Przeprowadzono badania na osobnikach (test zblednięcia McKenziego lub zdolności obkurczania naczyń), aby ocenić działanie obkurczające naczynia mometazonu furoinianu w porównaniu z dostępnymi w sprzedaży glikokortykosteroidami.
1) Mometazon w postaci 0,1% kremu osiągnął w teście ten sam stopień zblednięcia, co betametazonu walerianian w postaci 0,1% kremu, triamcynolonu acetonid w postaci 0,1% kremu, betametazonu dipropionian w postaci 0,05% kremu oraz znacząco (p = 0,03%) większy stopień zblednięcia niż fluocynololu acetonid w postaci 0,025% kremu.2) W badaniu działania obkurczającego naczynia, mometazon w postaci 0,1% maści wykazywał to samo działanie na naczynia krwionośne co betametazonu dipropionian w postaci 0,05% maści, amcynonid w postaci 0,1% maści, a zblednięcie było znacząco większe (p = 0,01) niż występujące po podaniu betametazonu walerianianu w postaci 0,1% maści.
3) Mometazon w postaci 0,1% roztworu osiągnął ten sam stopień zblednięcia co betametazonu
walerianian w postaci 0,1% roztworu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
W celu oznaczenia wchłaniania przezskórnego lub ogólnoustrojowego wchłaniania i wydalania, maśći krem zawierające mometazonu furoinian znakowany 3H podawano na skórę zdrowych osobników. Zbadań wynika, że w czasie ośmiogodzinnego kontaktu z nieuszkodzoną skórą (bez zastosowaniaopatrunku okluzyjnego) wchłonęło się przez skórę około 0,7% i 0,4% mometazonu furoinianu,odpowiednio z maści i z kremu.
Nie badano przezskórnego wchłaniania mometazonu furoinianu znakowanego 3H z roztworu u ludzi.Badania mające na celu określenie ogólnej biodostępności, mierzone przez hamowanie czynności osipodwzgórze-przysadka-kora nadnerczy u ludzi, pozwalają zakładać, że mometazonu furoinian jesttylko w minimalnym stopniu wchłaniany z roztworu zawierającego mometazonu furoinian.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Gatunek zwierzęcia Sposób aplikacji LD50 (mg/kg mc.)Mysz podskórnie 200-2000Szczur podskórnie 2000Pies podskórnie >200Mysz doustnie >2000Szczur doustnie >2000
W różnych badaniach nad toksycznością przewlekłą, w których przez 6 miesięcy stosowanonadmierne ilości substancji czynnej (670 razy więcej niż dawka terapeutyczna) stwierdzono tylkowymienione objawy typowe dla przedawkowania kortykosteroidów: zwolniony przyrost masy ciała,zaniki mięśni, zwiększenie obwodu brzucha, zmniejszenie liczby limfocytów i granulocytówkwasochłonnych oraz zwiększenie liczby leukocytów obojętnochłonnych, zwiększenie aktywnościaminotransferaz (AspAT, AlAT) w surowicy, zwiększenie stężeń cholesterolu i trójglicerydów,lipidemię, zmiany narządowe (zanik śledziony i grasicy, miejscowy zanik skóry, zwiększenie masywątroby i nerek oraz zahamowanie osteogenezy).
Zmiany te na ogół były bardziej nasilone i występowały częściej u zwierząt otrzymujących substancję porównawczą - betametazonu walerianian.
Żadna z dwóch badanych substancji nie wywoływała nietypowych objawów ogólnoustrojowych.W przypadku wielokrotnej aplikacji mometazonu furoinianu lub betametazonu walerianianu w postacikremu pojawiały się na skórze tylko przejściowe objawy łagodnego do umiarkowanego rumienia,fałdy skórne, złuszczanie się oraz grudki i (lub) krostki.
6