wstrzykiwań);• sulfonamidy — w leczeniu zakażeń;

• steroidy anaboliczne — takie jak testosteron;

• leki blokujące receptory beta-adrenergiczne — w leczeniu, np. nadciśnienia tętniczego lub dławicy piersiowej, gdyż mogą utrudnić rozpoznanie objawów zapowiadających wystąpienie za małego stężenia cukru we krwi (patrz punkt 4 „Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi”);

• kwas acetylosalicylowy (i inne salicylany) — stosowane przeciwbólowo lub w celu

zmniejszenia gorączki;

• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) — w leczeniu depresji;• inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) — w leczeniu niektórych chorób serca lub nadciśnienia tętniczego.

Stężenie cukru we krwi może zwiększyć się (hiperglikemia), jeśli stosowane są:

• danazol — w leczeniu endometriozy;

• doustne środki antykoncepcyjne (tabletki antykoncepcyjne);• hormony tarczycy — w leczeniu schorzeń tarczycy;

75

• hormon wzrostu — w leczeniu niedoboru hormonu wzrostu; • glikokortykosteroidy, takie jak kortyzon — w leczeniu stanów zapalnych;• leki sympatykomimetyczne, takie jak epinefryna (adrenalina), salbutamol lub terbutalina — w leczeniu astmy;

• tiazydy — w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub nadmiernego zatrzymania wody

w organizmie.

Oktreotyd i lanreotyd — stosowane w leczeniu rzadkiej choroby polegającej na występowaniu zbyt

dużej ilości hormonu wzrostu (akromegalii). Mogą one zarówno zwiększać, jak i zmniejszać stężeniecukru we krwi.

Pioglitazon — doustny lek przeciwcukrzycowy stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. U niektórych

pacjentów z długotrwałą cukrzycą typu 2 i chorobą serca lub wcześniejszym udarem mózgu leczonych pioglitazonem w skojarzeniu z insuliną rozwinęła się niewydolność serca. Należy niezwłocznie poinformować lekarza, o wystąpieniu objawów niewydolności serca, takich jak: nietypowa duszność,szybki przyrost masy ciała albo miejscowe obrzmienie (obrzęk).

Jeśli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta (lub w razie wątpliwości), należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Stosowanie leku Fiasp z alkoholem

Po spożyciu alkoholu zapotrzebowanie na insulinę może się zmienić ze względu na zmniejszenie lubzwiększenie stężenia cukru we krwi. Należy zatem częściej niż zwykle monitorować stężenie cukruwe krwi.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinnaporadzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Ten lek może być stosowany w ciąży, jednakpodczas ciąży i po porodzie może być konieczna zmiana dawki insuliny. Ścisła kontrola cukrzycy jestkonieczna w okresie ciąży. Unikanie małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) jest szczególnieważne dla zdrowia dziecka.

Brak ograniczeń dotyczących stosowania leku Fiasp podczas karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Małe stężenie cukru we krwi może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów, używania narzędzi lub obsługiwania maszyn. Jeśli stężenie cukru we krwi jest małe, zdolność koncentracji i reagowania może ulec osłabieniu. Może to być niebezpieczne dla pacjenta i innych osób. Należy zapytać lekarzao możliwość prowadzenia pojazdów, jeśli:

• często występuje małe stężenie cukru we krwi,

• występują trudności w rozpoznawaniu małego stężenia cukru we krwi.

Ważne informacje na temat niektórych składników leku Fiasp

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Fiasp

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócićsię do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy stosować lek Fiasp

Lek Fiasp jest insuliną przyjmowaną do posiłku.

Dorośli: Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany tuż przed rozpoczęciem posiłku (do 2 minut), z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku.

76

Dzieci i młodzież: Lek Fiasp powinien być wstrzykiwany tuż przed rozpoczęciem posiłku (do 2 minut), z możliwością wykonania wstrzyknięcia do 20 minut po rozpoczęciu posiłku, w przypadku braku pewności co do przyjęcia posiłku. Odnośnie takich sytuacji należy zasięgnąćporady lekarza.

Działanie leku jest największe między 1. a 3. godziną po wstrzyknięciu i trwa przez 3 do 5 godzin.

Dawka leku Fiasp

Dawka w cukrzycy typu 1 i typu 2

Lekarz z pacjentem zadecydują:

• jaka dawka leku Fiasp będzie potrzebna do każdego posiłku,

• kiedy sprawdzać stężenie cukru we krwi i czy potrzebne jest zwiększenie lub zmniejszenie

dawki.

Jeśli pacjent zamierza zmienić stosowaną dietę, należy najpierw poradzić się lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki, ponieważ zmiana diety może zmienić zapotrzebowanie na insulinę.

W przypadku równoczesnego stosowania innych leków należy zapytać lekarza o potrzebę dostosowania leczenia.

Dostosowanie dawki w cukrzycy typu 2

Dawka dobowa powinna być oparta na stężeniu cukru we krwi w czasie posiłków i przed snem poprzedniego dnia.

• Przed śniadaniem — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed obiadem poprzedniego dnia.

• Przed obiadem — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed kolacją poprzedniego dnia.

• Przed kolacją — dawka powinna być dostosowana na podstawie stężenia cukru we krwi

zmierzonego przed snem poprzedniego dnia.

Tabela 1 Dostosowanie dawki

Okołoposiłkowe lub zmierzone przed snem Dostosowanie dawkistężenie cukru we krwi

mmol/l mg/dl

mniej niż 4,0 mniej niż 71 zmniejszyć dawkę o 1 jednostkę

4,0–6,0 71–108 bez zmian dawkiwięcej niż 6,0 więcej niż 108 zwiększyć dawkę o 1 jednostkę

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat lub starszych) Ten lek można stosować u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zwrócić się do lekarza w sprawiezmiany dawki.

W przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby

W przypadku chorób nerek lub wątroby może być potrzebne częstsze sprawdzanie stężenia cukru we krwi. Należy zwrócić się do lekarza w sprawie zmiany dawki.

Wstrzykiwanie leku Fiasp

Ten lek należy wstrzykiwać pod skórę (wstrzyknięcie podskórne) lub stosować we wlewie ciągłym za pomocą pompy. Podawanie za pomocą pompy wymaga uzyskania szczegółowego przeszkolenia odfachowego personelu medycznego.

Miejsce wstrzykiwania

• Najkorzystniejsze miejsce wstrzyknięcia to przednia część talii (brzuch) lub ramię.• Nie wstrzykiwać do żyły ani do mięśnia.

77

• W obrębie tego samego obszaru, należy codziennie zmieniać miejsce wstrzyknięcia, aby

zmniejszyć ryzyko wystąpienia zmian pod skórą (patrz punkt 4).

Kiedy nie stosować leku Fiasp

• Jeśli kapsel ochronny jest obluzowany lub go nie ma. Fiolka jest zabezpieczona plastikowym kapslem ochronnym, aby pojemnik był odporny na manipulacje. Jeśli otrzymana fiolka jest naruszona, należy zwrócić ją do dostawcy.

• Jeśli fiolka nie była prawidłowo przechowywana (patrz punkt 5 „Jak przechowywać lek Fiasp”). • Jeśli insulina nie jest przezroczysta (np. jest mętna) i nie jest bezbarwna.

Sposób wstrzyknięcia leku Fiasp

Przed pierwszym zastosowaniem leku Fiasp lekarz lub pielęgniarka pokażą, jak go podawać.

1. Należy sprawdzić nazwę i stężenie na etykiecie fiolki, aby upewnić się, że zawiera lek Fiasp. 2. Zdjąć z fiolki kapsel ochronny.

3. Zawsze do każdego wstrzyknięcia należy użyć nowej igły, aby zapobiec zanieczyszczeniu. Igieł

i strzykawek nie wolno udostępniać innym osobom.

4. Nabrać do strzykawki taką samą ilość powietrza, jak dawka insuliny, która ma zostać wstrzyknięta. Wstrzyknąć powietrze do fiolki.

5. Obrócić fiolkę i strzykawkę do góry dnem, a następnie nabrać do strzykawki odpowiednią dawkę insuliny. Wyjąć igłę z fiolki. Usunąć powietrze ze strzykawki i sprawdzić, czy dawka jest prawidłowa.

6. Wstrzyknąć insulinę pod skórę. Stosować technikę wstrzyknięcia zaleconą przez lekarza lub pielęgniarkę.

7. Igłę należy wyrzucić po każdym wstrzyknięciu.

Stosowanie pompy do wlewu

Postępować zgodnie z instrukcjami i zaleceniami lekarza dotyczącymi stosowania leku Fiasp za pomocą pompy. Przed zastosowaniem leku Fiasp za pomocą pompy, pacjent powinien otrzymać zrozumiałe instrukcje dotyczące stosowania leku w pompie insulinowej oraz informacje na temat działań, jakie powinny zostać podjęte w przypadku choroby, dużego lub małego stężenia cukru wekrwi oraz w przypadku awarii pompy.

Napełnianie pompy

• Leku Fiasp nie wolno rozcieńczać ani mieszać z żadną inną insuliną. • Przed wprowadzeniem igły umyć wodą z mydłem ręce i skórę w miejscu wprowadzania igły, aby nie dopuścić do zakażenia w miejscu wkłucia.

• Napełniając nowy zbiornik, nie pozostawiać dużych pęcherzyków powietrza ani w strzykawce,

ani w przewodzie.

• Zestaw do wlewu (przewód i igła) musi być wymieniany zgodnie z instrukcjami zawartymi

w informacji o produkcie dołączonej do zestawu do wlewu.

Aby odnieść korzyści z wlewu insuliny i wykryć możliwe nieprawidłowe działanie pompy

insulinowej, zaleca się regularne dokonywanie pomiarów stężenia cukru we krwi.

Co zrobić, jeśli wystąpi awaria pompy

Na wypadek awarii pompy zawsze należy mieć przy sobie zapasowy zestaw do podawania insuliny zapomocą wstrzyknięć podskórnych (np. wstrzykiwacz lub strzykawki).

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fiasp

Zastosowanie zbyt dużej ilości insuliny może spowodować za małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemię) — patrz wskazówki podane w punkcie 4 „Małe stężenie cukru we krwi”.

Pominięcie zastosowania leku Fiasp

Jeśli pacjent zapomni zastosować insulinę, stężenie cukru we krwi może być zbyt duże(hiperglikemia). Patrz punkt 4 „Duże stężenie cukru we krwi”.

Trzy proste sposoby pozwalające uniknąć małego lub dużego stężenia cukru we krwi:

78

• należy zawsze mieć przy sobie zapasowe strzykawki i zapasową fiolkę leku Fiasp,• należy zawsze mieć przy sobie przedmiot, który informuje, że pacjent choruje na cukrzycę,• należy zawsze mieć przy sobie produkty zawierające cukier. Patrz punkt 4 „Co należy zrobić, gdy objawy wskazują na małe stężenie cukru we krwi”.

Przerwanie stosowania leku Fiasp

Nie należy przerywać przyjmowania insuliny bez konsultacji z lekarzem. Przerwanie stosowaniainsuliny może doprowadzić do bardzo dużego stężenia cukru we krwi (ciężkiej hiperglikemii) i dokwasicy ketonowej (stanu, w którym we krwi występuje za dużo kwasów, co potencjalnie zagrażażyciu). Objawy i informacje — patrz punkt 4 „Duże stężenie cukru we krwi”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią.

Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) występuje bardzo często podczas leczenia insuliną (może dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób) i może mieć poważny przebieg. Jeśli stężenie cukru we krwi jest za małe, może prowadzić do utraty przytomności. Ciężka hipoglikemia może spowodować upośledzenie czynności mózgu i może stanowić zagrożenie życia. Jeśli wystąpią objawy małego stężenia cukru we krwi, należy niezwłocznie podjąć działania w celu zwiększenia stężenia cukru we krwi. Patrz wskazówki poniżej w punkcie „Małe stężenie cukru we krwi”.

W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji uczuleniowej na insulinę lub którykolwiek zeskładników leku Fiasp, należy zaprzestać stosowania tego leku i natychmiast wezwać pomocmedyczną.

Do objawów ciężkiej reakcji uczuleniowej należą:

• rozprzestrzenienie miejscowych reakcji (np. wysypki, zaczerwienienia i świądu) na inne części

ciała;

• nagłe pojawienie się złego samopoczucia i potów; • nudności (wymioty);

• trudności w oddychaniu;

• szybkie bicie serca lub zawroty głowy.

Mogą wystąpić inne reakcje uczuleniowe, takie jak uogólniona wysypka na skórze i obrzęk twarzy.Występują one niezbyt często i mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli objawy będą się nasilać lub nie ustąpią w ciągu kilku tygodni.

Inne działania niepożądane:

Często (może dotyczyć mniej niż 1 na 10 osób)

Reakcje w miejscu podania: w miejscu wstrzyknięcia mogą wystąpić reakcje miejscowe. Mogą to być:

wysypka, zaczerwienienie, zapalenie, zasinienie i swędzenie. Objawy te zwykle ustępują po kilku dniach.

Reakcje skórne: na skórze mogą wystąpić oznaki alergii, takie jak wyprysk, wysypka, swędzenie,

pokrzywka i zapalenie skóry.

Niezbyt często (może dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób)

Zmiany pod skórą w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia): tkanka tłuszczowa pod skórą może zanikać

(lipoatrofia) lub przerastać (lipohipertrofia). Zmiana miejsca każdego wstrzyknięcia może zmniejszyćryzyko wystąpienia takich zmian skórnych. W przypadku zauważenia zmian skórnych należyskontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Jeśli w dalszym ciągu wstrzykiwanie będziewykonywane w tym samym miejscu, reakcje mogą się zaostrzyć i wpłynąć na ilość leku otrzymywanąprzez organizm.

Ogólne działania niepożądane związane ze stosowaniem insulin, w tym leku Fiasp

79

• Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) (bardzo często)

Małe stężenie cukru we krwi może być następstwem:

spożycia alkoholu, podania zbyt dużej dawki insuliny, większego niż zwykle wysiłku fizycznego, zamałego posiłku lub pominięcia go.

Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi, które mogą pojawić się nagle: • ból głowy

• niewyraźna mowa • szybkie bicie serca • zimne poty

• chłodna blada skóra • nudności

• uczucie silnego głodu

• drżenie lub pobudzenie nerwowe albo niepokój• nienaturalne uczucie zmęczenia, osłabienia lub senności• stan splątania

• upośledzenie koncentracji

• krótkotrwałe zaburzenia widzenia.

Co należy zrobić, gdy objawy wskazują na małe stężenie cukru we krwi:

• jeśli pacjent jest przytomny, powinien niezwłocznie zwiększyć małe stężenie cukru we krwi przyjmując 15-20 g łatwo przyswajalnych węglowodanów: spożyć tabletki z glukozą lub jakąś bogatą w cukier przekąskę, taką jak sok owocowy, słodycze lub ciastka (na wszelki wypadek należy zawsze mieć przy sobie tabletki z glukozą lub bogatą w cukier przekąskę);

• zalecane jest ponowne zmierzenie stężenia cukru we krwi po 15–20 minutach oraz powtórzenie przyjęcia węglowodanów jeśli stężenie cukru we krwi jest wciąż mniejsze niż 4 mmol/l;• należy poczekać na ustąpienie objawów małego stężenia cukru we krwi lub do ustabilizowania stężenia cukru we krwi, następnie kontynuować leczenie insuliną jak dotychczas.

Co powinny zrobić inne osoby, gdy pacjent straci przytomność

Osoba chora na cukrzycę powinna poinformować o tym wszystkich, z którymi przebywa. Należypoinformować inne osoby o konsekwencjach choroby, w tym o ryzyku utraty przytomności z powodu małego stężenia cukru we krwi.

Należy poinformować osoby ze swojego otoczenia, że jeśli chory straci przytomność, muszą: • obrócić go na bok, aby zapobiec zadławieniu;

• natychmiast poszukać pomocy medycznej;

• nie podawać pacjentowi jedzenia ani picia, gdyż istnieje ryzyko zadławienia.

Chory może szybciej odzyskać przytomność po wstrzyknięciu glukagonu. Wstrzyknięcie możewykonać jedynie osoba, która wie jak podawać glukagon.

• Pacjent, któremu podano glukagon powinien od razu po odzyskaniu przytomności spożyć

cukier lub przekąskę zawierającą cukier.

• Pacjent, który nie odzyskał przytomności po podaniu glukagonu, powinien być leczony

w szpitalu.

Brak odpowiedniego leczenia bardzo małego stężenia cukru we krwi może spowodować uszkodzeniemózgu, krótko- lub długotrwałe. Może ono prowadzić do śmierci.

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli:

• nastąpił spadek stężenia cukru, który doprowadził do utraty przytomności;• pacjentowi wstrzyknięto glukagon;

• w ostatnim czasie wystąpiło kilkakrotnie za małe stężenie cukru we krwi.

Dawka i pora przyjmowania insuliny, dieta i aktywność fizyczna mogą wymagać zmiany.

80

• Duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) częstość nieznana (nie może być określona na

podstawie dostępnych danych)

Duże stężenie cukru we krwi może wystąpić w wyniku:

spożycia większego niż zwykle posiłku, wykonania mniejszego niż zwykle wysiłku fizycznego,spożycia alkoholu, zakażenia lub gorączki, przyjęcia za małej dawki insuliny, ciągłego przyjmowaniaza małej dawki insuliny, pominięcia dawki insuliny lub zaprzestania stosowania insuliny.

Objawy zapowiadające duże stężenie cukru we krwi - zazwyczaj pojawiają się stopniowo:• nagłe zaczerwienienie skóry

• sucha skóra

• uczucie senności i zmęczenia

• suchość w ustach

• zapach owoców (acetonu) w wydychanym powietrzu• częstsze oddawanie moczu

• uczucie pragnienia

• utrata apetytu

• nudności lub wymioty.

Mogą to być objawy bardzo poważnego stanu – kwasicy ketonowej. Polega on na gromadzeniu się kwasów we krwi wynikającym z rozkładania przez organizm tłuszczu, a nie cukru. Brak leczeniamoże prowadzić do śpiączki cukrzycowej, a nawet do śmierci.

Co należy zrobić, jeśli objawy wskazują na duże stężenie cukru we krwi: • sprawdzić stężenie cukru we krwi;

• podać korygującą dawkę insuliny, jeśli pacjent został poinformowany jak to zrobić;• sprawdzić obecność ciał ketonowych w moczu;

• jeśli ciała ketonowe są obecne, natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienionew ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w

załączniku V.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Fiasp

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i opakowaniuzewnętrznym po „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Przed pierwszym użyciem:

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od elementu chłodzącego. Przechowywać fiolkę w opakowaniu kartonowym w celu ochrony przed światłem.

Po pierwszym otwarciu lub jako doraźny zapas: Fiolkę można nosić przy sobie i przechowywać w temperaturze pokojowej (nie wyższej niż 30°C) lub w lodówce (2°C – 8°C) do 4 tygodni (wliczając czas przechowywania w zbiorniku pompy insulinowej). W celu ochrony przed światłem, fiolkę należy zawsze przechowywać w opakowaniu kartonowym.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

81

Co zawiera lek Fiasp

• Substancją czynną leku jest insulina aspart. 1 ml roztworu zawiera 100 jednostek insuliny

aspart. Jedna fiolka zawiera 1000 jednostek insuliny aspart w 10 ml roztworu.

• Pozostałe składniki to: fenol, metakrezol, glicerol, octan cynku, disodu fosforan dwuwodny, chlorowodorek argininy, nikotynamid (witamina B3), kwas solny (do dostosowania pH), wodorotlenek sodu (do dostosowania pH) (patrz ostatni akapit w punkcie 2 „Ważne informacje na temat niektórych składników leku Fiasp”) i woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Fiasp i co zawiera opakowanie

Lek Fiasp to przezroczysty, bezbarwny i wodnisty roztwór do wstrzykiwań w fiolce. Każda fiolka zawiera 10 ml roztworu.

Wielkości opakowań: 1 lub 5 fiolek albo opakowanie zbiorcze z 5 fiolkami 1 x 10 ml. Nie wszystkiewielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Novo Nordisk A/S, Novo Allé,

DK-2880 Bagsværd, Dania

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Inne źródła informacji

Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków:

http://www.ema.europa.eu.

82