4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Podobnie jak w przypadku innych antagonistów receptora α1-adrenergicznego, podczas leczenia tamsulosyną mogą wystąpić w pojedynczych przypadkach spadki ciśnienia tętniczego krwi, co w rzadkich przypadkach może prowadzić do omdlenia. Po wystąpieniu pierwszych objawów niedociśnienia (zawroty głowy, uczucie osłabienia), pacjent powinien usiąść lub położyć się i pozostać w takiej pozycji do czasu ustąpienia objawów.
Przed rozpoczęciem leczenia tamsulosyną, należy zbadać pacjenta w celu wykluczenia innych chorób mogących powodować takie same objawy jak łagodny rozrost gruczołu krokowego. Wskazane jest uprzednie przeprowadzenie badania per rectum oraz, w razie konieczności, oznaczenie swoistego antygenu gruczołu krokowego (ang. prostate specific antygen – PSA). Badania te powinny byćnastępnie okresowo powtarzane.
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min), dlatego w tej grupie pacjentów leknależy stosować ostrożnie.
Podczas stosowania tamsulosyny rzadko opisywano przypadki obrzęku naczynioruchowego. W raziewystąpienia obrzęku należy niezwłocznie przerwać leczenie, pacjenta poddać obserwacji aż do czasuustąpienia obrzęku i nie podawać powtórnie tamsulosyny.
Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów przyjmujących lub leczonych w przeszłościtamsulosyną zaobserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intra-operative Floppy Iris Syndrom, IFIS – typ zespołu małej źrenicy). Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki może zwiększyć ryzyko powikłań podczas wykonywania oraz po operacji.
Istnieją pojedyncze doniesienia o celowości odstawienia tamsulosyny na 1-2 tygodni przed zabiegiemchirurgicznego usunięcia zaćmy, ale ani korzyści wynikające z takiego postępowania ani czas, wktórym należy przerwać podawanie leku nie zostały ustalone. Donoszono również o przypadkach IFISu pacjentów, którzy zaprzestali przyjmowania tamsulosyny przez dłuższy okres przed operacją.
Nie zaleca się rozpoczynania leczenia tamsulosyną u pacjentów, u których planowana jest operacjausunięcia zaćmy. Podczas kwalifikacji do zabiegu operacyjnego chirurdzy operujący zaćmę i okuliścipowinni zebrać wywiad, czy pacjenci z zaplanowanymi zabiegami usunięcia zaćmy są lub byli leczenitamsulosyną, w celu zabezpieczenia odpowiednich środków w razie wystąpienia śródoperacyjnegozespołu wiotkiej tęczówki podczas operacji.
U pacjentów o fenotypie charakteryzującym się słabą aktywnością metaboliczną cytochromu CYP2D6tamsulosyny chlorowodorku nie należy podawać jednocześnie z silnymi inhibitorami cytochromuCYP3A4.
Tamsulosyny chlorowodorek należy stosować ostrożnie w połączeniu z silnymi i umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Badania interakcji przeprowadzono tylko u dorosłych.
Nie obserwowano interakcji chlorowodorku tamsulosyny, podczas jednoczesnego podawania zatenololem, enalaprylem lub teofiliną. Jednoczesne podawanie cymetydyny powoduje zwiększeniestężenia tamsulosyny w osoczu, natomiast podawanie tamsulosyny z furosemidem powodujezmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu. Ponieważ zmiany stężeń mieszczą się w granicachterapeutycznych, modyfikacja dawkowania nie jest konieczna.
In vitro ani diazepam, ani propranolol, trichlorometiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak,glibenklamid, symwastatyna oraz warfaryna nie zmieniały wolnej frakcji tamsulosyny w ludzkim
2