CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKU LECZNICZEGO
BONOGREN SR, 200 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiuBONOGREN SR, 300 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiuBONOGREN SR, 400 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Bonogren SR 200 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu zawiera 200 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza bezwodna 56,84 mg.
Bonogren SR 300 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu zawiera 300 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza bezwodna 85,26 mg.
Bonogren SR 400 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu zawiera 400 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza bezwodna 113,68 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka o przedłużonym uwalnianiu
Bonogren SR 200 mg: białe lub białawe, podłużne, obustronnie wypukłe tabletki o przedłużonymuwalnianiu o długości 15,2 mm, szerokości 7,7 mm i grubości 4,8 mm, z wytłoczonym napisem „200”na jednej stronie.
Bonogren SR 300 mg: białe lub białawe, podłużne, obustronnie wypukłe tabletki o przedłużonymuwalnianiu o długości 18,2 mm, szerokości 8,2 mm i grubości 5,4 mm, z wytłoczonym napisem „300”na jednej stronie.
Bonogren SR 400 mg: białe lub białawe, owalne, obustronnie wypukłe tabletki o przedłużonymuwalnianiu o długości 20,7 mm, szerokości 10,2 mm i grubości 6,3 mm, z wytłoczonym napisem„400” na jednej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Bonogren SR jest wskazany w leczeniu: schizofrenii,
choroby afektywnej dwubiegunowej:
. z epizodami maniakalnymi o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego,
. z epizodami ciężkiej depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej,. zapobiegawczo w nawrotach choroby afektywnej dwubiegunowej u pacjentów z epizodami maniakalnymi lub depresyjnymi, którzy odpowiadali klinicznie na leczenie kwetiapiną,
1
leczeniu epizodów ciężkiej depresji u pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym (ang. Major Depressive Disorder, MDD), jako terapia wspomagająca, jeśli odpowiedź na monoterapię przeciwdepresyjną była mniej niż optymalna (patrz punkt 5.1). Przed rozpoczęciem leczenia, lekarz powinien wziąć pod uwagę profil bezpieczeństwa kwetiapiny (patrz punkt 4.4).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dla każdego wskazania istnieje inny schemat dawkowania. Należy zatem upewnić się, że pacjenci otrzymają jasne informacje dotyczące prawidłowego dawkowania w ich stanie chorobowym.
Dorośli
W leczeniu schizofrenii i umiarkowanych do ciężkich epizodów manii związanych z chorobą dwubiegunową
Bonogren SR powinien być podawany co najmniej jedną godzinę przed posiłkiem. Dobowa dawka napoczątku leczenia wynosi 300 mg w dniu 1. i 600 mg w dniu 2. Zalecana dawka wynosi 600 mg nadobę, jednakże w klinicznie uzasadnionych przypadkach dawkę można zwiększyć do 800 mg na dobę.Dawkę należy dostosować w zakresie efektywnej dawki od 400 mg do 800 mg na dobę, w zależnościod odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta. W leczeniu podtrzymującym w schizofreniidostosowanie dawki nie jest konieczne.
Leczenie ciężkich epizodów depresyjnych w przebiegu choroby dwubiegunowej
Produkt leczniczy Bonogren SR należy podawać przed snem. Całkowita dawka dobowa w pierwszychczterech dniach leczenia wynosi 50 mg (Dzień 1.), 100 mg (Dzień 2.), 200 mg (Dzień 3.) i 300 mg(Dzień 4.). Zalecana dawka dobowa to 300 mg. W badaniach klinicznych nie zaobserwowanododatkowych korzyści w grupie przyjmującej do 600 mg w porównaniu z grupą przyjmującą 300 mg(patrz punkt 5.1). Jednak u niektórych pacjentów korzystne może być podawanie 600 mg. Dawkiwiększe niż 300 mg powinny być wprowadzane przez lekarza doświadczonego w leczeniu chorobyafektywnej dwubiegunowej. Badania kliniczne wykazały, że u indywidualnych pacjentów, u którychzachodzi obawa o tolerancję produktu leczniczego, można rozważyć zmniejszenie dawki do wartościminimalnej wynoszącej 200 mg.
Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej
W celu zapobiegania nawrotom epizodów manii, mieszanych lub depresji w przebiegu chorobyafektywnej dwubiegunowej u pacjentów, u których zaobserwowano reakcję na leczenie kwetiapinąstanów ostrych choroby afektywnej dwubiegunowej, należy kontynuować leczenie samą dawkąleku podawaną przed snem. Dawka może być dostosowana w zależności od odpowiedzi kliniczneji tolerancji leczenia u indywidulanego pacjenta, w zakresie od 300 mg do 800 mg. Ważne, abyw leczeniu podtrzymującym stosować najmniejszą skuteczną dawkę.
Terapia wspomagająca w leczeniu ciężkich epizodów depresyjnych w przebiegu ciężkiego zaburzeniadepresyjnego (MDD)
Bonogen SR powinien być stosowany przed snem. Dawka dobowa rozpoczynająca terapię wynosi 50mg dnia 1. i 2. oraz 150 mg dnia 3. i 4. W krótkoterminowych badaniach klinicznych działanieprzeciwdepresyjne obserwowano po dawkach 150 i 300 mg na dobę w terapii wspomagającej(z amitryptyliną, bupropionem, cytalopramem, duloksetyną, escytalopramem, fluoksetyną,paroksetyną, sertraliną i wenlafaksyną - patrz punkt 5.1) i 50 mg na dobę w monoterapii. Istniejezwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych po stosowaniu większych dawek. Dlategolekarz powinien zapewnić stosowanie najmniejszej skutecznej dawki, zaczynając leczenie od dawki 50mg na dobę. Stwierdzenie potrzeby zwiększenia dawki ze 150 mg do 300 mg na dobę powinno byćoparte na indywidualnej ocenie stanu pacjenta.
2
Zmiana terapii z kwetiapiny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu
W celu ułatwienia dawkowania pacjentom stosującym kwetiapinę w postaci tableteko natychmiastowym uwalnianiu, w dawkach podzielonych, możliwa jest zmiana terapii na produktleczniczy Bonogren SR, z podaniem całkowitej równoważnej dawki dobowej raz na dobę. Koniecznemoże być indywidualne dostosowanie dawki.
Osoby w podeszłym wieku
Podobnie jak inne przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne produkty lecznicze, kwetiapinę należystosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie podawania.Zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u indywidualnego pacjenta, tempo zwiększania dawkikwetiapiny może być wolniejsze, a dobowa dawka terapeutyczna mniejsza niż u młodszychpacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku średni klirens kwetiapiny z osocza był mniejszy o 30%do 50% w porównaniu z młodszymi pacjentami.
U osób w podeszłym wieku leczenie należy rozpoczynać od dawki wynoszącej 50 mg na dobę.Następnie dawkę można zwiększać o 50 mg na dobę do dawki skutecznej, zależnie od indywidualnejodpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie.
U pacjentów w podeszłym wieku z ciężkimi epizodami depresji w przebiegu ciężkiego zaburzeniadepresyjnego dawkowanie należy rozpoczynać od 50 mg na dobę w dniach od 1. do 3., zwiększając do100 mg na dobę dnia 4. i do 150 mg na dobę dnia 8. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę,zaczynając od 50 mg na dobę. Jeśli w oparciu o indywidualną ocenę stanu pacjenta trzeba zwiększyćdawkę do 300 mg na dobę, nie należy wprowadzać tego dawkowania przed 22. dniem leczenia.
Skuteczność i bezpieczeństwo nie zostały ocenione u pacjentów w wieku powyżej 65 lat z epizodami depresyjnymi w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.
Dzieci i młodzież
Kwetiapiny nie należy stosować u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat ze względu na brak danychdotyczących stosowania w tej grupie wiekowej. Dostępne dane z kontrolowanych placebo badańklinicznych przedstawiono w punktach 4.4, 4.8, 5.1 oraz 5.2.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek nie ma potrzeby dostosowania dawki.
Zaburzenia czynności wątroby
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Należy zatem zachować ostrożnośćpodczas stosowania produktu leczniczego Bonogren SR u pacjentów z zaburzeniem czynnościwątroby, szczególnie w początkowym okresie podawania leku. U pacjentów ze stwierdzonymizaburzeniami czynności wątroby początkowa dawka powinna wynosić 50 mg na dobę. Dawka możebyć zwiększana o 50 mg na dobę, aż do uzyskania skutecznej dawki, zależnie od reakcji kliniczneji tolerancji leczenia u indywidulanego pacjenta.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Bonogren SR powinien być podawany raz na dobę, bez pokarmu. Tabletki należy połykać w całości, nie należy ich dzielić, żuć ani kruszyć.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kwetiapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
3
Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak:inhibitory proteazy wirusa HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycynai nefazodon (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Ponieważ produkt leczniczy Bonogren SR ma kilka wskazań, profil bezpieczeństwa należy określićw oparciu o indywidualne rozpoznanie i dawkę stosowaną u pacjenta.
Nie ustalono długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w leczeniu wspomagającymu pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym, określono natomiast skuteczność i bezpieczeństwou dorosłych pacjentów, u których zastosowano monoterapię (patrz punkt 5.1).
Dzieci i młodzież
Kwetiapina nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia, ze względu nabrak danych wspierających zastosowanie w tej grupie wiekowej. Badania kliniczne z zastosowaniemkwetiapiny wykazały, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u dorosłych (patrz punkt
4.8), niektóre działania niepożądane wystąpiły z większą częstością u dzieci i młodzieży niżu dorosłych (zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy, wymioty, zapaleniebłony śluzowej nosa i omdlenia) lub mogą mieć inne następstwa u dzieci i młodzieży (objawypozapiramidowe i drażliwość). Zidentyfikowano jedno działanie niepożądane, którego nieobserwowano wcześniej w grupie dorosłych (wzrost ciśnienia tętniczego krwi). U dzieci i młodzieżyzaobserwowano również zmiany w badaniach czynności tarczycy.
Ponadto nie badano bezpieczeństwa długoterminowego stosowania produktu leczniczego BonogrenSR w zakresie jego wpływu na wzrost i dojrzewanie przez okres dłuższy niż 26 tygodni. Nie znanedługoterminowe skutki dla rozwoju poznawczego i behawioralnego.
W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z udziałem dzieci i młodzieży, stosowaniekwetiapiny wiązało się ze zwiększeniem częstości występowania objawów pozapiramidowych(ang. extrapyramidal symptoms, EPS) w porównaniu z grupą placebo u pacjentów leczonych naschizofrenię, manię i depresję w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej (patrz punkt 4.8).
Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samookaleczeńi samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasuuzyskania znaczącej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodnileczenia lub dłużej, pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpieniapoprawy. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się wewczesnym etapie powrotu do zdrowia.
Ponadto, lekarze powinni rozważyć ryzyko wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem ponagłym przerwaniu leczenia kwetiapiną, ze względu na znane czynniki ryzyka leczonej choroby.
Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywana jest kwetiapina mogą być również związane zezwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń związanych z samobójstwem. Ponadto, zaburzenia temogą współwystępować z epizodami ciężkiej depresji. U pacjentów leczonych z powodu innychzaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z epizodamiciężkiej depresji.
Podczas leczenia należy uważnie obserwować pacjentów, u których wystąpiły zdarzenia związanez samobójstwem w wywiadzie lub przejawiających znacznego stopnia skłonności samobójcze przedrozpoczęciem leczenia, ponieważ należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myślisamobójczych lub prób samobójczych. Metaanaliza badań klinicznych kontrolowanych placebo,przeprowadzonych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi z zastosowaniem leków
4
przeciwdepresyjnych, wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów poniżej 25 lat w porównaniu z placebo.
Należy ściśle obserwować pacjentów, w szczególności tych z grupy wysokiego ryzyka zwłaszcza napoczątku terapii i w przypadku zmiany dawki. Należy ostrzec pacjentów (i ich opiekunów)o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowania lub myślisamobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu oraz o konieczności natychmiastowegoskontaktowania się z lekarzem w razie wystąpienia tych objawów.
Krótkoterminowe badania kliniczne kontrolowane placebo z udziałem pacjentów z epizodami ciężkiejdepresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej wykazały zwiększone ryzyko wystąpieniazdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych dorosłych pacjentów (w wieku poniżej 25lat), którzy byli leczeni kwetiapiną w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio3,0% vs 0%). U pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym biorących udział w badaniachklinicznych ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych u młodych pacjentów (w wieku poniżej 25lat) wynosiło 2,1% (3/144) w grupie leczonej kwetiapiną i 1,3% (1/75) w grupie otrzymującej placebo.
Ryzyko zaburzeń metabolicznych
Ze względu na obserwowane ryzyko pogorszenia profilu metabolicznego, w tym zmiany masy ciała,stężenia glukozy we krwi (patrz hiperglikemia) i stężenia lipidów, które stwierdzono w badaniachklinicznych, parametry metaboliczne pacjentów należy ocenić w momencie rozpoczęcia leczenia oraznależy regularnie kontrolować zmiany tych parametrów w czasie trwania leczenia. W raziepogorszenia tych parametrów, należy zastosować odpowiednie postępowanie kliniczne (patrz punkt
4.8).
Objawy pozapiramidowe
W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z udziałem dorosłych pacjentów leczonychz powodu ciężkich epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunoweji ciężkiego zaburzenia depresyjnego, stosowanie kwetiapiny wiązało się ze zwiększoną częstościąwystępowania objawów pozapiramidowych (ESP) w porównaniu do częstości ich występowaniau pacjentów otrzymujących placebo (patrz punkty 4.8 i 5.1).
Stosowanie kwetiapiny związane było z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnienieprzyjemnym lub wyczerpującym niepokojem ruchowym oraz potrzebą ruchu, której częstotowarzyszy niezdolność do siedzenia lub stania w miejscu. Wystąpienie tych objawów jest bardziejprawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U pacjentów, u których rozwiną się teobjawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe.
Dyskinezy późne
W razie wystąpienia objawów dyskinezy późnej należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanieleczenia kwetiapiną. Objawy dyskinezy późnej mogą się nasilić, a nawet pojawić się po przerwaniuleczenia (patrz punkt 4.8).
Senność i zawroty głowy
Leczenie kwetiapiną związane jest z sennością i objawami z nią związanymi, takimi jak sedacja (patrzpunkt 4.8). W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z depresją w przebiegu chorobydwubiegunowej, objawy te pojawiały się zazwyczaj w ciągu trzech pierwszych dni leczenia i miałyzazwyczaj łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci doświadczający senności o ciężkim nasileniumogą wymagać częstszych wizyt kontrolnych przez co najmniej 2 tygodnie od wystąpienia objawówsenności lub do czasu poprawy i może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.
Niedociśnienie ortostatyczne
Leczenie kwetiapiną wiązało się z niedociśnieniem ortostatycznym i związanymi z nim zawrotamigłowy (patrz punkt 4.8), które, podobnie jak senność, występują zwykle w początkowym okresiezwiększania dawki. Może to zwiększać ryzyko wystąpienia przypadkowego zranienia (upadku),
5
zwłaszcza w populacji osób starszych. Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności, dopóki nie zapoznają się w pełni z możliwymi działaniami produktu leczniczego.
Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu krążenia,zaburzeniami krążenia mózgowego i wszelkimi innymi stanami mogącymi predysponować doniedociśnienia. W razie wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego należy rozważyć zmniejszeniedawki lub bardziej stopniowe jej zwiększanie, zwłaszcza u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego.
Zespół bezdechu sennego
Zespół bezdechu sennego obserwowano u pacjentów leczonych kwetiapiną. U pacjentówprzyjmujących jednocześnie leki przeciwdepresyjnie działające na ośrodkowy układ nerwowy,u pacjentów z bezdechem sennym w wywiadzie lub narażonych na wystąpienie bezdechu sennego,tj. u pacjentów z nadwagą lub otyłych oraz u pacjentów płci męskiej, kwetiapina powinna byćstosowana z ostrożnością.
Napady drgawkowe
Kontrolowane badania kliniczne nie wykazały różnicy w częstości napadów drgawkowychu pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Brak danych na temat częstościwystępowania napadów drgawkowych u pacjentów z padaczką w wywiadzie. Podobnie jakw przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczeniapacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane ze stosowaniem lekówprzeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmująhipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układuautonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. W razie wystąpienia tychobjawów należy przerwać podawanie kwetiapiny i zastosować odpowiednie leczenie.
Ciężka neutropenia i agranulocytoza
W badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny obserwowano występowanie ciężkiejneutropenii (liczba granulocytów obojętnochłonnych we krwi <0,5 x 109/l). Większość przypadkówciężka neutropenia wystąpiła w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia terapii kwetiapiną. Nie wykazanowyraźnego związku z dawką produktu leczniczego. W okresie po wprowadzeniu kwetiapiny do obrotuodnotowano przypadki zgonu. Do możliwych czynników ryzyka związanych z neutropenią należą:istniejąca mała liczba białych krwinek (WBC) oraz neutropenia polekowa w wywiadzie. Jednakże,w niektórych przypadkach neutropenia wystąpiła u pacjentów bez istniejących wcześniej czynnikówryzyka. U pacjentów, u których liczba neutrofilów wynosi <1,0 x 109/l, leczenie kwetiapiną należyprzerwać. Pacjentów należy obserwować celem wykrycia objawów zakażenia oraz należykontrolować liczbę neutrofilów (dopóki ich liczba nie przekroczy 1,5 x 109/l) (patrz punkt 5.1).
U pacjentów z zakażeniem lub gorączką należy rozważyć możliwość wystąpienia neutropenii,szczególnie gdy brak ewidentnego czynnika (czynników) predysponującego, i należy zastosowaćodpowiednie postępowanie kliniczne.
Należy poinformować pacjentów o konieczności natychmiastowego zgłaszania wystąpienia objawówwskazujących na agranulocytozę lub zakażenie (np. gorączka, osłabienie, senność, ból gardła) nakażdym etapie leczenia kwetiapiną. U tych pacjentów należy bezzwłocznie oznaczyć liczbę białychkrwinek WBC oraz bezwzględną liczbę neutrofilów (ANC), szczególnie w przypadku brakuczynników predysponujących.
Działanie przeciwcholinergiczne (muskarynowe)
Norkwetiapina, czynny metabolit kwetiapiny, wykazuje umiarkowane do silnego powinowactwo doróżnych podtypów receptorów muskarynowych. Przyczynia się to do występowania działańniepożądanych świadczących o działaniu przeciwcholinergicznym podczas stosowania kwetiapiny
6
w zalecanych dawkach, w skojarzeniu z innymi lekami mającymi działanie przeciwcholinergiczneoraz w razie przedawkowania. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących lekio działaniu przeciwcholinergicznym (muskarynowym). Kwetiapinę należy stosować ostrożnieu pacjentów ze zdiagnozowanym zatrzymaniem moczu lub zatrzymaniem moczu w wywiadzie,klinicznie istotnym przerostem gruczołu krokowego, niedrożnością jelit lub podobnymi chorobami,zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub jaskrą z wąskim kątem przesączania (patrz punkty
4.5, 4.8, 5.1 i 4.9).
Interakcje
Patrz także punkt 4.5.
W razie zastosowania kwetiapiny jednocześnie z lekami silnie indukującymi enzymy wątrobowe,np. karbamazepiną lub fenytoiną, stężenie kwetiapiny w osoczu może ulec wyraźnemu zmniejszeniu,co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących leki pobudzającedziałanie enzymów wątrobowych leczenie kwetiapiną można rozpocząć wyłącznie, jeśli lekarzstwierdzi, że korzyści ze stosowania kwetiapiny przeważają nad ryzykiem odstawienia terapii lekamiindukującymi enzymy wątrobowe. Ważne, aby wszelkie zmiany dotyczące leków indukującychenzymy wątrobowe następowały stopniowo oraz by w razie potrzeby zastąpiono te leki lekaminieindukującymi enzymów wątrobowych (np. sodu walproinianem).
Masa ciała
U pacjentów leczonych kwetiapiną obserwowano przyrost masy ciała. Przyrost masy ciała należymonitorować i postępować zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego(patrz punkty 4.8 i 5.1).
Hiperglikemia
Podczas leczenia kwetiapiną rzadko zgłaszano przypadki hiperglikemii i (lub) rozwój lub nasilenieobjawów cukrzycy sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym kilka przypadkówzgonów (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach odnotowano wcześniejszy przyrost masy ciała,który może być czynnikiem predysponującym. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczeniaprzeciwpsychotycznego zalecane jest odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego. Pacjencistosujący jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym kwetiapinę, powinni być obserwowani podwzględem wystąpienia oznak i objawów hiperglikemii (takich jak polidypsja, poliuria, polifagiai osłabienie), a pacjenci z cukrzycą lub dużym jej ryzykiem powinni być regularnie kontrolowani podwzględem zmian stężenia glukozy w krwi. Należy regularnie monitorować masę ciała pacjenta.
Lipidy
W badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny zaobserwowano zwiększenie stężeniatriglicerydów, cholesterolu LDL oraz cholesterolu całkowitego i zmniejszenie stężenia cholesteroluHDL (patrz punkt 4.8). W razie wystąpienia zmian stężenia lipidów, należy postępować zgodniez przyjętą praktyką kliniczną.
Wydłużenie odstępu QT
W baniach klinicznych oraz podczas leczenia kwetiapiną zgodnie ze wskazaniami zawartymiw Charakterystyce Produktu Leczniczego, nie wykazano trwałego wydłużenia odstępu QTzwiązanego ze stosowaniem kwetiapiny. Po wprowadzeniu kwetiapiny do obrotu, odnotowanowydłużenie odstępu QT po zastosowaniu produktu leczniczego w dawkach terapeutycznych (patrzpunkt 4.8) i po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jak w przypadku innych lekówprzeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę pacjentom z chorobamiukładu sercowo-naczyniowego lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należyrównież zachować ostrożność w przypadku przepisywania kwetiapiny łącznie z lekami, którepowodują wydłużenie odstępu QT, albo równocześnie z lekami neuroleptycznymi, szczególnie u osóbw podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinowąniewydolnością serca, hipertrofią serca, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).
7
Zapalenie mięśnia sercowego i kardiomiopatia
Zapalenie mięśnia sercowego i kardiomiopatia były zgłaszane w trakcie badań klinicznych oraz powprowadzeniu kwetiapiny do obrotu, jednak nie ustalono związku przyczynowego.U pacjentów z podejrzeniem kardiomiopatii lub zapaleniem mięśnia sercowego leczenie kwetiapinąnależy poddać ponownej ocenie.
Odstawienie leku
Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny opisywano ostre objawy wycofania leku, takie jakbezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca sięstopniowe wycofywanie leku przez okres przynajmniej jednego do dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).
Pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami psychotycznymi związanymi z demencją
Kwetiapina jest niewskazana dla osób leczonych z powodu psychozy powiązanej z demencją.
W randomizowanych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo przeprowadzonych na populacjipacjentów cierpiących na demencję, przyjmujących atypowe leki przeciwpsychotyczne stwierdzonotrzykrotny wzrost ryzyka wystąpienia naczyniowo-mózgowych zdarzeń niepożądanych. Mechanizmodpowiedzialny za podwyższenie ryzyka jest nieznany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzykau pacjentów przyjmujących inne leki przeciwpsychotyczne lub w innych populacjach pacjentów.Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru.
Metaanaliza badań nad atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi wykazała, że pacjenciw podeszłym wieku, z zaburzeniami psychotycznymi związanymi z demencją, obciążenizwiększonym ryzykiem zgonu w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo. W dwóch 10-tygodniowych badaniach kontrolowanych placebo na tej samej populacji pacjentów (n = 710), średniawieku: 83 lata (zakres: 56-99 lat), śmiertelność pacjentów leczonych kwetiapiną wynosiła 5,5%w porównaniu z 3,2% w grupie placebo. Przyczyny śmierci pacjentów były różne, odpowiadałyspodziewanym dla tej populacji.
Zaburzenia połykania
W związku ze stosowaniem kwetiapiny odnotowano zaburzenia połykania (patrz punkt 4.8). Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego zapaleniapłuc.
Zaparcia i niedrożność jelit
Zaparcia stanowią czynnik ryzyka niedrożności jelit. Podczas stosowania kwetiapiny zgłaszanozaparcia i niedrożność jelit (patrz punkt 4.8). Obejmuje to przypadki zgonów pacjentów znajdującychsię w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia niedrożności jelit, w tym tych, którzy otrzymywalijednocześnie wiele leków zmniejszających perystaltykę jelit i/lub mogli nie zgłaszać objawówzaparcia. Pacjenci z zaparciem/niedrożnością jelit powinni przebywać pod ścisłą kontrolą lekarską.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE)
Podczas leczenia lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano przypadki występowania żylnej chorobyzakrzepowo-zatorowej (ang. venous thromboembolism, VTE). Ponieważ u pacjentów leczonychlekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepicy z zatoramiw układzie żylnym, należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka oraz podjąć odpowiedniedziałania prewencyjne przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia kwetiapiną.
Zapalenie trzustki
W badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadkizapalenia trzustki. Ze zgłoszeń odnotowanych po wprowadzeniu do obrotu wynika, że choć niewszystkie przypadki były powiązane z czynnikami ryzyka, to u wielu pacjentów występowałyczynniki ryzyka zapalenia trzustki, takie jak: podwyższone stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4),kamienie żółciowe oraz spożywanie alkoholu.
8
Niewłaściwe stosowanie i nadużywanie
Zgłaszano przypadki niewłaściwego stosowania i nadużywania. Zaleca się ostrożność podczasprzepisywania kwetiapiny pacjentom z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie.
Informacje dodatkowe
Dane na temat stosowania kwetiapiny w połączeniu z sodu walproinianem lub litem w leczeniuumiarkowanych do ciężkich objawów manii ograniczone; niemniej jednak, terapia łączona byładobrze tolerowana (patrz punkty 4.8 oraz 5.1). Dane wykazały działanie addytywne w trzecimtygodniu.
Laktoza
Tabletki produktu leczniczego Bonogren SR zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadkądziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłanianiaglukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Kwetiapina oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy, należy zatem zachować ostrożność podczas jejstosowania w połączeniu z innymi produktami leczniczymi, które również oddziałują na ośrodkowyukład nerwowy oraz z alkoholem.
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów przyjmujących inne leki o działaniu przeciwcholinergicznym (muskarynowym) (patrz punkt 4.4).
Cytochrom P450 (CYP) 3A4 jest enzymem w głównej mierze odpowiedzialnym za przemianykwetiapiny katalizowane przez cytochrom P450. W badaniu interakcji przeprowadzonym na zdrowychochotnikach, równoczesne podawanie kwetiapiny (w dawce 25 mg) z ketokonazolem - inhibitoremCYP3A4, spowodowało 5- do 8-krotne zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej (stężenia kwetiapinyw osoczu, mierzonej jako AUC ang. area under curve). Na tej podstawie wykazano, że jednoczesnestosowanie kwetiapiny z inhibitorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Nie zaleca się równieżspożywania soku grejpfrutowego podczas stosowania kwetiapiny.
W badaniach klinicznych z zastosowaniem dawek wielokrotnych, prowadzonych w celu ustaleniafarmakokinetyki kwetiapiny podawanej przed leczeniem i podczas leczenia karbamazepiną (lekiemindukującym enzymy wątrobowe), jednoczesne podanie karbamazepiny znacząco zwiększało klirenskwetiapiny. Powodowało to zmniejszenie ekspozycji ogólnoustrojowej na kwetiapinę (mierzonej jakoAUC) do średnio 13% wartości występujących po podaniu samej kwetiapiny; u niektórych pacjentówobserwowano jeszcze silniejszy efekt. Wynikiem tej interakcji może być mniejsze stężenie kwetiapinyw osoczu, co może mieć wpływ na skuteczność terapii kwetiapiną.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z fenytoiną (innym lekiem indukującym enzymy mikrosomalne)powoduje znaczące zwiększenie klirensu kwetiapiny o ok. 450%. U pacjentów otrzymujących lekindukujący enzymy wątrobowe, rozpoczęcie leczenia kwetiapiną może nastąpić wyłącznie wtedy,kiedy lekarz stwierdzi, że korzyść z przyjmowania kwetiapiny przewyższa ryzyko wycofania lekówindukujących enzymy wątrobowe. Ważne, by wszelkie zmiany w związku z lekami indukującymienzymy wątrobowe następowały stopniowo oraz by w razie potrzeby zastąpiono te leki innymi lekaminiepobudzającymi enzymów (np. walproinianem sodu) (patrz punkt 4.4).
Parametry farmakokinetyczne kwetiapiny nie zmieniają się znacząco podczas jednoczesnegostosowania z lekami przeciwdepresyjnymi: imipraminą (znany inhibitor CYP 2D6) lub fluoksetyną(znany inhibitor CYP 3A4 i CYP 2D6).
Po jednoczesnym zastosowaniu kwetiapiny z przeciwpsychotycznymi lekami: rysperydonem lubhaloperydolem, parametry farmakokinetyczne kwetiapiny nie zmieniają się istotnie. Jednoczesnepodawanie kwetiapiny i tiorydazyny powoduje zwiększenie klirensu kwetiapiny o ok. 70%.
9
Parametry farmakokinetyczne kwetiapiny nie zmieniają się podczas jednoczesnego zastosowania cymetydyny.
Parametry farmakokinetyczne litu nie zmieniają się po jednoczesnym zastosowaniu z kwetiapiną.
W 6-tygodniowym, randomizowanym badaniu porównującym stosowanie litu i kwetiapiny orazplacebo i kwetiapiny u dorosłych pacjentów z ostrą manią, w grupie stosującej lit łącznie z kwetiapinąobserwowano wyższą częstotliwość występowania zdarzeń pozapiramidowych (w szczególnościdrżenia), senności i przyrostu masy ciała niż w grupie stosującej kwetiapinę łącznie z placebo (patrzpunkt 5.1).
Parametry farmakokinetyczne sodu walproinianu i kwetiapiny nie zmieniają się w stopniu istotnymklinicznie po jednoczesnym stosowaniu. W retrospektywnym badaniu z udziałem dziecii młodzieży otrzymujących sodu walproinian, kwetiapinę lub oba leki, większą częstośćwystępowania leukopenii i neutropenii odnotowano w grupie przyjmującej skojarzone leczenie wporównaniu do grupy monoterapeutycznej.
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z produktami leczniczymi powszechniestosowanymi w chorobach układu sercowo-naczyniowego.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania kwetiapiny z produktamileczniczymi, o których wiadomo, że powodują zaburzenia równowagi elektrolitowej lub wydłużenieodstępu QT.
Zgłaszano przypadki wystąpienia fałszywie dodatnich wyników testów immunologicznych dlaenzymu metadonu i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych u pacjentów, którzy przyjmowalikwetiapinę. Zaleca się potwierdzenie wątpliwego wyniku badania immunologicznegoz zastosowaniem odpowiedniej techniki chromatograficznej.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Pierwszy trymestr
Umiarkowana liczba publikowanych danych dotyczących stosowania kwetiapiny w czasie ciąży(pomiędzy 300 a 1000 przypadków zakończonych ciąż), włączając indywidualne zgłoszenia i niektórebadania obserwacyjne, nie wskazuje na zwiększone ryzyko wystąpienia wad rozwojowychspowodowanych leczeniem. Jednakże, na podstawie wszystkich dostępnych danych, nie możnawyciągnąć jednoznacznych wniosków. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ nareprodukcję (patrz punkt 5.3). Z tego powodu kwetiapina może być stosowana w czasie ciążywyłącznie wówczas, jeżeli ewentualne korzyści uzasadniają potencjalne ryzyko.
Trzeci trymestr
Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym kwetiapiny) w trzecimtrymestrze ciąży, narażone na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, włącznie z objawamipozapiramidowymi i (lub) objawami odstawienia, które mogą mieć różne nasilenie i czas trwania poporodzie. Zgłaszano wystąpienie pobudzenia, hipertonii, hipotonii, drżenia, senności, niewydolnościoddechowej lub zaburzeń odżywiania. W związku z tym noworodki powinny pozostawać pod uważnąobserwacją.
Karmienie piersią
W oparciu o bardzo ograniczone dane z opublikowanych sprawozdań dotyczących przenikaniakwetiapiny do mleka ludzkiego, trudno określić rzeczywistą skalę tego zjawiska podczas stosowaniakwetiapiny w dawkach terapeutycznych. Ze względu na brak szczegółowych danych, należy podjąćdecyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać terapię kwetiapiną biorąc pod uwagę korzyściz karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety.
10
Płodność
Wpływ kwetiapiny na płodność u ludzi nie był oceniany. Działanie związane z podwyższonymstężeniem prolaktyny obserwowano u szczurów, lecz wyniki te nie odnoszą się bezpośrednio do ludzi(patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ze względu na wpływ kwetiapiny na ośrodkowy układ nerwowy, nie zaleca się wykonywaniaczynności wymagających zwiększonej uwagi. Dlatego pacjentom odradza się prowadzenie pojazdówi obsługiwania urządzeń mechanicznych, dopóki nie zostanie ustalona indywidualna podatnośćpacjenta na działanie produktu leczniczego.
4.8 Działania niepożądane
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane podczas stosowania kwetiapiny (≥10%) to: senność,zawroty głowy, ból głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, objawy odstawienia, zwiększeniestężenia triglicerydów w surowicy, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (główniecholesterolu LDL), zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, przyrost masy ciała, zmniejszeniestężenia hemoglobiny i objawy pozapiramidowe.
W związku z leczeniem kwetiapiną notowano ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR, ang.severe cutaneous adverse reactions), w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwiczeoddzielanie się naskórka (TEN), wysypka z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS).
Poniższa tabela (Tabela 1) przedstawia częstość działań niepożądanych występujących podczasleczenia kwetiapiną, zgodnie z formatem zalecanym przez III Grupę Roboczą CIOMS (Council forInternational Organizations of Medical Sciences, Rada Międzynarodowych Organizacji NaukMedycznych) 1995.
Tabela 1. Częstość występowania działań niepożądanych związana z leczeniem kwetiapiną
Częstość występowania działań niepożądanych została podana zgodnie z poniższym: bardzo często(≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawiedostępnych danych).
Klasyfikacja
układów
i narządów
Zaburzenia
krwi i układu
chłonnego
Bardzo
często
Zmniejszone
stężenie
hemoglobiny
22
Często Niezbyt
często
Leukopenia1,
28,
zmniejszona
liczba
neutrofilów,
zwiększona
liczba
eozynofilów2
7
Neutropenia1
trombocytop
enia,
iedokrwistoś
ć,
zmniejszona
liczba płytek
krwi13
Rzadko Bardzo
rzadko
Agranulocyt
oza26
Częstość
nieznana
Zaburzenia
układu
immunologic
znego
Zaburzenia
endokrynolo
Hiperprolakt
ynemia15,
Nadwrażliwo
ść (w tym
skórne
reakcje
alergiczne)
Zmniejszenie
stężenia
Reakcje
anafilaktyczn
e5
Nieprawidło
we
11
giczne zmniejszenie
stężenia
całkowitej
T424,
zmniejszenie
stężenia
wolnej T424,
zmniejszenie
stężenia
całkowitej T3
24,
zwiększenie
stężenia
TSH24
wolnej T324
niedoczynno
ść tarczycy21
wydzielanie
hormonu
antydiuretyc
znego
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
Zwiększenie
stężenia
triglicerydów
w surowicy10,
30,większenie
stężenia
cholesterolu
całkowitego
(głównie
frakcji
LDL)11,30,
zmniejszenie
stężenia
frakcji HDL
cholesterolu1
7,30,
zwiększenie
masy ciała8,12
Zwiększenie
łaknienia,
zwiększenie
stężenia
glukozy we
krwi do
stanu
hiperglikemi
cznego6,30
Hiponatremi
a19,cukrzyca1,
5,nasilenie
istniejącej
cukrzycy
Zespół
metaboliczny
29
Zaburzenia
psychiczne
Nietypowe
sny
i koszmary
senne, myśli
i zachowania
samobójcze20
Somnambuli
zm
i związane z
nim reakcje,
takie jak
mówienie
przez sen
oraz
zaburzenie
odżywiania
związane ze
snem
Zaburzenia Zawroty Dyzartria Napadyukładu głowy4,16, drgawek1,nerwowego senność2,16, zespół ból głowy, niespokojnyc
objawy h nóg, pozapiramid dyskinezy owe1,21 późne1,5,
omdlenia4,16
Zaburzenia Niewyraźneoka widzenie
Zaburzenia Tachykardia4 Wydłużenie
12
serca , kołatania
serca23
odstępu
QT1,12,18,
bradykardia32
Zaburzenia
naczyniowe
Niedociśnien
ie
ortostatyczne
4,16
Żylna
choroba
zakrzepowo-
zatorowa1
Zaburzenia
układu
oddechoweg
o, klatki
piersiowej i
śródpiersia
Zaburzenia
żołądka i
jelit
Zaburzenia
wątroby i
dróg
żółciowych
Suchość
błony
śluzowej
jamy ustnej
Duszność23 Zapalenie
błony
śluzowej
nosa
Zaparcia,
niestrawność
, wymioty25
Zaburzenia
połykania7
Zwiększenie
aktywności
aminotransfe
razy
alaninowej
(AlAT)
w surowicy3,
, zwiększenie
aktywności
gamma-GT3
Zwiększenie
aktywności
aminotransfe
razy
asparaginow
ej (AspAT)
w surowicy3
Zapalenie
trzustki1,
niedrożność
jelit
Żółtaczka5,
zapalenie
wątroby
Zaburzenia
skóry i tkanki
podskórnej
Obrzęk
naczynio-
ruchowy5,
zespół
Stevensa
Johnsona5
Toksyczne,
martwicze
oddzielanie
się naskórka,
rumień
wielopostaci
owy,
wysypka
z eozynofilią
i objawami
układowymi
(DRESS)
Zaburzenia
mięśniowo-
szkieletowe
i tkanki
łącznej
Zaburzenia
nerek i dróg
moczowych
Ciąża, połóg
i okres
okołoporodo
wy
Zaburzenia
układu
rozrodczego
i piersi
Zatrzymanie
moczu
Zaburzenia
funkcji
seksualnych
Priapizm,
mlekotok,
obrzęk
piersi,
zaburzenia
Rabdomioliz
a
Noworodko
wy zespół
odstawienia31
13
Zaburzenia
ogólne i
stany
w miejscu
podania
Objawy
odstawienia1,
9
Łagodna
postać
astenii,
obrzęk
obwodowy,
drażliwość,
gorączka
miesiączkow
ania
Złośliwy
zespół
neuroleptycz
ny1,
hipotermia
Badania
diagnostyczn
e
Zwiększenie
aktywności
fosfokinazy
kreatynowej
we krwi14
1. Patrz punkt 4.4
2. Zazwyczaj w ciągu dwóch pierwszych tygodni leczenia może wystąpić senność i zasadniczo
ustępuje wraz z kontynuacją leczenia kwetiapiną.
3. U niektórych pacjentów przyjmujących kwetiapinę zaobserwowano bezobjawowy wzrost aktywności aminotranferaz (AlAT, AspAT) (od wartości prawidłowej do3X ULN w dowolnym czasie) w surowicy oraz aktywności enzymu gamma-GT. Te wzrosty aktywności miały charakter przemijający w trakcie kontynuowania leczenia kwetiapiną.
4. Jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych blokujących receptory alfa1- adrenergiczne, kwetiapina może często indukować niedociśnienie ortostatyczne, związane z zawrotami głowy, tachykardią oraz, u niektórych pacjentów, z omdleniami, szczególnie w początkowej fazie dostosowywania dawki (patrz punkt 4.4).
5. Obliczenie częstości tych działań niepożądanych zostało wykonane jedynie w oparciu o dane
uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu.
6. Stężenie glukozy we krwi na czczo ≥126 mg/dl (≥7,0 mmol/l) lub stężenie glukozy we krwi po posiłku ≥200 mg/dl (≥11,1 mmol/l) w co najmniej w jednym badaniu.
7. Wzrost częstości występowania zaburzeń połykania związany ze stosowaniem kwetiapiny w porównaniu do placebo obserwowano jedynie w badaniach klinicznych dotyczących depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.
8. W oparciu o wzrost masy ciała o >7% w stosunku do wartości wyjściowej. Występuje głównie w pierwszych tygodniach leczenia u dorosłych pacjentów.
9. Najczęściej występującymi objawami odstawienia stwierdzanymi w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii były: bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i rozdrażnienie. Częstość tych reakcji znacząco się zmniejszyła po 1 tygodniu od zakończenia terapii.
10. Stężenie triglicerydów 200 mg/dl (≥2,258 mmol/l) u pacjentów ≥18 lat) lub ≥150 mg/dl (≥ 1,694 mmol/l) u pacjentów <18 lat w co najmniej w jednym badaniu.
11. Stężenie cholesterolu ≥240 mg/dl (≥6,2064 mmol/l) u pacjentów ≥18 lat lub ≥200 mg/dl (≥5,172 mmol/l) u pacjentów <18 lat w co najmniej w jednym badaniu. Bardzo często stwierdzano wzrost stężenia cholesterolu LDL o ≥30 mg/dl (≥0,769 mmol/l). Średnia zmiana wśród pacjentów, u których obserwowano wzrost, wynosiła 41,7 mg/dl (1,07 mmol/l).
12. Patrz tekst poniżej.
13. Liczba płytek krwi ≤100 x 109/l w co najmniej w jednym badaniu.
14. W oparciu o raporty działań niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych, zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi, niezwiązane ze złośliwym zespołem neuroleptycznym.
15. Stężenie prolaktyny (pacjenci >18 lat): >20 μg/l (>869,56 pmol/l) u mężczyzn; >30 μg/l
(>1304,34 pmol/l) u kobiet w dowolnym czasie. 16. Może prowadzić do upadków.
17. Cholesterol frakcji HDL: <40 mg/dl (1,025 mmol/l) u mężczyzn, <50 mg/dl (1,282 mmol/l)
u kobiet w dowolnym czasie.
14
18. Częstość występowania u pacjentów z przesunięciem odstępu QT z <450 ms do >450 ms, ze wzrostem o >30 msek. W badaniach kontrolowanych placebo z użyciem kwetiapiny średnia zmiana i częstość występowania u pacjentów z przesunięciem odstępu QT do poziomu wartości istotnej klinicznie podobne w grupie stosującej kwetiapinę i placebo.
19. Przesunięcie od >132 mmol/l do ≤132 mmol/l w co najmniej w jednym badaniu.
20. Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych zgłaszane były podczas terapii kwetiapiną lub niedługo po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4 i 5.1).
21. Patrz punkt 5.1.
22. Zmniejszenie stężenia hemoglobiny do ≤13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn, ≤12 g/dl (7,45 mmol/l) u kobiet wystąpiło co najmniej jeden raz u 11% pacjentów przyjmujących kwetiapinę we wszystkich badaniach klinicznych, w tym w badaniach otwartych. U tych pacjentów, średnie zmniejszenie maksymalnego stężenia hemoglobiny w dowolnym czasie wynosiło -1,50 g/dl.
23. Zgłaszano wraz z towarzyszącą tachykardią, zawrotami głowy, niedociśnieniem ortostatycznym i (lub) z chorobą serca/układu oddechowego.
24. Na podstawie zmiany wartości początkowej do potencjalnie istotnych klinicznie wartości w dowolnym momencie we wszystkich badaniach. Zmiany stężenia całkowitej T4, wolnej T4, całkowitej T3 i wolnej T3 zdefiniowane jako <0,8 x LLN (pmol/l), a zmiana stężenia TSH jako >5 mIU/l w każdym momencie pomiaru.
25. Na podstawie zwiększonej częstości wymiotów u pacjentów w podeszłym wieku (≥ 65 lat).
26. Na podstawie zmiany liczby neutrofilów od ≥1,5 x 109/l w warunkach wyjściowych do <0,5 x 109/l w dowolnym momencie podczas leczenia oraz w oparciu o wyniki pacjentów z ciężką neutropenią (<0,5 x 109/l) oraz zakażeniem w czasie wszystkich badań klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny (patrz punkt 4.4).
27. Na podstawie zmiany wartości początkowej do potencjalnie istotnych klinicznie wartości w dowolnym momencie po rozpoczęciu badania we wszystkich próbach. Zmiany liczby eozynofilów zdefiniowane jako > 1x 109 komórek/l w dowolnym momencie leczenia.
28. Na podstawie zmiany wartości początkowej do potencjalnie istotnych klinicznie wartości w dowolnym momencie po rozpoczęciu badania we wszystkich próbach. Zmiany liczby białych krwinek zdefiniowane jako ≤3x109 komórek/l w dowolnym momencie leczenia.
29. Na podstawie doniesień dotyczących zdarzeń niepożądanych w postaci zespołu metabolicznego we wszystkich badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny.
30. U niektórych pacjentów w badaniach klinicznych obserwowano pogorszenie więcej niż jednego czynnika metabolicznego: masy ciała, stężenia glukozy i lipidów we krwi (patrz punkt 4.4).
31. Patrz punkt 4.6.
32. Może występować podczas rozpoczynania lub na początku leczenia i wiązać się z niedociśnieniem i (lub) omdleniami. Częstość ustalono na podstawie zgłoszeń zdarzeń niepożądanych dotyczących bradykardii i związanych z nią zdarzeń obserwowanych we wszystkich badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny.
Podczas stosowania leków neuroleptycznych zgłaszano przypadki wydłużenia dostępu QT, arytmiikomorowej, nagłego niewyjaśnionego zgonu, zatrzymania akcji serca, torsades de pointes”, któreuznaje się za działania związane z grupą leków.
Dzieci i młodzież
Powyżej opisane działania niepożądane występujące u osób dorosłych mogą również wystąpiću dzieci i młodzieży. Poniższa tabela przedstawia działania niepożądane, które częściej występująu dzieci i młodzieży (w wieku 10-17 lat) niż u osób dorosłych lub które nie zostały rozpoznaneu dorosłych.
Tabela 2. Działania niepożądane u dzieci i młodzieży związane z leczeniem kwetiapiną, które występują częściej niż u dorosłych lub nie były obserwowane w populacji dorosłych.
Częstość występowania działań niepożądanych została podana zgodnie z poniższym: bardzo często(≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawiedostępnych danych).
15
Klasyfikacja układów Bardzo często Często i narządów
Zaburzenia endokrynologiczne Zwiększenie stężenia
prolaktyny1 Zaburzenia metabolizmu Zwiększenie łaknieniai odżywiania
Zaburzenia układu nerwowego Objawy pozapiramidowe3,4 OmdlenieZaburzenia naczyniowe Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi2
Zaburzenia układu Zapalenie błony śluzowej nosa oddechowego, klatki piersiowej
i śródpiersia
Zaburzenia żołądka i jelit WymiotyZaburzenia ogólne i stany Drażliwość3w miejscu podania
1. Stężenie prolaktyny (pacjenci <18 lat): >20 μg/l (>869,56 pmol/l) u mężczyzn, >26 μg/l (>1130,428 pmol/l) u kobiet w dowolnym momencie. U mniej niż u 1% pacjentów nastąpił wzrost stężenia prolaktyny do >100 g/l.
2. Na podstawie zmian istotnych klinicznie wartości progowych (wg kryteriów z Narodowych Instytutów Zdrowia) lub wzrostu skurczowego ciśnienia krwi o >20 mmHg lub wzrost rozkurczowego ciśnienia krwi o >10 mmHg w dowolnym w czasie dwóch (3-6 tygodni) badań kontrolowanych placebo u dzieci i młodzieży.
3. Uwaga: częstość występowania jest zgodna z obserwowaną u dorosłych, ale może wynikać z innych uwarunkowań klinicznych niż u dorosłych.
4. Patrz punkt 5.1.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:
[email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Na ogół objawy przedmiotowe i podmiotowe wynikały z zaostrzenia znanych działańfarmakologicznych substancji czynnej, takich jak: senność i sedacja, tachykardia, niedociśnienietętnicze i działanie przeciwcholinergiczne.
Przedawkowanie może prowadzić do: wydłużenia odstępu QT, drgawek, stanu padaczkowego,rabdomiolizy, niewydolności oddechowej, zatrzymania moczu, splątania, majaczenia i (lub)pobudzenia, śpiączki oraz zgonu.
Po przedawkowaniu kwetiapiny o przedłużonym uwalnianiu maksymalna sedacja i maksymalne tętnowystępują z opóźnieniem, a powrót do stanu początkowego jest dłuższy niż po przedawkowaniukwetiapiny w postaci IR.
16
Pacjenci z rozpoznaną wcześniej ciężką chorobą układu krążenia mogą być obciążeni większymryzykiem wystąpienia skutków przedawkowania (patrz punkt 4.4).
Postępowanie w razie przedawkowania
Nie istnieje swoiste antidotum dla kwetiapiny. W razie ciężkiego zatrucia należy uwzględnićmożliwość zażycia kilku różnych produktów leczniczych. Pacjent powinien być leczony na oddzialeintensywnej terapii. Zaleca się uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych, zapewnićodpowiednie natlenowanie i wentylację, monitorowanie i podtrzymywanie czynności układusercowo-naczyniowego.
Zgodnie z danymi literaturowymi, pacjentów z delirium i pobudzeniem oraz stwierdzonym zespołemprzeciwcholinergicznym można leczyć fizostygminą w dawce 1-2 mg (pod stałą kontrolą EKG). Zewzględu na potencjalny negatywny wpływ fizostygminy na przewodzenie w sercu, nie jest to zalecanejako standardowe leczenie. Fizostygminę można stosować, jeżeli u pacjenta nie występują żadnenieprawidłowości w zapisie EKG. Nie należy stosować fizostygminy w razie zaburzeń rytmu serca,bloku serca jakiegokolwiek stopnia lub poszerzenia zespołu QRS.
Mimo, że nie badano zapobiegania wchłaniania po przedawkowaniu, w ciężkich zatruciach może byćwskazane płukanie żołądka wykonane w ciągu jednej godziny od spożycia, jeśli to możliwe. Należyrównież rozważyć podanie węgla aktywnego.
W przypadku przedawkowania kwetiapiny, oporne na leczenie niedociśnienie tętnicze należy leczyćśrodkami takimi, jak dożylnie płyny i/lub środki sympatykomimetyczne. Należy unikać stosowaniaadrenaliny i dopaminy, ponieważ beta-stymulacja może nasilić niedociśnienie w przypadkuwywołanej przez kwetiapinę blokady receptorów alfa adrenergicznych.
Po przedawkowaniu kwetiapiny o przedłużonym uwalnianiu notowano tworzenie się bezoaróww żołądku; w dalszym postępowaniu z pacjentem zaleca się odpowiednią diagnostykę obrazową.W niektórych przypadkach z powodzeniem dokonywano endoskopowego usunięcia bezoarówpowstałych po przedawkowaniu leku.
Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontro lekarską do powrotu do zdrowia.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpsychotyczne, diazepiny, oksazepiny, tiazepiny i oksepinyKod ATC: N05A H04
Mechanizm działania
Kwetiapina jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym. Kwetiapina oraz jej czynny metabolitwystępujący w osoczu ludzkim, norkwetiapina, wchodzą w interakcje z wieloma receptoramineuroprzekaźników. Kwetiapina i norkwetiapina wykazują powinowactwo do receptoraserotoninowego (5HT2) oraz do receptorów dopaminowych (D1 i D2) w mózgu. Uważa się, że takiepołączenie antagonistycznego oddziaływania na receptory, przy bardziej wybiórczym działaniu nareceptory 5HT2 w porównaniu do receptorów dopaminowych D2, odpowiada za właściwościprzeciwpsychotyczne i niską zdolność kwetiapiny do wywoływania niepożądanych objawówpozapiramidowych (EPS) w porównaniu do typowych leków przeciwpsychotycznych.
Kwetiapina i norkwetiapina nie wykazują zauważalnego powinowactwa do receptorówbenzodiazepinowych, lecz mają duże powinowactwo do receptorów histaminergicznych oraz α1-adrenergicznych i umiarkowane powinowactwo do receptorów α2- adrenergicznych. Kwetiapinawykazuje również niskie lub brak powinowactwa do receptorów muskarynowych, podczas gdynorkwetiapina wykazuje średnie do wysokiego powinowactwo do różnych receptorów
17
muskarynowych, co może tłumaczyć działanie przeciwcholinergiczne (muskarynowe). Hamowanieprzez norkwetiapinę czynnika transportującego norepinefrynę (NET) oraz jej częścioweoddziaływanie agonistyczne na receptory 5HT1A może przyczyniać się do skutecznościterapeutycznej kwetiapiny, jako leku przeciwdepresyjnego.
Działanie farmakodynamiczne
Kwetiapina wykazuje aktywność w testach aktywności przeciwpsychotycznej, takich jak test odruchuwarunkowego unikania. Hamuje również działanie agonistów dopamincy mierzone metodamibehawioralnymi lub elektrofizjologicznymi, oraz podnosi stężenie metabolitów dopaminowych -neurochemicznego wskaźnika blokady receptora D2.
W przedklinicznych badaniach predykcyjnych, w których oceniano ryzyko wystąpienia objawówpozapiramidowych wykazano, że kwetiapina wykazuje inne działanie niż typowe lekiprzeciwpsychotyczne i charakteryzuje się atypowym profilem działania. Długotrwałe przyjmowaniekwetiapiny nie powoduje nadwrażliwości receptora dopaminowego D2. Kwetiapina wykazuje jedyniesłabe działanie kataleptyczne w dawkach skutecznie blokujących receptor dopaminowy D2. Podczasdługotrwałego podawania kwetiapina wykazuje selektywność wobec układu limbicznego - wywołujeblok depolaryzacyjny neuronów mezolimbicznych A10, lecz nie neuronów układu nigrostriatalnegoA9, zawierających dopaminę. W następstwie doraźnego lub długotrwałego podawania, kwetiapinaw minimalnym stopniu wywołuje objawy dystonii u małp
z rodzaju Cebus uwrażliwionych działaniem haloperydolu lub nieprzyjmujących wcześniej żadnych produktów leczniczych (patrz punkt 4.8).
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Skuteczność kliniczna
Schizofrenia
Skuteczność kwetiapiny w leczeniu schizofrenii została potwierdzona w 6-tygodniowym badaniuklinicznym kontrolowanym placebo z udziałem pacjentów ze schizofrenią spełniających kryteriaDSM-IV (ang. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) oraz w jednymkontrolowanym placebo badaniu klinicznym z udziałem pacjentów ze stabilną klinicznie schizofreniąleczonych kwetiapiną, w którym kwetiapinę w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiuzamieniono na kwetiapinę w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu.
W badaniu kontrolowanym placebo, pierwszorzędowym punktem końcowym badania była zmianaoceny w skali PANSS (ang. Positive and Negative Syndrome Scale) w momencie ukończenia badaniaw porównaniu do oceny w chwili włączenia do badania. Stosowanie kwetiapiny w postaci tableteko przedłużonym uwalnianiu w dawkach 400 mg na dobę, 600 mg na dobę i 800 mg na dobęskutkowało istotną statystycznie poprawą objawów psychotycznych w porównaniu z placebo.Działanie to było większe w przypadku stosowania dawek 600 mg i 800 mg w porównaniu z dawką400 mg.
W 6-tygodniowym badaniu klinicznym z udziałem pacjentów przyjmujących kwetiapinę, z ocenąskutków zmiany produktu leczniczego, pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetekpacjentów, u których obserwowano brak skuteczności, tj. przerwali udział w badaniu z powodu brakuskuteczności lub u których całościowa ocena w skali PANSS zwiększyła się o 20% lub więcej odwizyty randomizacyjnej w porównaniu do którejkolwiek wizyty. U pacjentów, których stanustabilizowano stosując kwetiapinę w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu w dawkach od400 mg do 800 mg, skuteczność leczenia była utrzymana po zmianie na równoważną dawkę dobowąkwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, stosowaną raz na dobę.
W długotrwałym badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z ustabilizowaną schizofrenią, którzyprzez 16 tygodni przyjmowali kwetiapinę w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu w ramachterapii podtrzymującej, kwetiapina wykazała większą skuteczność w zapobieganiu nawrotom niżplacebo. Szacowane ryzyko nawrotu po 6 miesiącach leczenia wynosiło 14,3% w grupie leczonej
18
kwetiapiną w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu do 68,2% w grupieotrzymującej placebo. Średnia dawka wynosiła 669 mg. Podczas leczenia kwetiapiną w postacitabletek o przedłużonym uwalnianiu przez okres do 9 miesięcy (mediana 7 miesięcy) niezaobserwowano żadnych nowych działań niepożądanych. W szczególności, podczas długotrwałegostosowania kwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, nie wzrosła liczba zgłaszanychpozapiramidowych działań niepożądanych i przypadków przyrostu masy ciała .
Choroba dwubiegunowa
W dwóch badaniach klinicznych, w których stosowano kwetiapinę w monoterapii w leczeniuepizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, wykazano większą skutecznośćkwetiapiny niż placebo w redukcji objawów maniakalnych po 3 i po 12 tygodniach leczenia. Znaczącąskuteczność kwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu w porównaniu z placebowykazano w kolejnym trzytygodniowym badaniu. Kwetiapina w postaci tabletek o przedłużonymuwalnianiu podawana była w dawkach w zakresie od 400 mg do 800 mg na dobę, przy średniej dawcewynoszącej około 600 mg na dobę. Dane dotyczące stosowania kwetiapiny z walproinianem sodu lubsolami litu w leczeniu ostrych, umiarkowanych do ciężkich epizodów maniakalnych w 3-cim oraz 6-tym tygodniu są ograniczone, jednak takie leczenie skojarzone było dobrze tolerowane przezpacjentów. Dane z badań klinicznych wykazały, w trzecim tygodniu występuje efekt addycyjny.Drugie badanie nie wykazało efektu addycyjnego w szóstym tygodniu.
W badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z epizodami depresji w zaburzeniu afektywnymdwubiegunowym typu I lub II, kwetiapina w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu w dawce300 mg na dobę wykazała większą skuteczność niż placebo w zmniejszaniu wskaźnika w skaliMADRS (ang. Montgomery-Åsberg Depression Rating Scale).
W czterech, trwających 8 tygodni, dodatkowych badaniach klinicznych z udziałem pacjentówz umiarkowanymi do ciężkich epizodami depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowejtypu I lub II, kwetiapina w dawkach 300 mg lub 600 mg była znamiennie skuteczniejsza niż placebow odniesieniu do istotnych miar wynikowych: średniej poprawy według skali MADRS i odpowiedzizdefiniowanej jako co najmniej 50% poprawa łącznej punktacji w skali MADRS w porównaniu dowartości wyjściowych. Nie stwierdzono różnicy w wielkości odpowiedzi pomiędzy grupamipacjentów otrzymujących kwetiapinę w dawkach odpowiednio 300 mg oraz 600 mg.
W fazie kontynuacji leczenia w obu powyższych badaniach wykazano, że długotrwałe leczeniepacjentów, u których wystąpiła odpowiedź na stosowanie kwetiapiny w dawce 300 mg lub 600 mg,było bardziej skuteczne (w porównaniu z placebo) w odniesieniu do objawów depresji, ale niew odniesieniu do objawów maniakalnych.
W dwóch badaniach klinicznych dotyczących przeciwdziałania nawrotom, w których ocenianokwetiapinę w połączeniu z lekami stabilizującymi nastrój u pacjentów z epizodami maniakalnymi,depresyjnymi lub mieszanymi, połączenie z kwetiapiną wykazało większą skuteczność niż lekistabilizujące nastrój stosowane w monoterapii, w wydłużaniu czasu do nawrotu jakiejkolwiek zmianynastroju (maniakalnego, mieszanego lub depresyjnego). Kwetiapinę podawano dwa razy dzienniew dawce łącznej od 400 mg do 800 mg na dobę w terapii skojarzonej z litem lub walproinianem.
W 6-tygodniowym randomizowanym badaniu klinicznym z zastosowaniem litu i kwetiapinyo przedłużonym uwalnianiu oraz placebo i kwetiapiny o przedłużonym uwalnianiu u dorosłychpacjentów z ostrym stanem maniakalnym, różnica w YMRS pomiędzy grupą przyjmującą dodatkowolit, a grupą przyjmującą dodatkowo placebo wyniosła 2,8 punktu, a różnica w odsetku pacjentów,którzy odpowiedzieli na leczenie (odpowiedź określono jako 50% poprawę YMRS względem wartościwyjściowej), wyniosła 11% (79% w grupie stosującej lit vs. 68% w grupie, która otrzymała placebo).
Podczas jednego badania długookresowego (leczenie trwające do 2 lat) oceniającego zapobieganienawrotom u pacjentów z epizodami manii, depresji lub mieszanymi kwetiapina okazała sięskuteczniejsza niż placebo w odniesieniu do wydłużenia czasu do nawrotu jakiejkolwiek zmianynastroju (maniakalnego, depresyjnego lub mieszanego) u pacjentów z chorobą afektywną
19
dwubiegunową typu I. Liczba pacjentów z epizodem zmiany nastroju wynosiła 91 (22,5%) w grupieotrzymującej kwetiapinę, 208 (51,5%) w grupie otrzymującej placebo i 95 (26,1%) w grupie leczonejlitem. U pacjentów, u których stwierdzono odpowiedź na leczenie kwetiapiną, porównanie ciągłegoleczenia kwetiapiną z wynikami leczenia po zmianie na lit nie wykazało wydłużenia czasu do nawrotuzmienionego nastroju.
Epizody ciężkiej depresji w przebiegu ciężkiego zaburzenia depresyjnego
Dwa krótkterminowe (6-tygodniowc) badania obejmowały pacjentów, u których wystąpiłanieadekwatna odpowiedź na przynajmniej jeden przeciwdepresyjny produkt leczniczy. Kwetiapinaw postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu w dawkach 150 mg i 300 mg na dobę, podawana jakoleczenie wspomagające do stosowanej terapii przeciwdepresyjnej (amitryptylina, bupropion,citalopram, duloksetyna, escytalopram, fluoksetyna, paroksetyna, sertralina lub wenlafaksyna)wykazała przewagę nad monoterapią lekiem przeciwdepresyjnym w łagodzeniu objawówdepresyjnych, ocenioną przez poprawę ogólnych wyników w skali MADRS (średnia zmiana w skalialgorytmu najmniejszych kwadratów (ang. lowest squares, LS) w stosunku do placebo równa 2 3,3punktu).
Nie oceniono długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa leczenia wspomagającego u pacjentówz ciężkim zaburzeniem depresyjnym. Jednakże, u pacjentów dorosłych ustalono długoterminowąskuteczność oraz bezpieczeństwo monoterapii (patrz poniżej). Opisane poniżej badania prowadzonoprzy użyciu kwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu w monoterapii, jednak należypodkreślić, że kwetiapina w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu jest wskazana wyłącznie dostosowania w leczeniu skojarzonym.
W trzech z czterech krótkoterminowych (do 8 tygodni) badań dotyczących stosowania kwetiapinyw monoterapii u pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym, kwetiapina w postaci tableteko przedłużonym uwalnianiu stosowana w dawkach 50 mg, 150 mg i 300 mg na dobę wykazała lepsząskuteczność niż placebo w łagodzeniu objawów depresyjnych, ocenioną przez zmniejszenie punktacjiogólnej w skali MADRS (średnia zmiana LS w stosunku do placebo równa 2-4 punktów).
W badaniach dotyczących zapobiegania nawrotom w monoterapii pacjenci z epizodami depresyjnymiustabilizowani w fazie terapii otwartej kwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiuprzez przynajmniej 12 tygodni, zostali losowo przydzieleni do grupy stosującej kwetiapinę w postacitabletek o przedłużonym uwalnianiu raz na dobę lub grupy placebo, przez okres do 52 tygodni.Średnia dawka kwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu podczas fazy zrandomizacją wynosiła 177 mg na dobę. Częstość nawrotów wynosiła 14,2% w grupie stosującejkwetiapinę w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu oraz 34,4% w grupie pacjentówotrzymujących placebo.
W krótkoterminowym (9 tygodni) badaniu przeprowadzonym wśród pacjentów w podeszłym wieku(od 66 do 89 lat) bez choroby otępiennej, ale z ciężkim zaburzeniem depresyjnym, kwetiapinaw postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, dawkowana elastycznie w zakresie od 50 mg do300 mg na dobę, wykazała większą skuteczność niż placebo w ograniczaniu objawów depresyjnych,co wykazano przez poprawę ogólnych wyników w skali MADRS (średnia zmiana LS w stosunku doplacebo równa 7,54). W tym badaniu pacjenci przydzieleni losowo do grupy otrzymującej kwetiapinęw postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu przyjmowali 50 mg kwetiapiny na dobę w dniach 1 .-
3.; dawka mogła być zwiększona do 100 mg na dobę w 4. dniu oraz do 150 mg na dobę w 8. dniu.Następnie dawka mogła być zwiększana do 300 mg na dobę, zależnie od indywidualnej odpowiedzi itolerancji pacjenta. Średnia dawka kwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu wynosiła160 mg na dobę. Tolerancja na kwetiapinę w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu stosowanąraz na dobę u pacjentów w podeszłym wieku, z pominięciem objawów pozapiramidowych (patrzpunkt 4.8 i ,,Bezpieczeństwo kliniczne” poniżej), była porównywalna do obserwowanej u osóbdorosłych (18 65 lat). Odsetek pacjentów randomizowanych w wieku powyżej 75 lat wynosił 19%.
Bezpieczeństwo stosowania
20
W krótkoterminowych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych nad leczeniem schizofreniii manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, łączna częstość występowania objawówpozapiramidowych w grupie otrzymującej kwetiapinę była zbliżona do częstości w grupie placebo(schizofrenia: 7,8% w grupie przyjmującej kwetiapinę i 8,0% w grupie przyjmującej placebo; maniaw przebiegu choroby dwubiegunowej: 11,2% w grupie przyjmującej kwetiapinę i 11,4% w grupieprzyjmującej placebo). W krótkoterminowych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo zudziałem pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym i chorobą dwubiegunową afektywnąobserwowano wyższą częstość występowania objawów pozapiramidowych w grupie leczonejkwetiapiną w porównaniu z grupą stosującą placebo. W krótkoterminowych, kontrolowanych placebobadaniach klinicznych leczenia depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej łącznaczęstość występowania objawów pozapiramidowych wynosiła 8,9% w grupie otrzymującej kwetiapinew porównaniu do 3,8% w grupie placebo. W krótkoterminowych kontrolowanych placebo badaniachklinicznych z zastosowaniem kwetiapiny w monoterapii w leczeniu ciężkich zaburzeń depresyjnych,łączna częstość występowania objawów pozapiramidowych wynosiła 5,4% w grupie przyjmującejkwetiapinę w postaci o przedłużonym uwalnianiu i 3,2% w grupie przyjmującej placebo. Wkrótkoterminowym kontrolowanym placebo badaniu klinicznym z zastosowaniem kwetiapiny wmonoterapii u pacjentów w podeszłym wieku z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi, łączna częstośćwystępowania objawów pozapiramidowych wynosiła 9,0% w grupie przyjmującej kwetiapinę wpostaci o przedłużonym uwalnianiu i 2,3% w grupie przyjmującej placebo. Zarówno w depresjiw przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, jak i ciężkiego zaburzenia depresyjnego, częstośćposzczególnych działań niepożądanych (np. akatyzji, zaburzeń pozapiramidowych, drżenia,dyskinezy, dystonii, niepokoju, mimowolnych skurczy mięśni, pobudzenia psychoruchowegoi sztywności mięśni) nie przekraczała 4% w żadnej z badanych grup.
W krótkoterminowych (trwających od 3 do 8 tygodni) kontrolowanych placebo badaniachz zastosowaniem stałej dawki kwetiapiny (w zakresie od 50 mg na dobę do 800 mg na dobę), średniprzyrost masy ciała u pacjentów leczonych kwetiapiną wynosił od 0,8 kg dla dawki dobowej 50 mg do1,4 kg dla dawki dobowej 600 mg (z mniejszym przyrostem masy ciała dla dawki dobowejwynoszącej 800 mg), w porównaniu z przyrostem masy ciała o 0,2 kg u pacjentów, którym podawanoplacebo. Odsetek pacjentów leczonych kwetiapiną, u których nastąpił przyrost masy ciała ≥7%wynosił od 5,3% dla dawki dobowej 50 mg do 15,5% dla dawki dobowej 400 mg (z mniejszymprzyrostem masy ciała po podaniu dawek dobowych 600 i 800 mg), w porównaniu z 3,7%u pacjentów otrzymujących placebo.
6-tygodniowe, randomizowane badanie z zastosowaniem litu i kwetiapiny w porównaniu z placeboi kwetiapiną z udziałem dorosłych pacjentów z ostrą manią wskazało, że połączenie kwetiapinyz litem prowadzi do większej liczby działań niepożądanych (63% względem 48% dla kwetiapinyw skojarzeniu z placebo). Wyniki dotyczące bezpieczeństwa wykazały większą częstośćwystępowania objawów pozapiramidowych zgłoszonych u 16,8% pacjentów otrzymującychuzupełniająco lit i u 6,6% pacjentów otrzymujących uzupełniająco placebo, z których większośćdotyczyła drżenia, zgłaszanego u 15,6% pacjentów w grupie otrzymującej uzupełniająco lit i u 4,9%pacjentów w grupie przyjmującej uzupełniająco placebo. Częstość występowania senności byławiększa w grupie przyjmującej kwetiapinę z litem (12,7%) w porównaniu z grupą przyjmującąkwetiapinę z placebo (5,5%). Ponadto, u większego odsetka pacjentów stosujących terapię skojarzonąkwetiapiny z litem (8,0%) zaobserwowano pod koniec leczenia przyrost masy ciała (≥7%) niżw grupie pacjentów przyjmujących kwetiapinę z placebo (4,7%).
Przeprowadzono długoterminowe badania kliniczne dotyczące przeciwdziałaniu nawrotom z okresemotwartej próby (w zakresie od 4 do 36 tygodni), podczas których pacjenci byli leczeni kwetiapiną,następnie randomizowano okres odstawienia, podczas którego pacjenci zostali losowo przydzieleni dogrup stosujących kwetiapinę lub placebo. U pacjentów randomizowanych do otrzymywaniakwetiapiny, średni przyrost masy ciała w okresie otwartej próby wynosił 2,56 kg, a do 48 tygodniaokresu randomizowanego, średni przyrost masy ciała wynosił 3,22 kg, w porównaniu z wyjściowąwartością okresu otwartej próby. U pacjentów randomizowanych do grupy otrzymującej placebo,średni przyrost masy ciała w okresie otwartej próby wynosił 2,39 kg, a od 48 tygodnia okresu
21
randomizowanego średni wzrost masy ciała wynosił 0,89 kg, w porównaniu z wyjściową wartościąokresu otwartej próby.
W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo wśród pacjentów w podeszłym wieku z objawamipsychotycznymi związanymi z demencją, częstość występowania niepożądanych mózgowo -naczyniowych zdarzeń na 100 pacjentolat nie była większa u pacjentów leczonych kwetiapiną niżu pacjentów przyjmujących placebo.
We wszystkich krótkoterminowych badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z zastosowaniemkwetiapiny w monoterapii u pacjentów z wyjściową liczbą neutrofilów ≥1,5 x 109/l częstośćwystąpienia przynajmniej jednorazowej zmiany wartości liczby neutrofilów do <1,5 x 109/l wynosiła1,9% u pacjentów otrzymujących kwetiapinę i 1,5% u pacjentów otrzymujących placebo. Częstośćwystępowania zmian do wartości >0,5 - <1,0 x 109/l była taka sama (0,2%) u pacjentów leczonychkwetiapiną, jak u pacjentów otrzymujących placebo. We wszystkich badaniach klinicznych(kontrolowanych placebo, otwartych, z aktywnym komparatorem) u pacjentów z wyjściową liczbąneutrofilów ≥1,5 x 109/l częstość wystąpienia przynajmniej jednorazowej zmiany wartości liczbyneutrofilów do wartości <1,5 x 109/l wynosiła 2,9% i do wartości <0,5 x 109/l wynosiła 0,21%u pacjentów leczonych kwetiapiną.
Podczas leczenia kwetiapiną występowało zależne od dawki zmniejszenie stężenia hormonówtarczycy. Częstość występowania zmian stężenia TSH wynosiła 3,2% w przypadku kwetiapinyw porównaniu do 2,7% w grupie placebo. Częstość występowania wzajemnych, potencjalnieklinicznie istotnych zmian stężenia zarówno T3 lub T4, jak i TSH w tych badaniach była rzadka,a obserwowane zmiany stężenia hormonów tarczycy nie były związane z klinicznymi objawaminiedoczynności tarczycy. Maksymalne zmniejszenie całkowitej oraz wolnej T4 było obserwowanew pierwszych sześciu tygodniach leczenia kwetiapiną, bez dalszego spadku w toku długotrwałegoleczenia. W około 2/3 wszystkich przypadków zaprzestanie leczenia kwetiapiną skutkowałoodwróceniem skutków działania leku na stężenie całkowitej i wolnej T4, niezależnie od czasu trwanialeczenia.
Zaćma/zmętnienie soczewki
W badaniu klinicznym z udziałem pacjentów ze schizofrenią lub zaburzeniami schizoafektywnymi,w którym oceniano wpływ kwetiapiny na powstawanie zaćmy (200-800 mg na dobę) w porównaniuz rysperydonem (2-8 mg), odsetek pacjentów ze zwiększonym stopniem zmętnienia soczewek nie byłwiększy w grupie leczonej kwetiapiną (4%) w porównaniu z grupą otrzymującą rysperydon (10%);pacjenci otrzymywali badane leki przez okres co najmniej 21 miesięcy.
Dzieci i młodzież
Skuteczność i bezpieczeństwo kwetiapiny oceniano w 3-tygodniowym kontrolowanym placebobadaniu dotyczącym leczenia manii (n = 284 pacjentów z USA, w wieku 10-17 lat). U około 45%pacjentów dodatkowo zdiagnozowano ADHD. Ponadto przeprowadzono 6-tygodniowe kontrolowaneplacebo badanie dotyczące leczenia schizofrenii (n = 222 pacjentów w wieku 13-17 lat). Z obu badańwykluczono pacjentów, którzy nie zareagowali na leczenie kwetiapiną. Leczenie kwetiapinąrozpoczynano od dawki 50 mg na dobę, w drugim dniu dawkę zwiększono do 100 mg na dobę,następnie dawkę zwiększano do dawki docelowej (w leczeniu manii: 400-600 mg na dobę; w leczeniuschizofrenii: 400-800 mg na dobę) zwiększając dawkę o 100 mg na dobę, w dwóch lub trzechdawkach.
W badaniu dotyczącym leczenia manii różnica w średniej zmianie LS (algorytm najmniejszychkwadratów) w stosunku do wartości wyjściowych w całkowitej skali Young Mania Rating Scale -YMRS (grupa aktywna minus grupa placebo) wynosiła –5,21 dla kwetiapiny w dawce 400 mg na dobęoraz –6,56 dla kwetiapiny w dawce 600 mg na dobę. Wskaźnik pacjentów reagujących na leczenie(poprawa wyniku w skali YMRS o ≥50%) wynosił 64% dla kwetiapiny w dawce 400 mg na dobę,58% dla kwetiapiny w dawce 600 mg na dobę i 37% dla grupy otrzymującej placebo.
22
W badaniu dotyczącym schizofrenii różnica średniej zmiany LS w stosunku do wartości wyjściowychdla całkowitego wyniku w skali PANSS (grupa aktywna minus grupa placebo) wynosiła 8,16 dlakwetiapiny w dawce 400 mg na dobę i –9,29 dla kwetiapiny w dawce 800 mg na dobę. Stosowanieniskich dawek kwetiapiny (400 mg na dobę), jak również dawek wysokich (800 mg na dobę), nieokazało się skuteczniejsze niż placebo w odniesieniu do pacjentów, u których uzyskano redukcjęo ≥30% całkowitego wyniku w skali PANSS w stosunku do wartości wyjściowych. Zarównow przypadku badań dotyczących manii, jak i schizofrenii stosowanie wyższych dawek związane byłoz niższym wskaźnikiem odpowiedzi.
W trzecim krótkoterminowym kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem kwetiapinyw monoterapii u dzieci i młodzieży (w wieku 10-17 lat) z depresją w przebiegu choroby afektywnejdwubiegunowej skuteczność nie została udowodniona.
Brak dostępnych danych dotyczących podtrzymania działania lub zapobiegania nawrotom choroby w tej grupie wiekowej.
Bezpieczeństwo kliniczne
W opisanych powyżej krótkoterminowych badaniach pediatrycznych z zastosowaniem kwetiapiny,wskaźniki występowania objawów pozapiramidowych w grupie aktywnej względem placebo wynosiły12,9% w porównaniu z 5,3% w badaniu dotyczącym schizofrenii, 3,6% względem 1,1% w badaniudotyczącym manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, i 1,1% w porównaniu z 0%w depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Wskaźniki przyrostu masy ciała o ≥7%od wyjściowej masy ciała w grupie aktywnej względem placebo wynosiły 17% w porównaniu z 2,5%w badaniach dotyczących schizofrenii i manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej,i 13,7% w porównaniu z 6,8% w badaniu dotyczącym depresji w przebiegu choroby afektywnejdwubiegunowej. Wskaźniki zdarzeń związanych z samobójstwem w grupie aktywnej względemplacebo wynosiły 1,4% w porównaniu z 1,3% w badaniu dotyczącym schizofrenii, 1,0% względem0% w badaniu dotyczącym manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, i 1,1%w porównaniu z 0% w depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Podczasprzedłużonej fazy obserwacji po zakończeniu leczenia w badaniu dotyczącym depresji w przebieguchoroby afektywnej dwubiegunowej zaobserwowano dwa dodatkowe zdarzenia związanez samobójstwem; w chwili zdarzenia jeden z pacjentów przyjmował kwetiapinę.
Bezpieczeństwo długoterminowe
Dodatkowe dane dotyczące bezpieczeństwa uzyskano z 26-tygodniowego otwartego badaniastanowiącego kontynuację badań krótkoterminowych (n = 380 pacjentów), z zastosowaniemkwetiapiny w dawkach od 400 mg do 800 mg na dobę, dostarczyło dodatkowych danych na tematbezpieczeństwa. U dzieci i młodzieży zgłaszano wzrost ciśnienia krwi, natomiast zwiększenie apetytu,objawy pozapiramidowe oraz podwyższenie stężenia prolaktyny w surowicy obserwowano z większączęstością u dzieci i młodzieży niż u dorosłych pacjentów (patrz punkty 4.4 i 4.8). W odniesieniu doprzyrostu masy ciała, po uwzględnieniu korekty względem prawidłowego wzrostu w dłuższym czasie,jako miarę zmiany istotnej klinicznie uznano zwiększenie wskaźnika masy ciała (ang. Body MassIndex, BMI) o co najmniej 0,5 odchylenia standardowego w stosunku do wartości wyjściowychwskaźnika. U 18,3% pacjentów leczonych kwetiapiną przez co najmniej 26 tygodni powyższekryterium zostało spełnione.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym kwetiapina jest dobrze wchłaniana. Maksymalne stężenia kwetiapinyi norkwetiapiny w osoczu występują po około 6 godzinach od zastosowania kwetiapiny w postaci
23
tabletek o przedłużonym uwalnianiu (Tmax). Ustabilizowane maksymalne stężenie molowe czynnegometabolitu - norkwetiapiny wynosi 35% stężenia kwetiapiny.
Farmakokinetyka kwetiapiny i norkwetiapiny jest liniowa i proporcjonalna do dawek do dawki800 mg podawanej raz na dobę. Powierzchnia pola pod krzywą (AUC) dla kwetiapiny w postacitabletek o przedłużonym uwalnianiu podawanej raz na dobę i takiej samej dawki dobowej kwetiapinyfumaranu (kwetiapina w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu), podawanej dwa razy nadobę, jest porównywalna, ale maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) jest o 13% mniejsze w staniestacjonarnym. Porównując kwetiapinę w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu do kwetiapinyw postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu, AUC metabolitu norkwetiapiny jest mniejszeo 18%. W badaniu z oceną wpływu pokarmu na biodostępność kwetiapiny stwierdzono, że pokarmbogaty w tłuszcze powodował znaczące statystycznie zwiększenie Cmax i AUC kwetiapiny w postacitabletek o przedłużonym uwalnianiu, o odpowiednio 50% i 20%. Nie można wykluczyć, że wpływposiłków wysokotłuszczowych na produkt leczniczy może być większy. W porównaniu, lekki posiłeknie wywierał znaczącego wpływu na Cmax lub AUC kwetiapiny. Zaleca się, aby kwetiapina w postacitabletek o przedłużonym uwalnianiu przyjmowana była raz na dobę bez pokarmu.
Dystrybucja
Kwetiapina wiąże się w około 83% z białkami osocza.
Metabolizm
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Po podaniu znakowanejradioizotopem kwetiapiny w postaci niezmienionej wydalane jest z moczem i kałem mniej niż 5%podanej substancji. Badania in vitro wykazały, że głównym enzymem z układu enzymatycznegocytochromu P450 biorącym udział w metabolizmie kwetiapiny jest izoenzym CYP 3A4.Norkwetiapina jest wytwarzana i usuwana głównie przez CYP3A4.
Ustalono, że kwetiapina i kilka jej metabolitów (włączając norkwetiapinę) słabymi inhibitoramiaktywności ludzkiego cytochromu P450 1A2, 2C9, 2C19, 2D6 i 3A4 in vitro. Inhibicję CYP in vitroobserwuje się tylko w stężeniach około 5 do 50 razy większych niż obserwowane u ludzi w zakresiedawek od 300 do 800 mg na dobę. W związku z tymi wynikami badań in vitro, jest małoprawdopodobne, aby jednoczesne stosowanie kwetiapiny z innymi lekami powodowało klinicznieistotne zahamowanie metabolizmu innego leku za pośrednictwem cytochromu P450. Z badańprzeprowadzonych na zwierzętach wynika, że kwetiapina może indukować enzymy cytochromu P450.W celowanym badaniu interakcji u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi nie stwierdzono jednakzwiększenia aktywności cytochromu P 450 po podaniu kwetiapiny.
Eliminacja
Okresy półtrwania w fazie eliminacji kwetiapiny i norkwetiapiny wynoszą odpowiednio około 7 i 12godzin. Około 73% znakowanego radioaktywnie produktu leczniczego było wydalane w moczu,a 21% w kale, przy czym mniej niż 5% całkowitej radioaktywności pochodziło z niezmienionegoproduktu leczniczego. Średnia frakcja molowa podanej dawki w postaci wolnej kwetiapiny i czynnegometabolitu w osoczu ludzkim, norkwetiapiny, wydalana w moczu wynosi <5%.
Specjalne grupy pacjentów
Płeć
Nie stwierdza się różnic farmakokinetyki kwetiapiny u mężczyzn i kobiet.
Osoby w podeszłym wieku
Średni klirens kwetiapiny u osób w podeszłym wieku jest około 30% do 50% mniejszy niż obserwowany u osób dorosłych w wieku od 18 do 65 lat.
Zaburzenia czynności nerek
24
U osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min/1,73 m2) średni klirenskwetiapiny w osoczu był zmniejszony o około 25% jednak poszczególne wartości klirensu mieściłysię w zakresie właściwym dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek.
Zaburzenia czynności wątroby
Średnia wartość klirensu kwetiapiny w osoczu zmniejsza się o około 25% u osób z rozpoznanymizaburzeniami czynności wątroby (stabilna postać poalkoholowej marskości wątroby). Ponieważkwetiapina jest w dużym stopniu metabolizowana w wątrobie, należy oczekiwać zwiększonegostężenia kwetiapiny w osoczu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Może być koniecznedostosowanie dawki w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież
Przeanalizowano dane z badań farmakokinetycznych przeprowadzonych z udziałem 9. dzieci w wiekuod 10 do 12 lat i 12 młodych pacjentów, leczonych ustaloną dawką kwetiapiny wynoszącą 400 mgdwa razy na dobę. W stanie stacjonarnym znormalizowane względem dawki stężenia kwetiapiny wosoczu u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) były na ogół zbliżone do wartości mierzonych udorosłych, chociaż Cmax u dzieci było w górnej granicy zakresu obserwowanego u dorosłych. WartościAUC i Cmax dla czynnego metabolitu norkwetiapiny, były wyższe o około (odpowiednio) 62% i 49%u dzieci (w wieku od 10 do 12 lat) oraz 28% i 14% u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat), wporównaniu z osobami dorosłymi.
Brak dostępnych danych dotyczących stosowania kwetiapiny w postaci tabletek o przedłużonymuwalnianiu u dzieci i młodzieży.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach in vitro i in vivo nie stwierdzono oznak genotoksyczności. W badaniach laboratoryjnychu zwierząt po dawkach mogących mieć znaczenie kliniczne obserwowano następujące zmiany, którejak dotychczas nie zostały potwierdzone w długoterminowych badaniach klinicznych:
U szczurów obserwowano odkładanie pigmentu w tarczycy; u małp Cynomolgus występowałahipertrofia komórek pęcherzykowych gruczołu tarczowego, zmniejszenie stężenia T3 w osoczu,zmniejszenie stężenia hemoglobiny oraz zmniejszenie liczby krwinek białych i czerwonych; u psówzmętnienie soczewki oraz zaćmę (patrz punkt 5.1).
W badaniu toksycznego oddziaływania na zarodek i płód u królików obserwowano zwiększonączęstość występowania skrzywień nadgarstka/kości stępu. Zaburzenie to występowało w obecnościwyraźnego oddziaływania kwetiapiny na organizm matki, przejawiającego się zmniejszonymprzyrostem masy ciała ciężarnej samicy. Działania te były wyraźnie widoczne dla poziomu ekspozycjiu samicy podobnego lub nieco większego niż występujący u ludzi podczas stosowania maksymalnejdawki terapeutycznej. Znaczenie tej obserwacji dla ludzi jest nieznane.
W badaniu dotyczącym płodności przeprowadzonym u szczurów stwierdzono marginalnezmniejszenie płodności samców oraz ciąże urojone, przedłużające się fazy porujowe, wydłużenieczasu od kohabitacji do spółkowania oraz zmniejszenie odsetka ciąż. Te efekty związane zezwiększeniem stężenia prolaktyny i nie mają bezpośredniego znaczenia u ludzi ze względu na różnicemiędzygatunkowe w mechanizmie hormonalnej kontroli rozrodu.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki:
Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), typ ALaktoza bezwodna
25
Magnezu stearynianMaltoza krystalicznaTalk
Otoczka tabletki:
Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), typ ATrietylu cytrynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Pudełko tekturowe zawierające blistry PVC/PCTFE/Aluminium oraz ulotkę dla pacjenta.
Opakowania:
Bonogren, SR 200 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: 10, 30, 50, 60, 100 i 180 tabletekBonogren, SR 300 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: 10, 30, 50, 60, 100 i 180 tabletekBonogren, SR 400 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: 10, 30, 50, 60, 100 i 180 tabletek
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak specjalnych wymagań dotyczących usuwania.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Vipharm S.A.
ul. A. i F. Radziwiłłów 905-850 Ożarów Mazowieckitel.: (+4822) 679 5135 fax: (+4822) 678 92 87
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
26
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 17.07.2018
27