zmniejszał istotnie częstość występowania zaostrzeń o 15 % (95 % PU: 7 % do 22 %; p< 0,001)w porównaniu do placebo, a flutykazonu propionian znamiennie zmniejszał częstość zaostrzeń o 18 %(95 % PU: 11 % do 24 %; p< 0,001) w porównaniu do placebo.Jakość życia związana ze zdrowiem, oceniana za pomocą kwestionariusza szpitala św. Jerzego (SGRQ– ang. St. George's Respiratory Questionnaire), poprawiła się u każdego pacjenta stosującego aktywneleczenie w porównaniu do placebo. Średnia poprawa jakości życia w ciągu 3 lat terapii salmeterolemz flutykazonu propionianem wynosiła −3,1 jednostek (95 % PU: -4,1 do -2,1; p< 0,001) w porównaniudo placebo, -2,2 jednostek (p< 0,001) w porównaniu do salmeterolu oraz -l,2 jednostki (p = 0,017)w porównaniu do flutykazonu propionianu. Zmniejszenie wartości o 4 jednostki uważane jest zaistotne klinicznie.
Oszacowane prawdopodobieństwo wystąpienia w ciągu 3 lat zapalenia płuc, zgłaszanego jakodziałanie niepożądane, wynosiło w przypadku placebo 12,3 %, w przypadku salmeterolu 13,3 %,w przypadku flutykazonu 18,3 % oraz w przypadku salmeterolu z flutykazonu propionianu 19,6 %(hazard względny dla salmeterolu z flutykazonu propionianu wynosił 1,64 95 % PU: 1,33 do 2,01,p< 0,001 w porównaniu do placebo). Nie stwierdzono zwiększenia liczby zgonów związanychz zapaleniem płuc. Liczba zgonów w trakcie terapii, które zostały zakwalifikowane jakospowodowane głównie przez zapalenie płuc, jest następująca w poszczególnych grupach: placebo – 7,salmeterol – 9, flutykazonu propionian – 13, salmeterol z flutykazonu propionian – 8. Nie stwierdzonoznamiennej różnicy w prawdopodobieństwie złamania kości (5,1 % w przypadku placebo, 5,1 %w przypadku salmeterolu, 5,4 % w przypadku flutykazonu propionianu i 6,3 % w przypadkusalmeterolu z flutykazonu propionianu; hazard względny w przypadku salmeterolu z flutykazonupropionianu w porównaniu do placebo 1,22, 95 % PU: 0,87 do 1,72, p = 0,248).
Badania kliniczne kontrolowane placebo, trwające 6 i 12 miesięcy, wykazały, że regularne stosowaniesalmeterolu z flutykazonu propionianu 50 mikrogramów + 500 mikrogramów poprawiło czynnośćpłuc, zmniejszyło uczucie duszności i zapotrzebowanie na leki stosowane do przerywania napadówduszności.
Badania SCO40043 i SCO100250 były randomizowanymi, podwójnie zaślepionymi, następującymipo sobie badaniami w układzie grup równoległych, porównującymi wpływ salmeterolu z flutykazonupropionianu w dawce 50 mikrogramów + 250 mikrogramów dwa razy na dobę (dawkaniezarejestrowana w leczeniu POChP na terenie Unii Europejskiej) i salmeterolu w dawce50 mikrogramów dwa razy na dobę na liczbę umiarkowanych lub ciężkich zaostrzeń w ciągu rokuu pacjentów chorych na POChP z FEV1< 50 % należnego i zaostrzeniami w wywiadzie. Umiarkowanei ciężkie zaostrzenia były definiowane jako pogorszenie objawów choroby wymagające leczeniadoustnymi kortykosteroidami i (lub) antybiotykami lub hospitalizacji.
Badania rozpoczynały się od 4-tygodniowej fazy run-in, podczas której wszyscy badani otrzymaliniezaślepione leczenie z wykorzystaniem salmeterolu z flutykazonu propionianem w dawce50 mikrogramów + 250 mikrogramów w celu wystandaryzowania terapii POChP i ustabilizowaniachoroby przed randomizacją do fazy zaślepionej badania trwającej 52 tygodnie. Badanychprzydzielono losowo w stosunku 1:1 do leczenia salmeterolem z flutykazonu propionianem w dawce50 mikrogramów + 250 mikrogramów (całkowita populacja ITT n = 776) lub salmeterolem (całkowitapopulacja ITT n = 778). Przed fazą run-in pacjenci odstawili inne, dotychczas stosowane leki,z wyjątkiem krótko działających leków rozszerzających oskrzela. Jednoczesne stosowanie wziewnychdługo działających β2-agonistów lub leków przeciwcholinergicznych, produktów złożonychzawierających salbutamol i bromek ipratropium, doustnych β2-agonistów i leków zawierającychteofilinę w czasie trwania badania było zabronione. Stosowanie doustnych kortykosteroidówi antybiotyków było dozwolone w celu leczenia zaostrzeń POChP według ściśle określonych zaleceń.Pacjenci stosowali salbutamol jako lek na żądanie podczas całego badania.
Wyniki obu badań wykazały, że leczenie salmeterolem z flutykazonu propionianem w dawce50 mikrogramów + 250 mikrogramów związane było ze znacząco mniejszą liczbą umiarkowanychi ciężkich zaostrzeń POChP w ciągu roku, w porównaniu do leczenia salmeterolem (SCO40043:odpowiednio 1,06 i 1,53/pacjenta/rok, stosunek częstości 0,70; 95 % CI: 0,58 do 0,83, p< 0,001;
16