CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Montelukast Medreg, 10 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera montelukast sodowy w ilości, która odpowiada 10 mg montelukastu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 106,7 mg na tabletkę.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Beżowe, owalne, tabletki powlekane z wytłoczonym „I” po jednej stronie i „114” po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Montelukast Medreg, tabletki powlekane są wskazane pomocniczo w leczeniu astmy u pacjentów zprzewlekłą astmą o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu, u których efekty leczenia za pomocąwziewnych glikokortykosteroidów i stosowanych doraźnie krótko działających β-mimetyków sąniezadowalające.

U pacjentów z astmą oskrzelową, montelukast stosowany w leczeniu astmy może również łagodzić objawy sezonowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa.

Montelukast Medreg, tabletki powlekane są również wskazane w zapobieganiu astmie, w której dominującym objawem jest skurcz oskrzeli wywołany przez wysiłek fizyczny.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dawka dla dorosłych w wieku 15 lat i powyżej z astmą lub z astmą i występującym jednocześniesezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa to jedna tabletka 10 mg raz na dobę,wieczorem.

Zalecenia ogólne

Terapeutyczny wpływ montelukastu na wskaźniki kontroli astmy jest widoczny w pierwszej dobie odrozpoczęcia stosowania. Pacjentów należy poinformować, że przyjmowanie montelukastu należykontynuować zarówno wtedy, gdy objawy astmy są pod kontrolą, jak i w okresach zaostrzeniachoroby. Produkt ten nie powinien być stosowany jednocześnie z innymi produktami leczniczymizawierającymi tę sama substancję czynną, montelukast.

Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku lub z niewydolnościąnerek lub łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Brak danych dotyczącychpacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dawka leku jest taka sama, niezależnie odpłci.

1

Leczenie montelukastem a inne metody leczenia astmy

Montelukast można dołączyć do wcześniej stosowanego leczenia.

Glikokortykosteroidy wziewne

Montelukast można stosować jako lek pomocniczy u pacjentów, u których stosowanie wziewnychglikokortykosteroidów oraz w razie konieczności krótko działających β-mimetyków nie zapewniawłaściwej klinicznej kontroli astmy. Montelukastem nie należy zastępować glikokortykosteroidów wpostaci wziewnej (patrz punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Nie stosować montelukastu, 10 mg, tabletki powlekane u dzieci poniżej 15 roku życia.Bezpieczeństwo i skuteczność montelukastu 10 mg, tabletki powlekane, nie zostało ustalone u dzieciponiżej 15 roku życia. Dla dzieci poniżej 15 roku życia dostępne są inne moce/formy farmaceutyczne.Tabletki 4 mg do rozgryzania i żucia przeznaczone są dla dzieci w wieku 2 do 5 lat. Tabletki 5 mg dorozgryzania i żucia przeznaczone są dla dzieci w wieku od 6 do 14 lat.

Droga podania

Produkt ten może być stosowany z posiłkiem lub bez.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Pacjentów należy poinformować, że nie wolno stosować montelukastu w postaci doustnej do leczeniaostrych napadów astmy i w takim przypadku powinni mieć łatwy dostęp do odpowiedniego lekuzwykle stosowanego przez nich doraźnie. Jeśli wystąpi ostry napad astmy, należy zastosować krótkodziałający wziewny β-mimetyk. Jeśli konieczne jest zastosowanie większej niż zwykle liczby inhalacjikrótko działających β-mimetyków, pacjenci powinni jak najszybciej zasięgnąć porady lekarza.

Montelukastem nie należy nagle zastępować glikokortykosteroidów w postaci wziewnej lub doustnej.

Brak danych wskazujących na możliwość zmniejszenia dawki glikokortykosteroidów doustnych podczas jednoczesnego stosowania montelukastu.

W rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących leki przeciwastmatyczne, w tym montelukast,może wystąpić układowa eozynofilia, niekiedy z klinicznymi objawami zapalenia naczyń, coodpowiada rozpoznaniu zespołu Churga-Straussa, często leczonego glikokortykosteroidamistosowanymi ogólnie. Przypadki te zwykle, ale nie zawsze, związane były ze zmniejszeniem dawkilub odstawieniem glikokortykosteroidów doustnych. Nie można wykluczyć ani potwierdzić, żestosowanie antagonistów receptora leukotrienowego jest związane z wystąpieniem zespołu Churga-Straussa. Lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na takie objawy, jak eozynofilia, wysypkapochodzenia naczyniowego, nasilenie objawów płucnych, powikłania kardiologiczne i (lub)neuropatia. Pacjentów, u których występują takie objawy, należy ponownie przebadać i zweryfikowaćstosowany dotychczas schemat leczenia.

Leczenie montelukastem nie zmienia konieczności unikania kwasu acetylosalicylowego i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych u chorych na astmę wrażliwych na kwas acetylosalicylowy.

Zdarzenia o podłożu neuropsychiatrycznym zgłaszano u osób dorosłych, młodzieży i dzieciprzyjmujących produkt leczniczy Montelukast Medreg (patrz punkt 4.8). Pacjenci i lekarze powinnizwrócić szczególną uwagę na zdarzenia o podłożu neuropsychiatrycznym. Pacjentów i (lub)opiekunów należy poinstruować o konieczności powiadomienia lekarza prowadzącegow przypadku wystąpienia takich zmian. Lekarze przepisujący lek powinni dokładnie ocenićryzyko i korzyści wynikające z dalszego leczenia produktem leczniczym Montelukast Medreg, jeżeli

2

takie zdarzenia wystąpią.

Produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Montelukast można stosować jednocześnie z innymi lekami zwykle podawanymi w zapobieganiu idługotrwałym leczeniu astmy. W badaniach nad interakcjami leków montelukast w zalecanej dawceklinicznej nie wpływał istotnie klinicznie na farmakokinetykę następujących produktów leczniczych:teofiliny, prednizonu, prednizolonu, doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiol znoretyndronem w proporcji 35:1), terfenadyny, digoksyny i warfaryny.

U osób otrzymujących jednocześnie fenobarbital, pole pod krzywą stężenia montelukastu w osoczu(AUC) zmniejszyło się o około 40%. Montelukast jest metabolizowany z udziałem izoenzymu CYP3A4, 2C8 i 2C9, dlatego należy zachować ostrożność, szczególnie u dzieci, podczas jednoczesnegopodawania montelukastu z produktami leczniczymi pobudzającymi aktywność CYP 3A4, 2C8 i 2C9takimi jak fenytoina, fenobarbital i ryfampicyna.

Badania in vitro wykazały, że montelukast jest silnym inhibitorem CYP 2C8. Jednakże, dane zbadania klinicznego dotyczącego interakcji montelukastu z rozyglitazonem (substrat testowyreprezentatywny dla produktów leczniczych metabolizowanych głównie przez CYP 2C8)wskazywały, że montelukast nie hamuje izoenzymu CYP 2C8 in vivo. Dlatego nie przewiduje się, żemontelukast znacząco zmienia metabolizm produktów leczniczych metabolizowanych przez tenenzym (np. paklitaksel, rozyglitazon i repaglinid).

W badaniach in vitro wykazano, że montelukast jest substratem CYP 2C8 oraz w znacznie mniejszymstopniu 2C9 i 3A4. W badaniu klinicznym dotyczącym interakcji leków, w tym, gdy zastosowanomontelukast z gemfibrozylem (inhibitorem zarówno CYP 2C8, jak i 2C9) wykazano, że gemfibrozyl4,4-krotnie zwiększa układową ekspozycję na montelukast. Nie jest wymagane dostosowaniedawkowania montelukastu podczas jednoczesnego stosowania z gemfibrozylem lub innymi silnymiinhibitorami CYP 2C8, ale lekarze powinni wziąć pod uwagę, że częstość występowania działańniepożądanych może być zwiększona.

Na podstawie danych z badań in vitro nie oczekuje się występowania klinicznie istotnych interakcjileku z mniej silnymi inhibitorami CYP 2C8 (np. trimetoprymem). Jednoczesne podawaniemontelukastu z itrakonazolem, silnym inhibitorem CYP 3A4 nie powodowało istotnego zwiększeniaogólnoustrojowej ekspozycji na montelukast.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Stosowanie w czasie ciąży

Badania na zwierzętach nie wykazują szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka lubpłodu. Ograniczona ilość danych pochodzących z baz danych dotyczących zastosowań leku w ciążynie sugerują istnienia związku przyczynowego między stosowaniem montelukastu i występowaniemwad rozwojowych (tj. wad kończyn), które rzadko zgłaszano na całym świecie po wprowadzeniu lekudo obrotu. Montelukast można stosować w okresie ciąży jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane zabezwzględnie konieczne.

Stosowanie w okresie laktacji

Badania przeprowadzone na szczurach wykazały, że montelukast przenika do mleka (patrz punkt 5.3).Nie wiadomo, czy montelukast przenika do mleka kobiecego. Montelukast może być stosowany ukobiet karmiących piersią jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

3

Nie należy się spodziewać, że montelukast mógłby wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania maszyn. Jednak, w bardzo rzadkich przypadkach zgłaszano występowanie senności lubzawrotów głowy.

4.8 Działania niepożądane

Montelukast był oceniany w następujących badaniach klinicznych u pacjentów z przewlekłą astmaoskrzelową:

• tabletki powlekane 10 mg u około 4000 dorosłych pacjentów z astmą w wieku 15 lat i starszych.• tabletki powlekane 10 mg u około 400 dorosłych pacjentów w wieku 15 lat i starszych z astmą i sezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa.

• tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg u około 1750 dzieci z astmą w wieku od 6 do 14 lat.

W badaniach klinicznych następujące działania niepożądane były zgłaszane często (>1/100 do <1/10) upacjentów leczonych montelukastem i występowały częściej niż u pacjentów otrzymujących placebo:

Klasyfikacja układów i Dorośli pacjenci w wieku 15 Dzieci w wieku od 6 do 14 latnarządów lat i starsi (jedno badanie 8-tygodniowe; (dwa badania 12-tygodniowe; n=201) (dwa badania 56-

n=795) tygodniowe; n=615) Zaburzenia układu ból głowy ból głowy nerwowego

Zaburzenia żołądka i jelit ból brzucha

Podczas długotrwałego stosowania leku w badaniach klinicznych u ograniczonej liczby pacjentów,przez okres do 2 lat u osób dorosłych oraz do 12 miesięcy u dzieci w wieku od 6 do 14 lat, niestwierdzono zmian profilu bezpieczeństwa leku.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu leku do obrotu zostały wymienione wponiższej tabeli według klasyfikacji układów i narządów, z zastosowaniem właściwej terminologiidziałań niepożądanych. Kategorie częstości występowania oszacowano opierając się na odpowiednichbadaniach klinicznych.

Klasyfikacja układów i Działanie niepożądane Kategoria częstościnarządów występowania*Zakażenia i zarażenia infekcje górnych dróg Bardzo częstopasożytnicze oddechowych†

Zaburzenia krwi i układu zwiększona skłonność do krwawień Rzadko chłonnego

Zaburzenia układu reakcje nadwrażliwości, w tym Niezbyt często immunologicznego reakcje anafilaktyczne

nacieki eozynofilowe w wątrobie Bardzo rzadko Zaburzenia psychiczne zaburzenia snu, w tym koszmary Niezbyt często

senne, bezsenność, somnambulizm, lęk, pobudzenie, w tym zachowanie agresywne lub wrogość, depresja, nadpobudliwość psychoruchowa (w tym drażliwość, niepokój ruchowy, drżenie§).

zaburzenia uwagi, zaburzenia Rzadko pamięci

omamy, splątanie, myśli i Bardzo rzadko zachowania samobójcze (skłonności samobójcze), zacinanie się w mowie

4

Zaburzenia układu nerwowego zawroty głowy, senność, parestezje, Niezbyt często

hipoestezje, drgawki

Zaburzenia serca kołatanie serca RzadkoZaburzenia układu krwawienie z nosa Niezbyt często oddechowego, klatki

zespół Churga-Straussa (Churg- Bardzo rzadko

piersiowej i śródpiersia

Srauss Syndrome, CSS, patrz punkt 4.4)

Zaburzenia żołądka i jelit biegunka‡, nudności‡, wymioty‡ Często suchość błony śluzowej jamy ustnej, Niezbyt często niestrawność

Zaburzenia wątroby i dróg zwiększona aktywność Częstożółciowych aminotransferaz w surowicy (AlAT, AspAT),

zapalenie wątroby (w tym Bardzo rzadko cholestatyczne, wątrobowokomórkowe i mieszane uszkodzenie wątroby)

Zaburzenia skóry i tkanki wysypka‡ Częstopodskórnej siniaczenie, pokrzywka, świąd Niezbyt często obrzęk naczynioruchowy Rzadko

rumień guzowaty, rumień Bardzo rzadko wielopostaciowy

Zaburzenia mięśniowo- ból stawów, ból mięśni, w tym Niezbyt często szkieletowe i tkanki łącznej kurcze mięśni

Zaburzenia ogólne i stany w gorączka‡ Częstomiejscu podania osłabienie, zmęczenie, złe Niezbyt często samopoczucie, obrzęk,

*Kategoria częstości występowania: zdefiniowana dla każdego działania niepożądanego napodstawie częstości występowania odnotowanej w bazie danych badań klinicznych: Bardzo często(≥1/10), Często (≥1/100 do <1/10), Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), Rzadko (≥1/10,000 do<1/1000), Bardzo rzadko (<1/10,000).

†To działanie niepożądane, które określono jako występujące bardzo często u pacjentówotrzymujących montelukast, występowało również bardzo często w grupie placebo w badaniachklinicznych.

‡To działanie niepożądane, które określono jako występujące często u pacjentów otrzymującychmontelukast, występowało również często w grupie placebo w badaniach klinicznych.§Kategoria częstości: Rzadko

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departament MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

W badaniach dotyczących leczenia przewlekłej astmy montelukast podawano dorosłym pacjentom wdawkach do 200 mg na dobę przez 22 tygodnie, a w badaniach krótkotrwałych do 900 mg na dobęprzez około tydzień, bez klinicznie istotnych działań niepożądanych.

5

Po wprowadzeniu leku do obrotu oraz podczas badań klinicznych zgłaszano przypadki ostregoprzedawkowania montelukastu. Przypadki te dotyczyły dorosłych i dzieci oraz tak dużej dawki jak1000 mg (około 61 mg/kg mc. u 42-miesięcznego dziecka). Obserwacje kliniczne i laboratoryjne byłyzgodne z profilem bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów dorosłych i dzieci. W większościprzypadków przedawkowania nie wystąpiły działania niepożądane.

Objawy przedawkowania

Najczęściej występujące działania niepożądane były zgodne z profilem bezpieczeństwa montelukastu iobejmowały ból brzucha, senność, wzmożone pragnienie, ból głowy, wymioty i nadmierną aktywnośćpsychoruchową.

Postępowanie w przypadku przedawkowania

Brak informacji na temat leczenia w przypadku przedawkowania montelukastu. Nie wiadomo, czymontelukast jest eliminowany w trakcie dializy otrzewnowej lub hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Antagonista receptora leukotrienowego.Kod ATC: R03D C03

Mechanizm działania

Leukotrieny cysteinylowe (LTC4, LTD4, LTE4) to eikozanoidy o silnym działaniu zapalnym,uwalniane z różnych komórek, w tym z komórek tucznych i eozynofilów. Te ważne mediatorysprzyjające rozwojowi astmy wiążą się z receptorami leukotrienów cysteinylowych (CysLT).Receptory CysLT typu 1 (CysLT1) występują w drogach oddechowych u ludzi (w tym w komórkachmięśni gładkich dróg oddechowych i makrofagach obecnych w drogach oddechowych) i na innychkomórkach prozapalnych (w tym eozynofilach i niektórych komórkach macierzystych szpiku).CysLTs związane są z patofizjologią astmy i alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. W astmie,leukotrieny wywołują między innymi skurcz oskrzeli, wydzielanie śluzu, zmianę przepuszczalnościnaczyń oraz napływ eozynofilów.

Farmakodynamika

Montelukast jest związkiem aktywnym, który po podaniu doustnym z dużym powinowactwem iselektywnością wiąże się z receptorem CysLT1. W badaniach klinicznych wykazano, że montelukastjuż w małych dawkach (5 mg) hamuje skurcz oskrzeli wywołany wdychaniem LTD4. Rozszerzenieoskrzeli obserwowano w ciągu 2 godzin po podaniu doustnym. Działanie rozszerzające oskrzelaspowodowane podaniem β-mimetyku nasilało się pod wpływem montelukastu. Leczeniemontelukastem hamowało zarówno wczesną, jak i późną fazę skurczu oskrzeli wywołanegoprowokacją antygenową. W porównaniu z placebo, montelukast zmniejszał liczbę eozynofilów w krwiobwodowej u pacjentów dorosłych i dzieci. W osobnym badaniu leczenie montelukastem znaczącozmniejszało liczbę eozynofilów w drogach oddechowych (mierzoną w plwocinie). U pacjentówdorosłych oraz u dzieci w wieku od 2 do 14 lat montelukast, w porównaniu z placebo, spowodowałzmniejszenie liczby eozynofilów w krwi obwodowej wraz z kliniczną poprawą kontroli astmy.

Skuteczność i bezpieczeństwo

W badaniach z udziałem pacjentów dorosłych montelukast w dawce 10 mg raz na dobę, w porównaniuz placebo, spowodował znaczącą poprawę, mierzonej rano, natężonej objętości wydechowejpierwszosekundowej – FEV1 (zmiana 10,4% w porównaniu do 2,7% względem wartościpoczątkowej), porannego szczytowego przepływu wydechowego (PEFR) (zmiana 24,5 l/min wporównaniu do 3,3 l/min względem wartości początkowej) oraz spowodował znaczące zmniejszeniecałkowitego zużycia β-mimetyków (-26,1% w porównaniu do -4,6% względem wartościpoczątkowej). W porównaniu z grupą otrzymującą placebo, pacjenci przyjmujący montelukastzgłaszali znamienne zmniejszenie objawów astmy występujących w dzień i w nocy.

6

Badania z udziałem pacjentów dorosłych wykazały, że montelukast przynosi dodatkowe korzyścikliniczne podczas stosowania w skojarzeniu z glikokortykosteroidami wziewnymi (procentowazmiana FEV1 w porównaniu do wartości wyjściowych podczas jednoczesnego stosowaniabeklometazonu w postaci wziewnej i montelukastu w porównaniu ze zmianą podczas stosowaniasamego beklometazonu wynosiła odpowiednio: 5,43% i 1,04%; zmiana zużycia β-mimetyku:odpowiednio -8,70% i 2,64%). W porównaniu z beklometazonem w postaci wziewnej (200 μg dwarazy na dobę, dozownik z komorą inhalacyjną) montelukast umożliwił uzyskanie szybszejpoczątkowej reakcji na leczenie, chociaż podczas 12-tygodniowego badania beklometazon zapewniałwiększą średnią skuteczność leczenia (odsetek zmiany względem wartości początkowej odpowiedniopodczas stosowania montelukastu lub beklometazonu wynosił: w odniesieniu do FEV1: odpowiednio7,49% i 13,3%; w odniesieniu do zużycia β-mimetyków: odpowiednio -28,28% i -43,89%). Jednakże,w porównaniu do beklometazonu, u znacznego odsetka pacjentów leczonych montelukastemstwierdzono podobną reakcję kliniczną (tzn. u 50% pacjentów leczonych beklometazonemstwierdzono poprawę FEV1 o około 11% lub więcej względem wartości początkowej, podczas gdytaką samą odpowiedź zaobserwowano u około 42% pacjentów leczonych montelukastem).

Przeprowadzono badanie kliniczne w celu oceny skuteczności montelukastu w leczeniu objawówsezonowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa u pacjentów dorosłych w wieku 15 lat istarszych z astmą oskrzelową i towarzyszącym astmie sezonowym alergicznym zapaleniem błonyśluzowej nosa. W badaniach tych, montelukast w tabletkach 10 mg podawany raz na dobę, wykazałstatystycznie istotną poprawę w dobowej ocenie objawów zapalenia błony śluzowej nosa wporównaniu z placebo. Dobowa ocena objawów zapalenia błony śluzowej nosa jest wypadkowąobjawów nosowych występujących w ciągu dnia (przekrwienie błony śluzowej nosa, wodnisty wyciekz nosa, kichanie, swędzenie nosa) i objawów występujących w nocy (przekrwienie błony śluzowejnosa po przebudzeniu, trudności w zasypianiu oraz ilość przebudzeń w ciągu nocy). Według ogólnejoceny alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa, dokonanej przez pacjentów i lekarzy, poprawaobjawów alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa była znamienna w porównaniu z placebo. Ocenaskuteczności w astmie nie była głównym celem tego badania.

W badaniu klinicznym trwającym 8 tygodni, w którym uczestniczyły dzieci w wieku od 6 do 14 lat, wgrupie przyjmującej montelukast 5 mg raz na dobę, w porównaniu z grupą placebo, stwierdzonoznamienną poprawę wskaźników czynności układu oddechowego (zmiana FEV1 odpowiednio o8,71% i o 4,16% względem wartości początkowej; zmiana porannego PEFR odpowiednio o 27,9 l/mini o 17,8 l/min względem wartości początkowej) i zmniejszenie zużycia doraźnie podawanych β-mimetyków (odpowiednio o -11,7% i +8,2% względem wartości początkowej).

W trwającym 12 tygodni badaniu, obejmującym pacjentów dorosłych, stwierdzono znamiennezmniejszenie powysiłkowego skurczu oskrzeli (w grupie przyjmującej montelukast maksymalnyspadek FEV1 wyniósł 22,33% w porównaniu z 32,40% w grupie placebo; czas powrotu FEV1 dowartości w granicach 5% wyjściowego pomiaru FEV1 wynosił odpowiednio 44,22 min i 60,64 min).Działanie leku utrzymywało się przez 12 tygodni trwania badania. Zmniejszenie powysiłkowegoskurczu oskrzeli wykazano także w krótkotrwałym badaniu z udziałem dzieci i młodzieży w wieku od6 do 14 lat (maksymalny spadek FEV1 odpowiednio o 18,27% i 26,11%; czas powrotu wskaźnikaFEV1 do wartości mieszczących się w granicach 5% wyjściowego FEV1 wyniósł odpowiednio 17,76min i 27,98 min). W obu badaniach działanie leku wykazano pod koniec okresu oddzielającegokolejne dawki podawane raz na dobę.

U pacjentów z astmą aspirynową, przyjmujących jednocześnie wziewne i (lub) doustneglikokortykosteroidy, leczenie montelukastem, w porównaniu z placebo, spowodowało znamiennąpoprawę kontroli astmy (FEV1 odpowiednio o 8,55% i -1,74%, względem wartości początkowej;zmniejszenie całkowitego zużycia β-mimetyków odpowiednio o -27,78% i 2,09%, względem wartościpoczątkowej).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

7

Montelukast jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym. U dorosłych po podaniu na czczo tabletkipowlekanej 10 mg średnie maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) jest osiągane po 3 godzinach (Tmax).Średnia biodostępność po podaniu doustnym wynosi 64%. Standardowy posiłek nie wpływa nabiodostępność ani na wartość Cmax po doustnym podaniu leku. Bezpieczeństwo stosowania iskuteczność wykazano w badaniach klinicznych, w których tabletki powlekane 10 mg były podawaneniezależnie od pory przyjmowania posiłków.

U dorosłych po podaniu na czczo tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg, Cmax jest osiągane w ciągudwóch godzin. Średnia biodostępność po podaniu doustnym wynosi 73%, a standardowy posiłekpowoduje jej zmniejszenie do 63%.

Dystrybucja

Montelukast w ponad 99% wiąże się z białkami osocza. Objętość dystrybucji montelukastu w staniestacjonarnym wynosi przeciętnie 8-11 litrów. Badania na szczurach ze znakowanym radioaktywniemontelukastem wskazują na minimalne przenikanie przez barierę krew-mózg. Ponadto, stężeniezwiązków znakowanych radioaktywnie po 24 godzinach od podania leku było minimalne wewszystkich innych tkankach.

Metabolizm

Montelukast ulega intensywnym przemianom metabolicznym. W badaniach z zastosowaniem dawekterapeutycznych u dorosłych i dzieci stężenia metabolitów montelukastu w osoczu w staniestacjonarnym były nieoznaczalne.

Cytochrom P450 2C8 jest głównym enzymem biorącym udział w metabolizmie montelukastu.Dodatkowo CYP 3A4 oraz 2C9 mogą mieć niewielki wpływ, chociaż wykazano, że itrakonazol,inhibitor CYP 3A4 nie zmieniał farmakokinetyki montelukastu u zdrowych osób otrzymującychmontelukast w dawce 10 mg. Badania in vitro z zastosowaniem mikrosomów ludzkiej wątrobywykazały, że terapeutyczne stężenia montelukastu w osoczu nie hamują izoenzymów 3A4, 2C9, 1A2,2A6, 2C19 ani 2D6 cytochromu P450. Udział metabolitów w działaniu terapeutycznym montelukastujest minimalny.

Eliminacja

Klirens osoczowy montelukastu u zdrowych osób dorosłych wynosi średnio 45 ml/min. Po doustnympodaniu znakowanego radioaktywnie montelukastu 86% radioaktywności wykryto w kale z 5-dobowejzbiórki, a <0,2% w moczu. Wyniki te w połączeniu z szacunkowymi wartościami biodostępnościmontelukastu po podaniu doustnym wskazują na to, że montelukast i jego metabolity są wydalaneniemal wyłącznie z żółcią.

Stosowanie w różnych grupach pacjentów

Nie jest konieczne dostosowanie dawki u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z łagodną lubumiarkowaną niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów zzaburzeniem czynności nerek. Ze względu na to, że montelukast i jego metabolity są wydalane zżółcią, można założyć, że nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów z zaburzeniemczynności nerek. Brak danych na temat farmakokinetyki montelukastu u pacjentów z ciężkąniewydolnością wątroby (>9 punktów w skali Child-Pugh).

Podczas stosowania dużych dawek montelukastu (20 i 60 razy większych od dawki zalecanej udorosłych) obserwowano zmniejszenie stężenia teofiliny w osoczu. Nie stwierdzono takiego działaniapodczas stosowania leku w zalecanej dawce 10 mg raz na dobę.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach dotyczących działania toksycznego leku, przeprowadzonych na zwierzętach,stwierdzono nieznaczne, przemijające zmiany aktywności aminotransferazy alaninowej, stężeniaglukozy, fosforu i triglicerydów w surowicy. Objawami toksycznego działania leku u zwierząt były:zwiększenie wydzielania śliny, objawy ze strony przewodu pokarmowego, luźne stolce i zaburzeniarównowagi elektrolitowej. Objawy takie występowały po podaniu leku w dawce >17 razy większej niżzazwyczaj stosowana dawka kliniczna. W badaniach na małpach działania niepożądane wystąpiły po

8

podaniu leku w dawkach od 150 mg/kg mc. na dobę (dawka >232 razy większa niż zazwyczajstosowana dawka kliniczna). W badaniach na zwierzętach montelukast nie miał wpływu na płodnośćani na zdolność do reprodukcji podczas stosowania dawki do 24 razy większej niż zazwyczajstosowana dawka kliniczna. W badaniach na samicach szczura, którym podawano montelukast wdawce 200 mg/kg mc. na dobę (co odpowiada dawce >69 razy większej niż zazwyczaj stosowanadawka kliniczna) stwierdzono niewielkie zmniejszenie masy ciała noworodków. W badaniach nakrólikach stwierdzono większą częstość występowania niepełnego tworzenia się kości w porównaniudo grupy kontrolnej dla dawki większej >24 razy niż zazwyczaj stosowana dawka kliniczna. Niestwierdzono żadnych nieprawidłowości u szczurów. Wykazano, że montelukast przenika przez barieręłożyskową i jest wydalany z mlekiem u zwierząt.

Po jednorazowym podaniu montelukastu myszom i szczurom w maksymalnej dawce do5000 mg/kg mc. (co odpowiada 15 000 mg/m2 u myszy i 30 000 mg/m2 u szczurów) nie stwierdzonoprzypadków zgonu. Taka dawka odpowiada w przeliczeniu dawce 25 000 razy większej od zalecanejdawki dobowej u osób dorosłych (zakładając masę ciała pacjenta 50 kg).

W badaniach na myszach stwierdzono, że montelukast w dawkach do 500 mg/kg mc. na dobę (dawkaokoło >200 razy większa niż zazwyczaj stosowana dawka kliniczna) nie wykazuje działaniafototoksycznego podczas naświetlania UVA, UVB lub światłem widzialnym.

Nie wykazano działania mutagennego montelukastu w testach in vitro ani in vivo oraz nie stwierdzono działania rakotwórczego w badaniach na gryzoniach.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki: Laktoza

jednowodnaMannitol Kroskarmeloza sodowaHydroksypropylocelulozaCeluloza mikrokrystalicznaMagnezu stearynian

Otoczka:

Hypromeloza

Tytanu dwutlenek (E 171)Hydroksypropyloceluloza (E 463)Wosk Carnauba

Żelaza tlenek żółty (E 172) Żelaza tlenek czerwony (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

9

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Tabletki pakowane są blistry Al/PVC/Al/OPA, w tekturowym pudełku.

Wielkość opakowań: 7, 10, 14, 20, 28, 30, 40, 49, 50, 56, 60, 70, 80, 84, 90, 98, 100, 120, 140, 200 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania <i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania>

Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Medreg s.r.o Krčmářovská 223/33

196 00 Praga Republika Czeska

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

24080

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2017-06-27

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

2019-06-28

10