u pacjentów z cukrzycą stężenie glukozy należy często kontrolować, zwłaszcza na początku leczeniahormonalnego tarczycy. W razie potrzeby należy zmodyfikować dawkowanie leków przeciwcukrzycowych. Zmniejszenie dawki lewotyroksyny może powodować hipoglikemię, jeśli nie zostanie zmienione dawkowanie insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Lewotyroksyna zwiększa wrażliwość na katecholaminy, przyspieszając przez to reakcjęna trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylinę, imipraminę, dosulepinę). Jednoczesnestosowanie leków może nasilać zaburzenia rytmu serca.
Leki sympatykomimetyczne
Lewotyroksyna nasila działanie leków sympatykomimetycznych (np. adrenaliny lub fenylefryny).
Produkty naparstnicy
Jeśli leczenie lewotyroksyną rozpoczyna się u pacjentów przyjmujących produkty naparstnicy,konieczne może być skorygowanie dawki produktu naparstnicy. Pacjenci z nadczynnością tarczycymogą wymagać stopniowego zwiększania dawki digoksyny w miarę leczenia, ponieważ początkowosą oni stosunkowo wrażliwi na digoksynę.
Fenytoina
Lewotyroksyna może zwiększać stężenia fenytoiny.
Interakcje wpływające na lewotyroksynę Propylotiouracyl, glikokortykoidy, propranolol, lit, jodek, doustne środki kontrastowe i leki beta-adrenolityczne
Substancje te hamują przekształcanie się T4 w T3 i w związku z tym zmniejszają działanie
terapeutyczne lewotyroksyny.
Amiodaron i środki kontrastowe zawierające jod
Z powodu dużej zawartości jodu, środki te mogą inicjować zarówno nadczynność jak i niedoczynnośćtarczycy. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów z wolem guzkowym,z ewentualną niewykrytą czynnością autonomiczną tarczycy. W wyniku oddziaływania amiodaronuna czynność tarczycy konieczne może być skorygowanie dawki lewotyroksyny.
Leki przeciwzapalne, furosemid, klofibrat
Salicylany, fenylobutazon, duże dawki furosemidu (250 mg), klofibrat i inne substancje mogąpowodować wypieranie lewotyroksyny z jej połączeń z białkami osocza. Prowadzi to do zwiększeniastężenia wolnej lewotyroksyny (fT4) w osoczu.
Leki przeciwpadaczkowe
Leki przeciwpadaczkowe, takie jak: karbamazepina i fenytoina, poprawiają metabolizm hormonówtarczycy i mogą powodować ich wypieranie z białek osocza. Rozpoczęcie lub przerwanie leczeniaprzeciwpadaczkowego może wymagać zmodyfikowania dawki lewotyroksyny.
Sertralina, chlorochina/proguanil
Substancje te zmniejszają skuteczność lewotyroksyny i zwiększają stężenie TSH w surowicy.
Żywice jonowymienne
Cholestyramina, sole wapnia, glinu, magnezu, żelaza, sulfoniany polistyrenu, sukralfat, lantan, żywice wiążące kwasy żółciowe (np. kolestypol), żywice jonowymienne anionowe/kationowe (np. sulfonian polistyrenu, sewelamer), cymetydyna oraz inhibitory pompy protonowej zmniejszają wchłanianie lewotyroksyny. Należy zachować możliwie jak najdłuższy odstęp czasowy, tj. co najmniej od 4 do 5 godzin, pomiędzy podaniem dawki lewotyroksyny i wyżej wymienionych leków, aby zapobiecinterakcjom w żołądku lub jelicie cienkim.
Produkty lecznicze o właściwościach pobudzających aktywność enzymów
5