4.9 Przedawkowanie
Objawy
Dane dotyczące przypadków przedawkowania tianeptyny (maksymalna dawka leku zażytajednorazowo wynosiła 2250 mg) wskazywały na występowanie następujących objawówprzedmiotowych i podmiotowych zatrucia: stan splątania, drgawki, senność, suchość błony śluzowejjamy ustnej i niewydolność oddechowa, szczególnie kiedy tianeptynę zażyto razem z alkoholem.
Postępowanie
We wszystkich przypadkach przedawkowania należy natychmiast przerwać leczenie i uważnieobserwować stan pacjenta.
− Płukanie żołądka można przeprowadzić, jeśli lek został przyjęty nie więcej niż 2 godziny
przed hospitalizacją.
− Po tym czasie można podać węgiel aktywny.
− Zaleca się monitorowanie czynności serca, czynności oddechowej, nerek i parametrów
metabolicznych.
W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów klinicznych, należy stosować leczenie objawowe, zwłaszcza wspomaganie oddychania, poprawienie czynności nerek i zaburzeń metabolicznych.
Brak swoistej odtrutki dla tianeptyny.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwdepresyjne, kod ATC: N06AX14
Tianeptyna jest lekiem przeciwdepresyjnym.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono następujące właściwości tianeptyny:- pobudzanie aktywności elektrycznej komórek piramidowych w hipokampie oraz przyspieszenieodzyskania przez nie aktywności po zahamowaniu czynnościowym.
- zwiększenie wychwytu zwrotnego serotoniny przez neurony kory mózgowej oraz hipokampa.- in vitro tianeptyna nie wykazuje powinowactwa do receptorów monoaminergicznych ani nie hamuje wychwytu serotoniny (5-HT), noradrenaliny (NA) ani dopaminy (DA). Tianeptyna może modulować synaptyczną neurotransmisję glutaminergiczną.
Dokładny udział każdego z tych działań w aktywności przeciwdepresyjnej leku jest nieznany.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Przeprowadzono cztery kontrolowane placebo badania z zastosowaniem podwójnie ślepej próby,oceniające krótkoterminową skuteczność wysokiej dawki tianeptyny w zaburzeniach depresyjnych uosób dorosłych: jedno ze stałymi dawkami (37,5 mg, 75 mg), dwa badania - z możliwościązwiększania lub zmniejszania dawki (dawka początkowa 37,5 mg a następnie 25, 37,5 lub 50 mg) orazjedno badanie u pacjentów w podeszłym wieku (311 pacjentów w wieku 65 lat i starszych; około 100pacjentów w każdym ramieniu terapeutycznym, w tym po około 20 pacjentów w wieku powyżej 75 latw każdym ramieniu) z możliwością zwiększenia dawki w zależności od poprawy klinicznej po 2tygodniach leczenia (25 mg, a następnie 25 mg lub 50 mg). W badaniach u osób dorosłychpierwszorzędowym punktem końcowym była zmiana punktacji całkowitej w skali MADRS względemwartości wyjściowych, zarówno w badaniach ze stałą, jak i zmienną dawką.
Po zakończeniu leczenia (6 tygodni) wykazano istotną skuteczność tianeptyny w dwóch badaniach
6