których w przeszłości wystąpiły choroba wieńcowa, udar mózgu, przemijający atak niedokrwienny, choroba tętnic obwodowych lub cukrzyca typu 2 z udokumentowanym uszkodzeniem narządowym (np. retinopatią, przerostem lewej komory serca, makro- lub mikroalbuminurią), i którzy należą dopopulacji zagrożonej wystąpieniem chorób sercowo-naczyniowych.
Pacjentów losowo przydzielono do jednej z trzech następujących grup leczonych: grupy otrzymującejtelmisartan w dawce 80 mg (n=8542), grupy otrzymującej ramipryl w dawce 10 mg (n=8576) lubgrupy poddanej terapii skojarzonej z zastosowaniem telmisartanu w dawce 80 mg oraz ramiprylu wdawce 10 mg (n=8502). Pacjentów poddano obserwacji trwającej średnio 4,5 roku.
Wykazano porównywalne działanie telmisartanu i ramiprylu w odniesieniu do zmniejszeniawystępowania pierwszoplanowego złożonego punktu końcowego, czyli zgonu z przyczyny sercowo-naczyniowej, zawału mięśnia sercowego bez skutku śmiertelnego, udaru mózgu bez skutkuśmiertelnego oraz hospitalizacji z powodu zastoinowej niewydolności serca. Częstość występowaniapierwszoplanowego punktu końcowego w grupie przyjmującej telmisartan (16,7%) była zbliżona doczęstości występowania pierwszoplanowego punktu końcowego w grupie otrzymującej ramipryl(16,5%). Współczynnik ryzyka w przypadku telmisartanu i ramiprylu wynosił 1,01 (97,5% PU; 0,93–1,10; p (nie mniejszy niż) = 0,0019 z marginesem wynoszącym 1,13). Odsetek wszystkich zgonów zjakiejkolwiek przyczyny wynosił 11,6% w przypadku stosowania telmisartanu i 11,8% w przypadkustosowania ramiprylu.
Wykazano porównywalną skuteczność telmisartanu i ramiprylu w odniesieniu do predefiniowanegodrugoplanowego punktu końcowego, czyli zgonu z przyczyny sercowo-naczyniowej, zawału mięśniasercowego bez skutku śmiertelnego oraz udaru mózgu bez skutku śmiertelnego [0,99 (97,5% PU;0,90–1,08), p (nie mniejszy niż) = 0,0004], który stanowił pierwszoplanowy punkt końcowy wreferencyjnym badaniu klinicznym HOPE (The Heart Outcomes Prevention Evaluation Study) porównującym stosowanie ramiprylu i placebo.
W badaniu klinicznym TRANSCEND pacjenci nietolerujący inhibitorów ACE zostali przydzieleni losowo według tych samych kryteriów jak ONTARGET. Pacjentów tych przydzielono do grupy przyjmującej telmisartan w dawce 80 mg (n=2954) lub grupy otrzymującej placebo (n=2972) – w obydwu przypadkach jako uzupełnienie standardowej opieki medycznej. Średni okres obserwacji wynosił 4 lata i 8 miesięcy. Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w odniesieniu do częstości występowania pierwszoplanowego złożonego punktu końcowego (zgonu z przyczyny sercowo- naczyniowej, zawału serca bez skutku śmiertelnego, udaru mózgu bez skutku śmiertelnego lub hospitalizacji z powodu zastoinowej niewydolności serca) [15,7% w grupie przyjmującej telmisartan i 17,0% w grupie otrzymującej placebo, przy współczynniku ryzyka wynoszącym 0,92 (95% PU; 0,81– 1,05; p=0,22]. W odniesieniu do predefiniowanego drugoplanowego punktu końcowego, czyli zgonu z przyczyny sercowo-naczyniowej, zawału serca bez skutku śmiertelnego oraz udaru mózgu bez skutku śmiertelnego, wykazano korzyści związane ze stosowaniem telmisartanu w porównaniu z placebo [0,87 (95% PU; 0,76-1,00, p=0,048)]. W odniesieniu do śmiertelności z przyczyny sercowo-naczyniowej korzyści nie wykazano (współczynnik ryzyka 1,03; 95% PU; 0,85-1,24).
U pacjentów przyjmujących telmisartan rzadziej zgłaszano występowanie kaszlu oraz obrzękunaczynioruchowego niż u pacjentów otrzymujących ramipryl, natomiast częściej zgłaszanowystępowanie niedociśnienia.
Terapia skojarzona z zastosowaniem telmisartanu i ramiprylu nie przyniosła dodatkowych korzyści wporównaniu ze stosowaniem wyłącznie ramiprylu lub telmisartanu. W przypadku terapii skojarzonejodsetek zgonów z przyczyny sercowo-naczyniowej oraz z jakiejkolwiek przyczyny był większy.Ponadto w grupie stosującej terapię skojarzoną znacznie częściej występowały hiperkaliemia,niewydolność nerek, niedociśnienie oraz omdlenia. Z tego względu nie zaleca się stosowania terapiiskojarzonej z użyciem telmisartanu i ramiprylu w tej populacji pacjentów.
W badaniu klinicznym PRoFESS (Prevention Regimen For Effectively avoiding Second Strokes) z
11
