ANEKS I
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 50 mg, tabletki powlekaneVimpat 100 mg, tabletki powlekaneVimpat 150 mg, tabletki powlekaneVimpat 200 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Vimpat 50 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg lakozamidu.
Vimpat 100 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 100 mg lakozamidu.
Vimpat 150 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.
Vimpat 200 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Vimpat 50 mg, tabletki powlekane
Różowawe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 10,4 mm x 4,9 mm zwytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „50” po drugiej.
Vimpat 100 mg, tabletki powlekane
Ciemnożółte, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 13,2 mm x 6,1 mm zwytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „100” po drugiej.
Vimpat 150 mg, tabletki powlekane
Łososiowe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 15,1 mm x 7,0 mm zwytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „150” po drugiej.
Vimpat 200 mg, tabletki powlekane
Niebieskie, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 16,6 mm x 7,8 mm zwytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „200” po drugiej.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Vimpat jest wskazany w monoterapii w leczeniu napadów częściowych i częściowych wtórnieuogólnionych u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat z padaczką.
2
Vimpat jest przeznaczony do stosowania w terapii wspomagającej:
napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży
i dzieci w wieku od czterech lat z padaczką;
napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży i dzieci
w wieku od czterech lat z uogólnioną padaczką idiopatyczną.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Lakozamid musi być przyjmowany dwa razy na dobę (zwykle rano i wieczorem). Lakozamid można przyjmować niezależnie od posiłku.
W razie pominięcia dawki należy zalecić pacjentowi natychmiastowe przyjęcie pominiętej dawki, anastępnie przyjęcie kolejnej dawki lakozamidu o zwykłej ustalonej porze. Jeżeli do pory przyjęciakolejnej dawki pozostało mniej niż 6 godzin, pacjentowi należy zalecić odczekanie i przyjęcie kolejnejdawki lakozamidu o zwykłej ustalonej porze. Nie należy przyjmować podwójnej dawki.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz dorośli
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania u młodzieży i dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz dorosłych. Więcej informacji w poniższej tabeli.
Monoterapia Terapia wspomagająca Dawka początkowa 100 mg/dobę lub 200 mg/dobę 100 mg/dobę
Pojedyncza dawka nasycająca 200 mg 200 mg(jeżeli dotyczy)
Dostosowywanie (stopniowe 50 mg dwa razy na dobę 50 mg dwa razy na dobęzwiększanie dawki) (100 mg/dobę) w odstępach (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych tygodniowych
Maksymalna zalecana dawka do 600 mg/dobę do 400 mg/dobę
Monoterapia (w leczeniu napadów częściowych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
Leczenie lakozamidem można również rozpocząć od dawki 100 mg dwa razy na dobę na podstawiedokonanej przez lekarza oceny wymaganego obniżenia liczby napadów padaczkowych w zestawieniuz potencjalnymi działaniami niepożądanymi.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki wynoszącej 300 mg dwa razy na dobę (600 mg/dobę).
W przypadku pacjentów, u których osiągnięto dawkę przekraczającą 400 mg/dobę i którzy wymagajązastosowania dodatkowego przeciwpadaczkowego produktu leczniczego, należy stosować się doopisanego poniżej dawkowania podczas terapii wspomagającej.
Terapia wspomagająca (w leczeniu napadów częściowych lub w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki dobowej wynoszącej 400 mg (200 mg dwa razy na dobę).
3
Rozpoczęcie leczenia lakozamidem z użyciem dawki nasycającej (wstępna monoterapia lub zmiana leczenia na monoterapię w leczeniu napadów częściowych, lub terapia wspomagająca w leczeniu napadów częściowych, lub terapia wspomagająca w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych).
Leczenie lakozamidem można również rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej wynoszącej 200 mg, a następnie, po około 12 godzinach, zastosować schemat leczeniapodtrzymującego obejmującego podawanie 100 mg dwa razy na dobę (200 mg/dobę). Późniejszedostosowanie dawki powinno być uzależnione od indywidualnej odpowiedzi na leczenie oraz jegotolerancji i prowadzone jak podano powyżej. Dawkę nasycającą można zastosować, jeśli lekarzstwierdzi, że uzasadnione jest szybkie uzyskanie stężenia lakozamidu w stanie stacjonarnym w osoczuoraz efektu terapeutycznego. Należy ją podawać pod kontrolą lekarza z uwzględnieniem możliwości częstszego występowania działań niepożądanych dotyczących ciężkich zaburzeń rytmu serca i ośrodkowego układu nerwowego (patrz punkt 4.8). Podawanie dawki nasycającej nie było oceniane w ostrych stanach chorobowych, takich jak stan padaczkowy.
Przerwanie stosowania
Zgodnie z obecną praktyką kliniczną, w razie konieczności przerwania leczenia zaleca się stopnioweodstawianie lakozamidu (np.: zmniejszając dawkę dobową o 200 mg/tydzień).
U pacjentów, u których dojdzie do ciężkich zaburzeń rytmu serca, należy przeprowadzić ocenęstosunku korzyści klinicznych do ryzyka i w razie potrzeby przerwać podawanie lakozamidu.
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Dostosowanie dawki nie jest wymagane u osób w podeszłym wieku. U osób starszych należy wziąćpod uwagę związane z wiekiem zmniejszenie klirensu nerkowego przy jednoczesnym zwiększeniuwartości AUC (patrz „Zaburzenia czynności nerek” poniżej oraz punkt 5.2).
Dane kliniczne dotyczące leczenia padaczki u osób w podeszłym wieku, w szczególności z wykorzystaniem dawek przekraczających 400 mg na dobę, są ograniczone (patrz punkt 4.4, 4.8 i 5.1).
Zaburzenia czynności nerek
U dzieci i dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirenskreatyniny >30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest wymagane. U dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, można rozważyć podanie dawki nasycającej 200 mg, jednak należy zachować ostrożnośćpodczas późniejszego dostosowywania dawki (>200 mg/dobę). U dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się stosowanie maksymalnej dawki 250 mg/dobę; należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki. Jeśli zalecana jest dawka nasycająca, po podaniu dawki inicjującej 100 mg przez pierwszy tydzień, należy kontynuować leczenie, podając 50 mg dwa razy na dobę. U dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się zmniejszenie maksymalnej zalecanej dawki o 25%. U wszystkich pacjentów hemodializowanych zaleca się podawanie dodatkowo do 50% podzielonej dawki dobowej bezpośrednio po zakończeniu hemodializy. Leczenie pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek powinno przebiegać z zachowaniem ostrożności ze względu na niewielkie doświadczenie kliniczne i kumulację metabolitu (o nieznanym działaniu farmakologicznym).
Zaburzenia czynności wątroby
Maksymalna zalecana dawka u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby to 300 mg/dobę. Ustalanie dawki u tych pacjentów powinno być prowadzone ostrożnie ze względu na możliwe współistnienie zaburzeń czynności nerek. U młodzieży i dorosłych o masie ciała co najmniej 50 kg można rozważyć podanie dawki nasycającej 200 mg, jednak należy zachować ostrożność podczas późniejszego ustalania dawki (>200 mg/dobę). W oparciu o dane dotyczące dorosłych, u dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zmniejszenie maksymalnejdawki o 25%. Nie badano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
4
czynności wątroby (patrz punkt 5.2). Dorosłym i dzieciom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątrobylakozamid można podawać wyłącznie, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem.Na podstawie uważnej obserwacji aktywności choroby i możliwych działań niepożądanych u pacjenta,konieczne może być dostosowanie dawki.
Dzieci i młodzież
Lekarz powinien przepisać najwłaściwszą postać farmaceutyczną i moc leku w zależności od masyciała pacjenta i dawki.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg
Dawkowanie u młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg jest takie samo, jak u pacjentów dorosłych (patrz powyżej).
Dzieci (w wieku od 4 lat) i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Dawka jest ustalana w zależności od masy ciała. Z tego powodu zaleca się rozpoczęcie leczenia odsyropu, a następnie zmianę na tabletki, w razie potrzeby.
Monoterapia (w leczeniu napadów częściowych)
Zalecana dawka początkowa to 2 mg/kg mc./dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 4 mg/kg mc./dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 2 mg/kg mc./dobę w odstępach tygodniowych. Dawkę należy zwiększać stopniowo, aż douzyskania optymalnej odpowiedzi. U dzieci o masie ciała poniżej 40 kg maksymalna zalecana dawkawynosi do 12 mg/kg mc./dobę. U dzieci o masie ciała od 40 do poniżej 50 kg, maksymalna zalecanadawka wynosi 10 mg/kg mc./dobę.
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania w monoterapii u dzieci i młodzieży omasie ciała poniżej 50 kg.
Dawka początkowa 2 mg/kg mc./dobę
Pojedyncza dawka nasycająca NiezalecanaDostosowywanie (stopniowe zwiększanie dawki) 2 mg/kg mc./dobę co tydzieńMaksymalna zalecana dawka u pacjentów <40 kg do 12 mg/kg mc./dobęMaksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥40 kg do 10 mg/kg mc./dobędo <50 kg
Terapia wspomagająca (w leczeniu napadów częściowych lub w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych)
Zalecana dawka początkowa to 2 mg/kg mc./dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 4 mg/kg mc./dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 2 mg/kg mc./dobę w odstępach tygodniowych. Dawkę należy zwiększać stopniowo douzyskania optymalnej odpowiedzi. Ze względu na zwiększony w porównaniu do dorosłych klirens, udzieci o masie ciała poniżej 20 kg maksymalna zalecana dawka wynosi do 12 mg/kg mc./dobę. Udzieci o masie ciała od 20 do poniżej 30 kg, maksymalna zalecana dawka wynosi 10 mg/kg mc./dobę, a u dzieci o masie ciała od 30 do poniżej 50 kg, maksymalna dawka wynosi 8 mg/kg mc./dobę, chociaż w badaniach otwartych (patrz punkt 4.8 i 5.2) niewielkiej grupie takich dzieci podawano dawkę do 12 mg/kg mc./dobę.
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania w terapii wspomagającej u dzieci imłodzieży o masie ciała poniżej 50 kg.
Dawka początkowa 2 mg/kg mc./dobę
Pojedyncza dawka nasycająca Niezalecana Dostosowywanie (stopniowe zwiększanie dawki) 2 mg/kg mc./dobę co tydzieńMaksymalna zalecana dawka u pacjentów <20 kg do 12 mg/kg mc./dobę
5
Maksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥20 kg
do <30 kg
Maksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥30 kg
do <50 kg
do 10 mg/kg mc./dobę
do 8 mg/kg mc./dobę
Dawka nasycająca
Nie badano podawania dawki nasycającej u dzieci. Nie zaleca się stosowania dawki nasycającej umłodzieży i dzieci o masie ciała poniżej 50 kg.
Dzieci w wieku poniżej 4 lat
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lakozamidu u dzieci w wiekuponiżej 4 lat. Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Lakozamid, tabletki powlekane jest przeznaczony do stosowania doustnego.Lakozamid można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną wpunkcie 6.1.
Rozpoznany blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Myśli i zachowania samobójcze
U pacjentów leczonych przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi w wielu wskazaniachopisywano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza wyników randomizowanych,kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem przeciwpadaczkowych produktówleczniczych wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Mechanizmtego zjawiska nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają występowania zwiększonego ryzyka wprzypadku stosowania lakozamidu.
Dlatego należy obserwować pacjentów pod kątem oznak myśli i zachowań samobójczych i rozważyćodpowiednie leczenie. Należy poradzić pacjentom (i ich opiekunom), aby w razie wystąpienia oznakmyśli i zachowań samobójczych zgłaszali się po pomoc medyczną (patrz punkt 4.8).
Rytm serca i przewodzenie
W badaniach klinicznych z lakozamidem obserwowano zależne od dawki wydłużenie odstępu PR welektrokardiogramie. Lakozamid powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca, na przykład pacjentów zrozpoznanymi zaburzeniami przewodzenia sercowego lub ciężkimi chorobami serca (np.niedokrwienie mięśnia sercowego/zawał, niewydolność serca, strukturalna choroba serca lubzaburzenia funkcjonowania kanałów sodowych) lub u pacjentów leczonych produktami leczniczymiwpływającymi na przewodzenie serca, w tym lekami przeciwarytmicznymi i przeciwpadaczkowymiproduktami leczniczymi blokującymi kanały sodowe (patrz punkt 4.5). jak również u osób wpodeszłym wieku.
U tych pacjentów należy rozważyć badanie EKG przed zwiększeniem dawki lakozamidupowyżej 400 mg/dobę oraz po osiągnięciu stanu stacjonarnego.
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u pacjentów z padaczką nie opisywano przypadków migotania i trzepotania przedsionków, jednak obydwa działania zgłaszano w badaniach otwartych dotyczących padaczki oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
6
Po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano przypadki bloku przedsionkowo-komorowego (P-K)(w tym przypadki bloku P-K II stopnia lub wyższego). U pacjentów z chorobami sprzyjającymiwystępowaniu zaburzeń rytmu serca opisywano przypadki tachyarytmii. W rzadkich przypadkach tezdarzenia prowadziły do asystolii, zatrzymania czynności serca i śmierci u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca.
Należy poinformować pacjentów o objawach zaburzeń rytmu serca (np. spowolnionym, szybkim lubnieregularnym tętnie, kołataniu serca, skróconym oddechu. uczuciu oszołomienia, omdlenia). Jeśliwystąpią te objawy, należy poradzić pacjentom, aby natychmiast zgłaszali się po pomoc medyczną.
Zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego)
Stosowanie lakozamidu wiązało się z występowaniem zawrotów głowy, co może zwiększyć częstośćprzypadkowych urazów i upadków. Z tego względu należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności,dopóki nie poznają możliwych działań leku (patrz punkt 4.8). 58 3 2
Mozliwość wystąpienia nowych lub zaostrzenia już występujących napadów mioklonicznych
Wystąpienie lub zaostrzenie napadów mioklonicznych zgłaszano zarówno u pacjentów dorosłych, jaki pacjentów pediatrycznych z PGTCS, szczególnie podczas dostosowywania dawki. U pacjentówz więcej niż jednym rodzajem napadów obserwowane korzyści z kontroli jednego rodzaju napadównależy rozważyć względem wszelkich stwierdzanych zaostrzeń innego rodzaju napadów.
Możliwość pogorszenia stanu klinicznego wyrażonego w zapisie elektroencefalograficznym w
określonych pediatrycznych zespołach padaczkowych.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lakozamidu u dzieci z zespołamipadaczkowymi, w których współistnieją napady padaczkowe ogniskowe oraz uogólnione.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Lakozamid należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych produktami o znanym działaniuwydłużającym odstęp PR (w tym z przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi blokującymikanały sodowe ) i u pacjentów leczonych produktami leczniczymi przeciwarytmicznymi. Analizapodgrup w badaniach klinicznych nie wykazała jednak dalszego wydłużania odstępu PR welektrokardiogramach pacjentów, którym podawano jednocześnie karbamazepinę lub lamotryginę.
Dane z badań in vitro
Dostępne dane sugerują, że lakozamid na ogół wywołuje niewiele interakcji lekowych. Badania in vitro wskazują, że lakozamid w stężeniach w osoczu obserwowanych w badaniach klinicznych nie indukuje aktywności enzymów CYP1A2, CYP2B6 oraz CYP2C9 ani nie hamuje CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6 oraz CYP2E1. Badanie in vitro wykazało, że glikoproteina P nie przenosi lakozamidu w jelicie. Dane z badań in vitro wskazują, że enzymyCYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego.
Dane z badań in vivo
Lakozamid nie hamuje ani nie indukuje enzymu CYP2C19 ani CYP3A4 w stopniu istotnymklinicznie. Lakozamid nie wpłynął na AUC midazolamu (metabolizowanego przez CYP3A4,lakozamid podawany dwa razy na dobę po 200 mg), ale Cmax midazolamu uległo nieznacznemu zwiększeniu (30%). Lakozamid nie wpływał na farmakokinetykę omeprazolu (metabolizowanego przez CYP2C19 i CYP3A4, lakozamid podawany dwa razy na dobę po 300 mg).
Omeprazol (40 mg raz na dobę), inhibitor CYP2C19, nie zwiększał na poziomie istotnym klinicznieekspozycji układowej na lakozamid. Jest mało prawdopodobne, aby umiarkowane inhibitoryCYP2C19 wpływały w sposób istotny klinicznie na ekspozycję układową na lakozamid.Zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie jednoczesnego leczenia silnymi inhibitoramiCYP2C9 (np. flukonazol) i CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, rytonawir, klarytromycyna), które
7
mogą prowadzić do zwiększonego ogólnego narażenia na lakozamid. Interakcji tego typu nie wykazano w badaniach in vivo, jednak są one prawdopodobne na podstawie danych z badań in vitro.
Silne induktory enzymów, takie jak ryfampicyna lub dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)mogą umiarkowanie zmniejszać ekspozycję układową na lakozamid. Dlatego należy zachowaćostrożność podczas rozpoczynania lub kończenia leczenia tymi induktorami enzymów.
Przeciwpadaczkowe produkty lecznicze
W badaniach interakcji lakozamid nie wykazywał istotnego wpływu na stężenie karbamazepiny ikwasu walproinowego w osoczu. Karbamazepina i kwas walproinowy nie wykazywały istotnegowpływu na stężenie lakozamidu w osoczu. Analizy farmakokinetyczne w populacji w różnych grupachwiekowych wykazały, że jednoczesne stosowanie innych przeciwpadaczkowych produktówleczniczych, o których wiadomo, że indukują enzymy (karbamazepina, fenytoina, fenobarbital wróżnych dawkach) zmniejsza ekspozycję systemową na lakozamid o 25% u dorosłych i o 17% u dziecii młodzieży.
Doustne środki antykoncepcyjne
W badaniu interakcji nie zaobserwowano istotnych klinicznie oddziaływań między lakozamidem idoustnymi środkami antykoncepcyjnymi: etinylestradiolem i lewonorgestrelem. Stężenia progesteronunie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania tych produktów leczniczych.
Pozostałe
Badania interakcji wykazały, że lakozamid nie wpływa na farmakokinetykę digoksyny. Niezaobserwowano istotnych klinicznie interakcji między lakozamidem i metforminą.Jednoczesne podawanie lakozamidu z warfaryną nie powoduje istotnych klinicznie zmianfarmakokinetyki ani farmakodynamiki warfaryny.
Choć brak danych farmakokinetycznych dotyczących interakcji lakozamidu z alkoholem, nie możnawykluczyć działania farmakodynamicznego.
Lakozamid wiąże się z białkami osocza w niewielkim stopniu, poniżej 15%. Dlatego uważa się, żemało prawdopodobne są znaczące klinicznie interakcje z innymi produktami leczniczymi, zachodzącew mechanizmie wypierania z miejsc wiązania z białkami osocza.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Ogólne zagrożenie związane z padaczką i stosowaniem leków przeciwpadaczkowych.W przypadku wszystkich przeciwpadaczkowych produktów leczniczych wykazano, że u dzieci kobietleczonych z powodu padaczki wady rozwojowe występują 2-3 razy częściej niż około 3%obserwowane w ogólnej populacji. Obserwowano zwiększenie częstości wad rozwojowych wprzypadku terapii wielolekowej, jednak nie ustalono, w jakim stopniu leczenie i (lub) choroba sąodpowiedzialne za wystąpienie wad.
Ponadto nie wolno przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego, gdyż zaostrzenie chorobyjest szkodliwe dla matki i płodu.
Zagrożenie związane ze stosowaniem lakozamidu
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania lakozamidu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach nie wykazały działania teratogennego u szczurów i królików, ale obserwowano działanietoksyczne na zarodki tych zwierząt po zastosowaniu dawek toksycznych dla samic (patrz punkt 5.3).Zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Lakozamidu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne (jeślikorzyść dla matki zdecydowanie nie przewyższa potencjalnego zagrożenia dla płodu). Jeżeli kobietazdecyduje się zajść w ciążę, należy ponownie dokładnie rozważyć dalsze stosowanie produktuleczniczego.
8
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy lakozamid przenika do mleka matki u ludzi. Nie można wykluczyć zagrożenia dlanoworodków ani dzieci. Badania na zwierzętach wykazały, że lakozamid przenika do mleka. Zewzględów bezpieczeństwa należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia lakozamidem.
Płodność
Nie zaobserwowano wpływu na płodność samic ani samców szczurów po podaniu dawek, po którychekspozycja na lakozamid (AUC, pole pod krzywą) była do około dwóch razy większa od ekspozycjina lakozamid (AUC, pole pod krzywą) u ludzi, uzyskiwanej po podaniu maksymalnej zalecanejdawki.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Lakozamid ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Leczenie lakozamidem wiązało się z występowaniem zawrotów głowy i niewyraźnegowidzenia.
W związku z tym należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwalipotencjalnie niebezpiecznych urządzeń mechanicznych, dopóki nie przekonają się, jak lakozamidwpływa na ich zdolność do wykonywania takich czynności.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Według zbiorczej analizy danych z kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących leczeniawspomagającego 1308 pacjentów z napadami częściowymi, 61,9% pacjentów z grupy przyjmującejlakozamid oraz 35,2% pacjentów z grupy przyjmującej placebo zgłosiło wystąpienie conajmniej 1 działania niepożądanego. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (≥10%)podczas leczenia lakozamidem były: zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), bóle głowy,nudności i podwójne widzenie. Nasilenie objawów było zwykle łagodne do umiarkowanego. Niektórebyły zależne od dawki i można było je złagodzić zmniejszając dawkę. Częstość występowania istopień ciężkości działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN) iprzewodu pokarmowego zazwyczaj zmniejszały się z upływem czasu.
We wszystkich badaniach kontrolowanych placebo odsetek przerywania leczenia z powodu działańniepożądanych wynosił 12,2% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 1,6% u pacjentówotrzymujących placebo. Najczęstszym działaniem niepożądanym prowadzącym do przerywanialeczenia lakozamidem były zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego).
Występowanie działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takich jak zawrotygłowy, może być częstsze po podaniu dawki nasycającej.
Na podstawie analizy danych z badania klinicznego mającego na celu wykazanie co najmniejrównoważnej skuteczności (ang. non-inferiority) w przypadku monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny o kontrolowanym uwalnianiu (ang. controlled release, CR), ustalono, że najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥10%) lakozamidu były ból głowy oraz zawroty głowy. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych wyniosła 10,6% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 15,6% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR.
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu zgłaszany w badaniu przeprowadzonym z udziałem pacjentów w wieku czterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno- klonicznymi pierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalised tonic-clonic seizures, PGTCS) byłzgodny z profilem bezpieczeństwa przedstawionym w zbiorczej analizie danych z badań klinicznychkontrolowanych placebo dotyczących napadów częściowych. Dodatkowymi działaniaminiepożądanymi zgłaszanymi u pacjentów z PGTCS były padaczka miokloniczna (2,5% w grupie
9
przyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo) i ataksja (3,3% w grupieprzyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo). Najczęściej zgłaszanymidziałaniami niepożądanymi były zawroty głowy i senność. Najczęstszymi działaniami niepożądanymiprowadzącymi do przerwania stosowania lakozamidu były zawroty głowy i myśli samobójcze.Wskaźnik przerwania leczenia z powodu wystąpienia działań niepożądanych wynosił 9,1% w grupieprzyjmującej lakozamid i 4,1% w grupie przyjmującej placebo.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
W poniższej tabeli przedstawiono częstości poszczególnych działań niepożądanych zgłaszanych wbadaniach klinicznych oraz dane z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu. Częstościzdefiniowano w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (od ≥1/100 do <1/10), niezbytczęsto (od ≥1/1000 do <1/100), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnychdanych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądanewymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja Bardzo często Często Niezbyt często Częstość nieznana układów narządowych
Zaburzenia krwi i Agranulocytoza(1) układu chłonnego
Zaburzenia układu Nadwrażliwość na Wysypka immunologicznego lek(1) polekowa z
eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS)(1,2)
Zaburzenia Depresja Agresja psychiczne Stany splątania Pobudzenie(1)
Bezsenność(1) Nastrój euforyczny(1)
Zaburzenia psychotyczne(1) Próby samobójcze(1) Myśli samobójcze Omamy(1)
Zaburzenia układu Zawroty głowy Napady Omdlenia (2) Drgawki nerwowego (pochodzenia miokloniczne(3) Zaburzenia
ośrodkowego) Ataksja koordynacji ruchowej Ból głowy Zaburzenia
równowagi Zaburzenia pamięci Zaburzenia poznawcze Senność Drżenie Oczopląs Hipestezja Dyzartria Zaburzenia uwagi Parestezja
Zaburzenia oka Podwójne Niewyraźne widzenie widzenie
Zaburzenia ucha i Zawroty głowybłędnika (pochodzenia
10
błędnikowego)
Szumy uszne
Zaburzenia serca Blok przesionkowo-
komorowy(1, 2)
Bradykardia(1, 2)
Migotanie
przedsionków(1, 2)
Trzepotanie
przedsionków(1, 2)
Zaburzenia Nudności Wymioty
żołądka i jelit Zaparcia
Wzdęcia
Niestrawność
Suchość w jamie
ustnej
Biegunka
Zaburzenia Nieprawidłowe
wątroby i dróg wyniki badań
żółciowych czynności wątroby (2)
Zwiększona
aktywność enzymów
wątrobowych
(>2x ULN)(1)
Zaburzenia skóry i Świąd Obrzęk
tkanki podskórnej Wysypka(1) naczynioruchowy(1)
Pokrzywka(1)
Zaburzenia Bolesne skurcze
mięśniowo- mięśni
szkieletowe i
tkanki łącznej
Zaburzenia ogólne Zaburzenia
i stany w miejscu chodu
podania Osłabienie
Zmęczenie
Drażliwość
Uczucie
upojenia
alkoholowego
Urazy, zatrucia i Upadki
powikłania po Uszkodzenia
zabiegach skóry
Stłuczenia
Tachyarytmia
komorowa(1)
Zespół Stevensa-
Johnsona(1)
Martwica
toksyczno-
rozpływna
naskórka(1)
(1) Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu.(2) Patrz „Opis wybranych działań niepożądanych”.
(3) Zgłaszane w ramach badań nad PGTCS.
Opis wybranych działań niepożądanych
Stosowanie lakozamidu wiąże się z zależnym od dawki wydłużeniem odstępu PR. Mogą wystąpićdziałania niepożądane związane z wydłużeniem odstępu PR (np. blok przedsionkowo-komorowy,omdlenia, bradykardia).
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z padaczką (w terapii wspomagającej) niezbyt częstozgłaszano dla lakozamidu 200 mg, 400 mg, 600 mg i placebo występowanie działań niepożądanych wpostaci bloku P-K pierwszego stopnia, odpowiednio: 0,7%; 0%; 0,5% oraz 0%. W badaniach tych nie
11
stwierdzano bloku drugiego ani wyższego stopnia. Jednakże po dopuszczeniu produktu leczniczego doobrotu, zgłaszano przypadki bloku P-K drugiego i trzeciego stopnia w związku z leczeniemlakozamidem. W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny CR, wydłużenie odstępu PR w obu grupach było porównywalne. Omdlenia w zbiorczych danych z badań klinicznych dotyczących leczenia wspomagającego występowały niezbyt często, a ich częstość w grupie chorych na padaczkę leczonych lakozamidem (n=944) (0,1%) i otrzymujących placebo (n=364) (0,3%) była podobna. W badaniu dotyczącymmonoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny CR, omdleniawystąpiły u 7/444 (1,6%) pacjentów leczonych lakozamidem oraz u 1/442 (0,2%) pacjentówotrzymujących karbamazepinę CR.
W krótkookresowych badaniach klinicznych nie zgłaszano przypadków migotania ani trzepotaniaprzedsionków, jednak obydwa działania opisywano w otwartych badaniach dotyczących padaczki orazpo wprowadzeniu produktu do obrotu.
Nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u dorosłych pacjentów z częściowymi napadamipadaczkowymi przyjmujących 1 do 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych jednocześnie,stwierdzano nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby. Zwiększenie stężenia ALT do ≥3x ULNwystąpiło u 0,7% (7/935) pacjentów przyjmujących Vimpat i u 0% (0/356) pacjentów przyjmującychplacebo.
Wielonarządowe reakcje nadwrażliwości
Zgłaszano wielonarządowe reakcje nadwrażliwości (tzw. wysypka polekowa z eozynofilią i objawaminarządowymi, zespół DRESS) u pacjentów leczonych niektórymi przeciwpadaczkowymi produktamileczniczymi. Niniejsze reakcje różnią się w zakresie objawów, jednak zazwyczaj występują gorączkaoraz wysypka i mogą być związane z udziałem różnych układów narządowych. W razie podejrzeniawielonarządowej reakcji nadwrażliwości, należy przerwać leczenie lakozamidem.
Dzieci i młodzież
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu w badaniach z grupą kontrolną otrzymującą placebo (patrz szczegółowe informacje na temat badania w punkcie 5.1) i otwartych (n=408) w terapiiwspomagającej u dzieci w wieku od 4 lat z napadami częściowymi był zgodny z profilembezpieczeństwa ustalonym u dorosłych pacjentów, jednakże częstość występowania niektórychdziałań niepożądanych (senność, wymioty, drgawki) była większa. W populacji dzieci i młodzieżyzgłaszano też dodatkowe działania niepożądane (zapalenie nosogardła, gorączka, zapalenie gardła,osłabienie apetytu, letarg i zmiany zachowania): zapalenie nosogardła (15,7%), wymioty (14,7%),senność (14,0%), zawroty głowy (13,5%), gorączka (13,0%), drgawki (7,8%), osłabienie apetytu(5,9%), zapalenie gardła (4.7%), letarg (2,7%) i zmiany zachowania (1,7%).
Co najmniej jedno działanie niepożądane wystąpiło u łącznie 67,8% pacjentów przydzielonych losowodo grupy przyjmującej lakozamid i 58,1% przydzielonych losowo do grupy placebo.Funkcjonowanie behawioralne, poznawcze i emocjonalne oceniane przy użyciu kwestionariuszaAchenbacha CBCL i kwestionariusza BRIEF na początku badań oraz w ich trakcie, okazały się naogół stabilne w trakcie trwania badania.
Pacjenci w podeszłym wieku
W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny CR, rodzaje działań niepożądanych związanych z leczeniem lakozamidem u pacjentóww podeszłym wieku (≥65. roku życia) wydawały się podobne do obserwowanych u pacjentów wwieku poniżej 65 lat. Jednak u pacjentów w podeszłym wieku, w porównaniu z młodszymi osobamidorosłymi, częściej (różnica ≥5%) występowały upadki, biegunka i drżenia. Najczęstszym działaniemniepożądanym, dotyczącym układu sercowo-naczyniowego u osób w podeszłym wieku, w porównaniuz młodszymi pacjentami dorosłymi, był blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia. W grupieleczonej lakozamidem wystąpił on u 4,8% (3/62) pacjentów w podeszłym wieku i u 1,6% (6/382)młodszych osób dorosłych. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu zdarzeń niepożądanych wyniosła 21,0% (13/62) u pacjentów w podeszłym wieku i 9,2% (35/382) u młodszych
12
osób dorosłych w grupie leczonej lakozamidem. Różnice obserwowane pomiędzy pacjentami wpodeszłym wieku a młodszymi osobami dorosłymi były podobne w grupie pacjentów przyjmującychlek porównawczy.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszaniawymienionego w
załączniku V.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Objawy obserwowane po przypadkowym lub zamierzonym przedawkowaniu lakozamidu związane sągłównie z OUN i układem pokarmowym.
Rodzaje działań niepożądanych występujące u pacjentów, którym podano dawki większe niż 400 mg do 800 mg, nie różniły się klinicznie od zdarzeń występujących u pacjentów po podaniu zalecanych dawek lakozamidu.
Obserwowane objawy po przyjęciu dawki większej niż 800 mg/dobę to: zawroty głowy, nudności, wymioty, napady padaczkowe (napady toniczno-kloniczne uogólnione, stan padaczkowy). Stwierdzano również: zaburzenia przewodzenia serca, wstrząs i śpiączkę. Zgłaszano przypadki śmiertelne po ostrym przedawkowaniu polegającym na jednorazowym przyjęciu kilku gramów lakozamidu.
Postępowanie
Nie istnieje swoiste antidotum w razie przedawkowania lakozamidu. Leczenie przedawkowanialakozamidu powinno obejmować ogólne środki podtrzymujące i w razie konieczności hemodializę(patrz punkt 5.2).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC:N03AX18
Mechanizm działania
Substancja czynna, lakozamid (R-2-acetamido-N-benzyl-3-metoksypropionamid) jest aminokwasemfunkcjonalizowanym.
Dokładny mechanizm działania przeciwpadaczkowego lakozamidu nie został w pełni poznany.Badania elektrofizjologiczne in vitro wykazały, że lakozamid wybiórczo nasila powolną inaktywację napięciowo-zależnych kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacji nadmiernie pobudliwych neuronalnych błon komórkowych.
Działania farmakodynamiczne
Lakozamid wykazuje działanie przeciwdrgawkowe w wielu zwierzęcych modelach napadówczęściowych i pierwotnie uogólnionych oraz opóźnionego rozwoju procesu kindlingu.W eksperymentach nieklinicznych lakozamid w połączeniu z lewetyracetamem, karbamazepiną,fenytoiną, walproinianem sodu, lamotryginą, topiramatem czy gabapentyną wykazywał synergistycznelub addytywne działanie przeciwdrgawkowe.
13
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady częściowe)
Dorośli
Monoterapia
Skuteczność lakozamidu w monoterapii ustalono w badaniu porównawczym z karbamazepiną CRmającym na celu wykazanie co najmniej równoważnej skuteczności (ang. non-inferiority), prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych w grupie 886 pacjentów w wieku co najmniej 16 lat z nowo rozpoznaną lub niedawno zdiagnozowaną padaczką. U pacjentów musiały występować niesprowokowane napady padaczkowe częściowe lub częściowe wtórnie uogólnione. W ramach randomizacji, pacjentów przydzielono w stosunku 1:1 do grupy leczonej karbamazepiną CR lub lakozamidem w tabletkach. Dawka była uzależniona od odpowiedzi na leczenie i mieściła się w przedziale 400–1200 mg/dobę w przypadku karbamazepiny CR oraz 200– 600 mg/dobę w przypadku lakozamidu. Czas trwania leczenia wynosił maksymalnie 121 tygodni w zależności od odpowiedzi na leczenie.
Oszacowana z wykorzystaniem estymatora czasu przeżycia Kaplana-Meiera częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy wyniosła 89,8% u pacjentów leczonych lakozamidem oraz 91,1% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR. Skorygowana różnica bezwzględna pomiędzy metodami leczenia wyniosła -1,3% (95% CI: -5,5; 2,8). Oszacowana z wykorzystaniem estymatora Kaplana-Meiera częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 12 miesięcy wyniosła 77,8% u pacjentów leczonych lakozamidemoraz 82,7% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR.
Częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy u pacjentów wwieku co najmniej 65 lat (62 pacjentów w grupie leczonej lakozamidem oraz 57 w grupieotrzymującej karbamazepinę CR) była podobna w obu grupach terapeutycznych. Była przy tymzbliżona do obserwowanej w populacji ogólnej. W populacji osób w podeszłym wieku dawkapodtrzymująca lakozamidu wyniosła 200 mg/dobę u 55 pacjentów (88,7%), 400 mg/dobęu 6 pacjentów (9,7%) a w przypadku 1 uczestnika (1,6%) dawkę zwiększono do ponad 400 mg/dobę.
Zmiana leczenia na monoterapię
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania lakozamidu po zmianie leczenia na monoterapię oceniono wwieloośrodkowym, randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby zwykorzystaniem historycznej grupy kontrolnej. W tym badaniu u 425 pacjentów w wieku 16–70 lat zniekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi, którzy przyjmowali stałe dawki jednego lub dwóch dostępnych na rynku przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, zmieniono leczenie na monoterapię lakozamidem, przydzielając w ramach randomizacji do grupy otrzymującej dawkę 400 mg lub 300 mg na dobę (w stosunku 3:1). W grupie leczonych pacjentów, u których ukończono stopniowe zwiększanie dawki i rozpoczęto odstawianie przeciwpadaczkowych produktów leczniczych (odpowiednio 284 i 99 pacjentów), monoterapię kontynuowano przez 57–105 dni (mediana 71 dni) odpowiednio u 71,5% oraz 70,7% pacjentów w docelowym okresie obserwacji wynoszącym 70 dni.
Terapia wspomagająca
Skuteczność działania lakozamidu w leczeniu uzupełniającym w zalecanych dawkach
(200 mg/dobę, 400 mg/dobę) wykazano w 3 wieloośrodkowych, randomizowanych, kontrolowanychplacebo badaniach klinicznych trwających 12 tygodni. Lakozamid 600 mg/dobę okazał się równieżskuteczny w kontrolowanych badaniach w leczeniu uzupełniającym, jednak skuteczność była podobna do obserwowanej po dawce 400 mg/dobę, a pacjenci gorzej tolerowali dawkę 600 mg/dobę z powodu działań niepożądanych dotyczących OUN i przewodu pokarmowego. Dlatego nie zaleca się stosowania dawki 600 mg/dobę. Maksymalną zalecaną dawką jest 400 mg/dobę. Wymienione badania z udziałem 1308 pacjentów, u których napady częściowe występowały średnio od 23 lat, miały na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa lakozamidu podawanego jednocześnie z 1-
3 przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi u pacjentów z niekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi i częściowymi wtórnie uogólnionymi. Ogólny odsetek pacjentów z 50% zmniejszeniem częstości napadów wynosił, odpowiednio, 23%, 34% i 40% dla placebo, lakozamidu 200 mg/dobę i lakozamidu 400 mg/dobę.
14
Właściwości farmakokinetyczne i bezpieczeństwo stosowania pojedynczej, dożylnej dawkinasycającej lakozamidu określono w wieloośrodkowym badaniu otwartym, oceniającymbezpieczeństwo i tolerancję po szybkim włączeniu lakozamidu w pojedynczej dawce dożylnej (wtym 200 mg), a następnie po podaniu doustnym dawki odpowiadającej dawce dożylnej dwa razy nadobę, w terapii wspomagającej u dorosłych pacjentów w wieku od 16 do 60 lat z napadamiczęściowymi.
Dzieci i młodzież
Napady częściowe mają taką samą manifestację kliniczną u dzieci w wieku od 4 lat, jak u osóbdorosłych. Dane dotyczące skuteczności lakozamidu u dzieci w wieku co najmniej 4 lata ekstrapolowano na podstawie danych dotyczących młodzieży i dorosłych z napadami częściowymi, u których spodziewana była podobna odpowiedź, jeśli zastosowano dawkowanie odpowiednie dla dzieci (patrz punkt 4.2) i wykazano bezpieczeństwo stosowania (patrz punkt 4.8).
Skuteczność potwierdzoną na zasadach ekstrapolacji opisanych powyżej potwierdzono w podwójnie zaślepionym badaniu z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo. Badanie składało się z 8- tygodniowego okresu wstępnego, po którym następował 6-tygodniowy okres stopniowego zwiększania dawki. Kwalifikujący się pacjenci leczeni w stałym schemacie z zastosowaniem od 1 do nie więcej niż 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, u których nadal wystąpiły co najmniej 2 częściowe napady drgawkowe w okresie 4 tygodni przed badaniem przesiewowym, a faza bez napadów drgawkowych trwała krócej niż 21 dni w okresie 8 tygodni przed włączeniem do okresu wstępnego badania, zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej placebo (n=172) lub grupyleczonej lakozamidem (n=171).
Podawanie leku rozpoczynano od dawki 2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kglub od dawki 100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg, w dwóch dawkach podzielonych. W okresie stopniowego zwiększania dawki, dawkę lakozamidu zwiększano w odstępach tygodniowych o 1-2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kg lub o 50-100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg do uzyskania docelowego zakresu dawek stosowanych w leczeniu podtrzymującym.
Aby zakwalifikować się do włączenia do 10-tygodniowego okresu leczenia podtrzymującego,uczestnicy musieli osiągnąć minimalną docelową dawkę dla ich kategorii wagowej wostatnich 3 dniach okresu zwiększania dawki. W okresie leczenia podtrzymującego badani musielipozostać na stałej dawce lakozamidu lub byli wycofywani i włączani do zaślepionego okresumodyfikacji dawki.
Odnotowano statystycznie istotną (p=0,0003) i klinicznie znaczącą redukcję częstości występowania napadów częściowych w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującego w grupie lakozamidu w porównaniu z grupą placebo. Redukcja w porównaniu z placebo w analiziekowariancji wyniosła 31,72% (95% CI: 16,342-44,277).
Ogólny odsetek pacjentów uzyskujących zmniejszenie częstości występowania napadów częściowycho co najmniej 50% w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującegowyniósł 52,9% w grupie lakozamidu i 33,3% w grupie placebo.
Ocena jakości życia określona przy użyciu pediatrycznego kwestionariusza oceny jakości życiawskazała, że pacjenci w obu grupach (lakozamidu i placebo) mieli podobną i stabilną jakość życiazwiązaną ze zdrowiem podczas całego okresu leczenia.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady toniczno-kloniczne pierwotnie
uogólnione)
Skuteczność lakozamidu w ramach leczenia wspomagającego stosowanego przez pacjentów w wiekuczterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno-klonicznymipierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalized tonic-clonic seizures, PGTCS) ustalono w ramach 24-tygodniowego, randomizowanego, prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych, kontrolowanego placebo, wieloośrodkowego badania klinicznego. Badanie obejmowało 12 tygodniowy wyjściowy okres historyczny i 4 tygodniowy wyjściowy okres prospektywny oraz 24- tygodniowy okres leczenia (w tym 6-tygodniowy okres dostosowywania dawki i 18- tygodniowy okres leczenia podtrzymującego). Spełniający kryteria kwalifikacyjne pacjenci, przyjmujący stałą stabilną dawkę 1–3 leków przeciwpadaczkowych z przynajmniej trzema udokumentowanymi PGTCS
15
podczas 16-tygodniowego połączonego okresu wyjściowego, zostali zrandomizowaniw stosunku 1:1 do grupy przyjmujących lakozamid albo placebo (pacjenci w zbiorze pełnej analizy:lakozamid n=118, placebo n=121; z tego 8 pacjentów w grupie wiekowej od ≥4 do <12 lat i 16 pacjentów w grupie wiekowej od ≥12 do <18 lat przyjmowało LCM, a, odpowiednio, 9 i 16 pacjentów przyjmowało placebo).
Dawki stosowane przez pacjentów zwiększano do osiągnięcia docelowej dawki stosowanej w okresie leczenia podtrzymującego wynoszącej, odpowiednio, 12 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała poniżej 30 kg, 8 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała od 30 do mniej niż 50 kg albo 400 mg/dobęu pacjentów o masie ciała wynoszącej 50 kg albo więcej.
Zmienna oceny skuteczności Placebo Lakozamid Parametr N=121 N=118Czas do wystąpienia drugiego PGTCS
Mediana (dni) 77,0 -Przedział ufności 95% 49,0; 128,0 -Lakozamid – placebo
Współczynnik ryzyka 0,540 Przedział ufności 95% 0,377; 0,774 Wartość p < 0,001Brak napadów
Estymata Kaplana-Meiera ze 17,2 31.3stratyfikacją (%)
Przedział ufności 95% 10,4; 24,0 22,8; 39,9 Lakozamid – placebo 14,1 Przedział ufności 95% 3,2; 25,1 Wartość p 0,011Uwaga: W przypadku grupy przyjmującej lakozamid mediana czasu do wystąpienia drugiego PGTCSnie mogła zostać oszacowana metodą Kaplana-Meiera, ponieważ u ˃50% pacjentów nie wystąpiłdrugi PGTCS przed Dniem 166.
Wyniki w podgrupie pacjentów pediatrycznych były zgodne z wynikami uzyskanymi w populacji ogólnej w odniesieniu do pierwszorzędowych, drugorzędowych i innych punktów końcowychdotyczących skuteczności.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Lakozamid po podaniu doustnym jest szybko i całkowicie wchłaniany. Biodostępność lakozamidu popodaniu doustnym tabletek produktu Vimpat wynosi w przybliżeniu 100%. Po podaniu doustnymstężenie w osoczu niezmienionego lakozamidu szybko wzrasta i osiąga Cmax po 0,5 godzinie do 4 godzin. Vimpat tabletki i syrop doustny są biorównoważne. Pokarm nie wpływa na szybkość i stopień wchłaniania.
Dystrybucja
Objętość dystrybucji wynosi w przybliżeniu 0,6 l/kg. Lakozamid wiąże się z białkami osocza wstopniu mniejszym niż 15%.
Metabolizm
95% podanej dawki wydalane jest z moczem w formie lakozamidu oraz jako metabolity. Metabolizmlakozamidu nie został w pełni scharakteryzowany.
Głównymi związkami wydalanymi z moczem jest niezmieniony lakozamid (około 40% dawki) orazjego metabolit O-desmetylowy (mniej niż 30%).
16
Frakcja polarna, będąca prawdopodobnie pochodnymi seryny, stanowiła około 20% związków wmoczu, jednak była wykrywana jedynie w nieznacznych ilościach (0–2%) w osoczu niektórychpacjentów. Niewielkie ilości innych metabolitów były również wykrywane w moczu (0,5–2%).Dane z badań in vitro wskazują, że enzymy CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego, ale w badaniach in vivo nie potwierdzono, który izoenzym ma dominujący udział. Nie obserwowano istotnych klinicznie różnic w ekspozycji na lakozamid po porównaniu jego farmakokinetyki u osób intensywnie metabolizujących (z aktywnym enzymem CYP2C19) oraz słabo metabolizujących (z nieaktywnym enzymem CYP2C19). Ponadto, badanie interakcji z omeprazolem (inhibitorem CYP 2C19) nie wykazało istotnych klinicznie zmian stężenia lakozamidu w osoczu, co wskazuje, że znaczenie tego szlaku metabolicznego jest niewielkie. Stężenie metabolitu O-desmetylowego lakozamidu w osoczu stanowi w przybliżeniu 15% stężenia lakozamidu w osoczu. Ten główny metabolit nie ma znanego działania farmakologicznego.
Eliminacja
Lakozamid jest wydalany z krążenia ogólnego przede wszystkim drogą nerkową orazbiotransformacji. Po doustnym i dożylnym podaniu znakowanego radioizotopem lakozamidu wykrytookoło 95% radioaktywności w moczu oraz poniżej 0,5% w kale. Okres półtrwania w fazie eliminacjilakozamidu wynosi w przybliżeniu 13 godzin. Farmakokinetyka jest proporcjonalna do dawki i niezmienna w czasie z małą zmiennością między- i wewnątrzosobniczą. Przy dawkowaniu dwa razy na dobę stan stacjonarny w osoczu jest uzyskiwany po 3 dniach. Stężenie w osoczu wzrasta przy współczynniku kumulacji wynoszącym około 2.
Stężenie w osoczu po podaniu pojedynczej dawki nasycającej 200 mg jest podobne do stężenia wstanie stacjonarnym osiąganego po zastosowaniu doustnym dawki 100 mg dwa razy na dobę.
Farmakokinetyka u specjalnych grup pacjentów
Płeć
Badania kliniczne wskazują, że płeć nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na stężenie lakozamiduw osoczu.
Zaburzenia czynności nerek
Wartość AUC dla lakozamidu zwiększała się o około 30% u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymizaburzeniami czynności nerek oraz o 60% u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek ischyłkową niewydolnością nerek, którzy wymagali hemodializy, w porównaniu do zdrowychochotników. Wartość Cmax nie ulegała zmianie.
Lakozamid jest skutecznie usuwany z osocza przy zastosowaniu hemodializy. Po 4-godzinnejhemodializie wartość AUC lakozamidu zmniejsza się o około 50%. Z tego względu zaleca się podaniedodatkowej dawki leku po hemodializie (patrz punkt 4.2). U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimizaburzeniami nerek kilkakrotnie wzrastała ekspozycja na metabolit O-desmetylowy. U pacjentów zeschyłkową niewydolnością nerek, którzy nie byli poddawani hemodializom, poziom tego metabolitubył podwyższony i stale wzrastał w 24-godzinnym okresie pobierania próbek. Nie wiadomo, czywiększa ekspozycja na metabolit u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek może przyczyniaćsię do wystąpienia zdarzeń niepożądanych, jednak nie wykryto jego aktywności farmakologicznej.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Child-Pugh)obserwowano większe stężenia lakozamidu w osoczu (wzrost AUC o około 50% powyżej normy).Większa ekspozycja po części wynikała z zaburzeń czynności nerek u tych pacjentów. Oceniono, żespadek klirensu pozanerkowego u pacjentów w tym badaniu odpowiadał za około 20% wzrostuwartości AUC lakozamidu. Nie oceniano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2).
Osoby w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
W badaniu z udziałem mężczyzn i kobiet w podeszłym wieku, w tym 4 pacjentów w wieku >75 lat,wartości AUC były wyższe niż u młodych mężczyzn o odpowiednio około 30 i 50%. Jest to częściowo
17
związane z mniejszą masą ciała. Porównanie tych wartości po znormalizowaniu masy ciała wykazałoróżnicę odpowiednio o 26 i 23%. Zaobserwowano także większą zmienność ekspozycji. U pacjentóww podeszłym wieku, biorących udział w tym badaniu, klirens nerkowy lakozamidu był tylkonieznacznie zmniejszony.
Ogólnie rzecz biorąc, uważa się, że nie trzeba zmniejszać dawki, chyba że jest to wskazane z powodupogorszenia czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież
Profil farmakokinetyczny lakozamidu u dzieci został określony w analizie farmakokinetycznej populacji na podstawie skąpych danych dotyczących stężenia w osoczu uzyskanych z jednego badania z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo oraz trzech otwartych badań z udziałem 414 dzieci z padaczką w wieku od 6 miesięcy od 17 lat. Zakres stosowanej dawki lakozamidu wynosił od 2 do 17,8 mg/kg mc./dobę podawane dwa razy na dobę, z maksymalnądawką 600 mg/dobę u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg.
Typowy klirens osoczowy oszacowano na 1,04 l/h, 1,32 l/h i 1,86 l/h u dzieci i młodzieży o masie ciała, odpowiednio, 20 kg, 30 kg i 50 kg. Dla porównania u pacjentów dorosłych (o masie ciała 70 kg)klirens osoczowy wynosił 1,92 l/h.
Analiza farmakokinetyki populacyjnej z wykorzystaniem niewielkiej liczby próbek pobranychw ramach badania nad PGTCS wykazała podobną ekspozycję u pacjentów z PGTCS i pacjentówz napadami częściowymi.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Stężenia lakozamidu w osoczu uzyskane w badaniach toksyczności były podobne lub jedynienieznacznie wyższe od stężeń stwierdzanych u pacjentów, co oznacza, że margines ekspozycji u ludzijest niewielki lub nie istnieje.
Badanie farmakologiczne bezpieczeństwa stosowania lakozamidu podawanego dożylnie znieczulonympsom wykazało przejściowe wydłużenie odstępu PR i czasu trwania zespołu QRS, a także spadekciśnienia tętniczego krwi, najprawdopodobniej na skutek hamowania czynności serca. Te przejściowezmiany rozpoczęły się, gdy zastosowano stężenia odpowiadające maksymalnej zalecanej dawce wwarunkach klinicznych. Po podaniu dawek 15-60 mg/kg mc. znieczulonym psom i małpomCynomolgus obserwowano zmniejszenie przewodzenia przedsionkowego i komorowego, blok irozkojarzenie przedsionkowo-komorowe.
W badaniach toksyczności dawek wielokrotnych zaobserwowano niewielkie, odwracalne zmiany wwątrobie u szczurów, co wystąpiło po zastosowaniu dawek około 3 razy większych niż ekspozycjakliniczna. Zmiany te obejmowały zwiększenie masy narządu, przerost hepatocytów, zwiększeniestężeń enzymów wątrobowych w surowicy oraz podwyższenie poziomu cholesterolu całkowitego itriglicerydów. Poza przerostem hepatocytów nie zaobserwowano innych zmian histopatologicznych.
W badaniach oceniających toksyczny wpływ na rozród i rozwój osobniczy u gryzoni i królików nieobserwowano działania teratogennego, u szczurów natomiast odnotowano wzrost liczby martwychurodzeń i zgonów potomstwa w okresie okołoporodowym oraz nieznaczny spadek liczebności żywegomiotu i masy ciała potomstwa po dawkach toksycznych dla samicy, odpowiadających systemowympoziomom ekspozycji, które były podobne do spodziewanej ekspozycji klinicznej. Ponieważ niemożna było zbadać wyższej ekspozycji u zwierząt, w związku z toksycznością dla samic, dane sąniewystarczające, aby w pełni scharakteryzować potencjalną toksyczność dla zarodka i płodu orazdziałanie teratogenne lakozamidu.
Badania u szczurów wykazały, że lakozamid i (lub) jego metabolity z łatwością przenikały barieręłożyskową.
U młodych szczurów i psów stwierdzane rodzaje toksyczności nie różniły się od obserwowanych uzwierząt dorosłych. U młodych szczurów odnotowano zmniejszenie masy ciała po narażeniuukładowym na poziomie podobnym do spodziewanego narażenia klinicznego. U młodych psówprzejściowe i związane z dawką oznaki kliniczne z OUN zaczęły się pojawiać na poziomie narażeniaukładowego poniżej oczekiwanego narażenia klinicznego.
18
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki
celuloza mikrokrystaliczna hydroksypropyloceluloza hydroksypropyloceluloza (niskopodstawiona)krzemionka koloidalna bezwodna
krospowidon (poliplazdon XL-10, jakość farmaceutyczna)magnezu stearynian
Powłoka tabletki
Vimpat 50 mg, tabletki powlekane
alkohol poliwinylowyglikol polietylenowy 3350talk
tytanu dwutlenek (E171)żelaza tlenek czerwony (E172)żelaza tlenek czarny (E172)indygotyna lak (E132)
Vimpat 100 mg, tabletki powlekane
alkohol poliwinylowyglikol polietylenowy 3350talk
tytanu dwutlenek (E171)żelaza tlenek żółty (E172)
Vimpat 150 mg, tabletki powlekane
alkohol poliwinylowy glikol polietylenowy 3350
talk
tytanu dwutlenek (E171)
żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenek czarny (E172)
Vimpat 200 mg, tabletki powlekane
alkohol poliwinylowyglikol polietylenowy 3350talk
tytanu dwutlenek (E171)indygotyna lak (E132)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
5 lat
19
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Vimpat 50 mg, tabletki powlekane
Opakowania po 14, 28, 56 oraz 168 tabletek powlekanych w blistrach PVC/PVDC pokrytych foliąaluminiową.
Opakowania po 14 x 1 i 56 x 1 tabletka powlekana pakowane w blister PVC/PVDC pokryty folią aluminiową, perforowany, podzielny na dawki pojedyncze.
Opakowania po 60 tabletek powlekanych w butelkach HDPE z zamknięciem zabezpieczającym przeddostępem dzieci.
Vimpat 100 mg, tabletki powlekane
Opakowania po 14, 28, 56 oraz 168 tabletek powlekanych w blistrach PVC/PVDC pokrytych foliąaluminiową.
Opakowania po 14 x 1 i 56 x 1 tabletka powlekana pakowane w blister PVC/PVDC pokryty folią aluminiową, perforowany, podzielny na dawki pojedyncze.
Opakowania po 60 tabletek powlekanych w butelkach HDPE z zamknięciem zabezpieczającym przeddostępem dzieci.
Vimpat 150 mg, tabletki powlekane
Opakowania po 14, 28 oraz 56 tabletek powlekanych w blistrach PVC/PVDC pokrytych foliąaluminiową.
Opakowania zbiorcze zawierające 168 (3 opakowania po 56 tabletek) tabletek powlekanych wblistrach PVC/PVDC pokrytych folią aluminiową.
Opakowania po 14 x 1 i 56 x 1 tabletka powlekana pakowane w blister PVC/PVDC pokryty folią aluminiową, perforowany, podzielny na dawki pojedyncze.
Opakowania po 60 tabletek powlekanych w butelkach HDPE z zamknięciem zabezpieczającym przeddostępem dzieci.
Vimpat 200 mg, tabletki powlekane
Opakowania po 14, 28 oraz 56 tabletek powlekanych w blistrach PVC/PVDC pokrytych foliąaluminiową.
Opakowania zbiorcze zawierające 168 (3 opakowania po 56 tabletek) tabletek powlekanych wblistrach PVC/PVDC pokrytych folią aluminiową.
Opakowania po 14 x 1 i 56 x 1 tabletka powlekana pakowane w blister PVC/PVDC pokryty folią aluminiową, perforowany, podzielny na dawki pojedyncze.
Opakowania po 60 tabletek powlekanych w butelkach HDPE z zamknięciem zabezpieczającym przeddostępem dzieci.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.
20
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
UCB Pharma S.A.Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/001EU/1/08/470/002EU/1/08/470/003EU/1/08/470/004EU/1/08/470/005EU/1/08/470/006EU/1/08/470/007EU/1/08/470/008EU/1/08/470/009EU/1/08/470/010EU/1/08/470/011EU/1/08/470/012EU/1/08/470/020EU/1/08/470/021EU/1/08/470/022EU/1/08/470/024EU/1/08/470/024EU/1/08/470/025EU/1/08/470/026EU/1/08/470/027EU/1/08/470/028EU/1/08/470/029EU/1/08/470/030EU/1/08/470/031EU/1/08/470/032EU/1/08/470/033EU/1/08/470/034EU/1/08/470/035
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29 sierpnia 2008Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31 lipca 2013
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
{MM/RRRR}
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej EuropejskiejAgencji Leków
http://www.ema.europa.eu/.
21
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Zestaw do rozpoczynania leczenia (wyłącznie dla młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg
oraz dla pacjentów dorosłych) Vimpat 50 mg, tabletki powlekane Vimpat 100 mg, tabletki powlekane Vimpat 150 mg, tabletki powlekane Vimpat 200 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Vimpat 50 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg lakozamidu.
Vimpat 100 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 100 mg lakozamidu.
Vimpat 150 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.
Vimpat 200 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Vimpat 50 mg, tabletki powlekane
różowawe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 10,4 mm x 4,9 mm zwytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „50” po drugiej.
Vimpat 100 mg, tabletki powlekane
ciemnożółte, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 13,2 mm x 6,1 mm zwytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „100” po drugiej.
Vimpat 150 mg, tabletki powlekane
łososiowe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 15,1 mm x 7,0 mm z wytłoczonymiliterami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „150” po drugiej.
Vimpat 200 mg, tabletki powlekane
niebieskie, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 16,6 mm x 7,8 mm z wytłoczonymiliterami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „200” po drugiej.
22
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Vimpat jest wskazany w monoterapii w leczeniu napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych u młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała co najmniej 50 kg oraz u dorosłychz padaczką.
Vimpat jest przeznaczony do stosowania w terapii wspomagającej:
napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u młodzieży i dzieci w wieku od czterech lat o masie ciała wynoszącej przynajmniej 50 kg oraz u osób dorosłych z padaczką; napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u młodzieży i dzieci w wieku od czterech lat o masie ciała wynoszącej przynajmniej 50 kg oraz u osób dorosłych z uogólnioną padaczką idiopatyczną .
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Lakozamid musi być przyjmowany dwa razy na dobę (zwykle rano i wieczorem). Lakozamid można przyjmować niezależnie od posiłku.
W razie pominięcia dawki należy zalecić pacjentowi natychmiastowe przyjęcie pominiętej dawki, anastępnie przyjęcie kolejnej dawki lakozamidu o zwykłej ustalonej porze. Jeżeli do pory przyjęciakolejnej dawki pozostało mniej niż 6 godzin, pacjentowi należy zalecić odczekanie i przyjęcie kolejnejdawki lakozamidu o zwykłej ustalonej porze. Nie należy przyjmować podwójnej dawki.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz dorośli
Monoterapia (w leczeniu napadów częściowych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
Leczenie lakozamidem można również rozpocząć od dawki 100 mg dwa razy na dobę na podstawiedokonanej przez lekarza oceny wymaganego obniżenia liczby napadów padaczkowych w zestawieniuz potencjalnymi działaniami niepożądanymi.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki wynoszącej 300 mg dwa razy na dobę (600 mg/dobę).
W przypadku pacjentów, u których osiągnięto dawkę przekraczającą 400 mg/dobę i którzy wymagajązastosowania dodatkowego przeciwpadaczkowego produktu leczniczego, należy stosować się doopisanego poniżej dawkowania podczas terapii wspomagającej.
Terapia wspomagająca (w leczeniu napadów częściowych lub w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki dobowej wynoszącej 400 mg (200 mg dwa razy na dobę).
Zestaw do rozpoczynania leczenia produktem Vimpat zawiera 4 różne opakowania (jedno opakowanie dla każdej dawki) po 14 tabletek, przeznaczone na pierwsze 2 do 4 tygodni leczenia, w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji pacjenta. Opakowania są oznaczone: „Tydzień 1 (2, 3 lub 4)”.Pierwszego dnia pacjent rozpoczyna leczenie produktem Vimpat od tabletek 50 mg dwa razy na dobę.W drugim tygodniu leczenia pacjent stosuje produkt Vimpat, tabletki 100 mg dwa razy na dobę. W zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji produkt Vimpat tabletki 150 mg może być stosowany dwa razy na dobę w trzecim tygodniu, a tabletki 200 mg dwa razy na dobę w czwartym tygodniu.
23
Przerwanie stosowania
Zgodnie z obecną praktyką kliniczną, w razie konieczności przerwania leczenia zaleca się stopnioweodstawianie lakozamidu (np.: zmniejszając dawkę dobową o 200 mg/tydzień).
U pacjentów, u których dojdzie do ciężkich zaburzeń rytmu serca, należy przeprowadzić ocenęstosunku korzyści klinicznych do ryzyka i w razie potrzeby przerwać podawanie lakozamidu.
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Dostosowanie dawki nie jest wymagane u osób w podeszłym wieku. U osób starszych należy wziąćpod uwagę związane z wiekiem zmniejszenie klirensu nerkowego przy jednoczesnym zwiększeniuwartości AUC (patrz „Zaburzenia czynności nerek” poniżej oraz punkt 5.2).
Dane kliniczne dotyczące leczenia padaczki u osób w podeszłym wieku, w szczególności z wykorzystaniem dawek przekraczających 400 mg na dobę są ograniczone (patrz punkt 4.4, 4.8 i 5.1).
Zaburzenia czynności nerek
U dzieci i dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirenskreatyniny >30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest wymagane. U dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek zaleca się stosowanie dawki nie większej niż 250 mg/dobę. U dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się zmniejszenie maksymalnej zalecanej dawki o 25%. U wszystkich pacjentów hemodializowanych zaleca się podawanie dodatkowo do 50% podzielonej dawki dobowej bezpośrednio po zakończeniu hemodializy. Leczenie pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek powinno przebiegać z zachowaniem ostrożności ze względu na niewielkie doświadczenie kliniczne i kumulację metabolitu (o nieznanym działaniu farmakologicznym). U wszystkich pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Maksymalna zalecana dawka u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych złagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby to 300 mg/dobę.
Ustalanie dawki u tych pacjentów powinno być prowadzone ostrożnie ze względu na możliwe współistnienie zaburzeń czynności nerek. Nie badano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2). W oparciu o dane dotyczące dorosłych, u dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, zaleca się zmniejszenie maksymalnej dawki o 25%. Dorosłym i dzieciom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lakozamid można podawać wyłącznie gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ewentualnym ryzykiem. Na podstawie uważnej obserwacji aktywności choroby i możliwych działań niepożądanych u pacjenta, konieczne może być dostosowanie dawki.
Dzieci i młodzież
Lekarz powinien przepisać najwłaściwszą postać farmaceutyczną i moc leku w zależności od masyciała pacjenta i dawki.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg
Dawkowanie u młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg jest takie samo, jak u pacjentów dorosłych (patrz powyżej).
Dzieci (w wieku od 4 lat) i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Ta postać nie jest właściwa dla tej kategorii pacjentów.
Dzieci w wieku poniżej 4 lat
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lakozamidu u dzieci w wiekuponiżej 4 lat. Brak dostępnych danych.
24
Sposób podawania
Lakozamid, tabletki powlekane jest przeznaczony do stosowania doustnego.Lakozamid można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną wpunkcie 6.1.
Rozpoznany blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Myśli i zachowania samobójcze
U pacjentów leczonych przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi w wielu wskazaniachopisywano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza wyników randomizowanych,kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem przeciwpadaczkowych produktówleczniczych wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Mechanizmtego zjawiska nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają występowania zwiększonego ryzyka wprzypadku stosowania lakozamidu.
Dlatego należy obserwować pacjentów pod kątem oznak myśli i zachowań samobójczych i rozważyćodpowiednie leczenie. Należy poradzić pacjentom (i ich opiekunom), aby w razie wystąpienia oznakmyśli i zachowań samobójczych zgłaszali się po pomoc medyczną (patrz punkt 4.8).
Rytm serca i przewodzenie
W badaniach klinicznych z lakozamidem obserwowano zależne od dawki wydłużenie odstępu PR welektrokardiogramie. Lakozamid powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca, na przykład pacjentów zrozpoznanymi zaburzeniami przewodzenia sercowego lub ciężkimi chorobami serca (np.niedokrwienie mięśnia sercowego/zawał, niewydolność serca, strukturalna choroba serca lubzaburzenia funkcjonowania kanałów sodowych) lub u pacjentów leczonych produktami leczniczymiwpływającymi na przewodzenie serca, w tym lekami przeciwarytmicznymi iprzeciwpadaczkowymiproduktami leczniczymi blokującymi kanały sodowe (patrz punkt 4.5) jak również u osób wpodeszłym wieku.
U tych pacjentów należy rozważyć badanie EKG przed zwiększeniem dawki lakozamidupowyżej 400 mg/ dobę oraz po osiągnięciu stanu stacjonarnego.
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u pacjentów z padaczką nie opisywano przypadków migotania i trzepotania przedsionków, jednak obydwa działania zgłaszano w badaniach otwartych dotyczących padaczki oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano przypadki bloku przedsionkowo-komorowego (P-K)(w tym przypadki bloku P-K II stopnia lub wyższego). U pacjentów z chorobami sprzyjającymiwystępowaniu zaburzeń rytmu serca opisywano przypadki tachyarytmii. W rzadkich przypadkach tezdarzenia prowadziły do asystolii, zatrzymania czynności serca i śmierci u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca.
Należy poinformować pacjentów o objawach zaburzeń rytmu serca(np. Spowolnionym, szybkim lubnieregularnym tętnie, kołataniu serca, skróconym oddechu uczuciu oszołomienia, omdlenia). Jeśliwystąpią te objawy, należy poradzić pacjentom, aby natychmiast zgłaszali się po pomoc medyczną.
25
Zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego)
Stosowanie lakozamidu wiązało się z występowaniem zawrotów głowy, co może zwiększyć częstośćprzypadkowych urazów i upadków. Z tego względu należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności,dopóki nie poznają możliwych działań leku (patrz punkt 4.8).
Mozliwość wystąpienia nowych lub zaostrzenia już występujących napadów mioklonicznych.
Wystąpienie lub zaostrzenie napadów mioklonicznych zgłaszano zarówno u pacjentów dorosłych, jaki pacjentów pediatrycznych z PGTCS, szczególnie podczas dostosowywania dawki. U pacjentówz więcej niż jednym rodzajem napadów obserwowane korzyści z kontroli jednego rodzaju napadównależy rozważyć względem wszelkich stwierdzanych zaostrzeń innego rodzaju napadów.
Możliwość pogorszenia stanu klinicznego wyrażonego w zapisie elektroencefalograficznym w
określonych pediatrycznych zespołach padaczkowych.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lakozamidu u dzieci z zespołamipadaczkowymi, w których współistnieją napady padaczkowe ogniskowe i uogónione.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Lakozamid należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych produktami o znanym działaniu wydłużającym odstęp PR (w tym z przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi blokującymi kanały sodowe) i u pacjentów leczonych produktami leczniczymi przeciwarytmicznymi. Analizapodgrup w badaniach klinicznych nie wykazała jednak dalszego wydłużania odstępu PR welektrokardiogramach pacjentów, którym podawano jednocześnie karbamazepinę lub lamotryginę.
Dane z badań in vitro
Dostępne dane sugerują, że lakozamid na ogół wywołuje niewiele interakcji lekowych. Badania in vitro wskazują, że lakozamid w stężeniach w osoczu obserwowanych w badaniach klinicznych nie indukuje aktywności enzymów CYP1A2, CYP2B6 oraz CYP2C9 ani nie hamuje CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6 oraz CYP2E1. Badanie in vitro wykazało, że glikoproteina P nie przenosi lakozamidu w jelicie. Dane z badań in vitro wskazują, że enzymyCYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego.
Dane z badań in vivo
Lakozamid nie hamuje ani nie indukuje enzymu CYP2C19 ani CYP3A4 w stopniu istotnymklinicznie. Lakozamid nie wpłynął na AUC midazolamu (metabolizowanego przez CYP3A4,lakozamid podawany dwa razy na dobę po 200 mg) ale Cmax midazolamu uległo nieznacznemu zwiększeniu (30%). Lakozamid nie wpływał na farmakokinetykę omeprazolu (metabolizowanego przez CYP2C19 i CYP3A4, lakozamid podawany dwa razy na dobę po 300 mg).
Omeprazol (40 mg raz na dobę), inhibitor CYP2C19, nie zwiększał na poziomie istotnym klinicznie ekspozycji układowej na lakozamid. Jest mało prawdopodobne, aby umiarkowane inhibitoryCYP2C19 wpływały w sposób istotny klinicznie na ekspozycję układową na lakozamid.Zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie jednoczesnego leczenia silnymi inhibitoramiCYP2C9 (np. flukonazol) i CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, rytonawir, klarytromycyna), któremogą prowadzić do zwiększonego ogólnego narażenia na lakozamid. Interakcji tego typu niewykazano w badaniach in vivo, jednak są one prawdopodobne na podstawie danych z badań in vitro.
Silne induktory enzymów, takie jak ryfampicyna lub dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)mogą umiarkowanie zmniejszać ekspozycję układową na lakozamid. Dlatego należy zachowaćostrożność podczas rozpoczynania lub kończenia leczenia tymi induktorami enzymów.
26
Przeciwpadaczkowe produkty lecznicze
W badaniach interakcji lakozamid nie wykazywał istotnego wpływu na stężenie karbamazepiny ikwasu walproinowego w osoczu. Karbamazepina i kwas walproinowy nie wykazywały istotnegowpływu na stężenie lakozamidu w osoczu. Analizy farmakokinetyczne w populacji w różnych grupachwiekowych wykazały, że jednoczesne stosowanie innych przeciwpadaczkowych produktówleczniczych, o których wiadomo, że indukują enzymy (karbamazepina, fenytoina, fenobarbital wróżnych dawkach) zmniejsza ekspozycję systemową na lakozamid o 25% u dorosłych i o 17% u dziecii młodzieży.
Doustne środki antykoncepcyjne
W badaniu interakcji nie zaobserwowano istotnych klinicznie oddziaływań między lakozamidem idoustnymi środkami antykoncepcyjnymi: etinylestradiolem i lewonorgestrelem. Stężenia progesteronunie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania tych produktów leczniczych.
Pozostałe
Badania interakcji wykazały, że lakozamid nie wpływa na farmakokinetykę digoksyny. Niezaobserwowano istotnych klinicznie interakcji między lakozamidem i metforminą.Jednoczesne podawanie lakozamidu z warfaryną nie powoduje istotnych klinicznie zmianfarmakokinetyki ani farmakodynamiki warfaryny.
Choć brak danych farmakokinetycznych dotyczących interakcji lakozamidu z alkoholem, nie możnawykluczyć działania farmakodynamicznego.
Lakozamid wiąże się z białkami osocza w niewielkim stopniu, poniżej 15%. Dlatego uważa się, żemało prawdopodobne są znaczące klinicznie interakcje z innymi produktami leczniczymi, zachodzącew mechanizmie wypierania z miejsc wiązania z białkami osocza.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Ogólne zagrożenie związane z padaczką i stosowaniem leków przeciwpadaczkowych.przypadku wszystkich przeciwpadaczkowych produktów leczniczych wykazano, że u dzieci kobietleczonych z powodu padaczki wady rozwojowe występują 2-3 razy częściej niż około 3%obserwowane w ogólnej populacji. Obserwowano zwiększenie częstości wad rozwojowych wprzypadku terapii wielolekowej, jednak nie ustalono, w jakim stopniu leczenie i (lub) choroba sąodpowiedzialne za wystąpienie wad.
Ponadto nie wolno przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego, gdyż zaostrzenie chorobyjest szkodliwe dla matki i płodu.
Zagrożenie związane ze stosowaniem lakozamidu
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania lakozamidu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach nie wykazały działania teratogennego u szczurów i królików, ale obserwowano działanietoksyczne na zarodki tych zwierząt po zastosowaniu dawek toksycznych dla samic (patrz punkt 5.3).Zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Lakozamidu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne (jeślikorzyść dla matki zdecydowanie nie przewyższa potencjalnego zagrożenia dla płodu). Jeżeli kobietazdecyduje się zajść w ciążę, należy ponownie dokładnie rozważyć dalsze stosowanie produktuleczniczego.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy lakozamid przenika do mleka matki u ludzi. Nie można wykluczyć zagrożenia dlanoworodków ani dzieci. Badania na zwierzętach wykazały, że lakozamid przenika do mleka. Zewzględów bezpieczeństwa należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia lakozamidem.
27
Płodność
Nie zaobserwowano wpływu na płodność samic ani samców szczurów po podaniu dawek, po którychekspozycja na lakozamid (AUC, pole pod krzywą) była do około dwóch razy większa od ekspozycjina lakozamid (AUC, pole pod krzywą) u ludzi, uzyskiwanej po podaniu maksymalnej zalecanejdawki.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Lakozamid ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Leczenie lakozamidem wiązało się z występowaniem zawrotów głowy i niewyraźnegowidzenia.
W związku z tym należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwalipotencjalnie niebezpiecznych urządzeń mechanicznych, dopóki nie przekonają się jak lakozamidwpływa na ich zdolność do wykonywania takich czynności.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Według zbiorczej analizy danych z kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących leczeniawspomagającego 1308 pacjentów z napadami częściowymi, 61,9% pacjentów z grupy przyjmującejlakozamid oraz 35,2% pacjentów z grupy przyjmującej placebo zgłosiło wystąpienie conajmniej 1 działania niepożądanego. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (≥10%)podczas leczenia lakozamidem były: zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), bóle głowy,nudności i podwójne widzenie. Nasilenie objawów było zwykle łagodne do umiarkowanego. Niektórebyły zależne od dawki i można było je złagodzić zmniejszając dawkę. Częstość występowania istopień ciężkości działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN) iprzewodu pokarmowego zazwyczaj zmniejszały się z upływem czasu.
We wszystkich badaniach kontrolowanych placebo odsetek przerywania leczenia z powodu działańniepożądanych wynosił 12,2% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 1,6% u pacjentówotrzymujących placebo. Najczęstszym działaniem niepożądanym prowadzącym do przerywanialeczenia lakozamidem były zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego).
Na podstawie analizy danych z badania klinicznego mającego na celu wykazanie co najmniejrównoważnej skuteczności (ang. non-inferiority) w przypadku monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny o kontrolowanym uwalnianiu (ang. controlled release, CR), ustalono, że najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 10%) lakozamidu były ból głowy oraz zawroty głowy. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych wyniosła 10,6% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 15,6% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR.
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu zgłaszany w badaniu przeprowadzonym z udziałem pacjentów w wieku czterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno- klonicznymi pierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalised tonic-clonic seizures, PGTCS) byłzgodny z profilem bezpieczeństwa przedstawionym w zbiorczej analizie danych z badań klinicznychkontrolowanych placebo dotyczących napadów częściowych. Dodatkowymi działaniaminiepożądanymi zgłaszanymi u pacjentów z PGTCS były padaczka miokloniczna (2,5% w grupieprzyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo) i ataksja (3,3% w grupie przyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo). Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zawroty głowy i senność. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do przerwania stosowania lakozamidu były zawroty głowy i myśli samobójcze. Wskaźnik przerwania leczenia z powodu wystąpienia działań niepożądanych wynosił 9,1% w grupie przyjmującej lakozamid i 4,1% w grupie przyjmującej placebo.
28
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
W poniższej tabeli przedstawiono częstości poszczególnych działań niepożądanych zgłaszanych wbadaniach klinicznych oraz dane z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu. Częstościzdefiniowano w następujący sposób: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbytczęsto (od ≥ 1/1000 do < 1/100), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnychdanych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądanewymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja Bardzo często Często Niezbyt często Częstość nieznana układów narządowych
Zaburzenia krwi i Agranulocytoza(1) układu chłonnego
Zaburzenia układu Nadwrażliwość na Wysypka polekowa immunologicznego lek(1) z eozynofilią i
objawami narządowymi (zespół DRESS)(1, 2)
Zaburzenia Depresja Agresja psychiczne Stany splątania Pobudzenie(1)
Bezsenność(1) Nastrój
euforyczny(1) Zaburzenia psychotyczne(1) Próby samobójcze(1) Myśli samobójcze Omamy(1)
Zaburzenia układu Zawroty Napady Omdlenia (2) Drgawki nerwowego głowy miokloniczne(3) Zaburzenia
(pochodzenia Ataksja koordynacji ośrodkowego) Zaburzenia ruchowej Ból głowy równowagi
Zaburzenia pamięci Zaburzenia poznawcze Senność Drżenie Oczopląs Hipestezja Dyzartria Zaburzenia uwagi Parestezja
Zaburzenia oka Podwójne Niewyraźne
widzenie widzenie Zaburzenia ucha i Zawroty głowy błędnika (pochodzenia
błędnikowego) Szumy uszne
Zaburzenia serca Blok przesionkowo- Tachyarytmia
komorowy(1, 2) przedsionkowa (1)Bradykardia(1, 2) Migotanie przedsionków(1, 2)Trzepotanie przedsionków(1, 2)
29
Zaburzenia żołądka i
jelit
Nudności Wymioty
Zaparcia
Wzdęcia
Niestrawność
Suchość w jamie
ustnej
Biegunka
Zaburzenia wątroby
i dróg żółciowych
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
Świąd
Wysypka(1)
Nieprawidłowe
wyniki badań
czynności wątroby(2)
Zwiększona
aktywność
enzymów
wątrobowych
(> 2x ULN)(1)
Obrzęk
naczynioruchowy(1)
Pokrzywka(1)
Zespół Stevensa-Johnsona(1) Martwica toksyczno-rozpływna naskórka(1)
Zaburzenia Bolesne skurczemięśniowo- mięśniszkieletowe i tkanki
łącznej
Zaburzenia ogólne i Zaburzenia chodustany w miejscu Osłabieniepodania Zmęczenie Drażliwość
Uczucie upojenia alkoholowego
Urazy, zatrucia i Upadkipowikłania po Uszkodzeniazabiegach skóry Stłuczenia
(1) Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu.(2) Patrz „Opis wybranych działań niepożądanych”.
(3) Zgłaszane w ramach badań nad PGTCS.
Opis wybranych działań niepożądanych
Stosowanie lakozamidu wiąże się z zależnym od dawki wydłużeniem odstępu PR. Mogą wystąpićdziałania niepożądane związane z wydłużeniem odstępu PR (np. blok przedsionkowo-komorowy,omdlenia, bradykardia).
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z padaczką (w terapii wspomagającej) niezbyt często zgłaszano dla lakozamidu 200 mg, 400 mg, 600 mg i placebo występowanie działań niepożądanych w postaci bloku P-K pierwszego stopnia, odpowiednio: 0,7%; 0%; 0,5% oraz 0%. W badaniachklinicznych nie stwierdzano bloku drugiego ani wyższego stopnia. Jednakże dopuszczeniu produktuleczniczego do obrotu, zgłaszano przypadki bloku P-K drugiego i trzeciego stopnia w związku zleczeniem lakozamidem. W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanielakozamidu i karbamazepiny CR, wydłużenie odstępu PR w obu grupach było porównywalne.Omdlenia w zbiorczych danych z badań klinicznych dotyczących leczenia wspomagającegowystępowały niezbyt często, a ich częstość w grupie chorych na padaczkę leczonych lakozamidem(n=944) (0,1%) i otrzymującymi placebo (n=364) (0,3%) była podobna. W badaniu dotyczącymmonoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny CR, omdleniawystąpiły u 7/444 (1,6%) pacjentów leczonych lakozamidem oraz u 1/442 (0,2%) pacjentówotrzymujących karbamazepinę CR.
30
W krótkookresowych badaniach klinicznych nie zgłaszano przypadków migotania ani trzepotaniaprzedsionków, jednak obydwa działania opisywano w otwartych badaniach dotyczących padaczki orazpo wprowadzeniu produktu do obrotu.
Nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u dorosłych pacjentów z częściowymi napadamipadaczkowymi przyjmujących 1 do 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych jednocześnie,stwierdzano nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby. Zwięszenie stężenia ALT do ≥3 x ULN wystąpiło u 0,7% (7/935) pacjentów przyjmujących Vimpat i u 0% (0/356) pacjentów przyjmujących placebo.
Wielonarządowe reakcje nadwrażliwości
Zgłaszano wielonarządowe reakcje nadwrażliwości (tzw. wysypka polekowa z eozynofilią i objawaminarządowymi, zespół DRESS) u pacjentów leczonych niektórymi lekami przeciwpadaczkowymi.Niniejsze reakcje różnią się w zakresie objawów, jednak zazwyczaj występują gorączka oraz wysypkai mogą być związane z udziałem różnych układów narządowych. W razie podejrzeniawielonarządowej reakcji nadwrażliwości należy przerwać leczenie lakozamidem.
Dzieci i młodzież
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu w badaniach z grupą kontrolną otrzymującą placebo (patrz szczegółowe informacje na temat badania w punkcie 5.1) i otwartych (n=408) w terapii wspomagającej u dzieci w wieku od 4 lat z napadami częściowymi był zgodny z profilem bezpieczeństwa ustalonym u dorosłych pacjentów, jednakże częstość występowania niektórychdziałań niepożądanych (senność, wymioty, drgawki) była większa. W populacji dzieci i młodzieżyzgłaszano też dodatkowe działania niepożądane (zapalenie nosogardła, gorączka, zapalenie gardła,osłabienie apetytu, letarg i zmiany zachowania): zapalenie nosogardła (15,7%), wymioty (14,7%),senność (14,0%), zawroty głowy (13,5%), gorączka (13,0%), drgawki (7,8%), osłabienie apetytu(5,9%), zapalenie gardła (4.7%), letarg (2,7%) i zmiany zachowania (1,7%).
Co najmniej jedno działanie niepożądane wystąpiło u łącznie 67,8% pacjentów przydzielonych losowodo grupy przyjmującej lakozamid i 58,1% przydzielonych losowo do grupy placebo.Funkcjonowanie behawioralne, poznawcze i emocjonalne oceniane przy użyciu kwestionariuszaAchenbacha CBCL i kwestionariusza BRIEF na początku badań oraz w ich trakcie, okazały się naogół stabilne w trakcie trwania badania.
Pacjenci w podeszłym wieku
W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu ikarbamazepiny CR, rodzaje działań niepożądanych związanych z leczeniem lakozamidem u pacjentóww podeszłym wieku (≥65. roku życia) wydawały się podobne do obserwowanych u pacjentów wwieku poniżej 65 lat. Jednak u pacjentów w podeszłym wieku, w porównaniu z młodszymi osobamidorosłymi, częściej (różnica ≥5%) występowały upadki, biegunka i drżenia. Najczęstszym działaniemniepożądanym, dotyczącym układu sercowo-naczyniowego u osób w podeszłym wieku, w porównaniuz młodszymi pacjentami dorosłymi, był blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia. W grupieleczonej lakozamidem wystąpił on u 4,8% (3/62) pacjentów w podeszłym wieku i u 1,6% (6/382)młodszych osób dorosłych. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu zdarzeńniepożądanych wyniosła 21,0% (13/62) u pacjentów w podeszłym wieku i 9,2% (35/382) u młodszychosób dorosłych w grupie leczonej lakozamidem. Różnice obserwowane pomiędzy pacjentami wpodeszłym wieku a młodszymi osobami dorosłymi były podobne w grupie pacjentów przyjmującychlek porównawczy.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
31
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszaniawymienionego w
załączniku V.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Objawy obserwowane po przypadkowym lub zamierzonym przedawkowaniu lakozamidu są główniezwiązane z OUN i układem pokarmowym.
Rodzaje działań niepożądanych występujące u pacjentów, którym podano dawki większe niż 400 mg do 800 mg, nie różniły się klinicznie od zdarzeń występujących u pacjentów po podaniu zalecanych dawek lakozamidu.
Obserwowane objawy po podaniu dawki większej niż 800 mg/dobę to: zawroty głowy, nudności, wymioty, napady padaczkowe (napady toniczno-kloniczne uogólnione, stan padaczkowy). Stwierdzano również: zaburzenia przewodzenia serca, wstrząs i śpiączkę. Zgłaszano przypadki śmiertelne po ostrym przedawkowaniu polegającym na jednorazowym przyjęciu kilku gramów lakozamidu.
Postępowanie
Nie istnieje swoiste antidotum w razie przedawkowania lakozamidu. Leczenie przedawkowanialakozamidu powinno obejmować ogólne środki podtrzymujące i w razie konieczności hemodializę(patrz punkt 5.2).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC:N03AX18
Mechanizm działania
Substancja czynna, lakozamid (R-2-acetamido-N-benzyl-3-metoksypropionamid) jest aminokwasemfunkcjonalizowanym.
Dokładny mechanizm działania przeciwpadaczkowego lakozamidu nie został w pełni poznany.Badania elektrofizjologiczne in vitro wykazały, że lakozamid wybiórczo nasila powolną inaktywację napięciowo-zależnych kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacji nadmiernie pobudliwych neuronalnych błon komórkowych.
Działania farmakodynamiczne
Lakozamid wykazuje działanie przeciwdrgawkowe w wielu zwierzęcych modelach napadówczęściowych i pierwotnie uogólnionych oraz opóźnionego rozwoju procesu kindlingu.W eksperymentach nieklinicznych lakozamid w połączeniu z lewetyracetamem, karbamazepiną,fenytoiną, walproinianem sodu, lamotryginą, topiramatem czy gabapentyną wykazywał synergistycznelub addytywne działanie przeciwdrgawkowe.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady częściowe)
Dorośli
Monoterapia
Skuteczność lakozamidu w monoterapii ustalono w badaniu porównawczym z karbamazepiną CRmającym na celu wykazanie co najmniej równoważnej skuteczności (ang. non-inferiority), prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych w grupie 886 pacjentów w wieku co najmniej 16 lat z nowo rozpoznaną lub niedawno zdiagnozowaną padaczką. U pacjentów
32
musiały występować niesprowokowane napady padaczkowe częściowe lub częściowe wtórnieuogólnione. W ramach randomizacji, pacjentów przydzielono w stosunku 1:1 do grupy leczonejkarbamazepiną CR lub lakozamidem w tabletkach. Dawka była uzależniona od odpowiedzi naleczenie i mieściła się w przedziale 400–1200 mg/dobę w przypadku karbamazepiny CR oraz 200–600 mg/dobę w przypadku lakozamidu. Czas trwania leczenia wynosił maksymalnie 121 tygodni wzależności od odpowiedzi na leczenie.
Oszacowana z wykorzystaniem estymatora czasu przeżycia Kaplana-Meiera częstość przypadkówuwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy wyniosła 89,8% u pacjentów leczonychlakozamidem oraz 91,1% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR. Skorygowana różnica bezwzględna pomiędzy metodami leczenia wyniosła -1,3% (95% CI: -5,5; 2,8). Oszacowana z wykorzystaniem estymatora Kaplana-Meiera częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 12 miesięcy wyniosła 77,8% u pacjentów leczonych lakozamidemoraz 82,7% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR.
Częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy u pacjentów w wieku co najmniej 65 lat (62 pacjentów w grupie leczonej lakozamidem oraz 57 w grupie otrzymującej karbamazepinę CR) była podobna w obu grupach terapeutycznych. Była przy tym zbliżona do obserwowanej w populacji ogólnej. W populacji osób w podeszłym wieku dawka podtrzymująca lakozamidu wyniosła 200 mg/ dobę u 55 pacjentów (88,7%), 400 mg/dobęu 6 pacjentów (9,7%) a w przypadku 1 uczestnika (1,6%) dawkę zwiększono do ponad 400 mg/dobę.
Zmiana leczenia na monoterapię
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania lakozamidu po zmianie leczenia na monoterapię oceniono wwieloośrodkowym, randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby zwykorzystaniem historycznej grupy kontrolnej. W tym badaniu u 425 pacjentów w wieku 16–70 lat zniekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi, którzy przyjmowali stałe dawki jednego lub dwóch dostępnych na rynku przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, zmieniono leczenie na monoterapię lakozamidem, przydzielając w ramach randomizacji do grupy otrzymującej dawkę 400 mg lub 300 mg na dobę (w stosunku 3:1). W grupie leczonych pacjentów, u których ukończono stopniowe zwiększanie dawki i rozpoczęto odstawianie przeciwpadaczkowych produktów leczniczych (odpowiednio 284 i 99 pacjentów), monoterapię kontynuowano przez 57–105 dni (mediana 71 dni) odpowiednio u 71,5% oraz 70,7% pacjentów w docelowym okresie obserwacji wynoszącym 70 dni.
Terapia wspomagająca
Skuteczność działania lakozamidu w leczeniu uzupełniającym w zalecanych dawkach
(200 mg/dobę, 400 mg/dobę) wykazano w 3 wieloośrodkowych, randomizowanych, kontrolowanychplacebo badaniach klinicznych trwających 12 tygodni. Lakozamid 600 mg/dobę okazał się równieżskuteczny w kontrolowanych badaniach w leczeniu uzupełniającym, jednak skuteczność była podobna do obserwowanej po dawce 400 mg/dobę, a pacjenci gorzej tolerowali dawkę 600 mg/dobę z powodu działań niepożądanych dotyczących OUN i przewodu pokarmowego. Dlatego nie zaleca się stosowania dawki 600 mg/dobę. Maksymalną zalecaną dawką jest 400 mg/dobę. Wymienione badania z udziałem 1308 pacjentów, u których napady częściowe występowały średnio od 23 lat, miały na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa lakozamidu podawanego jednocześnie z 1-
3 przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi u pacjentów z niekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi i częściowymi wtórnie uogólnionymi. Ogólny odsetek pacjentów z 50% zmniejszeniem częstości napadów wynosił odpowiednio 23%, 34% i 40% dla placebo, lakozamidu 200 mg/dobę i lakozamidu 400 mg/dobę.
Dzieci i młodzież
Napady częściowe mają taką samą manifestację kliniczną u dzieci w wieku od 4 lat, jak u osóbdorosłych. Dane dotyczące skuteczności lakozamidu u dzieci w wieku co najmniej 4 lata ekstrapolowano na podstawie danych dotyczących młodzieży i dorosłych z napadami częściowymi, u których spodziewana była podobna odpowiedź, jeśli zastosowano dawkowanie odpowiednie dla dzieci (patrz punkt 4.2) i wykazano bezpieczeństwo stosowania (patrz punkt 4.8).
Skuteczność potwierdzoną na zasadach ekstrapolacji opisanych powyżej potwierdzono w podwójniezaślepionym badaniu z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo. Badanie składało się z 8-
33
tygodniowego okresu wstępnego, po którym następował 6-tygodniowy okres stopniowegozwiększania dawki. Kwalifikujący się pacjenci leczeni w stałym schemacie z zastosowaniem od 1 donie więcej niż 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, u których nadal wystąpiły conajmniej 2 częściowe napady drgawkowe w okresie 4 tygodni przed badaniem przesiewowym, a fazabez napadów drgawkowych trwała krócej niż 21 dni w okresie 8 tygodni przed włączeniem do okresuwstępnego badania, zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej placebo (n=172) lub grupyleczonej lakozamidem (n=171).
Podawanie leku rozpoczynano od dawki 2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kglub od dawki 100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg, w dwóch dawkach podzielonych. W okresie stopniowego zwiększania dawki, dawkę lakozamidu zwiększano w odstępach tygodniowych o 1-2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kg lub o 50-100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg do uzyskania docelowego zakresu dawek stosowanych w leczeniu podtrzymującym.
Aby zakwalifikować się do włączenia do 10-tygodniowego okresu leczenia podtrzymującego,uczestnicy musieli osiągnąć minimalną docelową dawkę dla ich kategorii wagowej wostatnich 3 dniach okresu zwiększania dawki. W okresie leczenia podtrzymującego badani musielipozostać na stałej dawce lakozamidu lub byli wycofywani i włączani do zaślepionego okresumodyfikacji dawki.
Odnotowano statystycznie istotną (p=0,0003) i klinicznie znaczącą redukcję częstości występowania napadów częściowych w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującego w grupie lakozamidu w porównaniu z grupą placebo. Redukcja w porównaniu z placebo w analiziekowariancji wyniosła 31,72% (95% CI: 16,342-44,277).
Ogólny odsetek pacjentów uzyskujących zmniejszenie częstości występowania napadów częściowycho co najmniej 50% w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującegowyniósł 52,9% w grupie lakozamidu i 33,3% w grupie placebo.
Ocena jakości życia określona przy użyciu pediatrycznego kwestionariusza oceny jakości życiawskazała, że pacjenci w obu grupach (lakozamidu i placebo) mieli podobną i stabilną jakość życiazwiązaną ze zdrowiem podczas całego okresu leczenia.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady toniczno-kloniczne pierwotnie
uogólnione)
Skuteczność lakozamidu w ramach leczenia wspomagającego stosowanego przez pacjentów w wiekuczterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno-klonicznymipierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalized tonic-clonic seizures, PGTCS) ustalono w ramach 24-tygodniowego, randomizowanego, prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych, kontrolowanego placebo, wieloośrodkowego badania klinicznego. Badanie obejmowało 12 tygodniowy wyjściowy okres historyczny i 4 tygodniowy wyjściowy okres prospektywny oraz 24- tygodniowy okres leczenia (w tym 6-tygodniowy okres dostosowywania dawki i 18- tygodniowy okres leczenia podtrzymującego). Spełniający kryteria kwalifikacyjne pacjenci, przyjmujący stałą dawkę 1–3 leków przeciwpadaczkowych z przynajmniej trzema udokumentowanymi PGTCS podczas 16-tygodniowego połączonego okresu wyjściowego, zostali zrandomizowani w stosunku 1:1 do grupy przyjmujących lakozamid albo placebo (pacjenci w zbiorze pełnej analizy: lakozamid n=118, placebo n=121; z tego 8 pacjentów w grupie wiekowej od ≥4 do <12 lat i 16 pacjentów w grupiewiekowej od ≥12 do <18 lat przyjmowało LCM, a, odpowiednio, 9 i 16 pacjentów przyjmowało placebo).
Dawki stosowane przez pacjentów zwiększano do osiągnięcia docelowej dawki stosowanej w okresie leczenia podtrzymującego wynoszącej, odpowiednio, 12 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała poniżej 30 kg, 8 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała od 30 do mniej niż 50 kg albo 400 mg/dobęu pacjentów o masie ciała wynoszącej 50 kg albo więcej.
Zmienna oceny skuteczności Placebo Lakozamid Parametr N=121 N=118Czas do wystąpienia drugiego PGTCS
Mediana (dni) 77,0 -Przedział ufności 95% 49,0; 128,0 -Lakozamid – placebo
34
Zmienna oceny skuteczności Placebo Lakozamid Parametr N=121 N=118 Współczynnik ryzyka 0,540 Przedział ufności 95% 0,377; 0,774 Wartość p < 0,001Brak napadów
Estymata Kaplana-Meiera ze 17,2 31.3stratyfikacją (%)
Przedział ufności 95% 10,4; 24,0 22,8; 39,9 Lakozamid – placebo 14,1 Przedział ufności 95% 3,2; 25,1 Wartość p 0,011Uwaga: W przypadku grupy przyjmującej lakozamid mediana czasu do wystąpienia drugiego PGTCSnie mogła zostać oszacowana metodą Kaplana-Meiera, ponieważ u ˃50% pacjentów nie wystąpiłdrugi PGTCS przed Dniem 166.
Wyniki w podgrupie pacjentów pediatrycznych były zgodne z wynikami uzyskanymi w populacji ogólnej w odniesieniu do pierwszorzędowych, drugorzędowych i innych punktów końcowychdotyczących skuteczności.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Lakozamid po podaniu doustnym jest szybko i całkowicie wchłaniany. Biodostępność lakozamidu popodaniu doustnym tabletek produktu Vimpat wynosi w przybliżeniu 100%. Po podaniu doustnymstężenie w osoczu niezmienionego lakozamidu szybko wzrasta i osiąga Cmax po 0,5 godzinie do 4 godzin. Vimpat tabletki i syrop doustny są biorównoważne. Pokarm nie wpływa na szybkość i stopień wchłaniania.
Dystrybucja
Objętość dystrybucji wynosi w przybliżeniu 0,6 l/kg. Lakozamid wiąże się z białkami osocza wstopniu mniejszym niż 15%.
Metabolizm
95% podanej dawki wydalane jest z moczem w formie lakozamidu oraz jako metabolity. Metabolizmlakozamidu nie został w pełni scharakteryzowany.
Głównymi związkami wydalanymi z moczem jest niezmieniony lakozamid (około 40% dawki) orazjego metabolit O-desmetylowy (mniej niż 30%).
Frakcja polarna, będąca prawdopodobnie pochodnymi seryny, stanowiła około 20% związków w moczu, jednak była wykrywana jedynie w nieznacznych ilościach (0–2%) w osoczu niektórych pacjentów. Niewielkie ilości innych metabolitów były również wykrywane w moczu (0,5–2%). Dane z badań in vitro wskazują, że enzymy CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego, ale w badaniach in vivo nie potwierdzono, który izoenzym madominujący udział.
Nie obserwowano istotnych klinicznie różnic w ekspozycji na lakozamid po porównaniu jegofarmakokinetyki u osób intensywnie metabolizujących (z aktywnym enzymem CYP2C19) oraz słabometabolizujących (z nieaktywnym enzymem CYP2C19). Ponadto, badanie interakcji z omeprazolem(inhibitorem CYP 2C19) nie wykazało istotnych klinicznie zmian stężenia lakozamidu w osoczu, cowskazuje, że znaczenie tego szlaku metabolicznego jest niewielkie.
Stężenie metabolitu O-desmetylowego lakozamidu w osoczu stanowi w przybliżeniu 15% stężenialakozamidu w osoczu. Ten główny metabolit nie ma znanego działania farmakologicznego.
35
Eliminacja
Lakozamid jest wydalany z krążenia ogólnego przede wszystkim drogą nerkową orazbiotransformacji. Po doustnym i dożylnym podaniu znakowanego radioizotopem lakozamidu wykrytookoło 95% radioaktywności w moczu oraz poniżej 0,5% w kale. Okres półtrwania w fazie eliminacjilakozamidu leku wynosi w przybliżeniu 13 godzin. Farmakokinetyka jest proporcjonalna do dawki i niezmienna w czasie z małą zmiennością między- i wewnątrzosobniczą. Przy dawkowaniu dwa razy na dobę stan stacjonarny w osoczu jest uzyskiwany po 3 dniach. Stężenie w osoczu wzrasta przy współczynniku kumulacji wynoszącym około 2.
Farmakokinetyka u specjalnych grup pacjentów
Płeć
Badania kliniczne wskazują, że płeć nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na stężenie lakozamiduw osoczu.
Zaburzenia czynności nerek
Wartość AUC dla lakozamidu zwiększała się o około 30% u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymizaburzeniami czynności nerek oraz o 60% u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek ischyłkową niewydolnością nerek, którzy wymagali hemodializy, w porównaniu do zdrowychochotników. Wartość Cmax nie ulegała zmianie.
Lakozamid jest skutecznie usuwany z osocza przy zastosowaniu hemodializy. Po 4-godzinnejhemodializie wartość AUC lakozamidu zmniejsza się o około 50%. Z tego względu zaleca się podaniedodatkowej dawki leku po hemodializie (patrz punkt 4.2). U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimizaburzeniami nerek kilkakrotnie wzrastała ekspozycja na metabolit O-desmetylowy. U pacjentów zeschyłkową niewydolnością nerek, którzy nie byli poddawani hemodializom, poziom tego metabolitubył podwyższony i stale wzrastał w 24-godzinnym okresie pobierania próbek. Nie wiadomo, czywiększa ekspozycja na metabolit u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek może przyczyniaćsię do wystąpienia zdarzeń niepożądanych, jednak nie wykryto jego aktywności farmakologicznej.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Child-Pugh)obserwowano większe stężenia lakozamidu w osoczu (wzrost AUC o około 50% powyżej normy).Większa ekspozycja po części wynikała z zaburzeń czynności nerek u tych pacjentów. Oceniono, żespadek klirensu pozanerkowego u pacjentów w tym badaniu odpowiadał za około 20% wzrostuwartości AUC lakozamidu. Nie oceniano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2).
Osoby w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
W badaniu z udziałem mężczyzn i kobiet w podeszłym wieku, w tym 4 pacjentów w wieku >75 lat,wartości AUC były wyższe niż u młodych mężczyzn o odpowiednio około 30 i 50%. Jest to częściowozwiązane z mniejszą masą ciała. Porównanie tych wartości po znormalizowaniu masy ciała wykazało różnicę odpowiednio o 26 i 23%. Zaobserwowano także większą zmienność ekspozycji. U pacjentów w podeszłym wieku, biorących udział w tym badaniu, klirens nerkowy lakozamidu był tylko nieznacznie zmniejszony.
Ogólnie rzecz biorąc, uważa się, że nie trzeba zmniejszać dawki, chyba że jest to wskazane z powodupogorszenia czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież
Profil farmakokinetyczny lakozamidu u dzieci został określony w analizie farmakokinetycznej populacji na podstawie skąpych danych dotyczących stężenia w osoczu uzyskanych z jednego badania z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo oraz trzech otwartych badań z udziałem 414 dzieci z padaczką w wieku od 6 miesięcy od 17 lat. Zakres stosowanej dawki lakozamidu wynosił od 2 do 17,8 mg/kg mc./dobę podawane dwa razy na dobę, z maksymalnądawką 600 mg/dobę u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg.
Typowy klirens osoczowy oszacowano na 1,04 l/h, 1,32 l/h i 1,86 l/h u dzieci i młodzieży o masieciała, odpowiednio 20 kg, 30 kg i 50 kg. Dla porównania u pacjentów dorosłych (o masie ciała 70 kg)
36
klirens osoczowy wynosił 1,92 l/h.
Analiza farmakokinetyki populacyjnej z wykorzystaniem niewielkiej liczby próbek pobranychw ramach badania nad PGTCS wykazała podobną ekspozycję u pacjentów z PGTCS i pacjentówz napadami częściowymi.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Stężenia lakozamidu w osoczu uzyskane w badaniach toksyczności były podobne lub jedynienieznacznie wyższe od stężeń stwierdzanychu pacjentów, co oznacza, że margines ekspozycji u ludzijest niewielki lub nie istnieje.
Badanie farmakologiczne bezpieczeństwa stosowania lakozamidu podawanego dożylnie znieczulonympsom wykazało przejściowe wydłużenie odstępu PR i czasu trwania zespołu QRS, a także spadekciśnienia tętniczego krwi, najprawdopodobniej na skutek hamowania czynności serca. Te przejściowezmiany rozpoczęły się, gdy zastosowano stężenia odpowiadające maksymalnej zalecanej dawce wwarunkach klinicznych. Po podaniu dawek 15-60 mg/kg mc. znieczulonym psom i małpomCynomolgus obserwowano zmniejszenie przewodzenia przedsionkowego i komorowego, blok irozkojarzenie przedsionkowo-komorowe.
W badaniach toksyczności dawek wielokrotnych zaobserwowano niewielkie, odwracalne zmiany wwątrobie u szczurów, co wystąpiło po zastosowaniu dawek około 3 razy większych niż ekspozycjakliniczna. Zmiany te obejmowały zwiększenie masy narządu, przerost hepatocytów, zwiększeniestężeń enzymów wątrobowych w surowicy oraz podwyższenie poziomu cholesterolu całkowitego itriglicerydów. Poza przerostem hepatocytów nie zaobserwowano innych zmian histopatologicznych.W badaniach oceniających toksyczny wpływ na rozród i rozwój osobniczy u gryzoni i królików nieobserwowano działania teratogennego, u szczurów natomiast odnotowano wzrost liczby martwychurodzeń i zgonów potomstwa w okresie okołoporodowym oraz nieznaczny spadek liczebności żywegomiotu i masy ciała potomstwa po dawkach toksycznych dla samicy, odpowiadających systemowympoziomom ekspozycji, które były podobne do spodziewanej ekspozycji klinicznej. Ponieważ niemożna było zbadać wyższej ekspozycji u zwierząt, w związku z toksycznością dla samic, dane sąniewystarczające, aby w pełni scharakteryzować potencjalną toksyczność dla zarodka i płodu orazdziałanie teratogenne lakozamidu.
Badania u szczurów wykazały, że lakozamid i (lub) jego metabolity z łatwością przenikały barieręłożyskową.
U młodych szczurów i psów stwierdzane rodzaje toksyczności nie różniły się od obserwowanych uzwierząt dorosłych. U młodych szczurów, odnotowano zmniejszenie masy ciała pp narażeniuukładowym na poziomie podobnym do spodziewanego narażenia klinicznego. U młodych psówprzejściowe i związane z dawką oznaki kliniczne z OUN zaczęły się pojawiać na poziomie narażeniaukładowego poniżej oczekiwanego narażenia klinicznego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki
celuloza mikrokrystaliczna hydroksypropyloceluloza hydroksypropyloceluloza (niskopodstawiona)krzemionka koloidalna bezwodna
krospowidon (poliplazdon XL-10, jakość farmaceutyczna)magnezu stearynian
Powłoka tabletki
alkohol poliwinylowyglikol polietylenowy 3350talk
37
tytanu dwutlenek (E171)
Vimpat 50 mg, tabletki powlekane: żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenek czarny (E172),
indygotyna lak (E132)
Vimpat 100 mg, tabletki powlekane: żelaza tlenek żółty (E172)
Vimpat 150 mg, tabletki powlekane: żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza
tlenek czarny (E172)
Vimpat 200 mg, tabletki powlekane: indygotyna lak (E132)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
5 lat
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister PVC/PVDC pokryty folią aluminiową.
Zestaw do rozpoczynania leczenia zawiera 4 pudełka tekturowe, każde zawierajace 14 tabletek lekuVimpat, tabeltki powlekane po 50 mg, 100 mg, 150 mg oraz 200 mg.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/013
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29 sierpnia 2008Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31 lipca 2013
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
{MM/RRRR}
38
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej EuropejskiejAgencji Leków
http://www.ema.europa.eu/.
39
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 10 mg/ml, syrop
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każdy 1 ml syropu zawiera 10 mg lakozamidu.Butelka 200 ml zawiera 2000 mg lakozamidu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każdy 1 ml produktu Vimpat syrop zawiera 187 mg sorbitolu (E420), 2,60 mg soli sodowejparahydroksybenzoesanu metylu (E219), 2,14 mg glikolu propylenowego (E1520), 1,42 mg sodui 0,032 mg aspartamu (E951).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Syrop.
Lekko lepki, przejrzysty roztwór, bezbarwny do żółtobrązowego.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Vimpat jest wskazany w monoterapii w leczeniu napadów częściowych i częściowych wtórnieuogólnionych u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat z padaczką.Vimpat jest przeznaczony do stosowania w terapii wspomagającej:
napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży
i dzieci w wieku od czterech lat z padaczką;
napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży i dzieci
w wieku od czterech lat z uogólnioną padaczką idiopatyczną .
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Lakozamid musi być przyjmowany dwa razy na dobę (zwykle rano i wieczorem). Lakozamid można przyjmować niezależnie od posiłku.
W razie pominięcia dawki należy zalecić pacjentowi natychmiastowe przyjęcie pominiętej dawki, anastępnie przyjęcie kolejnej dawki lakozamidu o zwykłej ustalonej porze. Jeżeli do pory przyjęciakolejnej dawki pozostało mniej niż 6 godzin, pacjentowi należy zalecić odczekanie i przyjęcie kolejnejdawki lakozamidu o zwykłej ustalonej porze. Nie należy przyjmować podwójnej dawki.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz dorośli
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania u młodzieży i dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz dorosłych. Więcej informacji w poniższej tabeli.
Monoterapia Terapia wspomagająca Dawka początkowa 100 mg/dobę lub 200 mg/dobę 100 mg/dobę
Pojedyncza dawka nasycająca
(jeżeli dotyczy)
200 mg 200 mg
40
Dostosowywanie (stopniowe 50 mg dwa razy na dobę 50 mg dwa razy na dobęzwiększanie dawki) (100 mg/dobę) w odstępach (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych tygodniowych
Maksymalna zalecana dawka do 600 mg/dobę do 400 mg/dobę
Monoterapia (w leczeniu napadów częściowych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
Leczenie lakozamidem można również rozpocząć od dawki 100 mg dwa razy na dobę na podstawiedokonanej przez lekarza oceny wymaganego obniżenia liczby napadów padaczkowych w zestawieniuz potencjalnymi działaniami niepożądanymi.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i ] jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki wynoszącej 300 mg dwa razy na dobę (600 mg/dobę).W przypadku pacjentów, uktórych osiągnięto dawkę przekraczającą 400 mg/dobę i którzy wymagają zastosowania dodatkowegoprzeciwpadaczkowego produktu leczniczego, należy stosować się do opisanego poniżej dawkowaniapodczas terapii wspomagającej.
Terapia wspomagająca (w leczeniu napadów częściowych lub w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć do wstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki dobowej wynoszącej 400 mg (200 mg dwa razy na dobę).
Rozpoczęcie leczenia lakozamidem z użyciem dawki nasycającej (wstępna monoterapia lub zmiana leczenia na monoterapię w leczeniu napadów częściowych, lub terapia wspomagająca w leczeniu napadów częściowych, lub terapia wspomagająca napadów toniczno-klonicznych pierwotnieuogólnionych)
Leczenie lakozamidem można również rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającejwynoszącej 200 mg, a następnie, po około 12 godzinach, zastosować schemat leczenia podtrzymującego obejmującego podawanie 100 mg dwa razy na dobę (200 mg/dobę). Późniejsze dostosowanie dawki powinno być uzależnione od indywidualnej odpowiedzi na leczenie oraz jego tolerancji i prowadzone jak podano powyżej. Dawkę nasycającą można zastosować, jeśli lekarz stwierdzi, że uzasadnione jest szybkie uzyskanie stężenia lakozamidu w stanie stacjonarnym w osoczu oraz efektu terapeutycznego. Należy ją podawać pod kontrolą lekarza z uwzględnieniem możliwości częstszego występowania ciężkich zaburzeń rytmu serca i działań niepożądanych dotyczących ośrodkowego układu nerwowego (patrz punkt 4.8). Podawanie dawki nasycającej nie było oceniane w ostrych stanach chorobowych, takich jak stan padaczkowy.
Przerwanie stosowania
Zgodnie z obecną praktyką kliniczną, w razie konieczności przerwania leczenia zaleca się stopnioweodstawianie lakozamidu (np.: zmniejszając dawkę dobową o 200 mg/ tydzień).
U pacjentów, u których dojdzie do ciężkich zaburzeń rytmu serca należy przeprowadzić ocenęstosunku korzyści klinicznych do ryzyka i w razie potrzeby przerwać podawanie lakozamidu.
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Dostosowanie dawki nie jest wymagane u osób w podeszłym wieku. U osób starszych należy wziąćpod uwagę związane z wiekiem zmniejszenie klirensu nerkowego przy jednoczesnym zwiększeniuwartości AUC (patrz „Zaburzenia czynności nerek” poniżej oraz punkt 5.2).
Dane kliniczne dotyczące leczenia padaczki u osób w podeszłym wieku, w szczególności z wykorzystaniem dawek przekraczających 400 mg na dobę są ograniczone (patrz punkt 4.4, 4.8 i 5.1).
41
Zaburzenia czynności nerek
U dzieci i dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirenskreatyniny >30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest wymagane. U dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, można rozważyć podanie dawki nasycającej 200 mg, jednak należy zachować ostrożnośćpodczas późniejszego dostosowywania dawki (>200 mg/dobę).
U dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z ciężkimi zaburzeniami czynnościnerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się stosowanie maksymalnej dawki 250 mg/dobę i należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki. Jeśli zalecana jest dawka nasycająca, po podaniu dawki inicjującej 100 mg przez pierwszy tydzień, należy kontynuować leczenie, podając 50 mg dwa razy na dobę. U dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się zmniejszenie maksymalnej zalecanej dawki o 25%. U wszystkich pacjentów hemodializowanych zaleca się podawanie dodatkowo do 50% podzielonej dawki dobowej bezpośrednio po zakończeniu hemodializy.
Leczenie pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek powinno przebiegać z zachowaniemostrożności ze względu na niewielkie doświadczenie kliniczne i kumulację metabolitu (o nieznanymdziałaniu farmakologicznym).
Zaburzenia czynności wątroby
Maksymalna zalecana dawka u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych złagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby to 300 mg/dobę.
Ustalanie dawki u tych pacjentów powinno być prowadzone ostrożnie ze względu na możliwe współistnienie zaburzeń czynności nerek. U młodzieży i dorosłych o masie ciała co najmniej 50 kg można rozważyć podanie dawki nasycającej 200 mg, jednak należy zachować ostrożność podczas późniejszego ustalania dawki (>200 mg/dobę). W oparciu o dane dotyczące dorosłych, u dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, zaleca się zmniejszenie maksymalnej dawki o 25%. Nie badano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2). Dorosłym i dzieciom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lakozamid można podawać wyłącznie, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem. Na podstawie uważnej obserwacji aktywności choroby i możliwych działań niepożądanych u pacjenta, konieczne może być dostosowanie dawki.
Dzieci i młodzież
Lekarz powinien przepisać najwłaściwszą postać farmaceutyczną i moc leku w zależności od masyciała pacjenta i dawki.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg
Dawkowanie u młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg jest takie samo, jak u pacjentów dorosłych (patrz powyżej).
Dzieci (w wieku od 4 lat) i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Dawka jest ustalana w zależności od masy ciała. Z tego powodu zaleca się rozpoczęcie terapii odsyropu, a następnie zmianę na tabletki, w razie potrzeby. Przepisując syrop dawkę należy podawać wjednostakach objętości (ml) zamiast masy (mg).
Monoterapia (w leczeniu napadów częściowych)
Zalecana dawka początkowa to 2 mg/kg mc./dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 4 mg/kg mc./dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 2 mg/kg mc./dobę w odstępach tygodniowych. Dawkę należy zwiększać stopniowo douzyskania optymalnej odpowiedzi. U dzieci o masie ciała poniżej 40 kg maksymalna zalecana dawkawynosi do 12 mg/kg mc./dobę. U dzieci o masie ciała od 40 do poniżej 50 kg, maksymalna zalecanadawka wynosi 10 mg/kg mc./dobę.
42
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania w monoterapii u dzieci i młodzieży omasie ciała poniżej 50 kg.
Dawka początkowa 2 mg/kg mc./dobę
Pojedyncza dawka nasycająca Nie zalecanaDostosowywanie (s topniowe zwiększanie dawki 2 mg/kg mc./dobę co tydzieńMaksymalna zalecana dawka u pacjentów <40 kg do 12 mg/kg mc./dobęMaksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥40 kg do 10 mg/kg mc./dobędo <50 kg
W poniższych tabelach podano przykłady objętości syropu na dawkę zależnie od przepisanej dawki imasy ciała. Potrzebną objętość syropu należy obliczyć na podstawie dokładnie zmierzonej masy ciaładziecka.
Monoterapia - dawki przyjmowane dwa razy na dobę przez dzieci w wieku od od 4 lat o masie ciała
poniżej 40 kg(1):
Masa Dawka 0,2 ml/kg mc. 0,3 ml/kg mc. 0,4 ml/kg mc. 0,5 ml/kg mc. Maksymalnaciała początkowa: (2 mg/kg mc.) (3 mg/kg mc.) (4 mg/kg mc.) (5 mg/kg mc.) zalecana 0,1 ml/kg mc. dawka: (1 mg/kg mc.) 0,6 ml/kg mc. (6 mg/kg mc.)
10 kg 1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 ml (10 mg) (20 mg) (30 mg) (40 mg) (50 mg) (60 mg)15 kg 1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 ml (15 mg) (30 mg) (45 mg) (60 mg) (75 mg) (90 mg)20 kg 2 ml 4 ml 6 ml 8 ml 10 ml 12 ml (20 mg) (40 mg) (60 mg) (80 mg) (100 mg) (120 mg)25 kg 2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 ml 15 ml (25 mg) (50 mg) (75 mg) (100 mg) (125 mg) (150 mg)30 kg 3 ml 6 ml 9 ml 12 ml 15 ml 18 ml (30 mg) (60 mg) (90 mg) (120 mg) (150 mg) (180 mg)35 kg 3,5 ml 7 ml 10,5 ml 14 ml 17,5 ml 21 ml (35 mg) (70 mg) (105 mg) (140 mg) (175 mg) (210 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpatsyrop 10 mg/ml.
Monoterapia - dawki przyjmowane dwa razy na dobę przez dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała od 40 kg do poniżej 50 kg (1) (2):
Masa Dawka 0,2 ml/kg mc. 0,3 ml/kg mc. 0,4 ml/kg mc. Maksymalna zalecana dawka:ciała początkowa: (2 mg/kg mc.) (3 mg/kg mc.) (4 mg/kg mc.) 0,5 ml/kg mc. 0,1 ml/kg mc. (5 mg/kg mc.) (1 mg/kg mc.)
40 kg 4 ml 8 ml 12 ml 16 ml 20 ml (40 mg) (80 mg) (120 mg) (160 mg) (200 mg)45 kg 4,5 ml 9 ml 13,5 ml 18 ml 22,5 ml (45 mg) (90 mg) (135 mg) (180 mg) (225 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpatsyrop 10 mg/ml.
(2) Dawkowanie u młodzieży o masie ciała co najmniej 50 kg jest takie same, jak u dorosłych.
Terapia wspomagająca (w leczeniu napadów częściowych lub w leczeniu napadów toniczno- klonicznych pierwotnie uogólnionych)
Zalecana dawka początkowa to 2 mg/kg mc./dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 4 mg/kg mc./dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 2 mg/kg mc./dobę w odstępach tygodniowych. Dawkę należy zwiększać stopniowo do
43
uzyskania optymalnej odpowiedzi. Ze względu na zwiększony w porównaniu do dorosłych klirens, udzieci o masie ciała poniżej 20 kg maksymalna zalecana dawka wynosi do 12 mg/kg mc./dobę. Udzieci o masie ciała od 20 do poniżej 30 kg, maksymalna zalecanadawka wynosi 10 mg/kg mc./dobę, a u dzieci o masie ciała od 30 do poniżej 50 kg, maksymalna dawka wynosi 8 mg/kg mc./dobę, chociaż w badaniach otwartych (patrz punkt 4.8 i 5.2) niewielkiej grupie takich dzieci podawano dawkę do 12 mg/kg mc./dobę.
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania w terapii wspomagającej u dzieci imłodzieży o masie ciała poniżej 50 kg.
Dawka początkowa 2 mg/kg mc./dobę
Pojedyncza dawka nasycająca Nie zalecanaDostosowywanie (stopniowe zwiększanie) 2 mg/kg mc./dobę co tydzieńMaksymalna zalecana dawka u pacjentów < 20 kg do 12 mg/kg mc./dobęMaksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥ 20 kg do 10 mg/kg mc./dobędo < 30 kg
Maksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥ 30 kg do 8 mg/kg mc./dobędo < 50 kg
W poniższych tabelach podano przykłady objętości syropu na porcję zależnie od przepisanej dawki imasy ciała. Potrzebną objętość syropu należy obliczyć na podstawie dokładnie zmierzonej masy ciaładziecka.
Terapia wspomagająca - dawki przyjmowane dwa razy na dobę przez dzieci w wieku od 4 lat omasie ciała poniżej 20 kg(1):
Mas Dawka 0,2 ml/kg mc 0,3 ml/kg mc 0,4 ml/kg mc 0,5 ml/kg mc. Maksymalnaa początkowa: . . . (5 mg/kg mc.) zalecanaciała 0,1 ml/kg mc (2 mg/kg mc. (3 mg/kg mc. (4 mg/kg mc. dawka: 0,6 . ) ) ) ml/kg mc. (1 mg/kg mc. (6 mg/kg mc ) .)
10 k 1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 mlg (10 mg) (20 mg) (30 mg) (40 mg) (50 mg) (60 mg)15 k 1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 mlg (15 mg) (30 mg) (45 mg) (60 mg) (75 mg) (90 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpatsyrop 10 mg/ml.
Terapia wspomagająca - dawki przyjmowane dwa razy na dobę przez dzieci i młodzież w wieku od 4 lat o masie ciała od 20 kg do poniżej 30 kg(1):
Masa Dawka 0,2 ml/kg mc. 0,3 ml/kg mc. 0,4 ml/kg mc. Maksymalnaciała początkowa: 0,1 ml/kg mc. (2 mg/kg mc.) (3 mg/kg mc.) (4 mg/kg mc.) zalecana (1 mg/kg mc.) dawka: 0,5 ml/kg mc. (5 mg/kg mc.)
20 kg 2 ml 4 ml 6 ml 8ml 10 ml (20 mg) (40 mg) (60 mg) (80 mg) (100 mg)25 kg 2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 ml (25 mg) (50 mg) (75 mg) (100 mg) (125 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktuVimpat syrop 10 mg/ml.
44
Terapia wspomagająca - dawki przyjmowane dwa razy na dobę przez dzieci i młodzież w wieku od 4 lat o masie ciała od 30 kg do poniżej 50 kg(1):
Masa Dawka 0,2 ml/kg mc. 0,3 ml/kg mc. Maksymalnaciała początkowa: 0,1 ml/kg mc. (2 mg/kg mc.) (3 mg/kg mc.) zalecana (1 mg/kg mc.) dawka: 0,4 ml/kg mc. (4 mg/kg mc.)
30 kg 3 ml (30 mg) 6 ml (60 mg) 9 ml (90 mg) 12 ml (120 mg)35 kg 3,5 ml (35 mg) 7 ml (70 mg) 10,5 ml (105 mg) 14 ml (140 mg)40 kg 4 ml (40 mg) 8 ml (80 mg) 12 ml (120 mg) 16 ml (160 mg)45 kg 4,5 ml (45 mg) 9 ml (90 mg) 13,5 ml (135 mg) 18 ml (180 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpatsyrop 10 mg/ml.
Dawka nasycająca
Nie badano podawania dawki nasycającej u dzieci. Nie zaleca się stosowania dawki nasycającej umłodzieży i dzieci o masie ciała poniżej 50 kg.
Dzieci w wieku poniżej 4 lat
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności lakozamidu u dzieci w wiekuponiżej 4 lat. Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Lakozamid syrop należy stosować doustnie.
Butelkę zawierającą produkt Vimpat syrop należy wstrząsnąć przed użyciem. Lakozamid możnaprzyjmować niezależnie od posiłku.
Do produktu lakozamid syrop dołączony jest kieliszek miarowy z podziałką (dla pacjentów o masieciała co najmniej 50 kg) oraz strzykawka doustna z łącznikiem strzykawki (dla pacjentów o masieciała poniżej 50 kg).
Kieliszek miarowy (dla młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych) Każda podziałka (5 ml) kieliszka zawiera 50 mg lakozamidu.
Dozująca strzykawka doustna (10 ml z podziałką co 0,25 ml) z łącznikiem strzykawki (dla dzieci i młodzieży w wieku od 4 lat o masie ciała poniżej 50 kg)
Jedna pełna strzykawka doustna o pojemności 10 ml zawiera 100 mg lakozamidu. Minimalna objętość, jaką można pobrać do strzykawki to 1 ml, co stanowi 10 mg lakozamidu. Od znaku podziałki oznaczającego 1 ml, każda kolejna kreska podziałki odpowiada pojemności 0,25 ml, cozawiera 2,5 mg lakozamidu.
Instrukcje stosowania znajdują się w ulotce dołączonej do opakowania.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną wpunkcie 6.1.
Rozpoznany blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Myśli i zachowania samobójcze
U pacjentów leczonych przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi w wielu wskazaniachopisywano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza wyników randomizowanych,
45
kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem przeciwpadaczkowych produktówleczniczych wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Mechanizmtego zjawiska nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają występowania zwiększonego ryzyka wprzypadku stosowania lakozamidu.
Dlatego należy obserwować pacjentów pod kątem oznak myśli i zachowań samobójczych i rozważyćodpowiednie leczenie. Należy poradzić pacjentom (i ich opiekunom), aby w razie wystąpienia oznakmyśli i zachowań samobójczych zgłaszali się po pomoc medyczną (patrz punkt 4.8).
Rytm serca i przewodzenie
W badaniach klinicznych z lakozamidem obserwowano zależne od dawki wydłużenie odstępu PR welektrokardiogramie. Lakozamid powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca, na przykład pacjentówzrozpoznanymi zaburzeniami przewodzenia sercowegp lub ciężkimi chorobami serca (np.niedokrwienie mięśnia sercowego/zawał, niewydolność serca, strukturalna choroba serca lubzaburzenia funkcjonowania kanałów sodowych) lub u pacjentów leczonych produktami leczniczymiwpływającymi na przewodzenie serca, w tym lekami przeciwarytmicznymi iprzeciwpadaczkowymiproduktami leczniczymi blokującymi kanały sodowe (patrz punkt 4.5) jak również u osób wpodeszłym wieku.
U tych pacjentów należy rozważyć badanie EKG przed zwiększeniem dawki lakozamidupowyżej 400 mg/dobę oraz po osiągnięciu stanu stacjonarnego.
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u pacjentów z padaczką nie opisywano przypadków migotania i trzepotania przedsionków, jednak obydwa działania zgłaszano w badaniach otwartych dotyczących padaczki oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano przypadki bloku przedsionkowo-komorowego (P-K)(w tym przypadki bloku P-K II stopnia lub wyższego). U pacjentów z chorobami sprzyjającymiwystępowaniu zaburzeń rytmu serca opisywano przypadki tachyarytmii. W rzadkich przypadkach tezdarzenia prowadziły do asystolii, zatrzymania czynności serca i śmierci u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca.
Należy poinformować pacjentów o objawach zaburzeń rytmu serca (np. spowolnionym, szybkim lubnieregularnym tętnie, kołataniu serca, skróconym oddechu, uczuciu oszołomienia, omdlenia). Jeśliwystąpią te objawy, należy poradzić pacjentom, aby natychmiast zgłaszali się po pomoc medyczną.
Zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego)
Stosowanie lakozamidu wiązało się z występowaniem zawrotów głowy, co może zwiększyć częstośćprzypadkowych urazów i upadków. Z tego względu należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności,dopóki nie poznają możliwych działań leku (patrz punkt 4.8).
Mozliwość wystąpienia nowych lub zaostrzenia już występujących napadów mioklonicznych
Wystąpienie lub zaostrzenie napadów mioklonicznych zgłaszano zarówno u pacjentów dorosłych, jaki pacjentów pediatrycznych z PGTCS, szczególnie podczas dostosowywania dawki. U pacjentówz więcej niż jednym rodzajem napadów obserwowane korzyści z kontroli jednego rodzaju napadównależy rozważyć względem wszelkich stwierdzanych zaostrzeń innego rodzaju napadów.
Możliwość pogorszenia stanu klinicznego wyrażonego w zapisie elektroencefalograficznym w
określonych pediatrycznych zespołach padaczkowych.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lakozamidu u dzieci z zespołamipadaczkowymi, w których współistnieją napady padaczkowe ogniskoww oraz uogólnione.
46
Substancje pomocnicze
Substancje pomocnicze, które mogą powodować nietolerancję
Produkt Vimpat syrop zawiera sól sodową parahydroksybenzoesanu metylu (E219), która możepowodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).
Produkt Vimpat syrop zawiera sorbitol (E420). Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy nie powinni stosować tego leku. Sorbitol może powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe oraz wykazywać łagodne działanie przeczyszczające.
Produkt Vimpat syrop zawiera aspartam (E951), będący źródłem fenyloalaniny, co może byćszkodliwe dla pacjentów z fenyloketonurią.
Produkt Vimpat zawiera glikol propylenowy (E1520).
Zawartość sodu
Produkt Vimpat syrop zawiera. 1,42 mg sodu w 1 mililitrze, co odpowiada 0,07% zalecanegomaksymalnego dziennego spożycia określonego przez WHO, które wynosi 2 g sodu dla osobydorosłej.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Lakozamid należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych produktami o znanym działaniu wydłużającym odstęp PR (w tym z przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi blokującymi kanały sodowe) i u pacjentów leczonych produktami leczniczymi przeciwarytmicznymi. Analizapodgrup w badaniach klinicznych nie wykazała jednak dalszego wydłużania odstępu PR welektrokardiogramach pacjentów, którym podawano jednocześnie karbamazepinę lub lamotryginę.
Dane z badań in vitro
Dostępne dane sugerują, że lakozamid na ogół wywołuje niewiele interakcji lekowych. Badania in vitro wskazują, że lakozamid w stężeniach w osoczu obserwowanych w badaniach klinicznych nie indukuje aktywności enzymów CYP1A2, CYP2B6 oraz CYP2C9 ani nie hamuje CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6 oraz CYP2E1. Badanie in vitro wykazało, że glikoproteina P nie przenosi lakozamidu w jelicie. Dane z badań in vitro wskazują, że enzymyCYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego.
Dane z badań in vivo
Lakozamid nie hamuje ani nie indukuje enzymu CYP2C19 ani CYP3A4 w stopniu istotnymklinicznie. Lakozamid nie wpłynął na AUC midazolamu (metabolizowanego przez CYP3A4,lakozamid podawany dwa razy na dobę po 200 mg) ale Cmax midazolamu uległo nieznacznemu zwiększeniu (30%). Lakozamid nie wpływał na farmakokinetykę omeprazolu (metabolizowanego przez CYP2C19 i CYP3A4, lakozamid podawany dwa razy na dobę po 300 mg).
Omeprazol (40 mg raz na dobę), inhibitor CYP2C19, nie zwiększał na poziomie istotnym klinicznie ekspozycji układowej na lakozamid. Jest małoprawdopodobne, aby umiarkowane inhibitoryCYP2C19 wpływały w sposób istotny klinicznie na ekspozycję układową na lakozamid.Zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie jednoczesnego leczenia silnymi inhibitoramiCYP2C9 (np. flukonazol) i CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, rytonawir, klarytromycyna), któremogą prowadzić do zwiększonego ogólnego narażenia na lakozamid. Interakcji tego typu niewykazano w badaniach in vivo, jednak są one prawdopodobne na podstawie danych z badań in vitro.
Silne induktory enzymów, takie jak ryfampicyna lub dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)mogą umiarkowanie zmniejszać ekspozycję układową na lakozamid. Dlatego należy zachowaćostrożność podczas rozpoczynania lub kończenia leczenia tymi induktorami enzymów.
Przeciwpadaczkowe produkty lecznicze
W badaniach interakcji lakozamid nie wykazywał istotnego wpływu na stężenie karbamazepiny ikwasu walproinowego w osoczu. Karbamazepina i kwas walproinowy nie wykazywały istotnego
47
wpływu na stężenie lakozamidu w osoczu. Analizy farmakokinetyczne w populacji w różnych grupach wiekowych wykazały, że jednoczesne stosowanie innych przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, o których wiadomo, że indukują enzymy (karbamazepina, fenytoina, fenobarbital w różnych dawkach) zmniejsza ekspozycję systemową na lakozamid o 25% u dorosłych i o 17% u dziecii młodzieży.
Doustne środki antykoncepcyjne
W badaniu interakcji nie zaobserwowano istotnych klinicznie oddziaływań między lakozamidem idoustnymi środkami antykoncepcyjnymi: etinylestradiolem i lewonorgestrelem. Stężenia progesteronunie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania tych produktów leczniczych.
Pozostałe
Badania interakcji wykazały, że lakozamid nie wpływa na farmakokinetykę digoksyny. Niezaobserwowano istotnych klinicznie interakcji między lakozamidem i metforminą.Jednoczesne podawanie lakozamidu z warfaryną nie powoduje istotnych klinicznie zmianfarmakokinetyki ani farmakodynamiki warfaryny.
Choć brak danych farmakokinetycznych dotyczących interakcji lakozamidu z alkoholem, nie możnawykluczyć działania farmakodynamicznego.
Lakozamid wiąże się z białkami osocza w niewielkim stopniu, poniżej 15%. Dlatego uważa się, żemało prawdopodobne są znaczące klinicznie interakcje z innymi produktami leczniczymi, zachodzącew mechanizmie wypierania z miejsc wiązania z białkami osocza.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Ogólne zagrożenie związane z padaczką i stosowaniem leków przeciwpadaczkowych.W przypadku wszystkich przeciwpadaczkowych produktów leczniczych wykazano, że u dzieci kobietleczonych z powodu padaczki wady rozwojowe występują 2-3 razy częściej niż około 3%obserwowane w ogólnej populacji. Obserwowano zwiększenie częstości wad rozwojowych wprzypadku terapii wielolekowej, jednak nie ustalono, w jakim stopniu leczenie i (lub) choroba sąodpowiedzialne za wystąpienie wad.
Ponadto nie wolno przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego, gdyż zaostrzenie chorobyjest szkodliwe dla matki i płodu.
Zagrożenie związane ze stosowaniem lakozamidu
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania lakozamidu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach nie wykazały działania teratogennego u szczurów i królików, ale obserwowano działanietoksyczne na zarodki tych zwierząt po zastosowaniu dawek toksycznych dla samic (patrz punkt 5.3).Zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Lakozamidu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne (jeślikorzyść dla matki zdecydowanie nie przewyższa potencjalnego zagrożenia dla płodu). Jeżeli kobietazdecyduje się zajść w ciążę, należy ponownie dokładnie rozważyć dalsze stosowanie produktuleczniczego.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy lakozamid przenika do mleka matki u ludzi. Nie można wykluczyć zagrożenia dlanoworodków ani dzieci. Badania na zwierzętach wykazały, że lakozamid przenika do mleka. Zewzględów bezpieczeństwa należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia lakozamidem.
Płodność
Nie zaobserwowano wpływu na płodność samic ani samców szczurów po podaniu dawek, po którychekspozycja na lakozamid (AUC, pole pod krzywą) była do około dwóch razy większa od ekspozycji
48
na lakozamid (AUC, pole pod krzywą) u ludzi, uzyskiwanej po podaniu maksymalnej zalecanejdawki.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Lakozamid ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Leczenie lakozamidem wiązało się z występowaniem zawrotów głowy i niewyraźnegowidzenia.
W związku z tym należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwalipotencjalnie niebezpiecznych urządzeń mechanicznych, dopóki nie przekonają się jak lakozamidwpływa na ich zdolność do wykonywania takich czynności.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Według zbiorczej analizy danych z kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących leczeniawspomagającego 1308 pacjentów z napadami częściowymi, 61,9% pacjentów z grupy przyjmującejlakozamid oraz 35,2% pacjentów z grupy przyjmującej placebo zgłosiło wystąpienie conajmniej 1 działania niepożądanego. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (≥10%)podczas leczenia lakozamidem były: zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), bóle głowy,nudności i podwójne widzenie. Nasilenie objawów było zwykle łagodne do umiarkowanego. Niektórebyły zależne od dawki i można było je złagodzić zmniejszając dawkę. Częstość występowania istopień ciężkości działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN) iprzewodu pokarmowego zazwyczaj zmniejszały się z upływem czasu.
We wszystkich badaniach kontrolowanych placebo odsetek przerywania leczenia z powodu działańniepożądanych wynosił 12,2% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 1,6% u pacjentówotrzymujących placebo. Najczęstszym działaniem niepożądanym prowadzącym do przerywanialeczenia lakozamidem były zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego).
Występowanie działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takich jak zawrotygłowy, może być częstsze po podaniu dawki nasycającej.
Na podstawie analizy danych z badania klinicznego mającego na celu wykazanie co najmniejrównoważnej skuteczności (ang. non-inferiority) w przypadku monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny o kontrolowanym uwalnianiu (ang. controlled release, CR), ustalono, że najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 10%) lakozamidu były ból głowy oraz zawroty głowy. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych wyniosła 10,6% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 15,6% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR.
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu zgłaszany w badaniu przeprowadzonym z udziałem pacjentów w wieku czterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno- klonicznymi pierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalised tonic-clonic seizures, PGTCS) byłzgodny z profilem bezpieczeństwa przedstawionym w zbiorczej analizie danych z badań klinicznychkontrolowanych placebo dotyczących napadów częściowych. Dodatkowymi działaniaminiepożądanymi zgłaszanymi u pacjentów z PGTCS były padaczka miokloniczna (2,5% w grupie przyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo) i ataksja (3,3% w grupie przyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo). Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zawroty głowy i senność. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do przerwania stosowania lakozamidu były zawroty głowy i myśli samobójcze. Wskaźnik przerwania leczenia z powodu wystąpienia działań niepożądanych wynosił 9,1% w grupie przyjmującej lakozamid i 4,1% w grupie przyjmującej placebo.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
W poniższej tabeli przedstawiono częstości poszczególnych działań niepożądanych zgłaszanych wbadaniach klinicznych kontrolowanych placebo oraz dane z okresu po wprowadzeniu produktu do
49
obrotu. Częstości zdefiniowano w następujący sposób: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do< 1/10), niezbyt często (od ≥ 1/1000 do < 1/100), nieznana (częstość nie może być określona napodstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawyniepożądane wymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja Bardzo często Często Niezbyt często Częstość nieznana układów narządowych
Zaburzenia krwi i Agranulocytoza(1) układu chłonnego
Zaburzenia układu Nadwrażliwość na Wysypka immunologicznego lek(1) polekowa z
eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS)(1, 2)
Zaburzenia Depresja Agresja psychiczne Stany splątania Pobudzenie(1)
Bezsenność(1) Nastrój euforyczny(1)
Zaburzenia psychotyczne(1) Próby samobójcze(1) Myśli samobójcze Omamy(1)
Zaburzenia układu Zawroty głowy Napady Omdlenia (2) Drgawki nerwowego (pochodzenia miokloniczne(3) Zaburzenia
ośrodkowego) Ataksja koordynacji ruchowej Ból głowy Zaburzenia
równowagi Zaburzenia pamięci Zaburzenia poznawcze Senność Drżenie Oczopląs Hipestezja Dyzartria Zaburzenia uwagi Parestezja
Zaburzenia oka Podwójne Niewyraźne
widzenie widzenie Zaburzenia ucha i Zawroty głowy błędnika (pochodzenia
błędnikowego) Szumy uszne
Zaburzenia serca Blok przesionkowo- Tachyarytmia
komorowy(1, 2) komorowa(1) Bradykardia(1, 2) Migotanie przedsionków(1, 2) Trzepotanie przedsionków(1, 2)
Zaburzenia żołądka Nudności Wymiotyi jelit Zaparcia
50
Wzdęcia NiestrawnośćSuchość wjamie ustnejBiegunka
Zaburzenia wątroby
i dróg żółciowych
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
Świąd
Wysypka(1)
Nieprawidłowe wyniki
badań czynności
wątroby (2)
Zwiększona
aktywność enzymów
wątrobowych
(> 2x ULN)(1)
Obrzęk
naczynioruchowy(1)
Pokrzywka(1)
Zespół Stevensa-Johnsona(1) Martwica toksyczno-rozpływna naskórka(1)
Zaburzenia Bolesnemięśniowo- skurcze mięśniszkieletowe i tkanki
łącznej
Zaburzenia ogólne i Zaburzeniastany w miejscu chodupodania Osłabienie Zmęczenie
Drażliwość Uczucie upojenia alkoholowego
Urazy, zatrucia i Upadkipowikłania po Uszkodzeniazabiegach skóry Stłuczenia
(1) Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu.(2) Patrz „Opis wybranych działań niepożądanych”.
(3) Zgłaszane w ramach badań nad PGTCS.
Opis wybranych działań niepożądanych
Stosowanie lakozamidu wiąże się z zależnym od dawki wydłużeniem odstępu PR. Mogą wystąpićdziałania niepożądane związane z wydłużeniem odstępu PR (np. blok przedsionkowo-komorowy,omdlenia, bradykardia).
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z padaczką (w terapii wspomagającej) niezbyt często zgłaszano dla lakozamidu 200 mg, 400 mg, 600 mg i placebo występowanie działań niepożądanych w postaci bloku P-K pierwszego stopnia, odpowiednio: 0,7%; 0%; 0,5% oraz 0%. W badaniach tych niestwierdzano bloku drugiego ani wyższego stopnia. Jednakże po dopuszczeniu produktu leczniczego doobrotu, zgłaszano przypadki bloku P-K drugiego i trzeciego stopnia w związku z leczeniemlakozamidem. W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu ikarbamazepiny CR, wydłużenie odstępu PR w obu grupach było porównywalne.
Omdlenia w zbiorczych danych z badań klinicznych dotyczących leczenia wspomagającegowystępowały niezbyt często, a ich częstość w grupie chorych na padaczkę leczonych lakozamidem(n=944) (0,1%) i otrzymującymi placebo (n=364) (0,3%) była podobna. W badaniu dotyczącymmonoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny CR, omdleniawystąpiły u 7/444 (1,6%) pacjentów leczonych lakozamidem oraz u 1/442 (0,2%) pacjentówotrzymujących karbamazepinę CR.
51
W krótkookresowych badaniach klinicznych nie zgłaszano przypadków migotania ani trzepotaniaprzedsionków, jednak obydwa działania opisywano w otwartych badaniach dotyczących padaczki orazpo wprowadzeniu produktu do obrotu.
Nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u dorosłych pacjentów z częściowymi napadamipadaczkowymi przyjmujących 1 do 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych jednocześnie,stwierdzano nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby. Zwięszenie stężenia ALT do ≥3x ULN wystąpiło u 0,7% (7/935) pacjentów przyjmujących Vimpat i u 0% (0/356) pacjentów przyjmujących placebo.
Wielonarządowe reakcje nadwrażliwości
Zgłaszano wielonarządowe reakcje nadwrażliwości (tzw. wysypka polekowa z eozynofilią i objawaminarządowymi, zespół DRESS) u pacjentów leczonych niektórymi przeciwpadaczkowymi produktamileczniczymi. Niniejsze reakcje różnią się w zakresie objawów, jednak zazwyczaj występują gorączkaoraz wysypka i mogą być związane z udziałem różnych układów narządowych. W razie podejrzeniawielonarządowej reakcji nadwrażliwości, należy przerwać leczenie lakozamidem.
Dzieci i młodzież
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu w badaniach z grupą kontrolną otrzymującą placebo (patrz szczegółowe informacje na temat badania w punkcie 5.1) i otwartych (n=408) w terapii wspomagającej u dzieci w wieku od 4 lat z napadami częściowymi był zgodny z profilem bezpieczeństwa ustalonym u dorosłych pacjentów, jednakże częstość występowania niektórychdziałań niepożądanych (senność, wymioty, drgawki) była większa. W populacji dzieci i młodzieżyzgłaszano też dodatkowe też działania niepożądane (zapalenie nosogardła, gorączka, zapalenie gardła,osłabienie apetyt, letarg i zmiany zachowania): zapalenie nosogardła (15,7%), wymioty (14,7%),senność (14,0%), zawroty głowy (13,5%), gorączka (13,0%), drgawki (7,8%), osłabienie apetytu(5,9%), zapalenie gardła (4.7%), letarg (2,7%) i zmiany zachowania (1,7%).
Co najmniej jedno działanie niepożądane wystąpiło u łącznie 67,8% pacjentów przydzielonych losowodo grupy przyjmującej lakozamid i 58,1% przydzielonych losowo do grupy placebo.Funkcjonowanie behawioralne, poznawcze i emocjonalne oceniane przy użyciu kwestionariuszaAchenbacha CBCL i kwestionariusza BRIEF na początku badań oraz w ich trakcie, okazały się naogół stabilne w trakcie trwania badania.
Pacjenci w podeszłym wieku
W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu ikarbamazepiny CR, rodzaje działań niepożądanych związanych z leczeniem lakozamidem u pacjentóww podeszłym wieku (≥65. roku życia) wydawały się podobne do obserwowanych u pacjentów wwieku poniżej 65 lat. Jednak u pacjentów w podeszłym wieku, w porównaniu z młodszymi osobamidorosłymi, częściej (różnica ≥5%) występowały upadki, biegunka i drżenia. Najczęstszym działaniemniepożądanym, dotyczącym układu sercowo-naczyniowego u osób w podeszłym wieku, w porównaniuz młodszymi pacjentami dorosłymi, był blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia. W grupieleczonej lakozamidem wystąpił on u 4,8% (3/62) pacjentów w podeszłym wieku i u 1,6% (6/382)młodszych osób dorosłych. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu zdarzeńniepożądanych wyniosła 21,0% (13/62) u pacjentów w podeszłym wieku i 9,2% (35/382) u młodszychosób dorosłych w grupie leczonej lakozamidem. Różnice obserwowane pomiędzy pacjentami wpodeszłym wieku a młodszymi pacjentami dorosłymi były podobne w grupie pacjentówprzyjmujących lek porównawczy.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
52
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszaniawymienionego w
załączniku V.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Objawy obserwowane po przypadkowym lub zamierzonym przedawkowaniu lakozamidu są główniezwiązane z OUN i układem pokarmowym.
Rodzaje działań niepożądanych występujące u pacjentów, którym podano dawki większe niż 400 mg do 800 mg, nie różniły się klinicznie od zdarzeń występujących u pacjentów po podaniu zalecanych dawek lakozamidu.
Obserwowane objawy po podaniu dawki większej niż 800 mg/dobę to: zawroty głowy, nudności, wymioty, napady padaczkowe (napady toniczno-kloniczne uogólnione, stan padaczkowy). Stwierdzano również: zaburzenia przewodzenia serca, wstrząs i śpiączkę. Zgłaszano przypadki śmiertelne po ostrym przedawkowaniu polegającym na jednorazowym przyjęciu kilku gramów lakozamidu.
Postępowanie
Nie istnieje swoiste antidotum w razie przedawkowania lakozamidu. Leczenie przedawkowanialakozamidu powinno obejmować ogólne środki podtrzymujące i w razie konieczności hemodializę(patrz punkt 5.2).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC:N03AX18
Mechanizm działania
Substancja czynna, lakozamid (R-2-acetamido-N-benzyl-3-metoksypropionamid) jest aminokwasemfunkcjonalizowanym.
Dokładny mechanizm działania przeciwpadaczkowego lakozamidu nie został w pełni poznany.Badania elektrofizjologiczne in vitro wykazały, że lakozamid wybiórczo nasila powolną inaktywację napięciowo-zależnych kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacji nadmiernie pobudliwych neuronalnych błon komórkowych.
Działania farmakodynamiczne
Lakozamid wykazuje działanie przeciwdrgawkowe w wielu zwierzęcych modelach napadówczęściowych i pierwotnie uogólnionych oraz opóźnionego rozwoju procesu kindlingu.W eksperymentach nieklinicznych lakozamid w połączeniu z lewetyracetamem, karbamazepiną,fenytoiną, walproinianem sodu, lamotryginą, topiramatem czy gabapentyną wykazywał synergistycznelub addytywne działanie przeciwdrgawkowe.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady częściowe)
Dorośli
Monoterapia
Skuteczność lakozamidu w monoterapii ustalono w badaniu porównawczym z karbamazepiną CRmającym na celu wykazanie co najmniej równoważnej skuteczności (ang. non-inferiority), prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych w grupie 886 pacjentów w wieku co najmniej 16 lat z nowo rozpoznaną lub niedawno zdiagnozowaną padaczką. U pacjentów
53
musiały występować niesprowokowane napady padaczkowe częściowe lub częściowe wtórnieuogólnione. W ramach randomizacji, pacjentów przydzielono w stosunku 1:1 do grupy leczonejkarbamazepiną CR lub lakozamidem w tabletkach. Dawka była uzależniona od odpowiedzi naleczenie i mieściła się w przedziale 400–1200 mg/dobę w przypadku karbamazepiny CR oraz 200–600 mg/dobę w przypadku lakozamidu. Czas trwania leczenia wynosił maksymalnie 121 tygodni wzależności od odpowiedzi na leczenie.
Oszacowana z wykorzystaniem estymatora czasu przeżycia Kaplana-Meiera częstość przypadkówuwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy wyniosła 89,8% u pacjentów leczonych lakozamidem oraz 91,1% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR. Skorygowana różnica bezwzględna pomiędzy metodami leczenia wyniosła -1,3% (95% CI: -5,5; 2,8). Oszacowana z wykorzystaniem estymatora Kaplana-Meiera częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 12 miesięcy wyniosła 77,8% u pacjentów leczonych lakozamidemoraz 82,7% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR.
Częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy u pacjentów w wieku co najmniej 65 lat (62 pacjentów w grupie leczonej lakozamidem oraz 57 w grupie otrzymującej karbamazepinę CR) była podobna w obu grupach terapeutycznych. Była przy tym zbliżona do obserwowanej w populacji ogólnej. W populacji osób w podeszłym wieku dawka podtrzymująca lakozamidu wyniosła 200 mg/ dobę u 55 pacjentów (88,7%), 400 mg/ dobęu 6 pacjentów (9,7%) a w przypadku 1 uczestnika (1,6%) dawkę zwiększono do ponad 400 mg/ dobę.
Zmiana leczenia na monoterapię
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania lakozamidu po zmianie leczenia na monoterapię oceniono wwieloośrodkowym, randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby zwykorzystaniem historycznej grupy kontrolnej. W tym badaniu u 425 pacjentów w wieku 16–70 lat zniekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi, którzy przyjmowali stałe dawki jednego lub dwóch dostępnych na rynku przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, zmieniono leczenie na monoterapię lakozamidem, przydzielając w ramach randomizacji do grupy otrzymującej dawkę 400 mg lub 300 mg na dobę (w stosunku 3:1). W grupie leczonych pacjentów, u których ukończono stopniowe zwiększanie dawki i rozpoczęto odstawianie przeciwpadaczkowych produktów leczniczych (odpowiednio 284 i 99 pacjentów), monoterapię kontynuowano przez 57–105 dni (mediana 71 dni) odpowiednio u 71,5% oraz 70,7% pacjentów w docelowym okresie obserwacji wynoszącym 70 dni.
Terapia wspomagająca
Skuteczność działania lakozamidu w leczeniu uzupełniającym w zalecanych dawkach
(200 mg/dobę, 400 mg/dobę) wykazano w 3 wieloośrodkowych, randomizowanych, kontrolowanychplacebo badaniach klinicznych trwających 12 tygodni. Lakozamid 600 mg/dobę okazał się równieżskuteczny w kontrolowanych badaniach w leczeniu uzupełniającym, jednak skuteczność była podobna do obserwowanej po dawce 400 mg/dobę, a pacjenci gorzej tolerowali dawkę 600 mg/dobę z powodu działań niepożądanych dotyczących OUN i przewodu pokarmowego. Dlatego nie zaleca się stosowania dawki 600 mg/dobę. Maksymalną zalecaną dawką jest 400 mg/dobę. Wymienione badania z udziałem 1308 pacjentów, u których napady częściowe występowały średnio od 23 lat, miały na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa lakozamidu podawanego jednocześnie z 1-
3 przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi u pacjentów z niekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi i częściowymi wtórnie uogólnionymi. Ogólny odsetek pacjentów z 50% zmniejszeniem częstości napadów wynosił odpowiednio 23%, 34% i 40% dla placebo, lakozamidu 200 mg/dobę i lakozamidu 400 mg/dobę.
Właściwości farmakokinetyczne i bezpieczeństwo stosowania pojedynczej, dożylnej dawkinasycającej lakozamidu określono w wieloośrodkowym badaniu otwartym, oceniającymbezpieczeństwo i tolerancję po szybkim włączeniu lakozamidu w pojedynczej dawce dożylnej (wtym 200 mg), a następnie po podaniu doustnym dawki odpowiadajacej dawce dożylnej dwa razy nadobę, w terapii wspomagającej u dorosłych pacjentów w wieku od 16 do 60 lat z napadamiczęściowymi.
54
Dzieci i młodzież
Napady częściowe mają taką samą manifestację kliniczną u dzieci w wieku od 4 lat jak u osóbdorosłych. Dane dotyczące skuteczności lakozamidu u dzieci w wieku co najmniej 4 lata ekstrapolowano na podstawie danych dotyczących młodzieży i dorosłych z napadami częściowymi, u których spodziewana była podobna odpowiedź, jeśli zastosowano dawkowanie odpowiednie dla dzieci (patrz punkt 4.2) i wykazano bezpieczeństwo stosowania (patrz punkt 4.8).
Skuteczność potwierdzoną na zasadach ekstrapolacji opisanych powyżej potwierdzono w podwójnie zaślepionym badaniu z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo. Badanie składało się z 8- tygodniowego okresu wyjściowego, po którym następował 6-tygodniowy okres stopniowego zwiększania dawki. Kwalifikujący się pacjenci leczeni w stałym schemacie z zastosowaniem od 1 do nie więcej niż 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, u których nadal wystąpiły co najmniej 2 częściowe napady drgawkowe w okresie 4 tygodni przed badaniem przesiewowym, a faza bez napadów drgawkowych trwała krócej niż 21 dni w okresie 8 tygodni przed włączeniem do okresu wstępnego badania, zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej placebo (n=172) lub grupyleczonej lakozamidem (n=171).
Podawanie leku rozpoczynano od dawki 2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kglub od dawki 100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg, w dwóch dawkach podzielonych. W okresi stopniowego zwiększania dawki, dawkę lakozamidu zwiększano w odstępach tygodniowych o 1-2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kg lub o 50-100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg do uzyskania docelowego zakresu dawek stosowanych wleczeniu podtrzymującym.
Aby zakwalifikować się do włączenia do 10-tygodniowego okresu leczenia podtrzymującego,uczestnicy musieli osiągnąć minimalną docelową dawkę dla ich kategorii wagowej wostatnich 3 dniach okresu zwiększania dawki. W okresie leczenia podtrzymującego badani musielipozostać na stałej dawce lakozamidu lub byli wycofywani i włączani do zaślepionego okresumodyfikacji dawki.
Odnotowano statystycznie istotną (p=0,0003) i klinicznie znaczącą redukcję częstości występowania napadów częściowych w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującego w grupie lakozamidu w porównaniu z grupą placebo. Redukcja w porównaniu z placebo w analiziekowariancji wyniosła 31,72% (95% CI: 16,342-44,277).
Ogólny odsetek pacjentów uzyskujących zmniejszenie częstości występowania napadów częściowycho co najmniej 50% w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującegowyniósł 52,9% w grupie lakozamidu i 33,3% w grupie placebo.
Ocena jakości życia określona przy użyciu pediatrycznego kwestionariusza oceny jakości życiawskazała, że pacjenci w obu grupach (lakozamidu i placebo) mieli podobną i stabilną jakość życiazwiązaną ze zdrowiem podczas całego okresu leczenia.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady toniczno-kloniczne pierwotnie
uogólnione)
Skuteczność lakozamidu w ramach leczenia wspomagającego stosowanego przez pacjentów w wiekuczterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno-klonicznymipierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalized tonic-clonic seizures, PGTCS) ustalono w ramach 24-tygodniowego, randomizowanego, prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych, kontrolowanego placebo, wieloośrodkowego badania klinicznego. Badanie obejmowało 12 tygodniowy wyjściowy okres historyczny i 4 tygodniowy wyjściowy okres prospektywny oraz 24-tygodniowy okres leczenia (w tym 6-tygodniowy okres dostosowywania dawki i 18- tygodniowy okres leczenia podtrzymującego). Spełniający kryteria kwalifikacyjne pacjenci, przyjmujący stałą dawkę 1–3 leków przeciwpadaczkowych z przynajmniej trzema udokumentowanymi PGTCS podczas 16-tygodniowego połączonego okresu wyjściowego, zostali zrandomizowani w stosunku 1:1 doprzyjmujących lakozamid albo placebo (pacjenci w zbiorze pełnej analizy: lakozamid n=118, placebo n=121; z tego 8 pacjentów w grupie wiekowej od ≥4 do <12 lat i 16 pacjentów w grupie wiekowej od ≥12 do <18 lat przyjmowało LCM, a, odpowiednio, 9 i 16 pacjentów przyjmowało placebo).
Dawki stosowane przez pacjentów zwiększano do osiągnięcia docelowej dawki stosowanej w okresieleczenia podtrzymującego wynoszącej, odpowiednio, 12 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała
55
poniżej 30 kg, 8 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała od 30 do mniej niż 50 kg albo 400 mg/dobęu pacjentów o masie ciała wynoszącej 50 kg albo więcej.
Zmienna oceny skuteczności Placebo Lakozamid Parametr N=121 N=118Czas do wystąpienia drugiego PGTCS
Mediana (dni) 77,0 -Przedział ufności 95% 49,0; 128,0 -Lakozamid – placebo
Współczynnik ryzyka 0,540 Przedział ufności 95% 0,377; 0,774 Wartość p < 0,001Brak napadów
Estymata Kaplana-Meiera ze 17,2 31.3stratyfikacją (%)
Przedział ufności 95% 10,4; 24,0 22,8; 39,9 Lakozamid – placebo 14,1 Przedział ufności 95% 3,2; 25,1 Wartość p 0,011Uwaga: W przypadku grupy przyjmującej lakozamid mediana czasu do wystąpienia drugiego PGTCSnie mogła zostać oszacowana metodą Kaplana-Meiera, ponieważ u ˃50% pacjentów nie wystąpiłdrugi PGTCS przed Dniem 166.
Wyniki w podgrupie pacjentów pediatrycznych były zgodne z wynikami uzyskanymi w populacji ogólnej w odniesieniu do pierwszorzędowych, drugorzędowych i innych punktów końcowychdotyczących skuteczności.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Lakozamid po podaniu doustnym jest szybko i całkowicie wchłaniany. Biodostępność lakozamidu popodaniu doustnym tabletek produktu Vimpat wynosi w przybliżeniu 100%. Po podaniu doustnymstężenie w osoczu niezmienionego lakozamidu szybko wzrasta i osiąga Cmax po 0,5 godzinie do 4 godzin. Vimpat tabletki i syrop doustny są biorównoważne. Pokarm nie wpływa na szybkość i stopień wchłaniania.
Dystrybucja
Objętość dystrybucji wynosi w przybliżeniu 0,6 l/kg. Lakozamid wiąże się z białkami osocza wstopniu mniejszym niż 15%.
Metabolizm
95% podanej dawki wydalane jest z moczem w formie lakozamidu oraz jako metabolity. Metabolizmlakozamidu nie został w pełni scharakteryzowany.
Głównymi związkami wydalanymi z moczem jest niezmieniony lakozamid (około 40% dawki) orazjego metabolit O-desmetylowy (mniej niż 30%).
Frakcja polarna, będąca prawdopodobnie pochodnymi seryny, stanowiła około 20% związków w moczu, jednak była wykrywana jedynie w nieznacznych ilościach (0–2%) w osoczu niektórych pacjentów. Niewielkie ilości innych metabolitów były również wykrywane w moczu (0,5–2%). Dane z badań in vitro wskazują, że enzymy CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego, ale w badaniach in vivo nie potwierdzono, który izoenzym madominujący udział. Nie obserwowano istotnych klinicznie różnic w ekspozycji na lakozamid poporównaniu jego farmakokinetyki u osób intensywnie metabolizujących (z aktywnym enzymemCYP2C19) oraz słabo metabolizujących (z nieaktywnym enzymem CYP2C19). Ponadto, badanie nad
56
interakcji z omeprazolem (inhibitorem CYP 2C19) nie wykazało istotnych klinicznie zmian stężenialakozamidu w osoczu, co wskazuje, że znaczenie tego szlaku metabolicznego jest niewielkie.Stężenie metabolitu O-desmetylowego lakozamidu w osoczu, stanowi w przybliżeniu 15% stężenialakozamidu w osoczu. Ten główny metabolit nie ma znanego działania farmakologicznego.
Eliminacja
Lakozamid jest wydalany z krążenia ogólnego przede wszystkim drogą nerkową orazbiotransformacji. Po doustnym i dożylnym podaniu znakowanego radioizotopem lakozamidu wykrytookoło 95% radioaktywności w moczu oraz poniżej 0,5% w kale. Okres półtrwania w fazie eliminacjilakozamidu wynosi w przybliżeniu 13 godzin. Farmakokinetyka jest proporcjonalna do dawki i niezmienna w czasie z małą zmiennością między- i wewnątrzosobniczą. Przy dawkowaniu dwa razy na dobę stan stacjonarny w osoczu jest uzyskiwany po 3 dniach. Stężenie w osoczu wzrasta przy współczynniku kumulacji wynoszącym około 2.
Stężenie w osoczu po podaniu pojedynczej dawki nasycającej 200 mg jest podobne do stężenia wstanie stacjonarnym osiąganego po zastosowaniu doustnym dawki 100 mg dwa razy na dobę.
Farmakokinetyka w specjalnych grupach pacjentów
Płeć
Badania kliniczne wskazują, że płeć nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na stężenie lakozamiduw osoczu.
Zaburzenia czynności nerek
Wartość AUC dla lakozamidu zwiększała się o około 30% u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymizaburzeniami czynności nerek oraz o 60% u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek ischyłkową niewydolnością nerek, którzy wymagali hemodializy, w porównaniu do zdrowychochotników. Wartość Cmax nie ulegała zmianie.
Lakozamid jest skutecznie usuwany z osocza przy zastosowaniu hemodializy. Po 4-godzinnejhemodializie wartość AUC lakozamidu zmniejsza się o około 50%. Z tego względu zaleca się podaniedodatkowej dawki leku po hemodializie (patrz punkt 4.2). U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimizaburzeniami nerek kilkakrotnie wzrastała ekspozycja na metabolit O-desmetylowy. U pacjentów zeschyłkową niewydolnością nerek, którzy nie byli poddawani hemodializom, poziom tego metabolitubył podwyższony i stale wzrastał w 24-godzinnym okresie pobierania próbek. Nie wiadomo, czywiększa ekspozycja na metabolit u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek może przyczyniaćsię do wystąpienia zdarzeń niepożądanych, jednak nie wykryto jego aktywności farmakologicznej.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Child-Pugh)obserwowano większe stężenia lakozamidu w osoczu (wzrost AUC o około 50% powyżej normy).Większa ekspozycja po części wynikała z zaburzeń czynności nerek u tych pacjentów. Oceniono, żespadek klirensu pozanerkowego u pacjentów w tym badaniu odpowiadał za około 20% wzrostuwartości AUC lakozamidu. Nie oceniano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2).
Osoby w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
W badaniu z udziałem mężczyzn i kobiet w podeszłym wieku, w tym 4 pacjentów w wieku >75 lat,wartości AUC były wyższe niż u młodych mężczyzn o odpowiednio około 30 i 50%. Jest to częściowozwiązane z mniejszą masą ciała. Porównanie tych wartości po znormalizowaniu masy ciała wykazało różnicę odpowiednio o 26 i 23%. Zaobserwowano także większą zmienność ekspozycji. U pacjentów w podeszłym wieku, biorących udział w tym badaniu, klirens nerkowy lakozamidu był tylko nieznacznie zmniejszony.
Ogólnie rzecz biorąc, uważa się, że nie trzeba zmniejszać dawki, chyba że jest to wskazane z powodupogorszenia czynności nerek (patrz punkt 4.2).
57
Dzieci i młodzież
Profil farmakokinetyczny lakozamidu u dzieci został określony w analizie farmakokinetycznej populacji na podstawie skąpych danych dotyczących stężenia w osoczu uzyskanych z jednego badania z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo oraz trzech otwartych badań z udziałem 414 dzieci z padaczką w wieku od 6 miesięcy od 17 lat. Zakres stosowanej dawki lakozamidu wynosił od 2 do 17,8 mg/kg mc./dobę podawane dwa razy na dobę z maksymalnądawką 600 mg/dobę u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg.
Typowy klirens osoczowy oszacowano na 1,04 l/h, 1,32 l/h i 1,86 l/h u dzieci i młodzieży o masie ciała, odpowiednio 20 kg, 30 kg i 50 kg. Dla porównania u pacjentów dorosłych (o masie ciała 70 kg)klirens osoczowy wynosił 1,92 l/godz.
Analiza farmakokinetyki populacyjnej z wykorzystaniem niewielkiej liczby próbek pobranychw ramach badania nad PGTCS wykazała podobną ekspozycję u pacjentów z PGTCS i pacjentówz napadami częściowymi.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Stężenia lakozamidu w osoczu, uzyskane w badaniach toksyczności, były podobne lub jedynienieznacznie wyższe od stężeń stwierdzanychu pacjentów, co oznacza, że margines ekspozycji u ludzijest niewielki lub nie istnieje.
Badanie farmakologiczne bezpieczeństwa stosowania lakozamidu podawanego dożylnie znieczulonympsom wykazało przejściowe wydłużenie odstępu PR i czasu trwania zespołu QRS, a także spadekciśnienia tętniczego krwi, najprawdopodobniej na skutek hamowania czynności serca. Te przejściowezmiany rozpoczęły się, gdy zastosowano stężenia odpowiadające maksymalnej zalecanej dawce wwarunkach klinicznych. Po podaniu dawek 15-60 mg/kg mc. znieczulonym psom i małpomCynomolgus obserwowano zmniejszenie przewodzenia przedsionkowego i komorowego, blok irozkojarzenie przedsionkowo-komorowe.
W badaniach toksyczności dawek wielokrotnych zaobserwowano niewielkie, odwracalne zmiany wwątrobie u szczurów, co wystąpiło po zastosowaniu dawek około 3 razy większych niż ekspozycjakliniczna. Zmiany te obejmowały zwiększenie masy narządu, przerost hepatocytów, zwiększeniestężeń enzymów wątrobowych w surowicy oraz podwyższenie poziomu cholesterolu całkowitego itriglicerydów. Poza przerostem hepatocytów nie zaobserwowano innych zmian histopatologicznych.W badaniach oceniających toksyczny wpływ na rozród i rozwój osobniczy u gryzoni i królików nieobserwowano działania teratogennego, u szczurów natomiast odnotowano wzrost liczby martwychurodzeń i zgonów potomstwa w okresie okołoporodowym oraz nieznaczny spadek liczebności żywegomiotu i masy ciała potomstwa po dawkach toksycznych dla samicy, odpowiadających systemowympoziomom ekspozycji, które były podobne do spodziewanej ekspozycji klinicznej. Ponieważ niemożna było zbadać wyższej ekspozycji u zwierząt, w związku z toksycznością dla samic, dane sąniewystarczające, aby w pełni scharakteryzować potencjalną toksyczność dla zarodka i płodu orazdziałanie teratogenne lakozamidu.
Badania u szczurów wykazały, że lakozamid i (lub) jego metabolity z łatwością przenikały barieręłożyskową.
U młodych szczurów i psów stwierdzane rodzaje toksyczności nie różniły się od obserwowanych uzwierząt dorosłych. U młodych szczurów, odnotowano zmniejszenie masy ciała po narażeniuukładowym na poziomie podobnym do spodziewanego narażenia klinicznego. U młodych psówprzejściowe i związane z dawką oznaki kliniczne z OUN zaczęły się pojawiać na poziomie narażeniaukładowego poniżej oczekiwanego narażenia klinicznego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
glicerol (E422) karmeloza sodowa
sorbitol płynny (krystaliczny) (E420)glikol polietylenowy 4000sodu chlorek
58
kwas cytrynowy bezwodny potasu acesulfam (E950)
sól sodowa parahydroksybenzoesanu metylu (E219)
smak truskawkowy (zawiera: glikol propylenowy (E1520), maltol)substancja maskująca smak (zawiera: glikol propylenowy (E1520), aspartam (E951), acesulfampotasowy (E950), maltol, wodę dejonizowaną)
woda oczyszczona
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata
Po pierwszym otwarciu: 2 miesiące.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w lodówce.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Butelka o pojemności 200 ml z bursztynowego szkła z białą nakrętką polipropylenową, kieliszkiemmiarowym i strzykawką doustną z łącznikiem strzykawki.
Każda kreska podziałki (5 ml) kieliszka miarowego o pojemności 30 ml zawiera 50 mg lakozamidu(np.: 2 kreski podziałki odpowiadają 100 mg).
Jedna pełna doustna strzykawka dozująca o pojemności 10 ml zawiera 100 mg lakozamidu.Minimalna odciągalna objętość to 1 ml, co stanowi 10 mg lakozamidu. Od znaku podziałkioznaczającego 1 ml, każdy kolejna kreska podziałki odpowiada pojemności 0,25 ml, costanowi 2,5 mg lakozamidu.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
UCB Pharma S.A.Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/018
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29 sierpnia 2008Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31 lipca 2013
59
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
{MM/RRRR}
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej EuropejskiejAgencji Leków
http://www.ema.europa.eu/
60
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 10 mg/ml, roztwór do infuzji
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każdy 1 ml roztworu do infuzji zawiera 10 mg lakozamidu.
Każda fiolka 20 ml roztworu do infuzji zawiera 200 mg lakozamidu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każdy 1 ml roztworu do infuzji zawiera 2,99 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do infuzji.
Przejrzysty, bezbarwny roztwór.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Vimpat jest wskazany w monoterapii w leczeniu napadów częściowych i częściowych wtórnieuogólnionych u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat z padaczką.Vimpat jest przeznaczony do stosowania w terapii wspomagającej:
napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży
i dzieci w wieku od czterech lat z padaczką;
napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży i dzieci
w wieku od czterech lat z uogólnioną padaczką idiopatyczną.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Leczenie lakozamidem można rozpocząć od podawania doustnego lub dożylnego. Roztwór dowlewów dożylnych to alternatywna opcja dla pacjentów, u których podawanie doustne jesttymczasowo niewykonalne. Całkowity czas trwania dożylnego leczenia lakozamidem jest określanyprzez lekarza; dostępne doświadczenie z badań klinicznych dotyczy wykonywania wlewówlakozamidu dwa razy na dobę przez maksymalnie 5 dni w ramach leczenia uzupełniającego. Zamianęz podawania doustnego na dożylne można przeprowadzić bezpośrednio, bez dostosowywania dawki.Należy utrzymać całkowitą dawkę dobową oraz podanie dwa razy na dobę. W przypadku stosowaniadawek większych niż 400 mg/dobę, należy starannie obserwować pacjentów z rozpoznanymizaburzeniami przewodzenia serca, jednocześnie stosujących produkty wydłużające odstęp PR lub zciężkimi chorobami serca (np.: zawał mięśnia sercowego lub niewydolność serca) (patrz „Sposób podawania” poniżej oraz punkt 4.4).
Lakozamid musi być przyjmowany dwa razy na dobę (zazwyczaj raz rano i raz wieczorem).
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz dorośli
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania u młodzieży i dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz dorosłych. Więcej informacji w poniższej tabeli.
61
Monoterapia Terapia wspomagająca Dawka początkowa 100 mg/dobę lub 200 mg/dobę 100 mg/dobę
Pojedyncza dawka nasycająca 200 mg 200 mg(jeżeli dotyczy)
Dostosowywanie (stopniowe 50 mg dwa razy na dobę 50 mg dwa razy na dobęzwiększanie dawki) (100 mg/dobę) w odstępach (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych tygodniowych
Maksymalna zalecana dawka do 600 mg/dobę do 400 mg/dobę
Monoterapia (w leczeniu napadów częściowych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
Leczenie lakozamidem można również rozpocząć od dawki 100 mg dwa razy na dobę na podstawiedokonanej przez lekarza oceny wymaganego obniżenia liczby napadów padaczkowych w zestawieniuz potencjalnymi działaniami niepożądanymi.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki wynoszącej 300 mg dwa razy na dobę (600 mg/dobę).
W przypadku pacjentów, u których osiągnięto dawkę przekraczającą 400 mg/dobę i którzy wymagajązastosowania dodatkowego przeciwpadaczkowego produktu leczniczego, należy stosować się doopisanego poniżej dawkowania podczas terapii wspomagającej.
Terapia wspomagająca (w leczeniu napadów częściowych lub w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych)
Zalecana dawka początkowa to 50 mg dwa razy na dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 100 mg dwa razy na dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 50 mg dwa razy na dobę (100 mg/dobę) w odstępach tygodniowych do maksymalnejzalecanej dawki dobowej wynoszącej 400 mg (200 mg dwa razy na dobę).
Rozpoczęcie leczenia lakozamidem z użyciem dawki nasycającej (wstępna monoterapia lub zmianaleczenia na monoterapię w leczeniu napadów częściowych, lub terapia wspomagająca w leczeniunapadów częściowych, lub terapia wspomagająca w leczniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnieuogólnionych)
Leczenie lakozamidem można również rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej wynoszącej 200 mg, a następnie, po około 12 godzinach, zastosować schemat leczenia podtrzymującego obejmującego podawanie 100 mg dwa razy na dobę (200 mg/dobę). Późniejszedostosowanie dawki powinno być uzależnione od indywidualnej odpowiedzi na leczenie oraz jegotolerancji i prowadzone jak podano powyżej. Dawkę nasycającą można zastosować, jeśli lekarzstwierdzi, że uzasadnione jest szybkie uzyskanie stężenia lakozamidu w stanie stacjonarnym w osoczuoraz efektu terapeutycznego. Należy ją podawać pod kontrolą lekarza z uwzględnieniem możliwościczęstszego występowania ciężkich zaburzeń rytmu serca i działań niepożądanych dotyczącychośrodkowego układu nerwowego (patrz punkt 4.8). Podawanie dawki nasycającej nie było oceniane w ostrych stanach chorobowych, takich jak stan padaczkowy.
Przerwanie stosowania
Zgodnie z obecną praktyką kliniczną, w razie konieczności przerwania leczenia zaleca się stopnioweodstawianie lakozamidu (np.: zmniejszając dawkę dobową o 200 mg/tydzień).
U pacjentów, u których dojdzie do ciężkich zaburzeń rytmu serca, należy przeprowadzić ocenęstosunku korzyści klinicznych do ryzyka i w razie potrzeby przerwać podawanie lakozamidu.
62
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Dostosowanie dawki nie jest wymagane u osób w podeszłym wieku. U osób starszych należy wziąćpod uwagę związane z wiekiem zmniejszenie klirensu nerkowego przy jednoczesnym zwiększeniuwartości AUC (patrz „Zaburzenia czynności nerek” poniżej oraz punkt 5.2).
Dane kliniczne dotyczące leczenia padaczki u osób w podeszłym wieku, w szczególności z wykorzystaniem dawek przekraczających 400 mg na dobę, są ograniczone (patrz punkt 4.4, 4.8 i 5.1).
Zaburzenia czynności nerek
U dzieci i dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirenskreatyniny >30 ml/min) dostosowanie dawki nie jest wymagane. U dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, można rozważyć podanie dawki nasycającej 200 mg, jednak należy zachować ostrożnośćpodczas późniejszego dostosowywania dawki (>200 mg/dobę). U dzieci o masie ciała conajmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się stosowanie maksymalnej dawki 250 mg/dobę i należy zachować ostrożność podczas ustalania dawki. Jeśli zalecana jest dawka nasycająca, po podaniu dawki inicjującej 100 mg przez pierwszy tydzień, należy kontynuować leczenie, podając 50 mg dwa razy na dobę. U dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się zmniejszenie maksymalnej zalecanej dawki o 25%. U wszystkich pacjentów hemodializowanych zaleca się podawanie dodatkowo do 50% podzielonej dawki dobowej bezpośrednio po zakończeniu hemodializy.
Leczenie pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek powinno przebiegać z zachowaniemostrożności ze względu na niewielkie doświadczenie kliniczne i kumulację metabolitu (o nieznanymdziałaniu farmakologicznym).
Zaburzenia czynności wątroby
Maksymalna zalecana dawka u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz pacjentów dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby to 300 mg/dobę. Ustalanie dawki u tych pacjentów powinno być prowadzone ostrożnie ze względu na możliwe współistnienie zaburzeń czynności nerek. U młodzieży i dorosłych o masie ciała co najmniej 50 kg można rozważyć podanie dawki nasycającej 200 mg, jednak należy zachować ostrożność podczas późniejszego ustalania dawki (>200 mg/dobę). W oparciu o dane dotyczące dorosłych, u dzieci o masie ciała poniżej 50 kg z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, zaleca się zmniejszenie maksymalnej dawki o 25%. Nie badano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2). Dorosłym i dzieciom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lakozamid można podawać wyłącznie, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem.Na podstawie uważnej obserwacji aktywności choroby i możliwych działań niepożądanych u pacjenta,konieczne może być dostosowanie dawki.
Dzieci i młodzież
Lekarz powinien przepisać najwłaściwszą postać farmaceutyczną i moc leku w zależności od masyciała pacjenta i dawki.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg
Dawkowanie u młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg jest takie samo, jak u pacjentów dorosłych (patrz powyżej).
Dzieci (w wieku od 4 lat) i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Monoterapia (w leczeniu napadów częściowych)
Zalecana dawka początkowa to 2 mg/kg mc./dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 4 mg/kg mc./dobę.
63
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 2 mg/kg mc./dobę w odstępach tygodniowych. Dawkę należy zwiększać stopniowo douzyskania optymalnej odpowiedzi. U dzieci o masie ciała poniżej 40 kg maksymalna zalecana dawkawynosi do 12 mg/kg mc./dobę. U dzieci o masie ciała od 40 do poniżej 50 kg, maksymalna zalecanadawka wynosi 10 mg/kg mc./dobę.
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania w monoterapii u dzieci i młodzieży omasie ciała poniżej 50 kg.
Dawka początkowa 2 mg/kg mc./dobę
Pojedyncza dawka nasycająca NiezalecanaDostosowywanie (stopniowe zwiększanie dawki 2 mg/kg mc./dobę co tydzieńMaksymalna zalecana dawka u pacjentów < 40 kg do 12 mg/kg mc./dobęMaksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥ 40 kg do 10 mg/kg mc./dobędo < 50 kg
W poniższych tabelach podano przykłady objętości roztworu do infuzji na podanie zależnie odprzepisanej dawki i masy ciała. Dokładną objętość roztworu do infuzji należy obliczyć na podstawiedokładnie zmierzonej masy ciała dziecka.
Monoterapia - dawki przyjmowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci w wieku od od 4 lat o masie ciała poniżej 40 kg(1):
Mas Dawka 0,2 ml/kg 0,3 ml/kg 0,4 ml/kg 0,5 ml/kg Maksymalnaa początkowa: 0,1 mc. mc. mc. mc. zalecanaciał ml/kg mc. (2 mg/kg m (3 mg/kg m (4 mg/kg m (5 mg/kg m dawka: 0,6 ml/kga (1 mg/kg mc.) c.) c.) c.) c.) mc. (6 mg/kg mc.)
10 k 1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 mlg (10 mg) (20 mg) (30 mg) (40 mg) (50 mg) (60 mg)15 k 1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 mlg (15 mg) (30 mg) (45 mg) (60 mg) (75 mg) (90 mg)20 k 2 ml 4 ml 6 ml 8 ml 10 ml 12 mlg (20 mg) (40 mg) (60 mg) (80 mg) (100 mg) (120 mg)25 k 2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 ml 15 mlg (25 mg) (50 mg) (75 mg) (100 mg) (125 mg) (150 mg)30 k 3 ml 6 ml 9 ml 12 ml 15 ml 18 mlg (30 mg) (60 mg) (90 mg) (120 mg) (150 mg) (180 mg)35 k 3,5 ml 7 ml 10,5 ml 14 ml 17,5 ml 21 mlg (35 mg) (70 mg) (105 mg) (140 mg) (175 mg) (210 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpat syrop 10 mg/ml. Produkt Vimpat roztwór do infuzji 10 mg/ml stanowi alternatywę dla pacjentów w sytuacji, kiedy podanie doustne jest czasowo niemożliwe.
Monoterapia - dawki przyjmowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci w wieku od 4 lat o masieciała od 40 kg do poniżej 50 kg (1) (2):
Mas Dawka 0,2 ml/kg mc 0,3 ml/kg mc 0,4 ml/kg mc Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/kg . . . zalecanaciała mc. (2 mg/kg mc (3 mg/kg mc (4 mg/kg mc dawka: 0,5 ml/kg m (1 mg/kg mc.) .) .) .) c. (5 mg/kg mc.)
40 k
g
45 k
g
4 ml
(40 mg)
4,5 ml
(45 mg)
8 ml
(80 mg)
9 ml
(90 mg)
12 ml
(120 mg)
13,5 ml
(135 mg)
16 ml
(160 mg)
18 ml
(180 mg)
20 ml
(200 mg)
22,5 ml
(225 mg)
64
(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpatsyrop 10 mg/ml. Produkt Vimpat roztwór do infuzji 10 mg/ml stanowi alternatywę dla pacjentów wsytuacji, kiedy podanie doustne jest czasowo niemożliwe.
(2) Dawkowanie u młodzieży o masie ciała co najmniej 50 kg jest takie same, jak u dorosłych.
Terapia wspomagająca (w leczeniu napadów częściowych lub w leczeniu napadów toniczno- klonicznych pierwotnie uogólnionych)
Zalecana dawka początkowa to 2 mg/kg mc./dobę. Po jednym tygodniu należy ją zwiększyć dowstępnej dawki terapeutycznej wynoszącej 4 mg/kg mc./dobę.
W zależności od odpowiedzi na leczenie i jego tolerancji, dawkę podtrzymującą można dalejzwiększać o 2 mg/kg mc./dobę w odstępach tygodniowych. Dawkę należy zwiększać stopniowo douzyskania optymalnej odpowiedzi. Ze względu na zwiększony w porównaniu do dorosłych klirens, udzieci o masie ciała poniżej 20 kg maksymalna zalecana dawka wynosi do 12 mg/kg mc./dobę. Udzieci o masie ciała od 20 do poniżej 30 kg, maksymalna zalecanadawka wynosi 10 mg/kg mc./dobę, a u dzieci o masie ciała od 30 do poniżej 50 kg, maksymalna dawka wynosi 8 mg/kg mc./dobę, chociaż w badaniach otwartych (patrz punkt 4.8 i 5.2) niewielkiej grupie takich dzieci podawano dawkę do 12 mg/kg mc./dobę.
Poniższa tabela przedstawia zalecany schemat dawkowania w terapii wspomagającej u młodzieży idzieci o masie ciała poniżej 50 kg.
Dawka początkowa 2 mg/kg mc./dobę
Pojedyncza dawka nasycająca Nie zalecanaDostosowywanie (stopniowe zwiększanie) 2 mg/kg mc./dobę co tydzieńMaksymalna zalecana dawka u pacjentów < 20 kg do 12 mg/kg mc./dobęMaksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥ 20 kg do 10 mg/kg mc./dobędo < 30 kg
Maksymalna zalecana dawka u pacjentów ≥ 30 kg do 8 mg/kg mc./dobędo < 50 kg
W poniższych tabelach podano przykłady objętości roztworu do infuzji na podanie zależnie odprzepisanej dawki i masy ciała. Dokładną objętość roztworu do infuzji należy obliczyć na podstawiedokładnie zmierzonej masy ciała dziecka.
Terapia wspomagająca - dawki przyjmowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała poniżej 20 kg(1):
Mas Dawka 0,2 ml/kg 0,3 ml/kg 0,4 ml/kg 0,5 ml/kg Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/ mc. mc. mc. mc. zalecanaciał kg mc. (2 mg/kg (3 mg/kg (4 mg/kg (5 mg/kg dawka: 0,6 ml/ka (1 mg/kg mc.) mc.) mc.) mc.) mc.) g mc. (6 mg/kg mc.)
10 k 1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 mlg (10 mg) (20 mg) (30 mg) (40 mg) (50 mg) (60 mg)15 k 1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 mlg (15 mg) (30 mg) (45 mg) (60 mg) (75 mg) (90 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpatsyrop 10 mg/ml. Produkt Vimpat roztwór do infuzji 10 mg/ml stanowi alternatywę dla pacjentów wsytuacji, kiedy podanie doustne jest czasowo niemożliwe.
Terapia wspomagająca - dawki przyjmowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci i młodzieży w wieku od 4 lat o masie ciała od 20 kg do poniżej 30 kg(1):
65
Mas Dawka 0,2 ml/kg mc 0,3 ml/kg mc 0,4 ml/kg m Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/kg m . . c. zalecanaciała c. (2 mg/kg mc (3 mg/kg mc (4 mg/kg dawka: 0,5 ml/kg m (1 mg/kg mc.) .) .) mc.) c. (5 mg/kg mc.)
20 k 2 ml 4 ml 6 ml 8 ml 10 mlg (20 mg) (40 mg) (60 mg) (80 mg) (100 mg)25 k 2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 mlg (25 mg) (50 mg) (75 mg) (100 mg) (125 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpatsyrop 10 mg/ml. Produkt Vimpat roztwór do infuzji 10 mg/ml stanowi alternatywę dla pacjentów wsytuacji, kiedy podanie doustne jest czasowo niemożliwe.
Terapia wspomagająca - dawki przyjmowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci i młodzieży w wieku od 4 lat o masie ciała od 30 kg do poniżej 50 kg(1):
Masa Dawka 0,2 ml/kg mc. 0,3 ml/kg mc. Maksymalnaciała początkowa: 0,1 ml/kg mc. (2 mg/kg mc.) (3 mg/kg mc.) zalecana (1 mg/kg mc.) dawka: 0,4 ml/kg mc. (4 mg/kg mc.)
30 kg 3 ml (30 mg) 6 ml (60 mg) 9 ml (90 mg) 12 ml (120 mg)35 kg 3,5 ml (35 mg) 7 ml (70 mg) 10,5 ml (105 mg) 14 ml (140 mg)40 kg 4 ml (40 mg) 8 ml (80 mg) 12 ml (120 mg) 16 ml (160 mg)45 kg 4,5 ml (45 mg) 9 ml (90 mg) 13,5 ml (135 mg) 18 ml (180 mg)(1) Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg powinny rozpocząć leczenie od produktu Vimpat syrop 10 mg/ml. Produkt Vimpat roztwór do infuzji 10 mg/ml stanowi alternatywę dla pacjentów w sytuacji, kiedy podanie doustne jest czasowo niemożliwe.
Dawka nasycająca
Nie badano podawania dawki nasycającej u dzieci. Nie zaleca się stosowania dawki nasycającej umłodzieży i dzieci o masie ciała poniżej 50 kg.
Dzieci w wieku poniżej 4 lat
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności lakozamidu u dzieci w wieku poniżej 4 lat.Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Roztwór do infuzji podaje się przez 15 do 60 minut dwa razy na dobę. Zalecany czas podawania infuzji dla dawki > 200 mg/ na infuzję (tj. > 400 mg/dobę) wynosi co najmniej 30 minut. ProduktVimpat roztwór do infuzji można podawać dożylnie bez rozcieńczania lub rozcieńczony roztworem dowstrzykiwań sodu chlorku 9 mg/ml (0,9%), roztworem do wstrzykiwań glukozy 50 mg/ml (5%) lubpłynem Ringera z mleczanami do wstrzykiwań.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną wpunkcie 6.1.
Rozpoznany blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Myśli i zachowania samobójcze
U pacjentów leczonych przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi w wielu wskazaniachopisywano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza wyników randomizowanych,
66
kontrolowanych placebo badań klinicznych z zastosowaniem leków przeciwpadaczkowych produktówleczniczych wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Mechanizmtego zjawiska nie jest znany, a dostępne dane nie wykluczają występowania zwiększonego ryzyka wprzypadku stosowania lakozamidu.
Dlatego należy obserwować pacjentów pod kątem oznak myśli i zachowań samobójczych i rozważyćodpowiednie leczenie. Należy poradzić pacjentom (i ich opiekunom), aby w razie wystąpienia oznakmyśli i zachowań samobójczych zgłaszali się po pomoc medyczną (patrz punkt 4.8).
Rytm serca i przewodzenie
W badaniach klinicznych z lakozamidem obserwowano zależne od dawki wydłużenie odstępu PR welektrokardiogramie. Lakozamid powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca, na przykład pacjentówzrozpoznanymi zaburzeniami przewodzenia sercowego lub ciężkimi chorobami serca (np.niedokrwienie mięśnia sercowego/zawał, niewydolność serca, strukturalna choroba serca lubzaburzenia funkcjonowania kanałów sodowych) lub u pacjentów leczonych produktami leczniczymiwpływającymi na przewodzenie serca, w tym lekami przeciwarytmicznymi iprzeciwpadaczkowymiproduktami leczniczymi blokującymi kanały sodowe (patrz punkt 4.5), jak również u osób wpodeszłym wieku.
U tych pacjentów należy rozważyć badanie EKG przed zwiększeniem dawki lakozamidupowyżej 400 mg/dobę oraz po osiągnięciu stanu stacjonarnego.
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u pacjentów z padaczką nie opisywano przypadków migotania i trzepotania przedsionków, jednak obydwa działania zgłaszano w badaniachotwartych dotyczących padaczki oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano przypadki bloku przedsionkowo-komorowego (P-K)(w tym przypadki bloku P-K II stopnia lub wyższego). U pacjentów z chorobami sprzyjającymiwystępowaniu zaburzeń rytmu serca opisywano przypadki tachyarytmii. W rzadkich przypadkach tezdarzenia prowadziły do asystolii, zatrzymania czynności serca i śmierci u pacjentów z chorobamipodstawowymi sprzyjającymi występowaniu zaburzeń rytmu serca.
Należy poinformować pacjentów o objawach zaburzeń rytmu serca(np. spowolnionym, szybkim lubnieregularnym tętnie, kołataniu serca, skróconym oddechu, uczuciu oszołomienia i omdlenia). Jeśliwystąpią te objawy, należy poradzić pacjentom, aby natychmiast zgłaszali się po pomoc medyczną.
Zawroty głowy
Stosowanie lakozamidu wiązało się z występowaniem zawrotów głowy, co może zwiększyć częstośćprzypadkowych urazów i upadków. Z tego względu należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności,dopóki nie poznają możliwych działań leku (patrz punkt 4.8).
Substancje pomocnicze
Produkt zawiera 59,8 mg sodu w każdej fiolce, co odpowiada 3% zalecanego maksymalnegodziennego spożycia określonego przez WHO, które wynosi 2 g sodu dla osoby dorosłej.
Mozliwość wystąpienia nowych lub zaostrzenia już występujących napadów mioklonicznych
Wystąpienie lub zaostrzenie napadów mioklonicznych zgłaszano zarówno u pacjentów dorosłych, jaki pacjentów pediatrycznych z PGTCS, szczególnie podczas dostosowywania dawki. U pacjentówz więcej niż jednym rodzajem napadów obserwowane korzyści z kontroli jednego rodzaju napadównależy rozważyć względem wszelkich stwierdzonych zaostrzeń innego rodzaju napadów.
67
Możliwość pogorszenia stanu klinicznego wyrażonego w zapisie elektroencefalograficznym w
określonych pediatrycznych zespołach padaczkowych.
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności lakozamidu u dzieci z zespołamipadaczkowymi, w których współistnieją napady padaczkowe ogniskowe oraz uogólnione.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Lakozamid należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych produktami, o znanym działaniu wydłużającym odstęp PR ( w tym z przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi blokującymi kanały sodowe) i u pacjentów leczonych produktami leczniczymi przeciwarytmicznymi. Analizapodgrup w badaniach klinicznych nie wykazała jednak dalszego wydłużania odstępu PR welektrokardiogramach pacjentów, którym podawano jednocześnie karbamazepinę lub lamotryginę.
Dane z badań in vitro
Dostępne dane sugerują, że lakozamid na ogół wywołuje niewiele interakcji lekowych. Badania in vitro wskazują, że lakozamid w stężeniach w osoczu obserwowanych w badaniach klinicznych nie indukuje aktywności enzymów CYP1A2, CYP2B6 oraz CYP2C9 ani nie hamuje CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6 oraz CYP2E1. Badanie in vitro wykazało, że glikoproteina P nie przenosi lakozamidu w jelicie. Dane z badań in vitro wskazują, że enzymyCYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego.
Dane z badań in vivo
Lakozamid nie hamuje ani nie indukuje enzymu CYP2C19 ani CYP3A4 w stopniu istotnymklinicznie. Lakozamid nie wpłynął na AUC midazolamu (metabolizowanego przez CYP3A4,lakozamid podawany dwa razy na dobę po 200 mg) ale Cmax midazolamu uległo nieznacznemu zwiększeniu (30%). Lakozamid nie wpływał na farmakokinetykę omeprazolu (metabolizowanego przez CYP2C19 i CYP3A4, lakozamid podawany dwa razy na dobę po 300 mg).
Omeprazol (40 mg raz na dobę), inhibitor CYP2C19, nie zwiększał na poziomie istotnym klinicznie ekspozycji układowej na lakozamid. Jest mało prawdopodobne, aby umiarkowane inhibitoryCYP2C19 wpływały w sposób istotny klinicznie na ekspozycję układową na lakozamid.Zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie jednoczesnego leczenia silnymi inhibitoramiCYP2C9 (np. flukonazol) i CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, rytonawir, klarytromycyna), któremogą prowadzić do zwiększonego ogólnego narażenia na lakozamid. Interakcji tego typu niewykazano w badaniach in vivo, jednak są one prawdopodobne na podstawie danych z badań in vitro.
Silne induktory enzymów, takie jak ryfampicyna lub dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) mogą umiarkowanie zmniejszać ekspozycję układową na lakozamid. Dlatego należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania lub kończenia leczenia tymi induktorami enzymów.
Przeciwpadaczkowe produkty lecznicze
W badaniach interakcji lakozamid nie wykazywał istotnego wpływu na stężenie karbamazepiny ikwasu walproinowego w osoczu. Karbamazepina i kwas walproinowy nie wykazywały istotnegowpływu na stężenie lakozamidu w osoczu. Analizy farmakokinetyczne w populacji w różnych grupachwiekowych wykazały, że jednoczesne stosowanie innych przeciwpadaczkowych produktówleczniczych, o których wiadomo, że indukują enzymy (karbamazepina, fenytoina, fenobarbital wróżnych dawkach) zmniejsza ekspozycję systemową na lakozamid o 25% u dorosłych i o 17% u dziecii młodzieży.
Doustne środki antykoncepcyjne
W badaniu interakcji nie zaobserwowano istotnych klinicznie oddziaływań między lakozamidem idoustnymi środkami antykoncepcyjnymi: etinylestradiolem i lewonorgestrelem. Stężenia progesteronunie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania tych produktów leczniczych.
68
Pozostałe
Badania interakcji wykazały, że lakozamid nie wpływa na farmakokinetykę digoksyny. Niezaobserwowano istotnych klinicznie interakcji między lakozamidem i metforminą.Jednoczesne podawanie lakozamidu z warfaryną nie powoduje istotnych klinicznie zmianfarmakokinetyki ani farmakodynamiki warfaryny.
Choć brak danych farmakokinetycznych dotyczących interakcji lakozamidu z alkoholem, nie możnawykluczyć działania farmakodynamicznego.
Lakozamid wiąże się z białkami osocza w niewielkim stopniu, poniżej 15%. Dlatego uważa się, żemało prawdopodobne są znaczące klinicznie interakcje z innymi produktami leczniczymi, zachodzącew mechanizmie wypierania z miejsc wiązania z białkami osocza.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Ogólne zagrożenie związane z padaczką i stosowaniem leków przeciwpadaczkowych.W przypadku wszystkich przeciwpadaczkowych produktów leczniczych wykazano, że u dzieci kobietleczonych z powodu padaczki wady rozwojowe występują 2-3 razy częściej niż około 3%obserwowane w ogólnej populacji. Obserwowano zwiększenie częstości wad rozwojowychobserwowano w przypadku terapii wielolekowej, jednak nie ustalono, w jakim stopniu leczenie i (lub)choroba są odpowiedzialne za wystąpienie wad.
Ponadto nie wolno przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego, gdyż zaostrzenie chorobyjest szkodliwe dla matki i płodu.
Zagrożenie związane ze stosowaniem lakozamidu
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania lakozamidu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach nie wykazały działania teratogennego u szczurów i królików, ale obserwowano działanietoksyczne na zarodki tych zwierząt po zastosowaniu dawek toksycznych dla samic (patrz punkt 5.3).Zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Lakozamidu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne (jeślikorzyść dla matki zdecydowanie nie przewyższa potencjalnego zagrożenia dla płodu). Jeżeli kobietazdecyduje się zajść w ciążę, należy ponownie dokładnie rozważyć dalsze stosowanie produktuleczniczego.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy lakozamid przenika do mleka matki u ludzi. Nie można wykluczyć zagrożenia dlanoworodków ani dzieci. Badania na zwierzętach wykazały, że lakozamid przenika do mleka. Zewzględów bezpieczeństwa należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia lakozamidem.
Płodność
Nie zaobserwowano wpływu na płodność samic ani samców szczurów po podaniu dawek, po którychekspozycja na lakozamid (AUC, pole pod krzywą) była do około dwóch razy większa od ekspozycjina lakozamid (AUC, pole pod krzywą) u ludzi, uzyskiwanej po podaniu maksymalnej zalecanejdawki.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Lakozamid ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn. Leczenie lakozamidem wiązało się z występowaniem zawrotów głowy i niewyraźnegowidzenia.
W związku z tym należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwalipotencjalnie niebezpiecznych urządzeń mechanicznych, dopóki nie przekonają się jak lakozamidwpływa na ich zdolność do wykonywania takich czynności.
69
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Według zbiorczej analizy danych z kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących leczeniawspomagającego 1308 pacjentów z napadami częściowymi, 61,9% pacjentów z grupy przyjmującejlakozamid oraz 35,2% pacjentów z grupy przyjmującej placebo zgłosiło wystąpienie conajmniej 1 działania niepożądanego. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (≥ 10%)podczas leczenia lakozamidem były: zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), bóle głowy,nudności i podwójne widzenie. Nasilenie objawów było zwykle łagodne do umiarkowanego. Niektórebyły zależne od dawki i można było je złagodzić zmniejszając dawkę. Częstość występowania istopień ciężkości działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN) iprzewodu pokarmowego zazwyczaj zmniejszały się z upływem czasu.
We wszystkich badaniach kontrolowanych placebo odsetek przerywania leczenia z powodu działańniepożądanych wynosił 12,2% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 1,6% u pacjentów otrzymujących placebo. Najczęstszym działaniem niepożądanym prowadzącym do przerywania leczenia lakozamidem były zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego).
Występowanie działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takich jak zawrotygłowy, może być częstsze po podaniu dawki nasycającej.
Na podstawie analizy danych z badania klinicznego mającego na celu wykazanie co najmniejrównoważnej skuteczności (ang. non-inferiority) w przypadku monoterapii, w którym porównywanostosowanie lakozamidu i karbamazepiny o kontrolowanym uwalnianiu (ang. controlled release, CR), ustalono, że najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 10%) lakozamidu były ból głowy orazzawroty głowy. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanychwyniosła 10,6% u pacjentów otrzymujących lakozamid oraz 15,6% u pacjentów otrzymującychkarbamazepinę CR.
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu zgłaszany w badaniu przeprowadzonym z udziałem pacjentów w wieku czterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno- klonicznymi pierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalised tonic-clonic seizures, PGTCS) byłzgodny z profilem bezpieczeństwa przedstawionym w zbiorczej analizie danych z badań klinicznychkontrolowanych placebo dotyczących napadów częściowych.. Dodatkowymi działaniaminiepożądanymi zgłaszanymi u pacjentów z PGTCS były padaczka miokloniczna (2,5% w grupieprzyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo) i ataksja (3,3% w grupie przyjmującej lakozamid w porównaniu z 0% w grupie przyjmującej placebo). Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były zawroty głowy i senność. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do przerwania stosowania lakozamidu były zawroty głowy i myśli samobójcze. Wskaźnik przerwania leczenia z powodu wystąpienia działań niepożądanych wynosił 9,1% w grupie przyjmującej lakozamid i 4,1% w grupie przyjmującej placebo.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
W poniższej tabeli przedstawiono częstości poszczególnych działań niepożądanych zgłaszanych wbadaniach klinicznych oraz dane z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu. Częstościzdefiniowano w następujący sposób: bardzo często (≥ 1/10), często (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbytczęsto (od ≥ 1/1000 do < 1/100), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnychdanych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, objawy niepożądane sąwymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja
układów
narządowych
Zaburzenia krwi i
układu chłonnego
Bardzo często Często Niezbyt często Częstość
nieznana
Agranulocytoza(1)
70
Zaburzenia układu Nadwrażliwość na lek(1) Wysypka immunologicznego polekowa z
eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS)(1, 2)
Zaburzenia Depresja Agresja psychiczne Stany splątania Pobudzenie(1)
Bezsenność(1) Nastrój euforyczny(1)
Zaburzenia psychotyczne(1) Próby samobójcze(1) Myśli samobójcze Omamy(1)
Zaburzenia układu Zawroty głowy Napady Omdlenia (2) Drgawki nerwowego (pochodzenia miokloniczne(3) Zaburzenia koordynacji
ośrodkowego) Ataksja ruchowej Ból głowy Zaburzenia
równowagi Zaburzenia pamięci Zaburzenia poznawcze Senność Drżenie Oczopląs Hipestezja Dyzartria Zaburzenia uwagi Parestezja
Zaburzenia oka Podwójne Niewyraźne
widzenie widzenie Zaburzenia ucha i Zawroty głowy błędnika (pochodzenia
błędnikowego) Szumy uszne
Zaburzenia serca Blok przesionkowo- Tachyarytmia
komorowy(1, 2) komorowa (1) Bradykardia(1, 2) Migotanie przedsionków(1, 2) Trzepotanie przedsionków(1, 2)
Zaburzenia żołądka Nudności Wymioty i jelit Zaparcia
Wzdęcia Niestrawność Suchość w jamie ustnej
BiegunkaZaburzenia wątroby Nieprawidłowe wynikii dróg żółciowych badań czynności wątroby (2)
Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
71
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
Świąd
Wysypka(1)
(> 2x ULN)(1)
Obrzęk
naczynioruchowy(1)
Pokrzywka(1)
Zespół Stevensa-
Johnsona(1)
Martwica
toksyczno-
rozpływna
naskórka(1)
Zaburzenia Bolesne mięśniowo- skurcze mięśni szkieletowe i tkanki
łącznej
Zaburzenia ogólne i Zaburzenia Rumień(4) stany w miejscu chodu podania Osłabienie
Zmęczenie Drażliwość Uczucie upojenia alkoholowego Ból lub dyskomfort w miejscu podania(4) Podrażnienie(4)
Urazy, zatrucia i Upadkipowikłania po Uszkodzeniazabiegach skóry Stłuczenia
(1) Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu do obrotu.(2) Opis wybranych działań niepożądanych (3) Zgłaszane w ramach badań nad PGTCS.
(4) Miejscowe działania niepożądane związane z podaniem dożylnym.
Opis wybranych działań niepożądanych
Stosowanie lakozamidu wiąże się z zależnym od dawki wydłużeniem odstępu PR. Mogą wystąpićdziałania niepożądane związane z wydłużeniem odstępu PR (np. blok przedsionkowo-komorowy,omdlenia, bradykardia).
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z padaczką (w terapii wspomagającej) niezbyt często zgłaszano dla lakozamidu 200 mg, 400 mg, 600 mg i placebo występowanie działań niepożądanych w postaci bloku P-K pierwszego stopnia, odpowiednio: 0,7%; 0%; 0,5% oraz 0%. W badanich tych niestwierdzano bloku drugiego ani wyższego stopnia. Jednakże po dopuszczeniu produktu leczniczego doobrotu, zgłaszano przypadki bloku P-K drugiego i trzeciego stopnia w związku z leczeniemlakozamidem. W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu ikarbamazepiny CR, wydłużenie odstępu PR w obu grupach było porównywalne.
Omdlenia w zbiorczych danych z badań klinicznych dotyczących leczenia wspomagającegowystępowały niezbyt często, a ich częstość w grupie chorych na padaczkę leczonych lakozamidem(n=944) (0,1%) i otrzymującymi placebo (n=364) (0,3%) była podobna. W badaniu dotyczącymmonoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu i karbamazepiny CR, omdleniawystąpiły u 7/444 (1,6%) pacjentów leczonych lakozamidem oraz u 1/442 (0,2%) pacjentówotrzymujących karbamazepinę CR.
W krótkookresowych badaniach klinicznych nie opisywano przypadków migotania lub trzepotaniaprzedsionków, jednakże obydwa działania opisywano w otwartych badaniach dotyczących padaczkioraz po wprowadzeniu produktu do obrotu.
72
Nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych
W kontrolowanych placebo badaniach lakozamidu u dorosłych pacjentów z częściowymi napadamipadaczkowymi przyjmujących 1 do 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych jednocześnie,stwierdzano nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby. Zwięszenie stężenia ALT do ≥3x ULN wystąpiło u 0,7% (7/935) pacjentów przyjmujących Vimpat i u 0% (0/356) pacjentów przyjmujących placebo.
Wielonarządowe reakcje nadwrażliwości
Zgłaszano wielonarządowe reakcje nadwrażliwości (tzw. wysypka polekowa z eozynofilią i objawaminarządowymi, zespół DRESS) u pacjentów leczonych niektórymi przeciwpadaczkowymi produktamileczniczymi. Niniejsze reakcje różnią się w zakresie objawów, jednak zazwyczaj występują gorączkaoraz wysypka i mogą być związane z udziałem różnych układów narządowych. W razie podejrzeniawielonarządowej reakcji nadwrażliwości, należy przerwać leczenie lakozamidem.
Dzieci i młodzież
Profil bezpieczeństwa stosowania lakozamidu w badaniach z grupą kontrolną otrzymującą placebo (patrz szczegółowe informacje na temat badania w punkcie 5.1) i otwartych (n=408) w terapii wspomagającej u dzieci w wieku od 4 lat z napadami częściowymi był zgodny z profilem bezpieczeństwa ustalonym u dorosłych pacjentów, jednakże częstość występowania niektórychdziałań niepożądanych (senność, wymioty, drgawki) była większa. W populacji dzieci i młodzieżyzgłaszano też dodatkowe działania niepożądane (zapalenie nosogardła, gorączka, zapalenie gardła,osłabienie apetyt, letarg i zmiany zachowania): zapalenie nosogardła (15,7%), wymioty (14,7%),senność (14,0%), zawroty głowy (13,5%), gorączka (13,0%), drgawki (7,8%), osłabienie apetytu(5,9%), zapalenie gardła (4.7%), letarg (2,7%) i zmiany zachowania (1,7%).
Co najmniej jedno działanie niepożądane wystąpiło u łącznie 67,8% pacjentów przydzielonych losowodo grupy przyjmującej lakozamid i 58,1% przydzielonych losowo do grupy placebo.Funkcjonowanie behawioralne, poznawcze i emocjonalne oceniane przy użyciu kwestionariuszaAchenbacha CBCL i kwestionariusza BRIEF na początku badań oraz w ich trakcie, a okazały się naogół stabilne w trakcie trwania badania.
Pacjenci w podeszłym wieku
W badaniu dotyczącym monoterapii, w którym porównywano stosowanie lakozamidu ikarbamazepiny CR, rodzaje działań niepożądanych związanych z leczeniem lakozamidem u pacjentóww podeszłym wieku (≥65. roku życia) wydawały się podobne do obserwowanych u pacjentów wwieku poniżej 65 lat. Jednak u pacjentów w podeszłym wieku, w porównaniu z młodszymi osobamidorosłymi, częściej (różnica ≥5%) występowały upadki, biegunka i drżenia. Najczęstszym działaniemniepożądanym, dotyczącym układu sercowo-naczyniowego u osób w podeszłym wieku, w porównaniuz młodszymi pacjentami dorosłymi, był blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia. W grupieleczonej lakozamidem wystąpił on u 4,8% (3/62) pacjentów w podeszłym wieku i u 1,6% (6/382)młodszych osób dorosłych. Częstość przypadków przerwania leczenia z powodu zdarzeńniepożądanych wyniosła 21,0% (13/62) u pacjentów w podeszłym wieku i 9,2% (35/382) u młodszychosób dorosłych w grupie leczonej lakozamidem. Różnice obserwowane pomiędzy pacjentami wpodeszłym wieku a młodszymi osobami dorosłymi były podobne w grupie pacjentów przyjmującychlek porównawczy.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzykastosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszaniawymienionego w
załączniku V.
73
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Objawy obserwowane po przypadkowym lub zamierzonym przedawkowaniu lakozamidu są główniezwiązane z OUN i układem pokarmowym.
Rodzaje działań niepożądanych występujące u pacjentów, którym podano dawki większe niż 400 mg do 800 mg, nie różniły się klinicznie od zdarzeń występujących u pacjentów po podaniu zalecanych dawek lakozamidu.
Obserwowane objawy po podaniu dawki większej niż 800 mg/dobę to: zawroty głowy, nudności, wymioty, napady padaczkowe (napady toniczno-kloniczne uogólnione, stan padaczkowy). Stwierdzano również: zaburzenia przewodzenia serca, wstrząs i śpiączkę. Zgłaszano przypadki śmiertelne po ostrym przedawkowaniu polegającym na jednorazowym przyjęciu kilku gramów lakozamidu.
Postępowanie
Nie istnieje swoiste antidotum w razie przedawkowania lakozamidu. Leczenie przedawkowanialakozamidu powinno obejmować ogólne środki podtrzymujące i w razie konieczności hemodializę(patrz punkt 5.2).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC:N03AX18
Mechanizm działania
Substancja czynna, lakozamid (R-2-acetamido-N-benzyl-3-metoksypropionamid) jest aminokwasemfunkcjonalizowanym.
Dokładny mechanizm, działania przeciwpadaczkowego lakozamidu, nie został w pełni poznany.Badania elektrofizjologiczne in vitro wykazały, że lakozamid wybiórczo nasila powolną inaktywację napięciowo-zależnych kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacji nadmiernie pobudliwych neuronalnych błon komórkowych.
Działania farmakodynamiczne
Lakozamid wykazuje działanie przeciwdrgawkowe w wielu zwierzęcych modelach napadówczęściowych i pierwotnie uogólnionych oraz opóźnionego rozwoju procesu kindlingu.W eksperymentach nieklinicznych lakozamid w połączeniu z lewetyracetamem, karbamazepiną,fenytoiną, walproinianem sodu, lamotryginą, topiramatem czy gabapentyną wykazywał synergistycznelub addytywne działanie przeciwdrgawkowe.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady częściowe)
Dorośli
Monoterapia
Skuteczność lakozamidu w monoterapii ustalono w badaniu porównawczym z karbamazepiną CRmającym na celu wykazanie co najmniej równoważnej skuteczności (ang. non-inferiority), prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych w grupie 886 pacjentów w wieku co najmniej 16 lat z nowo rozpoznaną lub niedawno zdiagnozowaną padaczką. U pacjentów musiały występować niesprowokowane napady padaczkowe częściowe lub częściowe wtórnie uogólnione. W ramach randomizacji, pacjentów przydzielono w stosunku 1:1 do grupy leczonej karbamazepiną CR lub lakozamidem w tabletkach. Dawka była uzależniona od odpowiedzi na
74
leczenie i mieściła się w przedziale 400–1200 mg/dobę w przypadku karbamazepiny CR oraz 200–600 mg/dobę w przypadku lakozamidu. Czas trwania leczenia wynosił maksymalnie 121 tygodni wzależności od odpowiedzi na leczenie.
Oszacowana z wykorzystaniem estymatora czasu przeżycia Kaplana-Meiera częstość przypadkówuwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy wyniosła 89,8% u pacjentów leczonych lakozamidem oraz 91,1% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR. Skorygowana różnica bezwzględna pomiędzy metodami leczenia wyniosła -1,3% (95% CI: -5,5; 2,8). Oszacowana z wykorzystaniem estymatora Kaplana-Meiera częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 12 miesięcy wyniosła 77,8% u pacjentów leczonych lakozamidemoraz 82,7% u pacjentów otrzymujących karbamazepinę CR.
Częstość przypadków uwolnienia od napadów padaczkowych w okresie 6 miesięcy u pacjentów w wieku co najmniej 65 lat (62 pacjentów w grupie leczonej lakozamidem oraz 57 w grupieotrzymującej karbamazepinę CR) była podobna w obu grupach terapeutycznych. Była przy tymzbliżona do obserwowanej w populacji ogólnej. W populacji osób w podeszłym wieku dawkapodtrzymująca lakozamidu wyniosła 200 mg/dobę u 55 pacjentów (88,7%), 400 mg/dobęu 6 pacjentów (9,7%) a w przypadku 1 uczestnika (1,6%) dawkę zwiększono do ponad 400 mg/dobę.
Zmiana leczenia na monoterapię
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania lakozamidu po zmianie leczenia na monoterapię oceniono wwieloośrodkowym, randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby zwykorzystaniem historycznej grupy kontrolnej. W tym badaniu u 425 pacjentów w wieku 16–70 lat zniekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi, którzy przyjmowali stałe dawki jednego lub dwóch dostępnych na rynku przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, zmieniono leczenie na monoterapię lakozamidem, przydzielając w ramach randomizacji do grupy otrzymującej dawkę 400 mg lub 300 mg na dobę (w stosunku 3:1). W grupie leczonych pacjentów, u których ukończono stopniowe zwiększanie dawki i rozpoczęto odstawianie przeciwpadaczkowych produktów leczniczych (odpowiednio 284 i 99 pacjentów), monoterapię kontynuowano przez 57–105 dni (mediana 71 dni) odpowiednio u 71,5% oraz 70,7% pacjentów w docelowym okresie obserwacji wynoszącym 70 dni.
Terapia wspomagająca
Skuteczność działania lakozamidu w leczeniu uzupełniającym w zalecanych dawkach (200 mg/dobę, 400 mg/dobę) wykazano w 3 wieloośrodkowych, randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych trwających 12 tygodni. Lakozamid 600 mg/dobę okazał się również skuteczny w kontrolowanych badaniach w leczeniu uzupełniającym, jednak skuteczność była podobna do obserwowanej po dawce 400 mg/dobę, a pacjenci gorzej tolerowali dawkę 600 mg/dobę z powodu działań niepożądanych dotyczących OUN i przewodu pokarmowego. Dlatego nie zaleca się stosowania dawki 600 mg/dobę. Maksymalną zalecaną dawką jest 400 mg/dobę. Wymienione badania z udziałem 1308 pacjentów, u których napady częściowe występowały średnio od 23 lat, miały na celu celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa lakozamidu podawanego jednocześnie z 1-3 przeciwpadaczkowymi produktami leczniczymi u pacjentów z niekontrolowanymi napadami padaczkowymi częściowymi i częściowymi wtórnie uogólnionymi. Ogólny odsetek pacjentów z 50% zmniejszeniem częstości napadów wynosił odpowiednio 23%, 34% i 40% dla placebo, lakozamidu 200 mg/dobę i lakozamidu 400 mg/dobę.
Właściwości farmakokinetyczne i bezpieczeństwo stosowania pojedynczej, dożylnej dawkinasycającej lakozamidu określono w wieloośrodkowym badaniu otwartym, oceniającymbezpieczeństwo i tolerancję po szybkim włączeniu lakozamidu w pojedynczej dawce dożylnej (wtym 200 mg), a następnie po podaniu doustnym dawki odpowiadajacej dawce dożylnej dwa razy nadobę, w terapii wspomagającej u dorosłych pacjentów w wieku od 16 do 60 lat z napadamiczęściowymi.
Dzieci i młodzież
Napady częściowe mają taką samą manifestację kliniczną u dzieci w wieku od 4 lat jak u osóbdorosłych. Dane dotyczące skuteczności lakozamidu u dzieci w wieku co najmniej 4 lata ekstrapolowano na podstawie danych dotyczących młodzieży i dorosłych z napadami częściowymi, u
75
których spodziewana była podobna odpowiedź, jeśli zastosowano dawkowanie odpowiednie dla dzieci(patrz punkt 4.2) i wykazano bezpieczeństwo stosowania (patrz punkt 4.8).
Skuteczność potwierdzoną na zasadach ekstrapolacji opisanych powyżej potwierdzono w podwójniezaślepionym badaniu z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo. Badanie składało się z 8--tygodniowego okresu wyjściowego, po którym następował 6-tygodniowy okres stopniowegozwiększania dawki. Kwalifikujący się pacjenci leczeni w stałym schemacie z zastosowaniem od 1 donie więcej niż 3 przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, u których nadal wystąpiły conajmniej 2 częściowe napady drgawkowe w okresie 4 tygodni przed badaniem przesiewowym, fazabez napadów drgawkowych trwała krócej niż 21 dni w okresie 8 tygodni przed włączeniem do okresuwstępnego badania, zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej placebo (n=172) lub grupyleczonej lakozamidem (n=171).
Podawanie leku rozpoczynano od dawki 2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kglub od dawki 100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg, w dwóch dawkach podzielonych. W okresi stopniowego zwiększania dawki, dawkę lakozamidu zwiększano w odstępach tygodniowych o 1-2 mg/kg mc./dobę u uczestników o masie ciała poniżej 50 kg lub o 50-100 mg/dobę u uczestników o masie ciała od 50 kg do uzyskania docelowego zakresu dawek stosowanych wleczeniu podtrzymującym.
Aby zakwalifikować się do włączenia do 10-tygodniowego okresu leczenia podtrzymującego,uczestnicy musieli osiągnąć minimalną docelową dawkę dla ich kategorii wagowej wostatnich 3 dniach okresu zwiększania dawki. W okresie leczenia podtrzymującego badanimusielipozostać na stałej dawce lakozamidu lub byli wycofywani i włączani do zaślepionego okresumodyfikacji dawki.
Odnotowano statystycznie istotną (p=0,0003) i klinicznie znaczącą redukcję częstości występowania napadów częściowych w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującego w grupie lakozamidu w porównaniu z grupą placebo. Redukcja w porównaniu z placebo w analiziekowariancji wyniosła 31,72% (95% CI: 16,342-44,277).
Ogólny odsetek pacjentów uzyskujących zmniejszenie częstości występowania napadów częściowycho co najmniej 50% w ciągu 28 dni od początku badania do okresu leczenia podtrzymującegowyniósł 52,9% w grupie lakozamidu i 33,3% w grupie placebo.
Ocena jakości życia określona przy użyciu pediatrycznego kwestionariusza oceny jakości życiawskazała, że pacjenci w obu grupach (lakozamidu i placebo) mieli podobną i stabilną jakość życiazwiązaną ze zdrowiem podczas całego okresu leczenia.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania (napady toniczno-kloniczne pierwotnie
uogólnione)
Skuteczność lakozamidu w ramach leczenia wspomagającego stosowanego przez pacjentów w wieku czterech lat i starszych z uogólnioną padaczką idiopatyczną z napadami toniczno-klonicznymi pierwotnie uogólnionymi (ang. primary generalized tonic-clonic seizures, PGTCS) ustalono w ramach 24-tygodniowego, randomizowanego, prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych, kontrolowanego placebo, wieloośrodkowego badania klinicznego. Badanie obejmowało 12 tygodniowy wyjściowy okres historyczny i 4 tygodniowy wyjściowy okres prospektywny oraz 24- tygodniowy okres leczenia (w tym 6-tygodniowy okres dostosowywania dawki i 18- tygodniowy okres leczenia podtrzymującego). Spełniający kryteria kwalifikacyjne pacjenci przyjmujący stałą dawkę 1–3 leków przeciwpadaczkowych z przynajmniej trzema udokumentowanymi PGTCS podczas 16-tygodniowego połączonego okresu wyjściowego, zostali zrandomizowani w stosunku 1:1 do grupy przyjmujących lakozamid albo placebo (pacjenci w zbiorze pełnej analizy: lakozamid n=118, placebo n=121; z tego 8 pacjentów w grupie wiekowej od ≥4 do <12 lat i 16 pacjentów w grupie wiekowej od ≥12 do <18 lat przyjmowało LCM, a, odpowiednio, 9 i 16 pacjentów przyjmowało placebo). Dawki stosowane przez pacjentów zwiększano do osiągnięcia docelowej dawki stosowanej w okresie leczenia podtrzymującego wynoszącej, odpowiednio, 12 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała poniżej 30 kg, 8 mg/kg/dobę u pacjentów o masie ciała od 30 do mniej niż 50 kg albo 400 mg/dobęu pacjentów o masie ciała wynoszącej 50 kg albo więcej.
76
Zmienna oceny skuteczności Placebo Lakozamid Parametr N=121 N=118Czas do wystąpienia drugiego PGTCS
Mediana (dni) 77,0 -Przedział ufności 95% 49,0; 128,0 -Lakozamid – placebo
Współczynnik ryzyka 0,540 Przedział ufności 95% 0,377; 0,774 Wartość p < 0,001Brak napadów
Estymata Kaplana-Meiera ze 17,2 31.3stratyfikacją (%)
Przedział ufności 95% 10,4; 24,0 22,8; 39,9 Lakozamid – placebo 14,1 Przedział ufności 95% 3,2; 25,1 Wartość p 0,011Uwaga: W przypadku grupy przyjmującej lakozamid mediana czasu do wystąpienia drugiego PGTCSnie mogła zostać oszacowana metodą Kaplana-Meiera, ponieważ u ˃50% pacjentów nie wystąpiłdrugi PGTCS przed Dniem 166.
Wyniki w podgrupie pacjentów pediatrycznych były zgodne z wynikami uzyskanymi w populacji ogólnej w odniesieniu do pierwszorzędowych, drugorzędowych i innych punktów końcowychdotyczących skuteczności.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu dożylnym Cmax jest osiągane pod koniec infuzji. Stężenie w osoczu zwiększa się proporcjonalnie do dawki po podaniu doustnym (100-800 mg) i po podaniu dożylnym (50-300 mg).
Dystrybucja
Objętość dystrybucji wynosi w przybliżeniu 0,6 l/kg. Lakozamid wiąże się z białkami osocza wstopniu mniejszym niż 15%.
Metabolizm
95% podanej dawki wydalane jest z moczem w formie lakozamidu oraz jako metabolity. Metabolizmlakozamidu nie został w pełni scharakteryzowany.
Głównymi związkami wydalanymi z moczem jest niezmieniony lakozamid (około 40% dawki) orazjego metabolit O-desmetylowy (mniej niż 30% dawki).
Frakcja polarna, będąca prawdopodobnie pochodnymi seryny, stanowiła około 20% związków wmoczu, jednak była wykrywana jedynie w nieznacznych ilościach (0–2%) w osoczu niektórychpacjentów. Niewielkie ilości innych metabolitów były również wykrywane w moczu (0,5–2%).
Dane z badań in vitro wskazują, że enzymy CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 mogą katalizować powstawanie metabolitu O-desmetylowego, ale w badaniach in vivo nie potwierdzono, który izoenzym ma dominujący udział.
Nie obserwowano istotnych klinicznie różnic w ekspozycji na lakozamid po porównaniu jegofarmakokinetyki u osób intensywnie metabolizujących (z aktywnym enzymem CYP2C19) oraz słabometabolizujących (z nieaktywnym enzymem CYP2C19). Ponadto, badanie interakcji z omeprazolem(inhibitorem CYP 2C19) nie wykazało istotnych klinicznie zmian stężenia lakozamidu w osoczu, cowskazuje, że znaczenie tego szlaku metabolicznego jest niewielkieStężenie metabolitu O-desmetylowego lakozamidu w osoczu, stanowi w przybliżeniu 15% stężenia lakozamidu w osoczu.Ten główny metabolit nie ma znanego działania farmakologicznego.
77
Eliminacja
Lakozamid jest wydalany z krążenia ogólnego przede wszystkim drogą nerkową orazbiotransformacji. Po doustnym i dożylnym podaniu znakowanego radioizotopem lakozamidu wykrytookoło 95% radioaktywności w moczu oraz poniżej 0,5% w kale. Okres półtrwania w fazie eliminacjilakozamidu wynosi w przybliżeniu 13 godzin. Farmakokinetyka jest proporcjonalna do dawki i niezmienna w czasie z małą zmiennością między- i wewnątrzosobniczą. Przy dawkowaniu dwa razy na dobę stan stacjonarny w osoczu jest uzyskiwany po 3 dniach. Stężenie w osoczu wzrasta przy współczynniku kumulacji wynoszącym około 2.
Stężenie w osoczu po podaniu pojedynczej dawki nasycającej 200 mg jest podobne do stężenia wstanie stacjonarnym osiąganego po zastosowaniu doustnym dawki 100 mg dwa razy na dobę.
Farmakokinetyka w specjalnych grupach pacjentów
Płeć
Badania kliniczne wskazują, że płeć nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na stężenie lakozamiduw osoczu.
Zaburzenia czynności nerek
Wartość AUC dla lakozamidu zwiększała się o około 30% u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymizaburzeniami czynności nerek oraz o 60% u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek ischyłkową niewydolnością nerek, którzy wymagali hemodializy, w porównaniu do zdrowychochotników. Wartość Cmax nie ulegała zmianie.
Lakozamid jest skutecznie usuwany z osocza przy zastosowaniu hemodializy. Po 4-godzinnejhemodializie wartość AUC lakozamidu zmniejsza się o około 50%. Z tego względu zaleca się podaniedodatkowej dawki leku po hemodializie (patrz punkt 4.2). U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimizaburzeniami nerek kilkakrotnie wzrastała ekspozycja na metabolit O-desmetylowy. U pacjentów zeschyłkową niewydolnością nerek, którzy nie byli poddawani hemodializom, poziom tego metabolitubył podwyższony i stale wzrastał w 24-godzinnym okresie pobierania próbek. Nie wiadomo, czywiększa ekspozycja na metabolit u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek może przyczyniaćsię do wystąpienia zdarzeń niepożądanych, jednak nie wykryto jego aktywności farmakologicznej tegometabolitu.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Child-Pugh)obserwowano większe stężenia lakozamidu w osoczu (wzrost AUC o około 50% powyżej normy).Większa ekspozycja po części wynikała z zaburzeń czynności nerek u tych pacjentów. Oceniono, żespadek klirensu pozanerkowego u pacjentów w tym badaniu odpowiadał za około 20% wzrostuwartości AUC lakozamidu. Nie oceniano farmakokinetyki lakozamidu u pacjentów z ciężkimizaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2).
Osoby w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
W badaniu z udziałem mężczyzn i kobiet w podeszłym wieku, w tym 4 pacjentów w wieku >75 lat,wartości AUC były wyższe niż u młodych mężczyzn o odpowiednio około 30 i 50%. Jest to częściowozwiązane z mniejszą masą ciała. Porównanie tych wartości po znormalizowaniu masy ciała wykazało różnicę odpowiednio o 26 i 23%. Zaobserwowano także większą zmienność ekspozycji. U pacjentów w podeszłym wieku, biorących udział w tym badaniu, klirens nerkowy lakozamidu był tylko nieznacznie zmniejszony.
Ogólnie rzecz biorąc, uważa się, że nie trzeba zmniejszać dawki, chyba że jest to wskazane z powodupogorszenia czynności nerek (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież
Profil farmakokinetyczny lakozamidu u dzieci został określony w analizie farmakokinetycznejpopulacji na podstawie skąpych danych dotyczących stężenia w osoczu uzyskanych z jednego badaniaz randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo oraz trzech otwartych badań z
78
udziałem 414 dzieci z padaczką w wieku od 6 miesięcy od 17 lat. Zakres stosowanej dawkilakozamidu wynosił od 2 do 17,8 mg/kg mc./dobę podawane dwa razy na dobę z maksymalnądawką 600 mg/dobę u dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg.
Typowy klirens osoczowy oszacowano na 1,04 l/h, 1,32 l/h i 1,86 l/h u dzieci i młodzieży o masie ciała, odpowiednio 20 kg, 30 kg i 50 kg. Dla porównania u pacjentów dorosłych (o masie ciała 70 kg)klirens osoczowy wynosił 1,92 l/h.
Analiza farmakokinetyki populacyjnej z wykorzystaniem niewielkiej liczby próbek pobranychw ramach badania nad PGTCS wykazała podobną ekspozycję u pacjentów z PGTCS i pacjentówz napadami częściowymi.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Stężenia lakozamidu w osoczu uzyskane w badaniach toksyczności były podobne lub jedynienieznacznie wyższe od stężeń stwierdzanychu pacjentów, co oznacza, że margines ekspozycji u ludzijest niewielki lub nie istnieje.
Badanie farmakologiczne bezpieczeństwa stosowania lakozamidu podawanego dożylnie znieczulonympsom wykazało przejściowe wydłużenie odstępu PR i czasu trwania zespołu QRS, a także spadekciśnienia tętniczego krwi, najprawdopodobniej na skutek hamowania czynności serca. Te przejściowezmiany rozpoczęły się, gdy zastosowano stężenia odpowiadające maksymalnej zalecanej dawce wwarunkach klinicznych. Po podaniu dawek 15-60 mg/kg mc. znieczulonym psom i małpomCynomolgus obserwowano zmniejszenie przewodzenia przedsionkowego i komorowego, blok irozkojarzenie przedsionkowo-komorowe.
W badaniach toksyczności dawek wielokrotnych zaobserwowano niewielkie, odwracalne zmiany wwątrobie u szczurów, co wystąpiło po zastosowaniu dawek około 3 razy większych niż ekspozycjakliniczna. Zmiany te obejmowały zwiększenie masy narządu, przerost hepatocytów, zwiększeniestężeń enzymów wątrobowych w surowicy oraz podwyższenie poziomu cholesterolu całkowitego itriglicerydów. Poza przerostem hepatocytów nie zaobserwowano innych zmian histopatologicznych.W badaniach oceniających toksyczny wpływ na rozród i rozwój osobniczy u gryzoni i królików nieobserwowano działania teratogennego, u szczurów natomiast odnotowano wzrost liczby martwychurodzeń i zgonów potomstwa w okresie okołoporodowym oraz nieznaczny spadek liczebności żywegomiotu i masy ciała potomstwa po dawkach toksycznych dla samicy, odpowiadających systemowympoziomom ekspozycji, które były podobne do spodziewanej ekspozycji klinicznej. Ponieważ niemożna było zbadać wyższej ekspozycji u zwierząt, w związku z toksycznością dla samic, dane sąniewystarczające, aby w pełni scharakteryzować potencjalną toksyczność dla zarodka i płodu orazdziałanie teratogenne lakozamidu.
Badania u szczurów wykazały, że lakozamid i (lub) jego metabolity z łatwością przenikały barieręłożyskową.
U młodych szczurów i psów stwierdzane rodzaje toksyczności nie różniły się od obserwowanych uzwierząt dorosłych. U młodych szczurów, odnotowano zmniejszenie masy ciała po narażeniuukładowym na poziomie podobnym do spodziewanego narażenia klinicznego. U młodych psówprzejściowe i związane z dawką oznaki kliniczne z OUN zaczęły się pojawiać na poziomie narażeniaukładowego poniżej oczekiwanego narażenia klinicznego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
woda do wstrzykiwań sodu chlorek
kwas solny (do uzyskania właściwego pH)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Produkt leczniczy nie może być mieszany z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych wpunkcie 6.6.
79
6.3 Okres ważności
3 lata
Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność produktu rozcieńczonego rozpuszczalnikamiwymienionymi w punkcie 6.6 przez 24 godziny w temperaturze poniżej 25°C i przechowywanego wopakowaniach szklanych lub torebkach PCV.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt musi być zużyty natychmiast. Jeżeli nie zużytoroztworu natychmiast, odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania roztworu spoczywają naużytkowniku i czas przechowywania nie powinien przekraczać 24 godzin, w temperaturze od 2ºCdo 8ºC, chyba że roztwór przygotowywano w kontrolowanych i walidowanych warunkachaseptycznych.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
Przechowywanie po rozcieńczeniu produktu leczniczego: patrz punkt 6.3.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Fiolki ze szkła bezbarwnego typu I z chlorobutylową zatyczką pokrytą fluoropolimerem.Opakowania po 1x20 ml i po 5x20 ml.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczegodo stosowania
Nie należy używać produktu, jeżeli występują w nim wytrącone cząstki lub przebarwienia.Niniejszy produkt leczniczy jest przeznaczony do jednorazowego podania, należy pozbyć siępozostałości niezużytego roztworu. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
Vimpat roztwór do infuzji jest fizycznie zgodny i stabilny chemicznie w przypadku zmieszania zrozcieńczalnikami wymienionymi poniżej, przez co najmniej 24 godziny, przy przechowywaniu wszkle lub torebkach PCV w temperaturze poniżej 25ºC.
Rozcieńczalniki:
sodu chlorek 9 mg/ml (0,9%) roztwór do wstrzykiwań, glukoza 50 mg/ml (5%) roztwór do wstrzykiwań, płyn Ringera z mleczanami do wstrzykiwań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
UCB Pharma S.A.Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/016-017
80
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29 sierpnia 2008Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31 lipca 2013
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
{MM/RRRR}
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej EuropejskiejAgencji Leków
http://www.ema.europa.eu.
81
ANEKS II
A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU
D. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
82
A. WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII
Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii
Aesica Pharmaceuticals GmbH lub UCB Pharma SAAlfred-Nobel Strasse 10 Chemin du ForiestD-40789 Monheim am Rhein B-1420 Braine- l’AlleudNiemcy Belgia
Wydrukowana ulotka dla pacjenta musi zawierać nazwę i adres wytwórcy odpowiedzialnego zazwolnienie danej serii produktu leczniczego.
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
Produkt leczniczy wydawany na receptę.
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU
Okresowe raporty o bezpieczeństwie stosowania (ang. Periodic safety update reports,
PSURs)
Wymagania do przedłożenia okresowych raportów o bezpieczeństwie stosowania tego produktuleczniczego są określone w wykazie unijnych dat referencyjnych (wykaz EURD), o którymmowa w art. 107c ust. 7 dyrektywy 2001/83/WE i jego kolejnych aktualizacjach ogłaszanych naeuropejskiej stronie internetowej dotyczącej leków.
D. WARUNKI I OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
Plan zarządzania ryzykiem (ang. Risk Management Plan, RMP)
Podmiot odpowiedzialny podejmie wymagane działania i interwencje z zakresu nadzoru nadbezpieczeństwem farmakoterapii wyszczególnione w RMP, przedstawionym wmodule 1.8.2 dokumentacji do pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, i wszelkich jego kolejnychaktualizacjach.
Uaktualniony RMP należy przedstawiać:
na żądanie Europejskiej Agencji Leków;
w razie zmiany systemu zarządzania ryzykiem, zwłaszcza w wyniku uzyskania nowych informacji, które mogą istotnie wpłynąć na stosunek ryzyka do korzyści, lub w wyniku uzyskania istotnych informacji, dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego lub odnoszących się do minimalizacji ryzyka.
83
ANEKS III
OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA
84
A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ
85
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
Pudełko tekturowe
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 50 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 50 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanych56 tabletek powlekanych168 tabletek powlekanych56 x 1 tabletka powlekana14 x 1 tabletka powlekana28 tabletek powlekanych60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
86
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/001 14 tabletek powlekanychEU/1/08/470/002 56 tabletek powlekanychEU/1/08/470/003 168 tabletek powlekanychEU/1/08/470/020 56 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/024 14 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/025 28 tabletek powlekanychEU/1/08/470/032 60 tabletek powlekanych
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 50 mg
Zaakceptowano uzasadnienie braku informacji systemem Braille’a dla 56 x 1 i 14 x 1 tabletkapowlekana
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
87
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
Etykieta na blistrze
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 50 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
88
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH
Butelka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 50 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 50 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
89
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/032
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
90
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
Pudełko tekturowe
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 100 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH)
1 tabletka powlekana zawiera 100 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanych56 tabletek powlekanych168 tabletek powlekanych56 x 1 tabletka powlekana14 x 1 tabletka powlekana28 tabletek powlekanych60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
91
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMERY POZWOLE Ń NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/004 14 tabletek powlekanychEU/1/08/470/005 56 tabletek powlekanychEU/1/08/470/006 168 tabletek powlekanychEU/1/08/470/021 56 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/026 14 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/027 28 tabletek powlekanychEU/1/08/470/033 60 tabletek powlekanych
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 100 mg
Zaakceptowano uzasadnienie braku informacji systemem Braille’a dla 56 x 1 i 14 x 1 tabletkapowlekana
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
92
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
Etykieta na blistrze
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 100 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
93
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH
Butelka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 100 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 100 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
94
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/033
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
95
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
Pudełko tekturowe
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 150 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanych56 tabletek powlekanych56 x 1 tabletka powlekana14 x 1 tabletka powlekana28 tabletek powlekanych60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
96
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/007 14 tabletek powlekanychEU/1/08/470/008 56 tabletek powlekanychEU/1/08/470/022 56 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/028 14 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/029 28 tabletek powlekanychEU/1/08/470/034 60 tabletek powlekanych
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 150 mg
Zaakceptowano uzasadnienie braku informacji systemem Braille’a dla 56 x 1 i 14 x 1 tabletkapowlekana
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
97
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCHTYLKO OPAKOWANIA ZBIORCZE
Pudełko z 168 tabletkami powlekanymi zawierające 3 pudelka z 56 tabletkami powlekanymi (zBlue box)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 150 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Opakowanie zbiorcze: 168 (3 opakowania po 56) tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
98
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/009
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 150 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
99
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCHTYLKO OPAKOWANIA ZBIORCZE
Pudełko pośrednie
Pudełko z 56 tabletkami powlekanymi 150 mg (bez Blue box)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 150 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
56 tabletek powlekanych. Część opakowania zbiorczego, nie może być sprzedawana oddzielnie.
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
100
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/009
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 150 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
101
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
Etykieta na blistrze
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 150 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
102
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH
Butelka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 150 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
103
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/034
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
104
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
Pudełko tekturowe
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 200 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanych56 tabletek powlekanych56 x 1 tabletka powlekana14 x 1 tabletka powlekana28 tabletek powlekanych60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP):
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
105
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/010 14 tabletek powlekanychEU/1/08/470/011 56 tabletek powlekanychEU/1/08/470/023 56 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/030 14 x 1 tabletka powlekanaEU/1/08/470/031 28 tabletek powlekanychEU/1/08/470/035 60 tabletek powlekanych
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 200 mg
Zaakceptowano uzasadnienie braku informacji systemem Braille’a dla 56 x 1 i 14 x 1 tabletkapowlekana
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
106
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCHTYLKO OPAKOWANIA ZBIORCZE
Pudełko z 168 tabletkami powlekanymi zawierające 3 pudelka z 56 tabletkami powlekanymi (zBlue box)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 200 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
168 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
107
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/012
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 200 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
108
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCHTYLKO OPAKOWANIA ZBIORCZE
Pudełko pośrednie
Pudełko z 56 tabletkami powlekanymi 200 mg (bez Blue box)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 200 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
56 tabletek powlekanych. Część opakowania zbiorczego, nie może być sprzedawana oddzielnie.
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
109
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/012
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 200 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
110
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
Etykieta na blistrze
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 200 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
111
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH
Butelka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 200 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
60 tabletek powlekanych
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
112
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/035
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
113
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWAMI DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Pudełko zewnętrzne – zestaw do rozpoczynania leczenia zawierający 4 pudełka tekturowepo 14 tabletek powlekanych
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 50 mgVimpat 100 mgVimpat 150 mgVimpat 200 mgtabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Vimpat 50 mg
1 tabletka powlekana zawiera 50 mg lakozamidu.Vimpat 100 mg
1 tabletka powlekana zawiera 100 mg lakozamidu.Vimpat 150 mg
1 tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.Vimpat 200 mg
1 tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Zestaw do rozpoczynania leczenia z 56 tabletkami powlekanymi na 4 tygodnie leczenia zawiera:14 tabletek powlekanych Vimpat 50 mg 14 tabletek powlekanych Vimpat 100 mg 14 tabletek powlekanych Vimpat 150 mg 14 tabletek powlekanych Vimpat 200 mg
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
114
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/013
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 50 mgVimpat 100 mgVimpat 150 mgVimpat 200 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC
115
SN
NN
116
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Opakowanie pośrednie
Pudełko tekturowe po 14 tabletek - tydzień 1
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 50 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 50 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanychTydzień 1
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
117
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/013
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 50 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
118
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Etykieta na blistrze – tydzień 1
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 50 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
Tydzień 1.
119
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Opakowanie pośrednie
Pudełko tekturowe po 14 tabletek - tydzień 2
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 100 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 100 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanychTydzień 2.
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
120
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/0013
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 100 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
121
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Etykieta na blistrze – tydzień 2
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 100 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
Tydzień 2.
122
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Opakowanie pośrednie
Pudełko tekturowe po 14 tabletek - tydzień 3
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 150 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 150 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanych.Tydzień 3.
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Podanie doustne
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
123
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/013
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 150 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
124
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Etykieta na blistrze – tydzień 3
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 150 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
Tydzień 3.
125
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Opakowanie pośrednie
Pudełko tekturowe po 14 tabletek - tydzień 4
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 200 mg tabletki powlekanelakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
1 tabletka powlekana zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
14 tabletek powlekanych.Tydzień 4.
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie doustne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
126
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/013
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 200 mg
17. NIEPOWTARZALNY I 17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
127
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACHFOLIOWYCH
TYLKO OPAKOWANIA Z ZESTAWU DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA
Etykieta na blistrze – tydzień 4
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 200 mg tabletki powlekanelakozamid
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A.
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. INNE
Tydzień 4.
128
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH ORAZOPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH
Pudełko tekturowe/ butelka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 10 mg/ml syroplakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każdy 1 ml syropu zawiera 10 mg lakozamidu.1 butelka 200 ml zawiera 2000 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera sorbitol (E420), sól sodową parahydroksybenzoesanu metylu (E219), glikol propylenowy(E1520), sód i aspartam (E951). Dodatkowe informacje w ulotce dla pacjenta.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Syrop 200 ml z kieliszkiem miarowym i strzykawką doustną
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. (wyłącznie na opakowaniu zewnętrznym) Podanie doustne
Przed użyciem wstrząsnąć.
Dzieci od 4 lat i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg: użyć strzykawkę doustną.Pacjenci o masie ciała co najmniej 50 kg: użyć kieliszek miarowy.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
Po otwarciu zawartość butelki należy zużyć w ciągu 2 miesięcy Data otwarcia (wyłącznie na opakowaniu zewnętrznym)
129
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Nie przechowywać w lodówce.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMERY POZWOLE Ń NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/018
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Vimpat 10°mg/ml (tylko na opakowaniu zewnętrznym).
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora. (tylko na opakowaniu zewnętrznym).
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
(tylko na opakowaniu zewnętrznym).
130
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
Pudełko tekturowe
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 10 mg/ml roztwór do infuzjilakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każdy 1 ml roztworu zawiera 10 mg lakozamidu.1 fiolka 20 ml zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera sodu chlorek, kwas solny, woda do wstrzykiwań.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
1 x 20 ml roztworu do infuzji200 mg/20 ml
5 x 20 ml roztworu do infuzji
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Podanie dożylne
Do jednorazowego użytku
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności (EXP)
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
131
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
Należy usunąć resztki niewykorzystanego roztworu.
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/016EU/1/08/470/017
13. NUMER SERII
Nr serii (Lot)
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Zaakceptowano uzasadnienie braku podania informacji systemem Braille’a.
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC SN NN
132
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH
Fiolka
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Vimpat 10 mg/ml roztwór do infuzjilakozamid
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każdy 1 ml roztworu zawiera 10 mg lakozamidu.1 fiolka 20 ml zawiera 200 mg lakozamidu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera sodu chlorek, kwas solny, woda do wstrzykiwań.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
200 mg/20 ml
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Do jednorazowego użytku. Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Podanie i.v.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
133
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
UCB Pharma S.A. Allée de la Recherche 60B-1070 BruxellesBelgia
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/08/470/016EU/1/08/470/017
13. NUMER SERII
Lot
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Zaakceptowano uzasadnienie braku informacji systemem Braille’a.
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
134
B. ULOTKA DLA PACJENTA
135
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Vimpat 50 mg, tabletki powlekaneVimpat 100 mg, tabletki powlekaneVimpat 150 mg, tabletki powlekane Vimpat 200 mg, tabletki powlekane lakozamid
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vimpat
3. Jak stosować lek Vimpat
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Vimpat
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek Vimpat
Lek Vimpat zawiera lakozamid. Należy do grupy leków nazywanych lekami przeciwpadaczkowymi,które są stosowane w leczeniu padaczki.
Ten lek został przepisany przez lekarza w celu zmniejszenia liczby napadów.
W jakim celu stosuje się lek Vimpat
Lek Vimpat jest stosowany u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat. Jest on stosowany:
. w monoterapii i w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu typu padaczki charakteryzującej się występowaniem napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych. W tym rodzaju padaczki napady początkowo dotyczą tylko jednej strony mózgu, mogą jednak następnie rozszerzyć się na inne obszary po obu stronach mózgu;. w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu napadów toniczno- klonicznych pierwotnie uogólnionych (dużych napadów obejmujących utratę przytomności) u pacjentów z uogólnioną samoistną padaczką (rodzajem padaczki, który uważa się za mający podłoże genetyczne).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vimpat
Kiedy nie stosować leku Vimpat
jeśli pacjent ma uczulenie na lakozamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). W razie wątpliwości co do istnienia uczulenia, należy skonsultować się z lekarzem
jeśli u pacjenta występuje pewien rodzaj zaburzeń pracy serca zwany blokiem przedsionkowo-
komorowym II lub III stopnia.
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie powinien przyjmować leku Vimpat. Wrazie wątpliwości, przed zastosowaniem tego leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
136
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Vimpat należy zwrócić się do lekarza jeśli: pacjent myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. U niektórych pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak lakozamid, występowały myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze. Jeśli kiedykolwiek wystąpią takie myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
u pacjenta występuje choroba serca, która dotyczy rytmu pracy serca - często jest on zwolniony, przyspieszony lub nieregularny (tj. blok przedsionkowo-komorowy, migotanie i trzepotanie przedsionków).
u pacjenta występuje ciężka choroba serca, taka jak niewydolność serca lub pacjent przeszedł
zawał serca.
u pacjenta często występują zawroty głowy lub upadki. Lek Vimpat może powodować zawroty głowy, co może zwiększać ryzyko przypadkowego urazu lub upadku. Z tego względu należy zachować ostrożność do czasu przyzwyczajenia się organizmu do działania leku.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.W razie przyjmowania leku Vimpat należy zgłaszać lekarzowi przypadki wystąpienia nowego rodzajunapadów albo zaostrzeń istniejących napadów.
Jeżeli pacjent przyjmuje lek Vimpat i wystąpią u niego objawy nieprawidłowej pracy serca (takie jakspowolnione, szybkie lub nieregularne tętno, kołatanie, skrócony oddech, uczucie oszołomienia,omdlenia), należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza (patrz punkt 4).
Dzieci poniżej 4 lat
Lek Vimpat nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 4 lat, gdyż jego skuteczność w tej grupiewiekowej nie jest jeszcze znana i nie wiadomo, czy jest bezpieczny dla dzieci.
Lek Vimpat a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także olekach które pacjent planuje przyjmować.
Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek znastępujących leków, które wpływają na pracę serca. Jest to spowodowane tym, że lek Vimpatrównież wpływa na pracę serca:
leki stosowane w chorobach serca;
leki, które mogą spowodować wydłużenie odstępu PR (widoczne w zapisie pracy serca elektrokardiogramie EKG), takie jak leki stosowane w leczeniu padaczki lub bólu, np. karbamazepina, lamotrygina lub pregabalina;
leki stosowane w terapii niektórych rodzajów zaburzeń rytmu serca lub w niewydolności serca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Należy także powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek z następującychleków. Mogą one zmniejszyć lub zwiększyć skuteczność leku Vimpat:
leki stosowane w zakażeniach grzybiczych - flukonazol, itrakonazol lub ketokonazol; lek stosowany w zakażeniu wirusem HIV – rytonawir;
leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych - klarytromycyna lub ryfampicyna; lek ziołowy stosowany w leczeniu łagodnego lęku i depresji - ziele dziurawca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Vimpat z alkoholem
Ze względów bezpieczeństwa nie wolno pić alkoholu podczas stosowania leku Vimpat.
137
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje miećdziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie zaleca się przyjmowania leku Vimpat w czasie ciąży lub karmienia piersią, ponieważ wpływ tegoleku na przebieg ciąży i nienarodzone dziecko lub noworodka nie jest znany. Nie wiadomo także, czylek Vimpat przenika do mleka ludzkiego. Należy pilnie zasięgnąć porady lekarza, jeśli pacjentkazajdzie w ciążę lub planuje ciążę. Lekarz pomoże zadecydować, czy należy przyjmować lek Vimpat.
Nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, ponieważ może to spowodowaćzwiększenie częstości napadów. Nasilenie objawów choroby u matki może również zaszkodzićdziecku.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Nie należy prowadzić samochodu, jeździć rowerem ani używać narzędzi czy obsługiwać maszyn domomentu upewnienia się, jak lek wpływa na pacjenta. Jest to spowodowane tym, że lek Vimpat możepowodować zawroty głowy lub niewyraźne widzenie.
3. Jak stosować lek Vimpat
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości,należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Stosowanie leku Vimpat
Przyjmować lek Vimpat dwa razy na dobę, raz rano i raz wieczorem. Stosować lek mniej więcej o tej samej porze każdego dnia. Połknąć tabletkę leku Vimpat, popijając szklanką wody. Lek Vimpat można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.
Zazwyczaj rozpoczyna się leczenie od codziennej małej dawki, którą następnie lekarz powolizwiększa przez kilka tygodni. Po osiągnięciu dawki, która jest skuteczna dla danego pacjenta, takzwanej dawki podtrzymującej, pacjent będzie ją dalej codziennie stosował. Vimpat stosuje się wleczeniu długotrwałym. Należy kontynuować przyjmowanie leku Vimpat, dopóki lekarz nie zalecijego zaprzestania.
Jaką dawkę przyjmować
Poniżej przedstawiono typowe zalecane dawki leku Vimpat dla pacjentów z różnych grup wiekowychi o różnej masie ciała. Lekarz może przepisać pacjentowi inną dawkę, jeżeli u pacjenta występujązaburzenia czynności nerek lub wątroby.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg oraz dorośli Stosowanie samego leku Vimpat (monoterapia)
Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 50 mg dwa razy na dobę.Lekarz może również rozpocząć leczenie od dawki 100 mg dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę (podawaną dwa razy na dobę) co tydzień o 50 mg, aż doosiągnięcia dawki podtrzymującej, wynoszącej między 100 mg i 300 mg na dobę, podawanej w dwóchdawkach na dobę.
Stosowanie leku Vimpat z innymi lekmi przeciwpadaczkowymi (terapia wspomagająca)
Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 50 mg dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę (podawaną dwa razy na dobę) co tydzień o 50 mg, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej, wynoszącej między 100 mg i 200 mg dwa razy na dobę.
138
Jeżeli pacjent waży co najmniej 50 kg, lekarz może zadecydować o rozpoczęciu podawania leku Vimpat od pojedynczej dawki nasycającej 200 mg. Następnie po 12 godzinach pacjent zacznie przyjmować stałą dawkę podtrzymującą.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Dawka zależy od masy ciała dziecka. Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od podawania leku w syropiei tylko wtedy zmienia na tabletki, jeśli dziecko jest w stanie je połknąć i można uzyskać właściwądawkę przy użyciu różnych mocy tabletek. Lekarz przepisze dziecku lek w postaci najbardziej dlaniego odpowiedniej.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku VimpatW razie zastosowania większej niż zalecana dawki leku Vimpat należy niezwłocznie skontaktować sięz lekarzem. Nie próbować prowadzić pojazdu. U pacjenta mogą wystąpić: zawroty głowy;
nudności lub wymioty;
napady (drgawki), zaburzenia rytmu serca, takie jak spowolniony, przyspieszony lub nieregularny rytm serca, śpiączka, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością serca i poceniem się.
Pominięcie zastosowania leku Vimpat
W razie opóźnienia przyjęcia leku o mniej niż 6 godzin, należy jak najszybciej przyjąć
pominiętą dawkę.
W razie opóźnienia przyjęcia leku o więcej niż 6 godzin, nie należy przyjmować pominiętej dawki. Należy natomiast przyjąć następną dawkę leku Vimpat o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Vimpat
Nie należy przerywać stosowania leku Vimpat bez konsultacji z lekarzem, ponieważ objawy
padaczki mogą powrócić lub się nasilić.
Jeżeli lekarz zdecyduje zakończyć stosowanie leku Vimpat, poinformuje pacjenta, jak należy
stopniowo zmniejszać dawkowanie.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lubfarmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane ze strony układu newowego, takie jak zawroty głowy, mogą być silniejsze popodaniu pojedynczej dawki nasycającej.
Należy powiadomić lekarza lub farmaceutę, jeśli wystąpi którykolwiek z następującychobjawów:
Bardzo często: mogące wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów Ból głowy;
Zawroty głowy lub nudności (mdłości); Podwójne widzenie.
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów
Krótkie zrywy mięśnia lub grup mięśni (napady miokloniczne); Trudności z koordynacją ruchów lub chodzeniem;
Zaburzenia równowagi, drżenie, mrowienie i drętwienie (parestezja) lub skurcze mięśni,
skłonność do upadków lub powstawania siniaków;
Zaburzenia pamięci, zaburzenia myślenia lub problemy ze znalezieniem słów, splątanie;
139
Szybkie i niekontrolowane ruchy gałek ocznych (oczopląs), niewyraźne widzenie; Uczucie wirowania, wrażenie bycia pijanym;
Wymioty, suchość w ustach, zaparcia, niestrawność, nadmiar gazów w żołądku lub jelitach
(wzdęcia), biegunka;
Zaburzenia czucia (osłabienie czucia), zaburzenia mowy (zaburzenia artykulacji), zaburzenia
uwagi;
Szumy uszne (takie jak: bzyczenie, dzwonienie czy świsty) Drażliwość, trudności w zasypianiu, depresja; Senność, zmęczenie lub osłabienie (astenia); Świąd, wysypka.
Niezbyt często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów Zwolnienie pracy serca, kołatanie, nieregularne tętno lub inne zmiany w aktywności elektrycznej serca (zburzenia przewodzenia);
Nadmiernie dobre samopoczucie, widzenie i/lub słyszenie nieistniejących rzeczy; Reakcja alergiczna po przyjęciu leku, pokrzywka;
Nieprawidłowe wyniki badania krwi dotyczące wątroby (nieprawidłową czynność wątroby,
uszkodzenie wątroby);
Myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie lub próba popełnienia samobójstwa: należy
natychmiast powiadomić lekarza; Uczucie złości lub pobudzenia;
Zaburzenia myślenia lub utrata kontaktu z rzeczywistością; Ciężkie reakcje nadwrażliwości powodujące obrzęk twarzy, gardła, rąk, stóp, kostek lub dolnej części nóg;
Omdlenia.
Częstość nieznana: nie można określić częstości na podstawie dostępnych danych Nieprawidłowe szybkie tętno (tachyarytmia komorowa);
Ból gardła, wysoka temperatura ciała i częstsze występowanie zakażeń. Badania krwi mogą wykazać znaczące zmniejszenie liczby białych krwinek określonego typu (agranulocytoza); Ciężka reakcja skórna, której może towarzyszyć wysoka temperatura i objawy grypopodobne, wysypka na twarzy, rozprzestrzeniająca się wysypka, obrzęk węzłów chłonnych (powiększone węzły chłonne). Badania krwi mogą wykazać zwiększone stężenie enzymów wątrobowych oraz liczby jednego z rodzajów białych krwinek (eozynofilia);
Rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczającą się skórą, występująca głównie w okolicy ust, oczu, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona) i cięższa postać wysypki powodująca złuszczanie skóry z ponad 30% powierzchni ciała (martwica toksyczno-rozpływna naskórka);
Drgawki.
Dodatkowe działania niepożądane u dzieci
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów Katar (zapalenie jamy nosowej i gardła); Gorączka;
Ból gardła (zapalenie gardła); Zmniejszony apetyt.
Niezbyt często: mogące wystąpić u\\maksymalnie 1 na 100 pacjentów Uczucie senności lub braku energii (letarg).
Nieznana: nie można ustalić częstości występowaniana podstawie dostępnych danych Zmiany zachowania, dziecko nie zachowuje się tak, jak zazwyczaj.
140
Zgłaszanie działań niepożadanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądaneniewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądanemożna zgłaszać bezpośrednio do„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożadanych można będzie gromadzić więcej informacji na tematbezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Vimpat
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku tekturowym iblistrze po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Vimpat
Substancją czynną jest lakozamid.
Jedna tabletka leku Vimpat 50 mg zawiera 50 mg lakozamidu.Jedna tabletka leku Vimpat 100 mg zawiera 100 mg lakozamidu.Jedna tabletka leku Vimpat 150 mg zawiera 150 mg lakozamidu.Jedna tabletka leku Vimpat 200 mg zawiera 200 mg lakozamidu.
Pozostałe składniki to:
Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, hydroksypropyloceluloza, hydroksypropyloceluloza (niskopodstawiona), krzemionka koloidalna bezwodna, krospowidon (poliplazdon XL-10, jakość farmaceutyczna), magnezu stearynian. Powłoka tabletki: alkohol poliwinylowy, glikol polietylenowy, talk, tytanu dwutlenek (E171), barwniki*.
* Barwnikami są:
Tabletka 50 mg: żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenek czarny (E172), indygotyna lak(E132).
Tabletka 100 mg: żelaza tlenek żółty (E172).
Tabletka 150 mg: żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenekczarny (E172).
Tabletka 200 mg: indygotyna lak (E132).
Jak wygląda lek Vimpat i co zawiera opakowanie
Vimpat 50 mg: różowawe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 10,4 mm x 4,9 mm z wytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „50” po drugiej stronie. Vimpat 100 mg: ciemnożółte, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 13,2 mm x 6,1 mm z wytłoczonymii oznakowane literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „100” po drugiej stronie.
Vimpat 150 mg: łososiowe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 15,1 mm x 7,0 mm z wytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „150” po drugiej stronie. Vimpat 200 mg: niebieskie, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 16,6 mm x 7,8 mm z wytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „200” po drugiej stronie.
141
Vimpat jest dostępny w opakowaniach po 14, 28, 56, 60, 14 x 1, 56 x 1 tabletek powlekanych.Vimpat 50 mg i Vimpat 100 mg jest dostępny w opakowaniach po 168 tabletek powlekanych, aVimpat 150 mg i 200 mg jest dostępny w opakowaniach zbiorczych zawierających 3 pudełka po 56 tabletek. Opakowania 14 x 1 i 56 x 1 tabletka powlekana zawierają blistry PVC/PVDC pokryte folią aluminiową, perforowane, podzielne na dawki pojedyncze, opakowania
po 14, 28, 56 i 168 tabletek zawierają zwykłe blistry PVC/PVDC pokryte folią aluminiową,opakowania po 60 tabletek są dostępne w butelkach HDPE z zamknięciem zabezpieczającym przeddostępem dzieci. Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny
UCB Pharma S.A., Allée de la Recherche 60, B-1070 Bruxelles, Belgia.
Wytwórca
UCB Pharma S.A., Chemin du Foriest, B-1420 Braine-l’Alleud, Belgia lub
Aesica Pharmaceuticals GmbH, Alfred-Nobel Strasse 10, D-40789 Monheim amRhein, Niemcy.
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowegoprzedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
België/Belgique/Belgien
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Lietuva
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Suomija)
България
Ю СИ БИ България ЕООД
Teл.: + 359 (0) 2 962 30 49
Luxembourg/Luxemburg
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Česká republika
UCB s.r.o.
Tel: + 420 221 773 411
Magyarország
UCB Magyarország Kft.
Tel.: + 36-(1) 391 0060
Danmark
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Malta
Pharmasud Ltd.
Tel: + 356 / 21 37 64 36
Deutschland
UCB Pharma GmbH
Tel: + 49 /(0) 2173 48 4848
Nederland
UCB Pharma B.V.
Tel.: + 31 / (0)76-573 11 40
Eesti
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Soome)
Norge
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Ελλάδα
UCB Α.Ε.
Τηλ: + 30 / 2109974000
Österreich
UCB Pharma GmbH
Tel: + 43 (0)1 291 80 00
España
UCB Pharma, S.A.
Tel: + 34 / 91 570 34 44
Polska
UCB Pharma Sp. z o.o.
Tel: + 48 22 696 99 20
France
UCB Pharma S.A.
Tél: + 33 / (0)1 47 29 44 35
Portugal
Bial – Portela & Ca, S.A.
Tel: + 351 22 986 6100
142
Hrvatska
Medis Adria d.o.o.
Tel: +385 (0) 1 230 34 46
România
UCB Pharma Romania S.R.L.
Tel: + 40 21 300 29 04
Ireland
UCB (Pharma) Ireland Ltd.
Tel: + 353 / (0)1-46 37 395
Slovenija
Medis, d.o.o.
Tel: + 386 1 589 69 00
Ísland
Vistor hf.
Simi: + 354 535 7000
Slovenská republika
UCB s.r.o., organizačná zložka
Tel: + 421 (0) 2 5920 2020
Italia
UCB Pharma S.p.A.
Tel: + 39 / 02 300 791
Suomi/Finland
UCB Pharma Oy Finland
Puh/Tel: + 358 9 2514 4221
Κύπρος
Lifepharma (Z.A.M.) Ltd
Τηλ: + 357 22 05 63 00
Sverige
UCB Nordic A/S
Tel: + 46 / (0) 40 29 49 00
Latvija
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Somija)
United Kingdom
UCB Pharma Ltd.
Tel : + 44 / (0)1753 534 655
Data ostatniej aktualizacji ulotki {miesiąc/RRRR}
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków
http://www.ema.europa.eu/.
143
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Vimpat 50 mg, tabletki powlekaneVimpat 100 mg, tabletki powlekaneVimpat 150 mg, tabletki powlekane Vimpat 200 mg, tabletki powlekane lakozamid
Zestaw do rozpoczynania leczenia jest przeznaczony wyłącznie dla młodzieży i dzieci o masieciała co najmniej 50 kg oraz dorosłych.
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vimpat 3. Jak stosować lek Vimpat
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Vimpat
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek Vimpat
Lek Vimpat zawiera lakozamid. Należy do grupy leków nazywanych „lekamiprzeciwpadaczkowymi”, które są stosowane w leczeniu padaczki.
Ten lek został przepisany przez lekarza w celu zmniejszenia liczby napadów.
W jakim celu stosuje się lek Vimpat
Lek Vimpat jest stosowany młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała co najmniej 50 kg
i u dorosłych.
Jest on stosowany:
. w monoterapii i w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu typu padaczki charakteryzującej się występowaniem napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych. W tym rodzaju padaczki, napady początkowo dotyczą tylko jednej strony mózgu, mogą jednak następnie rozszerzyć się na inne obszary po obu stronach mózgu;. w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu napadów toniczno- klonicznych pierwotnie uogólnionych (dużych napadów obejmujących utratę przytomności) u pacjentów z uogólnioną samoistną padaczką (rodzajem padaczki, który uważa się za mający podłoże genetyczne).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem Vimpat
Kiedy nie stosować leku Vimpat
jeśli pacjent ma uczulenie na lakozamid, lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). W razie wątpliwości co do istnienia uczulenia, należy skonsultować się z lekarzem
144
jeśli u pacjenta występuje pewien rodzaj zaburzeń pracy serca (zwany blokiem przedsionkowo-
komorowym II lub III stopnia.
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie powinien przyjmować leku Vimpat. Wrazie wątpliwości, przed zastosowaniem tego leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Vimpat należy zwrócić się do lekarza jeśli: pacjent myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. U niektórych pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak lakozamid, występowały myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze. Jeśli kiedykolwiek wystąpią takie myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
u pacjenta występuje choroba serca, która dotyczy rytmu serca często jest on zwolniony, przyspieszony lub nieregularny (tj. blok przedsionkowo-komorowy, migotanie i trzepotanie przedsionków).
u pacjenta występuje ciężka choroba serca, taka jak niewydolność serca lub pacjent przeszedł
zawał serca.
u pacjenta często występują zawroty głowy lub upadki. Lek Vimpat może powodować zawroty głowy, co może zwiększać ryzyko przypadkowego urazu lub upadku. Z tego względu należy zachować ostrożność do czasu przyzwyczajenia się organizmu do działania leku.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.W razie przyjmowania leku Vimpat należy zgłaszać lekarzowi przypadki wystąpienia nowego rodzajunapadów albo zaostrzeń istniejących napadów.
Jeżeli pacjent przyjmuje lek Vimpat i wystąpią u niego objawy nieprawidłowej pracy serca (takie jakspowolnione, szybkie lub nieregularne tętno, kołatanie, skrócony oddech, uczucie oszołomieniaiomdlenia), należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza (patrz punkt 4).
Dzieci poniżej 4 lat
Lek Vimpat nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 4 lat, gdyż jego skuteczność w tej grupiewiekowej nie jest jeszcze znana i nie wiadomo, czy jest bezpieczny dla dzieci.
Lek Vimpat a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także olekach które pacjent planuje przyjmować.
Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek znastępujących leków, które wpływają na pracę serca.
Jest to spowodowane tym, że lek Vimpat również wpływa na pracę serca: leki stosowane w chorobach serca;
leki, które mogą spowodować wydłużenie odstępu PR (widoczne w zapisie pracy serca elektrokardiogramie EKG), takie jak leki stosowane w leczeniu padaczki lub bólu, np. karbamazepina, lamotrygina lub pregabalina;
leki stosowane w terapii niektórych rodzajów zaburzeń rytmu serca lub w niewydolności serca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Należy także powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek z następującychleków. Mogą one zmniejszyć lub zwiększyć skuteczność leku Vimpat:
leki stosowane w zakażeniach grzybiczych - flukonazol, itrakonazol lub ketokonazol; lek stosowany w zakażeniu wirusem HIV – rytonawir;
leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych - klarytromycyna lub ryfampicyna; lek ziołowy stosowany w leczeniu łagodnego lęku i depresji- ziele dziurawca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
145
Vimpat z alkoholem
Ze względów bezpieczeństwa nie wolno pić alkoholu podczas stosowania leku Vimpat.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje miećdziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie zaleca się przyjmowania leku Vimpat w czasie ciąży lub karmienia piersią, ponieważ wpływ tegoleku na przebieg ciąży i nienarodzone dziecko lub noworodka nie jest znany. Nie wiadomo także, czylek Vimpat przenika do mleka ludzkiego. Należy pilnie zasięgnąć porady lekarza, jeśli pacjentkazajdzie w ciążę lub planuje ciążę. Lekarz pomoże zadecydować, czy należy przyjmować lek Vimpat.
Nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, ponieważ może to spowodowaćzwiększenie częstości napadów. Nasilenie objawów choroby u matki może również zaszkodzićdziecku.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Nie należy prowadzić samochodu, jeździć rowerem ani używać narzędzi lub obsługiwać maszyn domomentu upewnienia się, jak lek wpływa na stan pacjenta. Jest to spowodowane tym, że lek Vimpatmoże powodować zawroty głowy lub niewyraźne widzenie.
3. Jak stosować lek Vimpat
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości,należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Stosowanie leku Vimpat
Przyjmować lek Vimpat dwa razy na dobę, raz rano i raz wieczorem. Stosować lek mniej więcej o tej samej porze każdego dnia. Połknąć tabletkę leku Vimpat, popijając szklanką wody. Lek Vimpat można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.
Zazwyczaj rozpoczyna się leczenie od codziennej małej dawki, którą następnie lekarz powolizwiększa przez kilka tygodni. Po osiągnięciu dawki, która jest skuteczna dla danego pacjenta, takzwanej dawki podtrzymującej, pacjent będzie ją dalej codziennie stosował. Vimpat stosuje się wleczeniu długotrwałym. Należy kontynuwać przyjmowanie leku Vimpat, tak długo, dopóki lekarz niezaleci jego zaprzestania.
Jaką dawkę przyjmować
Poniżej przedstawiono typowe zalecane dawki leku Vimpat dla pacjentów z różnych grup wiekowychi o różnej masie ciała. Lekarz może przepisać pacjentowi inną dawkę, jeżeli u pacjenta występujązaburzenia czynności nerek lub wątroby.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg i tylko dorośli Stosowanie samego leku Vimpat (monoterapia)
Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 50 mg dwa razy na dobę.Lekarz może również rozpocząć leczenie od dawki 100 mg dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę co tydzień o 50 mg, aż doosiągnięcia dawki podtrzymującej, wynoszącej między 100 mg i 300 mg na dobę, podawanej dwa razyna dobę.
Przyjmowanie leku Vimpat z innymi lekmi przeciwpadaczkowymi (terapia wspomagająca)
- Rozpoczynanie leczenia (pierwsze 4 tygodnie)
146
Ten zestaw (zestaw do rozpoczynania leczenia) jest stosowany, kiedy rozpoczynamy leczenie lekiemVimpat.
Zestaw zawiera 4 różne opakowania przeznaczone na 4 pierwsze tygodnie leczenia, jedno opakowaniena każdy tydzień. Każde opakowanie zawiera 14 tabletek, co odpowiada 2 tabletkom na dobęprzez 7 dni.
Każde opakowanie zawiera inną dawkę leku Vimpat, co pozwala na stopniowe zwiększanieprzyjmowanej dawki leku.
Leczenie należy rozpocząć od małej dawki leku Vimpat, zazwyczaj 50 mg dwa razy na dobę,następnie dawkę zwiększa się w odstępach tygodniowych. Stosowane zazwyczaj dawki, które sąpodawane w ciągu doby w każdym z 4 pierwszych tygodni leczenia, przedstawiono w poniższej tabeli.Lekarz poinformuje pacjenta, czy potrzebne będą wszystkie 4 opakowania.
Tabela: rozpoczynanie leczenia (pierwsze 4 tygodnie)
Tydzień Stosowane Pierwsza dawka
opakowanie (rano)
Tydzień 1. Opakowanie 50 mg
oznaczone (1 tabletka leku
„Tydzień 1.” Vimpat 50 mg)
Tydzień 2. Opakowanie 100 mg
oznaczone (1 tabletka
„Tydzień 2.” Vimpat 100 mg)
Tydzień 3. Opakowanie 150 mg
oznaczone (1 tabletka leku
„Tydzień 3.” Vimpat 150 mg)
Tydzień 4. Opakowanie 200 mg
oznaczone (1 tabletka leku
„Tydzień 4.” Vimpat 200 mg)
Druga dawka
(wieczorem)
50 mg
(1 tabletka
lekuVimpat 50 mg)
100 mg
(1 tabletka
lekuVimpat 100 mg)
150 mg
(1 tabletka leku
Vimpat 150 mg)
200 mg
(1 tabletka leku
Vimpat 200 mg)
CAŁKOWITA
dawka dobowa
100 mg
200 mg
300 mg
400 mg
- Leczenie podtrzymujące (po pierwszych 4 tygodniach)
Po upływie pierwszych 4 tygodni leczenia lekarz może skorygować dawkę przeznaczoną dodługotrwałego stosowania. Dawka ta, zwana dawką podtrzymującą, zależy od odpowiedzi pacjenta naleczenie lekiem Vimpat. U większości pacjentów dawka ta wynosi między 200 mg a 400 mg na dobę.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kgZestaw do rozpoczynania leczenia nie jest odpowiedni dla młodzieży i dzieci o masie ciałaponiżej 50 kg.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku VimpatW razie zastosowania większej niż zalecana dawki leku Vimpat należy niezwłocznie skontaktować sięz lekarzem. Nie próbować prowadzić pojazdu.U pacjenta mogą wystąpić: zawroty głowy;
nudności lub wymioty;
napady (drgawki), zaburzenia rytmu serca, takie jak spowolniony, przyspieszony lub nieregularny rytm serca, śpiączka, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością serca i poceniem się.
Pominięcie zastosowania leku Vimpat
W razie opóźnienia przyjęcia leku o mniej niż 6 godzin, należy jak najszybciej przyjąć
pominiętą dawkę.
W razie opóźnienia przyjęcia leku o więcej niż 6 godzin nie należy przyjmować pominiętej dawki. Należy natomiast przyjąć następną dawkę leku Vimpat o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Vimpat
Nie należy przerywać stosowania leku Vimpat bez konsultacji z lekarzem, ponieważ objawy
padaczki mogą powrócić lub się nasilić.
147
Jeżeli lekarz zdecyduje zakończyć stosowanie leku Vimpat, poinformuje pacjenta, jak należy
stopniowo zmniejszać dawkowanie.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lubfarmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy powiadomić lekarza lub farmaceutę jeśli wystąpiktórykolwiek z następujących objawów:
Bardzo często: mogące wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów Ból głowy;
Zawroty głowy lub nudności (mdłości); Podwójne widzenie.
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów
Krótkie zrywy mięśnia lub grup mięśni (napady miokloniczne); Trudności z koordynacją ruchów lub chodzeniem;
Zaburzenia równowagi, drżenie, mrowienie i drętwienie (parestezja) lub skurcze mięśni,
skłonność do upadków lub powstawanie siniaków;
Zaburzenia pamięci, zaburzenia myślenia lub problemy ze znalezieniem słów, splątanie; Szybkie i niekontrolowane ruchy gałek ocznych (oczopląs), niewyraźne widzenie; Uczucie wirowania, wrażenie bycia pijanym;
Wymioty, suchość w ustach, zaparcia, niestrawność, nadmiar gazów w żołądku lub jelitach
(wzdęcia), biegunka;
Zaburzenia czucia (osłabienie czucia), zaburzenia mowy (zaburzenia artykulacji), zaburzenia
uwagi;
Szumy uszne (takie jak bzyczenie, dzwonienie czy świsty); Drażliwość, trudności w zasypianiu, depresja; Senność, zmęczenie lub osłabienie (astenia);
Świąd, wysypka.
Niezbyt często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów Zwolnienie pracy serca, kołatanie, nieregularne tętno lub inne zmiany w aktywności elektrycznej serca (zburzenia przewodzenia);
Nadmiernie dobre samopoczucie, widzenie i/lub słyszenie nieistniejących rzeczy;Reakcja
alergiczna po przyjęciu leku, pokrzywka;
Nieprawidłowe wyniki badania krwi dotyczące wątroby (nieprawidłową czynność wątroby,
uszkodzenie wątroby);
Myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie lub próba popełnienia samobójstwa: należy
natychmiast powiadomić lekarza; Uczucie złości lub pobudzenia;
Zaburzenia myślenia lub utrata kontaktu z rzeczywistością; Ciężkie reakcje nadwrażliwości powodujące obrzęk twarzy, gardła, rąk, stóp, kostek lub dolnej części nóg;
Omdlenia.
Częstość nieznana: nie można określić częstości na podstawie dostępnych danych Nieprawidłowe szybkie tętno (tachyarytmia komorowa);
Ból gardła, wysoka temperatura ciała i częstsze występowanie zakażeń. Badania krwi mogą wykazać znaczące zmniejszenie liczby białych krwinek określonego typu (agranulocytoza) Ciężka reakcja skórna, której może towarzyszyć wysoka temperatura i objawy grypopodobne, wysypka na twarzy, rozprzestrzeniająca się wysypka, obrzęk węzłów chłonnych (powiększone
148
węzły chłonne). Badania krwi mogą wykazać zwiększone stężenie enzymów wątrobowych orazliczby jednego z rodzajów białych krwinek (eozynofilia);
Rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczającą się skórą, występująca głównie w okolicy ust, oczu, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona) i cięższa postać wysypki powodująca złuszczanie skóry z ponad 30% powierzchni ciała (martwica toksyczno-rozpływna naskórka);
Drgawki.
Dodatkowe działania niepożądane u dzieci
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów Katar (zapalenie jamy nosowej i gardła); Gorączka;
Ból gardła (zapalenie gardła); Zmniejszony apetyt.
Niezbyt często: mogące wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów Uczucie senności lub braku energii (letarg).
Nieznana: nie można ustalić częstości występowaniana podstawie dostępnych danych Zmiany zachowania, dziecko nie zachowuje się tak, jak zazwyczaj.
Zgłaszanie działań niepożadanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądaneniewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądanemożna zgłaszać bezpośrednio do„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożadanych można będzie gromadzić więcej informacji na tematbezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Vimpat
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku tekturowym iblistrze po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Lek nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Vimpat
Substancją czynną jest lakozamid.
Jedna tabletka leku Vimpat 50 mg zawiera 50 mg lakozamidu.Jedna tabletka leku Vimpat 100 mg zawiera 100 mg lakozamidu.Jedna tabletka leku Vimpat 150 mg zawiera 150 mg lakozamidu.Jedna tabletka leku Vimpat 200 mg zawiera 200 mg lakozamidu.
149
Pozostałe składniki to:
Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, hydroksypropyloceluloza, hydroksypropyloceluloza (niskopodstawiona), krzemionka koloidalna bezwodna, krospowidon (poliplazdon XL-10, jakość farmaceutyczna, magnezu stearynian. Powłoka tabletki: alkohol poliwinylowy, glikol polietylenowy, talk, tytanu dwutlenek (E171), barwniki*
* Barwnikami są:
Tabletka 50 mg: żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenek czarny (E172), indygotynalak(E132).
Tabletka 100 mg: żelaza tlenek żółty (E172).
Tabletka 150 mg: żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenekczarny (E172).
Tabletka 200 mg: indygotyna lak (E132).
Jak wygląda lek Vimpat i co zawiera opakowanie
Vimpat 50 mg: różowawe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 10,4 mm x 4,9 mm z wytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „50” po drugiej stronie. Vimpat 100 mg: ciemnożółte, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 13,2 mm x 6,1 mm z wytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „100” po drugiej stronie. Vimpat 150 mg: łososiowe, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 15,1 mm x 7,0 mm z wytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „150” po drugiej stronie. Vimpat 200 mg: niebieskie, owalne tabletki powlekane o przybliżonych wymiarach 16,6 mm x 7,8 mm z wytłoczonymi literami „SP” po jednej stronie oraz liczbą „200” po drugiej stronie.
Opakowanie z zestawem do rozpoczynania leczenia zawiera 56 tabletek powlekanychw 4 opakowaniach:
Opakowanie oznakowane „Tydzień 1.” zawiera 14 tabletek 50 mg, Opakowanie oznakowane „Tydzień 2. zawiera 14 tabletek 100 mg, Opakowanie oznakowane „Tydzień 3.” zawiera 14 tabletek 150 mg, Opakowanie oznakowane „Tydzień 4.” zawiera 14 tabletek 200 mg.
Podmiot odpowiedzialny
UCB Pharma S.A., Allée de la Recherche 60, B-1070 Bruxelles, Belgia.
Wytwórca
UCB Pharma S.A., Chemin du Foriest, B-1420 Braine-l’Alleud, Belgia lub
Aesica Pharmaceuticals GmbH, Alfred-Nobel Strasse 10, D-40789 Monheim am Rhein, Niemcy.
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowegoprzedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
België/Belgique/Belgien
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Lietuva
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Suomija)
България
Ю СИ БИ България ЕООД
Teл.: + 359 (0) 2 962 30 49
Luxembourg/Luxemburg
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Česká republika
UCB s.r.o.
Tel: + 420 221 773 411
Magyarország
UCB Magyarország Kft.
Tel.: + 36-(1) 391 0060
Danmark
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Malta
Pharmasud Ltd.
Tel: + 356 / 21 37 64 36
150
Deutschland
UCB Pharma GmbH
Tel: + 49 /(0) 2173 48 4848
Nederland
UCB Pharma B.V.
Tel.: + 31 / (0)76-573 11 40
Eesti
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Soome)
Norge
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Ελλάδα
UCB Α.Ε.
Τηλ: + 30 / 2109974000
Österreich
UCB Pharma GmbH
Tel: + 43 (0)1 291 80 00
España
UCB Pharma, S.A.
Tel: + 34 / 91 570 34 44
Polska
UCB Pharma Sp. z o.o.
Tel: + 48 22 696 99 20
France
UCB Pharma S.A.
Tél: + 33 / (0)1 47 29 44 35
Portugal
Bial – Portela & Ca, S.A.Tel: + 351 22 986 6100
Hrvatska
Medis Adria d.o.o.
Tel: +385 (0) 1 230 34 46
România
UCB Pharma Romania S.R.L.
Tel: + 40 21 300 29 04
Ireland
UCB (Pharma) Ireland Ltd.
Tel: + 353 / (0)1-46 37 395
Slovenija
Medis, d.o.o.
Tel: + 386 1 589 69 00
Ísland
Vistor hf.
Simi: + 354 535 7000
Slovenská republika
UCB s.r.o., organizačná zložka
Tel: + 421 (0) 2 5920 2020
Italia
UCB Pharma S.p.A.
Tel: + 39 / 02 300 791
Suomi/Finland
UCB Pharma Oy Finland
Puh/Tel: + 358 9 2514 4221
Κύπρος
Lifepharma (Z.A.M.) Ltd
Τηλ: + 357 22 05 63 00
Sverige
UCB Nordic A/S
Tel: + 46 / (0) 40 29 49 00
Latvija
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Somija)
United Kingdom
UCB Pharma Ltd.
Tel : + 44 / (0)1753 534 655
Data ostatniej aktualizacji ulotki {miesiąc/RRRR}
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków
http://www.ema.europa.eu.
151
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Vimpat 10 mg/ml, syrop
lakozamid
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vimpat
3. Jak stosować lek Vimpat
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Vimpat
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek Vimpat
Lek Vimpat zawiera lakozamid. Należy do grupy leków nazywanych „lekamiprzeciwpadaczkowymi”, które są stosowane w leczeniu padaczki.
Ten lek został przepisany przez lekarza w celu zmniejszenia liczby napadów.
W jakim celu stosuje się lek Vimpat
Lek Vimpat jest stosowany u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat. Jest on stosowany:
. w monoterapii i w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu postaci padaczki charakteryzującej się występowaniem napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych. W tym rodzaju padaczki, napady początkowo dotyczą tylko jednej strony mózgu, mogą jednak następnie rozszerzyć się na inne obszary po obu stronach mózgu;. w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu napadów toniczno- klonicznych pierwotnie uogólnionych (dużych napadów obejmujących utratę przytomności) u pacjentów z uogólnioną samoistną padaczką (rodzajem padaczki, który uważa się za mający podłoże genetyczne).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vimpat
Kiedy nie stosować leku Vimpat
jeśli pacjent ma uczulenie na lakozamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). W razie wątpliwości co do istnienia uczulenia, należy skonsultować się z lekarzem
jeśli u pacjenta występuje pewien rodzaj zaburzeń pracy serca (zwany blokiem przedsionkowo-
komorowym II lub III stopnia).
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie powinien przyjmować leku Vimpat. Wrazie wątpliwości, przed zastosowaniem tego leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
152
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Vimpat należy zwrócić się do lekarza jeśli: pacjent myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. U niektórych pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak lakozamid, występowały myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze. Jeśli kiedykolwiek wystąpią takie myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
u pacjenta występuje choroba serca, która dotyczy rytmuserca często jest on zwolniony, przyspieszony lub nieregularny (tj. blok przedsionkowo-komorowy, migotanie i trzepotanie przedsionków).
u pacjenta występuje ciężka choroba serca, taka jak niewydolność serca lub pacjent przeszedł
zawał serca.
u pacjenta często występują zawroty głowy lub upadki. Lek Vimpat może powodować zawroty głowy, co może zwiększać ryzyko przypadkowego urazu lub upadku. Z tego względu należy zachować ostrożność do czasu przyzyczajenia się organizmu do działania leku.
Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.W razie przyjmowania leku Vimpat należy zgłaszać lekarzowi przypadki wystąpienia nowego rodzajunapadów albo zaostrzeń istniejących napadów.
Jeżeli pacjent przyjmuje lek Vimpat i wystąpią u niego objawy nieprawidłowej pracy serca (takie jakspowolnione, szybkie lub nieregularne tętno, kołatanie, skrócony oddech, uczucie oszołomieniaiomdlenia), należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza (patrz punkt 4).
Dzieci poniżej 4 lat
Lek Vimpat nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 4 lat, gdyż. jego skuteczność w tej grupiewiekowej nie jest jeszcze znana i nie wiadomo, czy jest bezpieczny dla dzieci.
Lek Vimpat a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także olekach które pacjent planuje przyjmować.
Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek znastępujących leków, które wpływają na pracę serca. Jest to spowodowane tym, że lek Vimpatrównież wpływa na pracę serca:
leki stosowane w chorobach serca;
leki, które mogą spowodować wydłużenie odstępu PR (widoczne w zapisie pracy serca elektrokardiogramie EKG), takie jak leki stosowane w leczeniu padaczki lub bólu, np. karbamazepina, lamotrygina lub pregabalina;
leki stosowane w terapii niektórych rodzajów zaburzeń rytmu serca lub w niewydolności serca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Należy także powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek z następującychleków. Mogą one zmniejszyć lub zwiększyć skuteczność leku Vimpat:
leki stosowane w zakażeniach grzybiczych - flukonazol, itrakonazol lub ketokonazol; lek stosowany w zakażeniu wirusem HIV – rytonawir;
leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych - klarytromycyna lub ryfampicyna; lek ziołowy stosowany w leczeniu łagodnego lęku i depresji- ziele dziurawca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Vimpat z alkoholem
Ze względów bezpieczeństwa nie wolno pić alkoholu podczas stosowania leku Vimpat.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje miećdziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
153
Nie zaleca się przyjmowania leku Vimpat w czasie ciąży lub karmienia piersią, ponieważ wpływ tegoleku na przebieg ciąży i nienarodzone dziecko lub noworodka nie jest znany. Nie wiadomo także, czylek Vimpat przenika do mleka ludzkiego. Należy pilnie zasięgnąć porady lekarza, jeśli pacjentkazajdzie w ciążę lub planuje ciążę. Lekarz pomoże zadecydować, czy należy przyjmować lek Vimpat.
Nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, ponieważ może to spowodowaćzwiększenie częstości napadów. Nasilenie objawów choroby u matki może również zaszkodzićdziecku.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Nie należy prowadzić samochodu, jeździć rowerem ani używać narzędzi lub obsługiwać maszyn domomentu upewnienia się, jak lek wpływa na stan pacjenta. Jest to spowodowane tym, że lek Vimpatmoże powodować zawroty głowy lub niewyraźne widzenie.
Vimpat zawiera sorbitol, sód, sól sodową parahydroksybenzoesanu metylu, aspartam i glikolpropylenowy
Sorbitol (rodzaj cukru): ten lek zawiera 187 mg sorbitolu w każdym mililitrze. Sorbitol jest źródłem fruktozy. Jeśli lekarz poinformował Pana/Panią (lub Pana/Pani dziecko) o występowaniu u Pana/Pani (lub u Pana/Pani dziecka) nietolerancji niektórych cukrów lub zdiagnozowaniu u Pana/Pani wrodzonej nietolerancji fruktozy, należy skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem leku. Sorbitol może wywoływać dolegliwości żołądkowo- jelitowe oraz wykazywać łagodne działanie przeczyszczające
Sód (sól sodowa): ten lek zawiera 1,42 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym mililitrze. Odpowiada to 0,07% zalecanego maksymalnego spożycia dziennego dla osoby dorosłej.
Sól sodowa parahydroksybenzoesanu metylu – (E219) może wywoływać reakcję alergiczną
(możliwe reakcje typu późnego).
Aspartam (E951): ten lek zawiera 0,032 mmg aspartamu w każdym mililitrze. Aspartam jest źródłem fenyloalaniny. Może to być szkodliwe dla osób z fenyloketonurią, rzadką chorobą metaboliczną, która prowadzi do gromadzenia się w organizmie fenyloalaniny, ponieważ organizm nie jest w stanie jej skutecznie usuwać. Glikol propylenowy (E1520): ten lek zawiera 2,14 mg glikolu propylenowego w każdym mililitrze.
3. Jak stosować lek Vimpat
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości,należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Stosowanieleku Vimpat
Przyjmować lek Vimpat dwa razy na dobę, raz rano i raz wieczorem. Stosować lek mniej więcej o tej samej porze każdego dnia. Lek Vimpat można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.
Zazwyczaj rozpoczyna się leczenie od codziennej małej dawki, którą następnie lekarz powolizwiększa przez kilka tygodni. Po osiągnięciu dawki, która jest skuteczna dla danego pacjenta, takzwanej dawki podtrzymującej, pacjent będzie ją dalej codziennie przyjmował. Vimpat stosuje się wleczeniu długotrwałym. Należy kontynuować przyjmowanie leku Vimpat, dopóki lekarz nie zalecijego zaprzestania.
Jaką dawkę przyjmować
Poniżej przedstawiono typowe zalecane dawki leku Vimpat dla pacjentów z różnych grup wiekowychi o różnej masie ciała. Lekarz może przepisać pacjentowi inną dawkę, jeżeli u pacjenta występujązaburzenia czynności nerek lub wątroby.
154
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg i dorośli
Należy użyć kieliszka miarowego znajdującego się w tekturowym pudełku.
Stosowanie samego leku Vimpat (monoterapia)
Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 50 mg (5 ml) dwa razy na dobę.Lekarz może również rozpocząć leczenie od dawki 100 mg (10 ml) dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę co tydzień o 50 mg (5 ml), ażdo osiągnięcia dawki podtrzymującej, wynoszącej między 100 mg (10 ml) i 300 mg (30 ml) na dobę,podawanej dwa razy na dobę.
Przyjmowanie leku Vimpat z innymi lekmi przeciwpadaczkowymi (terapia wspomagająca)
Przeciętna dawka początkowa leku Vimpat wynosi 50 mg (5 ml) dwa razy na dobę – podawane wdwóch dawkach po 50 mg (5 ml) rano i 50 mg (5 ml) wieczorem.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę (podawaną dwa razy na dobę) co tydzień o 50 mg (5 ml), aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej, wynoszącej między 100 mg (10 ml) i 200 mg (20 ml) dwa razy na dobę.
Jeżeli pacjent waży co najmniej 50 kg, lekarz może zadecydować o rozpoczęciu podawania lekuVimpat od pojedynczej dawki nasycającej 200 mg (20 ml). Następnie po 12 godzinach pacjent zacznieprzyjmować stałą dawkę podtrzymującą.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Należy użyć strzykawki doustnej znajdującej się w tekturowym pudełku.
Przyjmowanie samego leku Vimpat (monoterapia)
Lekarz wyznaczy dawkę leku Vimpat, jaką ma przyjmować pacjent, w oparciu o jego masę ciała.
Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała,dwa razy na dobę.
Lekarz może następnie zwiększać stosowaną dawkę (podawaną dwa razy na dobę) o 1 mg (0,1 ml) nakażdy kilogram masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Maksymalna zalecanadawka u dzieci o masie ciała poniżej 40 kg wynosi 6 mg (0,6 ml) na każdy kilogram masy ciała, dwarazy na dobę. Dla dzieci o masie ciała od 40 do 50 kg maksymalna zalecana dawka wynosi 5 mg(0,5 ml) na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę. Tabelę dawkowania przedstawiono poniżej:
Przyjmowanie samego leku Vimpat (monoterapia) – wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczyodpowiednią dawkę dla pacjenta.
Dawki przyjmowane dwa razy na dobę dla dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała poniżej 40 kgMas Dawka 0,2 ml/kg mc 0,3 ml/kg mc 0,4 ml/kg mc 0,5 ml/kg mc Maksymalnaa początkowa: . . . . zalecanaciała 0,1 ml/kg mc dawka: 0,6 ml . /kg mc.
10 k
g
15 k
g
20 k
g
25 k
g
1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 ml
1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 ml
2 ml 4 ml 6 ml 8 ml 10 ml 12 ml
2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 ml 15 ml
155
30 k
g
35 k
g
3 ml 6 ml 9 ml 12 ml 15 ml 18 ml
3.5 ml 7 ml 10,5 ml 14 ml 17.5 ml 21 ml
Dawki przyjmowane dwa razy na dobę dla dzieci i młodzieży w wieku od 4 lat o masie ciałaod 40 kg do poniżej 50 kg:
Mas Dawka 0,2 ml/kg m 0,3 ml/kg m 0,4 ml/kg m Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/kg m c. c. c. zalecanaciała c. dawka: 0,5 ml/kg m c.
40 k
g
45 k
g
4 ml 8 ml 12 ml 16 ml 20 ml
4,5 ml 9 ml 13,5 ml 18 ml 22,5 ml
Stosowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi
Lekarz wyznaczy odpowiednią dawkę leku Vimpat, na podstawie masy ciała pacjenta.
Dla dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała poniżej 20 kg:
typowa dawka początkowa wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na
dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę (podawaną dwa razy na dobę) o 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Maksymalna zalecana dawka wynosi 6 mg (0,6 ml) na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę. Tabelę dawkowania przedstawiono poniżej.
Przyjmowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi- Dzieci w wieku od 4 lat o masieciała poniżej 20 kg - wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczy odpowiednią dawkę dlapacjenta.
Dawki przyjmowane dwa razy na dobę dla dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała poniżej 20 kg Masa Dawka począt 0,2 ml/kg 0,3 ml/kg 0,4 ml/kg 0,5 ml/kg Maksymalna ciała kowa: mc. mc. mc. mc. zalecanadawka: 0,6 ml/ 0,1 ml/kg mc. kg mc.
10 kg 1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 ml15 kg 1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 ml
U dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała od 20 kg do poniżej 30 kg: Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę (podawaną dwa razy na dobę) o 1 mg (0,1 ml) na każdykilogram masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Maksymalna zalecanadawka wynosi 5 mg (0,5 ml) na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę. Tabelę dawkowaniaprzedstawiono poniżej:
Przyjmowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi- Dzieci i młodzież o masie ciałaod 20 kg do poniżej 30 kg - wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczy odpowiednią dawkę dlapacjenta.
156
Dawki przyjmowane dwa razy na dobę dla dzieci i młodzieży w wieku od 4 lat o masie ciałaod 20 kg do poniżej 30 kg:
Mas Dawka 0,2 ml/kg m 0,3 ml/kg m 0,4 ml/kg m Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/kg m c. c. c. zalecanaciała c. dawka : 0,5 ml/kg m c.
20 k
g
25 k
g
2 ml 4 ml 6 ml 8 ml 10 ml
2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 ml
Dla dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała od 30 kg do poniżej 50 kg: Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram masy ciała, dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę (podawaną dwa razy na dobę) o 1 mg (0,1 ml) na każdykilogram masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Maksymalna zalecanadawka wynosi 4 mg (0,4 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, dwa razy na dobę. Tabelędawkowania przedstawiono poniżej:
Przyjmowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi - Dzieci i młodzież o masie ciałaod 30 kg do poniżej 50 kg - wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczy odpowiednią dawkę dlapacjenta.
Dawki przyjmowane dwa razy na dobę dla dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała od 30 kg do poniżej 50 kg:
Masa Dawka 0,2 ml/kg mc. 0,3 ml/kg mc. Maksymalna zalecanaciała początkowa: 0,1 ml/kg mc. dawka : 0,4 ml/kg mc.
30 kg 3 ml 6 ml 9 ml 12 ml35 kg 3,5 ml 7 ml 10,5 ml 14 ml40 kg 4 ml 8 ml 12 ml 16 ml45 kg 4,5 ml 9 ml 13,5 ml 18 ml
Instrukcje stosowania: klieliszek miarowy
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg i dorośli Do odmierzenia dawki użyć kieliszek miarowy dołączony do opakowania.1 Wstrząsnąć butelkę przed użyciem.
2. Napełnić kieliszek miarowy do podziałki (ml) odpowiadającej dawce przepisanej przez lekarza.
3. Połknąć odmierzoną dawkę syropu.
4. Popić wodą.
Instrukcje stosowania: strzykawka doustna
Przed pierwszym użyciem lekarz pokaże pacjentowi, jak zastosować strzykawkę doustną.W razie jakichkolwiek pytań, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Użyć strzykawki doustnej i łącznika strzykawki dołączonych do tego opakowania.
157
Wstrząsnąć dobrze butelkę przed użyciem.
Otworzyć butelkę przez naciśnięcie nakrętki i jednoczesne przekręcenie jej w kierunku przeciwnymdo ruchu wskazówek zegara (rysunek 1).
Przy pierwszym użyciu leku Vimpat należy zastosować się do następujących kroków: Oddzielić łącznik od strzykawki doustnej (rysunek 2).
Włożyć łącznik w szyjkę butelki (rysunek 3). Upewnić się, że jest dobrze wciśnięty. Nie ma
konieczności zdejmowania łącznika po użyciu.
Podczas każdego użycia syropu Vimpat należy zastosować się do następujących kroków: Włożyć strzykawkę doustną do otworu w łączniku (rysunek 4). Odwrócić butelkę do góry dnem (rysunek 5).
158
Jedną ręką przytrzymać odwróconą butelkę, a drugą napełnić strzykawkę doustną. Pociągnąć tłok do dołu, aby napełnić strzykawkę doustną niewielką ilością roztworu (rysunek 6).
Wcisnąć tłok do góry, aby pozbyć się pęcherzyków powietrza (rysunek 7). Pociągnąć tłok w dół do miejsca na podziałce odpowiadającego dawce przepisanej przez lekarza (rysunek 8).
Odwrócić butelkę do pozycji wyjściowej (rysunek 9). Wyjąć strzykawkę doustną z łącznika (rysunek 10).
Lek można przyjąć na dwa sposoby:
wycisnąć zawartość strzykawki doustnej do szklanki z niewielką ilością wody (wciskając tłoka do końca strzykawki doustnej (rysunek 11) – następnie wypić cały płyn (należy nalać tylko tyle wody, aby łatwo było wypić roztwór) lub
wypić lek bezpośrednio ze strzykawki doustnej bez dodawania wody (rysunek 12) – wypić całą
zawartość strzykawki doustnej.
Zamknąć butelkę za pomocą plastikowej nakrętki (nie ma konieczności wyjmowania łącznika). Umyć strzykawkę doustną samą wodą (rysunek 13).
159
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Vimpat
W razie zastosowania większej niż zalecana dawki leku Vimpat należy niezwłocznie skontaktować sięz lekarzem. Nie próbować prowadzić pojazdu.
U pacjenta mogą wystąpić: zawroty głowy;
nudności lub wymioty;
napady (drgawki), zaburzenia rytmu serca, takie jak spowolniony, przyspieszony lub nieregularny rytm serca, śpiączka, obniżenie ciśnienia krwi z przyspieszoną czynnością serca i poceniem się.
Pominięcie zastosowania leku Vimpat
W razie opóźnienia przyjęcia leku o mniej niż 6 godzin, należy jak najszybciej przyjąć
pominiętą dawkę.
W razie opóźnienia przyjęcia leku o więcej niż 6 godzin, nie należy przyjmować pominiętej dawki. Należy natomiast przyjąć następną dawkę leku Vimpat o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Vimpat
Nie należy przerywać stosowania leku Vimpat bez konsultacji z lekarzem, ponieważ objawy
padaczki mogą powrócić lub się nasilić.
Jeżeli lekarz zdecyduje zakończyć stosowanie leku Vimpat, poinformuje pacjenta, jak należy
stopniowo zmniejszać dawkowanie.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lubfarmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane ze strony układu newowego, takie jak zawroty głowy, mogą silniejsze popodaniu pojedynczej dawki nasycającej.
Należy powiadomić lekarza lub farmaceutę, jeżli wystąpi którekolwiek z następującychobjawów:
Bardzo często: mogące wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów Ból głowy;
Zawroty głowy lub nudności (mdłości); Podwójne widzenie.
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów
Krótkie zrywy mięśnia lub grup mięśni (napady miokloniczne);
160
Trudności z koordynacją ruchów lub chodzeniem;
Zaburzenia równowagi, drżenie, mrowienie i drętwienie (parestezja) lub skurcze mięśni,
skłonność do upadków lub powstawania siniaków;
Zaburzenia pamięci, zaburzenia myślenia lub problemy ze znalezieniem słów, splątanie; Szybkie i niekontrolowane ruchy gałek ocznych (oczopląs), niewyraźne widzenie; Uczucie wirowania, wrażenie bycia pijanym;
Wymioty, suchość w ustach, zaparcia, niestrawność, nadmiar gazów w żołądku lub jelitach
(wzdęcia), biegunka;
Zaburzenia czucia (osłabienie czucia), zaburzenia mowy (zaburzenia artykulacji), zaburzenia
uwagi;
Szumy uszne (takie jak bzyczenie, dzwonienie czy świsty); Drażliwość, trudności w zasypianiu, depresja; Senność, zmęczenie lub osłabienie (astenia);
Świąd, wysypka.
Niezbyt często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów Zwolnienie pracy serca, kołatanie, nieregularne tętno lub inne zmiany w aktywności elektrycznej serca (zburzenia przewodzenia);
Nadmiernie dobre samopoczucie, widzenie i/lub słyszenie nieistniejących rzeczy;Reakcja
alergiczna po przyjęciu leku, pokrzywka;
Nieprawidłowe wyniki badania krwi dotyczące wątroby (nieprawidłową czynność wątroby,
uszkodzenie wątroby);
Myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie lub próba popełnienia samobójstwa: należy
natychmiast powiadomić lekarza; Uczucie złości lub pobudzenia;
Zaburzenia myślenia lub utrata kontaktu z rzeczywistością; Ciężkie reakcje nadwrażliwości powodujące obrzęk twarzy, gardła, rąk, stóp, kostek lub dolnej części nóg;
Omdlenia.
Częstość nieznana: nie można określić częstości na podstawie dostępnych danych Nieprawidłowe szybkie tętno (tachyarytmia komorowa);
Ból gardła, wysoka temperatura ciała i częstsze występowanie zakażeń. Badania krwi mogą wykazać znaczące zmniejszenie liczby białych krwinek określonego typu (agranulocytoza) Ciężka reakcja skórna, której może towarzyszyć wysoka temperatura i objawy grypopodobne, wysypka na twarzy, rozprzestrzeniająca się wysypka, obrzęk węzłów chłonnych (powiększone węzły chłonne). Badania krwi mogą wykazać zwiększone stężenie enzymów wątrobowych oraz liczby jednego z rodzajów białych krwinek (eozynofilia);
Rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczającą się skórą, występująca głównie w okolicy ust, oczu, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona) i cięższa postać wysypki powodująca złuszczanie skóry z ponad 30% powierzchni ciała (martwica toksyczno-rozpływna naskórka);
Drgawki.
Dodatkowe działania niepożądane u dzieci
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów Katar (zapalenie jamy nosowej i gardła); Gorączka;
Ból gardła (zapalenie gardła); Zmniejszony apetyt.
Niezbyt często: mogące wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów Uczucie senności lub braku energii (letarg).
161
Nieznana: nie można ustalić częstości występowaniana podstawie dostępnych danych Zmiany zachowania, dziecko nie zachowuje się tak, jak zazwyczaj.
Zgłaszanie działań niepożadanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądaneniewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądanemożna zgłaszać bezpośrednio do„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożadanych można będzie gromadzić więcej informacji na tematbezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Vimpat
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku tekturowym ibutelce po „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w lodówce
Po otwarciu butelki syropu nie wolno stosować dłużej niż 2 miesiące.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Vimpat
Substancją czynną leku jest lakozamid. 1 ml syropu Vimpat zawiera 10 mg lakozamidu. Pozostałe składniki to: glicerol (E422), karmeloza sodowa, sorbitol płynny (krystaliczny) (E420), glikol polietylenowy 4000, sodu chlorek, kwas cytrynowy bezwodny, potasu acesulfam (E950), sól sodowa parahydroksybenzoesanu metylu (E219), smak truskawkowy (zawiera: glikol propylenowy, maltol), substancja maskująca smak (zawiera: glikol propylenowy, aspartam (E951), acesulfam potasowy (E950), maltol, wodę dejonizowaną), woda oczyszczona.
Jak wygląda lek Vimpat i co zawiera opakowanie
Vimpat 10 mg/ml syrop to lekko lepki, przejrzysty roztwór bezbarwny do żółtobrązowego. Lek Vimpat syrop jest dostępny w butelce zawierającej 200 ml.
Opakowania syropu Vimpat zawierają 30 ml kieliszek miarowy z podziałką oraz 10 ml strzykawkędoustną.
Kieliszek miarowy jest przeznaczony dla dosób dorosłych, młodzieży i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg. Każda kreska podziałki (5 ml) kieliszka miarowego zawiera 50 mg lakozamidu (np. dwie kreski podziałki odpowiadają 100 mg).
Strzykawka doustna jest przeznaczona dla dzieci i młodzieży o masie ciała poniżej 50 kg. Jedna pełna doustna strzykawka dozująca o pojemności 10 ml zawiera 100 mg lakozamidu. Minimalna odciągalna objętość to 1 ml, co stanowi 10 mg lakozamidu. Od znaku podziałki oznaczającego 1 ml, każda kolejna kreska podziałki wyznacza pojemność (0,25 ml), co stanowi 2,5 mg lakozamidu (np. 4 kreski podziałki odpowiadają 10 mg).
Podmiot odpowiedzialny
UCB Pharma S.A., Allée de la Recherche 60, B-1070 Bruxelles, Belgia.
Wytwórca
Aesica Pharmaceuticals GmbH, Alfred-Nobel Strasse 10, D-40789 Monheim am Rhein, Niemcy.lub
162
UCB Pharma SA, Chemin du Foriest, B-1420 Braine-l’Alleud, Belgia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowegoprzedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
België/Belgique/Belgien
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Lietuva
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Suomija)
България
Ю СИ БИ България ЕООД
Teл.: + 359 (0) 2 962 30 49
Luxembourg/Luxemburg
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Česká republika
UCB s.r.o.
Tel: + 420 221 773 411
Magyarország
UCB Magyarország Kft.
Tel.: + 36-(1) 391 0060
Danmark
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Malta
Pharmasud Ltd.
Tel: + 356 / 21 37 64 36
Deutschland
UCB Pharma GmbH
Tel: + 49 /(0) 2173 48 4848
Nederland
UCB Pharma B.V.
Tel.: + 31 / (0)76-573 11 40
Eesti
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Soome)
Norge
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Ελλάδα
UCB Α.Ε.
Τηλ: + 30 / 2109974000
Österreich
UCB Pharma GmbH
Tel: + 43 (0)1 291 80 00
España
UCB Pharma, S.A.
Tel: + 34 / 91 570 34 44
Polska
UCB Pharma Sp. z o.o.
Tel: + 48 22 696 99 20
France
UCB Pharma S.A.
Tél: + 33 / (0)1 47 29 44 35
Portugal
Bial – Portela & Ca, S.A.
Tel: + 351 22 986 6100
Hrvatska
Medis Adria d.o.o.
Tel: +385 (0) 1 230 34 46
România
UCB Pharma Romania S.R.L.
Tel: + 40 21 300 29 04
Ireland
UCB (Pharma) Ireland Ltd.
Tel: + 353 / (0)1-46 37 395
Slovenija
Medis, d.o.o.
Tel: + 386 1 589 69 00
Ísland
Vistor hf.
Simi: + 354 535 7000
Slovenská republika
UCB s.r.o., organizačná zložka
Tel: + 421 (0) 2 5920 2020
Italia
UCB Pharma S.p.A.
Tel: + 39 / 02 300 791
Suomi/Finland
UCB Pharma Oy Finland
Puh/Tel: + 358 9 2514 4221
163
Κύπρος
Lifepharma (Z.A.M.) Ltd
Τηλ: + 357 22 05 63 00
Sverige
UCB Nordic A/S
Tel: + 46 / (0) 40 29 49 00
Latvija
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Somija)
United Kingdom
UCB Pharma Ltd.
Tel : + 44 / (0)1753 534 655
Data ostatniej aktualizacji ulotki {miesiąc/RRRR}
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków
http://www.ema.europa.eu.
164
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Vimpat 10 mg/ml, roztwór do infuzji
lakozamid
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym, wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vimpat
3. Jak stosować lek Vimpat
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Vimpat
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Vimpat i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek Vimpat
Lek Vimpat zawiera lakozamid. Należy do grupy leków nazywanych „lekamiprzeciwpadaczkowymi”, które są stosowane w leczeniu padaczki.
Ten lek został przepisany przez lekarza w celu zmniejszenia liczby napadów.
W jakim celu stosuje się lek Vimpat
Lek Vimpat jest stosowany u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat. Jest on stosowany:
. w monoterapii i w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu postaci padaczki charakteryzującej się występowaniem napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych. W tym rodzaju padaczki, napady początkowo dotyczą tylko jednej strony mózgu, mogą jednak następnie rozszerzyć się na inne obszary po obu stronach mózgu;. w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu napadów toniczno- klonicznych pierwotnie uogólnionych (dużych napadów obejmujących utratę przytomności) u pacjentów z uogólnioną samoistną padaczką (rodzajem padaczki, który uważa się za mający podłoże genetyczne).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vimpat
Kiedy nie stosować leku Vimpat
jeśli pacjent ma uczulenie na lakozamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). W razie wątpliwości co do istnienia uczulenia, należy skonsultować się z lekarzem.
jeśli u pacjenta występuje pewien rodzaj zaburzeń pracy serca (zwany blokiem przedsionkowo-
komorowym II lub III stopnia).
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie powinien przyjmować leku Vimpat. Wrazie wątpliwości, przed zastosowaniem tego leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Vimpat należy zwrócić się do lekarza jeśli:
pacjent myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. U niektórych pacjentów leczonych lekami
165
przeciwpadaczkowymi, takimi jak lakozamid, występowały myśli o samookaleczeniu lub myślisamobójcze. Jeśli kiedykolwiek wystąpią takie myśli, należy natychmiast skontaktować się zlekarzem.
u pacjenta występuje choroba serca, która dotyczy rytmu serca często jest on zwolniony, przyspieszony lub nieregularny (tj. blok przedsionkowo-komorowy, migotanie i trzepotanie przedsionków).
u pacjenta występuje ciężka choroba serca, taka jak niewydolność serca lub pacjent przeszedł
zawał serca.
u pacjenta często występują zawroty głowy lub upadki. Lek Vimpat może powodować zawroty głowy, co może zwiększać ryzyko przypadkowego urazu lub upadku. Z tego względu należy zachować ostrożność do czasu przyzwyczajenia się organizmu do działania leku.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.W razie przyjmowania leku Vimpat należy zgłaszać lekarzowi przypadki wystąpienia nowego rodzajunapadów albo zaostrzeń istniejących napadów.
Jeżeli pacjent przyjmuje lek Vimpat i wystąpią u niego objawy nieprawidłowej pracy serca (takie jakspowolnione, szybkie lub nieregularne tętno, kołatanie, skrócony oddech, uczucie oszołomieniaiomdlenia), należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza (patrz punkt 4).
Dzieci poniżej 4 lat
Lek Vimpat nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 4 lat, gdyż. jego skuteczność w tej grupie wiekowej nie jest jeszcze znana i nie wiadomo, czy jest bezpieczny dla dzieci.
Lek Vimpat a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także olekach które pacjent planuje przyjmować.
Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek znastępujących leków, które wpływają na pracę serca. Jest to spowodowane tym, że lek Vimpatrównież wpływa na pracę serca:
leki stosowane w chorobach serca;
leki, które mogą spowodować wydłużenie odstępu PR (widoczne w zapisie pracy serca elektrokardiogramie EKG), takie jak leki stosowane w leczeniu padaczki lub bólu, np. karbamazepina, lamotrygina lub pregabalina;
leki stosowane w terapii niektórych rodzajów zaburzeń rytmu serca lub w niewydolności serca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Należy także powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o przyjmowaniu któregokolwiek z następującychleków. Mogą one zmniejszyć lub zwiększyć skuteczność leku Vimpat:
leki stosowane w zakażeniach grzybiczych - flukonazol, itrakonazol lub ketokonazol; lek stosowany w zakażeniu wirusem HIV – rytonawir;
leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych - klarytromycyna lub ryfampicyna; lek ziołowy stosowany w leczeniu łagodnego lęku i depresji- ziele dziurawca.Jeżeli zachodzi którakolwiek z powyższych sytuacji (lub istnieją co do tego wątpliwości), przedrozpoczęciem przyjmowania leku Vimpat należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
Vimpat z alkoholem
Ze względów bezpieczeństwa nie wolno pić alkoholu podczas stosowania leku Vimpat.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje miećdziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie zaleca się przyjmowania leku Vimpat w czasie ciąży lub karmienia piersią, ponieważ wpływ tegoleku na przebieg ciąży i nienarodzone dziecko lub noworodka nie jest znany. Nie wiadomo także, czy
166
lek Vimpat przenika do mleka ludzkiego. Należy pilnie zasięgnąć porady lekarza, jeśli pacjentkazajdzie w ciążę lub planuje ciążę. Lekarz pomoże zadecydować, czy należy przyjmować lek Vimpat.
Nie należy przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, ponieważ może to spowodowaćzwiększenie częstości napadów. Nasilenie objawów choroby u matki może również zaszkodzićdziecku.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Nie należy prowadzić samochodu, jeździć rowerem ani używać narzędzi lub obsługiwać maszyn domomentu upewnienia się, jak lek wpływa na stan pacjenta. Jest to spowodowane tym, że lek Vimpatmoże powodować zawroty głowy lub niewyraźne widzenie.
Vimpat zawiera sód
Lek zawiera 59,8 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 3%zalecanego maksymalnego spożycia dziennego dla osoby dorosłej.
3. Jak stosować lek Vimpat
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W raziewątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Stosowanie leku Vimpat
Leczenie lekiem Vimpat można rozpocząć od:
o podania doustnego lub
o podania jako infuzji dożylnej, podczas której lekarz lub pielęgniarka podaje lek do żyły
pacjenta. Czas infuzji wynosi od 15 do 60 minut.
Infuzja dożyna jest na ogół stosowana przez krótki czas, kiedy lek nie może być podawany
doustnie.
Lekarz zadecyduje, przez ile dni pacjent będzie otrzymywał infuzje. W praktyce stosowano infuzje leku Vimpat dwa razy dziennie przez okres do 5 dni. W dłuższym leczeniu można stosować lek Vimpat w tabletkach i syropie.
Przy zmianie sposobu podania leku z infuzji na podanie doustne (i odwrotnie) łączna dawka dobowa iczęstość podawania pozostają niezmienione.
Lek Vimpat należy przyjmować dwa razy na dobę, raz rano i raz wieczorem. Lek należy stosować mniej więcej o tej samej porze każdego dnia.
Jaką dawkę stosować
Poniżej przedstawiono typowe zalecane dawki leku Vimpat dla różnych grup wiekowych i o różnejmasie ciała. Lekarz może przepisać pacjentowi inną dawkę, jeżeli u pacjenta występują zaburzeniaczynności nerek lub wątroby.
Młodzież i dzieci o masie ciała co najmniej 50 kg i dorośli Stosowanie samego leku Vimpat (monoterapia)
Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 50 mg dwa razy na dobę.
Leczenie może również rozpocząć się od dawki 100 mg produktu Vimpat dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę o 50 mg co tydzień, aż doosiągnięcia dawki podtrzymującej, która wynosi od 100 mg do 300 mg dwa razy na dobę.
Stosowanie leku Vimpat z innymi lekmi przeciwpadaczkowymi (terapia wspomagająca)
Typowa dawka początkowa leku Vimpat wynosi 50 mg dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę o 50 mg co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej, która wynosi od 100 mg do 200 mg dwa razy na dobę.
167
U pacjentów o masie ciała co najmniej 50 kg, lekarz może zadecydować o rozpoczęciu podawanialeku Vimpat od pojedynczej dawki nasycającej, wynoszącej 200 mg. Następnie po 12 godzinachpacjent zacznie przyjmować stałą dawkę podtrzymującą
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg
Stosowanie samego leku Vimpat (monoterapia)
Lekarz wyznaczy dawkę leku Vimpat, jaką ma przyjmować pacjent, w oparciu o jego wagę.
Przeciętna dawka początkowa leku Vimpat wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała,dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę o 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej, wynoszącej między 6 mg (0,6 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, w dwóch dawkach dobowych, u dzieci o masie ciała poniżej 40 kg. Maksymalna zalecana dawka u dzieci o masie ciała od 40 kg do poniżej 50 kg wynosi 5 mg (0,5 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, w dwóch dawkach dobowych.Wykresy dawkowania przedstawiono poniżej:
Stosowanie samego leku Vimpat (monoterapia) – wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczyodpowiednią dawkę dla pacjenta.
Dawki stosowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała
poniżej 40 kg
Mas Dawka 0,2 ml/kg 0,3 ml/kg 0,4 ml/kg 0,5 ml/kg Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/k mc. mc. mc. mc. zalecanaciał g mc. dawka: 0,6 ml/kga mc.
10 k
g
15 k
g
20 k
g
25 k
g
30 k
g
35 k
g
1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 ml
1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 ml
2 ml 4 ml 6 ml 8 ml 10 ml 12 ml
2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 ml 15 ml
3 ml 6 ml 9 ml 12 ml 15 ml 18 ml
3.5 ml 7 ml 10,5 ml 14 ml 17.5 ml 21 ml
Dawki stosowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci i młodzieży w wieku od 4 lat o masie ciała
od 40 kg do poniżej 50 kg:
Mas Dawka 0,2 ml/kg m 0,3 ml/kg m 0,4 ml/kg m Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/kg m c. c. c. zalecanaciała c. dawka: 0,5 ml/kg m c.
40 k
g
45 k
g
4 ml 8 ml 12 ml 16 ml 20 ml
4,5 ml 9 ml 13,5 ml 18 ml 22,5 ml
Stosowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi
Lekarz wyznaczy dawkę leku Vimpat, jaką ma przyjmować pacjent, w oparciu o jego wagę.
168
U dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała poniżej 20 kg: przeciętna dawka początkowa wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę o 1 mg (0,1 ml) na każdykilogram (kg) masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Maksymalna zalecanadawka wynosi 6 mg (0,6 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, w dwóch dawkach dobowych.Wykresy dawkowania przedstawiono poniżej:
Stosowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi- Dzieci w wieku od 4 lat o masieciała poniżej 20 kg - wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczy odpowiednią dawkę dlapacjenta.
Dawki stosowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała poniżej 20 kg
Mas Dawka 0,2 ml/kg mc 0,3 ml/kg mc 0,4 ml/kg mc 0,5 ml/kg mc Maksymalnaa początkowa: . . . . zalecanaciała 0,1 ml/kg mc dawka: 0,6 ml . /kg mc.
10 k
g
15 k
g
1 ml 2 ml 3 ml 4 ml 5 ml 6 ml
1,5 ml 3 ml 4,5 ml 6 ml 7,5 ml 9 ml
U dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała od 20 kg do poniżej 30 kg: Przeciętna dawka początkowa leku Vimpat wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę o 1 mg (0,1 ml) na każdykilogram (kg) masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Maksymalna zalecanadawka wynosi 5 mg (0,5 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, w dwóch dawkach dobowych.Wykresy dawkowania przedstawiono poniżej:
Stosowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi- Dzieci i młodzież o masie ciałaod 20 kg do poniżej 30 kg - wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczy odpowiednią dawkę dlapacjenta.
Dawki stosowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci i młodzieży w wieku od 4 lat o masie ciała
od 20 kg do poniżej 30 kg:
Mas Dawka 0,2 ml/kg m 0,3 ml/kg m 0,4 ml/kg m Maksymalnaa początkowa: 0,1 ml/kg m c. c. c. zalecanaciała c. dawka: 0,5 ml/kg m c.
20 k
g
25 k
g
2 ml 4 ml 6 ml 8 ml 10 ml
2,5 ml 5 ml 7,5 ml 10 ml 12,5 ml
U dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała od 30 kg do poniżej 50 kg: Przeciętna dawka początkowa leku Vimpat wynosi 1 mg (0,1 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, dwa razy na dobę.
Lekarz może zwiększać stosowaną dawkę podawaną dwa razy na dobę o 1 mg (0,1 ml) na każdykilogram (kg) masy ciała co tydzień, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Maksymalna zalecana
169
dawka wynosi 4 mg (0,4 ml) na każdy kilogram (kg) masy ciała, w dwóch dawkach dobowych.Wykresy dawkowania przedstawiono poniżej:
Stosowanie leku Vimpat z innymi lekami przeciwpadaczkowymi - Dzieci i młodzież o masie ciałaod 30 kg do poniżej 50 kg - wyłącznie w celu informacyjnym. Lekarz obliczy odpowiednią dawkę dlapacjenta.
Dawki stosowane dwa razy na dobę w przypadku dzieci w wieku od 4 lat o masie ciała poniżejod 30 kg do poniżej 50 kg:
Masa Dawka 0,2 ml/kg mc. 0,3 ml/kg mc. Maksymalnaciała początkowa: 0,1 ml/kg mc. zalecana dawka: 0,4 ml/kg mc.
30 kg 3 ml 6 ml 9 ml 12 ml35 kg 3,5 ml 7 ml 10,5 ml 14 ml40 kg 4 ml 8 ml 12 ml 16 ml45 kg 4,5 ml 9 ml 13,5 ml 18 ml
Przerwanie stosowania leku Vimpat
Jeżeli lekarz zdecyduje zakończyć stosowanie leku Vimpat, będzie zmniejszać dawkę leku stopniowo.Ma to zapobiec nawrotowi padaczki lub jej nasileniu.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lubfarmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane ze strony układu newowego, takie jak zawroty głowy, mogą być silniejsze popodaniu pojedynczej dawki nasycającej.
Należy powiadomić lekarza lub farmaceutę, jeśli wystąpi którykolwiek z następującychobjawów:
Bardzo często: mogące wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów Ból głowy;
Zawroty głowy lub nudności (mdłości); Podwójne widzenie.
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów Krótkie zrywy mięśnia lub grup mięśni (napady miokloniczne); Trudności z koordynacją ruchów lub chodzeniem;
Zaburzenia równowagi, drżenie, mrowienie i drętwienie (parestezja) lub skurcze mięśni,
skłonność do upadków lub i powstawania siniaków;
Zaburzenia pamięci, zaburzenia myślenia lub problemy ze znalezieniem słów, splątanie; Szybkie i niekontrolowane ruchy gałek ocznych (oczopląs), niewyraźne widzenie; Uczucie wirowania, wrażenie bycia pijanym;
Wymioty, suchość w ustach, zaparcia, niestrawność, nadmiar gazów w żołądku lub jelitach
(wzdęcia), biegunka;
Zaburzenia czucia (osłabienie czucia), zaburzenia mowy (zaburzenia artykulacji), zaburzenia
uwagi;
Szumy uszne (takie jak: bzyczenie, dzwonienie czy świsty) Drażliwość, trudności w zasypianiu, depresja; Senność, zmęczenie lub osłabienie (astenia);
170
Świąd, wysypka.
Niezbyt często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów Zwolnienie pracy serca, kołatanie, nieregularne tętno lub inne zmiany w aktywności elektrycznej serca (zburzenia przewodzenia);
Nadmiernie dobre samopoczucie, widzenie i/lub słyszenie nieistniejących rzeczy;Reakcja
alergiczna po przyjęciu leku, pokrzywka;
Nieprawidłowe wyniki badania krwi dotyczące wątroby (nieprawidłową czynność wątroby,
uszkodzenie wątroby);
Myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie lub próba popełnienia samobójstwa: należy
natychmiast powiadomić lekarza; Uczucie złości lub pobudzenia;
Zaburzenia myślenia lub utrata kontaktu z rzeczywistością; Ciężkie reakcje nadwrażliwości powodujące obrzęk twarzy, gardła, rąk, stóp, kostek lub dolnej części nóg;
Omdlenia.
Częstość nieznana: nie można określić częstości na podstawie dostępnych danych Nieprawidłowe szybkie tętno (tachyarytmia komorowa);
Ból gardła, wysoka temperatura ciała i częstsze występowanie zakażeń. Badania krwi mogą wykazać znaczące zmniejszenie liczby białych krwinek określonego typu (agranulocytoza); Ciężka reakcja skórna, której może towarzyszyć wysoka temperatura i objawy grypopodobne, wysypka na twarzy, rozprzestrzeniająca się wysypka, obrzęk węzłów chłonnych (powiększone węzły chłonne). Badania krwi mogą wykazać zwiększone stężenie enzymów wątrobowych oraz liczby jednego z rodzajów białych krwinek (eozynofilia);
Rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczającą się skórą, występująca głównie w okolicy ust, oczu, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona) i cięższa postać wysypki powodująca złuszczanie skóry z ponad 30% powierzchni ciała (martwica toksyczno-rozpływna naskórka);
Drgawki.
Dodatkowe działania niepożądane wiążące się z infuzją dożylną Mogą wystąpić miejscowe działania niepożądane, takie jak:
Często: mogące wystąpić u rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów Ból, dyskomort lub podrażnienie w miejscu podania
Niezbyt często: mogące wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów Zaczerwienienie w miejscu podania
Dodatkowe działania niepożądane u dzieci
Często: mogące wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów Katar (zapalenie jamy nosowej i gardła); Gorączka;
Ból gardła (zapalenie gardła); Zmniejszony apetyt.
Niezbyt często: mogące wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów Uczucie senności lub braku energii (letarg).
Nieznana: nie można ustalić częstości występowaniana podstawie dostępnych danych Zmiany zachowania, dziecko nie zachowuje się tak, jak zazwyczaj.
171
Zgłaszanie działań niepożadanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądaneniewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądanemożna zgłaszać bezpośrednio do„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożadanych można będzie gromadzić więcej informacji na tematbezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Vimpat
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku tekturowym i fiolcepo „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
Każda fiolka z lekiem Vimpat może być zastosowana tylko raz (podanie jednorazowe). Należy pozbyćsię pozostałości niezużytego roztworu.
Wolno stosować tylko przejrzysty roztwór bez widocznych cząstek czy zmienionej barwy.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytaćfarmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronićśrodowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Vimpat
Substancją czynną jest lakozamid.
1 ml leku Vimpat roztwór do infuzji zawiera 10 mg lakozamidu.
1 fiolka zawiera 20 ml leku Vimpat roztwór do infuzji co zawiera 200 mg lakozamidu. Pozostałe składniki to: sodu chlorek, kwas solny, woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Vimpat i co zawiera opakowanie
Vimpat 10 mg/ml roztwór do infuzji to przejrzysty, bezbarwny roztwór.Lek Vimpat roztwór do infuzji jest dostępny w opakowaniach z 1 fiolką i z 5 fiolkami. Każda fiolkazawiera 20 ml płynu.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny
UCB Pharma S.A., Allée de la Recherche 60, B-1070 Bruxelles, Belgia.
Wytwórca
UCB Pharma S.A., Chemin du Foriest, B-1420 Braine-l’Alleud, Belgia lub
Aesica Pharmaceuticals GmbH, Alfred-Nobel Strasse 10, D-40789 Monheim am Rhein, Niemcy.
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowegoprzedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego.
België/Belgique/Belgien
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Lietuva
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Suomija)
172
България
Ю СИ БИ България ЕООД
Teл.: + 359 (0) 2 962 30 49
Luxembourg/Luxemburg
UCB Pharma SA/NV
Tél/Tel: + 32 / (0)2 559 92 00
Česká republika
UCB s.r.o.
Tel: + 420 221 773 411
Magyarország
UCB Magyarország Kft.
Tel.: + 36-(1) 391 0060
Danmark
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Malta
Pharmasud Ltd.
Tel: + 356 / 21 37 64 36
Deutschland
UCB Pharma GmbH
Tel: + 49 /(0) 2173 48 4848
Nederland
UCB Pharma B.V.
Tel.: + 31 / (0)76-573 11 40
Eesti
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Soome)
Norge
UCB Nordic A/S
Tlf: + 45 / 32 46 24 00
Ελλάδα
UCB Α.Ε.
Τηλ: + 30 / 2109974000
Österreich
UCB Pharma GmbH
Tel: + 43 (0)1 291 80 00
España
UCB Pharma, S.A.
Tel: + 34 / 91 570 34 44
Polska
UCB Pharma Sp. z o.o.
Tel: + 48 22 696 99 20
France
UCB Pharma S.A.
Tél: + 33 / (0)1 47 29 44 35
Portugal
Bial – Portela & Ca, S.A.
Tel: + 351 22 986 6100
Hrvatska
Medis Adria d.o.o.
Tel: +385 (0) 1 230 34 46
România
UCB Pharma Romania S.R.L.
Tel: + 40 21 300 29 04
Ireland
UCB (Pharma) Ireland Ltd.
Tel: + 353 / (0)1-46 37 395
Slovenija
Medis, d.o.o.
Tel: + 386 1 589 69 00
Ísland
Vistor hf.
Simi: + 354 535 7000
Slovenská republika
UCB s.r.o., organizačná zložka
Tel: + 421 (0) 2 5920 2020
Italia
UCB Pharma S.p.A.
Tel: + 39 / 02 300 791
Suomi/Finland
UCB Pharma Oy Finland
Puh/Tel: + 358 9 2514 4221
Κύπρος
Lifepharma (Z.A.M.) Ltd
Τηλ: + 357 22 05 63 00
Sverige
UCB Nordic A/S
Tel: + 46 / (0) 40 29 49 00
Latvija
UCB Pharma Oy Finland
Tel: + 358 9 2514 4221 (Somija)
United Kingdom
UCB Pharma Ltd.
Tel : + 44 / (0)1753 534 655
173
Data ostatniej aktualizacji ulotki {miesiąc/RRRR}
Inne źródła informacji
Szczegółowa informacja o tym leku jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków
http://www.ema.europa.eu/
Poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego
Każda fiolka leku Vimpat może być zastosowana tylko raz (podanie jednorazowe). Należy usunąćpozostałości nieużytego roztworu (patrz punkt 3).
Lek Vimpat roztwór do infuzji można podawać bez wcześniejszego rozcieńczenia lub możnarozcieńczyć następującymi roztworami: sodu chlorkiem 9 mg/ml (0,9%), glukozą 50 mg/ml (5%) lubpłynem Ringera z mleczanami.
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt musi być zużyty natychmiast. Jeżeli nie,odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania roztworu spoczywają na użytkowniku, a czasprzechowywania nie powinien przekraczać 24 godzin w temperaturze od 2ºC do 8ºC, chyba żeroztwór przygotowywano w kontrolowanych i walidowanych warunkach aseptycznych.
Dla produktu rozcieńczonego wymienionymymi rozpuszczalnikami wykazano chemiczną i fizycznąstabilność przez 24 godziny w temperaturze poniżej 25°C i przechowywanego w opakowaniachszklanych lub torebkach PCV.
174