CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Alventa, 37,5 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twardeAlventa, 75 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twardeAlventa, 150 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Alventa, 37,5 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twardeKażda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda zawiera 37,5 mg wenlafaksyny w postacichlorowodorku wenlafaksyny

Alventa, 75 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twardeKażda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda zawiera 75 mg wenlafaksyny w postacichlorowodorku wenlafaksyny

Alventa, 150 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twardeKażda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda zawiera 150 mg wenlafaksyny w postacichlorowodorku wenlafaksyny

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sacharoza

Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu o mocy 37,5 mg zawiera 32,5 mg sacharozy.Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu o mocy 75 mg zawiera 65 mg sacharozy.Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu o mocy 150 mg zawiera 130 mg sacharozy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda

37,5 mg: brązoworóżowe i białe (korpus: biały, wieczko: brązoworóżowe) kapsułki wypełnionebiałymi do prawie białych peletkami

75 mg: jasnoróżowe kapsułki wypełnione białymi do prawie białych peletkami

150 mg: pomarańczowobrązowe kapsułki wypełnione białymi do prawie białych peletkami

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie epizodów dużej depresji.

Zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji.Leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych.Leczenie fobii społecznej.

Leczenie lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

1

Epizody dużej depresji

Zalecana początkowa dawka wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 75 mg raz na dobę.W przypadku pacjentów niereagujących na początkową dawkę 75 mg na dobę, korzystne może byćzwiększenie dawki produktu do dawki maksymalnej tj. 375 mg na dobę. Dawkę należy zwiększaćstopniowo w odstępach około 2 tygodni lub dłuższych. W przypadkach uzasadnionych kliniczniewynikających z ciężkości objawów, zwiększanie dawki może odbywać się w krótszych odstępach,ale nie krótszych niż 4 dni.

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od wielkości dawki,zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny klinicznej (patrz punkt 4.4).Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularniedokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta. Długoterminowa terapiamoże być również odpowiednia w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji. W większościprzypadków dawka zalecana w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji jest taka sama, jakdawka stosowana w leczeniu zaburzeń depresyjnych.

Stosowanie leków przeciwdepresyjnych powinno być kontynuowane przez co najmniej 6 miesięcy od czasu osiągnięcia remisji.

Uogólnione zaburzenia lękowe

Zalecana początkowa dawka wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 75 mg raz na dobę.W przypadku pacjentów niereagujących na początkową dawkę 75 mg na dobę, korzystne może byćzwiększenie dawki produktu do dawki maksymalnej tj. 225 mg na dobę. Dawkę należy zwiększaćstopniowo w odstępach około 2 tygodni lub dłuższych.

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od wielkości dawki,zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny klinicznej (patrz punkt 4.4).Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularniedokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

Fobia społeczna

Zalecana dawka wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 75 mg raz na dobę. Brakdowodów, że większe dawki przynoszą dodatkowe korzyści.

Jednakże, w przypadku pacjentów niereagujących na początkową dawkę 75 mg na dobę, należyrozważyć zwiększenie dawki produktu do dawki maksymalnej tj. 225 mg na dobę. Dawkowanienależy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tygodni lub dłuższych.

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od wielkości dawki,zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny klinicznej (patrz punkt 4.4).Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularnie dokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

Lęk napadowy

Zalecane dawkowanie wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu wynosi 37,5 mg na dobę przez 7 dni.Następnie dawkę należy zwiększyć do 75 mg na dobę. W przypadku pacjentów niereagującychna dawkę 75 mg na dobę, korzystne może być zwiększenie dawki produktu do dawki maksymalnejtj. 225 mg na dobę. Dawkowanie należy zwiększać stopniowo w odstępach około 2 tygodnilub dłuższych.

2

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych zależnych od wielkości dawki,zwiększanie dawki należy przeprowadzać tylko po dokonaniu oceny klinicznej (patrz punkt 4.4).Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularniedokonywać oceny leczenia, podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności modyfikowania dawki wenlafaksyny tylko ze względu na wiek pacjenta.Jednakże należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia osób w podeszłym wieku(np. ze względu na możliwe zaburzenia czynności nerek, możliwe zmiany wrażliwości orazpowinowactwa przekaźników nerwowych występujące z wiekiem). Należy zawsze stosowaćnajmniejszą skuteczną dawkę, a pacjenci powinni być uważnie obserwowani, gdy wymagane jestzwiększenie dawki.

Dzieci i młodzież

Wenlafaksyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży.

Kontrolowane badania kliniczne u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat z epizodami dużejdepresji nie wykazały skuteczności i nie uzasadniają stosowania wenlafaksyny w tej grupie pacjentów(patrz punkty 4.4 i 4.8).

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania wenlafaksyny w innych wskazanich u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie zostały określone.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyćzmniejszenie dawki zazwyczaj o 50%. Jednakże ze względu na zmienność osobniczą wartościklirensu, może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania.

Dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone. Zaleca sięzachowanie ostrożności oraz rozważenie zmniejszenia dawki o więcej niż 50%. Podczas leczeniapacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyć potencjalne korzyściwzględem ryzyka.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Pomimo, że zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów ze współczynnikiem filtracjikłębuszkowej (ang. GFR) od 30 do 70 ml/min, to jednak zaleca się zachowanie ostrożności.W przypadku pacjentów wymagających hemodializ oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniamiczynności nerek (GFR <30 ml/min), dawkę należy zmniejszyć o 50%. Ze względu na występującąu tych pacjentów zmienność osobniczą wartości klirensu, może być konieczne indywidualnedostosowanie dawkowania.

Objawy odstawienia obserwowane w trakcie przerwania terapii wenlafaksyną

Należy unikać nagłego odstawienia produktu. W przypadku przerwania terapii wenlafaksyną zalecasię stopniowe zmniejszanie dawki przez okres trwający co najmniej od 1 do 2 tygodni, w celuzmniejszenia ryzyka wystąpienia reakcji odstawienia (patrz punkty 4.4 i 4.8). Jeżeli jednak,po zmniejszeniu dawki lub po przerwaniu leczenia, wystąpią objawy w stopniu nietolerowanym przezpacjenta, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie, lekarzmoże kontynuować zmniejszanie dawki, ale w sposób bardziej stopniowy.

Sposób podawania

Do stosowania doustnego.

3

Zaleca się przyjmowanie kapsułek wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu codziennie podczasposiłku, mniej więcej o tej samej porze. Kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem.Nie wolno ich dzielić, kruszyć, żuć ani rozpuszczać.

Pacjenci otrzymujący wenlafaksynę w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu, mogą zostaćprzestawieni na wenlafaksynę w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, po dobraniu dawkirównoważnej. Na przykład, pacjenci przyjmujący wenlafaksynę w postaci tableteko natychmiastowym uwalnianiu w dawce 37,5 mg dwa razy na dobę, mogą zostać przestawienina wenlafaksynę w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu w dawce 75 mg raz na dobę.Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do każdego pacjenta.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Jednoczesne stosowanie z nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) jestprzeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, z objawami takimi jakpobudzenie, drżenie czy hipertermia.

Nie należy rozpoczynać leczenia wenlafaksyną wcześniej niż 14 dni od zakończenia leczenia nieodwracalnymi IMAO.

Podawanie wenlafaksyny należy przerwać na co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi IMAO (patrz punkty 4.4 i 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego

Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczeniai samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko takie utrzymuje się do czasuwystąpienia istotnej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić podczas kilku pierwszych tygodnileczenia lub dłużej, pacjent powinien być ściśle monitorowany do momentu pojawienia się poprawy.Istnieje ogólne doświadczenie kliniczne, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnychetapach powrotu do zdrowia.

Inne zaburzenia psychiczne, w których welafaksyna jest zalecana, mogą również być związaneze zwiększonym ryzykiem zdarzeń samobójczych. Dodatkowo, stany te mogą współistnieć z dużymzaburzeniem depresyjnym. W związku z tym, u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeńpsychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z epizodami dużejdepresji.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciemleczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpieniamyśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia.Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi,stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone(w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat,stosujących leki przeciwdepresyjne.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy ściśleobserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów)należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby,wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ichwystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Dzieci i młodzież

4

Produkt leczniczy Alventa nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej18 lat. W toku prób klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójstwa i myśli samobójcze)oraz wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) częściejobserwowano u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, którejpodawano placebo. Jeżeli, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną, podjęta jednak zostanie decyzja oleczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawówsamobójczych. Ponadto, brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania udzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwojuzachowania.

Zespół serotoninowy

W trakcie leczenia wenlafaksyną, podobnie jak w przypadku innych substancji działającychserotoninergicznie, może wystąpić zespół serotoninowy, stan potencjalnie zagrażający życiu,zwłaszcza podczas jednoczesnego stosowania innych leków, które mogą wpływać na serotonergicznyukład neuroprzekaźników [w tym tryptanów, inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (ang.SSRIs), inhibitorów zwrotnego wychwytu noradrenaliny i serotoniny (ang. SNRIs), litu, sybutraminy,ziela dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), fentanylu i jego analogów, tramadolu,dekstrometorfanu, tapentadolu, petydyny, metadonu i pentazocyny] z substancjami zaburzającymimetabolizm serotoniny (takimi jak IMAO np. błękit metylenowy), z prekursorami serotoniny (takimijak suplementy tryptofanu) lub lekami przeciwpsychotycznymi, lub innymi antagonistami dopaminy(patrz punkty 4.3 i 4.5).

Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie,omamy, śpiączka), chwiejność autonomiczną (np. tachykardia, labilne ciśnienie krwi, hipertermia),aberrację neuromięśniowe (np. hiperrefleksja, brak koordynacji ruchów) i (lub) objawyżołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka). Najcięższa postać zespołu serotoninowegomoże przypominać NMS, z objawami hipertermii, sztywności mięśni, niestabilności autonomicznej zmożliwymi szybkimi wahaniami objawów życiowych i zmianami stanu psychicznego.

Jeśli leczenie wenlafaksyną w skojarzeniu z inną substancją, która może wpływać na systemneuroprzekaźnictwa serotoninergicznego i (lub) dopaminergicznego, jest klinicznie uzasadnione,zaleca się uważne obserwowanie pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i po zwiększeniu dawki.

Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny z prekursorami serotoniny (takimi jak suplementy tryptofanu)nie jest zalecane.

Jaskra z wąskim kątem przesączania

Podczas leczenia wenlafaksyną może wystąpić rozszerzenie źrenic. Zaleca się ścisłe monitorowaniepacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym oraz pacjentów ze zwiększonymryzykiem ostrej jaskry z wąskim kątem przesączania (jaskra z zamkniętym kątem).

Ciśnienie krwi

U niektórych pacjentów leczonych wenlafaksyną zaobserwowano zależne od dawki zwiększenieciśnienia tętniczego krwi. Po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano przypadki podwyższonegociśnienia krwi, wymagające natychmiastowego leczenia. U wszystkich pacjentów zaleca sięwykonanie dokładnych badań w celu wykrycia wysokiego ciśnienia krwi, a uprzednio występującenadciśnienie powinno być kontrolowane przed rozpoczęciem leczenia wenlafaksyną. Ciśnienie krwinależy monitorować okresowo, po rozpoczęciu leczenia i po zwiększeniu dawki. Należy zachowaćostrożność u pacjentów, u których współistniejące choroby mogą ulec pogorszeniu w następstwiezwiększenia ciśnienia tętniczego krwi, np. u osób z zaburzeniami czynności serca.

Częstość akcji serca

W trakcie leczenia może wystąpić przyspieszenie czynności serca, szczególnie w przypadkustosowania dużych dawek. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u którychwspółistniejące choroby mogą ulec pogorszeniu w następstwie przyspieszenia akcji serca.

5

Choroby serca oraz ryzyko arytmii

Nie oceniono stosowania wenlafaksyny u pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego wwywiadzie lub niestabilną chorobą wieńcową serca. Dlatego w przypadku tych pacjentów należyzachować ostrożność w trakcie stosowania wenlafaksyny.

Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT, częstoskurczukomorowego (torsade de pointes), tachykardii komorowej i zaburzenia rytmu serca ze skutkiemśmiertelnym podczas stosowania wenlafaksyny, zwłaszcza po przedawkowaniu lub u pacjentów zczynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT/częstoskurczu typu torsade de pointes. U pacjentówz podwyższonym ryzykiem wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca lub wydłużenia odcinka QTnależy przed przepisaniem wenlafaksyny rozważyć stosunek korzyści do ryzyka.

Drgawki

Podczas leczenia wenlafaksyną mogą wystąpić drgawki. Podobnie jak w przypadku innych lekówprzeciwdepresyjnych, wenlafaksynę należy wprowadzać ostrożnie u pacjentów z drgawkamiw wywiadzie; pacjenci tacy powinni byś uważnie obserwowani. Leczenie należy przerwać w każdymprzypadku wystąpienia drgawek.

Hiponatremia

W trakcie leczenia wenlafaksyną mogą wystąpić przypadki hiponatremii i (lub) zespołunieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH). Przypadki te obserwowanoczęściej u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej lub odwodnionych. Ryzyko wystąpieniaww. przypadków jest większe u osób w podeszłym wieku, pacjentów przyjmujących lekimoczopędne, pacjentów ze zmniejszoną objętością krążącej krwi.

Nieprawidłowe krwawienie

Leki hamujące wychwyt serotoniny mogą prowadzić do zaburzeń czynności płytek krwi. Przypadkiwystąpienia krwawienia związanego z przyjmowaniem SSRI i SNRI obejmowały od: siniaków,krwiaków, krwawienia z nosa i wybroczyn po zagrażające życiu krwawienie z przewodupokarmowego. U pacjentów przyjmujących wenlafaksynę może wystąpić zwiększone ryzykokrwotoku. Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny,wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u osób z predyspozycjami do krwawień, w tym pacjentówprzyjmujących antykoagulanty i inhibitory płytek.

Cholesterol w surowicy

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych odnotowano znaczące klinicznie zwiększeniestężenia cholesterolu w surowicy (5,3% pacjentów przyjmujących wenlafaksynę, 0,0% pacjentówprzyjmujących placebo) u pacjentów leczonych przez co najmniej 3 miesiące. W przypadku terapiidługoterminowej należy okresowo mierzyć stężenie cholesterolu w surowicy.

Jednoczesne podawanie z lekami zmniejszającymi masę ciała

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania wenlafaksyny w skojarzeniu z lekami zmniejszającymimasę ciała, w tym fenterminą, nie zostało ustalone. Nie zaleca się jednoczesnego stosowaniawenlafaksyny i leków zmniejszających masę ciała. Wenlafaksyna nie jest wskazana w leczeniuotyłości zarówno w monoterapii, jak i w terapii skojarzonej z innymi lekami.

Mania/hipomania

U niewielkiego odsetka pacjentów z zaburzeniami nastroju, którzy przyjmowali lekiprzeciwdepresyjne, w tym wenlafaksynę, może wystąpić mania lub hipomania. Podobnie jakw przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, wenlafaksynę należy stosować ostrożnieu pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi w wywiadzie lub w wywiadzierodzinnym.

Zachowania agresywne

6

U niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjne, w tym wenlafaksynę, mogąwystąpić zachowania agresywne. Zgłaszane przypadki wystąpiły podczas rozpoczęcia leczenia,zmiany dawki i przerwania leczenia. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych,wenlafaksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zachowaniami agresywnymi w wywiadzie.

Przerwanie leczenia

W przypadku przerwania leczenia występują często objawy odstawienne, zwłaszcza w przypadkugwałtownego przerwania leczenia (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych obserwowanowystąpienie zdarzeń niepożądanych związanych z przerwaniem leczenia (podczas zmniejszania dawkii po zmniejszeniu dawki) u około 31% pacjentów leczonych wenlafaksyną i 17% pacjentówprzyjmujących placebo.

Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może być uzależnione od różnych czynników, w tym oddługości leczenia, dawki i stopnia zmniejszania dawki. Do najczęściej obserwowanych objawówodstawienia należały zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tymbezsenność i intensywne sny), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, ból głowy.Zazwyczaj objawy te mają łagodny do umiarkowanego charakter, jednakże u niektórych pacjentówmogą mieć ciężki przebieg.

Objawy odstawienia zazwyczaj występują w trakcie kilku pierwszych dni od przerwania leczenia, aleodnotowano bardzo rzadkie przypadki ich wystąpienia u pacjentów, którzy przypadkowo pominęlidawkę. Zazwyczaj objawy te ustępują samoistnie w ciągu 2 tygodni, jednakże u niektórych osób mogąwystępować dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). Dlatego w przypadku przerwania leczenia zaleca sięstopniowe zmniejszanie dawek wenlafaksyny przez okres kilku tygodni lub miesięcy w zależności ododpowiedzi pacjenta (patrz punkt 4.2).

Akatyzja/niepokój psychoruchowy

Stosowanie wenlafaksyny związane jest z wystąpieniem akatyzji charakteryzującej się subiektywnienieprzyjemnym lub wyczerpującym niepokojem oraz potrzebą ruchu powiązaną częstoz niezdolnością do siedzenia lub stania w miejscu. Stan ten najczęściej występuje podczas kilkupierwszych tygodni leczenia. U pacjentów, u których pojawiły się takie objawy, zwiększenie dawkimoże być szkodliwe.

Zaburzenia czynności seksualnych

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors,SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrinereuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych(patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w którychobjawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.

Suchość w jamie ustnej

Suchość w jamie ustnej jest zgłaszana przez 10% pacjentów leczonych wenlafaksyną. Może tozwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy. Należy poinformować pacjentów o konieczności dbania ohigienę jamy ustnej.

Cukrzyca

U pacjentów z cukrzycą leczenie SSRI lub wenlafaksyną może wpływać na kontrolę glikemii. Możebyć konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Wpływ na wyniki badań przesiewowych moczu

U pacjentów przyjmujących wenlafaksynę opisywano przypadki fałszywie dodatnich wynikówimmunologicznych testów przesiewowych na obecność fencyklidyny (ang. PCP) i amfetaminy wmoczu. Jest to spowodowane brakiem swoistości testów przesiewowych. Fałszywie dodatnichwyników można się spodziewać jeszcze przez kilka dni po zakończeniu terapii wenlafaksyną. Testypotwierdzające, takie jak chromatografia gazowa lub spektrometria mas, pozwolą odróżnićwenlafaksynę od fencyklidyny i amfetaminy.

7

Produkt leczniczy Alventa zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedzicznąnietolerancją fruktozy, zaburzeniem wchłaniania glukozy-galaktozy czy z niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi oraz inne rodzaje interakcji

Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO)

Nieodwracalne nieselektywne inhibitory MAO

Nie należy stosować jednocześnie wenlafaksyny i nieodwracalnych IMAO. Nie wolno rozpocząćstosowania wenlafaksyny przez okres co najmniej 14 dni od zakończenia podawania nieodwracalnychIMAO. Stosowanie IMAO można rozpocząć po upływie co najmniej 7 dni od zakończenia leczeniawenlafaksyną (patrz punkt 4.3 i 4.4).

Odwracalne selektywne inhibitor MAO-A (moklobemid)

W związku z ryzykiem wystąpienia zespołu serotoninowego jednoczesne stosowanie wenlafaksynyz odwracalnymi selektywnymi IMAO, takimi jak moklobemid, jest przeciwwskazane. Po zakończeniuleczenia odwracalnym IMAO, przerwa przed rozpoczęciem stosowania wenlafaksyny może byćkrótsza niż 14 dni. Stosowanie odwracalnych IMAO można rozpocząć po upływie co najmniej 7 dniod zakończenia leczenia wenlafaksyną (patrz punkt 4.4)

Odwracalne nieselektywne inhibitory MAO (linezolid)

Antybiotyk linezolid jest słabym odwracalnym, nieselektywnym IMAO i nie należy go podawać pacjentom leczonym wenlafaksyną (patrz punkt 4.3).

Opisywano przypadki ciężkich działań niepożądanych u pacjentów, u których leczenie wenlafaksynąrozpoczęto w krótkim czasie po zakończeniu leczenia IMAO, albo gdy leczenie IMAO rozpoczętobezpośrednio po zakończeniu leczenia wenlafaksyną. Działania niepożądane obejmowały drżeniamięśni, skurcze miokloniczne, obfite pocenie się, nudności, wymioty, nagłe zaczerwienienie twarzy,zawroty głowy i hipertermię z objawami przypominającymi złośliwy zespół neuroleptyczny, drgawkioraz zgon

Zespół serotoninowy

Tak, jak w przypadku innych leków działających serotoninergicznie, także w trakcie leczeniawenlafaksyną, może wystąpić zespół serotoninowy, stan potencjalnego zagrożenia życia, zwłaszcza wprzypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami mogącymi oddziaływać na systemserotoninergicznych neuroprzekaźników [w tym tryptany, SSRIs, SNRIs, lit, sybutramina, zieledziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), fentanyl i jego analogi, tramadol, dekstrometorfan,tapentadol, petydyna, metadon i pentazocyna] z lekami osłabiającymi metabolizm serotoniny (takimijak IMAO, np. błękit metylenowy), prekursorami serotoniny (takimi jak suplementy tryptofanu) lub zantypsychotykami, lub innymi antagonistami dopaminy (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Jeśli leczenie wenlafaksyną w skojarzeniu z SSRI, SNRI lub agonistą receptora serotoninowego(tryptan) jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważne obserwowanie pacjenta, zwłaszczana początku leczenia i w przypadku zwiększania dawkowania. Stosowanie wenlafaksyny jednocześniez prekursorami serotoniny (takimi jak suplementy tryptofanu) nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).

Substancje oddziaływujące na OUN

Ryzyko stosowania wenlafaksyny w skojarzeniu z innymi substancjami oddziaływującymi na OUNnie było systematycznie oceniane. Dlatego też, zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowaniawenlafaksyny w skojarzeniu z innymi substancjami oddziaływującymi na OUN.

Etanol

Wenlafaksyna nie nasila zaburzenia funkcji umysłowych i motorycznych wywołanych przez etanol.Jednakże, podobnie jak w przypadku wszystkich substancji oddziaływujących na OUN, należy zalecićpacjentom, aby unikali spożywania alkoholu w czasie stosowania wenlafaksyny.

8

Produkty lecznicze wydłużające odstęp QT

W wypadku jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych, które wydłużają odstęp QT,wzrasta ryzyko wydłużenia odstępu QT i (lub) wystąpienia arytmii komorowych ( np. typu torsade depointes). Należy unikać jednoczesnego stosowania takich produktów leczniczych (patrz punkt 4.4).

Należą do nich leki z następujących grup:

- leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid)- niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna)- niektóre antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna)- niektóre leki przeciwhistaminowe

- niektóre antybiotyki chinolonowe (np. moksyfloksacyna)

Powyższa lista nie jest pełna, należy również unikać stosowania innych produktów leczniczych oznanych właściwościach znacznego wydłużania odstępu QT.

Wpływ innych leków na wenlafaksynę

Ketokonazol (inhibitor CYP3A4)

Badania farmakokinetyki ketokonazolu u pacjentów intensywnie (ang. EM) i słabo metabolizujących(ang. PM) przy udziale CYP2D6 wykazały zwiększenie wartości AUC dla wenlafaksyny (70% i 21%odpowiednio u CYP2D6 EM i PM) i dla O-demetylowenlafaksyny (33% i 23% odpowiedniou CYP2D6 EM i PM) po podaniu ketokonazolu. Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4(np. atazanawir, klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, worykonazol, posakonazol, ketokonazol,nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna) i wenlafaksyny może zwiększać stężeniewenlafaksyny i O-demetylowenlafaksyny. Dlatego zalecana jest ostrożność podczas jednoczesnegoleczenia inhibitorami CYP3A4 i wenlafaksyną.

Wpływ wenlafaksyny na inne leki

Leki metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P450

Badania in-vivo wskazują, iż wenlafaksyna jest stosunkowo słabym inhibitorem CYP2D6. In vivowenlafaksyna nie wykazuje działania hamującego na CYP3A4 (alprazolam i karbamazepina),CYP1A2 (kofeina), CYP2C9 (tolbutamid) oraz CYP2C19 (diazepam).

Lit

Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny i litu może spowodować wystąpienie zespołu serotoninowego(patrz Zespół serotoninowy).

Diazepam

Wenlafaksyna nie ma wpływu na farmakokinetykę i farmakodynamikę diazepamu oraz jegoaktywnego metabolitu demetylodiazepamu. Wydaje się, że diazepam nie wpływa na farmakokinetykęwenlafaksyny i O-demetylowenlafaksyny. Nie wiadomo, czy występują interakcje farmakokinetycznei (lub) farmakodynamiczne z innymi benzodiazepinami.

Imipramina

Wenlafaksyna nie wpływa na farmakokinetykę imipraminy ani 2-hydroksyimipraminy. Odnotowanozależne od dawki zwiększenie o 2,5 do 4,5 razy wartości AUC 2-hydroksydezypraminy podczaspodawania wenlafaksyny w dawce od 75 do 150 mg na dobę. Imipramina nie wpływana farmakokinetykę wenlafaksyny i O-demetylowenlafaksyny. Kliniczne znaczenie tej interakcji niejest znane. Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania wenlafaksynyi imipraminy.

Haloperydol

Badania farmakokinetyki z haloperydolem wykazały zmniejszenie o 42% całkowitego doustnegoklirensu, zwiększenie wartości AUC o 70%, zwiększenie wartości Cmax o 88%, ale brak zmiany okresupółtrwania dla haloperydolu. Należy wziąć to pod uwagę podczas jednoczesnego stosowaniahaloperydolu i wenlafaksyny. Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane.

9

Rysperydon

Wenlafaksyna powoduje zwiększenie wartości AUC rysperydonu o 50%, ale tylko nieznacznieoddziaływuje na profil farmakokinetyczny całkowitej aktywnej frakcji (rysperydoni 9-hydroksyrysperydon). Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane.

Metoprolol

Jednoczesne stosowanie wenlafaksyny i metoprololu u zdrowych ochotników wykazało w badaniachinterakcji farmakokinetycznych obu produktów leczniczych zwiększenie stężenia metoprololuw osoczu krwi o około 30-40%, podczas gdy stężenie aktywnego metabolitu -hydroksymetoprololunie uległo zmianie. Kliniczne znaczenie tej obserwacji dla pacjentów z nadciśnieniem nie jest znane.Metoprolol nie wpływa na profil farmakokinetyczny wenlafaksyny oraz jej aktywnego metabolituO-demetylowenlafaksyny. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku jednoczesnegostosowania wenlafaksyny i metoprololu.

Indynawir

Badania farmakokinetyki indynawiru wykazały zmniejszenie wartości AUC o 28% oraz zmniejszeniewartości Cmax o 36% dla indynawiru. Indynawir nie wpływa na farmakokinetykę wenlafaksynyi O-demetylowenlafaksyny. Kliniczne znaczenie tej interakcji nie jest znane.

Doustne środki antykoncepcyjne

Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki nieplanowanej ciąży u pacjentek stosującychdoustne środki antykoncepcyjne podczas leczenia wenlafaksyna. Brak wyraźnego dowodu, iż było towynikiem interakcji lekowej z wenlafaksyna. Nie prowadzono badań interakcji z hormonalnymiśrodkami antykoncepcyjnym.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania wenlafaksyny u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozród (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko u ludzi jestnieznane. Wenlafaksyna może być stosowana u kobiet w ciąży jedynie, gdy spodziewane korzyściz leczenia przeważają nad ewentualnym ryzykiem.

Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI lub SNRI),także stosowanie wenlafaksyny w ciąży lub krótko przed porodem, może spowodować objawyodstawienia u noworodków. U niektórych noworodków narażonych na działanie wenlafaksynyw końcowym okresie III trymestru ciąży wystąpiły powikłania wymagające zastosowaniawspomagania oddychania, karmienia przez zgłębnik lub długotrwałej hospitalizacji. Takie powikłaniamogą wystąpić natychmiast po porodzie.

Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitorów wychwytu zwrotnegoserotoniny (SSRI) u kobiet w ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze, może zwiększać ryzykowystępowania zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka (PPHN - ang. persistentpulmonary hypertension in the newborn). Chociaż nie przeprowadzono badań dotyczących związkuPPHN z leczeniem inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI), nie możnawykluczyć ryzyka stosowania wenlafaksyny, biorąc pod uwagę powiązany mechanizm działania(hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny).

Jeżeli SSRI lub SNRI były stosowane pod koniec ciąży, u noworodków mogą wystąpić następująceobjawy: drażliwość, drżenie, hipotonia, nieustający płacz oraz trudności z ssaniem lub spaniem.Objawy te mogą wynikać z działania serotoninergicznego, albo być objawami ekspozycji na produkt.W większości przypadków powikłania te obserwuje się natychmiast lub w ciągu 24 godzinpo porodzie.

Karmienie piersią

10

Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit O-demetylowenlafaksyna przenikają do mleka kobiecego. Powprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki płaczu, drażliwości oraz zaburzeń rytmu snu uniemowląt karmionych piersią. Po zaprzestaniu karmienia piersią zgłaszano również objawyodpowiadające objawom przerwania leczenia wenlafaksyną. Nie można wykluczyć wystąpieniadziałań niepożądanych u dziecka karmionego piersią. Dlatego należy podjąć decyzję o kontynuowaniubądź przerwaniu karmienia piersią lub kontynuowaniu bądź przerwaniu leczenia produktem Alventa,biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią oraz korzyści dla kobietywynikające z leczenia produktem Alventa.

Płodność

W badaniu przeprowadzonym zarówno na samicach i samcach szczurów narażonych na działanie O-desmetylowenflaksyny zobserwowano zmniejszenie płodności. Wpływ działania na ludzi nie jestznany (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Każdy lek działający na procesy psychiczne może zaburzać proces oceny, myślenie oraz zdolnościmotoryczne. Dlatego też pacjenci przyjmujący wenlafaksynę powinni zostać ostrzeżeni o możliwościzaburzeń zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych wruchu.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Działania niepożądane zgłaszane bardzo często (>1/10) podczas badań klinicznych to nudności,suchość w ustach, ból głowy, pocenie się (w tym poty nocne).

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Działania niepożądane zostały podane zgodnie z klasyfikacją układ/narząd, częstością występowaniaoraz zmniejszającym się stopniem ciężkości w każdej częstości występowania.

Częstość występowania jest określona według następującego podziału: bardzo często (≥1/10), często(≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzorzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnychdanych).

Klasyfikacja

układów i

narządów

Zaburzenia krwi i

układu chłonnego

Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko Nieznana

Agranulocyto

za*

Niedokrwisto

ść

aplastyczna*

Pancytopenia

*

Neutropenia*

Trombocytopenia*

Zaburzenia Reakcjeukładu anafilaktycznimmunologiczn- e*ego

Zaburzenia Nieprawidłow Zwiększone stężenieendokrynologi- e wydzielanie prolaktyny we krwi*czne hormonu antydiuretycz

nego* Zaburzenia Zmniejszenie Hiponatremiametabolizmu i apetytu *odżywiania

Zaburzenia Bezsenność Stan splątania, Mania, hipomania, Majaczenie Myśli i zachowania

11

psychiczne depersonalizacja*, omamy, uczucie (delirium)* samobójcze*a,

niezwykłe sny, oderwania (lub agresja*b nerwowość, oddzielenia) od obniżone libido, rzeczywistości, pobudzenie*,brak zaburzenia orgazmu orgazmu,

bruksizm*, apatia,

Zaburzenia Ból głowy*c, Akatyzja*, Omdlenia, skurcze Złośliwy Dyskineza późna* układu zawroty drżenie, miokloniczne zespół nerwowego głowy, sedacja parestezje, mięśni, zaburzenia neuroleptyczn

zaburzenia smaku równowagi*, y (ang.

nieprawidłowa NMS)*, koordynacja, zespół dyskineza* serotoninowy

*, drgawki, dystonia*

Zaburzenia oka Zaburzenia Jaskra z

widzenia, zamkniętym zaburzenia kątem akomodacji, w przesączania* tym niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic

Zaburzenia ucha i Szum w uszach* Zawroty głowy błędnika pochodzenia

błędnikowego Zaburzenia serca Tachykardia, Częstoskurcz

kołatanie serca* komorowy

typu torsade de pointes*, tachykardia komorowa*, migotanie komór, wydłużenie odstępu QT w badaniu elektrokardio gramem

Zaburzenia Nadciśnienie Niedociśnienienaczyń tętnicze, ortostatyczne, uderzenia gorąca niedociśnienie

tętniczne*

Zaburzenia Duszność*, Śródmiąższoukładu ziewanie wa chorobaoddechowego, płuc*,klatki piersiowej i eozynofiliaśródpiersia płucna*Zaburzenia Nudności, Biegunka, Krwawienie z Zapalenieukładu suchość w wymioty przewodu trzustki*pokarmowego jamie ustnej, pokarmowego* zaparcia

Zaburzenia Nieprawidłowe Zapaleniewątroby i dróg wyniki testów wątroby*żółciowych czynnościowych wątroby*

Zaburzenia skóry Nadmierne Wysypka, świąd* Pokrzywka*, Zespółi tkanki pocenie się* łysienie*, siniaki, Stevensa-podskórnej (w tym poty obrzęk Johnsona*, nocne)* naczynioruchowy* toksyczne reakcje martwicze

nadwrażliwości na oddzielanie światło się naskórka*,

rumień wielopostacio

wy* Zaburzenia Hipertonia Rabdomioliza

12

mięśniowo- * szkieletowe i tkanki łącznej

Zaburzenia nerek Słaby strumień Nietrzymanie i dróg moczowych moczu, moczu

zatrzymanie moczu, częstomocz*

Zaburzenia Krwotok

układu miesiączkowy*, rozrodczego i krwotok piersi maciczny*,

zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji

Zaburzenia Zmęczenie, Krwawienie z błon ogólne i stany w astenia, dreszcze* śluzowych* miejscu podania

Badania Zwiększenie masy Wydłużenie czasu diagnostyczne ciała, krwawienia*

zmniejszeniemasy ciała,zwiększeniestężenia cholesterolu wekrwi

*Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu na rynek*a W trakcie leczenia wenlafaksyną lub zaraz po przerwaniu leczenia zgłaszano występowanie myślii zachowań samobójczych (patrz punkt 4.4).

**b Patrz punkt 4.4

***c Sumarycznie w badaniach klinicznych częstość wystąpienia bólu głowy po wenlafaksynie była podobna jak po placebo.

Przerwanie leczenia

Przerwanie leczenia (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia.Najczęściej zgłaszano następujące objawy: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje),zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty,drżenie, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, ból głowy i objawy grypopodobne. Zazwyczajobjawy te mają przebieg łagodny do umiarkowanego i ustępują samoistnie, jednakże u niektórychpacjentów mogą być ciężkie i (lub) przedłużone. Dlatego zaleca się stopniowe przerywanie leczeniapoprzez stopniowe zmniejszania dawki (patrz punkty 4.2 i 4.4).

Dzieci i młodzież

Profil działań niepożądanych wenlafaksyny (w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych)obserwowany u dzieci i młodzieży (w wieku 6 do 17 lat) był ogólnie podobny do profiluwystępującego u osób dorosłych. Podobnie jak u dorosłych obserwowano zmniejszenie apetytu,zmniejszenie masy ciała, podwyższenie ciśnienia krwi i zwiększenie stężenia cholesterolu w surowicy(patrz punkt 4.4).

W badaniach klinicznych u dzieci obserwowano wystąpienie myśli samobójczych. Obserwowanorównież zwiększoną liczbę zgłoszeń o występowaniu wrogości oraz, zwłaszcza w przypadku zaburzeńdepresyjnych, samookaleczania się.

U dzieci w szczególności obserwowano następujące działania niepożądane: ból brzucha, pobudzenie, niestrawność, wybroczyny, krwawienie z nosa, bóle mięśni.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać

13

wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

[email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy

Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano przypadki przedawkowania wenlafaksyny główniew skojarzeniu z alkoholem i (lub) innymi produktami leczniczymi. Najczęściej zgłaszano następująceobjawy przedawkowania: tachykardię, zaburzenia świadomości (od senności do śpiączki),rozszerzenie źrenic, drgawki i wymioty. Inne zaobserwowane objawy to zmiany w EKG(np. wydłużenie odstępu QT, blok odnogi pęczka Hisa, poszerzenie zespołu QRS), tachykardiękomorową, bradykardię, niedociśnienie, zawroty głowy oraz zgon.

Opublikowane badania retrospektywne pokazują, że przedawkowanie wenlafaksyny może się wiązaćz większym ryzykiem zgonu w porównaniu do ryzyka obserwowanego dla leków przeciwdepresyjnych SSRI, ale mniejszym niż dla trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.Badania epidemiologiczne pokazały, że pacjenci leczeni wenlafaksyną są bardziej obciążeniczynnikami ryzyka samobójstwa, niż pacjenci leczeni SSRI. Nie jest jasne, w jakim stopniustwierdzenie zwiększonego ryzyka zgonu może być przypisane toksyczności wenlafaksynypo przedawkowaniu, a w jakim stopniu innym cechom pacjentów leczonych wenlafaksyną.Wenlafaksynę należy przepisywać w najmniejszej dawce, zgodnej z zaleconym dla danego pacjentadawkowaniem tak, aby zmniejszyć ryzyko przedawkowania.

Zalecane leczenie

Zalecane jest ogólne leczenie wspomagające i objawowe oraz monitorowanie rytmu serca i innychważnych parametrów życiowych. Jeśli istnieje ryzyko zachłyśnięcia, nie jest wskazane wywołaniewymiotów. Płukanie żołądka może być wskazane, jeżeli zostanie przeprowadzone zaraz po przyjęciuproduktu lub u pacjentów z objawami klinicznymi. Zastosowanie węgla aktywowanego może równieżzmniejszyć wchłanianie substancji czynnej. Wymuszona diureza, dializa, hemoperfuzja i transfuzjawymienna prawdopodobnie nie będą skuteczne. Nie jest znane swoiste antidotum dla wenlafaksyny.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: neuroanaleptyki, inne leki przeciwdepresyjne; kod ATC: N06AX16.

Mechanizm działania

Uważa się, że mechanizm działania przeciwdepresyjnego wenlafaksyny u ludzi związany jest zwzmocnieniem aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Badanianiekliniczne wykazały, że wenlafaksyna i jej główny metabolit, O-demetylowenlafaksyna (ODV),są silnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna również słabohamuje wychwyt dopaminy. Wenlafaksyna i jej aktywny metabolit zmniejszają odpowiedźß-adrenergiczną zarówno po podaniu jednorazowym (pojedyncza dawka), jak i po podaniuprzewlekłym. Wenlafaksyna i ODV są bardzo podobne pod względem ich ogólnego działaniana zwrotny wychwyt neuroprzekaźnika i wiązanie się z receptorami.

Wenlafaksyna nie ma powinowactwa do receptorów muskarynowych cholinergicznych, H1-histaminergicznych czy α1-adrenergicznych w mózgu szczurów in vitro. Działanie

14

farmakologiczne na te receptory może być związane z różnymi działaniami niepożądanymi,obserwowanymi w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, takimi jak antycholinergiczne,uspokajające i sercowo-naczyniowe działania niepożądane.

Wenlafaksyna nie ma aktywności hamującej monoaminooksydazę (MAO).

W badaniach in vitro stwierdzono, że wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do receptorów opioidowych ani benzodiazepinowych.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Epizody dużej depresji

Skuteczność wenlafaksyny o natychmiastowym uwalnianiu w leczeniu epizodów dużej depresjizostała potwierdzona w pięciu randomizowanych, z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo,krótkoterminowych trwających od 4 do 6 tygodni badaniach z zastosowaniem zmiennych dawek(do 375 mg na dobę). Skuteczność wenlafaksyny o przedłużonym uwalnianiu w leczeniu dużychzaburzeń depresyjnych została potwierdzona w dwóch kontrolowanych placebo, krótkoterminowychtrwających 8 lub 12 tygodni badaniach z zastosowaniem zmiennych dawek (od 75 do 225 mg nadobę).

W jednym długoterminowym badaniu dorośli pacjenci ambulatoryjni, którzy w 8-tygodniowymotwartym badaniu zareagowali na leczenie wenlafaksyną o przedłużonym uwalnianiu (75, 150 lub225 mg) zostali zrandomizowani i kontynuowali przyjmowanie tej samej dawki wenlafaksynyo przedłużonym uwalnianiu lub placebo przez okres do 26 tygodni w celu przeprowadzeniaobserwacji nawrotów choroby.

Skuteczność wenlafaksyny w zapobieganiu występowania nawrotów epizodów depresyjnych przezokres 12 miesięcy potwierdzono w drugim długoterminowym badaniu kontrolowanym placeboz podwójnie ślepą próbą, u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych z zaburzeniami depresyjnyminawracającymi, którzy zareagowali podczas ostatniego epizodu depresji na leczenie wenlafaksyną(od 100 do 200 mg na dobę, wg schematu dwa razy na dobę).

Uogólnione zaburzenia lękowe

Skuteczność wenlafaksyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu w leczeniu uogólnionychzaburzeń lękowych (ang. GAD) została potwierdzona w dwóch 8-tygodniowych kontrolowanychplacebo badaniach z zastosowaniem stałych dawek (od 75 do 225 mg na dobę), w jednym6-miesięcznym kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem stałych dawek (od 75 do 225 mgna dobę) oraz w jednym 6-miesięcznym kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem zmiennychdawek (37,5, 75 i 150 mg na dobę) u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych.

Mimo dowodów potwierdzających nadrzędność dawki 37,5 mg na dobę nad placebo, dawka ta nie była za każdym razem tak skuteczna, jak większe dawki.

Fobia społeczna

Skuteczność wenlafaksyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu w leczeniu fobiispołecznej została potwierdzona w czterech 12-tygodniowych, wieloośrodkowych, kontrolowanychplacebo badaniach z podwójnie ślepą próbą, z grupą kontrolną, z zastosowaniem zmiennych dawekoraz w jednym 6-miesięcznym, kontrolowanym placebo badaniu z podwójnie ślepą próbą z grupąkontrolną z zastosowaniem stałych/zmiennych dawek u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych.Pacjenci otrzymywali dawki w zakresie od 75 do 225 mg na dobę. Badanie trwające 6 miesięcynie wykazało wyższej skuteczności w grupie pacjentów stosującej dawki od 150 do 225 mg na dobęw porównaniu z grupą przyjmującą dawkę 75 mg na dobę.

Lęk napadowy

Skuteczność wenlafaksyny w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu w leczeniu lęku napadowego została potwierdzona w dwóch 12-tygodniowych, wieloośrodkowych, kontrolowanych

15

placebo badaniach z podwójnie ślepą próbą u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych z lękiemnapadowym z lub bez towarzyszącej agorafobii. Dawka początkowa w tym badaniu wynosiła 37,5 mgna dobę i była stosowana przez 7 dni. Następnie pacjenci otrzymywali stałe dawki w zakresie od 75do 150 mg na dobę w jednym badaniu oraz od 75 do 225 mg na dobę w drugim.

Długotrwałe bezpieczeństwo stosowania, skuteczność i zapobieganie nawrotom zostało potwierdzonerównież w jednym długoterminowym badaniu z podwójnie ślepą próbą kontrolowanym placeboz grupą kontrolną u dorosłych pacjentów ambulatoryjnych, którzy zareagowali na leczenie open-label.Pacjenci kontynuowali przyjmowanie takich samych dawek wenlafaksyny o przedłużonymuwalnianiu, jak na końcu fazy open-label (75, 150 lub 225 mg).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wenlafaksyna jest intensywnie metabolizowana, głównie do aktywnego metabolitu

O-demetylowenlafaksyny (ang. ODV). Średnie okresy półtrwania ± odchylenie standardowe (ang. SD)wenlafaksyny i ODV wynoszą odpowiednio 5±2 godz. i 11±2 godz. Stężenia wenlafaksyny i ODVosiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania produktu. Wenlafaksynai ODV wykazują kinetykę liniową w zakresie dawek od 75 do 450 mg na dobę.

Wchłanianie

Przynajmniej 92% pojedynczej dawki doustnej wenlafaksyny o natychmiastowym uwalnianiu ulegawchłonięciu. Całkowita biodostępność wynosi 40 do 45% w zależności od metabolizmuogólnoustrojowego. Po podaniu wenlafaksyny o natychmiastowym uwalnianiu, maksymalne stężeniawenlafaksyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu 2 i 3 godz. Po podaniu wenlafaksynyw postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, maksymalne stężenia wenlafaksyny i ODV w osoczuwystępują odpowiednio w ciągu 5,5 i 9 godz. W przypadku podawania równoważnych dobowychdawek wenlafaksyny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu oraz kapsułeko przedłużonym uwalnianiu, wenlafaksyna z kapsułek o przedłużonym uwalnianiu wchłania sięwolniej, ale stopień wchłaniania jest taki sam, jak w przypadku tabletek o natychmiastowymuwalnianiu. Pożywienie nie wpływa na biodostępność wenlafaksyny i ODV.

Dystrybucja

Wenlafaksyna i ODV w zakresie stężeń terapeutycznych są w minimalnym stopniu wiązane przezbiałka osocza (odpowiednio 27% i 30%). Po podaniu dożylnym, objętość dystrybucji w staniestacjonarnym dla wenlafaksyny wynosi 4,4±1,6 l/kg.

Metabolizm

Wenlafaksyna podlega w znacznym stopniu efektowi pierwszego przejścia w wątrobie. Badaniain vitro oraz in vivo pokazują, że wenlafaksyna jest metabolizowana do głównego aktywnegometabolitu ODV przy udziale CYP2D6. Badania in vitro oraz in vivo pokazują, że wenlafaksyna jestmetabolizowana do pobocznego mniej aktywnego metabolitu N-demetylowenlafaksyny przy udzialeCYP3A4. Badania in vitro oraz in vivo wskazują, że wenlafaksyna jest słabym inhibitorem CYP2D6.Wenlafaksyna nie hamuje aktywności CYP1A2, CYP2C9 i CYP3A4.

Wydalanie

Wenlafaksyna i jej metabolity są wydalane głównie przez nerki. Około 87% dawki wenlafaksyny jestwydalana z moczem w ciągu 48 godzin zarówno w postaci niezmienionej (5%), w postaciniesprzężonej ODV (29%), sprzężonej ODV (26%), jak i innych ubocznych nieaktywnychmetabolitów (27%). Średni klirens ± SD wenlafaksyny i ODV w stanie stacjonarnym w osoczuwynosi, odpowiednio, 1,3±0,6 l/h/kg i 0,4±0,2 l/h/kg.

Szczególne grupy pacjentów

Wiek i płeć

Wiek i płeć nie odgrywają istotnej roli w farmakokinetyce wenlafaksyny i ODV.

16

Osoby o ekstensywnym i powolnym metabolizmie z udziałem CYP2D6

Stężenie wenlafaksyny w osoczu jest wyższe u osób o powolnym metabolizmie z udziałem CYP2D6niż w przypadku osób ekstensywnie metabolizujących. Całkowita wartość AUC dla wenlafaksynyi ODV jest podobna w obu grupach, w związku z tym w obu grupach stosuje się ten sam schematleczenia wenlafaksyną.

Zaburzenia czynności wątroby

U osób z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A w skali Child-Pugh) i osóbz umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B w skali Child-Pugh) okresy półtrwaniawenlafaksyny i ODV były wydłużone w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością wątroby.Po podaniu doustnym zarówno klirens wenlafaksyny jak i ODV był zmniejszony. Zaobserwowanodużą zmienność osobniczą. Dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątrobysą ograniczone (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów dializowanych okres półtrwania wenlafaksyny w fazie eliminacji był wydłużony o około180%, a klirens zmniejszony o około 57% w porównaniu do osób z prawidłową czynnością nerek,podczas gdy okres półtrwania ODV w fazie eliminacji był wydłużony o około 142%, a klirenszmniejszony o około 56%. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentówwymagających hemodializy konieczna jest zmiana dawkowania (patrz punkt 4.2).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania wenlafaksyny na szczurach i myszach nie dostarczyły dowodów działania rakotwórczegowenlafaksyny. W wielu badaniach in vitro oraz in vivo nie potwierdzono również działaniamutagennego.

Badania na zwierzętach dotyczące toksycznego wpływu na rozród wykazały u szczurów zmniejszeniemasy potomstwa, zwiększenie liczby płodów martwo urodzonych oraz zwiększenie śmiertelnościpotomstwa w ciągu pierwszych 5 dni laktacji. Nie jest znana przyczyna tych zgonów. Zdarzeniate wystąpiły podczas zastosowania dawki 30 mg/kg/dobę, 4-krotnej dobowej dawki wenlafaksynystosowanej u ludzi (375 mg) (w przeliczeniu na mg/kg). Dawka, po której nie dochodziło do takichzdarzeń, wynosiła 1,3-krotność dawki stosowanej u ludzi. Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane.

Zmniejszenie płodności zaobserwowano w badaniu, w którym szczury obojga płci były poddanedziałaniu ODV.

Działanie ODV było od 1 do 2 razy silniejsze niż działanie wenlafaksyny w dawce stosowanej u ludzi,375 mg na dobę. Znaczenie tej obserwacji dla stosowania produktu u ludzi nie jest znane.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Zawartość kapsułki:

- sacharoza ziarenka (sacharoza i skrobia kukurydziana)- hydroksypropyloceluloza

- powidon K-30 - etyloceluloza

- dibutylu sebacynian- talk

Otoczka kapsułki:

- żelatyna

- żelaza tlenek czerwony (E 172) - tytanu dwutlenek (E 171)

17

- żelaza tlenek żółty (E 172) - tylko w kapsułkach 75 mg i 150 mg

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

5 lat

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PVC/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku.Opakowania: 7 (tylko dla kapsułek 37,5 mg), 10, 14, 20, 28, 30, 50, 60, 98, 100 lub 112 kapsułek oprzedłużonym uwalnianiu, twardych.

Pojemnik z HDPE z zamknięciem zabezpieczającym przed otwarciem przez dzieci: 50, 100 lub 250kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, twardych w tekturowym pudełku.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania produktu leczniczego.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

37,5 mg: pozwolenie nr 1289875 mg: pozwolenie nr 12899150 mg: pozwolenie nr 12897

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.05.2007 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 05.09.2012 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

25.09.2019

18