Długotrwałe nadmierne stosowanie kortykosteroidów stosowanych miejscowo (przewlekłe stosowanielub stosowanie w sposób nieprawidłowy) może prowadzić do zahamowania czynności osi przysadka-kora nadnerczy, powodując wtórną niewydolność kory nadnerczy, która jednak zwykle jestodwracalna.
Należy wdrożyć właściwe leczenie objawowe.
Jeśli jest to konieczne, należy wyrównać stężenie elektrolitów.
Jeśli stwierdzi się zahamowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, należy stopniowo zaprzestaćstosowania produktu leczniczego, zmniejszyć częstość jego podawania lub zastąpić kortykosteroidemo słabszym działaniu.
Zawartość kortykosteroidu w każdym opakowaniu jest mała, dzięki czemu w razie przypadkowegopołknięcia produktu leczniczego nie wywoła on toksyczności lub będzie ona niewielka.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: kortykosteroidy o silnym działaniu, kod ATC: D07AC13
Dane kliniczne potwierdzają, że mometazonu furoinian należy do klasy silnie działającychglikokortykosteroidów. W przeprowadzonym na myszach teście z olejem krotonowym, mometazonufuroinian (ED50 = 0,2 µg/ucho) był tak samo skuteczny, jak betametazonu walerianian pojednorazowym zastosowaniu i około 8 razy silniejszy po 5 dniach aplikacji (ED50 = 0,002 µg/ucho nadobę wzgl. 0,014 µg/ucho na dobę).
Podczas badania innych typowych działań glikokortykosteroidów, ustalono, że mometazonu furoinian(ED50 = 5,3 µg/ucho/dzień), po 5 dniach stosowania u myszy, miał znacząco mniejsze działaniehamujące na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza niż betametazonu walerianian (ED50 = 3,1µg/ucho/dzień). W porównaniu z betametazonu walerianianem, eksperymentalnie określony indeksterapeutyczny mometazonu furoinianu jest taki, że można oczekiwać 3 – 10-krotnie większegoteoretycznego bezpieczeństwa. Indeks terapeutyczny został określony przy zastosowaniustandardowych procedur laboratoryjnych i jest oparty na stosunku, który może być obliczony z ED50ogólnej aktywności (odpowiednio lizy komórek grasicy i zahamowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza) i miejscowego działania przeciwzapalnego.
Wyniki doświadczalnych badań klinicznych:
Przeprowadzono badania na osobnikach (test zblednięcia McKenziego lub zdolności obkurczania naczyń), aby ocenić działanie obkurczające naczynia mometazonu furoinianu w porównaniu z dostępnymi w sprzedaży glikokortykosteroidami.
1) Mometazon w postaci 0,1% kremu osiągnął w teście ten sam stopień zblednięcia co betametazonu walerianian w postaci 0,1% kremu, triamcynolonu acetonid w postaci 0,1% kremu, betametazonu dipropionian w postaci 0,05% kremu oraz znacząco (p = 0,03%) większy stopień zblednięcia niż fluocynololu acetonid w postaci 0,025% kremu.2) W badaniu dotyczącym działania obkurczającego naczynia, mometazon w postaci 0,1% maści wykazywał to samo działanie na naczynia krwionośne co betametazonu dipropionian w postaci 0,05% maści, amcynonid w postaci 0,1% maści, a zblednięcie było znacząco większe (p = 0,01) niż występujące po podaniu betametazonu walerianianu w postaci 0,1% maści.3) Mometazon w postaci 0,1% roztworu osiągnął ten sam stopień zblednięcia co betametazonu walerianian w postaci 0,1% roztworu.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
W celu oznaczenia wchłaniania przezskórnego lub ogólnoustrojowego wchłaniania i wydalania, maśći krem zawierające mometazonu furoinian znakowany 3H podawano na skórę zdrowych osobników. Zbadań wynika, że w czasie ośmiogodzinnego kontaktu z nieuszkodzoną skórą (bez zastosowania
5