CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Mesopral, 20 mg, kapsułki dojelitowe twardeMesopral, 40 mg, kapsułki dojelitowe twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Mesopral 20 mg

Każda kapsułka dojelitowa zawiera 20 mg ezomeprazolu (w postaci ezomeprazolu magnezowegodwuwodnego).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda kapsułka zawiera 8,04 mg sacharozy,

1,85 mikrograma metylu parahydroksybenzoesan (E218) i 0,56 mikrograma propyluparhydroksybenzoesan (E216).

Mesopral 40 mg

Każda kapsułka dojelitowa zawiera 40 mg ezomeprazolu (w postaci ezomeprazolu magnezowegodwuwodnego).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda kapsułka zawiera 16,08 mg sacharozy,

3,65 mikrograma metylu parahydroksybenzoesan (E218) i 1,1 mikrograma propyluparhydroksybenzoesan (E216).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka dojelitowa twarda

Mesopral 20 mg

Kapsułka z nieprzezroczystym, żółtym wieczkiem i nieprzezroczystym, białym korpusem,oznaczonymi czarnym napisem „20 mg”. Kapsułka zawiera białawe lub szarawe kuliste peletki.

Mesopral 40 mg

Kapsułki z nieprzezroczystym, żółtym wieczkiem i nieprzezroczystym, żółtym korpusem,oznaczonymi czarnym napisem „40 mg”. Kapsułka zawiera białawe lub szarawe kuliste peletki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Kapsułki Mesopral są stosowane u dorosłych w:

Chorobie refluksowej przełyku (ang. Gastroesophageal Reflux Disease, GERD)

- leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku- zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku

- leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GERD)

W skojarzeniu z odpowiednimi schematami leczenia przeciwbakteryjnego w celu eradykacji bakterii

Helicobacter pylori, jak również

- w leczeniu choroby wrzodowej dwunastnicy współistniejącej z zakażeniem Helicobacter pylori oraz

1

- w zapobieganiu nawrotom wrzodu trawiennego u pacjentów z chorobą wrzodową związaną z zakażeniem Helicobacter pylori

U pacjentów, u których konieczne jest stosowanie długotrwałego leczenia niesteroidowymi lekami

przeciwzapalnymi (NLPZ)

Leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.Zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy, związanym z leczeniem niesteroidowymi lekamiprzeciwzapalnymi, u pacjentów z grupy ryzyka.

Przedłużone leczenie po terapii dożylnej rozpoczynającej leczenie zapobiegające ponownemu

krwawieniu z wrzodów trawiennych

Leczenie zespołu Zollingera–Ellisona

Kapsułki Mesopral są stosowane u młodzieży w wieku 12 lat i powyżej w:

Chorobie refluksowej przełyku (ang. Gastroesophageal Reflux Disease, GERD)

- leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku- zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku

- leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GERD)

W skojarzeniu z odpowiednimi schematami leczenia przeciwbakteryjnego w celu eradykacji bakterii

Helicobacter pylor.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli:

Choroba refluksowa przełyku (GERD)

- leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

U pacjentów, u których nie doszło do wyleczenia zapalenia przełyku, lub u których objawyutrzymują się, leczenie należy kontynuować przez kolejne 4 tygodnie.

- leczenie podtrzymujące u pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania

nawrotom

20 mg raz na dobę.

- leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GERD)

20 mg raz na dobę u pacjentów bez zapalenia przełyku. U pacjentów, u których objawy nieustępują po 4 tygodniach leczenia, należy zweryfikować diagnozę w celu wykrycia innej,możliwej przyczyny dolegliwości. Po ustąpieniu objawów, w celu kontrolowania przebieguchoroby, można stosować lek w dawce 20 mg raz na dobę. Dawka 20 mg raz na dobę może byćstosowana doraźnie, w razie konieczności. U pacjentów leczonych niesteroidowymi lekamiprzeciwzapalnymi, u których występuje ryzyko wrzodów żołądka i dwunastnicy, nie zaleca siępodawania doraźnego w razie nawrotu dolegliwości.

W skojarzeniu z odpowiednimi schematami leczenia przeciwbakteryjnego w celu eradykacji bakterii Helicobacter pylori, jak również:

- w leczeniu choroby wrzodowej dwunastnicy współistniejącej z zakażeniem Helicobacter pylori oraz

- w zapobieganiu nawrotom wrzodu trawiennego u pacjentów z chorobą wrzodową związaną z zakażeniem Helicobacter pylori

20 mg produktu Mesopral z 1000 mg amoksycyliny i 500 mg klarytromycyny, każdy dwa razy nadobę przez 7 dni.

U pacjentów, u których konieczne jest stosowanie długotrwałego leczenia niesteroidowymi lekamiprzeciwzapalnymi

2

Leczenie wrzodów żołądka związanych ze stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych:Zazwyczaj stosowana dawka to 20 mg raz na dobę. Czas leczenia wynosi 4-8 tygodni.Zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy, związanym z leczeniem niesteroidowymi lekamiprzeciwzapalnymi, u pacjentów z grupy ryzyka: 20 mg raz na dobę.

Przedłużone leczenie po terapii dożylnej rozpoczynającej leczenie zapobiegające ponownemukrwawieniu z wrzodów trawiennych

40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie po terapii dożylnej rozpoczynającej leczenie zapobiegająceponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych.

Leczenie zespołu Zollingera - Ellisona

Zalecana dawka początkowa produktu Mesopral to 40 mg dwa razy na dobę. Następnie dawkę należyustalić indywidualnie, a leczenie kontynuować tak długo jak istnieją wskazania kliniczne. Z badańklinicznych wynika, że u większości pacjentów dawki od 80 mg do 160 mg ezomeprazolu sąwystarczające do kontrolowania objawów. Dawki większe niż 80 mg na dobę należy podzielići podawać dwa razy na dobę.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek nie ma konieczności dostosowywania dawki leku. Ze względu naniewystarczające dane dotyczące stosowania produktu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek,należy zachować ostrożność podczas stosowania leku w tej grupie chorych (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z niewydolnością wątroby

U pacjentów z małą do umiarkowanej niewydolnością wątroby nie ma konieczności dostosowywaniadawki leku. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby maksymalna dobowa dawka leku Mesopralwynosi 20 mg i nie powinna być przekraczana (patrz punkt 5.2).

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności dostosowania dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież

Młodzież w wieku 12 lat i powyżej

Choroba refluksowa przełyku (GERD)

- leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

U pacjentów, u których nie doszło do wyleczenia zapalenia przełyku, lub u których objawyutrzymują się, leczenie należy kontynuować przez kolejne 4 tygodnie.

- leczenie podtrzymujące u pacjentów z wyleczonym zapaleniem przełyku w celu zapobiegania

nawrotom

20 mg raz na dobę.

- leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku (GERD)

20 mg raz na dobę u pacjentów bez zapalenia przełyku. U pacjentów, u których objawy nie ustępująpo 4 tygodniach leczenia, należy zweryfikować diagnozę w celu wykrycia innej, możliwej przyczynydolegliwości. Po ustąpieniu objawów, w celu kontrolowania przebiegu choroby, można stosować lekw dawce 20 mg raz na dobę.

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej przez Helicobacter pylori:Przy wyborze odpowiedniego leczenia skojarzonego należy uwzględniać oficjalne krajowe, regionalnei lokalne wytyczne dotyczące oporności bakterii, czasu trwania leczenia (najczęściej 7 dni, aleniekiedy do 14 dni) oraz właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Leczenie powinnoprzebiegać pod kontrolą specjalisty.

3

Zaleca się następujące dawkowanie:

Waga Dawkowanie

30.40kg W skojarzeniu z dwoma antybiotykami: 20 mg ezomeprazolu, 750 mg

amoksycyliny i 7,5 mg/kg masy ciała klarytromycyny, wszystkie podaje się dwa razy na dobę przez jeden tydzień.

>40 kg W skojarzeniu z dwoma antybiotykami: 20 mg ezomeprazolu, 1 g

amoksycyliny i 500 mg klarytromycyny, wszystkie podaje się dwa razy na dobę przez jeden tydzień.

Sposób podawania

Kapsułki należy połykać w całości i popijać płynem. Nie należy ich żuć ani kruszyć.

W razie trudności z połykaniem, kapsułkę można otworzyć i rozpuścić jej zawartość w połowieszklanki wody niegazowanej. Nie należy rozpuszczać zawartości kapsułek w żadnym innym płynie,ponieważ otoczka zabezpieczająca zawartość przed działaniem soku żołądkowego może zostaćuszkodzona. Roztwór z widocznymi peletkami należy wymieszać i wypić w ciągu 30 minut odprzygotowania. Następnie, ponownie napełnić szklankę wodą do połowy, zamieszać i wypić. Nienależy żuć ani kruszyć peletek.

Jeśli pacjent nie może samodzielnie połykać, zawartość kapsułki można rozpuścić w wodzieniegazowanej i podać przez zgłębnik do żołądka. Przed podaniem należy upewnić się, czy do podania

leku została wybrana właściwa strzykawka i zgłębnik. Instrukcja przygotowania i podania leku

znajduje się w punkcie 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne benzoimidazolu lub którąkolwiek substancjępomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Ezomeprazolu nie należy podawać jednocześnie z nelfinawirem (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów (takich jak: znaczna, niezamierzona utratamasy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty z domieszką krwi, smoliste stolce),należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby. Leczenie ezomeprazolem może złagodzić objawychoroby nowotworowej i opóźnić jej rozpoznanie.

Długotrwałe stosowanie

Pacjenci przyjmujący produkt długotrwale (szczególnie leczeni dłużej niż rok) powinni pozostawaćpod regularną kontrolą lekarską.

Doraźne stosowanie

W razie przepisywania produktu do stosowania doraźnie, należy poinformować pacjentao konieczności zgłoszenia się do lekarza, jeśli charakter dolegliwości ulegnie zmianie.

Zakażenie Helicobacter pylori

W leczeniu mającym na celu wyeliminowanie zakażenia drobnoustrojem Helicobacter pylori należywziąć pod uwagę możliwe interakcje wszystkich trzech stosowanych leków. Klarytromycyna jestsilnym inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Należy wziąć pod uwagę możliwe przeciwwskazaniai interakcje klarytromycyny, szczególnie jeżeli pacjent przyjmuje jednocześnie inne lekimetabolizowane przez izoenzym CYP3A4, jak np. cyzapryd.

Zakażenia pokarmowe

Leczenie za pomocą leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może prowadzić do zwiększenia ryzyka infekcji pokarmowych bakteriami Salmonella i Campylobacter (patrz punkt 5.1).

4

Wchłanianie witaminy B12

Ezomeprazol, podobnie jak wszystkie leki hamujące żołądkowe wydzielanie kwasu solnego, możezmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) ze względu na hipo- lub achlorhydrię.Należy brać to pod uwagę u pacjentów ze zmniejszonymi rezerwami ustrojowymi lub z czynnikamiryzyka sprzyjającymi zmniejszeniu wchłaniania witaminy B12 podczas długotrwałego leczenia.

Hipomagnezemia

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI), jakezomeprazol, przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przezrok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawyhipomagnezemii, takie jak: zmęczenie, tężyczka, majaczenie, zawroty głowy oraz arytmie komorowe,jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U pacjentów najbardziejdotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborów magnezui odstawieniu inhibitorów pompy protonowej.

U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitorypompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np.diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczeniainhibitorami pompy protonowej oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia.

Ryzyko występowania złamań

Inhibitory pompy protonowej, szczególnie stosowane w dużych dawkach oraz w długotrwałej terapii(powyżej 1 roku), mogą nieznacznie zwiększać ryzyko występowania złamań kości biodrowej, kościnadgarstka i kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów z innymirozpoznanymi czynnikami ryzyka. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że inhibitory pompyprotonowej mogą zwiększać ogólne ryzyko złamań na poziomie 10-40%. Może być to równieżspowodowane innymi czynnikami ryzyka. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinniotrzymać opiekę zgodnie z obecnymi wytycznymi klinicznymi oraz powinni przyjmowaćodpowiednią dawkę witaminy D oraz wapnia.

Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem SCLE.Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promienisłonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocymedycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania produktu Mesopral.Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej możezwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej.

Jednoczesne stosowanie z innymi produktami leczniczymi

Ezomeprazolu nie należy podawać jednocześnie z atazanawirem (patrz punkt 4.5). Jeśli konieczne jestjednoczesne stosowanie atazanawiru z inhibitorem pompy protonowej, zaleca się dokładną obserwacjęmedyczną w połączeniu ze zwiększaniem dawki atazanawiru do 400 mg przy 100 mg rytonawiru; nienależy stosować dawki większej niż 20 mg ezomeprazolu na dobę.

Ezomeprazol jest inhibitorem CYP2C19. Należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia interakcjiz lekami metabolizowanymi przez CYP2C19 przy rozpoczynaniu lub zakończeniu leczeniaezomeprazolem. Odnotowano wystąpienie interakcji pomiędzy klopidogrelem i ezomeprazolem (patrzpunkt 4.5). Znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest znane. Zgodnie z zaleceniami należy unikaćjednoczesnego stosowania ezomeprazolu i klopidogrelu.

Stosując ezomeprazol doraźnie, należy zwrócić uwagę na zmienne stężenie ezomeprazolu w osoczui związane z tym możliwe interakcje z innymi produktami leczniczymi (patrz punkt 4.5).

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych

Zwiększenie stężenia chromograniny A (CgA) może zakłócać badania wykrywające obecność guzówneuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, należy przerwać leczenie ezomeprazolem na co najmniej 5 dniprzed pomiarem stężenia CgA (patrz punkt 5.1). Jeżeli po pomiarze wstępnym wartości stężenia CgA i

5

gastryny nadal wykraczają poza zakres referencyjny, pomiary należy powtórzyć po 14 dniach odzaprzestania leczenia inhibitorami pompy protonowej.

Produkt zawiera sacharozę. Nie należy go stosować u pacjentów z rzadkimi, dziedzicznymizaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lubniedoborem sacharazy-izomaltazy.

Produkt zawiera parahydroksybenzoesany, które mogą powodować występowanie reakcji alergicznej(także opóźnionej).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ ezomeprazolu na właściwości farmakokinetyczne innych leków

Inhibitory proteaz

Stwierdzono, że omeprazol reaguje z niektórymi inhibitorami proteaz. Kliniczne znaczeniei mechanizm, poza zgłoszonymi przypadkami takich interakcji, nie są jeszcze znane. Zwiększenie pHsoku żołądkowego podczas leczenia omeprazolem może wpływać na wchłanianie inhibitorów proteaz.Możliwe są również inne interakcje powodowane hamowaniem działania izoenzymu CYP 2C19.W przypadku stosowania atazanawiru i nelfinawiru, stwierdzono zmniejszenie ich stężenia w osoczupodczas jednoczesnego podawania z omeprazolem, dlatego też ich jednoczesne stosowanie nie jestzalecane. Jednoczesne podawanie omeprazolu (40 mg raz na dobę) z atazanawirem 300 mg/rytonawirem 100 mg zdrowym ochotnikom powodowało znaczne zmniejszenie ekspozycji naatazanawir (ok. 75% zmniejszenie AUC, Cmax i Cmin). Zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg niekompensuje wpływu omeprazolu na ekspozycję na atazanawir. Jednoczesne podawanie omeprazolu(20 mg na dobę) z atazanawirem 400 mg i (lub) rytonawirem 100 mg zdrowym ochotnikompowodowało spadek ekspozycji na atazanawir o ok. 30% w porównaniu z ekspozycją zaobserwowanąw przypadku atazanawiru 300 mg i (lub) rytonawiru 100 mg raz na dobę bez omeprazolu 20 mg raz nadobę. Jednoczesne podawanie omeprazolu (40 mg raz na dobę) zmniejsza średnią ekspozycję nanelfinawir, Cmax i Cmin o 36-39% oraz AUC, Cmax i Cmin dla farmakologicznie aktywnego metabolitu M8o 75-92%. Ze względu na podobne skutki farmakodynamiczne i właściwości farmakokinetyczneomeprazolu oraz ezomeprazolu, jednoczesne podawanie ezomeprazolu i atazanawiru nie jest zalecane(patrz punkt 4.4), natomiast jednoczesne stosowanie nelfinawiru z ezomeprazolem jestprzeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

W przypadku sakwinawiru (podawanego z rytonawirem), stwierdzono wzrost jego stężenia we krwi(80-100%) podczas jednoczesnego stosowania omeprazolu (40 mg raz na dobę). Stosowanieomeprazolu w dawce 20 mg nie miało wpływu na ekspozycję na darunawir (przyjmowanyjednocześnie z rytonawirem) oraz amprenawir (przyjmowany jednocześnie z rytonawirem).Stosowanie omeprazolu 20 mg raz na dobę nie miało wpływu na ekspozycję na amprenawir (przyjednoczesnym stosowaniu lub bez stosowania rytonawiru). Stosowanie omeprazolu 40 mg raz na dobęnie miało wpływu na ekspozycję na lopinawir (z rytonawirem).

Metotreksat

Podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami pompy protonowej, obserwowano zwiększeniestężeń metotreksatu u niektórych pacjentów. Należy rozważyć czasowe przerwanie leczeniaezomeprazolem w przypadku podawania metotreksatu w wysokich dawkach.

Takrolimus

Opisywano zwiększenie stężenia takrolimusu w surowicy podczas jednoczesnego stosowaniaz ezomeprazolem. Zaleca się wzmożone monitorowanie stężeń takrolimusu, a także czynności nerek(klirensu kreatyniny) i w razie konieczności dostosowanie dawkowania takrolimusu.

Produkty lecznicze, których wchłanianie zależy od pH

Podczas leczenia ezomeprazolem i innymi inhibitorami pompy protonowej, zmniejsza się kwaśnośćsoku żołądkowego, co może wpływać na zwiększenie lub zmniejszenie wchłaniania leków, którychwchłanianie zależy od kwaśności soku żołądkowego. Podczas leczenia ezomeprazolem, podobnie jakpodczas stosowania innych leków zmniejszających wydzielanie kwasu solnego w żołądku lub lekówzobojętniających może zmniejszać się wchłanianie ketokonazolu, itrakonazolu i elrotynibu,

6

a wchłanianie digoksyny może się zwiększać. Jednoczesne podawanie omeprazolu (w dawce 20 mg nadobę) i digoksyny zdrowym ochotnikom powodowało 10% zwiększenie biodostępności digoksyny (do30% u dwóch z dziesięciu ochotników). Objawy toksyczności digoksyny były obserwowane rzadko.Jednakże należy zachować ostrożność podczas stosowania omeprazolu w dużych dawkach u osóbw podeszłym wieku. W takich przypadkach należy zastosować kontrolowanie działaniaterapeutycznego digoksyny.

Produkty lecznicze metabolizowane przez izoenzym CYP2C19

Ezomeprazol hamuje aktywność głównego izoenzymu odpowiedzialnego za jego metabolizm -CYP2C19. Podawanie ezomeprazolu równocześnie z lekami metabolizowanymi przez ten izoenzym,takimi jak: diazepam, cytalopram, imipramina, klomipramina, fenytoina itp., może powodowaćzwiększenie ich stężenia w osoczu. Konieczne może być w związku z tym zmniejszenie dawek tychleków. Należy to rozpatrzyć szczególnie w przypadku pacjentów stosujących ezomeprazol doraźnie.

Diazepam

Jednoczesne podanie ezomeprazolu w dawce 30 mg powoduje zmniejszenie o 45% klirensudiazepamu – substratu dla izoenzymu CYP2C19.

Fenytoina

U pacjentów z padaczką leczonych fenytoiną, jednoczesne podanie ezomeprazolu w dawce 40 mgpowoduje zwiększenie stężenia fenytoiny w osoczu o 13%. W związku z tym, zaleca się oznaczaniestężenia fenytoiny w osoczu zarówno na początku, jak i po zakończeniu leczenia ezomeprazolem.

Worykonazol

Jednoczesne stosowanie omeprazolu (40 mg raz na dobę) i worykonazolu (substratu dla CYP2C19)zwiększało Cmax oraz AUCτ odpowiednio o 15% i 41%.

Cylostazol

Omeprazol a także ezomeprazol wykazują działanie hamujące CYP2C19. Omeprazol, podawanyzdrowym ochotnikom w dawce 40 mg w ramach badania skrzyżowanego (cross-over), zwiększał Cmaxoraz AUC cylostazolu o odpowiednio 18% oraz 26%, a jednego z jego czynnych metabolitówodpowiednio o 29% oraz o 69%.

Cyzapryd

Podanie zdrowym ochotnikom ezomeprazolu w dawce 40 mg jednocześnie z cyzaprydempowodowało zwiększenie powierzchni pola pod krzywą zależności stężenia ezomeprazolu w osoczuod czasu (AUC - area under curve) o 32% i wydłużenie okresu półtrwania ezomeprazolu o 31% (t1/2).Nie obserwowano istotnego zwiększenia maksymalnego stężenia cyzaprydu w osoczu. Stosowaniesamego cyzaprydu powoduje niewielkie wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne zastosowanieezomeprazolu i cyzaprydu nie powoduje dodatkowo wydłużenia odstępu QT (patrz także punkt 4.4).

Warfaryna

W badaniach klinicznych, podczas jednoczesnego stosowania ezomeprazolu w dawce 40 mg na dobęu pacjentów leczonych warfaryną, wartości czasu krzepnięcia były w zakresie wartościdopuszczalnych. Jednak podczas stosowania klinicznego ezomeprazolu zaobserwowano pojedynczeprzypadki istotnego klinicznie zwiększenia wartości współczynnika INR (MiędzynarodowyWspółczynnik Znormalizowany). W związku z tym, zaleca się kontrolowanie współczynnika INRw trakcie rozpoczynania i kończenia podawania ezomeprazolu pacjentom leczonym warfarynąi innymi pochodnymi kumaryny.

Klopidogrel

Wyniki badań u zdrowych ochotników wykazały farmakokinetyczno (PK) / farmakodynamiczne (PD)interakcje pomiędzy klopidogrelem (dawka nasycająca 300 mg / dobowa dawka podtrzymująca75 mg) a ezomeprazolem (40 mg na dobę doustnie), powodującej zmniejszenie ekspozycji na czynnymetabolit klopidogrelu średnio o 40% oraz prowadzącej do zmniejszenia maksymalnego hamowaniawywołanej ADP agregacji płytek średnio o 14%.

7

W badaniu klinicznym u zdrowych ochotników stwierdzono zmniejszenie ekspozycji na czynnymetabolit klopidogrelu niemal o 40%, gdy podawano jednocześnie stałe dawki ezomeprazolu 20 mgi kwasu acetylosalicylowego (ASA) 81 mg jednocześnie z klopidogrelem, w porównaniu z ekspozycjątylko na sam klopidogrel. Maksymalne hamowanie wywołanej przez ADP agregacji płytek u tychpacjentów było jednak takie samo w obu grupach.

Dane dotyczące następstw klinicznych tej interakcji PK / PD w zakresie ciężkich zdarzeń ze stronyukładu sercowo-naczyniowego, pochodzące z badań obserwacyjnych i klinicznych są niespójne. Zewzględów bezpieczeństwa nie należy stosować ezomeprazolu i klopidogrelu jednocześnie.

Produkty lecznicze nie wykazujące klinicznie istotnych interakcji

Amoksycylina i chinidyna

Ezomeprazol nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę amoksycyliny lubchinidyny.

Naproksen lub rofekoksyb

W krótkotrwałych badaniach klinicznych, z jednoczesnym zastosowaniem ezomeprazolu i naproksenulub rofekoksybu, nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.

Wpływ innych produktów leczniczych na właściwości farmakokinetyczne ezomeprazolu

Produkty lecznicze hamujące CYP2C19 i CYP3A4

Ezomeprazol jest metabolizowany przez izoenzymy CYP2C19 i CYP3A4. Jednoczesne podawanieezomeprazolu z lekiem hamującym CYP3A4 (klarytromycyną w dawce 500 mg dwa razy na dobę)powodowało dwukrotne zwiększenie ekspozycji na ezomeprazol (AUC). Jednoczesne podawanieezomeprazolu z lekami hamującymi jednocześnie enzymy CYP3A4 i CYP2C19, może powodowaćponad dwukrotne zwiększenie ekspozycji na ezomeprazol. Jednoczesne stosowanie worykonazolu,inhibitora CYP2C19 i CYP3A4 zwiększało AUCτ o 280%. Nie ma konieczności rutynowegodostosowania dawki leku w opisanych sytuacjach. Należy jednak rozważyć dostosowanie dawkiu pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, u których wskazane jest długotrwałe leczenie.

Produkty lecznicze indukujące CYP2C19 i CYP3A4

Substancje czynne o znanym wpływie indukującym aktywność CYP2C19 lub CYP3A4 lub obu tychukładów enzymatycznych (takie jak ryfampicyna oraz dziurawiec) mogą prowadzić do zmniejszeniastężenia omeprazolu w surowicy poprzez zwiększenie tempa jego metabolizmu.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono jedynie na dorosłych pacjentach.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Dane kliniczne dotyczące stosowania ezomeprazolu u kobiet w okresie ciąży są ograniczone. Danedotyczące zastosowania mieszaniny racemicznej omeprazolu u większej grupy kobiet w okresie ciąży,uzyskane z badań epidemiologicznych, świadczą o tym, że nie uszkadza płodu i nie posiadaszkodliwego wpływu na jego rozwój. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lubpośredniego szkodliwego wpływu ezomeprazolu na rozwój zarodka lub płodu. Badania na zwierzętachnie wykazują też, bezpośredniego lub pośredniego, szkodliwego wpływu mieszaniny racemicznej naprzebieg ciąży, przebieg porodu lub rozwój po urodzeniu. Należy jednak zachować ostrożnośćprzepisując lek kobietom w ciąży.

Dane otrzymane z ograniczonej liczby (300-1000 kobiet w ciąży) zastosowań produktu w okresieciąży nie wskazują, że ezomeprazol wywołuje wady rozwojowe lub działa szkodliwie napłód/noworodka.

Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu nareprodukcję (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

8

Nie ma danych dotyczących przenikania ezomeprazolu do mleka kobiet karmiących piersią.Nie ma wystarczających informacji na temat wpływu ezomeprazolu na noworodki i (lub) niemowlęta.W okresie karmienia piersią nie należy stosować ezomeprazolu.

Płodność

Badania na zwierzętach, którym podawano doustnie racemiczną mieszaninę omeprazolu, nie wskazująna wpływ produktu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Ezomeprazol ma nieznaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.Reakcje niepożądane, jak zawroty głowy i zaburzenia widzenia, występują niezbyt często (patrz punkt

4.8). W przypadku ich wystąpienia, pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Charakterystyka profilu bezpieczeństwa

Podczas badań klinicznych ezomeprazolu (także w okresie po dopuszczeniu do obrotu), do najczęściejzgłaszanych działań niepożądanych należały: bóle głowy, ból brzucha, biegunka oraz nudności.Ponadto, profil bezpieczeństwa jest podobny dla różnych postaci leku, wskazań terapeutycznych, grupwiekowych i populacji pacjentów. Nie stwierdzono jakichkolwiek działań niepożądanych zależnychod dawki.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

W trakcie badań klinicznych ezomeprazolu oraz podczas jego stosowania klinicznego obserwowanolub podejrzewano wystąpienie wymienionych poniżej działań niepożądanych. Żadne z działańniepożądanych nie wykazywało zależności od stosowanej dawki. Wymienione działania niepożądanezostały podzielone w zależności od częstości występowania: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do<1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko(<1/10 000); nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i

narządów

Częstość Działania niepożądane

Zaburzenia krwi i układu

chłonnego

Rzadko Leukopenia, trombocytopenia

Bardzo rzadko Agranulocytoza, pancytopenia

Zaburzenia układu

immunologicznego

Zaburzenia metabolizmu

i odżywiania

Rzadko Reakcje nadwrażliwości, np.: gorączka,

obrzęk naczynioruchowy i reakcja

anafilaktyczna, wstrząs.

Niezbyt często Obrzęki obwodowe

Rzadko Hiponatremia

Nieznana Hipomagnezemia (patrz punkt 4.4); ciężka

hipomagnezemia może korelować

z hipokalcemią; hipomagnezemia może

również powodować hipokaliemię

Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Bezsenność Rzadko Pobudzenie, splątanie, depresja

Bardzo rzadko Agresja, omamy Zaburzenia układu nerwowego Często Bóle głowy Niezbyt często Zawroty głowy, parestezje, senność

Rzadko Zaburzenia smaku Zaburzenia oka Rzadko Niewyraźne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

Zaburzenia układu

oddechowego, klatki piersiowej

i śródpiersia

Rzadko Skurcz oskrzeli

9

Zaburzenia żołądka i jelit Często Bóle brzucha, zaparcie, biegunka, wzdęcia, nudności, wymioty, polipy dna żołądka

(łagodne)

Niezbyt często Suchość błony śluzowej jamy ustnejRzadko Zapalenie jamy ustnej, zakażenie grzybicze (kandydoza) przewodu pokarmowego

Nieznana Mikroskopowe zapalenie jelita grubego

Zaburzenia wątroby i dróg

żółciowych

Niezbyt często Zwiększona aktywność enzymów

wątrobowych

Rzadko Zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez

żółtaczki

Bardzo rzadko Niewydolność wątroby, encefalopatia u pacjentów z istniejącą wcześniej chorobą wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki Niezbyt często Zapalenie skóry, świąd, wysypka, pokrzywkapodskórnej Rzadko Łysienie, nadwrażliwość na światło

Bardzo rzadko Rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa- Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka (zespół Lyella)

Nieznana Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia mięśniowo- Niezbyt często Złamania kości biodrowej, kości nadgarstkaszkieletowe i tkanki łącznej i kręgosłupa (patrz punkt 4.4)

Rzadko Bóle stawów, bóle mięśniBardzo rzadko Osłabienie siły mięśniowej

Zaburzenia nerek i dróg

moczowych

Bardzo rzadko Śródmiąższowe zapalenie nerek;

u niektórych pacjentów odnotowano

jednocześnie niewydolność nerek

Zaburzenia układu rozrodczego Bardzo rzadko Ginekomastiai piersi

Zaburzenia ogólne i stany

w miejscu podania

Rzadko Złe samopoczucie, nadmierna potliwość

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Dane dotyczące zamierzonego przedawkowania są ograniczone. Po dawce 280 mg ezomeprazoluobserwowano objawy żołądkowo-jelitowe i osłabienie. Pojedyncze dawki 80 mg ezomeprazolu niepowodowały żadnych niepokojących objawów. Nie jest znana odtrutka specyficzna dla ezomeprazolu.Ezomeprazol bardzo silne wiąże się z białkami osocza i dlatego nie jest łatwo eliminowanyz organizmu podczas dializy. Tak jak w każdym przypadku przedawkowania, konieczne jestzastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego.

10

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w chorobach związanych z zaburzeniami wydzielaniakwasu solnego w żołądku, inhibitory pompy protonowej,kod ATC: A02BC05

Ezomeprazol jest S-izomerem omeprazolu, specyficznym inhibitorem pompy protonowejw komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka i zmniejsza wydzielanie kwasu solnegow żołądku poprzez specjalny mechanizm ukierunkowanego działania. Właściwościfarmakodynamiczne obydwu izomerów (R i S) omeprazolu są podobne.

Mechanizm działania

Ezomeprazol jest słabą zasadą, która osiąga duże stężenie w silnie kwaśnym środowisku kanalikówwydzielniczych w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka. Jest tam przekształcany doczynnej postaci, która hamuje aktywność enzymu pompy protonowej H+K+-ATP-azy. W ten sposóbhamowane jest podstawowe i stymulowane wydzielanie kwasu solnego w żołądku.

Działanie farmakodynamiczne

Po doustnym podaniu ezomeprazolu w dawce 20 mg lub 40 mg, działanie występuje w ciągu jednejgodziny. Ezomeprazol podawany w dawce 20 mg raz na dobę przez 5 dni, zmniejsza maksymalnewydzielanie kwasu solnego, po stymulacji pentagastryną, o 90%. Pomiar wykonano 6-7 godzin popodaniu leku w piątym dniu leczenia.

U pacjentów z objawami choroby refluksowej przełyku, po 5 dniach podawania ezomeprazoludoustnie w dawce 20 mg lub 40 mg, wartość pH w żołądku utrzymywała się powyżej 4, odpowiednioprzez 13 i 17 godzin w ciągu doby i 24 godziny u pacjentów z objawami choroby refluksowejprzełyku (GERD). Odsetek pacjentów, u których wartość pH soku żołądkowego była większa od 4przez co najmniej 8, 12 lub 16 godzin, dla ezomeprazolu w dawce 20 mg wynosił odpowiednio 76%,54% i 24%. W przypadku pacjentów leczonych ezomeprazolem w dawce 40 mg na dobę - 97%, 92%i 56%.

Posługując się AUC jako zastępczym parametrem dla stężeń w osoczu, wykazano związek międzyhamowaniem wydzielania kwasu, a ekspozycją na ezomeprazol.

Wyleczenie zmian związanych z refluksowym zapaleniem przełyku uzyskuje się u mniej więcej 78%pacjentów leczonych przez 4 tygodnie ezomeprazolem w dawce 40 mg raz na dobę i u 93% pacjentówpo leczeniu taką samą dawką przez 8 tygodni.

Podawanie ezomeprazolu w dawce 20 mg dwa razy na dobę jednocześnie z odpowiednimiantybiotykami przez tydzień, prowadzi do wyleczenia zakażenia Helicobacter pylori u około 90%pacjentów.

W chorobie wrzodowej dwunastnicy bez powikłań, po tygodniowym leczeniu w celu wyeliminowaniazakażenia Helicobacter pylori, nie ma konieczności stosowania leków zmniejszających wydzielaniekwasu solnego w celu wyleczenia wrzodu oraz ustąpienia objawów klinicznych.

W randomizowanych badaniach klinicznych z podwójną ślepą próbą kontrolowaną placebo, pacjenciz endoskopowo potwierdzonym krwawieniem wrzodu trawiennego, scharakteryzowani jako ForrestIa, Ib, IIa lub IIb (odpowiednio 9%, 43%, 38% i 10%), losowo otrzymali we wstrzyknięciu roztwórezomeprazolu (n=375) lub placebo (n=389). Po endoskopowej hemostazie, pacjenci otrzymywalidożylnie 80 mg ezomeprazolu przez 30 minut, albo 8 mg co godzinę, lub placebo przez okres 72godzin. Po początkowym okresie 72 godzin, wszyscy pacjenci otrzymali w badaniu otwartym 40 mgezomeprazolu doustnie na 27 dni w celu usunięcia kwasów. Ponowne krwawienie w ciągu 3 dniwystąpiło u 5,9% pacjentów z grupy leczonej ezomeprazolem i 10,3% w grupie pacjentów, którym

11

podawano placebo. W ciągu 30 dni następujących po leczeniu, nawrót krwawienia wystąpił u 7,7%pacjentów w grupie leczonej ezomeprazolem, natomiast w grupie leczonych placebo - 13,6%.

Podczas leczenia przeciwwydzielniczymi produktami leczniczymi stężenie gastryny w surowicy ulegazwiększeniu w odpowiedzi na zmniejszenie wydzielania kwasu solnego. Stężenie CgA równieżzwiększa się z powodu zmniejszenia kwaśności wewnątrzżołądkowej. Zwiększenie stężenia CgAmoże zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych.

Dostępne opublikowane dowody wskazują, że leczenie inhibitorami pompy protonowej należyprzerwać w okresie od 5 dni do 2 tygodni przed pomiarem stężenia CgA. Ma to na celu umożliwieniepowrotu stężenia CgA, mylnie zwiększonego w wyniku leczenia inhibitorami pompy protonowej, dozakresu referencyjnego.

U niektórych pacjentów (zarówno u dzieci, jak i dorosłych) podczas długotrwałego leczeniaezomeprazolem obserwowano zwiększenie liczby komórek ECL prawdopodobnie związaną zezwiększonym stężeniem gastryny w surowicy. Uważa się, że nie ma to znaczenia klinicznego.

Podczas długotrwałego leczenia lekami zmniejszającymi wydzielanie kwasu solnego w żołądku,nieznacznie wzrasta częstość występowania torbieli gruczołowych żołądka. Zmiany te sąfizjologicznym następstwem znacznego zahamowania wydzielania kwasu. Są one łagodne i wydają siębyć przemijające.

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego powodowana przez różne czynniki, w tym inhibitorypompy protonowej, powoduje zwiększenie ilości bakterii naturalnie obecnych w przewodziepokarmowym. Leczenie za pomocą leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może prowadzić dozwiększenia ryzyka infekcji pokarmowych bakteriami, takimi jak Salmonella lub Campylobacter orazu pacjentów hospitalizowanych także bakteriami Clostridium difficile.

Skuteczność kliniczna

W dwóch badaniach klinicznych, w których porównywano produkt leczniczy z ranitydyną, wykazanoże produkt jest skuteczniejszy w leczeniu wrzodów żołądka u pacjentów przyjmujących niesteroidoweleki przeciwzapalne, w tym działające selektywnie na COX-2.

W innych dwóch badaniach klinicznych, ezomeprazol był skuteczniejszy niż placebo w zapobieganiuwrzodom żołądka i dwunastnicy u pacjentów (w wieku >60 lat i (lub) z przebytą chorobą wrzodową)przyjmujących niesteroidowe leki przeciwzapalne, w tym działające selektywnie na COX-2.

Dzieci i młodzież

W badaniu przeprowadzonym u dzieci z chorobą refluksową przełyku (GERD) (w wieku <1 do 17 lat)przyjmujących długotrwale inhibitory pompy protonowej, u 61% dzieci wykryto nieznaczny stopieńrozrostu komórek ECL bez znaczenia klinicznego i bez rozwoju zanikowego zapalenia żołądka lubrakowiaka.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Ezomeprazol jest wrażliwy na działanie kwasu, dlatego jest podawany w postaci powlekanych peletekodpornych na jego działanie. In vivo, konwersja do izomeru R nie ma znaczenia klinicznego.Ezomeprazol jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczuwystępuje po około godzinie do 2 godzin od jego podania. Całkowita biodostępność leku, pojednorazowym podaniu dawki 40 mg wynosi 64% i zwiększa się do 89% po wielokrotnym podaniuraz na dobę. Dla dawki 20 mg ezomeprazolu wartości te wynoszą odpowiednio 50 i 68%.

Wpływ ezomeprazolu na kwaśność soku żołądkowego nie jest zależny od przyjmowanego pokarmu,mimo, że pokarm opóźnia i zmniejsza wchłanianie ezomeprazolu.

Dystrybucja

12

Względna objętość dystrybucji ezomeprazolu u zdrowych ochotników wynosi w stanie stacjonarnymokoło 0,22 l/kg masy ciała. Ezomeprazol w 97% wiąże się z białkami osocza.

Biotransformacja

Ezomeprazol jest całkowicie metabolizowany przez układ cytochromu P-450 (CYP), głównie zapośrednictwem polimorficznej postaci izomeru CYP2C19, biorącego udział w przemianieezomeprazolu do hydroksylowanych i demetylowanych metabolitów. Pozostała część leku jestmetabolizowana przez inny specyficzny izoenzym - CYP3A4, biorący udział w powstawaniusulfonowej pochodnej ezomeprazolu, będącej głównym metabolitem w osoczu.

Eliminacja

Dane podane poniżej dotyczą głównie farmakokinetyki leku u pacjentów z prawidłową aktywnościąizoenzymu CYP2C19, tzw. szybko metabolizujących.

Całkowity klirens ezomeprazolu wynosi około 17 l na godzinę po jednorazowym podaniu i około 9 lna godzinę po wielokrotnym podaniu. Okres półtrwania w osoczu, po wielokrotnym podaniu raz nadobę, wynosi około 1,3 godziny. Ezomeprazol podawany raz na dobę był całkowicie eliminowanyz osocza między podaniem kolejnych dawek i nie obserwowano jego kumulacji.

Główne metabolity ezomeprazolu nie wpływają na wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Prawie80% dawki ezomeprazolu podanego doustnie, wydalane jest w postaci metabolitów w moczu,a pozostała część z kałem. W moczu wykrywa się mniej niż 1% leku w postaci niezmienionej.

Liniowość lub nieliniowość

Farmakokinetyka ezomeprazolu była badana po podaniu dawek do 40 mg dwa razy na dobę. Pole podkrzywą zależności stężenia ezomeprazolu w osoczu od czasu (AUC) zwiększa się po wielokrotnympodaniu leku. Zjawisko to jest zależne od dawki i ma charakter nieliniowy. Ta zależność od dawkii czasu wynika ze zmniejszonego efektu pierwszego przejścia przez wątrobę oraz zmniejszeniaklirensu ogólnoustrojowego, spowodowanego prawdopodobnie hamowaniem aktywności izoenzymuCYP2C19 przez ezomeprazol i (lub) jego sulfonowany metabolit.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby wolno metabolizujące leki

Około 2,9±1,5% populacji zalicza się do tzw. osób wolno metabolizujących. Jest to związanez brakiem aktywność izoenzymu CYP2C19. U tych pacjentów metabolizm ezomeprazolu przebiegaprawdopodobnie głównie z udziałem izoenzymu CYP3A4. Po podaniu wielokrotnym ezomeprazoluw dawce 40 mg raz na dobę, u pacjentów wolno metabolizujących z brakiem aktywności izoenzymuCYP2C19, powierzchnia pola pod krzywą zależności stężenia od czasu (AUC) była około 100%większa niż u pacjentów „szybko metabolizujących”. U pacjentów „wolno metabolizujących” średniestężenie w osoczu było większe o około 60%.

Zaobserwowane różnice nie mają wpływu na dawkowanie ezomeprazolu.

Płeć

Zaobserwowano, że po podaniu pojedynczej dawki 40 mg ezomeprazolu powierzchnia pola podkrzywą zależności stężenia ezomeprazolu w osoczu od czasu (AUC) jest około 30% większa u kobietniż u mężczyzn. Takiej zależności nie zaobserwowano po wielokrotnym podaniu raz na dobę.Zaobserwowane różnice nie mają wpływu na dawkowanie ezomeprazolu.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z małą do umiarkowanej niewydolnością wątroby, metabolizm ezomeprazolu może byćspowolniony. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, szybkość metabolizmu zmniejsza się,czego skutkiem jest 2-krotne zwiększenie powierzchni pola pod krzywą zależności stężeniaezomeprazolu w osoczu od czasu. W związku z tym maksymalna dawka u pacjentów z ciężkąniewydolnością wątroby wynosi 20 mg na dobę. Podczas podawania raz na dobę, nie obserwowanokumulacji ezomeprazolu i jego głównych metabolitów.

13

Zaburzenia czynności nerek

Nie prowadzono badań oceniających stosowanie ezomeprazolu u pacjentów z zaburzeniami czynnościnerek. Ezomeprazol nie podlega procesowi wydalania przez nerki. W mechanizmie eliminacjinerkowej wydalane są metabolity ezomeprazolu. Dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności nereknie należy spodziewać się zmian w metabolizmie ezomeprazolu.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku (71-80 lat) metabolizm ezomeprazolu nie zmienia się znacząco.

Dzieci i młodzież

Młodzież w wieku od 12 do 18 lat

Po wielokrotnym podaniu ezomeprazolu w dawce 20 mg i 40 mg, całkowita ekspozycja naezomeprazol (AUC) oraz czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia leku w osoczu (tmax) u pacjentóww wieku od 12 do 18 lat były zbliżone do wartości obserwowanych u osób dorosłych w przypadkuobu stosowanych dawek ezomeprazolu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczącychbezpieczeństwa, toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności oraz toksycznego wpływuna rozród i rozwój potomstwa, nie ujawniają szczególnego zagrożenia dla człowieka.Działania niepożądane nie obserwowane w badaniach klinicznych, lecz stwierdzone u zwierząt przypoziomie narażenia na lek podobnym do poziomu narażenia na lek w dawkach klinicznych, któremogą mieć znaczenie dla klinicznego stosowania leku zamieszczono poniżej.

W badaniach dotyczących działania rakotwórczego przeprowadzonych na szczurach, któreotrzymywały mieszaninę racemiczną, zaobserwowano hiperplazję i rakowiaka komórek ECLw żołądku. U szczurów działanie to było związane z przewlekłą, znaczną hipergastrynemią, wtórną dozmniejszenia wytwarzania kwasu solnego w żołądku. Podobne działanie było obserwowane podługotrwałym leczeniu innymi lekami zmniejszającymi wydzielanie kwasu solnego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Zawartość kapsułki:

Sacharoza, ziarenka (sacharoza i skrobia kukurydziana) Hypromeloza 3cP

Dimetykon emulsja 35% zawierająca dimetykon, propylu parahydroksybenzoesan (E216), metylu parahydroksybenzoesan (E218), kwas sorbinowy, sodu benzoesan, sorbitanu monolaurynian, glikol polietylenowy, oktylofenoksy-polietoksyetanol i glikol propylenowy.

Polisorbat 80 Mannitol

Diacetylowane monoglicerydy Talk

Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), dyspersja 30% zawierający kwasumetakrylowego i etylu akrylanu kopolimer, sodu laurylosiarczan i polisorbat 80Trietylu cytrynian Makrogolglicerydów stearyniany

Otoczka żelatynowa kapsułki:Żelaza tlenek czarny (E172)Szelak

Żelaza tlenek żółty (E172)Tytanu dwutlenek (E171)Żelatyna

14

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

Blistry2 lata

Butelka

Przed otwarciem butelki: 2 lataPo otwarciu butelki: 3 miesiące

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Pojemnik przechowywać szczelnie zamknięty w celu ochrony przed wilgocią (butelka).Przechowywać lek w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią (blistry).

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Pojemnik z HDPE zawierający środek pochłaniający wilgoć z zakrętką z PP i z aluminiowymzabezpieczeniem gwarancyjnym.

Rozmiary opakowań 28, 30, 90 lub 98 kapsułek

Blistry PA/Aluminium/PVC/Aluminium

Rozmiary opakowań: 3, 7, 14, 15, 25, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 98, 100 lub 140 kapsułek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Podawanie przez zgłębnik żołądkowy

1. Należy wsypać zawartość kapsułki do ok. 25 lub 50 ml wody. W przypadku stosowanianiektórych rodzajów zgłębników należy kapsułkę rozpuścić w 50 ml wody, aby uniknąćzatkania zgłębnika przez peletki leku. Zamieszać.

2. Pobrać zawiesinę do strzykawki i dodać ok. 5 ml powietrza.

3. Potrząsać strzykawką przez ok. 2 minuty w celu rozprowadzenia peletek.

4. Należy odwrócić strzykawkę końcówką do podawania do góry i sprawdzić czy nie jest ona zatkana.

5. Połączyć końcówki zgłębnika i strzykawki, trzymając strzykawkę ciągle w tej samej pozycji.

6. Należy potrząsnąć strzykawką i odwrócić strzykawkę końcówką do podawania do dołu i natychmiast podać ok. 5-10 ml zawiesiny do zgłębnika. Po podaniu należy odwrócić strzykawkę końcówką do góry i wstrząsnąć (należy trzymać strzykawkę końcówką do podawania do góry tak, aby uniknąć jej zatkania).

7. Odwrócić strzykawkę końcówką do podawania do dołu i natychmiast podać 5-10 ml zawiesiny do zgłębnika. Należy powtarzać te czynności, aż strzykawka będzie pusta.

15

8. Jeśli jest to konieczne należy napełnić strzykawkę 25 ml wody i 5 ml powietrza i powtórzyć czynność opisaną w punkcie 6, tak by usunąć osad zawiesiny, który mógł pozostać w strzykawce. W przypadku stosowania niektórych rodzajów zgłębników może być konieczne dodanie 50 ml wody.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.

Szczególne środki ostrożności dotyczące pozbywania się resztek leku

Brak szczególnych wymagań

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SAul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard GdańskiPolska

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Mesopral 20 mg: Pozwolenie nr 18476Mesopral 40 mg: Pozwolenie nr 18477

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 14.07.2011 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

20.03.2017 r.

16