CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Aciclovir Aurovitas, 400 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 400 mg acyklowiru (Aciclovirum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Białe lub białawe, okrągłe (średnica: 11,8 mm), dwuwypukłe tabletki niepowlekane,z wytłoczonym napisem "AR" i "400" po obu stronach linii podziału na jednej stronie i gładkie podrugiej. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w leczeniu zakażeń skóry i błon śluzowychwywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej(Herpes simplex virus) , w tym pierwotnego inawracającego opryszczkowego zakażenia narządów płciowych (z wyjątkiem zakażeń wirusemopryszczki pospolitej u noworodków i ciężkich zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u dzieci zezmniejszoną odpornością).

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w hamowaniu nawracających zakażeń(zapobieganiu nawrotom) wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) upacjentów z prawidłową odpornością.

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w zapobieganiu zakażeniom wywołanych przezwirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów ze zmniejszoną odpornością.

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospywietrznej i półpaśca (Varicella-zoster virus).

4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej:

Należy przyjmować 200 mg acyklowiru pięć razy na dobę, z zachowaniem 4 godzinnych odstępówpomiędzy kolejnymi dawkami, z przerwą nocną. Leczenie należy kontynuować przez 5 dni, ale wprzypadkach ciężkich zakażeń pierwotnych czas ten może ulec wydłużeniu.

U pacjentów ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepie szpiku) lub u pacjentów zzaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru lubalternatywnie można rozważyć podanie dożylne.

Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia; wprzypadku zakażeń nawracających szczególnie ważne jest rozpoczęcie leczenia w okresieprodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian.

Zapobieganie nawrotom zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów z

prawidłową odpornością:

Należy przyjmować 200 mg acyklowiru cztery razy na dobę, z zachowaniem 6 godzinnych odstępówpomiędzy kolejnymi dawkami. U wielu pacjentów wygodniejsze może być leczenie według schematu400 mg acyklowiru dwa razy na dobę w odstępach około dwunastogodzinnych.Stopniowe zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru przyjmowanego trzy razy na dobę w okołoośmiogodzinnych odstępach lub nawet dwa razy na dobę w około dwunastogodzinnych odstępach możeokazać się skuteczne.

U niektórych pacjentów zatrzymanie rozwoju zakażenia może wystąpić po zastosowaniu całkowitejdawki dobowej wynoszącej 800 mg acyklowiru.

Terapia powinna być przerywana okresowo w odstępach od sześciu do dwunastu miesięcy, w celu obserwacji ewentualnych zmian w przebiegu choroby.

Zapobieganie zakażeniom wirusem opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością:

Należy przyjmować 200 mg acyklowiru cztery razy na dobę, z zachowaniem 6 godzinnych odstępówpomiędzy kolejnymi dawkami. U pacjentów ze znacznym zmniejszeniem odporności (np. poprzeszczepie szpiku) lub u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkęmożna podwoić do 400 mg acyklowiru lub alternatywnie można rozważyć podanie dożylne.Czas podawania profilaktycznego zależy od tego, jak długo występuje zagrożenie dla pacjenta.

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca:

Należy przyjmować 800 mg acyklowiru pięć razy na dobę, z zachowaniem 4 godzinnych odstępówpomiędzy kolejnymi dawkami, z przerwą nocną. Leczenie należy kontynuować przez 7 dni.U pacjentów ze znacznym zmniejszeniem odporności (np. po przeszczepie szpiku) lub u pacjentów zzaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego należy rozważyć podanie dożylne.

Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia: leczeniepółpaśca daje lepsze wyniki, jeśli zostanie rozpoczęte jak najszybciej po wystąpieniu wysypki. Leczenieospy wietrznej u pacjentów z prawidłową odpornością powinno rozpocząć się w ciągu 24 godzin odwystąpienia wysypki.

Dzieci i młodzież

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej oraz zapobieganie zakażeniom

wywołanych przez wirus opryszczki u pacjentów ze zmniejszoną odpornością: Dzieciom w wieku od

2 lat należy podawać dawki dla dorosłych, a dzieciom w wieku poniżej 2 lat należy podać połowędawki dla dorosłych.

Do leczenia zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u noworodków zaleca się podanieacyklowiru dożylnie.

Leczenie zakażenia wirusem ospy wietrznej

W wieku od 6 lat: 800 mg acyklowiru cztery razy na dobę.W wieku 2 - 5 lat: 400 mg acyklowiru cztery razy na dobę.W wieku poniżej 2 lat: 200 mg acyklowiru cztery razy na dobę.

Leczenie należy kontynuować przez pięć dni.

Dawkę acyklowiru można dokładniej określić, jako 20 mg/kg masy ciała (nie więcej niż 800 mg) cztery razy na dobę.

Brak szczegółowych danych na temat zapobiegania nawrotom zakażeń wirusem opryszczki pospolitejoraz leczenia półpaśca u dzieci z prawidłową odpornością.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Należy rozważyć możliwość wystąpienia zaburzenia czynności nerek u osób w podeszłym wieku iodpowiednio dostosować dawkę (patrz poniżej Dawkowanie w zaburzeniach czynności nerek). Podczasstosowania doustnie dużych dawek acyklowiru należy utrzymywać stan właściwego nawodnieniaorganizmu.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zachowanie ostrożności stosującacyklowir. Należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu.

W leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów z zaburzeniemczynności nerek, stosowanie zalecanych dawek doustnych nie prowadzi do kumulacji acyklowiru worganizmie w stężeniach większych niż uznane za bezpieczne dla podania dożylnego. Jednak upacjentów z ciężkim zanurzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min.) zalecasię zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru dwa razy na dobę co około 12 godzin.

W leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca zaleca się zmniejszenie dawkido 800 mg acyklowiru dwa razy na dobę, co około 12 godzin, u pacjentów z ciężkim zaburzeniemczynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min) i do 800 mg acyklowiru trzy razy na dobę,co około 8 godzin, u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny od10 do 25 ml/min).

Sposób podawania

Podanie doustne.

Tabletki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody. Należy upewnić się, że pacjenci przyjmujący duże dawki acyklowiru są odpowiednio nawodnieni.

4.3. Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na acyklowir lub walacyklowir lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku:Acyklowir jest wydalany z organizmu przez nerki, dlatego dawkę należy dostosować u pacjentów zzaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.2 Dawkowanie i sposób podawania). Pacjenci wpodeszłym wieku prawdopodobnie mają zmniejszoną czynność nerek i dlatego w tej grupie pacjentównależy rozważyć konieczność dostosowania dawki. Zarówno pacjenci w podeszłym wieku, jak ipacjenci z zaburzeniem czynności nerek należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienianeurologicznych działań niepożądanych i z tych względów obie te grupy powinny być uważnieobserwowane. W zgłoszonych przypadkach, objawy te były na ogół ustępowały po przerwaniuleczenia (patrz punkt 4.8 Działania niepożądane).

Długotrwałe lub powtarzające się cykle stosowania acyklowiru u osób ze zmniejszoną odpornościąmoże spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości, mogących nie reagować nadalsze leczenie acyklowirem (patrz punkt 5.1).

Stan nawodnienia: należy zapewnić właściwy stan nawodnienia organizmu u pacjentów otrzymujących duże dawki doustne acyklowiru.

Ryzyko wystąpienia zaburzenia czynności nerek zwiększa się podczas stosowania innych leków nefrotoksycznych.

Dostępne obecnie dane z badań klinicznych nie są wystarczające, aby stwierdzić, że leczenieacyklowirem zmniejsza częstość występowania powikłań związanych z ospą wietrzną u pacjentów zprawidłową odpornością.

Sód

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy, że jest zasadniczo „wolny od sodu”.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Acyklowir jest wydalany głównie w postaci niezmienionej, na drodze czynnego wydalaniakanalikowego. Inne leki podawane jednocześnie, które też są wydalane w ten sposób, mogąprowadzić do zwiększenia stężenia acyklowiru w osoczu. Probenecyd i cymetydyna w wynikudziałania takiego mechanizmu zwiększają pole pod krzywą (AUC) acyklowiru oraz zmniejszająklirens nerkowy acyklowiru. Podobne zwiększenia stężeń acyklowiru w osoczu i nieczynnegometabolitu, mykofenolatu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów poprzeszczepach, zostały zaobserwowane w przypadku jednoczesnego podawania tych leków. Jednakżenie jest konieczna modyfikacja dawkowania, ze względu na szeroki indeks terapeutyczny acyklowiru.

Doświadczenie przeprowadzone u pięciu pacjentów płci męskiej wskazuje, że jednoczesne leczenieacyklowirem zwiększa AUC podawanej ogólnie teofiliny o około 50%. Zaleca się kontrolowaniestężenia w osoczu podczas jednoczesnego leczenia acyklowirem.

4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Stosowanie acyklowiru należy rozważyć tylko wtedy, gdy oczekiwane korzyści przewyższająmożliwość wystąpienia nieznanego ryzyka.

Rejestr ciąż z okresu po wprowadzeniu acyklowiru do obrotu przedstawia dane dotyczące przebieguciąży u kobiet narażonych na jakąkolwiek postać acyklowiru. Analiza danych nie wykazałazwiększenia liczby wad wrodzonych wśród pacjentek narażonych na acyklowir w porównaniu doogólnej populacji, a stwierdzone przypadki wad wrodzonych nie wykazywały cech umożliwiającychpotwierdzenie ich związku przyczynowego z leczeniem.

Ogólnoustrojowe podawanie acyklowiru w międzynarodowo uznawanych badaniach standardowych niepowodowało działania embriotoksycznego ani teratogennego u królików, szczurów i myszy. Wniestandardowym badaniu przeprowadzonym u samic szczurów obserwowano wady płodów, jedynie popodskórnym podaniu tak dużych dawek, że u matek występowały objawy toksyczności. Nie określonoklinicznego znaczenia tych obserwacji.

Należy jednak zachować ostrożność, biorąc pod uwagę oczekiwane korzyści leczenia a możliwość wystąpienia zagrożeń. Dane z badań toksyczności dotyczących reprodukcji znajdują się w punkcie 5.3.

Karmienie piersią

Po doustnym podaniu acyklowiru w dawce 200 mg, pięć razy na dobę, stężenie acyklowiru w mlekukobiecym wynosiło od 0,6 do 4,1 stężenia leku mierzonego w osoczu. Takie stężenie leku w mlekumatki mogłoby spowodować przyjmowanie leku przez oseska w dawce dobowej do 0,3 mg/kg. Dlategonależy zachować ostrożność podając produkt leczniczy kobietom karmiącym piersią.

Płodność

Brak danych dotyczących wpływu acyklowiru na płodność u kobiet.

W badaniu z udziałem 20 pacjentów płci męskiej z prawidłową liczbą plemników w nasieniu, którympodawano doustnie acyklowir w dawkach do 1 g na dobę przez okres do sześciu miesięcy, nieobserwowano znaczącego klinicznie wpływu na liczbę plemników, ich ruchliwość lub morfologię.

Patrz badania kliniczne w punkcie 5.2.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu acyklowiru na zdolność prowadzenia pojazdów lubobsługiwania maszyn. Nie można przewidzieć szkodliwego wpływu na wykonywanie tych czynnościna podstawie właściwości farmakologicznych substancji czynnej, natomiast należy brać pod uwagęprofil działań niepożądanych.

4.8. Działania niepożądane

Kategorie częstości związane z poniższymi działaniami niepożądanymi są przybliżone. W przypadkuwiększości działań niepożądanych odpowiednie dane do oszacowania częstości występowania nie byłydostępne. Ponadto działania niepożądane mogą się różnić w zależności od wskazania. Częstośćwystępowania działań niepożądanych określono zgodnie z konwencją MedDRA: bardzo często (≥1/10), często (1/100 do <1/10), niezbyt często (1/1000 do <1/100), rzadko (1/10 000 do <1/1000) ibardzo rzadko (<1/10 000).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko: niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek białych, małopłytkowość.

Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: reakcja anafilaktyczna.

Zaburzenia psychiczne i zaburzenia układu nerwowego Często: bóle głowy, zawroty głowy.

Bardzo rzadko: pobudzenie, dezorientacja, drżenia, niezborność ruchowa, zaburzenia mowy, omamy,objawy psychotyczne, drgawki, senność, encefalopatia, śpiączka.

Powyższe zaburzenia są zwykle przemijające i obserwowane zazwyczaj u pacjentów z zaburzeniemczynności nerek, lub u których występują inne czynniki predysponujące (patrz punkt 4.4 Specjalneostrzeżenia i środki ostrożności).

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Rzadko: duszność.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko: przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych we krwi.Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często: świąd, wysypka (w tym nadwrażliwość na światło).

Niezbyt często: pokrzywka, przyspieszone, rozsiane wypadanie włosów. Przyspieszone, rozsianewypadanie włosów jest kojarzone z wieloma chorobami oraz ze stosowaniem wielu leków, przez cozwiązek zaburzenia z przyjmowaniem acyklowiru nie jest pewny.

Rzadko: obrzęk naczynioruchowy.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Rzadko: zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi.Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek, ból nerek. Ból nerek może być związany z niewydolnościąnerek i krystalurią.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podaniaCzęsto: zmęczenie, gorączka.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu RejestracjiProduktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów BiobójczychAl. Jerozolimskie 181C

02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Fax: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9. Przedawkowanie

Objawy

Acyklowir jest tylko częściowo wchłaniany z przewodu pokarmowego. Jednorazowe przyjęcie przezpacjenta dawki acyklowiru do 20 g zwykle nie wywołuje objawów toksyczności. Przypadkowe,powtarzające się przedawkowanie podawanego doustnie acyklowiru przez okres kilku dni związanejest z objawami ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty) i objawami neurologicznymi(ból głowy, splątanie).

Przedawkowanie acyklowiru podawanego dożylnie spowodowało zwiększenie stężenia kreatyniny wsurowicy, azotu mocznikowego we krwi, co następnie prowadziło do niewydolności nerek. Objawyneurologiczne, w tym splątanie, omamy, pobudzenie, drgawki i śpiączka zostały opisane w związku zprzedawkowaniem po podaniu dożylnym.

Postępowanie po przedawkowaniu

Należy obserwować czy u pacjenta nie występują objawy toksyczności. Hemodializa znaczącozwiększa usuwanie acyklowiru z krwi i może być rozważana jako sposób postępowania w przypadkuwystąpienia objawów przedawkowania.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwwirusowe do stosowania ogólnego; nukleozydy inukleotydy (z wyjątkiem inhibitorów odwrotnej transkryptazy).Kod ATC: J05AB01

Acyklowir jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego, który in vitro i in vivo hamujenamnażanie patogennych dla człowieka wirusów z grupy herpes, takich jak wirus Herpes simplex(HSV) typu 1 i 2 oraz wirus Varicella-zoster (VZV). Hamujące działanie acyklowiru na wirusy HSV 1,HSV 2 i VZV jest wysoce wybiórcze. W zdrowych, niezakażonych komórkach enzym kinaza tymidyny(TK)nie wykorzystuje skutecznie acyklowiru jako substratu, dlatego jego toksyczność w odniesieniu dokomórek ssaków jako gospodarzy jest niewielka; jednak TK kodowane przez HSV i VZV przekształcaacyklowir do monofosforanu acyklowiru, analogu nukleozydu, który jest następnie przekształcanyprzez enzymy komórkowe, kolejno do difosforanu i ostatecznie do trifosforanu. Trifosforan acyklowirustanowi substrat wirusowej polimerazy DNA i po jego wbudowaniu w wirusowy DNA hamujereplikację wirusowego DNA wskutek czego powoduje przerwanie syntezy łańcucha DNA.Długotrwałe lub powtarzane cykle stosowania acyklowiru u osób ze znacznie zmniejszoną odpornościąmogą spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości, mogących nie reagować nadalsze leczenie acyklowirem. Większość wyizolowanych szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwościwykazywało względny niedobór TK, jednak opisano również szczepy ze zmienioną wirusową TK lubpolimerazą DNA. W badaniach in vitro również wykazano możliwość powstania szczepów HSV ozmniejszonej wrażliwości na acyklowir. Nie jest znana zależność pomiędzy określoną in vitrowrażliwością szczepów HSV na acyklowir a kliniczną reakcją na leczenie.

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Acyklowir jest tylko częściowo wchłaniany z przewodu pokarmowego. W stanie stacjonarnym średniestężenie maksymalne w osoczu (Cssmax) po podaniu w dawce 200 mg co 4 godziny wynosiło 3,1 μmol(0,7 μg/ml), a odpowiednie stężenie minimalne w osoczu (Cssmin) wynosiło 1,8 μmol (0,4 μg/ml).Odpowiednie wartości Cssmax po podaniu w dawkach 400 mg i 800 mg co 4 godziny wynosiłyodpowiednio 5,3 μmol (1,2 μg/ml) i 8 μmol (1,8 μg/ml), a równoważne poziomy Cssmin wynosiły 2,7μmol (0,6 μg/ml) i 4 μmol (0,9 μg/ml).

U dorosłych po dożylnym podaniu acyklowiru okres półtrwania w osoczu wynosi ok. 2,9 godz.Większość leku wydala się przez nerki w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy acyklowiru jestznacznie większy od klirensu kreatyniny, co wskazuje na udział wydzielania kanalikowego obokprzesączania kłębuszkowego w wydalaniu leku przez nerki. Najistotniejszym metabolitem acyklowirujest 9-karboksymetoksymetyloguanina, wydalana z moczem i stanowiąca ok. 10-15% podanej dawki.Podanie 1 g probenecydu godzinę przed zastosowaniem acyklowiru wydłuża okres półtrwaniaacyklowiru o 18%, a pole pod krzywą zależności stężenia leku w osoczu od czasu zwiększa o 40%.

U dorosłych średnie stężenia maksymalne w osoczu (Cssmax) po jednogodzinnym wlewie dożylnymacyklowiru w dawkach 2,5 mg/kg masy ciała, 5 mg/kg masy ciała i 10 mg/kg masy ciała wynosiłyodpowiednio 22,7 μmol/l (5,1μg/ml), 43,6 μmol/l (9,8 μg/ml) i 92 μmol/l (20,7 μg/ml). Średnie stężeniaminimalne po 7 godz. wynosiły odpowiednio 2,2 μmol/l (0,5 μg/ml), 3,1 μmol/l (0,7 μg/ml) i 10,2μmol/l (2,3 μg/ml).

U dzieci w wieku powyżej jednego roku życia średnie wartości maksymalne (Cssmax) i minimalne(Cssmin) obserwowano, gdy dawkę 250 mg/m2 zastąpiono dawką 5 mg/kg i dawkę 500 mg/m2 zastąpionodawką 10 mg/kg. U noworodków i niemowląt (w wieku od 0 do 3 miesięcy) leczonych dawkami 10mg/kg podawanymi co 8 godz. w jednogodzinnym wlewie dożylnym stwierdzono, że Cssmax wynosi61,2 μmol (13,8 μg/ml) i Cssmin do wynosić 10,1 μmol (2,3 μg/ml). Okres półtrwania leku w osoczuwyniósł wówczas 3,8 godz. Oddzielna grupa noworodków leczonych 15 mg/kg co 8 godzinwykazywała przybliżony wzrost proporcjonalny do dawki, z Cmax 83,5 μmol (18,8 μg/ml) i Cmin 14,1μmol (3,2 μg/ml). U pacjentów w podeszłym wieku klirens całkowity acyklowiru zmniejsza się wraz zklirensem kreatyniny, choć zmiany okresu półtrwania w fazie eliminacji w osoczu są niewielkie.

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek średni okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczuwynosi 19,5 godz. Średni okres półtrwania podczas hemodializy wynosi 5,7 godz. Stężenie acyklowirupodczas dializy zmniejsza się o ok. 60%.

Stężenie acyklowiru w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi ok. 50% stężenia w osoczu. Wiązanieacyklowiru z białkami osocza jest stosunkowo niewielkie (9-33%) i dlatego nie występują interakcjezwiązane z konkurencyjnym wypieraniem przez inne leki acyklowiru z miejsca wiązania.

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Mutagenność:

Wyniki licznych badań in vitro oraz in vivo nie wykazały właściwości mutagennych acyklowiru, któremogłyby stanowić zagrożenie genetyczne dla człowieka.

Rakotwórczość:

Długotrwałe badania przeprowadzone na szczurach i myszach nie wykazały właściwości rakotwórczych acyklowiru.

Teratogenność:

W międzynarodowo uznawanych badaniach standardowych podawanie acyklowiru nie powodowałodziałania embriotoksycznego ani teratogennego u szczurów, królików ani myszy.

W niestandardowym badaniu samic szczurów obserwowano wady płodów, jedynie po podskórnympodaniu tak dużych dawek, że u matek występowały objawy toksyczności. Nie określono klinicznegoznaczenia tych obserwacji.

Płodność:

Acyklowir podawany szczurom i psom w dawkach znacznie większych niż dawki stosowaneterapeutycznie wykazywał szkodliwy wpływ na spermatogenezę. W badaniach na myszach acyklowirpodawany doustnie nie wykazywał żadnego wpływu na płodność.

6. SZCZEGÓŁOWE DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna (typ 101)Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)Powidon K 30

Krzemionka koloidalna bezwodnaMagnezu stearynian

6.2. Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3. Okres ważności

2 lata

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest dostępny w przezroczystych blistrach z foliiPVC/Aluminium, w tekturowym pudełku.