5.2 Właściwości farmakokinetyczneLatanoprost (m.cz. 432,58) jest estrem izopropylowym kwasu latanoprostowego, per se nieaktywnym, który po hydrolizie do kwasu latanoprostowego uzyskuje aktywność biologiczną.
Ten prolek dobrze wchłania się poprzez rogówkę i jest w całości hydrolizowany podczas przenikania przez nią.
Badania przeprowadzone u ludzi wykazują, że maksymalne stężenie leku w cieczy wodnistej jestosiągane po około 2 godzinach od podania miejscowego. Po podaniu miejscowym u małp latanoprostjest dystrybuowany głównie do komory przedniej, spojówek i powiek. Jedynie minimalne ilościdocierają do komory tylnej oka.
W trwającym 3 miesiące, skrzyżowanym, randomizowanym pilotażowym badaniu u 30 pacjentówz nadwrażliwością lub jaskrą, były mierzone stężenia latanoprostu w osoczu. 30 minut po podaniuleku u prawie wszystkich pacjentów badane wartości były niższe niż LOQ (40 pg/ml).
Kwas latanoprostowy praktycznie nie jest metabolizowany w oku. Metabolizm zachodzi główniew wątrobie. Okres półtrwania leku w osoczu wynosi u ludzi 17 minut. W badaniach na zwierzętachdowiedziono, że główne metabolity – 1,2-dinor i 1,2,3,4-tetranor – nie wykazują lub wykazująnieznaczną aktywność biologiczną i są wydalane głównie z moczem.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczny wpływ na oko oraz toksyczność ogólnoustrojową latanoprostu badano na różnychgatunkach zwierząt. Latanoprost jest na ogół dobrze tolerowany, a margines bezpieczeństwa pomiędzydawką leczniczą stosowaną miejscowo do oka a dawką toksyczną układowo wynosi co najmniej 1000.Duże dawki latanoprostu, około 100 razy większe od dawki leczniczej przeliczonej na kg masy ciała,podawane dożylnie nieznieczulonym małpom, powodowały zwiększenie częstości oddechów,odpowiadające prawdopodobnie krótkotrwałemu skurczowi oskrzeli. W badaniach na zwierzętach niewykazano alergizującego działania leku.
W badaniach przeprowadzonych na królikach i małpach nie obserwowano miejscowej toksyczności,stosując lek w dawkach do 100 mikrogramów/oko/dobę (dawka lecznicza wynosi około1,5 mikrograma/oko/dobę). Jednak u małp zaobserwowano wpływ latanoprostu na zwiększeniepigmentacji tęczówki.
Wydaje się, że zwiększenie pigmentacji jest skutkiem stymulacji wytwarzania melaninyw melanocytach zrębu tęczówki. Nie obserwowano natomiast zmian proliferacyjnych. Zmiana kolorutęczówki może być trwała.
W badaniach toksyczności przewlekłej stwierdzono, że podawanie latanoprostu w dawkach6 mikrogramów/oko/dobę wywołuje również poszerzenie szpary powiekowej. Działanie to jestprzemijające i występuje po zastosowaniu dawek większych od leczniczych. Działanie takie nie byłodotąd obserwowane u ludzi.
W badaniach laboratoryjnych latanoprostu otrzymano wyniki negatywne w teście mutacji powrotneju bakterii, teście mutacji genowej chłoniaka mysiego i teście mikrojąderkowym u myszy.W badaniach limfocytów ludzkich in vitro obserwowano aberracje chromosomowe. Podobne działaniawidoczne były również po stosowaniu naturalnej prostaglandyny F2α, co świadczy o tym, że są onecharakterystyczne dla całej grupy prostaglandyn.
8